Γονείς… Τεράστιο κεφάλαιο.Δουλεύω τόσο λίγο καιρό, αλλά έχω ήδη παράπονα από τους γονείς των μαθητών. Όχι τους δικούς μου φέτος. Γενικά.

Θέλουν το παιδί τους να παίρνει μόνο 10, να είναι το πιό έξυπνο, θέλουν στο ολοήμερο να προλαβαίνει να διαβάσει ό,τι έχει και δεν έχει, αλλά να μην κουράζεται κιόλας.

Αν το παιδί είναι αγενές και κακομαθημενο, δεν φταίνε καθόλου αυτοί αλλά “εσύ που δεν τους επιβάλλεσαι”. Κάτσε ρε συ. Εσύ έχεις ένα παιδί και δεν μπορείς να το κουμαντάρεις, και θέλεις να κουμαντάρω 20 παιδιά που στο σπίτι τους αλωνίζουν;
Κι αν στο σπίτι μαθαίνει το ποίημα από εσένα γονιέ “έλα μωρέ.. δασκαλάκος, τι να λέει τώρα; Σιγά την επιστημη”, πώς θέλεις να σεβαστεί το σχολείο;

Εμαθες γονιέ ότι τα παιδιά δεν κάνει να τα χτυπάμε και δεν κάνει να τα πληγώνουμε με το να απαιτούμε από δαύτα παράλογα πράγματα που δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα τους. Ξέχασες όμως κάτι σημαντικό. Τα ό ρ ι α !!!
Τα όρια είναι απαραίτητα. Κι αν εσένα δεν σου φαίνονται απαραίτητα είναι μάλλον γιατί βλεπεις το παιδί σου απ τις 4 που φέυγει απ το ολοήμερο μέχρι τις 6 που πάει στις γλωσσικές-καλιτεχνικές-αθλητικές του υποχρεώσεις και το ξαναβλέπεις πριν πάει για ύπνο.

Θέλεις το καλό του, και αυτό το πιστεύω με όλη μου τη δύναμη, για το καλό του παιδιού σου έστρωσα τον κώλο μου και έδωσα τόσες εξετάσεις, ήθελα το καλό του παιδιού σου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. είναι η δουλειά μου το καλό του παιδιού σου, και την αγαπώ αυτή τη δουλειά. Συνεργάσου λοιπόν μαζί μου και άσε τα ξερολίκια και τους τσαμπουκάδες. Κακό στο παιδί σου θα κάνεις αν γίνεις εχθρός μου και όχι συνεργάτης. Γιατί εγώ τη δουλειά μου θα συνεχίσω να την κάνω όσο κι αν δεν γουστάρεις.

Είμαι πιό μικρή από σένα γονιέ, αλλά το σπούδασα αυτό που κάνω. Ήρθα ποτέ εγώ να σου πω ότι δεν κουρεύεις/χτίζεις/οδηγείς/πουλάς σωστά;

Γιατί υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά που δε σέβονται τίποτα απολύτως;
Το ότι βρίζει το παιδί σου γονιέ ακόμα και τις δασκάλες σημαίνει ότι οι βρισιές στο σπίτι σας είναι κάτι φυσιολογικό. Ζωηρά παιδιά υπάρχουν πολλά, και μαγκιά τους να χουν τόση ενέργεια. Με κουράζουν, αλλά τα αγαπώ πολύ. Μήπως όμως το δικό σου δεν είναι απλά ζωηρό αλλά ένα γαϊδούρι και μισό;

Γιατί το αγχώνεις το παιδί σου για βαθμούς, για εργασίες, για επίδειξη; Γιατί εδώ κι ένα μήνα το μόνο που μου ζητάς είναι να μην αφηνω το παιδί σου να κάνει παρέα με το “περιθωριοποιημένο” παιδί; Αφού στο είπα εξ αρχής “δεν έχω καμιά δουλειά να πω σε ένα παιδί με ποιόν θα κάνει παρέα.Εδώ ενώνουμε, δεν χωρίζουμε. Τέλος”

Γιατί γονιέ θεωρείς τη δουλειά μου εύκολη και ασήμαντη αφού λες ότι σπαέι το κεφάλι σου όταν κάθεσαι με το παιδί σου στο σπίτι και αφού όταν το παιδί εχει πρόβλημα αναρωτιέσαι “μα τι στο καλό κάνει η δασκάλα του; Δεν έχει ευθύνη;”

Συνεργάσου! Ο δάσκαλος από μόνος του δε μπορέι σε ένα χρόνο να κάνει 25 παιδιά και καλούς μαθητές, και έξυπνους,και πετυχημένους, και καλούς χαρακτήρες.

Μην απαιτείς μονάχα, έχεις και συ ευθύνη γονιέ!!

skepsisekmistirefsis

Διαβάστε περισσότερα: Γονιέ! Μην απαιτείς μονάχα, έχεις και συ ευθύνη !! – iPaideia.gr

Ζητά από γονείς «Συμβόλαιο Τιμής» μέχρι τη Γ’ Δημοτικού – Οι μαίες θα διαφωτίζουν τους γονείς – «Μικρό Σχολείο», εκτός από το κανονικό, για τα προσφυγόπουλα – Και ο Λιάκος πάει για… μπάνιο

Ανάμεσα στην εκ βάθρων ανατροπή που επιχειρείται στη δημόσια εκπαίδευση από τον Νίκο Φίλη εισάγεται και ένας ολόκληρος κώδικας στην καθημερινότητα των μαθητών. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς, που ορίζει όλα όσα πρέπει να κάνει ο καλός μαθητής, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας. Και, πρώτα από όλα, ο κώδικας προβλέπει τον «όρκο τιμής» που πρέπει να δίνει στο εξής κάθε ελληνόπουλο στο σχολείο του.

Τον τίτλο «Παιδαγωγικός Κώδικας Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» φέρει ο νέος οδηγός συμπεριφοράς του καλού μαθητή, τον οποίο επεξεργάζεται το υπουργείο Παιδείας. Μεταξύ άλλων, προβλέπει διάφορες καινοτόμες ιδέες, όπως τη θέσπιση ενός «Συμβολαίου Τιμής» που θα πρέπει να υπογράφουν τα παιδιά στο σχολείο, τη διαφώτιση γονέων και μαθητών από μαιευτήρες, μαίες, παιδιάτρους και λοιπούς «διαμορφωτές γνώμης», ένα «Μικρό Σχολείο» για παιδιά μεταναστών, καθώς και ιδιαίτερη έμφαση στην επισημότητα εκ μέρους των πολιτειακών αρχόντων. Για την επιτυχή εφαρμογή του «Παιδαγωγικού Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού», κατά τον συντάκτη του, απαιτούνται τακτικά διαγγέλματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του υπουργού Παιδείας κ.ά. Επίσης, ένας νέος φορέας, το Εθνικό Συμβούλιο για τη Σχολική Ψυχολογία (ΕΣΣΨ), θα αναλάβει την ευθύνη υλοποίησης της όλης πρωτοβουλίας.

Το κείμενο του Κώδικα φαίνεται να εμφορείται από πνεύμα ενθουσιασμού για μια εκ βάθρων ανατροπή στην Παιδεία, καθώς στοχεύει στην ουσία και το περιεχόμενο της αγωγής που θα λαμβάνουν στο εξής οι ελληνόπαιδες. Καθόλου τυχαία, προφανώς, από τον Κώδικα απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, κάτι που συνάδει με την κατάργηση προσευχών, παρελάσεων και άλλων στοιχείων της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως αυτή ήταν γνωστή έως σήμερα. Επίσης, στον Κώδικα υπογραμμίζεται σαφώς ότι οι γονείς θα πρέπει να πάψουν να θεωρούν -και βεβαίως να προσφωνούν αναλόγως- τα παιδιά τους ως «πριγκίπισσες» ή «βασιλόπουλα».

Ο «Παιδαγωγικός Κώδικας Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» είναι ένα τμήμα από το πόρισμα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, το οποίο παρέδωσε την Παρασκευή στον υπουργόΝίκο Φίλη ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής, Αντώνης Λιάκος.  Μεταξύ των προτάσεων άμεσης εφαρμογής τις οποίες ο Αντώνης Λιάκος εισηγείται στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, καταδικάζεται «η κουλτούρα του καταναλωτικού ναρκισσισμού και η μετάλλαξη του σχολικού χώρου σε πασαρέλα ναρκισσισμού», ενώ γίνεται λόγος περί μιας -αθέατης διά γυμνού οφθαλμού- μάχης «για το Φαντασιακό της Παιδείας». Το τι σημαίνει αυτός ο ομιχλώδης όρος επεξηγείται ως εξής: «Η Πολιτεία μπορεί να επέμβει στη διαμόρφωση του παιδικού και σχολικού Φαντασιακού με πολλούς τρόπους: Ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας την κοινωνία, επιβάλλοντας εύλογους περιορισμούς στις διαφημίσεις και γενικά στα μηνύματα των ΜΜΕ που απευθύνονται στα παιδιά ή στους γονείς» κ.λπ.

Το «Συμβόλαιο Τιμής» του μαθητή

Σε ό,τι αφορά τον Κώδικα, ως πρωταρχικός όρος προβάλλεται το λεγόμενο «Συμβόλαιο Τιμής», το οποίο, μάλιστα θεσπίζεται ως «προαιρετικά υποχρεωτικό (όπως η ψήφος στις εκλογές…)» κατά την, κάπως εύθυμη και πολιτικά υπαινικτική, διατύπωση στο κείμενο. Κατά την έναρξη του σχολικού έτους, οι γονείς για τα παιδιά της Α’ έως Γ’ Δημοτικού και κατόπιν οι ίδιοι οι μαθητές θα καλούνται να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, κάτι σαν πολιτικό όρκο, επαναλαμβάνοντας τις εξής φράσεις (ενδεικτικά): «Δίνω τον λόγο της τιμής μου και υπόσχομαι ότι θα σέβομαι το σχολείο, τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου, θα φέρομαι ιπποτικά σε όλους και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους, και δεν θα επιτεθώ ποτέ σε αδύναμο, αλλά θα τον υπερασπίσω από επιθέσεις. Θα θεωρώ σωστή μόνο την άμιλλα για τη διάκριση στη μάθηση, στον αθλητισμό, την καλή συμπεριφορά και τα καλά έργα. Δεν θα κάνω ποτέ στον άλλον ό,τι δεν θέλω να κάνουν σε μένα. Και θα θεωρώ ντροπή κάθε παράβαση αυτής της υπόσχεσης που ελεύθερα δίνω σήμερα».

Τι αναφέρει το πόρισμα Λιάκου για το «Συμβόλαιο Τιμής»

Βασικό άρθρο του «Παιδαγωγικού Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των μεγαλύτερων, έτσι ώστε οι νέοι ή και οι υποψήφιοι γονείς να ενημερώνονται και να καθοδηγούνται από ειδικούς (π.χ. μαιευτήρες, μαίες, παιδιάτρους, διαμορφωτές γνώμης…), ατομικά ή σε ομάδες, καθώς προβλέπεται και «σχολή γονέων». Σε αυτήν θα γίνεται προσπάθεια εμπέδωσης ορισμένων απλών και καθοριστικών αρχών, τις οποίες οι γονείς θα διδάσκουν στα παιδιά, όπως εξυπακούεται, πάντα συμμορφούμενοι με τη φιλοσοφία του «Δημοκρατικού Ανθρωπισμού», τον οποίο ευαγγελίζεται ο Αντώνης Λιάκος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής διαλόγου για την Παιδεία, ο Κώδικας προετοιμάζει τα παιδιά όχι μόνο για τη σχολική τους ζωή, αλλά και για την ευρύτερη κοινωνική τους λειτουργία ως δημοκρατικών πολιτών. Κάποιες συγκεκριμένες αρχές είναι οι εξής: «1. Το παιδί καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο. 2. Στο σχολείο (ο όρος περιλαμβάνει και την προσχολική αγωγή) πηγαίνουμε επειδή το σχολείο είναι σαν δεύτερο σπίτι μας. Εκεί συναντάμε πολλά άλλα παιδιά και μαθαίνουμε να ζούμε μαζί και να κάνουμε πράγματα μαζί που είναι ευχάριστα και χρήσιμα για όλους και δεν ενοχλούν κανέναν. 3. Στο σχολείο δεν πάμε για επίδειξη, αλλά για γνώση και χαρακτήρα. Για να μάθουμε πράγματα και τρόπους και να γίνουμε άνθρωποι καλοί κι αγαπητοί. Για να γίνει κάθε παιδί ένας ξεχωριστός άνθρωπος για τους άλλους. 4. Είναι ντροπή και γελοίο να κάνεις επίδειξη ότι έχεις χρήματα και πράγματα, όταν άλλα παιδάκια στερούνται και υποφέρουν. Και είναι τιμή και ωραίο να νοιάζεσαι για τον άλλον και να τον βοηθάς όπως μπορείς».

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην υλοποίηση του Κώδικα που θα αναμορφώσει εις βάθος την ελληνική Παιδεία ανατίθεται στο ΕΣΣΨ. Παρόλο που μοιάζει με παρήχηση της ΕΣΣΔ, το ΕΣΣΨ είναι το Εθνικό Συμβούλιο για τη Σχολική Ψυχολογία, το οποίο θα πρέπει να θεσμοθετηθεί. Και όταν γίνει αυτό, θα πρέπει η έναρξη της όλης εκστρατείας να γίνεται, πάντα κατά τον κ. Λιάκο και τους συνεργάτες του, «με τον πιο επίσημο και επικοινωνιακά ξεχωριστό τρόπο. π.χ. με ενέργειες όπως διάγγελμα του υπουργού Παιδείας, του πρωθυπουργού, του Προέδρου της Δημοκρατίας και, ει δυνατόν, της αντιπολίτευσης». Πέρα από το τελετουργικό και τις τυμπανοκρουσίες, το ΕΣΣΨ θα έχει την ευθύνη της επιμόρφωσης (και συμμόρφωσης με τις αρχές του Κώδικα) των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των σχολικών κρίσεων, αλλά και του bullying. Επ’ αυτού, το πόρισμα της επιτροπής διαλόγου απλώς αναφέρει, αφηρημένα, ότι «τα όπλα του φτωχού είναι απλά παιδαγωγικά εργαλεία (μέσα και διαδικασίες) με πρακτικά μηδενικό κόστος, που μπορούν να τα αξιοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί με ελάχιστη και εξίσου ασήμαντου κόστους επιμόρφωση». Στο κεφάλαιο «Εκπαίδευση και μεταναστευτικά ρεύματα», ο Κώδικας καταπιάνεται με το ευαίσθητο ζήτημα της ενσωμάτωσης των παιδιών προσφύγων στην ελληνική παιδεία.

Ο ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου για τη Σχολική Ψυχολογία

Ο στόχος γι’ αυτά τα παιδιά είναι «να μην αποκοπούν από τη σχολική εμπειρία και αναφορά, στο μέτρο που το σχολείο αντιπροσωπεύει ουσιώδη προσδιορισμό της παιδικής ηλικίας». Γι’ αυτό προτείνεται ως αυτονόητη η δημιουργία σχολείου σε κάθε τόπο σταθερής/κανονικής διαμονής προσφύγων, εφόσον υπάρχει πρόνοια για την ένταξη των παιδιών στη σχολική διαδικασία. Το ίδιο προβλέπεται να ισχύσει και στην περίπτωση μαζικής εισροής προσφύγων, ενώ για τους τόπους προσωρινής ή συγκυριακής διαμονής εισάγεται η έννοια του «Μικρού Σχολείου». Στα σημεία αυτά όπου επικρατεί η αίσθηση της πρόσκαιρης παραμονής, το Μικρό (και όχι ακριβώς «Κρυφό») Σχολείο, π.χ. με μια ομάδα κατάλληλα εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων ειδικών δασκάλων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κ.λπ. θα μπορούσε να επισκέπτεται καταυλισμούς και να απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά, σε «τάξεις» που δεν θα ξεπερνούν τα 35 άτομα.

Πώς θα αντιμετωπίζεται η κρίση μέσα στο σχολείο

Γενικότερα, ο «Παιδαγωγικός Κώδικας Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» σε ορισμένα σημεία του θυμίζει εγχειρίδιο ιδεολογικού savoir vivre και σε κάποια άλλα μοιάζει να εντάσσεται σε ένα ευρύτερο όραμα «πολιτιστικής επανάστασης», ανάλογο με τα πειράματα που επιχειρήθηκαν στις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά στην αριστεία, ο ίδιος ο Κώδικας προβλέπει ηθικές ανταμοιβές για στάσεις και πράξεις παιδιών και παιδαγωγών «που εικονογραφούν παραδειγματικά την τήρησή του: Λεκτικός έπαινος στην τάξη ή στο σχολείο, αναγνώριση και προβολή στην τοπική κοινωνία, ευρύτερη προβολή, ετήσια εθνικά βραβεία (όπως της Ακαδημίας…)».

Ωστόσο, στο πόρισμα της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία υπό την προεδρία του Αντώνη Λιάκου περιλαμβάνονται δομικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το πόρισμα βασίζεται στο σύστημα «major-minor», που πρώτος είχε υποστηρίξει ως υπουργός Παιδείας ο Γιώργος Παπανδρέου και προβλέπει τετραετές γυμνάσιο με διετές λύκειο και νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια – κάτι που συζητείται εν μέσω των φετινών Πανελλαδικών εξετάσεων. Η σχετική πρόταση προβλέπει την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω ενός συγκεκριμένου συντελεστή κατάταξης των υποψηφίων, επί του γενικού βαθμού πρόσβασης ή άλλων κριτηρίων επίδοσης.

Το «Μικρό σχολείο» για τους μετανάστες

Επίσης, περιλαμβάνεται κατάργηση των παρελάσεων των μαθητών, του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της υποχρεωτικής προσευχής. Σημαντικό είναι επίσης το ότι, προκειμένου ο μαθητής να αποκτήσει το Εθνικό Απολυτήριο, θα πρέπει να ανταποκριθεί θετικά σε όλα τα μαθήματα που έχει παρακολουθήσει κατά τις δύο τελευταίες τάξεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με δυνατότητες επιλογών και με ιδιαίτερη βαρύτητα στην ερευνητική εργασία. Σύμφωνα με το πόρισμα-πρόταση του Αντώνη Λιάκου, προέδρου της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου, μειώνονται συνολικά οι ώρες διδασκαλίας στο λύκειο σε 33 (από 35, όπως είναι σήμερα) και απαγορεύεται η ίδρυση τμήματος αν δεν υπάρχουν 20 μαθητές. Ταυτόχρονα, εισάγεται η τηλε-εκπαίδευση σε απομακρυσμένες περιοχές, χωρίς προφανώς εκπαιδευτικούς κάποιων ειδικοτήτων στην τάξη, με το σχόλιο «να αναπτυχθούν επιτέλους σύγχρονες υποδομές τηλε-εκπαίδευσης».

Το πόρισμα Λιάκου αποκαλύπτει ότι οι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα αλλαγής κατεύθυνσης στο πανεπιστήμιο, καθώς και να αποκτούν συνδυαστικό πτυχίο, λαμβάνοντας τίτλους από δύο σχολές ταυτόχρονα. Με την κινητικότητα στα πανεπιστήμια και την ευελιξία των πτυχίων, προβλέπεται ότι οι σπουδαστές «θα μπορούν να αλλάζουν τμήμα και κατεύθυνση σπουδών, μεταφέροντας τις πιστωτικές τους μονάδες, και ακόμη να έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν στο πτυχίο τους πρωτεύουσα ειδίκευση από ένα τμήμα και δευτερεύουσα από άλλο. Με την έννοια αυτή, η εισαγωγή σε ένα τμήμα στο πανεπιστήμιο δεν θα έχει οριστικό χαρακτήρα και οι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα να αναπροσανατολίζονται αναλόγως της εξέλιξης των ενδιαφερόντων τους και της ωριμότητάς τους. Τα πτυχία θα πρέπει να αποκτήσουν ευελιξία και να διαφοροποιούνται ώστε να προσαρμόζονται στις εξελίξεις της επιστήμης και τα πανεπιστημιακά τμήματα θα μπορούν να προσφέρουν περισσότερα του ενός, και σε συνεργασία με άλλα τμήματα, ειδικά προγράμματα σπουδών. Μέσα στα πλαίσια της επιστημονικής δεοντολογίας ο φοιτητής θα αποκτήσει ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο θα συγκροτήσει τις μαθήσεις του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και το πτυχίο του».

Ο Λιάκος και η θάλασσα

Τα πάνω κάτω θα έρθουν στην παιδεία , λέει ο πρόεδρος του Εθνικού Διαλόγου για την παιδεία Αντώνης Λιάκος και βάζει τέρμα στο Διάλογο για να πάει για μπάνιο!

«Τέρμα ο Διάλογος και οι διαλογισμοί. Το πόρισμα το παραδώσαμε, εκατό + φίλες και φίλοι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αν εφαρμοστούν θα έρθει το πάνω κάτω. Σήμερα πάμε θάλασσα!Θα μουλιάσουμε στο νερό, θα γίνουμε ένα με αυτό, θα αφήσουμε τις κακές σκέψεις σαν φυσαλίδες να εξαφανιστούν στην επιφάνεια!» έγραψε στην προσωπική του σελίδα σοτ Facebook o κ. Λιάκος.

Πηγή: www.protothema.gr

Μεταφέρω ένα εξαιρετικό κείμενο από το fb της εκπαιδευτικού Κατερίνας Ανδρινοπούλου, που συμπυκνώνει μέσα σε λίγες λέξεις πώς το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα και ο ψυχοφθόρος θεσμός των Πανελληνίων στερεί από τα παιδιά τα καλύτερά τους χρόνια, ενώ εξοντώνει οικονομικά τις οικογένειές τους:

Για να είσαι καλός μαθητής σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να θυσιάσεις την παιδική σου ηλικία.

Πρέπει να διαβάζεις τουλάχιστον 2-3 ώρες κάθε μέρα από το δημοτικό.

Πρέπει οι γονείς σου να έχουν εισόδημα που να μπορεί να πληρώνει για 12 χρόνια αθλήματα, μουσικά όργανα, δραστηριότητες και φροντιστήρια συμπληρωματικά της “δωρεάν” εκπαίδευσης.

Πρέπει να διαβάζεις ξανά και ξανά επαναλαμβανόμενες γνώσεις σκορπισμένες σε διαφορετικά μαθήματα.

Πρέπει να ανέχεσαι εκπαιδευτικούς που θα σου μειώσουν το βαθμό επειδή έκανες φασαρία στο μάθημά τους.

Πρέπει να γράψεις χιλιάδες διαγωνίσματα, οπότε μαθαίνεις να αποστηθίζεις, να κάνεις σκονάκια, γίνεσαι ρομπότ.

Και αν τα κάνεις όλα αυτά, πρέπει να ανέχεσαι και την ταμπέλα του “φυτού” από τους άλλους σχολείο.

Και πρέπει να ξέρεις τι θες να γίνεις από τα 14 σου. Για να αρχίσεις ετοιμασία. Αντί να ψάχνεις για γκόμενο/α, πρέπει να αποφασίσεις τι δουλειά θα κάνεις ως τα 67 σου. Δε μπορείς, και φυσικά θα αποφασίσει ο μπαμπάς για σένα. 

Για να δώσεις πανελλήνιες σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα θες πολλά λεφτά. Απαράδεκτα λεφτά. Λεφτά που η ποσότητά τους κάνουν την επιτυχία σου να εξαρτάται από τα λεφτά των γονέων σου. Και την αποτυχία παιχνιδάκι για τους ευκατάστατους αφού “θα το στείλουν έξω” το δικό τους.

Θα πάω αύριο το πρωί να κάνω επιτήρηση σε ενα απαράδεκτο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ που η διατήρησή του τόσα χρόνια μου δημιουργεί αηδία. Θα προσπαθήσω να ηρεμήσω τα παιδάκια, να κρατάω τα μαλλιά τους να κάνουν εμετό από το άγχος τους. Μετά θα πάω σπίτι να δω τη λύση των θεμάτων όχι από το υπουργείο, αλλά από κάποιο φροντιστήριο. Που είναι θεσμός πλέον.

Τα παιδιά μισούν το σχολείο. Και κατ’ επέκταση, τη μόρφωση, επειδή δε μπορούν να τα ξεχωρίσουν. Δεν έχουν παιδική ηλικία, γι’ αυτό όλοι μένουμε παιδιά ως τα 30 μας, μπας και αναπληρώσουμε τα χρόνια.

Οι πανελλήνιες πρέπει να καταργηθούν. Και το ξέρουμε όλοι. Βρείτε λύση. Και αν δίνετε αύριο μια συμβουλή έχω μόνο… Κλάϊν!

Ως κάποιος που τα έκανε όλα σωστά, και διάβαζε και πήγαινε φροντιστήρια και έβλεπε τους γονείς του να δουλεύουν δύο δουλειές για να πληρώσουν τους καθηγητές και στερήθηκε βόλτες και έδωσε πανελλήνιες και πέρασε εκεί που ήθελε και κατέληξε άνεργος και έφυγε στο εξωτερικό και τώρα κάνει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που σπούδασε, προσυπογράφω κάθε συλλαβή.

Σε αντιδιαστολή με το κείμενο της Κατερίνας, αφήνω εδώ αυτό το βίντεο για το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, όπου τα παιδιά δεν παίρνουν εργασίες για το σπίτι. (Το βίντεο είναι χωρίς ήχο για τα πρώτα 12 δευτερόλεπτα).

Read more http://stefivos.com/kalos-mathitis-stin-ellada/

Η απόφαση του υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, να καταργηθούν από την νέα σχολική περίοδο όλοι οι τύποι ολοήμερου σχολείου που διαρκούν από τις 2 έως τις 4 μ.μ. προκαλεί αντιδράσεις σε γονείς και εκπαιδευτικούς.

Με το νέο σύστημα Φίλη δημιουργείται ένας νέος ενιαίος τύπος ολοήμερου δημοτικού σχολείου, βγάζοντας εκτός προγράμματος επιπλέον μαθήματα, ενώ όλες οι τάξεις θα σχολάνε στη 1:15 το μεσημέρι.

Σύμφωνα με την «Καθημερινή», στελέχη του υπουργείου Παιδείας προτείνουν πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων -όπως για παράδειγμα ξένων γλωσσών- να μετακινηθούν σε γυμνάσια και λύκεια για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν εκεί. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως το πρόγραμμα της κάθε τάξης μειώνεται κατά πέντε διδακτικές ώρες την εβδομάδα, αφού θα ολοκληρώνεται στη 1:15 και όχι στις 2 μ.μ.

Ποια μαθήματα κόβονται

– Από όλες τις τάξεις «κόβεται» μία ώρα από Γυμναστική, Ευέλικτη Ζώνη και Αγγλικά – Κατά μία ώρα μειώνονται σε Α” και Β” Δημοτικού η διδασκαλία Ελληνικών και Μουσικής
– Σε Γ” και Δ” η Μελέτη Περιβάλλοντος
– Σε Ε” και ΣΤ” τα Θρησκευτικά και η Θεατρική Αγωγή
– Σε Γ”, Δ”, Ε” και ΣΤ” η Πληροφορική.

Με βάση τις αλλαγές, τα παιδιά θα μένουν εθελοντικά στο σχολείο. Δηλαδή, από τη 1:20 μέχρι τις 2 το μεσημέρι θα γευματίζουν, από τις 2 μέχρι τις 3:15 θα μελετούν και μετά τις 3:15 θα κάνουν μια απασχόληση. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι για τη σύσταση ολοήμερου προβλέπεται να υπάρχει ελάχιστος αριθμός 14 μαθητών, ενώ και οι δύο γονείς των παιδιών θα πρέπει να εργάζονται και να προσκομίσουν τα απαραίτητα παραστατικά που θα το αποδεικνύουν.

Πηγή: dikaiologitika.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.babyads.gr

by Πάνος Αλευράς

Τρία χρόνια μετά, δεν έχουμε μετανιώσει για την επιλογή μας. Κάθε άλλο.

Σίγουρα έχουν υπάρξει κάποια ζητήματα των οποίων η αντιμετώπιση δεν ήταν η βέλτιστη, ωστόσο σε γενικές γραμμές είμαστε ευχαριστημένοι. Έμφαση στην παιδική λογοτεχνία, ευελιξία ως προς την εφαρμογή του προγράμματος, πολύπλευρη προσέγγιση των θεματικών ενοτήτων, συχνή επικοινωνία με τους γονείς και ασφαλές περιβάλλον, αποτελούν μερικά από τα πλεονεκτήματα του σχολείου όπου φοιτούν οι γιοι μου, ο μεγάλος στην Γ’ κι ο μικρός στην Α’ τάξη Δημοτικού. Είναι οι παράγοντες πάνω στους οποίους βασίζεται ο διαχωρισμός μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων. Εντούτοις, υφίστανται πολλές περιπτώσεις δημόσιων σχολείων που, αξιοποιώντας τον εθελοντισμό, μέσω των Συλλόγων, και το φιλότιμο των εκπαιδευτικών, παρουσιάζουν αξιοζήλευτα αποτελέσματα, παρ’ όλες τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και σε υλικοτεχνική υποδομή. Ένα χαρακτηριστικό που ζηλεύω, είναι η δυνατότητα του δημόσιου σχολείου να κρατά χαρακτήρα απέναντι στον προβληματικό γονέα και να τον απωθεί, αυτόν που δυστυχώς στο ιδιωτικό αντιμετωπίζεται ως πελάτης. Και ο πελάτης, ως γνωστόν, έχει πάντα δίκιο.

Στην Α’ τάξη, ο μεγάλος μου είχε δασκάλα την κυρία Άννα. Μολονότι σχετικά μικρή, όχι πάνω από 35, είχε ύφος εκπαιδευτικού παλαιάς κοπής, αποπνέοντας σιγουριά κι αυτοπεποίθηση όταν σου μιλούσε. Αυστηρή, δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της, και λάτρης της πειθαρχίας. Για αυτό και την λατρέψαμε. Δυστυχώς ανήκαμε στη μειοψηφία.

Για κάποιο λόγο, η γενιά μου παράγει σε μεγάλο βαθμό κακομαθημένα παιδιά, παιδιά που σπάνια ακούνε τη λέξη «όχι», που συγκεντρώνουν υπερβολική προσοχή πάνω τους, που δεν έχουν όρια, που δεν έχουν μάθει τη σημασία του κανόνα. Απείθαρχα και αλαζονικά, αντιμιλούν με άνεση, αυθαδιάζουν και φέρονται σαν αστέρες του Hollywood. Ένα τέτοιο παιδί, βρισκόμενο αντιμέτωπο με την κυρία Άννα στην Α’ Δημοτικού, παθαίνει υπαρξιακό σοκ. Ξαφνικά, ο ψευδόκοσμος μέσα στον οποίο μεγαλώνει, καταρρέει. Καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένας θεσμός, η δασκάλα του, που δεν πρόκειται να χαριστεί στις ιδιοτροπίες και στην παράλογη, ασεβή συμπεριφορά του. Και τότε η κυρία Άννα γίνεται «η κακιά δασκάλα» που «δεν με αγαπάει» και «για αυτό μισώ το σχολείο και δεν θέλω να ξαναπάω».

Δυο χρόνια μετά την κυρία Άννα, η τάξη του μεγάλου μου γιου είναι χάρμα οφθαλμών. Στρωμένα παιδιά, υπάκουα, πειθαρχημένα, με άψογη συμπεριφορά όπου κι αν βρεθούν. Αδιαμφισβήτηταπαίζει σπουδαίο ρόλο το σπίτι, αλλά, όπως συμφωνούμε κάποιοι γονείς, καθοριστική ήταν η δική της συμβολή. Δυστυχώς, εμείς οι κάποιοι γονείς ήμαστε οι λίγοι. Υπήρξαν πολλές και κυρίως συντονισμένες αντιδράσεις «δυσαρεστημένων γονέων»-πελατών από την τάξη που της ανατέθηκε την επόμενη χρονιά, όταν δηλαδή ο γιος μου ήταν στη Β’ Δημοτικού, τόσο έντονες και θορυβώδεις ώστε η κυρία Άννα χρεώθηκε την αποχώρηση κάποιων μαθητών και τελικώς απομακρύνθηκε από το σχολείο.

Το ιδιωτικό σχολείο είναι επιχείρηση. Έχει ισολογισμό, λογιστήριο, έσοδα-έξοδα, κέρδη και ζημιές και για να επιβιώσει έχει ανάγκη από πελάτες. Επομένως, όταν η μανούλα του εκκολαπτόμενου Gattuso Everyday, αρχίζει με τα σμιγμένα της φρύδια και την τσιριχτή της φωνή να κατηγορεί στον ιδιοκτήτη του σχολείου τη δασκάλα ότι «θίγει τη συναισθηματική νοημοσύνη» του κακομαθημένου παιδιού της κι άλλα τέτοια μοδάτα διαδικτυακά κλισέ, δυστυχώς αυτός πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη δύο πράγματα: πρώτον, το «πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά» αποτελεί κρυφή διατύπωση του «αν δεν περάσει το δικό μου, θα πάρω τον μικρό Gattuso Everyday και θα φύγω» και δεύτερον, η χρήση πρώτου πληθυντικού υποδηλώνει συμμαχία γονέων, επομένως, πίεση. Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε μια φίλη, την κυρία Άννα την έφαγε το μπλοκ των μαμάδων.

Φέτος ο μικρός μου γιος πήγε στην Α’ Δημοτικού, σε ένα δύσκολο και ιδιαιτέρως ζωηρό τμήμα. Η δασκάλα του καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες και έχει παραδεχτεί ότι αρκετά παιδιά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τους κανόνες τις τάξης, αδυνατούν να προσαρμοστούν, φέρονται κακότροπα και είναι απείθαρχα. Έχει επίσης παραδεχτεί ότι πολλοί γονείς αρνούνται να συνεργαστούν, με αποτέλεσμα το κλίμα της τάξης να μην είναι καλό. Σχεδόν 1 μήνα πριν κλείσει η χρονιά, η κατάσταση δεν δείχνει να έχει βελτιωθεί. Η αποχώρηση της κυρίας Άννας λειτούργησε προς όφελος των γονέων που βλέπουν το σχολείο ως τσιφλίκι τους, οδηγώντας τους εκπαιδευτικούς σε συστολή και τη Διοίκηση στην άτυπη αποδοχή των απαιτήσεών τους. Κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν ποτέ σε δημόσιο σχολείο. Εκεί, η κυρία Άννα θα παρέμενε ακλόνητη στη θέση της, ελεύθερη να παράγει σπουδαίο παιδαγωγικό έργο, πλάθοντας ευπρεπείς ανθρώπους.

Ο Θεός να την έχει καλά.

Πηγή:www.themamagers.gr

Ο Νίκος κάθεται σιωπηλός στην τάξη.. Η παρουσία του απουσία..”Δεν τραβάει .. Δεν διαβάζει “λέει  συχνά  πια  ο δάσκαλος στους γονείς του και εκείνοι αρχίζουν να ντρέπονται που ο μικρός δεν τα καταφέρνει..

Μα τον Νίκο δεν τον σηκώνει ο δάσκαλος να πει μάθημα και εκείνος εδώ και καιρό δεν τολμάει να σηκώσει το χέρι του. Αν το κάνει οι άλλοι θα τον κοροϊδέψουν.. Ο δάσκαλος θα του φωνάξει και για άλλη μια φορά θα του πει: “Να διαβάζεις Νίκο. Πάλι αδιάβαστος ήρθες”..Και το παιδί βουλιάζει όλο και πιο πολύ σε χαμένα γνωστικά αντικείμενα που δεν μπορεί να κατανοήσει. Η Σταυριανή κοιτά σαν χαμένη. Ακόμα συλλαβίζει και ας πάει Ε τάξη, αργεί να αντιγράψει και δεν μπορεί να ακολουθήσει την τάξη…Προέρχεται από οικογένεια που τα παιδιά τη χαρακτηρίζουν ¨φτωχή”. Μένει σε ένα σπίτι έξω από την πόλη, χωρίς άλλα  παιδιά στην οικογένεια, χωρίς φίλους και οι γονείς της γεωργοί στηρίζονται από την σύνταξη του παππού που μένει μαζί τους. Τα ρούχα της φθαρμένα, παλιά αλλά καθαρά είναι αδύνατο να  συναγωνιστούν τα ρούχα των συμμαθητριών της. Δυο κορίτσια την κάνουν  παρέα μα και αυτή δεν θέλει ελεημοσύνη. Ετσι νιώθει.. Έχει κλειστεί στον εαυτό της και πια δεν μιλάει και δεν χαμογελάει.. Μα κανείς δεν το βλέπει.

Η Σταυριανή απλά περιθωριοποιήθηκε. Ο Χρήστος και ο Πάνος “σκοτώνονται” συνεχώς. Ο ένας αντιμετωπίζει ως αντίπαλο τον άλλο. Πρώτοι σε όλα θέλουν να είναι.. Στα μαθήματα, στους φίλους, στις σκανταλιές, στα πειράγματα.. Μόνο που τα πειράγματά τους πολλές φορές είναι επικίνδυνα. Ποιος να τολμήσει να τα βάλει μαζί τους; Συνέχεια βρίσκονται έξω από το γραφείο του Διευθυντή και οι γονείς πάντα δίπλα να προσπαθούν να καταλάβουν τι τρέχει..” Η τάξη αυτή είναι ανάγωγη και κακομαθημένα όλα τα παιδιά”, “Δεν είναι τάξη αυτή..Είναι βάσανο”.. “Δύσκολη τάξη για το δάσκαλο που θα τα πάρει. Πρέπει να έχει Άγιο για να τη βγάλει καθαρή”.    Και ένας  δάσκαλος ή μια δασκάλα αναλαμβάνει την τάξη, του  χτυπάνε φιλικά την πλάτη..”Άντε και καλό κουράγιο..¨Και εκείνος ξεκινά..Δεν βιάζεται. Τα μαθήματα μπορούν να περιμένουν λίγο.. Ξέρει εξάλλου τι έχει σημασία για τα παιδιά. Γνωρίζεται μαζί τους. Παρατηρεί την ώρα που διδάσκει. Περπατάει ανάμεσα στα παιδιά και δίνει ευκαιρίες σε όλα να μιλήσουν.. Ξεχωρίζουν από μακριά οι μαθητές που ήταν οι πιο δημοφιλείς και ..αγαπημένα παιδιά για μαθητές και δασκάλους.. Ο Νίκος κρύβεται μα ο δάσκαλος τολμά να του κάνει μια ερώτηση. Καταλαβαίνει πως ο Νίκος δεν μπορεί να κατανοήσει τι τον ρώτησε. Απλοποιεί την ερώτηση. Τον υποβοηθά κιόλας. Πετάγονται οι  μαθητές να συμπληρώσουν. Κάποιοι γελούν. Και σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά.. Σταματάει την εξέταση.. Σοβαρεύει..

Αφήνει το βιβλίο και όρθιος στην μέση της τάξης στρέφει το βλέμμα του σε έναν έναν τους μαθητές.. Δεν κοροϊδεύει κανείς μαθητή του, δεν έχει κανείς δικαίωμα να προσβάλλει τον άλλο επειδή “δεν ξέρει”. Μιλάει για τα αισθήματα αυτού του παιδιού, για το πως νιώθει το παιδί, δίνει δικά του παραδείγματα, βάζει ένα “αστέρι” της τάξης να νιώσει όπως νιώθει ο Νίκος..Χρειάζεται τρόπος και κόπος να καταλάβουν τα παιδιά.. Χρειάζεται δουλειά να μάθουν να νιώθουν τι σημαίνει μαθησιακές δυσκολίες και πως νιώθει ένα παιδί όταν δεν το αποδέχονται.. Ο δάσκαλος βοηθά το Νίκο αλλά και τα άλλα τα παιδιά. Το Νίκο ώστε  να ενταχθεί στην τάξη και τους  συμμαθητές του να  τον αποδεχτούν. Κάνει ομάδες, εντάσσει το Νίκο, δίνει εργασίες, χρησιμοποιεί χρώματα για να επισημαίνει ο Νίκος τα βασικά, κάνει  ερωτήσεις, δείχνει εικόνες, κάνει σχεδιαγράμματα, υπογραμμίζει, συζητά με το Νίκο και επειδή διαφαίνεται πως οι μαθησιακές του δυσκολίες δείχνουν πιθανή δυσλεξία τον απαλλάσσει από τα γραπτά. Πλέον ο Νίκος και χωρίς χαρτί από το ΚΕΔΔΥ  εξετάζεται προφορικά στις ίδιες ερωτήσεις με τα παιδιά. Πάνω από όλα το παιδί και όχι τα χαρτιά. Και πραγματικά ο Νίκος “φορτσάρει”. Ο γονείς το βλέπουν. Ο Νίκος άλλαξε. Έχει πια αυτοπεποίθηση. Μα ο δάσκαλος δεν μένει μόνο στο μάθημα. Δίνει ευκαιρίες για να εργαστούν σε διάφορες εργασίες και αποκαλύπτεται μπροστά τους ένα μικρό ταλέντο στη φωτογραφία. Και αυτό το ταλέντο δεν μένει ανεκμετάλλευτο έτσι  οργανώνεται στο τέλος της χρονιάς ένας διαγωνισμός φωτογραφίας για όλο το σχολείο και ο Νίκος με τη βοήθεια που του παρέχει παραδίδει  μαθήματα για το διαγωνισμό..

Ο μικρός μαθητής πια, έχει τις ίδιες ευκαιρίες και ας μη περάσει ο δρόμος του από το Πανεπιστήμιο.. Το μέλλον κανείς όμως  δεν το ξέρει. Μα αυτός σήμερα  είναι πια  ένα χαρούμενο παιδί. Η Σταυριανή είναι ένα παιδί που μεγαλώνει μοναχικά. Στερημένα .. Δεν έχει τις ίδιες παραστάσεις με τους συμμαθητές της.. Κάποιοι οριοθέτησαν το παιδί ως παιδί  με οριακή  νοημοσύνη.. Μα πως μπορείς να το λες όταν δεν ξέρεις; Όταν δεν ξέρεις το σπίτι του, το χώρο του; Το πως ζει; Ίσως είναι αργά για παρέμβαση μα η Σταυριανή το μόνο της μειονέκτημα είναι το ότι δεν έχει εμπειρίες, δεν έχει φίλους, παρέες..Ο δάσκαλος  βλέπει πως προσπαθεί. Σίγουρα δεν θα μπορέσει να καλύψει όλα τα κενά της.. Αλλά είναι παιδί που μπορεί με τη βοήθειά του να καλύψει κάποια απόσταση. Συζητά με τους μαθητές..Κάποιοι πραγματικά κοιτούν τη Σταυριανή με μια “κατώτερη” ματιά. Κάποιοι άλλοι όμως απλά δεν ήξεραν.. Δεν προσβάλλει το παιδί. Φέρνει απλά στο τμήμα μια ιστορία, μια ταινία και μετά συζητούν..

Η ενσυναίσθηση πάλι γίνεται μέσο για να πλησιάσουν την Σταυριανή.. Αποφασίζουν οι μαθητές να τη βοηθήσουν. Κάθονται μαζί της κάθε μέρα και άλλος. Της δείχνουν τα μαθήματα. Τη βοηθούν σε ό,τι δεν καταλαβαίνει. Οι δικές της ασκήσεις είναι διαφορετικές πιο κοντά στις δικές της παραστάσεις μα το θέμα είναι ότι αυτό που πρέπει να παρουσιαστεί παρουσιάζεται..Ακόμα και το συντακτικό και η γραμματική παρουσιάζονται μέσα από παραδείγματα από τη δική της ζωή. Διαβάζουν παραμύθια στο χώρο της βιβλιοθήκης και η Σταυριανή τα αφηγείται στην τάξη και τα ζωγραφίζει. ΑΠΛΆ μεν αλλά τα ζωγραφίζει.. Δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο αλλά τουλάχιστον πια δεν είναι μόνη. Μια φορά κάθε βδομάδα μετά τη συνεννόηση του δασκάλου πρώτα με τους γονείς της Σταυριανής και μετά με τους άλλους γονείς, μένει στο σπίτι των κοριτσιών που είναι φίλες της.. Δεν είναι πια μόνη..Το μέλλον της κανείς δεν το ξέρει. Αλλά για τη Σταυριανή πια το ότι την αποδέχονται είναι το πιο σημαντικό. Για αυτό είναι ευτυχισμένη.

Η τάξη του Χρήστου και του Πάνου είναι η πιο ζωηρή. Όλοι να μιλήσουν, όλοι να ναι πρώτοι, όλοι να κάνουν το δικό τους. Σκοτωμοί, παρεξηγήσεις, προβλήματα ..Και ο Θεός βοηθός.”Είναι από τις τάξεις που κάνεις το Σταυρό σου και περιμένεις πότε θα πάνε στο..Γυμνάσιο(???)”(αυτό λέγεται από πολλούς. Είτε γονείς, είτε από  όσους εμπλέκονται με την τάξη) Είπαμε πρώτα τα παιδιά κάτι υπάρχει για να ναι τόσο ζωηροί..Πρέπει   ο δάσκαλος να κάνει   ένα πλάνο..Να βρεθεί ένας τρόπος να ελεγχθεί η κατάσταση πριν τραυματιστεί κανείς. Πρώτο σχέδιο.. Εφημερία.. Ο κάθε εκπαιδευτικός  έχει εφημερία κάθε βδομάδα. Και ο δάσκαλος εξηγεί στα παιδιά τι σημαίνει εφημερία. Και ήρθε η ώρα να βάλει τη φαντασία στη μέση. Περνάει  στους μαθητές του  πως είναι κάτι σαν..δύναμη SWATT που σημαίνει ¨Ομάδα άμεσης επέμβασης σε προβλήματα”. Και έτσι τους κάνει..βοηθούς “ελέγχου”. Κάθε φορά που έχει εφημερία, αναλαμβάνουν και οι δυναμικοί μαθητές του τα “δικά τους πόστα”. Άλλοι στις πόρτες, άλλοι στις εξώπορτες, άλλοι στους διαδρόμους..

Υπάρχει καθηκοντολόγιο και κάθε φορά επαναλαμβάνεται η ίδια εντολή: “Εσείς απλά εντοπίζετε το πρόβλημα και ενημερώνετε πως αν συνεχίσουν αυτό που κάνουν (κυρίως διαπληκτισμούς) θα ενημερώσετε τους εκπαιδευτικούς εφημερίας”. Ο Πάνος και ο Χρήστος είναι σε κάθε μία από τις δύο πόρτες..Απλά σταματούν τους μαθητές να ανεβαίνουν στις τάξεις. Την επόμενη βδομάδα ο δάσκαλος τους έχει μαζί στην …περιπολία. Το καλύτερο είναι να τους φέρει κοντά με αυτό τον τρόπο καθώς συζητούν ήρεμα. Δεν τους αντιμετωπίζει ως ..δημιουργούς φασαρίας αλλά ως μαθητές με ανησυχίες…Την επόμενη είναι μόνο οι δυο τους. Παρεμβαίνουν στους μαθητές που διαπληκτίζονται και τον φωνάζουν όταν έχουν θέμα συνέχισης της παραβατικής συμπεριφοράς των μαθητών…Το σχέδιο “εφημερία” αποδίδει καθώς τα δύο παιδιά συνεργάζονται. Όσο για την “φασαρία” της τάξης αυτή μετατρέπεται σε δημιουργικότητα. Μαθήματα προς διδασκαλία παρουσιάζονται από τα παιδιά προγράμματα για την βία επίσης και για κάθε παγκόσμια ημέρα. Ομάδες αντι-bulling αναλαμβάνουν  να εξηγήσουν στους μικρότερους τι δεν πρέπει να κάνουν μέσα σε αυτούς και ο Πάνος και ο Χρήστος  που έχουν αλλάξει.

Ο Πάνος πια έχει μάθει να μετράει μέχρι το 10 πριν ξεσπάσει και πολλές φορές χρησιμοποιεί μια ελαστική μικρή   μπάλα εκτόνωσης που κρύβει μέσα στα χέρια του. Τον βοηθάει  όχι μόνο να μη θυμώνει εύκολα, αλλά και να συγκεντρώνεται περισσότερη ώρα..Τώρα πια βοηθά και ως μαθηματικό μυαλό τους υπόλοιπους. Από την άλλη  ο Χρήστος αναλαμβάνει να βοηθάει  στα μαθήματα της γλώσσας και να οργανώνει ομάδες και επιτέλους κάθονται μαζί. Βέβαια κάποιες φορές διαπληκτίζονται αλλά το παρελθόν δεν μοιάζει με το παρόν…Αυτή η τάξη έχει ακόμα φασαρία. Ο δάσκαλος κάθε μέρα βγαίνει… “κουφός” από τις φωνές τους και με πονοκέφαλο από τις ερωτήσεις τους αλλά πια  η “φασαρία” έχει μετατραπεί σε δημιουργικότητα και κάτι μοναδικό συμβαίνει!!! Τα παιδιά επιτέλους παίζουν μαζί. Έχουν γίνει ομάδα. Μη μου πείτε ότι σε όλους μας  δεν έχει τύχει μια τέτοια τάξη, ή δεν είχατε τέτοιους μαθητές. Το θέμα είναι ο δάσκαλος να ναι εκεί. Λίγο ψυχολόγος, λίγο εφευρέτης, λίγο θεωρητικός, πολύ πρακτικός, πάντα υπομονετικός και πάνω από όλα δημιουργικός σε όλα τα επίπεδα.

Η γνώση δεν έχει σημασία όταν οι μαθητές μας έχουν άλλα να αντιμετωπίσουν και κυρίως  τον εαυτό τους. Πρέπει κάποια παιδιά να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και κάποια άλλα να τιθασεύσουν τον εγωισμό τους για να μπορέσει ο δάσκαλος και οι μαθητές να λειτουργήσουν ως ομάδα για να προχωρήσουν στη γόνιμη γνώση ..Πρέπει ο δάσκαλος να μπορεί να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες, να στηρίζει αλλά και να βοηθάει το κάθε παιδί ανάλογα με ό,τι αυτό κουβαλάει στην πλατούλα του από το περιβάλλον του, αλλά και ανάλογα με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του.

Να κοιτάξει να βγάλει προς τα έξω τα καλά στοιχεία και να τιθασεύσει τα αρνητικά.. Και κάθε παιδί που ο δάσκαλος θα βοηθήσει, κάποια στιγμή στο μέλλον το παιδί αυτό θα καταφέρει πολλά περισσότερα από όσα του πρόσδιδε ο περίγυρός του. Ο δάσκαλος έχει τη δύναμη να δώσει φτερά σε ένα παιδί. Αρκεί να προσέξει την ψυχή του..

Πηγή:emvolos.gr

• Αν το παιδί σας γράφει ανάποδα αριθμούς και κεφαλαία γράμματα, μπορείτε να δοκιμάσετε τη γραφή μέσα σε κουτιά (ορθογώνια και ψηλά παρά πλατιά). Τα άκρα του κουτιού θα είναι ορόσημα. Κολλήστε ένα αυτοκόλλητο ή ζωγραφίστε ένα αστεράκι στην πάνω αριστερή γωνία του κουτιού. Για παράδειγμα, για τον αριθμό 5 πείτε στο παιδί να ξεκινήσει από το αστεράκι τραβώντας μια γραμμή μέχρι τη μέση, να ζωγραφίσει μια μεγάλη κοιλιά και μετά να πάει στην κορυφή και να βάλει ένα καπέλο. Δημιουργήστε ιστορίες που θα δίνουν τις απαραίτητες οδηγίες για τα περισσότερα γράμματα και αριθμούς.
• Μιλήστε στην εργοθεραπεύτρια ή δασκάλα του παιδιού σας για φύλλα εργασίας με δραστηριότητες που βοηθούν το παιδί να αναγνωρίζει γράμματα ή αριθμούς που του προκαλούν δυσκολίες. Για παράδειγμα, εργασίες που ζητούν από το παιδί να κυκλώσει όλα τα – ξ – ή δραστηριότητες που ζητούν από το παιδί να συμπληρώσει με χρώμα ένα συγκεκριμένο γράμμα ή μια κρυμμένη εικόνα.
• Εξασκηθείτε στους όρους «δεξιά» και «αριστερά». Μπορεί το παιδί σας να αναγνωρίσει το δεξί και το αριστερό του χέρι; Μπορεί να δείξει σε αντικείμενα που βρίσκονται δεξιά ή αριστερά μέσα στον χώρο; Δοκιμάστε παιχνίδια από την ιστοσελίδα:http://www.dicegames.com ή διαβάστε το άρθρο Οπτικό-Κινητικός Συντονισμός για επιπρόσθετες πληροφορίες.
• Φτιάξτε γράμματα πλάθοντας πηλό, ζυμάρι, πλαστελίνη κτλ.
• Για αναγνώριση γραμμάτων: διαβάστε με το παιδί μια ιστορία του γνωστικού του επιπέδου και πείτε στο παιδί να κυκλώσει όλα τα – β – , τα – θ– κτλ.
• Πείτε στο παιδί να γράψει γράμματα στον αέρα με τον δείχτη του χεριού του και μεγάλες κινήσεις. Ξεκινήστε με τα μάτια κλειστά και συνεχίστε ανοίγοντάς τα.
• Σχηματίστε γράμματα στην πλάτη του παιδιού σας και αφήστε το να μαντέψει ποιο γράμμα φτιάχνετε κάθε φορά. Μπορείτε, επίσης, να «γράψετε» ο ένας στην παλάμη του άλλου.

Πηγή: http://www.logosepikinonia.gr

Διαβάστηκε εδώ: www.infokids.gr

Είμαστε εκπαιδευτικοί και όχι νταντάδες. Είμαστε μορφωμένοι επαγγελματίες που εργαζόμαστε καθημερινά με παιδιά, και συχνά βλέπουμε το παιδί σας από διαφορετική σκοπιά σε σχέση με αυτή που το βλέπετε εσείς. Αν σας δώσουμε κάποιες συμβουλές για το παιδί σας, μην αντιδράσετε άσχημα. Ακούστε και αποδεχτείτε τις συμβουλές, με τον ίδιο τρόπο που θα δεχόσασταν μια συμβουλή από ένα γιατρό ή ένα δικηγόρο.

Αρκετοί γονείς δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα αρνητικό για το παιδί τους. Όμως κάποιες φορές, αν λάβετε υπόψιν τις έγκαιρες προειδοποιήσεις μας, μπορεί να προλάβετε και να αποτρέψετε κάποιο πρόβλημα που μπορεί  να  γίνει ακόμα μεγαλύτερο σε το μέλλον.

Εμπιστευτείτε μας. Κάποιες φορές όταν λέω στους γονείς ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα συμπεριφοράς, νιώθω σαν να βλέπω να σηκώνονται οι τρίχες στις πλάτες τους. Είναι έτοιμοι να μαλώσουν και να υπερασπιστούν το παιδί τους, και αυτό είναι πολύ κουραστικό. Κάτι που μ’ ενοχλεί ιδιαιτέρως είναι όταν αναφέρω σε μία μητέρα κάτι που έκανε ο γιος της, και γυρίζει, τον κοιτάζει και ρωτάει, «Είναι αλήθεια;» Λοιπόν, φυσικά είναι αλήθεια. Μόλις σας το είπα. Και παρακαλώ μην ρωτήσετε αν ένας συμμαθητής του μπορεί να επιβεβαιώσει ό, τι συνέβη ή εάν ένας άλλος δάσκαλος ήταν παρών στο συμβάν. Έτσι εξευτελίζετε τον δάσκαλο και αποδυναμώνετε την σχέση μεταξύ δασκάλου και γονέα

Παρακαλώ σταματήστε όλες τις δικαιολογίες.

Και αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε τα παιδιά σας να πετύχουν, σταματήστε να τα δικαιολογείτε. Μιλούσα με έναν γονέα και το γιο της σχετικά με τις εργασίες που του είχα βάλει να κάνει το καλοκαίρι. Μου είπε ο γονέας ότι το παιδί δεν είχε καν ξεκινήσει, και του είπα ότι απογοητεύτηκα πολύ επειδή το σχολείο επρόκειτο να ξεκινήσει σε δύο εβδομάδες.

Η μητέρα του πετάχτηκε  και μου είπε ότι πέρασαν ένα δύσκολο καλοκαίρι εξαιτίας οικογενειακών ζητημάτων που ανέκυψαν τον Ιούλιο. Είπα ότι κατανοώ αυτό που μου είπε, αλλά παράλληλα επισήμανα ότι οι εργασίες δόθηκαν τον Μάιο. Αμέσως απάντησε ότι του έδωσε χρόνο να ξεκουραστεί πριν ξεκινήσει τις εργασίες, οπότε δεν ήταν δικό του λάθος που δεν τις είχε κάνει.

Μπορείτε να καταλάβετε τον πόνο μου;

Μερικοί γονείς θα βρίσκουν δικαιολογίες ανεξαρτήτως των αντικειμενικών δεδομένων, και θα μεγαλώσουν παιδιά που θα εξελιχθούν σε ενήλικες που πάντα θα ψάχνουν δικαιολογίες. Αν δεν θέλετε το παιδί σας να καταλήξει άνεργο όταν γίνει 25 ετών και να κάθεται στον καναπέ σας τρώγοντας πατατάκια,  σταματήστε να δικαιολογείτε τις αποτυχίες του. Αντ ‘αυτού, επικεντρωθείτε  στην εξεύρεση λύσεων.

Οι γονείς να είναι συνεργάτες και όχι  εισαγγελείς

Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζετε  ότι δεν είναι απαραίτητα κακό το παιδί σας να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα. Έτσι θα χτίσει χαρακτήρα και θα διδαχτεί μαθήματα ζωής. Ως εκπαιδευτικοί, δεν θέλουμε γονείς που στέκονται εμπόδιο σ’ αυτά τα μαθήματα.  Αποκαλούμε αυτούς τους γονείς ως «ελικόπτερα», επειδή θέλουν να ορμήσουν και να σώσουν το παιδί τους κάθε φορά που κάτι πάει στραβά. Αν βαθμολογήσουμε ένα παιδί με 16, τότε αυτός είναι ο βαθμός που αξίζει στο παιδί. Μην σπαταλάτε τον χρόνο σας για να συναντηθείτε μαζί μας για να διαπραγματευτείτε καλύτερο βαθμό. Ο βαθμός είναι 16, παρόλο που εσείς θεωρείτε ότι πρέπει να είναι υψηλότερος.

Μπορεί να είναι δύσκολο να το αποδεχθείτε, αλλά δεν θα πρέπει να θεωρείτε ότι όταν το παιδί σας παίρνει άριστα, αυτό σημαίνει απαραίτητα ότι είναι άριστος μαθητής. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι κακοί δάσκαλοι βάζουν ευκολότερα μεγάλους βαθμούς, γιατί ξέρουν ότι βάζοντας καλούς βαθμούς όλοι θα τους αφήσουν στην ησυχία τους. Οι γονείς θα σκεφτούν : «Το παιδί μου έχει ένα πολύ καλό  δάσκαλο! Πήρε σε όλα άριστα φέτος!»

Ουάου. Να σας προσγειώσω τώρα. Σας λέω με κάθε ειλικρίνεια, ότι συνήθως οι καλύτεροι καθηγητές βάζουν τους χαμηλότερους βαθμούς, επειδή έχουν αυξημένες προσδοκίες. Ωστόσο, όταν τα παιδιά σας παίρνουν χαμηλούς βαθμούς, θέλετε να διαμαρτυρηθείτε και αμέσως κατευθύνεστε προς το γραφείο του διευθυντή.

Παρακαλώ κάντε ένα βήμα πίσω, ώστε να έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα. Πριν αμφισβητήστε τους  χαμηλούς βαθμούς, ίσως χρειαστεί να συνειδητοποιήσετε ότι το παιδί είναι αυτό που «κέρδισε» τους βαθμούς,  και ότι ο δάσκαλος για τον οποίο διαμαρτύρεστε είναι πιθανώς αυτός που παρέχει την καλύτερη εκπαίδευση.

Και παρακαλώ, να είστε συνεργάτης και όχι  εισαγγελέας. Είχα ένα παιδί που αντέγραψε σε ένα τεστ, και οι γονείς του απειλούσαν να καλέσουν δικηγόρο, επειδή θεώρησαν ότι τον χαρακτήρισα ως εγκληματία. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό, αλλά διευθυντές απ’ όλη την χώρα μου λένε ότι όλο και περισσότεροι δικηγόροι συνοδεύουν γονείς σε συναντήσεις με δασκάλους.

Τέλος, αντιμετωπίστε τις αρνητικές καταστάσεις με επαγγελματικό τρόπο.

Εάν το παιδί σας αναφέρει κάτι άσχημο που συνέβη στην τάξη, ζητήστε να συναντηθείτε με τον δάσκαλο και προσεγγίστε τον λέγοντας:  «Θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάτι που είπε το παιδί μου ότι συνέβη στην τάξη σας. Ξέρω ότι τα παιδιά μπορούν να διογκώσουν τα γεγονότα και ότι υπάρχουν πάντα δύο πλευρές σε κάθε ιστορία. Ήλπιζα ότι θα μπορούσατε να ξεδιαλύνετε τι πραγματικά συνέβη.» Αν δεν μείνετε ευχαριστημένοι με την απάντηση, τότε μεταφέρετε τις ανησυχίες σας στο διευθυντή, αλλά πάνω απ ‘όλα, ποτέ δεν μιλάμε αρνητικά για έναν δάσκαλο μπροστά στο παιδί. Αν καταλάβει ότι δεν τον σέβεστε, ούτε το παιδί θα τον σέβεται,  και αυτό θα οδηγήσει σε μια σειρά από νέα προβλήματα.

Ξέρουμε ότι αγαπάτε τα παιδιά σας. Τα αγαπάμε και εμείς πάρα πολύ. Εμείς απλώς σας ζητάμε – και σας ικετεύουμε – να μας εμπιστευτείτε, να μας στηρίξτε και να συνεργαστείτε μαζί μας. Να μην είστε εναντίον μας. Πρέπει να έχουμε την υποστήριξη σας, και θα πρέπει να μας δώσετε το σεβασμό που μας αρμόζει. Ανεβάστε μας και κάντε μας να νιώσουμε ότι μας εκτιμάτε, και θα εργαστούμε ακόμη πιο σκληρά για να προσφέρουμε στο παιδί σας την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση.

Αυτό είναι η υπόσχεση ενός δασκάλου, από μένα για εσάς.

Ron Clark, συγγραφέας του βιβλίου «The End of Molasses Classes: Getting Our Kids Unstuck — 101 Extraordinary  Solutions for Parents and Teachers,». Kέρδισε το βραβείο που απονέμει η Ντίσνεϊ στον Καλύτερο Δάσκαλο της Χρονιάς για το 2001.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Πηγή: www.womenonly.gr