Eκπαίδευση

All posts in the Eκπαίδευση category

Σκέψεις ενός δυσλεκτικού!

Published 25 Οκτωβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

varietai_2014_7_29_14_22_30_b2

Καταρχάς επιτρέψτε μου να σας συστηθώ! Με λένε Μάριο Καρακατσάνη είμαι 35 ετών, είμαι δυσλεκτικός και ναι νιώθω καλά! Θα μου πείτε τώρα και γιατί να μην νιώθω, δυσλεξία έχω όχι καμιά βαριά αρρώστια!Ε λοιπόν για αυτόν ακριβός τον λόγο μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντάξω αυτό το άρθρο. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τον παράξενο κόσμο που έχει στο μυαλό του ένας δυσλεκτικός. Ειδικότερα, όταν ο ίδιος δεν γνωρίζει για το πρόβλημα του!

Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή. Τι είναι ο δυσλεκτικός; Όχι πάντως αυτός που έχει πρόβλημα ομιλίας όπως νομίζουν πολλοί.Ας δούμε τι αναφέρει η ψυχολόγος Λυρίκα Σκλαβούνου:»Η δυσλεξία ως έννοια , είναι ένας όρος ιατρικός που διαγιγνώσκει ,τη μαθησιακή δηλαδή διαταραχή που προκαλεί, προβλήματα στην ανάγνωση και στη γραφή, λέξεων. Στη δυσλεξία , επειδή έχουμε θεραπεία , δεν σημαίνει όμως πως είναι και νόσημα. Είναι όμως, αν διαγνωστεί έγκαιρα , ν΄ αντιμετωπιστούν όσο περισσότερα συμπτώματα φέρει ως αποτέλεσμα της η δυσλεξία . Στόχος μας είναι η άμεση πρόγνωση με σκοπό την συντομότερη αντιμετώπιση της.

Η δυσλεξία έχει συμπτώματα , τα οποία όσο συντομότερα εντοπίσουμε , τόσο συντομότερα αντιμετωπίζουμε. Η δυσλεξία , πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως , ούτε ασθένεια είναι , ούτε μεταδίδεται. Η αντιμετώπιση της , ανήκει λοιπόν σε μια δυσλειτουργία νευρολογικών αιτιών και κληρονομικών. Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί με δυσλεξία , θα πεθάνει και μ΄ αυτό. Όπως πολύ απλά ,ο άνθρωπος που γεννήθηκε να γράφει με το αριστερό και κάποτε αυτό ήταν κατακριτέο και δεχόταν μεγάλη βία για ν΄ αλλάξει χέρι γραφής, το ίδιο κι αυτός , αριστερόχειρας γεννήθηκε κι αριστερόχειρας θα πεθάνει.

Όπως γεννιόμαστε με μπλε χρώμα ματιών , το Ίδιο ισχύει και για τη δυσλεξία. Οπωσδήποτε, η δυσλεξία , επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων που τη βιώνουν. Ζουν στην μειονεξία , στο περιθώριο , επειδή δυσκολεύονται , μαθησιακά να προχωρήσουν σε στάδια σχολικής εξέλιξης όπως τ΄ άλλα παιδιά. Η αποτυχία που εισπράττουν , δεν είναι δική τους ευθύνη και όμως επηρεάζει έντονα τον ψυχισμό τους . Η μεγαλύτερη προσοχή που εμείς οι ειδικοί οφείλουμε να λάβουμε υπόψη συν τις άλλες , είναι σε ποια κλίμακα μορφής είναι η δυσλεξία . Ήπια; Μέση; Βαριά ;

Έχω αναφέρει , πολλές φορές και επαναλάβει δημοσίως σε κάθε ευκαιρία , πως οι γονείς , φεύγοντας από το μαιευτήριο , πρέπει να τους δίνεται , ένα βασικό βιβλίο πληροφοριών , για να μην τους εγκαταλείπουμε στο άπειρο του νέου τους , ρόλο, με τις πολλές απαιτήσεις. Το ίδιο ακριβώς και πριν την προσχολική ηλικία , να τους εφοδιάζουμε πάλι με ένα βιβλίο που θα εμπεριέχει τα βασικά πάλι προβλήματα που θ΄ αντιμετωπίσουν, σε γενικότερο πλαίσιο.

Συγκεκριμένα όμως τα δυσλεκτικά άτομα , έχουν πολλά χαρίσματα και ύψιστες ικανότητες , άριστη αντίληψη του χώρου κι αυτό το στοιχείο παραπλανεί . Ο προφορικός λόγος τους δεν χρειάζεται λογοθεραπεία κι έτσι η διάγνωση αργεί να γίνει με αποτέλεσμα να χάνετε πολύτιμος χρόνος. Ένα ακόμη μείων για την διάγνωση τους είναι πως δεν τίθεται θέμα διανοητικής καθυστέρησης , το οποίο όμως επειδή ο δυσλεκτικός γράφει και διαβάζει με διαφορετικότητα , φέρνει σε αποπροσανατολισμό την διάγνωση της δυσλεξίας με την διάγνωση της νοητικής καθυστέρησης.

Ο δυσλεκτικός έχει προτερήματα που εμείς δεν έχουμε , ούτε κι είμαστε ικανοί ποτέ ν΄ αποκτήσουμε. Οι εικόνες στο μυαλό του είναι έντονες και ζωντανές. Κατακλύζονται από δημιουργικές σκέψεις και έχουν ένα έντονα ευαισθητοποιημένο συναισθηματικό κόσμο γεμάτο θετικότητα.

Η δυσλεξία , θέλω να τονίσω εδώ δεν αποτελεί μαθησιακή δυσκολία , είναι απλά το πρόβλημα που εμποδίζει τη μαθησιακή δυσκολία! Έτσι , ως πρόβλημα ή σύνδρομο αντιμετωπίζουμε οι ειδικοί τη δυσλεξία. Επειδή όμως οι άνθρωποι με δυσλεξία είναι παραπάνω αποδοτικοί στο προφορικό λόγο και στην ευφυΐα τους , με σκέψη ιδιαίτερα δημιουργική , το μόνο μέρος που μπορεί να γίνει αντιληπτή η δυσλεξία είναι από ενημερωμένους ειδικούς φορείς της παιδείας .

Παρόλα αυτά , το τεστ ευφυΐας , είναι απαραίτητο για ν΄ αποκλειστεί το ενδεχόμενο νοητικής στέρησης. Πολλά παιδιά με δυσλεξία , με εξέχουσα ευφυΐα , τα κατέστρεψαν με μια λάθος διάγνωση πώς ήταν νοητικά καθυστερημένα . Ιδιαιτερότητα τους είναι πως σκέπτονται πολύ με εικόνες , όμως δεν σημαίνει πως θ΄ αποκλείσουμε το ενδεχόμενο και το να υστερούν και στο προφορικό λόγο , μερικές από της περιπτώσεις δυσλεκτικών παιδιών. Το κύριο χαρακτηριστικό ενός νοητικά καθυστερημένου παιδιού ή ενός δυσλεκτικού , είναι πως το δυσλεκτικό παιδί υστερεί ή στο λόγο ή στη γραφή , ποτέ και στα δύο όπως ένα νοητικά καθυστερημένο παιδί.

Πόσο εύκολο όμως είναι για ένα δυσλεκτικό άνθρωπο να ζει με το σύνδρομο αυτό; Ποιες επιπτώσεις υπάρχουν που καλείται ν΄ αντιμετωπίσει;

Πολλοί διάσημοι είχαν δυσλεξία , όπως ο Αϊνστάιν , ο Τζον Λένον , ο Πικάσο , ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι , και πολλοί άλλοι. Στις περιπτώσεις τις δυσλεξίας , η άγνοια της ύπαρξης της σκοτώνει και γι΄ αυτό τώρα σ΄ αυτό το σημείο θα σας παραθέσω τα κυριότερα συμπτώματα. Η δυσλεξία στην ουσία είναι η Μαθησιακή Δυσκολία στα γραπτά και στην ανάγνωση. Οι παράγοντες όπως προαναφέραμε είναι και κληρονομικοί και γενετικοί. Γι΄ αυτό και το τέστ ,, PAVLIDIS TEST ,, είναι υποχρεωτικό.

ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ της δυσλεξίας είναι , πως οι άνθρωποι με το σύνδρομο είναι άριστοι στις κατασκευές επειδή σκέπτονται με εικόνες, δημιουργικοί και εφευρετικοί . Έχουμε όμως και τα υπόλοιπα συμπτώματα , όπως το να δυσκολεύονται στην ανάγνωση ( βασανίζονται να διαβάσουν και διαβάζουν , πολύ αργά και με πολλά λάθη, πολλές φορές αλλάζουν σειρά, αλλά και λέξεις.) Σοβαρό σύμπτωμα που διακατέχει τη δυσλεξία είναι η δυσκολία να μεταφέρουν τη σκέψη τους στο γραπτό λόγο. Δυσκολεύονται να μάθουν ξένες γλώσσες , υστερούν σε μαθήματα όπως τα γραπτά , τα φιλολογικά , τα συντακτικά. Η προπαίδεια για τους ανθρώπους με δυσλεξία είναι σαν βάσανο , όπως και η απομνημόνευση . Έχουν διάσπαση προσοχής και δυσκολία συγκέντρωσης.»

Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα, και πατάμε στις ίδιες γνωστικές βάσεις, επιτρέψτε μου για άλλη μια φορά να σας ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου. Πρέπει οι δυσλεκτικοί να είναι ο απόκληρος της σχολικής κοινωνίας; Αν πιστεύετε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι κάντε μια ερώτηση στα παιδιά σας! Πόσα από αυτά έχουν δει, αν όχι να είναι ίδια αποδέκτες ή ακόμα χειρότερα πρωτεργάτες παρενόχλησης ενός παιδιού που ο γραφικός του χαρακτήρας μοιάζει με 3χρονου που μόλις ανακάλυψε το μολύβι? Που είναι πχ 12 ετών και γράφει το σπίτι ως «σπήτη», ή που τον επιπλήττει η δασκάλα του επειδή τον έχει πιάσει επανειλημμένος να βρίσκετε εκτός θέματος λόγο έλλειψη συγκέντρωσης; Ακούγοντας για πρώτη φορά στα αυτιά του την χαρακτηριστική ατάκα «Που βόσκεις βρεεεεε!» που μόνο από το στόμα του αείμνηστου Διονύση Παπαγιανόπουλου μας κάνει να γελάμε! Και πίσω, δεκάδες παιδικά αθώα στοματάκια να γελάνε κοροϊδεύοντας δίχως να ξέρουν τι κακό προκαλούν εκείνη την στιγμή.
Αφήνοντας τον άμοιρο πιτσιρικά να αναρωτιέται τι πήγε στραβά…

Γιατί όπως για εσάς είναι απόλυτα φυσιολογικός ο κόσμος που ζείτε, με τον όμορφο γραφικό σας χαρακτήρα και τα καλλιγραφικά σας γράμματα, με το να μπορείτε να αυτοσυγκεντρώνεστε σε αυτό που κάνετε δίνοντας το 100% του εαυτού σας , νομίζοντας πως όλοι έτσι είναι ή έστω θα έπρεπε να είναι. Έτσι και ο δυσλεκτικός νομίζει ότι όλοι είναι σαν αυτόν! Δεν ξέρει κάτι άλλο! Δεν έχει δει κάτι άλλο!

Και αν νομίζετε ότι σταματάει στα σχολικά χρόνια όλο αυτό, τότε πλανάστε οικτρά! Ίσα, ίσα που τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα! Γιατί έχει γίνει ένας μαντράχαλος 2 μέτρα και τα γράμματα του παραμένουν 3χρονου που ανακάλυψε το μολύβι για πρώτη φορά στην ζωή του…
Που ντρέπεται να συμπληρώσει μια αίτηση πρόσληψης εργασίας , για να μην δουν τα ορθογραφικά του λάθη και τον περάσουν για αγράμματο. Όπου για τον ίδιο λόγο δυσανασχετεί να γράψει μια ευχετήρια κάρτα στην κοπέλα του. Γιατί; Γιατί θυμάται ακόμα αυτά τα γέλια των συμμαθητών του πίσω από την πλάτη του, αποφεύγοντας έτσι να εκφράσει την αγάπη του ή τα συναισθήματα του μέσο του γραπτού λόγου. Τα λόγια όμως ξεχνιούνται, τα παίρνει ο άνεμος μαζί του, αφήνοντας πίσω για άλλη μια φορά να αναρωτιέται ένας νέος, «Μα τι διάολο πήγε στραβά; Αφού έκανα ότι και όλοι οι άλλοι… Γιατί να είμαι διαφορετικός;» Αλλά αυτή η σκέψη θα χαθεί το ίδιο γρήγορα όπως ήρθε. Γιατί ένας δυσλεκτικός δεν μπορεί να επικεντρωθεί ούτε στις ίδιες του τις σκέψεις.

Για αυτό λοιπόν θα έπρεπε οι γονείς να επικεντρώνονταν λίγο περισσότερο στα σημάδια που παρουσιάζουν τα παιδιά τους. Μήπως αντί να βρίσκουν την εύκολη λύση λέγοντας ότι τα παιδιά τους βαριούνται, δεν είναι μελετηρά, και ότι το μυαλό τους το έχουν συνέχεια αλλού, να δουν μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο; Γιατί αν περιμένετε από τους δασκάλους να σας πουν ότι παρατήρησαν κάτι , σωθήκατε!

Όλη αυτή η πληροφορία ήταν για εσάς, που ζείτε στον δικό σας τέλειο κόσμο. Για τους δυσλεκτικούς όμως, που ίσως με διαβάζουν αυτή τη την στιγμή, έχω να πω κάτι διαφορετικό:

Ποτέ μην το βάζετε κάτω, να γράφετε ασταμάτητα, η γραφή είναι ο δικός μας καθαρός ουρανός που μας στερούν να δούμε κρατώντας φυλακισμένους τους εαυτούς μας. Σπάστε τα δεσμά που σας κρατάνε πίσω!

Το κείμενο αυτό είναι επίτηδες αυτούσιο δίχως ίχνος επιμέλειας. Παρά μόνο ότι διόρθωνε από μόνος του ο ηλεκτρονικός κειμενογράφος και πιστέψτε ήταν πάρα πολλά! Γιατί όπως σας είπα και στην αρχή…

Με λένε Μάριο, είμαι δυσλεκτικός και νιώθω καλά!

Γράφει ο Μάριος Καρακατσάνης

Πηγή: http://www.westaygreece.gr

Γονείς στην Ισπανία κάνουν απεργία κατά του «homework» των παιδιών

Published 24 Οκτωβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

Τον ερχόμενο Νοέμβριο, οι γονείς στην Ισπανία κάνουν απεργία. Ή καλύτερα, αποχή από τα μαθήματα. Δηλαδή, από τα μαθήματα των παιδιών τους.

Την κινητοποίηση «μποϊκοτάζ στο διάβασμα στο σπίτι», έχει καλέσει η Ένωση Γονέων Δημόσιων Σχολείων. Αν οι δάσκαλοι επιμείνουν να στείλουν διάβασμα στο σπίτι στη διάρκεια του μποϊκοτάζ, τα παιδιά θα πρέπει να το αρνηθούν, και να επιστρέψουν την επόμενη μέρα στο σχολείο με ένα σημείωμα από τους γονείς τους που θα εξηγεί τι συμβαίνει. Γονείς και παιδιά «παλεύουν» πάνω από προβλήματα, κείμενα και εργασίες, όχι μόνο στην Ισπανία. Και λένε, «φτάνει».

Η Μαρία Χοσέ, γράφει η εφημερίδα El Pais, έχει μια πεντάχρονη κόρη, την Αλμουδένα. Βαριαναστενάζει κάθε φορά που έρχεται το Σαββατοκύριακο και πρέπει να κάνει την εργασία της. Αλλά αυτό που κυρίως ανησυχεί τη μητέρα, είναι η άλλη κόρη της, η 11χρονη Άνα Μαρία. Μόλις ξεκίνησε το γυμνάσιο στη Σεβίλη, αφού πέρασε δύο χρόνια διαβάζοντας ασταμάτητα στο σπίτι μέχρι την ώρα του δείπνου.

Παιδιά καθισμένα σε μια καρέκλα

Μια άλλη μητέρα, συνεχίζει η El Pais, η Ντιάνα, βλέπει την οκτάχρονη κόρη της να είναι στο σχολείο από τις 8.40 μέχρι τις 2.10. Γυρίζει σπίτι, τρώει το μεσημεριανό της φαγητό, και κάνει τα μαθήματά της από τις 4 μέχρι τις 6.30. «Υποτίθεται ότι θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν τα μαθήματα στις σχολικές ώρες, αλλά δεν υπάρχει χρόνος. Όταν τελειώνει, έχει και τις υπόλοιπες δραστηριότητες, οπότε η μέρα της είναι χειρότερη από ενός ενήλικα. Πότε θα παίξει;», αναρωτιέται η μητέρα της.

Η Ρέγιες είναι μητέρα του πεντάχρονου Αλμπέρτο. Ο Αλμπέρτο παίρνει παντού μαζί τις εργασίες του. Ακόμη και στο σπίτι της γιαγιάς του στα γεύματα του Σαββατοκύριακου. Η μητέρα του ανησυχεί. Το σχολείο, λέει, «πραγματικά πιέζει» τα παιδιά. Η μητέρα του προσπάθησε να τον μετακινήσει σε άλλο σχολείο, από αυτό της Σεβίλης στο οποίο φοιτούσε, αλλά ανακάλυψε ότι δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές. Ούτε με τους άλλους γονείς βρήκε πεδίο συνεννόησης. «Δε θεωρούσαν ότι αυτό είναι κακό», λέει η Ρέγιες. «Μαθαίνουν στα παιδιά τους την ιδέα του ανταγωνισμού από μικρή ηλικία».

Η διαμάχη ανάμεσα στους γονείς που θέλουν πολύ διάβασμα στο σπίτι, και σε αυτούς που δε θέλουν, έχει φουντώσει στην Ισπανία. Στο σχολείο του Ελ Βετόν στο Κάθερες, κάποιοι γονείς ζητούν διάβασμα στο σπίτι για τα πεντάχρονα παιδιά τους. «Πιστεύουν ότι είναι σαν σπορ», λέει ο Χόρχε Τόρες, από τους πιο έμπειρους δασκάλους του σχολείου. «Αν τρέχω κάθε μέρα, θα κερδίσω τον μαραθώνιο. Αλλά δεν είναι έτσι».

Και το φαινόμενο δεν έχει «ισπανική εντοπιότητα». Όποιος έχει παιδί στο σχολείο, του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου, είναι πολύ πιθανό να έχει ακούσει -συχνά έκπληκτος- μητέρες να ζητούν από τις δασκάλες πολύ διάβασμα στο σπίτι για τα παιδιά. «Για να μαθαίνουν καλύτερα», λένε κάποιες, «αν δεν έχουν διάβασμα, πώς θα απασχοληθούν;», αναρωτιούνται άλλες -πιο ειλικρινείς. Υπάρχουν ακόμη και γονείς που θεωρούν ότι ο δάσκαλος «δεν είναι καλός», αν δε στέλνει δουλειά για το σπίτι.

«Πολύ διάβασμα στο σπίτι; Κάποιοι γονείς λένε όχι», έγραφε τον περασμένο Αύγουστο η Washington Post. «Ήταν μια καθοριστική στιγμή για τη Σάρα Γιάνγκμπλαντ-Οκόα. Καθόταν με τον εξάχρονο γιο της το περασμένο φθινόπωρο, καθώς εκείνος, μετά από μια μεγάλη μέρα στο σχολείο, αγωνιζόταν πάνω από μια εργασία για το σπίτι που θα του έδινε παραπάνω βαθμούς. Καθώς εκείνη εκνευριζόταν, κάποια στιγμή του φώναξε άσχημα. Εκείνος έκλαψε. «Τον κοίταξα και είπα ‘Θέλεις να το κάνεις αυτό;’ Είπε όχι, και εγώ είπα ‘Ούτε εγώ θέλω’». Και αυτό ήταν το τέλος του διαβάσματος στο σπίτι για τον εξάχρονο.»

Η Σάρα ήξερε ότι ο γιος της πήγαινε καλά στο σχολείο, οπότε απλώς σταμάτησαν να ασχολούνται με τα πακέτα από χαρτιά εργασιών που έφταναν στο σπίτι κάθε εβδομάδα. Έτσι, βρέθηκε χρόνος τα απογεύματα για τις δραστηριότητες που ήθελε το παιδί.

Το διάβασμα στο σπίτι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Η κουβέντα συνήθως επικεντρώνεται στο δημοτικό σχολείο -«ξεχνώντας» το γυμνάσιο, όπου δεν είναι ασυνήθιστο τα παιδιά να περνούν τα απογεύματά τους με τα κεφάλια κάτω, όλο το απόγευμα, κάθε απόγευμα.

Ένας 15χρονος Ισπανός έχει διάβασμα 6,5 ωρών στο σπίτι την εβδομάδα, αναφέρει έρευνα του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη το 2012. Στην ίδια καταγραφή φαίνεται ότι στη Ρουμανία, το Καζακστάν και τη Ρωσία, οι μαθητές ξοδεύουν 7 ώρες την εβδομάδα, ή και περισσότερο, για διάβασμα στο σπίτι. Στη Φινλανδία, λιγότερο από 3 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή, στην τρίτη γυμνασίου ο μαθητής διαβάζει στο σπίτι 36 λεπτά τη μέρα, σύμφωνα με την έρευνα.

«Να εξοριστεί το διάβασμα στο σπίτι από τις ζωές των παιδιών»

Πίσω στην Ισπανία, το 2015, η Έβα Μπαϊλέν, μητέρα τριών παιδιών, άρχισε να μαζεύει υπογραφές με αίτημα να μειωθεί το διάβασμα στο σπίτι, αφού είδε το μεσαίο της παιδί να χάνει κάθε ευκαιρία για παιχνίδι σε όλη την παιδική του ηλικία. Σχεδόν την ίδια στιγμή, παρενέβη στο ζήτημα και η Ένωση Γονέων, που αποτελείται από 12.000 ενώσεις, με αίτημα να εξαφανιστεί εντελώς το διάβασμα στο σπίτι από τις ζωές των παιδιών.

«Πολλές οικογένειες νιώθουν καταπλακωμένες από το διάβασμα στο σπίτι. Οι γονείς καταλήγουν να το κάνουν οι ίδιοι, και τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να κάνουν οτιδήποτε άλλο».

Ο Κάρλος Ουτέρα, πρόεδρος της Ένωσης Σχολικών Επιθεωρητών της Ισπανίας, θεωρεί ότι το διάβασμα στο σπίτι δεν πρέπει να ξεπερνά τα 30 λεπτά τη μέρα στα πρώτα χρόνια σχολικής ζωής, και τα 40 λεπτά τα τελευταία χρόνια του δημοτικού. Στο γυμνάσιο, εκτιμά ότι δεν πρέπει δεν πρέπει να ξεπερνά τη μία ώρα.

Παιδιά με burn-out, γονείς με στρες

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο αυξάνεται το διάβασμα στο σπίτι, τόσο αυξάνεται το στρες στην οικογένεια, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην American Journal of Family Therapy το 2015.

Το 2013, έρευνα σε σχολεία «υψηλών επιδόσεων» κατέγραψε σωματικά προβλήματα σε μαθητές λυκείου που έχουν πολύ διάβασμα στο σπίτι. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στη Journal of Experimental Education, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι πάνω από 2 ώρες διαβάσματος στο σπίτι την ημέρα, είναι αντιπαραγωγικό. Αλλά οι μαθητές που συμμετείχαν, απάντησαν ότι μελετούν πάνω από 3 ώρες την ημέρα. Το 80% των μαθητών ανέφεραν ότι είχαν βιώσει τουλάχιστον ένα σύμπτωμα σχετιζόμενο με το στρες τον περασμένο μήνα.

Απόσυρση, πλήξη και burnout-εξουθένωση, λιγότερος χρόνος για οικογένεια, φίλους και εξωσχολικές δραστηριότητες, έλλειψη ύπνου και αυξημένο στρες, είναι μεταξύ των συνεπειών που καταγράφονται.

«Τα ευρήματά μας για τις συνέπειες της εργασίας στο σπίτι αμφισβητούν την παραδοσιακή υπόθεση ότι είναι εγγενώς καλή», λέει η Ντενίζ Πόουπ, καθηγήτρια στη Σχολή Εκπαίδευσης του Στάνφορντ.

Ένας από τους πιο γνωστούς αμερικανούς ερευνητές για την εργασία στο σπίτι, ο κοινωνικός ψυχολόγος Χάρις Κούπερ από το πανεπιστήμιο του Duke, μελέτησε έρευνες από το 1987 ως το 2003. Συμπέρανε ότι το διάβασμα στο σπίτι συνδέεται με καλύτερες επιδόσεις στα τεστ στο λύκειο, λιγότερο στο γυμνάσιο, και σχεδόν καθόλου στο δημοτικό, γράφει στην ιστοσελίδα της η Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση.

Αλλά, επειδή κι οι ίδιοι οι ερευνητές δεν πιστεύουν ότι οι επιδόσεις στα τεστ είναι το παν, γίνεται συζήτηση για το κατά πόσο το διάβασμα βοηθά στην ανάπτυξη της προσωπικής ευθύνης, της οργάνωσης του χρόνου και της συγκρότησης σωστού τρόπου μελέτης. Όμως, «δεν είμαστε σίγουροι ότι τα κάνει αυτά», λέει η Μόλι Γκαλογουέι, καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο του Όρεγκον.

Εργασίες χωρίς νόημα

Στην έρευνα των Πόουπ-Γκαλογουέι, μόλις 20-30% των μαθητών είπαν ότι νιώθουν να έχει χρησιμότητα ή νόημα η εργασία που τους ανατέθηκε στο σπίτι. Και αν δεκαετίες συζητούν οι ερευνητές για την αξία της μελέτης στο σπίτι, σε ένα πράγμα φαίνεται ότι όλοι συμφωνούν: η ποιότητα της εργασίας είναι που έχει σημασία.

Οι γονείς το ξέρουν. Όταν το παιδί έχει μια ενδιαφέρουσα εργασία, κάτι που το κινητοποιεί, κάτι ομαδικό, το περιγράφει με ενθουσιασμό με το που μπαίνει στο σπίτι. Και το κάνει με όρεξη. Αλλά με πόσο κέφι να κάνει πέντε ασκήσεις μαθηματικών με το ίδιο ακριβώς νόημα, όπου το μόνο που αλλάζει είναι οι αριθμοί; Με πόσο κέφι να κάνει «αντιγραφή κειμένου» στα 12 χρόνια του; Με πόσο κέφι να μάθει «απέξω» χωρία;

«Σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, το να κάνουν τα παιδιά διαφορετικά πράγματα μετά το σχολείο, μπορεί να έχει θετικές συνέπειες. Το διάβασμα στο σπίτι δεν υπηρετεί το συμφέρον του παιδιού όταν του εμποδίζει την πρόσβαση σε ελεύθερο χρόνο, διασκέδαση και δραστηριότητες στην κοινότητα», λέει ο Χάρις Κούπερ.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έρευνα του ΟΑΣΑ το 2012, οι μαθητές γυμνασίου διαβάζουν πάνω από 5 ώρες την εβδομάδα. Αλλά, όποιος έχει παιδί στο γυμνάσιο ή στο λύκειο, γνωρίζει καλά ότι το διάβασμα στο σπίτι δεν είναι μία ώρα την ημέρα. Γνωρίζει, επίσης, ότι στο διάβασμα μετά το σχολείο, έρχονται να προστεθούν και οι ώρες της εξωσχολικής διδασκαλίας των ξένων γλωσσών που -όσο και να θελήσεις ως γονιός να αποφύγεις προσπαθώντας να αξιοποιήσεις από νωρίς τη διδασκαλία τους στο δημόσιο σχολείο, δυστυχώς, δε μπορείς να το καταφέρεις, με 45λεπτα μαθήματα σε τμήματα δημοτικού των 26 παιδιών, από τα οποία άλλα πηγαίνουν ήδη στο φροντιστήριο και άλλα όχι. Και σε όλα αυτά, δεν αποκλείεται να έρχονται να προστεθούν και άλλα εξωσχολικά ενισχυτικά μαθήματα.

Και στο τέλος, καταλήγεις να βλέπεις το παιδί σου στα 12 χρόνια του, να γυρίζει από το σχολείο και να κάθεται σκυφτό σε μια καρέκλα, πάνω από μια στοίβα βιβλία. Και, αντιστρέφοντας τους ρόλους, να του λες εσύ, ο γονιός, «φτάνει παιδί μου, άφησέ τα, ξεκουράσου και λίγο». Και τα χρόνια περνούν από τότε που εσύ ήσουν μαθητής, και οι δεκαετίες περνούν, και ελπίζεις το παιδί σου να μη ζήσει τα ίδια. Και περιμένεις πάντα μήπως μια αληθινή ανατροπή στο εκπαιδευτικό σύστημα πάρει τα στοιβαγμένα βιβλία από μπροστά του, και του ανοίξει τη μπαλκονόπορτα να κοιτάξει ψηλά. Και το αφήσει να διαβάσει τα βιβλία που θα ανακαλύψει ότι του αρέσουν, και να κάνει πράγματα που θα ανακαλύψει ότι αγαπά να κάνει. Και να μορφωθεί πραγματικά, στα 14 χρόνια της εκπαίδευσής του, χωρίς να κρίνεται συνεχώς με εξετάσεις, χωρίς να κυνηγά συνεχώς τους βαθμούς. Και αυτό να είναι δικαίωμα, για το δικό σου, και για κάθε παιδί. Αδιακρίτως. Και περιμένεις μήπως κάτι αλλάξει. Και προσπαθείς, αν και όσο μπορείς, κάτι να αλλάξει. Αλλά τα χρόνια περνούν. Και βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει πάνω από τη στοίβα βιβλίων που μεγαλώνει και αυτή. Και περιμένεις κι άλλο, λίγο ακόμη, την ανατροπή που δεν έρχεται.

* Της Μάχης Μαργαρίτη για τηνΕΡΤ

πηγές: El Pais, Washington Post, American Psychological Association, OECD

Πηγή: m.tvxs.gr

«Διώχτε» επειγόντως τα παιδιά σας από το σπίτι

Published 17 Οκτωβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

e791ab626e6785062374d45b25cc6e7f_xl

Η μητέρα μου ξέσπασε σε αναφιλητά, όταν ένα πρωινό, γύρω στα είκοσί μου χρόνια, της ανακοίνωσα την απόφασή μου να φύγω από το σπίτι και να μείνω μόνος.

Ο πατέρας μου με σκυθρωπό ύφος μου έδωσε να καταλάβω πως δε θα με δεχόταν πίσω αν το έκανα. Δεν ενέδωσα στον πλάγιο εκβιασμό, ήμουν αποφασισμένος να πάρω τη ζωή στα χέρια μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλαμένο βλέμμα της μάνας, το πρωινό που μετακόμιζα. Από τη μία ήξερα πως έκανα το σωστό. Από την άλλη όμως μούδιαζα στην ιδέα της νέας προοπτικής. Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν γιατί η μητέρα έκανε τόσο μεγάλο θέμα το γεγονός πως μετακόμιζα στο δεύτερο σπίτι του κτήματος που βρισκόταν 20 μέτρα μακριά.

Για εκείνη, είτε πήγαινα στο διπλανό σπίτι, είτε σε διπλανό πλανήτη, η θλίψη ήταν ίδια. Έβλεπε ξεκάθαρα πλέον πως έκανα το πρώτο δειλό βήμα να ανοίξω τα φτερά μου και δε μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως δεν θα την είχα πλέον ανάγκη. Ένας ανεξάρτητος άνδρας, θα έπαιρνε τη θέση του μικρού της που φρόντιζε και προστάτευε τόσα χρόνια. Κι αυτό την αποκαθήλωνε, εν μέρει, ως μητέρα, μηδένιζε το ρόλο της. Η έτσι νόμιζε.

Την πραγματική αλλαγή, την ένιωσα όταν άφησα το νησί, μετά από λίγο καιρό, για να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Στη μεγάλη πόλη που πήγα και που δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, δεν θα μου έπλενε τα ρούχα η μαμά, ούτε το φαγητό θα μου είχε στο τραπέζι. Θα έπρεπε να ρυθμίζω μόνος για την καθημερινότητά μου. όσα θεωρούσα δεδομένα. Εκείνοι θα έπαυαν να με φροντίζουν, να με συμβουλεύουν, να μου λένε τι να κάνω…

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; Αυτή ήταν η μαγική φράση: Είτε ευθέως είτε πλαγίως, οι γονείς μου, πάντα με καλή πρόθεση, έλεγχαν τη συμπεριφορά μου με λέξεις, εκφράσεις, αλλά και πλάγιες επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες. Ακόμα και με το βλέμμα με έκαναν να σταματάω όταν υπήρχε κίνδυνος να πληγωθώ, όταν έκανα κάτι που δεν θα αποδοκίμαζε ο νησιώτικος μικρόκοσμος. Μου παρείχαν μια αρρωστημένη ασφάλεια που δεν με αντιπροσώπευε.

Σε αρκετά μέρη της επαρχίας, πολλά «σόγια» λαϊκών κυρίως στρωμάτων, καταλαμβάνουν ολόκληρες συνοικίες. Στην Αθήνα, αντίστοιχα, οι «οικογενειακές πολυκατοικίες» δίνουν και παίρνουν. Λόγω της ανεπάρκειας κοινωνικών παροχών του ελληνικού κράτους, τα μέλη αυτών των οικογενειών αλληλοπροστατεύονταν και εξακολουθούν, δυστυχώς, να το κάνουν μέχρι και σήμερα από ανάγκη. Έτσι, εκτός από τους παραδοσιακούς ρόλους, καλούνται να παίξουν κι εκείνους του νοσοκόμου, του γηροκόμου, του νηπιαγωγού, του ψυχολόγου.

Αλλά δυστυχώς, μαζί με τους δυνατούς δεσμούς, φουντώνει και η εξάρτηση.

Έτσι, παράλληλα με αυτό το αξιέπαινο φαινόμενο, καλλιεργήθηκε κι εκείνο της καταπιεσμένης σκέψης και κοινωνικής συμπεριφοράς, που σε συνδυασμό με τις κακώς εννοούμενες παραδόσεις, δεν αφήνει πολλά νεότερα μέλη των οικογενειών αυτών να ανοίξουν τα φτερά τους και να τολμήσουν ή να υιοθετήσουν εύκολα οτιδήποτε νέο. Η νοοτροπία των μελών της ευρύτερης οικογένειας, σφυρηλατείται καθημερινά με ένα πανομοιότυπο αναχρονιστικό τρόπο, από τους πρεσβύτερους, που έχουν το «αλάθητο». Τα παιδιά καταπίνουν τις απορίες τους, δε συγκρούονται με το παράλογο, γίνονται παθητικοί αποδέκτες της «αυθεντίας των σοφών», επικροτώντας, έτσι, άθελά τους τη συντήρηση.

Η υπερπροστασία των παιδιών, τα καταδικάζει σε μελλοντικό διανοητικό μαρασμό. Οι γονείς εξασφαλίζοντας τους ένα αποστειρωμένο από μικρόβια περιβάλλον, δεν λαμβάνουν υπόψιν πως τα παιδιά τους δεν θα χρησιμοποιήσουν χειρουργική μάσκα βγαίνοντας εκεί έξω. Το απαίδευτο μυαλό τους δεν θα τους βοηθήσει να διακρίνουν τα εχθρικά από τα ωφέλιμα και απαραίτητα «μικρόβια» που ολοκληρώνουν την προσωπικότητα. Και οι αμήχανοι γονείς που το γνωρίζουν καλά αυτό, δεν τολμούν να αφήσουν τα παιδιά τους, επειδή ξέρουν μέσα τους πως δεν μπορούν να σταθούν μόνα, ακόμα και με διακριτική επίβλεψη. Ακόμα και όταν φεύγουν για σπουδές για λίγα χρόνια, σε άλλη πόλη, η επιρροή τους εξακολουθεί να κάνει ζημιά.

Οι κακουχίες των περασμένων δεκαετιών, έκανε πολλούς Έλληνες να θεωρήσουν ιερό καθήκον και απόδειξη αγάπης, να μην λείψει τίποτα στα παιδιά τους. Όμως αυτή η αγάπη-μπούμερανγκ τα πνίγει, μεταλλάσσοντας τα, μελλοντικά, σε ανώριμους πολίτες, που μαθαίνουν στην ακάματη επιβίωση.

Σε κάποιες περιπτώσεις εύπορων οικογενειών, τα παιδιά σπαταλούν το πατρικό χρήμα χωρίς να κοπιάζουν για την απόκτησή του, αφού δεν τα ενθάρρυναν ποτέ οι γονείς τους να δουλέψουν, έστω έναν από τους μήνες των θερινών διακοπών του σχολείου, ώστε να μάθουν να κολυμπούν στα ρηχά, με ασφάλεια. Και να πηγαίνουν σε πιο βαθιά νερά από μόνα τους, σαν πρόκληση.

Δυστυχώς τα περισσότερα ελληνόπουλά πνίγονται από τα πολλά σωσίβια που τους τυλίγουν οι γονείς τους και περιφέρονται σα ζόμπι διεκδικώντας δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις. Και που πολύ σύντομα θα βρεθούν αδύναμοι και θλιβεροί σε κάποια διαδήλωση για την αδικία που τους επιβάλλει ο νέος πατερούλης, που λέγεται κράτος.

Το κακό όμως, δεν σταματάει εδώ.

Έχοντας μάθει λειτουργούν με αδύναμη κρίση, θα κληθούν να αποφασίσουν για τη χώρα τους πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το συμπολίτη τους, με την ψήφο τους. Και ο αισχρός συνειρμός λέει πως αν η γενιά του πολυτεχνείου, που ήταν η γενιά της διανόησης, οδήγησε τη χώρα σε μια αδυσώπητη κρίση, τι επιφυλάσσει το μέλλον από τη σημερινή γενιά του I-PHONE, τη γενιά του «Γρηγορόπουλου», όπου παιδιά εύπορων οικογενειών επαναστατούν μόνο και μόνο επειδή τα έχουν όλα.

Όπου δεν υπάρχει χώρος για προσωπικά επιτεύγματα, που δεν τους επιτρέπουν να ταλαιπωρηθούν στη ζωή τους, να αγωνιστούν. Που οι γονείς τους κλείνουν γλυκά την πόρτα κρατώντας τα, όμως, μέσα. Που δεν τα αφήνουν μάθουν από τα λάθη τους. Που τα αναγκάζουν να δημιουργήσουν δικούς τους δαίμονες ώστε να μπορέσουν να διοχετεύσουν τη νεανική τους ενέργεια πολεμώντας τους.

Κάντε ένα δώρο ζωής στα παιδιά σας. Επικοινωνήστε μαζί τους, δείτε τις ανάγκες τους, βάλτε τα να δουλέψουν κάπου από νωρίς, δώστε τους τροφή για σκέψη.

Στείλτε τα να μείνουν για λίγο σε άλλες χώρες. Όχι για να γυρνάνε και να κοιτάζουν τα αξιοθέατα, αλλά να μείνουν σε οικογένειες, να δουν πως ζουν οι άνθρωποι, πώς σκέφτονται. Να καταλάβουν μια απλή αλήθεια. Πως η ανθρώπινη φύση είναι ίδια, πως υπάρχουν άπειρες νοοτροπίες, χιλιάδες απόψεις, δεκάδες όψεις του ίδιου νομίσματος.

Αφήστε τα να τσαλακωθούν, να ταλαιπωρηθούν, να μάθουν πως η ευτυχία αποκτιέται με καθημερινό αγώνα. Πως το χρήμα έχει ουσιαστική αξία όταν κερδίζεται κι όχι όταν χαρίζεται.

Δώστε τους ένα μάθημα ζωής. Και όταν επιστρέψουν διώχτε τα από το σπίτι, αλλά όχι από τη ζωή σας. Βοηθήστε τα να γίνουν ώριμοι και υπεύθυνοι άνθρωποι, να είναι κύριοι του εαυτού τους και όχι να περιμένουν από εσάς τα πάντα και κατά συνέπεια αργότερα από το κράτος, κυνηγώντας τη χίμαιρα του δημοσίου.

Μην τους στερείτε το πιο όμορφο παιχνίδι που έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά δεν το γνωρίζουν.

Facebook: Tzitzis Yannis

Διαβάστε περισσότερα: «Διώχτε» επειγόντως τα παιδιά σας από το σπίτι – iPaideia.gr

Οι πολλαπλές νοημοσύνες των παιδιών: Πώς ανακαλύπτονται και καλλιεργούνται

Published 13 Οκτωβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

683633-baby_iq_680_287629_425x92

«Η νοημοσύνη δεν είναι μία!»

Πολλαπλή Νοημοσύνη(Multiple Intelligence) Συναισθηματική Ευφυΐα (Emotional Intelligence) παιδιών και εφήβων: Πώς μπορούν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι σύμβουλοι-ψυχολόγοι να βοηθήσουν;

Μετά από χρόνια επιστημονικής έρευνας έχει αποδειχθεί ότι το I.Q. (ο γνωστός δείκτης νοημοσύνης), καθώς και η υψηλή ακαδημαϊκή επίδοση έχουν μικρή σχέση με την επιτυχία του παιδιού & αργότερα ατόμου στη ζωή του, καθώς και για τη συναισθηματική του ισορροπία.

Άτομα με υψηλό IQ και υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις στο σχολείο, αργότερα στη ζωή τους δεν είχαν την αναμενόμενη επαγγελματική, προσωπική και διαπροσωπική επιτυχία. Αντίθετα, αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα κοινωνικοποίησης και δυσκολίες προσαρμογής στο επαγγελματικό και διαπροσωπικό επίπεδο.

Σύμφωνα με την έρευνα του Dr. Daniel Goleman -συγγραφέα του πολυσυζητημένου bestseller «Συναισθηματική Νοημοσύνη -Γιατί μετράει πιο πολύ από το IQ» (Emotional Intelligence-Why it matters more than IQ)-, οι ψυχολόγοι, ερευνητές και εκπαιδευτικοί σήμερα πια έχουν πειστεί ότι το IQ συνεισφέρει μόνο κατά 20% στη μελλοντική επιτυχία και ισορροπία του ατόμου, ενώ το 80% βασίζεται στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ).

Ο Goleman αναφέρει ότι: «Με τον όρο Συναισθηματική νοημοσύνη ή EQ χαρακτηρίζουμε την ικανότητα του ανθρώπου να ενεργοποιεί τον εαυτό του και να επιμένει και να επιβιώνει παρ’ όλες τις αντιξοότητες, να ελέγχει τις παρορμήσεις του και να καθυστερεί την ικανοποίηση των αναγκών του. Επίσης, σημαίνει να έχει το άτομο την ικανότητα να ρυθμίζει τη διάθεσή του και να ελέγχει τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της, ώστε να μην επηρεάζουν την κρίση του και την ψυχολογική του διάθεση. Επίσης, το άτομο να έχει την ικανότητα να συμπάσχει, να συναισθάνεται με τους συνανθρώπους του, καθώς και να έχει αισιόδοξη σκέψη και άποψη για τη ζωή και να ελπίζει θετικά σε κάτι καλύτερο» (Daniel Goleman, 1995).

Αυτοί λοιπόν οι παράγοντες είναι καθοριστικοί για την καλλιέργεια και ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης. Οι γονείς των παιδιών και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά με EQ μπορεί να έχουν και υψηλό IQ, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ο δείκτης της νοημοσύνης τους μπορεί να είναι στα φυσιολογικά επίπεδα, αλλά για να πετύχουν μελλοντικά πρέπει να καλλιεργήσουν τις προϋποθέσεις του EQ, όπως αυτοπεποίθηση, αυτογνωσία, πίστη στον εαυτό και ικανότητές τους, τόλμη, ευελιξία, επιμονή και υπομονή, θετική άποψη για τη ζωή, καθώς και ικανότητα έκφρασης του εαυτού με άνεση και ειλικρίνεια. Επιπλέον πρέπει να έχουν υγιή φιλοδοξία, χωρίς όμως να τους κοντρολάρει αυτή και να αναλαμβάνουν υπευθυνότητες. Τέλος, η συναισθηματική τους ζωή να είναι πλούσια και πολυποίκιλη, να τη χειρίζονται έτσι, ώστε τα συναισθήματά τους να μην τους παρασύρουν αλλά να τους καθοδηγούν και να τους εμπνέουν.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι παλιότερες εκπαιδευτικές και ψυχολογικές θεωρίες πίστευαν πως το παιδί γεννιέται με ένα συγκεκριμένο IQ το οποίο είναι προκαθορισμένο και δεν μπορεί να εξελιχτεί ιδιαίτερα στη διάρκεια της ζωής του ενώ δεν έπαιζε τόση σημασία το EQ για τη μελλοντική του επιτυχία. Σήμερα οι θεωρίες αυτές έχουν αλλάξει και με τη συμβολή της θεωρίας της Συναισθηματικής Ευφυΐας έχει αποδειχθεί ότι, το IQ ενός ατόμου μπορεί να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί παραπάνω με την ανάπτυξη του ΕQ, με κατάλληλους χειρισμούς και συνθήκες.

Σπουδαίο ρόλο στην κατανόησή της παίζει και η θεωρία της «Πολλαπλής Νοημοσύνης» του ψυχολόγου Dr. Howard Gardner, καθηγητή του Harvard, ο οποίος με το βιβλίο του «Frames of Mind» απέδειξε μετά από πολλές έρευνες με επιστημονικό τρόπο ότι υπάρχουν επτά (7) διαφορετικές νοημοσύνες, όλες εξίσου σημαντικές:

–Λεκτική νοημοσύνη (Linguistic Ιntelligence) Ικανότητα αποτελεσματικού χειρισμού της γλώσσας

–Λογικομαθηματική (Logical/ Mathematical Intelligence) Ικανότητα αναλυτικής σκέψης

–Χωροταξική (Spatial Intelligence) Ικανότητα καλής αντίληψης, αίσθησης και αισθητικής του χώρου

–Κιναισθητική (Body- Kinesthetic Intelligence) Ικανότητα εκτέλεσης, εκτίμησης και συντονισμού των σωματικών κινήσεων

–Μουσική (Musical Intelligence) Ικανότητα κατανόησης, εκτίμησης και παραγωγής μουσικής

–Δια-προσωπική (Inter-personal Intelligence) Ικανότητα να κατανοεί τους άλλους ανθρώπους, να συνεργάζεται καλά μαζί τους, να συμπάσχει, να τους κινητοποιεί

–Ενδο-προσωπική (Intra-personal Intelligence) Ικανότητα να κατανοεί και να αναλύει τα εσωτερικά συναισθήματα και σκέψεις. Η αυτογνωσία και η αυτοπεποίθηση είναι κλειδιά για την αυτή την ευφυΐα.

Πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσουμε ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό και έχει μοναδικές ικανότητες ανάπτυξης, γνώσης, αντίληψης και εξέλιξης. Επομένως δεν μπορούμε να απαιτούμε από όλους να γίνουν το ίδιο, να έχουν την ίδια νοημοσύνη και να καλλιεργούν τις ίδιες ικανότητες. Για παράδειγμα, μπορεί ένα άτομο να έχει υψηλή διαπροσωπική και λεκτική νοημοσύνη αλλά χαμηλή σωματική/κινητική και μαθηματική. Αυτό το στοιχείο δεν κάνει το άτομο «καλό» ή «κακό», «εξυπνότερο» ή πιο «επιτυχημένο», απλά διαφορετικό και μοναδικό.

Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του Ε.Q.

α. προσωπική προδιάθεση

β. οικογενειακή επιρροή

γ. κοινωνικές / οικονομικές συνθήκες (σχολική μόρφωση , εκπαιδευτική επιρροή κτλ.)

Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί με τη σωστή διαπαιδαγώγηση μπορούν να γίνουν μοναδικοί «καταλύτες» της καλλιέργειας της συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή των παιδιών.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, εφόσον οι γονείς πιστέψουν στις ικανότητες, ταλέντα του παιδιού και του εμφυτεύσουν πίστη στον εαυτό του, καλλιέργεια υψηλών ηθικών αξιών αλλά και αισιόδοξη άποψη και στάση για τη ζωή.

Ουσιαστικός είναι και ο ρόλος του σχολείου, όπου οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εμπνεύσουν στο παιδί την αγάπη για μάθηση, έρευνα και εξέλιξη. Έτσι τα παιδιά θα ανακαλύψουν τη μοναδική τους ευφυΐα και θα εκφράσουν τον αληθινό τους εαυτό.

Σαν συμπέρασμα βλέπουμε καθαρά, ότι το «παιδοκεντρικό» σχολείο και οι γονείς με ανοιχτή νοοτροπία και κατανόηση μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά και να συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας υγιούς, ισορροπημένης προσωπικότητας των παιδιών, αλλά και να καλλιεργήσουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη και τη μελλοντική τους επιτυχία, εξέλιξη και ευτυχία.

Πηγή: m.huffpost.com

Σχολείο αντικαθιστά την τιμωρία με διαλογισμό! Τα αποτελέσματα εκπλήσσουν!

Published 27 Σεπτεμβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

Διαλογισμός αντί τιμωρίας σε σχολείο της Βαλτιμόρης. Τα αποτελέσματα εκπλήσσουν!

Φανταστείτε να δουλεύετε σε ένα σχολείο και ένα από τα παιδιά να ξεκινά να συμπεριφέρεται περίεργα. Τι θα κάνατε; Η παραδοσιακή απάντηση είναι ότι θα του βάζατε κάποια τιμωρία ή κάποιους περιορισμούς. Όμως οι τιμωρίες τις περισσότερες φορές επιδεινώνουν την κατάσταση και τη συμπεριφορά του παιδιού, καθώς κατά την ώρα της τιμωρίας βαριέται ή νιώθει να το αδικούν.

Το Δημοτικό σχολείο «Ρόμπερτ Κόουλμαν» υιοθετεί μία εντελώς διαφορετική τεχνική. Όταν τα παιδιά χάνουν τον έλεγχο, τους προσφέρει διαλογισμό! Αντί να βάζει ποινές στα απείθαρχα παιδιά ή να τα στέλνει στο γραφείο του διευθυντή, το σχολείο της Βαλτιμόρης έχει ένα δωμάτιο που αποκαλείται χώρος « Συνειδητής Στιγμής».

Πώς λειτουργεί;

Το δωμάτιο αυτό είναι γεμάτο μαξιλάρια σε λιλά αποχρώσεις, φώτα και γενική διακόσμηση. Εκεί καλούνται να πάνε όσα παιδιά δείχνουν σημάδια ανυπακοής. Στο δωμάτιο αυτό, με τη βοήθεια τεχνικών αναπνοής και διαλογισμού, έχουν τη δυνατότητα να ανακτήσουν την γαλήνη μέσα τους και να ξαναβρούν το κέντρο τους. Έπειτα τους ζητούν να εξιστορήσουν τα όσα συνέβησαν.

Ο «ενσυνείδητος» διαλογισμός υπάρχει και να εξασκείται χιλιάδες χρόνια. Μόλις πρόσφατα όμως η επιστήμη άρχισε να μελετά τα αποτελέσματά του στο νου και στο σώμα και καταλήγει σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα! Σύμφωνα με μία μελέτη, αυτός ο τύπος διαλογισμού μπορεί να αυξήσει την αυτοσυγκέντρωση έναντι ερεθισμάτων.

Εναθαρρυντικά Αποτελέσματα

Με την πρακτική αυτή που αγκάλιασαν παιδιά, δάσκαλοι και γονείς στη Βαλτιμόρη, ξεκίνησε ένας ολόκληρος εναλλακτικός κύκλος μαθημάτων και δραστηριοτήτων, με κέντρο τον άνθρωπο αλλά και το περιβάλλον. Τα ποσοστά παραβάσεων και περιορισμών των μαθητών μειώθηκαν σημαντικά. Ήδη έχουν ξεκινήσει προσπάθειες αυτή η ιδέα να εξαπλωθεί και σε σχολεία σε άλλες πόλεις!

Πηγή: enallaktikiagenda.gr

Απογευματινή μελέτη: Συμβουλές για να μην εξαντληθούν ούτε τα παιδιά, ούτε εσείς

Published 20 Σεπτεμβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

Aκούστε τα παιδιά σας, βοηθήστε τα στην αυτοσυγκέντρωση και κάντε το διάβασμα στο σπίτι παιχνίδι!

Εχουμε πια μπει στη νέα σχολική χρονιά και είναι πολύ πιθανό το θέμα της απογευματινής μελέτης των μαθημάτων των παιδιών να έχει ήδη γίνει το μεγαλύτερο αντικείμενο διαφωνιών μαζί τους στο σπίτι. Μην ξεχνάτε φυσικά ότι στο σύγχρονο ανταγωνιστικό αλλά και αβέβαιο περιβάλλον οι μαθητές αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα υπερφορτωμένα προγράμματα, με αποτέλεσμα να νιώθουν κυριολεκτικά εξαντλημένοι καθώς προχωρά η σχολική χρονιά.

Επειδή λοιπόν σε κανέναν δεν αρέσουν οι συχνοί καβγάδες, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, εκτός από τη διάθεση, ένα παιδί πρέπει να αποκτήσει και τις κατάλληλες δεξιότητες για να διαβάζει σωστά και να αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητές του.

Συμβουλές απογευματινής μελέτης

Οι εντάσεις, τα νεύρα και οι υστερίες δεν οδηγούν πουθενά.

– Να ακούμε τη γνώμη και τους προβληματισμούς των παιδιών μας στο θέμα «μελέτη». Να είμαστε θετικοί μαζί τους και να τα επαινούμε όχι μόνο όταν τελειώνουν τα μαθήματά τους, αλλά και όταν περατώνουν μόνα τους άλλους μικρότερους στόχους. Ετσι, μαθαίνουν και τα ίδια από πολύ νωρίς ότι είμαστε δίπλα τους στην εκπλήρωση τόσο των μεγάλων στόχων όσο και των μικρών.

– Να τα βοηθήσουμε να μάθουν να οργανώνονται κυρίως σε επίπεδο διαχείρισης του χρόνου τους. Ενας εβδομαδιαίος πίνακας με σημειωμένα τα μαθήματα που πρέπει να γίνονται στο σπίτι κάθε μέρα (με τα πιο δύσκολα νωρίς, τα πιο εύκολα αργότερα) θα βοηθούσε πολύ.

– Να σιγουρευτούμε ελέγχοντάς τα ότι είναι σε θέση να υπολογίσουν από μόνα τους πόση ώρα τούς χρειάζεται για να τελειώσουν ένα μάθημα ή μια εργασία ικανοποιητικά. Ετσι θα μπορούν να προγραμματίζουν σωστά και θα μάθουν τελικά αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «αυτοοριοθέτηση». Φυσικά, κάθε παιδί πρέπει να ακολουθεί τον δικό του τρόπο μελέτης. Με τη διακριτική δική μας παρακολούθηση, θα πρέπει να γίνεται η όλη διαδικασία και αποδοτική και ευχάριστη (οφείλουμε να το κατανοήσουμε κι εμείς αυτό).

– Να τα πείσουμε ότι το διάβασμα δεν είναι υπόθεση της τελευταίας στιγμής. Είναι προτιμότερο το καθημερινό διάβασμα έστω και από λίγο αντί του εξοντωτικού το τελευταίο βράδυ. Οσο μικρότερα μάθουν όρια και περιορισμούς στον εαυτό τους τόσο λιγότερο θα δυσκολευτούν μεγαλώνοντας, τότε που οι σχολικές απαιτήσεις μοιάζουν -και είναι- δυσβάστακτες. Τη συνέπεια και τη σταθερότητα πρέπει να τις αντλούν βλέποντας τη δική μας καθημερινότητα. Εμείς είμαστε τα πρότυπά τους. Στα δικά μας χνάρια βαδίζουν.

– Να βοηθήσουμε την αυτοσυγκέντρωσή τους. Ενας μικρός μαθητής χρειάζεται ένα διάλειμμα κάθε 20-30 λεπτά, ενώ αυτός του Γυμνασίου κάθε 40-50 λεπτά.

– Να κάνουμε το διάβασμα ενός δύσκολου μαθήματος πιο διασκεδαστικό, επιτρέποντας μικρά διαλείμματα για να ασχοληθούν λίγο με μια αγαπημένη ασχολία ή παιχνίδι.

– Να τους προτρέψουμε να μάθουν -και να συνηθίσουν- να χρησιμοποιούν λεξικό, το οποίο θα τα βοηθήσει να μάθουν και σωστή ορθογραφία.

– Να τα ενθαρρύνουμε να βρουν ένα σύστημα που θα τονίζει τα σημαντικά σημεία σε καθετί που διαβάζουν (π.χ. να υπογραμμίζουν ή να κάνουν σημειώσεις στο περιθώριο ή να χρησιμοποιούν διαφορετικά χρώματα για να τονίσουν σημαντικές ημερομηνίες, μαθηματικούς τύπους, δύσκολες ορθογραφικά λέξεις κ.λπ.). Μια άλλη ιδέα είναι να κολλούν σημαντικές σημειώσεις στον τοίχο μπροστά στο γραφείο τους. Ετσι θα απομνημονεύουν καλύτερα όσα διαβάζουν.

– Να συνηθίσουν κάθε 15 μέρες να κάνουν μια επανάληψη της ύλης που διδάχτηκαν την περίοδο αυτή (πολλοί εκπαιδευτικοί -οι περισσότεροι- το εντάσσουν πάντα στο πρόγραμμά τους).

– Να τους επιτρέπουμε μία στις τόσες να διαβάζουν με άλλα παιδιά της τάξης τους. Θα μπορούν έτσι να βλέπουν και να αντιγράφουν μεθόδους οργάνωσης των συμμαθητών τους.

– Να μην αρχίσουμε τις φωνές αν όλα τα παραπάνω δεν εφαρμοστούν στο σύνολό τους ή δεν εφαρμοστούν άμεσα. Το θέμα είναι να αντιληφθούν την ανάγκη της οργανωμένης μελέτης. Mετά όλα μπορούν να διορθωθούν και να λυθούν με συζήτηση.

– Με αγάπη, υπομονή και συνεχή επιβράβευση των προσπαθειών τους χτίζουμε τις βάσεις των σχέσεων με τα παιδιά μας, αλλά και τα οπλίζουμε με το βασικότερο εφόδιο που θα πρέπει να έχουν σε όλη τους τη σχολική εμπειρία: να μαθαίνουν να αντλούν και να επεξεργάζονται τη σωστή πληροφόρηση με τον πιο σωστό και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, αλλά, κυρίως, χωρίς να κουράζονται και να αγχώνονται.

Της Χαράς Καραμήτσου
(λογοπεδικός, M.R.C.S.L.T.)
charakaramitsou@ath.forthnet.gr

Πηγή:www.protothema.gr

Διδασκαλία με χάρτες, ήρωες του ΄21 και ξύλινα θρανία. Τα σχολεία της νοσταλγίας και της γνώσης απέναντι στα φροντιστήρια και τη βαρεμάρα…

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%bf_%ce%b6%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b9-_1962

Τότε στα δημοτικά σχολεία οι τάξεις είχαν ξύλινα θρανία, πολλούς χάρτες στους τοίχους και όλους τους ήρωες του ΄21. Τότε οι μαθητές δεν μπέρδευαν το 1821 με το έπος του ΄40 και όλοι μάθαιναν τι είχε συμβεί στις 29 Μαϊου του 1453. Εκείνοι οι μαθητές θυμούνται ακόμα τα ονόματα των δασκάλων τους, μαζί με τις υπερβολές, τις τιμωρίες και τον τσουχτερό χάρακα. Οι εποχές αλλάζουν και μέσα στο χρόνο κερδίσαμε πολλά.

Χάσαμε όμως, ακόμα περισσότερα. Πόσοι δάσκαλοι σήμερα θα άντεχαν να διδάξουν κάτω από αυτές τις «πρωτόγονες» συνθήκες και πόσα παιδιά θα άκουγαν τον κύριο να τους δείχνει που βρίσκεται η Αθήνα, χωρίς να γελάσουν;

Πάντως, εκείνα τα φτωχόπαιδα με τα τρυπημένα πανωφόρια έβλεπαν τον δάσκαλο με σεβασμό και σταύρωναν τα χέρια τους με δέος μπροστά στη νέα γνώση. Είχαν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή….

Σήμερα όλοι κάνουν φροντιστήριο και οι μαθητές δεν αντλούν χαρά, ούτε δείχνουν σεβασμό στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κυρίως βαριούνται και κυνηγούν ψεύτικα μόρια, που πληρώνουν με απίστευτο κόπο οι πτωχευμένοι γονείς τους.

Η αρχική φωτογραφία απεικονίζει δημοτικό σχολείο στο Ζαγόρι το 1962 και προέρχεται από την ομάδα «Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Ελλάδα»…

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/didaskalia-chartes-iroes-tou-21-ke-xilina-thrania-ta-scholia-tis-nostalgias-ke-tis-gnosis-apenanti-sta-frontistiria-ke-tin-varemara/

Αναμνήσεις από τη φαρσοκωμωδία των Πανελληνίων

Published 25 Αυγούστου, 2016 by sofiaathanasiadou

panelladikes2016glossa_534_355

Τις τελευταίες ημέρες πριν αρχίσουν οι εισαγωγικές εξετάσεις, το σχολείο έμοιαζε περισσότερο με ψυχιατρείο. Οι περισσότεροι ακόμα και στα διαλείμματα παπαγάλιζαν εκατέρωθεν τις αμέτρητες σελίδες των κακογραμμένων βιβλίων

Ιάσονας Καραμήτσος

Θυμάμαι ξεκάθαρα ποιο τραγούδι άκουγα όταν περπατούσα προς το σχολείο για να δω τα αποτελέσματα των Πανελληνίων. Είχε κουφόβραση και ανέβαινα έναν ανηφορικό δρόμο, σταμάτησα σε μία άκρη και πάτησα «παύση» στο mp3. Δεν σκέφτηκα την σχολή που θα πέρναγα τα επόμενα χρόνια της ζωής μου. Σκέφτηκα απλά ότι εκείνο το τραγούδι θα το θυμόμουν για πάντα. Σαν το τραγούδι που άκουγα λίγο πριν μάθω σε ποια σχολή πέρασα.

Το ομολογώ. Δεν μπορώ πραγματικά να σκεφτώ κάτι θετικό στον θεσμό των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Οταν πήγαινα στο γυμνάσιο και στην πρώτη τάξη του Λυκείου, όλοι μας έλεγαν ότι οι Πανελλήνιες θα καταργηθούν. «Θα γλιτώσετε», «θα είστε οι τυχεροί» και άλλα τέτοια. Τελικά το καλοκαίρι πριν μπω στην τελευταία τάξη του Λυκείου, κατάλαβα ότι οι φήμες δεν θα επιβεβαιώνονταν. Σιγά σιγά ξεκινούσε η γενικευμένη παραφροσύνη στο σχολικό περιβάλλον.

Εσύ ποια σχολή θα δηλώσεις; Να πάμε στο ίδιο φροντιστήριο. Πόσες φορές να βγάλω την ύλη; Το σχολείο άρχισε να παίζει τον ρόλο της καφετέριας πριν το φροντιστήριο. Οι ώρες των μαθημάτων που δεν ήταν στην κατεύθυνση της επιλογής μας μετατρέπονταν σε ώρες για μπάλα και μπάσκετ. Οι «χαλαροί» έμεναν έξω από την σχολική αίθουσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Οι «καλοί μαθητές» έμπαιναν στην αίθουσα και διάβαζαν για το φροντιστήριο.

Στην τρίτη λυκείου υπήρχε και ένας παράξενος τρόπος να καταλάβεις αν ένας μαθητής ήταν καλός ή τεμπέλης. Οι χαβαλέδες έκαναν τουλάχιστον μία απουσία την ημέρα από την αρχή της χρονιάς. Οι καλοί μαθητές άκουγαν τους τότε καθηγητές μας: «Να κρατήσετε τις απουσίες σας για να μπορείτε τους τελευταίους μήνες. Να μην έρχεστε εδώ και να διαβάζετε σπίτι». Ετσι, από τον Μάρτιο και μετά οι σχολικές αίθουσες μετατρέπονταν σε ένα είδος φυλακής για τους «άτακτους» της τάξης. Ο καθηγητής έμπαινε στην τάξη βλέποντας τα 4-5 «διαμαντάκια» της χρονιάς να έχουν ξαπλώσει πάνω στα θρανία ή να παίζουν μπάσκετ με τον κάλαθο των αχρήστων. Ευτυχία..

πήρχαν όμως και τα ζευγάρια. Ναι, οι ερωτευμένοι ήταν μία ξεχωριστή κατηγορία στον δρόμο προς τις πανελλήνιες. Ο «διαβαστερός» του ζευγαριού (συνήθως ήταν η κοπέλα) προσπαθούσε να μελετά λιγότερο και να βοηθά το ταίρι του. Ο «λιγότερο διαβαστερός» από την άλλη (συνήθως το αγόρι) πάσχιζε να κλείσει μία ώρα πάνω από ανοιχτά βιβλία. Με αυτόν τον τρόπο το ζευγάρι θα πέρναγε στην ίδια σχολή. Ένα κοινό σπίτι μακριά από το πατρικό και μία ονειρεμένη φοιτητική ζωή.

Τις τελευταίες ημέρες πριν αρχίσουν οι Πανελλήνιες, το σχολείο έμοιαζε περισσότερο με ψυχιατρείο. Οι περισσότεροι ακόμα και στα διαλείμματα παπαγάλιζαν διαδοχικά τις αμέτρητες σελίδες των κακογραμμένων βιβλίων. Η ιστορία, τα οικονομικά και η βιολογία μετατρέπονταν σε ποιήματα που απαγγέλαμε χωρίς ανάσα. Σελίδα 456, σελίδα 612..

Αν μας ρωτούσες τότε, θα ορκιζόμασταν ότι μετά από τις πανελλήνιες θα περνούσαμε μία φωτεινή πύλη προς την φοιτητική ζωή. Τέλος το διάβασμα, ελευθερία και ένα πανεπιστήμιο σαν αυτά που βλέπουμε στις αμερικάνικες ταινίες.

Η πραγματική φοιτητική μας ζωή και το ανούσιο των πανελληνίων αποκαλυπτόταν στην πρώτη επίσκεψη στην σχολή. Όταν αντικρύζεις μπροστά σου το μισογκρεμισμένο κτίριο του ΤΕΙ Χαλκίδας και περπατάς ανάμεσα σε εκατοντάδες γραφεία που έχουν τοποθετήσει οι φοιτητικές παρατάξεις. Ειδικά όταν από την γραμματεία σε ενημερώνουν χαμογελαστά: «Για την εγγραφή σας στην σχολή θα πάτε στα παιδιά της ΠΑΣΠ ή της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ».

Πηγή:www.protagon.gr

Υποχρεωτικά μαθήματα κολύμβησης στα δημοτικά σχολεία τη νέα σχολική χρονιά

Published 22 Αυγούστου, 2016 by sofiaathanasiadou

ypoxreotika-mathimata-kolymvisis-sta-dimotika-sxoleia-ti-nea-sxoliki-xronia.col-8

Μάθημα κολύμβησης εισάγεται από τον Σεπτέμβριο στα δημοτικά σχολεία της χώρας που βρίσκονται σε απόσταση μέχρι και 25 χιλιόμετρα από κολυμβητήρια. Η κολύμβηση θα διδαχθεί υποχρεωτικά και κατά προτεραιότητα σε όλους τους μαθητές της Γ΄ τάξης και της Δ΄ τάξης σε ειδικές περιπτώσεις.

Αναλυτικά, η απόφαση του υπουργείου Παιδείας ορίζει τα εξής:

• Ο αριθμός των μαθημάτων θα είναι 10 – 12 και θα ολοκληρώνονται σε ένα τρίμηνο, εκτός και αν υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις π.χ. λόγω καιρικών συνθηκών.

• Κάθε μάθημα θα υλοποιείται εντός ενός συνεχόμενου διδακτικού δίωρου το οποίο θα περιλαμβάνει τον χρόνο μετάβασης των μαθητών από και προς τον χώρο διεξαγωγής του μαθήματος και τη χρονική διάρκεια διδασκαλίας του αντικειμένου.

• Σε κάθε εκπαιδευτικό δίωρο θα συμμετέχει ένα τμήμα της σχολικής μονάδας που θα συνοδεύεται από τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής (ΠΕ11) του τμήματος.

• Υπεύθυνοι για τη διδασκαλία της κολύμβησης θα είναι τρεις μόνιμοι εκπαιδευτικοί ή και αδιόριστοι πτυχιούχοι Φυσικής Αγωγής, με ειδικότητα στην κολύμβηση, προκειμένου να τηρηθεί η αναλογία 10:1 μαθητών ανά καθηγητή / προπονητή. Ο συνοδός εκπαιδευτικός ΠΕ11 θα είναι παρών επιβλέποντας τα μαθήματα και μαζί με τους διδάσκοντες θα έχουν την εποπτεία των μαθητών στα αποδυτήρια των κολυμβητηρίων πριν και μετά το μάθημα.

• Οι μετακινήσεις από και προς τη σχολική μονάδα θα πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις ισχύουσες, περί μετακίνησης μαθητών, διατάξεις και χωρίς δαπάνη για το υπουργείο Παιδείας.

Οι σχολικές μονάδες θα ενημερωθούν για τα κολυμβητήρια στα οποία θα υλοποιηθεί το μάθημα μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, ενώ έως τις 7 Σεπτεμβρίου οι διευθυντές των σχολικών μονάδων θα πρέπει να δηλώσουν στις Ομάδες Φυσικής Αγωγής της οικείας Διεύθυνσης το τρίμηνο στο οποίο θα διδαχθεί το αντικείμενο της κολύμβησης, την ημέρα, το διδακτικό δίωρο και το κολυμβητήριο που επιθυμούν.

πηγή: womantoc.gr

Ανακοινώθηκε η ημερομήνια έναρξης των αιτήσεων για τους παιδικούς σταθμούς ΕΣΠΑ

Published 23 Ιουνίου, 2016 by sofiaathanasiadou

bf337492a0864d5a8d1619941820aa93_M

Στις 4 Ιουλίου και με μεγάλες αλλαγές ξεκινούν οι αιτήσεις για το πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ για τους παιδικούς σταθμούς ΕΣΠΑ 2016 – 2017.

Υπογράφηκε (22/06/2016) η Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή, της Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κας. Θεανώς Φωτίου και του Υφυπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης & Τουρισμού κ. Αλέξη Χαρίτση αναφορικά με το νέο σύστημα υλοποίησης της δράσης «Εναρμόνιση Οικογενειακής & Επαγγελματικής Ζωής».

Στόχος του ανασχεδιασμού του προγράμματος που θα προκυρήξει η ΕΕΤΑΑ για τους παιδκούς σταθμούς μέσω ΕΣΠΑ είναι να διασφαλίσει ότι:

– όλα τα νοικοκυριά με εισόδημα μικρότερο από το κατώφλι της φτώχειας θα λάβουν την σχετική ενίσχυση (αξία τοποθέτησης/voucher),

– όλα τα νοικοκυριά με άτομα με αναπηρία θα λάβουν την σχετική ενίσχυση

– θα αυξηθούν οι δυνατότητες επιλογής των γονέων ως προς τους παιδικούς σταθμούς,

– θα διατηρηθεί ο ίδιος αριθμός ενισχυόμενων οικογενειών/παιδιών, χωρίς παράλληλα ν ’αλλάζουν τα ηλικιακά όρια με βάση τα οποία οι ωφελούμενοι/παιδιά εντάσσονται στο πρόγραμμα.

– θα απλοποιηθούν ριζικά οι διαδικασίες υλοποίησης/πληρωμής και θα διασφαλιστεί η μηνιαία καταβολή των δόσεων. Τα νέα στοιχεία σε σχέση με το προϋπάρχον σύστημα για τους γονείς είναι ότι:

– οι γονείς μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα τη δομή (παιδικοί σταθμοί, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ-ΜΕΑ) στην οποία επιθυμούν να εγγράψουν το παιδί τους.

– η αξία τοποθέτησης (voucher) δεν συνδέεται με συγκεκριμένη θέση σε κάποια δομή αλλά ακολουθεί τον δικαιούχο (γονέας).

Δηλαδή, ο γονέας έχει το δικαίωμα να αλλάξει παιδικό σταθμό/ΚΔΑΠ/ΚΔΑΠ-ΜΕΑ χωρίς να χάνει το voucher.

Τα νέα στοιχεία σε σχέση με το προϋπάρχον σύστημα για τις δομές είναι ότι:

– καταργείται ο περιορισμός σύμφωνα με τον οποίο οι δομές μπορούν να δεχτούν voucher μόνο για το 70% της δυναμικότητάς τους.

– διασφαλίζεται η μηναία καταβολή των δόσεων.

– απλοποιούνται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και μειώνεται το κόστος συμμετοχής στο πρόγραμμα μέσω της κατάργησης των εγγυητικών επιστολών.

Τα στοιχεία που διατηρούνται σε σχέση με το προϋπάρχον σύστημα είναι:

– Προτεραιότητα σε γονείς που είναι άνεργοι ή επισφαλώς απασχολούμενοι ή έχουν εισοδήματα κάτω από το κατώφλι φτώχειας.

– Ο φορέας υλοποίησης του προγράμματος (ΕΕΤΑΑ) προσφέρει υπηρεσίες σύζευξης ανάμεσα στις διαθέσιμες θέσεις φροντίδας και τις προτιμήσεις των γονέων.

Επισημαίνεται ότι η σύζευξη δεν είναι δεσμευτική.

– Απαγορεύεται η επιβολή πρόσθετων τροφείων στους ωφελούμενους.

Επισημαίνεται ότι η απαγόρευση ισχύει μόνο για τις υπηρεσίες που καλύπτει το voucher και δεν αφορά επιπλέον δραστηριότητες που διοργανώνει ο παιδικός σταθμός.

Ακολουθεί συνοπτική περιγραφή της δράσης

Διαδικασία τοποθέτησης – πληρωμής – πιστοποίησης δαπανών

1. Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος της ΕΕΤΑΑ προς τις Δομές: Η ΕΕΤΑΑ εκδίδει κάλεσμα προς τις Δομές προκειμένου αυτές να δηλώσουν, εντός συγκεκριμένης προθεσμίας, την επιθυμία τους να αποδεχτούν voucher της δράσης Εναρμόνισης. Σκοπός είναι να δημιουργηθεί μη εξαντλητική λίστα με διαθέσιμες δομές και θέσεις, στην οποία έχουν πρόσβαση οι ωφελούμενοι. Οι δομές δεν καταθέτουν εγγυητικές επιστολές για την συμμετοχή τους.

2. Πρόσκληση της ΕΕΤΑΑ προς τους γονείς να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής στο πρόγραμμα: Η ΕΕΤΑΑ εκδίδει πρόσκληση προς τους γονείς να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής στο πρόγραμμα.

Το έντυπο της αίτησης χωρίζεται σε δύο σκέλη:

(α) το υποχρεωτικό στο οποίο οι γονείς δηλώνουν τα στοιχεία που απαιτούνται για τη μοριοδότησή τους,

(β) το προαιρετικό στο οποίο οι ωφελούμενοι δηλώνουν τις δομές -από τη λίστα που έχει διαμορφωθεί στο πρώτο βήμα- στις οποίες επιθυμούν να τοποθετηθεί το παιδί τους.

3. Μοριοδότηση γονέων και άτυπη διαδικασία σύζευξης: Η ΕΕΤΑΑ πραγματοποιεί τη μοριοδότηση των γονέων από την οποία προκύπτουν οι τελικοί ωφελούμενοι.

Η ΕΕΤΑΑ διενεργεί, επίσης, μία διαδικασία σύζευξης για όσους ωφελούμενους εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τοποθέτηση σε συγκεκριμένη δομή.

Κατόπιν, ενημερώνει κάθε ωφελούμενο εάν υπάρχει κενή θέση στη δομή/ες επιλογής του ή εάν δεν υπάρχει κενή θέση στη δομή/ες της επιλογής του και πρέπει να αναζητήσει ο ίδιος κάποια κενή θέση σε δομή. Επισημαίνεται ότι στην περίπτωση αυτή, της δεύτερης φάσης, η εγγραφή του παιδιού σε μία δομή δεν υπόκειται στον περιορισμό του 70% των προσφερόμενων θέσεων από τη δομή. Επισημαίνεται ότι η διαδικασία σύζευξης δεν είναι δεσμευτική.

4. Τοποθέτηση παιδιών στις δομές: Για την εγγραφή του παιδιού στη δομή ο ωφελούμενος συνάπτει με τη δομή τυποποιημένο συμφωνητικό όπου προσδιορίζονται οι υποχρεώσεις του σταθμού και υπογράφει εξουσιοδότηση προς την ΕΕΤΑΑ να δράσει ως πληρεξούσιος του ως προς τα ζητήματα πληρωμής. Οι δομές αποστέλλουν στην ΕΕΤΑΑ τα σχετικά στοιχεία, η ΕΕΤΑΑ τα ελέγχει και εκδίδει απόφαση τοποθέτησης του παιδιού στη δομή.

5. Πληρωμές δομών: Πραγματοποιούνται μηνιαίως βάσει των προβλέψεων της ΚΥΑ. Β.

Χρονοδιάγραμμα

24 Ιουνίου: Πρόσκληση της ΕΕΤΑΑ προς τις Δομές να δηλώσουν τις θέσεις που κατ’ αρχήν θέλουν να διαθέσουν.

4 Ιουλίου: Πρόσκληση της ΕΕΤΑΑ προς τους γονείς να κάνουν αίτηση συμμετοχής στο πρόγραμμα

1η Αυγούστου: Έκδοση από την ΕΕΤΑΑ τελικών αποτελεσμάτων ωφελούμενων γονέων.

Πηγή: www.mommyland.gr

SuperMomRocks

Sofia, just a mom in a crazy world