Η λογοπεδικός Χαρά Καραμήτσου γράφει για τα παιδιά που θέλουν πάντα να μας ευχαριστούν και να κάνουν το σωστό

Ας είμαστε ειλικρινείς: παιδιά και σιχαμερές συνήθειες πάνε μαζί, από το σκάλισμα της μύτης μέχρι το φάγωμα των νυχιών. Πώς μπορούμε να τις σταματήσουμε ώστε να μη γίνουν μόνιμες; Οι παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι κακές συνήθειες δρουν ανακουφιστικά – φυσικά και στον κόσμο των παιδιών. Τα μικρά παιδιά αγνοούν ότι αυτές δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές και όσο τους φωνάζουμε και τα επιπλήττουμε γι’ αυτές τόσο περισσότερο επιμένουν.  Ωστόσο, όσο πιο γρήγορα απαλλαγούν από αυτές τόσο καλύτερα θα είναι και για τα ίδια και για τους γύρω τους. Αλλά πρώτα πρέπει να μάθουμε ποιες είναι αυτές οι κακές συνήθειες για να σχεδιάσουμε τις ανάλογες δράσεις αποφυγής τους:

Το σκάλισμα της μύτης

Να ξέρετε ότι δεν είναι μόνο το παιδί σας που επιδίδεται σε αυτή τη σιχαμερή δραστηριότητα. Είναι η πιο κοινή δυσάρεστη συνήθεια (για τους άλλους) και, σύμφωνα με μια έρευνα, το 91% των παιδιών εξακολουθεί το σκάλισμα της μύτης και στην ενήλικη ζωή. Ανθυγιεινή καταρχάς συνήθεια, αφού τα μικρά, γεμάτα μικρόβια, δαχτυλάκια εισχωρούν στις ρινικές μεμβράνες και τις μολύνουν.

Ενθαρρύνετε συνεχώς τη χρήση χαρτομάντιλου για να καθαρίζουν τη μύτη τους, δείξτε τους σε έναν καθρέφτη το πρόσωπό τους την ώρα της «δράσης» και συζητήστε το αηδιαστικό της υπόθεσης μαζί, αλλά και επιμείνετε με ήρεμες υπενθυμίσεις και συχνή επιβράβευση. Η χρήση βαζελίνης στις ρινικές κοιλότητες αποτρέπει την ξηρότητα και τον ερεθισμό τους.

Το φάγωμα των νυχιών (ονυχοφαγία)

Από ένταση, άγχος, πλήξη. Προκαλεί παραμορφώσεις στα δάχτυλα, τα ματώνει και δημιουργεί μολύνσεις.

Εάν το φάγωμα εντείνεται καθώς περνούν τα χρόνια, θα πρέπει να απευθυνθούμε σε ψυχολόγο.  Για πιο απλές και πρακτικές εφαρμογές, δοκιμάστε να του αποσπάσετε την προσοχή και το ενδιαφέρον με ένα αγαπημένο παιχνίδι για να παίξει ή με μαρκαδόρους για να ζωγραφίσει κ.τ.λ.

Πλαστελίνη και βερνίκια νυχιών με δυσάρεστη γεύση καλό είναι να απαγορεύονται. Εάν είναι κορίτσι, μπορείτε να το επιβραβεύσετε με έναν θαυμάσιο «ενισχυτή»: ένα μανικιούρ της μαμάς!
Τέλος, κόβετε βαθιά τα νύχια του/της για να μην μπαίνουν στον πειρασμό να τα μασουλάνε.

Το τράβηγμα-στριφογύρισμα των μαλλιών

Συνήθως συμβαίνει στα κορίτσια και είναι μάλλον ανώδυνο. Η τριχοτιλλομανία, όμως, μπορεί να δημιουργήσει φαλάκρα. Είναι περίπλοκη διαταραχή και θα πρέπει να ενημερωθεί ο παιδίατρός σας, ο οποίος θα σας παραπέμψει σε ειδικό ψυχολόγο για εξειδικευμένη παρέμβαση.

Χαμηλά, πιο χαμηλά…

Μόλις τα νήπια απελευθερωθούν από την πάνα -τον δεύτερο χρόνο- και συνειδητοποιήσουν ότι παίρνουν ευχαρίστηση αγγίζοντας τα γεννητικά τους όργανα, τίποτα δεν τα σταματάει. Αλλά και τα παιδιά του σχολείου συνεχίζουν αυτή τη συμπεριφορά, την οποία οι ειδικοί θεωρούν φυσιολογική, προτρέποντας τους γονείς να παραμένουν ήρεμοι και να την αγνοήσουν. Προσπαθήστε να μη στιγματίσετε και προπάντων να μην ταυτίσετε αυτή τους τη συνήθεια με κάτι κακό ή βρώμικο, γιατί στη νηπιακή ηλικία αυτή η δραστηριότητα δεν έχει σεξουαλική απόχρωση και πάντα συμβαίνει όταν είναι σε ένταση, πλήξη ή και κούραση. Λάβετε επίσης υπόψη σας ότι μπορεί κάτι να τα ενοχλεί, όπως μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος κ.λπ. Αποσπάστε με ήρεμο τρόπο την προσοχή τους σε άλλες δραστηριότητες, αδιαφορήστε και αντιμετωπίστε τη δραστηριότητα αυτή με ανοιχτό μυαλό.

Βήχας ή φτέρνισμα χωρίς να κλείνουν το στόμα

Ισως η πιο βρωμερή συνήθεια. Εκατομμύρια μικροσκοπικά σταγονίδια εκτοξεύονται παντού διασκορπίζοντας μικρόβια που μας αρρωσταίνουν.

Να τους μάθετε να χρησιμοποιούν χαρτομάντιλα ή να γυρίζουν το κεφάλι στο πλάι, βήχοντας μέσα στον λυγισμένο αγκώνα τους.

Κακοί τρόποι

Μάθετε από νωρίς στα παιδιά σας τις λέξεις «ευχαριστώ» και «παρακαλώ». Ενθαρρύνετέ τα με φράσεις όπως «τι θα πεις;», «μπράβο που ήσουν τόσο ευγενικός/ή». Είναι πολύ σημαντικό να μάθουν σωστούς τρόπους από πολύ νωρίς. Δείχνει κοινωνικό σεβασμό και παιδεία.

Γκρίνια

Θέστε τους όρους σας όταν γκρινιάζουν ασταμάτητα. Εάν βάλετε τη δική σας οριοθέτηση στην ανάρμοστη αυτή συμπεριφορά και δεν ενδίδετε αλλά κρατάτε σταθερή πορεία, θα αποδυναμώσετε αυτή την εκνευριστική και εξουθενωτική συνήθειά τους.

Τσιμπολογήματα και ανθυγιεινό φαγητό

Τα μικρά παιδιά είναι πελάτες των φαστφουντάδικων, όπου όμως τα συνοδεύουν οι γονείς τους. Οι κατά πλειοψηφία πελάτες…

Προτού απορρίψετε κάποιο υγιεινό φαγητό -γιατί είναι αδύνατο να το φάει- μη φοβηθείτε να τους το δώσετε να το δοκιμάσουν πολλές φορές. Οι διαιτολόγοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να το δοκιμάσουν 10 με 14 φορές προτού αποφασίσουν αν τους αρέσει ή όχι. Εάν αρνηθούν να φάνε το φαγητό του σπιτιού, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα μαγειρεύετε ανάλογα με τη διάθεσή τους. Η εναλλακτική είναι μια φέτα ψωμί με τυρί. Αφήστε που οι εποχές είναι δύσκολες. Γενικά, οι λέξεις-κλειδιά για αλλαγή της συμπεριφοράς σε πιο αποδεκτές μορφές είναι:

Yπομονή: Οταν έχετε καταφέρει να έχουν την επιθυμητή συμπεριφορά, μπορεί να πισωγυρίσουν. Υπενθυμίστε τους ήρεμα τι πρέπει να κάνουν. Οταν τα διορθώνετε, εφαρμόστε αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «μέθοδος σάντουιτς»: πείτε τους κάτι ενθαρρυντικό γύρω από το πόσο σκληρά προσπάθησαν, διορθώστε την παρατυπία και τελειώστε με θετική ενίσχυση.

Επιβράβευση: Δώστε ανταμοιβές («ενισχυτές»): Οταν κόβουν την κακιά συνήθεια, είναι λογικό να περιμένουν τον έπαινο (έναν καλό λόγο, ένα αυτοκόλλητο για την καλή συμπεριφορά τους κλπ). Τα παιδιά θέλουν πάντα να μας ευχαριστούν και να κάνουν το σωστό. Ο στόχος είναι να αλλάξετε την άσχημη συνήθεια σε μια πιο αποδεκτή. Εάν βρείτε μια ανταμοιβή που είναι ισχυρή, χρησιμοποιήστε την. Το κλειδί είναι η συνέχιση της θετικής ενίσχυσης της συμπεριφοράς και η ελαχιστοποίηση της αρνητικής. Καλή επιτυχία!

Της Χαράς Καραμήτσου
(λογοπεδικός, M.R.C.S.L.T.)
charakaramitsou@ath.forthnet.gr

Πηγή:www.protothema.gr

Ως άντρας, αισθάνομαι πιο τρομαγμένος και αηδιασμένος από πολλές γυναίκες όταν μαθαίνω για βιασμούς και σεξουαλικές κακοποιήσεις. Αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις δίνουν στους υπόλοιπους από εμάς ένα κακό όνομα και παρέχουν τροφή για σχόλια που αρχίζουν με φράσεις όπως: «δυστυχώς οι άνδρες είναι τόσο …». Και δεν είμαστε – θέλω να πω, όχι όλοι μας.

Ως πατέρας, όμως, είμαι ευγνώμων που έρχονται στην επιφάνεια τέτοιες περιπτώσεις. Μου έχουν δώσει πολλές ευκαιρίες για να συζητήσουμε με τα τρία αγόρια μου (ηλικίας 18, 15 και 12) σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να μεταχειρίζονται τις γυναίκες. Θεωρώ πολύ σημαντικό να αναθρέψω τους γιους μου με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν πάνω απ’ όλα άνθρωποι κι έπειτα σωστοί άντρες, που θα συμπεριφέρονται στις γυναίκες με ευαισθησία, σεβασμό και ευγένεια – σαν τζέντλεμαν με άλλα λόγια. Συχνά πιστεύουμε ότι έχουμε διανύσει πολύ δρόμο τα τελευταία 50 χρόνια, αλλά απ΄ότι βλέπω τα νεαρά αγόρια περιβάλλονται από στερεοτυπικές σεξιστικές εικόνες της ποπ κουλτούρας που προβάλλονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΝΑ ΦΕΡΟΜΑΙ ΣΩΣΤΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ.

Η προσπάθειά μου να είμαι ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτούς έχει τρία σκέλη.

Ο πρώτος στόχος είναι να φροντίζω να συμπεριφέρομαι πάντα σωστά στις γυναίκες και ειδικά στη μητέρα τους.  Ξέρω ότι τα παιδιά μαθαίνουν με τα μάτια τους κι όχι με τα αυτιά τους. Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να φέρομαι σωστά στη γυναίκα μου. Αισθάνομαι τυχερός που με παντρεύτηκε. Μου δίνει χαρά να της πηγαίνω καφέ στο κρεβάτι, να κολλάω στο βλέμμα της και στις λέξεις της και άλλα πολλά. Όμως, αναρωτιέμαι: το περνάω αυτό στα αγόρια μου; Μάλλον ναι. Συχνά, παρακολουθώ πολύ προσεκτικά το πώς της φέρονται τα ίδια τα παιδιά και πώς την αντιμετωπίζουν, πιστεύοντας ότι είναι πιθανώς ένας ακριβής προγνωστικός δείκτης για το πώς θα συμπεριφέρονται προς τις άλλες γυναίκες στη ζωή τους.

Ο δεύτερος στόχος είναι η ατελείωτη, εξαιρετικά δύσκολη προσπάθεια να μπω ανάμεσά στους γιους μου και στον μισογυνισμό με τον οποίο βομβαρδίζονται καθημερινά από παντού. Λέω «εξαιρετικά δύσκολη», γιατί είναι τόσο δύσκολο να παρακολουθείς τα πάντα. Όταν ήμουν 14, ο πατέρας μου απηύδησε με το πόση τηλεόραση βλέπαμε ο αδελφός μου κι εγώ. Προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή μας από το «χαζοκούτι», όπως συνήθισε να λέει,  την κλείδωσε στο υπόγειο. Σήμερα, όμως, έχουμε τρεις τηλεοράσεις, πέντε κινητά τηλέφωνα, δύο τάμπλετ και τρεις υπολογιστές. Σίγουρα, δεν μπορώ να παρακολουθώ τα πάντα, αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Ο τρίτος στόχος είναι να ενημερώνονται οι γιοι μου για το συμβαίνει στον κόσμο και να συζητάμε μαζί θέματα που μπορούν να τους διδάξουν κάτι. Τα μηνύματα που προκύπτουν από αυτές τις συζητήσεις είναι ξεκάθαρα και στηρίζονται σχεδόν πάντα σε ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Έτσι, έχουν πλέον καλά στο μυαλό τους ότι δεν χτυπάμε ποτέ μια γυναίκα, δεν την εκφοβίζουμε, δεν την εκβιάζουμε και δεν βιντεοσκοπούμε ποτέ τίποτε χωρίς την συγκατάθεσή της. Αντιθέτως, την στηρίζουμε και την βοηθάμε αν βρίσκεται σε κίνδυνο ή κακοποιείται και όχι μόνο.

Θέλω να εμπεδώσουν την ιδέα ότι το να είσαι τζέντλεμαν είναι κάτι περισσότερο από το να συμπεριφέρεσαι σωστά στις γυναίκες. Φυσικά, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να πάνε κόντρα στην «αγέλη» για χάρη των αρχών τους.

Αλλά για μένα αυτό σημαίνει να είσαι άντρας.

Επιμέλεια Γιάννης Αποστολίδης

Πηγή:www.themamagers.gr

από Φοίβη Γλύστρα

Επιστρέφεις με τον καινούριο, μικροσκοπικό μέλος της μικρής σου οικογένειας στο σπίτι από το μαιευτήριο και για λίγο καιρό ξέρεις ότι θα είστε αυτοκόλλητοι –γιατί, πολύ απλά, δεν γίνεται αλλιώς. Κάποιες (τυχερές) μαμάδες έχουν τη δυνατότητα να μείνουν σπίτι φροντίζοντας, παίζοντας και περνώντας χρόνο με το μωρό τους για αρκετό καιρό, είτε επειδή η δουλειά τούς εξασφαλίζει μια… παχυλή άδεια, είτε επειδή δεν εργάζονται.

Τι γίνεται όμως όταν η επιστροφή στη δουλειά είναι μονόδρομος; Ποιος θα αναλάβει το μωρό; Κάθε νέα μαμά που σέβεται τον εαυτό της θα νιώσει την υποχρέωση να εξετάσει όλες τις δυνατότητες, όλα τα ενδεχόμενα, όλες τις πλευρές. Γιαγιά ή baby sitter; Baby sitter ή παιδικός σταθμός;

Προσπαθήσαμε να βάλουμε ένα χεράκι και να ξεδιαλύνουμε τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής, γιατί οι βιαστικές αποφάσεις δεν έχουν θέση στο μυαλό μιας μαμάς. Τι να διαλέξει, λοιπόν, κανείς;

Η γιαγιά σε ρόλο νταντάς

Τα υπέρ

Η γιαγιά δεν θα ζητήσει αμοιβή. Κακά τα ψέματα, οι εποχές είναι δύσκολες κι αυτό, για τους περισσότερους, κάνει το οικονομικό να σκαρφαλώνει στην κορυφή των κριτηρίων. Η μαμά μας είναι δικός μας άνθρωπος, μας αγαπάει και μας νοιάζεται και θα κρατήσει το μωρό αν υπάρχει ανάγκη με κάθε ανιδιοτέλεια.

Η γιαγιά είναι ο άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης μας. Αντίθετα με τον παιδικό σταθμό και την επαγγελματία νταντά, τη γιαγιά μπορούμε να την εμπιστευτούμε με κλειστά μάτια. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε ότι θα περιστατικά βίας ή αμέλειας ούτε να πανικοβαλλόμαστε για το πόσο εύκολα θα προσαρμοστεί το μικρό μας στο νέο καθεστώς, αφού ένας άνθρωπος του στενού του κύκλου θα γίνει ο φροντιστής του.

Το παιδί χτίζει μια όμορφη σχέση με τη γιαγιά. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη μόνο από μια μαμά κι έναν μπαμπά που τα αγαπά, τα καθοδηγεί και τα φροντίζει. Ένας στενός κύκλος ανθρώπων όπου ο καθένας προσφέρει τις δικές του αναμνήσεις, συμβουλές και κατευθυντήριες, «ανοίγει» τους ορίζοντες του παιδιού και πλουτίζει τη ζωή του με διαφορετικές εμπειρίες. Ποιος γονιός δεν θέλει το παιδί του να έχει για κληρονομιά την γλυκιά ανάμνηση μιας χαμογελαστής γιαγιάς πάντα πρόθυμης να προσφέρει και να διασκεδάσει;

Τα κατά

Καμιά φορά, οι μεγάλοι άνθρωποι είναι κάπως… δυσκίνητοι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ακόμα και η πιο πρόθυμη γιαγιά, τα ‘χει τα χρονάκια της. Αυτό πρακτικά μπορεί να σημαίνει ότι θα είναι λιγότερο διαθέσιμη για παιχνίδι και περισσότερο για… τηλεόραση. Μια γυναίκα κουρασμένη από τα χρόνια προσωπικού μόχθου, ίσως είναι λιγότερο διαθέσιμη για δημιουργικό παιχνίδι, βόλτες στις κούνιες και ποδηλατάδες –και ποιος μπορεί να την κατηγορήσει;

Δεν μπορείς να βάλεις εύκολα όρια σε κάποιον που προσφέρει τη βοήθειά του. Όσο «δικός σου» κι αν είναι ένας άνθρωπος που προσφέρει αφιλοκερδώς τη βοήθειά του, δεν μπορείς παρά να «σκλαβωθείς» απ’ την αυτοθυσία του κι αυτό το αίσθημα «οφειλής» μπορεί να αναχαιτίσει την απαραίτητη διαδικασία επιβολής κάποιων ορίων. Η γιαγιά ίσως δίνει παγωτό και τηγανιτές πατατούλες και αυγουλάκι και χυμό δέκα φορές τη μέρα γιατί «θα το πάρει σε μπόι» ή ίσως πιστεύει ότι στα παιδιά δεν πρέπει να λέμε ποτέ όχι «γιατί στενοχωριούνται». Καλώς η κακώς, το να βάλεις όρια στη μαμά ή την πεθερά σου δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Η βοήθεια μπορεί να καταλήξει σε συγκατοίκηση. Ακόμα κι αν έχεις την καλύτερη των σχέσεων με την μαμά σου, μάλλον δεν θες να καταλήξετε να μένετε μαζί. Αναλαμβάνοντας το παιδί, η γιαγιά ή ο παππούς, μοιραία θα παρεισφρήσουν στην οικογένεια, θα είναι παρόντες στην καθημερινότητά της και, με δυο λόγια, οι δεσμοί ίσως συσφιχθούν περισσότερο από το επιθυμητό.

Baby sitter: Η επιλογή μιας επαγγελματία

Τα υπέρ

Θα αναλάβει το παιδί ένας νέος άνθρωπος με όρεξη και κέφι για παιχνίδι.Ένας νεαρός άνθρωπος μπορεί να βάλει όλη του τη ζωντάνια και το μεράκι στην ενασχόληση με τα παιδιά, αν πραγματικά του αρέσει η δουλειά του. Μια χαμογελαστή και ζωντανή κοπέλα που αγαπάει τα παιδιά, μπορεί να είναι το ιδανικό πρόσωπο για να απασχολήσει το παιδί σας.

Ο επαγγελματίας είναι πιο συνεπής απ’ τον «χομπίστα». Οι γιαγιάδες και οι θείες, όσο κι αν αγαπούν το παιδί κι όσο κι αν σέβονται τους γονείς, θα λειτουργήσουν πιο ελαστικά σε σχέση με το πρόγραμμα και τους κανόνες σας. Ο επαγγελματίας είναι εκεί για να κάνει μια δουλειά και, αν είναι σωστός επαγγελματίας, θα την κάνει καλά. Η διατροφή, το ωράριο και οι παιδαγωγικές αρχές στις οποίες θέλετε να βασίζεται η ανατροφή του παιδιού σας θα είναι Ευαγγέλιο για μια ευσυνείδητη baby sitter.

Σήμερα, δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς σε αμφίβολης αξιοπιστίας αγγελίες.Δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη να αναζητήσετε τον άνθρωπο που θα φροντίσει το παιδί σας στις στήλες «Ζητείται» των εφημερίδων. Υπάρχουν σύγχρονα εργαλεία που δημιουργήθηκαν από γονείς για γονείς, όπως το nannuka.com. Άνθρωποι που ανηφόρισαν τον Γολγοθά αναζήτησης αξιόπιστου ανθρώπου για το παιδί τους, έφτιαξαν μια πλατφόρμα εύρεσης της κατάλληλης baby sitter, βασισμένης σε αξιολογήσεις γονιών σε εταιρειών, συστατικών επιστολών και εξακριβωμένων προφίλ. Η εύρεση της σωστής baby sitter, έχει περάσει σε άλλο στάδιο, επομένως, αν αυτό που σας ανησυχεί το πώς θα βρεθεί άνθρωπος αξιόπιστος, μπορείτε να ησυχάσετε.

Τα κατά

Λεφτά υπάρχουν (;) Ναι, ο επαγγελματίας θα σεβαστεί τους κανόνες σας, θα είναι πιο διαθέσιμος για δημιουργικό παιχνίδι και πιο συνεπής στα «θέλω» των γονιών, όμως θα κοστίσει. Αν (κι εσείς) διανύετε περίοδο ισχνών αγελάδων, τότε ίσως πρέπει να αναζητήσετε τη λύση στον τοπικό, δημόσιο παιδικό σταθμό.

Πόσο θα κοινωνικοποιηθεί το παιδί; Αν το δίλημμα στην δική σας περίπτωση είναι «παιδικός σταθμός ή νταντά;», τότε ίσως πρέπει να συνυπολογίσετε πριν αποφασίσετε τον παράγοντα της κοινωνικοποίησης. Ανάλογα πάντα με την ηλικία, τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του δικού σας παιδιού, σκεφτείτε αν η επιλογή της baby sitter, στερεί από το παιδί την δυνατότητα της κοινωνικοποίησης που απλόχερα προσφέρει ο παιδικός σταθμός.

Παιδικός σταθμός: Ναι ή όχι;

Τα υπέρ

Θα κοινωνικοποιηθεί, θα παίξει, θα μάθει να συνεργάζεται και να πειθαρχεί. Ο παιδικός σταθμός εξασφαλίζει ότι το παιδί σας δεν θα βρίσκεται κολλημένο στην τηλεόραση. Αντ’ αυτού, θα κοινωνικοποιηθεί ανακαλύπτοντας τον εαυτό του και τις κοινωνικές του δεξιότητες, θα διασκεδάσει παίζοντας με παιδιά της ηλικίας του και θα μάθει να μοιράζεται και να λειτουργεί ομαδικά, ακολουθώντας τους κανόνες της ομάδας. Θα μάθει να αποδέχεται τους άλλους και τον εαυτό του και να πειθαρχεί.

Ο παιδικός σταθμός είναι ένα ελεγχόμενο περιβάλλον που παρέχει ασφάλεια και ψυχαγωγία. Στέλνοντας το παιδί στον παιδικό σταθμό, ο γιος μπορεί να νιώσει σιγουριά, καθώς ξέρει ότι το παιδί του βρίσκεται στα χέρια επαγγελματιών, σε χώρο ασφαλή και ελεγχόμενο.

Τα κατά

Ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, το κατά. Ο μόνος αποτρεπτικός παράγοντας είναι η ηλικία ή/και οι ανάγκες του εκάστοτε παιδιού. Ορισμένοι παιδοψυχολόγοι θεωρούν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να στέλνονται στον παιδικό σταθμό πριν κλείσουν τα τέσσερα έτη, καθώς δεν είναι ακόμη ψυχικά αυτόνομα και δεν έχουν αναπτυχθεί σωστά σε κάθε ψυχοσυναισθηματικό στάδιο. Υπάρχουν ειδικοί με ελαστικότερες απόψεις, αλλά δύσκολα θα βρεθεί παιδίατρος ή παιδοψυχολόγος που θα συστήσει με ευκολία ένα παιδί να πάει σε σταθμό πριν τα δύο του έτη.

Αντί επιλόγου…

Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές η ζωή δίνει τη λύση που το μυαλό μας αδυνατεί να βρει (γιατί πνίγεται). Ζυγίστε όλες τις επιλογές, κάντε μια έρευνα αγοράς, «μετρήστε» τη σχέση σας με τη μαμά ή την πεθερά σας, εξετάστε το ενδεχόμενο να προσλάβετε μια κεφάτη κοπέλα που θα αναλάβει το παιδί, δείτε αν οι κοντινοί σας βρεφονηπιακοί ή παιδικοί σταθμοί είναι αυτό που θέλετε και πάρτε με νηφαλιότητα την απόφασή σας.

Πηγή: www.mama365.gr

Δεν είναι δύσκολο να μάθουν τα παιδιά από μικρή ηλικία μερικά απλά κόλπα και κανόνες για να προστατεύουν τον εαυτό τους σε περίπτωση που χαθούν, μείνουν μόνα ή δεχθούν κάποιου τύπου παρενόχληση.

Διαβάστε αυτούς τους τέσσερις πολύτιμους κανόνες ασφάλειας που πρέπει να μάθει κάθε παιδί μέχρι τα τέσσερα έτη για να προστατεύσει τον εαυτό του.

Πώς λένε τον μπαμπά και τη μαμά

Σε περίπτωση που το παιδί χαθεί σε ένα μεγάλο πάρκο, μια συναυλία, μια παραλία ή ένα εμπορικό κέντρο είναι πολύ σημαντικό να ξέρει πώς λένε τη μαμά και το μπαμπά του, για να διευκολύνει τους ενήλικες που θα αναλάβουν να το βοηθήσουν να βρει τους γονείς του. Όταν το παιδί ξεκινήσει να μιλάει μάθετέ του να λέει όσο καθαρότερα μπορεί το όνομα και το επώνυμό σας. Κάθε φορά που πηγαίνετε σε έναν πολυσύχναστο χώρο, υπενθυμίστε του ότι σε περίπτωση που χαθείτε πρέπει να βρει έναν ενήλικα –κατά προτίμηση μια μαμά με παιδάκια ή κάποιον που εργάζεται στον χώρο που βρίσκεστε- και να ζητήσει να το βοηθήσουν να βρει τη μαμά του, λέγοντας το όνομά της.

«Φώναξέ με δυνατά ή μπες στο κοντινότερο μαγαζί και πήγαινε αμέσως στο ταμείο»

Τα παιδιά της εν λόγω ηλικίας είναι πολύ μικρά για να κυκλοφορήσουν μόνα τους στον δρόμο –δεν έχουν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν και να διαχειριστούν το κυκλοφοριακό χάος που επικρατεί στους δρόμους. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό το παιδί να μάθει ότι αν η μαμά χαθεί, θα πρέπει να μείνει ακίνητο στο σημείο που είναι, μακριά από το δρόμο. Πείτε του: «Αν με χάσεις, θα μείνεις εκεί που είσαι και θα με φωνάξεις δυνατά.».

Αν, αφού φωνάξει, δεν εμφανιστείτε, τότε δώστε του την οδηγία να μπει στο πλησιέστερο κατάστημα και να κατευθυνθεί απ’ ευθείας στο ταμείο, για να ζητήσει βοήθεια από την πωλήτρια.

Κωδική λέξη

Από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να μιλάει και να επικοινωνεί επαρκώς, πρέπει να γίνει σαφές ότι:

-δεν μπαίνουμε ποτέ στο αυτοκίνητο κάποιου που δεν γνωρίζουμε.

-δεν ακολουθούμε κανέναν που υποστηρίζει ότι θέλει να μας οδηγήσει στη μαμά μας.

-λέμε «όχι», αν κάποιος μας προσφέρει κάποια λιχουδιά.

Συμφωνήστε σε μια λέξη-κωδικό που θα ξέρει μόνο η στενή οικογένεια. Αν οποιοσδήποτε προσπαθήσει να κάνει το παιδί να τον ακολουθήσει, το παιδί θα πρέπει να τον ρωτήσει ποια είναι η κωδική λέξη. Ο κανόνας είναι «δεν ακολουθούμε ποτέ κάποιον που δεν ξέρει να μας πει τον κωδικό».

Ο κανόνας του εσώρουχου

Ακόμη και τα πιο μικρά παιδιά, έχουν το απαραίτητο αισθητήριο για να αντιληθφούν πότε ένα άγγιγμα τα ενοχλεί. Αρκεί να τους μιλήσετε γι’ αυτό και να ξεκαθαρίσετε ότι κανένας, μεγάλος ή μικρός, άντρας ή γυναίκα, δεν έχει δικαίωμα να τον/την ακουμπήσει αν δεν το επιθυμεί. Το παιδί πρέπει από πολύ νωρίς να μάθει ότι δεν είναι υποχρεωμένο να δεχτεί φιλιά ή χάδια από οποιονδήποτε -ακόμη και από κάποιον που αγαπάει. 

Ο κανόνας του εσώρουχου είναι σωτήριος για τα παιδιά πολύ μικρής ηλικίας, που δεν μπορούν να αντιληφθούν τις προθέσεις των μεγάλων. Έτσι, με τον απλό, γενικευτικό κανόνα «δεν αφήνουμε κανέναν να αγγίξει το εσώρουχό μας», το παιδί αντιλαμβάνεται ακόμη και από την ηλικία των 3 ετών τι πρέπει να απαγορεύσει.

Μπορείτε να δείτε με το παιδί την παρακάτω ταινία μικρού μήκους, που θα το βοηθήσει να κατανοήσει ότι το σώμα του, του ανήκει και μάθετε όσα πρέπει να ξέρετε για τον κίνδυνο της παιδοφιλίας εδώ.

Πηγή:www.mama365.gr

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Στα παιδιά δεν αρέσει καθόλου να ακούν όχι, με αποτέλεσμα εμείς οι γονείς κάποιες φορές να πρέπει να διαπραγματευόμαστε με τις ώρες για το… αν θα φάνε παγωτό πριν ή μετά το φαγητό. Υπάρχουν όμως τρόποι να διαπραγματευτούμε μαζί τους, χωρίς να φτάσουμε στα όρια της εξάντλησης; Να μερικές φράσεις που μπορούν να αντικαταστήσουν το «όχι», χωρίς… το στίγμα της άρνησης! 

1. «Ξέρω πώς σου αρέσει το παγωτό, αλλά έχω να σου προτείνω κάτι εξίσου ωραίο»
Σύμφωνα με τον δόκτωρ David Walsh, ψυχολόγο και συγγραφέα του βιβλίου  «No: Why Kids Of All Ages Need to Hear It and Ways Parents Can Say It», καλό θα ήταν να προσφέρουμε αντί για ένα πρόχειρο γλυκό, μια υγιεινή εναλλακτική, όπως ένα γιαούρτι με φρούτα. Αποφεύγουμε την υπόσχεση «ίσως αύριο», γιατί τα παιδιά όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο Δρ Walsh, δεν μπορούν να καταλάβουν το χρόνο πολύ καλά, γι ‘αυτό δεν έχει νόημα να τους πει πότε ακριβώς στο μέλλον θα φάνε παγωτό. Τα περισσότερα νήπια απλά θέλουν αυτό που θέλουν τώρα, οπότε οι γονείς πρέπει να πουν  ήρεμα και σταθερά, ότι αυτό μόνο έχουν να προσφέρουν

2. «Δεν μπορώ να σε καταλάβω αν φωνάζεις. Πες μου τι θέλεις με κανονική φωνή»
Σύμφωνα με τον παιδοψυχολόγο Richard Bromfield και συγγραφέα του βιβλίου « How to Unspoil Your Child Fast», οι διαταγές όπως «σταμάτα να κλαψουρίζεις» δεν βοηθάνε καθόλου. Αντίθετα αν το ενθαρρύνουμε να επικοινωνήσει με απλά λόγια, θα έχουμε αποτέλεσμα Αν προτείνουμε στο παιδί να χρησιμοποιεί μια ήπια γλώσσα καταλαβαίνει ότι μπορεί να επιλέξει και αυτό το ανακουφίζει και το ησυχάζει πολύ.

3. «Α, για να δούμε παρέα κάτι»
Μερικές φορές, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να κάνεις ένα μικρό παιδί να σταματήσει να ασχολείται με κάτι είναι απλά να τραβήξεις την προσοχή του αλλού. Αντί να πείτε «όχι», προσπαθώντας να το απομακρύνεται από κάποιο αντικείμενο ή ασχολία, βρείτε γύρω σας κάτι που θα του φαινόταν ενδιαφέρον και κατευθύνετε την προσοχή του σ’ αυτό.

4. «Εντάξει, θα κάνουμε αυτό που θέλεις, αλλά όταν έρθει η ώρα»
Μερικές φορές ένα παιδί χρειάζεται να γνωρίζει μόνο ότι κάποια στιγμή θα του επιτραπεί να ασχοληθεί με τον «απαγορευμένο καρπό», κι αυτό του είναι αρκετό για να σταματήσει να διεκδικεί. Αντί, λοιπόν, να του πείτε «όχι, δεν μπορείς να παίξεις έξω» ή «όχι, δεν θα δεις τηλεόραση», εξηγήστε του ότι μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί, αλλά στον κατάλληλο χρόνο.

5. «Αυτό που κάνεις πληγώνει και στενοχωρεί τους άλλους»
Τα περισσότερα παιδιά σε κάποια φάση της νηπιακής ηλικίας αποκτούν τη συνήθεια να χτυπούν και να δαγκώνουν, προκειμένου να περάσει το δικό τους. Εάν έχετε ήδη πει εκατοντάδες φορές «όχι» αλλά εκείνο επιμένει, ίσως είναι πιο αποτελεσματικό να του εξηγήσετε ποιες είναι οι συνέπειες της πράξης τους για τους άλλους ανθρώπους, ώστε να κατανοήσει για ποιο λόγο αντιδράτε τόσο έντονα όταν το κάνει.

6. «Τώρα θα σε κυνηγήσω»
Μερικές φορές το γέλιο είναι ό,τι πιο αποτελεσματικό για να σταματήσει το παιδί να κάνει κάτι που του έχετε απαγορέψει. Αντί να αρνήσεις, τιμωρίες και απειλές, αρχίστε να το γαργαλάτε και μέσα σε ελάχιστα λεπτά θα έχετε κι οι δυο ξεχάσει τι ήταν αυτό για το οποίο διαφωνούσατε.

7. «Θέλω να παίξετε όμορφα»
Σε ένα νήπιο δύο ή τριών ετών θα πρέπει να κάνουμε σαφείς τις προθέσεις μας, αλλά όχι χρησιμοποιώντας προστακτική. Για παράδειγμα αντί του «Άφησε τον Κώστα να παίξει», πείτε «Θέλω να αφήσεις τον Κώστα να παίξει τώρα». Αυτός ο τρόπος λειτουργεί καλά με τα παιδιά που τους αρέσει να τους ζητάμε κάτι, αλλά δεν θέλουν να τους δίνουμε εντολές.

8. «Όταν θα κάνεις αυτό …τότε θα κάνουμε το άλλο»
«Όταν πλύνεις τα δόντια σου, τότε θα σου διαβάσω παραμύθι» «Όταν τελειώσεις τη δουλειά σου, τότε μπορείς να δεις τηλεόραση». Το χρονικό «όταν», το οποίο συνεπάγεται ότι αναμένεται υπακοή, λειτουργεί καλύτερα από το (υποθετικό) «αν».

9. «Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στα δύο»
Τα παιδιά χρειάζονται επιλογές, αλλά όχι περισσότερες από δύο «Τι θέλεις πρώτα, να φορέσεις τις πυζάμες σου ή να πλύνεις τα δόντια σου;» «Το κόκκινο ή το μπλε πουκάμισο;»

10. «Θα ήθελα να σκεφτείς…»
Δώστε την ευκαιρία στο παιδί σας να σκεφτεί! Αντί να πείτε «Μην αφήνεις τα πράγματά σου να στοιβάζονται», δοκιμάστε «Κωστάκη,, σκέψου πού θέλεις να  βάλεις τα παιχνίδια σου. Αφήστε το παιδί σας να σκεφτεί και να πάρει πρωτοβουλίες για τις υποχρεώσεις που τον αφορούν, έτσι ώστε να μάθει να ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Πηγή:www.imommy.gr

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά – και ακόμη περισσότερο τα μωρά – αισθάνονται ασφάλεια και σιγουριά όταν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μπάνιου, φαγητού και ύπνου, το οποίο ακολουθούν καθημερινά. Ιδίως στο θέμα του ύπνου, που πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες, είναι πολύ σημαντικό να δημιουργείται μια ρουτίνα που να λειτουργεί καθησυχαστικά γι’ αυτά.

Τι γίνεται όμως όταν φτάνει η ώρα των διακοπών; Ενόψει των πρώτων διακοπών, πολλές νέες μαμάδες μαζί με την ανυπομονησία για ξεκούραση, αισθάνονται άγχος, ακόμα  και τρόμο μερικές φορές, για το πώς θα δημιουργηθεί το πρόγραμμα χωρίς ουσιαστικά να βγάλουν τα παιδιά απ’ το πρόγραμμα! Παράλληλα όμως ανάγκη όλων των γονιών είναι στις διακοπές τους να ξεδώσουν, να ξεκουραστούν αλλά και να διασκεδάσουν. Πώς λοιπόν μπορούν να συνδυαστούν αυτά προκειμένου να περάσουμε όμορφες και ξεκούραστες διακοπές;

Καταρχήν  για να μην απογοητευτούμε, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα παιδιά στις διακοπές θα βγουν κι αυτά, όπως όλοι μας, από το πρόγραμμά τους.  Αν έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν είναι και τόσο κακό να παρεκκλίνουμε για λίγο διάστημα απ’ τη ρουτίνα μας, σίγουρα θα χαλαρώσουμε πρώτα εμείς και θα περάσουμε καλύτερα.

Τι σημαίνει αυτό όμως πρακτικά; Συνήθως το πρόβλημα δημιουργείται με την «ιεροτελεστία» του βραδινού ύπνου. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά έχουν μάθει πως νωρίς το βράδυ κάνουν το μπάνιο τους, πίνουν το γάλα τους και με απόλυτη ησυχία και ηρεμία ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους και κοιμούνται. Δεν πειράζει πραγματικά αν στις διακοπές κοιμηθούν με διαφορετικό τρόπο! Μπορεί κάποιες φορές να πιουν το γάλα τους και να κοιμηθούν στο καρότσι, ενώ οι γονείς απολαμβάνουν τη βραδινή τους βόλτα. Φυσικά μπορεί κάποια στιγμή να ξυπνήσουν… Ε και λοιπόν; Ίσως χρειάζονται μια μικρή βόλτα και λίγο αργότερα θα ξανακοιμηθούν!

Ή αν πρόκειται για μεγαλύτερα παιδιά, μπορούν να «ξενυχτήσουν» λίγο παραπάνω. Μπορούμε να σχεδιάσουμε μια έξοδο για φαγητό ή ποτό δίπλα στη θάλασσα, όπου τα παιδιά θα έρθουν μαζί μας, θα περιμένουν με αγωνία να φάνε το παγωτό τους μετά το φαγητό και σίγουρα θα ενθουσιαστούν που έκαναν κάτι που «κάνουν μόνο οι μεγάλοι»! Καλό είναι σε αυτή την περίπτωση να έχουμε φροντίσει να έχουμε μαζί μας και κάποια αγαπημένα τους παιχνίδια, που θα τα απασχολήσουν όταν αρχίζουν να κουράζονται…

Είναι βέβαια σημαντικό να μην εξαντλήσουμε τα παιδιά, αναγκάζοντάς τα να προσαρμοστούν στο πρόγραμμα των διακοπών που ιδανικά θα θέλαμε να είχαμε! Για να περάσουμε ένα υγιές και ευχάριστο καλοκαίρι, θα πρέπει τα παιδιά να ξεκουράζονται επαρκώς και να μην παραμένουν στο ήλιο όλη την ημέρα, προκειμένου να νοιώθουν καλά και να μπορούν να κάνουν πράγματα που τα ευχαριστεί.

Η καλύτερη συνταγή για τις καλοκαιρνές διακοπές είναι ένας συνδυασμός των αναγκών γονιών και παιδιών. Κάποιες μέρες θα προσαρμοστούν οι γονείς στις ανάγκες των παιδιών τους και κάποιες άλλες τα παιδιά θα ακολουθήσουν τους γονείς τους στο δικό τους πρόγραμμα. Σημασία έχει να καταλάβουμε την πραγματική έννοια των διακοπών! Γιατί άλλωστε, τι σημαίνει «διακοπές»; Πολύ απλά ότι διακόπτουμε κάτι που κάνουμε συστηματικά για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Αν το έχετε στο μυαλό σας, θα πέρασετε σίγουρα καλύτερα. Και να θυμάστε ότι το άγχος μας μεταφέρεται πάντα στα παιδιά! Γι’ αυτό αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε τις παραπάνω προτάσεις, θα πρέπει πρώτα να χαλαρώσετε εσείς οι ίδιοι και να απολαύσετε τις διακοπές με τα παιδιά σας! Έτσι θα περάσετε σίγουρα καλύτερα!

Πηγή:www.mytwins.gr

Μελέτη το καλοκαίρι; Μα τι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναλύει κι αιτιολογεί αν και κατά πόσο ωφελεί ένα παιδί η μελέτη σχολικών μαθημάτων μέσα στο καλοκαίρι.

Μελέτη το καλοκαίρι; Μα τι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναλύει κι αιτιολογεί αν και κατά πόσο ωφελεί ένα παιδί η μελέτη σχολικών μαθημάτων μέσα στο καλοκαίρι.

Ο Harris Cooper, πρόεδρος του τμήματος Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Duke, επισημαίνει ότι παρ’ όλο που δεν υπάρχουν επίσημες έρευνες και στατιστικά νούμερα για το πόσες ώρες μελετάνε τα παιδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, παρατηρεί μια αύξηση των ωρών μελέτης τα δύο τελευταία χρόνια.

Τι λένε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές….

Συχνά οι εκπαιδευτικοί συμβουλεύουν τους γονείς: «Το καλοκαίρι τα παιδιά πρέπει να κάνουν επανάληψη την ύλη της τάξης τους… μία ωρίτσα διάβασμα την ημέρα…. όχι παραπάνω και θα δείτε μεγάλη διαφορά στην επίδοσή τους του χρόνου».

Στον αντίποδα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που υποστηρίζουν ότι «η καλοκαιρινή μελέτη δεν συγκρίνεται με την μελέτη κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Η καλοκαιρινή μελέτη είναι μία πλήρης απασχόληση και αυτό δεν πρέπει κανένας γονέας να το ξεχνάει. Τα παιδιά πρέπει να χαλαρώνουν και να αποτοξινώνονται από μία σχολική χρονιά που συνήθως είναι εντατική και διόλου ευχάριστη»

Τι λένε οι γονείς.

Διακοπές μετά μελέτης… Η άποψη ότι στις διακοπές τα παιδιά πρέπει να μελετούν βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές στις μέρες μας. Ιδιαίτερα όταν τα παιδιά μεταβαίνουν από μία εκπαιδευτική βαθμίδα σε μία άλλη (π.χ από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, από το Γυμνάσιο στο Λύκειο).

Διακοπές άνευ μελέτης… Από την άλλη υπάρχουν γονείς που πρεσβεύουν ότι τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από ένα καλοκαίρι παλιομοδίτικο, χωρίς καθόλου εγκεφαλική κούραση αλλά με πολύ σωματική κίνηση, έτσι ακριβώς όπως το ζούσαμε εμείς. Γονείς που ισχυρίζονται ότι η καλοκαιρινή μελέτη δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανιαρή δουλειά που εξουθενώνει τα παιδιά μας, αφού τους στερεί τον αυθορμητισμό, την ανεμελιά και τη φρεσκάδα που συμβολίζει το καλοκαίρι …

Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναρωτιέται: «Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα παιδιά εξασκούν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια των διακοπών, τι πραγματικά διατηρούν στην μνήμη τους επιστρέφοντας το Φθινόπωρο;».

Και απαντάει σε αυτούς τους γονείς που θεωρούν ότι τρεις μήνες απραξίας και αποχής από τα μαθήματα είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για τα παιδιά τους, λέγοντας το εξής απλό: «….δεν είμαι σίγουρη ότι οι φωτοτυπίες και τα καλοκαιρινά βιβλία βοηθούν» Γιατί; Γιατί κατά τη γνώμη της για να διατηρηθεί η νέα γνώση στο μυαλό ενός παιδιού και να εμπεδωθεί, είναι απαραίτητο ο μαθητής να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία της μάθηση ποκιλοτρόπως: γνωστικά, συμπεριφοριστικά κ.τ.λ. και φυσικά πρέπει να υπάρχει κι ένα εσωτερικό κίνητρο για να γίνει αβίαστα αυτή η διαδικασία. Και κάτι ακόμη. Χρειάζεται απαραιτήτως και την εμπλοκή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών… ακόμη και την αξιολόγηση που οικοδομεί αυτό που ονομάζουμε μάθηση.  Το να φορτωθεί ένα παιδί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με έναν όγκο συστηματικής δουλειάς, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί την εμπλοκή και του γονέα, έστω με τη μορφή του συντονισμού, αφού το παιδί δεν μπορεί από μόνο του. Κάτι τέτοιο είναι καλώς ή κακώς ένα έξτρα βάρος για τους γονείς.

Αλήθεια ας θυμηθούμε για λίγο τα νιάτα μας… είχαμε  εμείς ποτέ διαβάσει στις διακοπές; Μα τι σόι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Οι καλοκαιρινές διακοπές συμβόλιζαν το ανέμελο παιχνίδι, την «τεμπελιά», την καλώς νοούμενη βαριεστιμάρα, τις οικογενειακές στιγμές, χωρίς βαθμούς, χωρίς διορθώσεις, χωρίς σχόλια τύπου «προσπάθησε περισσότερα» …άντε το πολύ διάβασμα στην παραλία, ξεφύλλισμα περιοδικών με πολύ πολύ παγωτό.

_________________

Πηγή:  leximathia.gr, summerlearning.org , greatschools.org

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

«Ο δημιουργικός ενήλικας είναι το παιδί που επιβίωσε»
Ursula K. Le Guin, Αμερικανίδα συγγραφέας

Τα παιδιά από μικρή ηλικία έχουν τεράστια αποθέματα δημιουργικότητας. Όμως δυστυχώς ενώ μεγαλώνουν τα αποθέματα αυτά συνήθως στερεύουν χρόνο με τον χρόνο. Τι κάνουμε λάθος; Μήπως τα περιορίζουμε υπερβολικά; Μήπως περιμένουμε τα πάντα από εκείνα και όταν δεν τα παίρνουμε απογοητευόμαστε; Μήπως δίνουμε μεγάλη βάση στην «αμοιβή» τους;

Δείτε επτά λάθη που κάνουμε ως γονείς και τα οποία μπορούν να καταστρέψουν την δημιουργικότητά τους.

Τους δίνετε ανταμοιβές: Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι ανταμοιβές αναστέλλουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των παιδιών. Αν το «δελεάζετε» με αυτές, το παιδί θα καταβάλλει μόνο όση προσπάθεια χρειάζεται ώστε να κερδίσει την ανταμοιβή που του υποσχεθήκατε. Επομένως κάθε λογής «βραβεία» – π.χ. αυτοκολλητάκια, δώρα, περισσότερος χρόνος στην τηλεόραση κτλ.- ελαττώνουν την εγγενή ευχαρίστηση των δημιουργικών δραστηριοτήτων. Αυτό που θέλετε είναι παιδιά με κίνητρο, και όχι παιδιά τα οποία θα κάνουν τα πάντα για την ανταμοιβή τους.

Τα επισκιάζετε: Η συνεχής επίβλεψη και «συμμετοχή», από την μεριά σας, όσο τα παιδιά κάνουν τις εργασίες τους είναι επίσης επιβλαβής για τη δημιουργικότητά τους. Αν παρακολουθούμε τα παιδιά διαρκώς και κάνουν τις εργασίες τους με τη βοήθεια των γονιών τους, δε μαθαίνουν να παίρνουν ρίσκο και δε μαθαίνουν την αξία των λαθών ως φυσικό στάδιο της όλης διαδικασίας.

Τους δίνετε περιορισμένες επιλογές: Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα σύστημα που τους διδάσκει ότι «υπάρχει μόνο μία σωστή απάντηση». Τα περισσότερα παιχνίδια συνοδεύονται από οδηγίες και στα παιδιά δίνονται ελάχιστα περιθώρια επιλογής. Ωστόσο, οι επιλογές εξερεύνησης είναι απαραίτητες για την ενίσχυση της κριτικής σκέψης. Τα παιδιά με δημιουργικότητα εκφράζουν ελεύθερα εναλλακτικές προτάσεις για την επίλυση προβλημάτων και είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουν την περιέργειά τους.

Τους «φορτώνετε» το πρόγραμμα: Εξωσχολικές δραστηριότητες, φροντιστήρια, κοινωνικές συναντήσεις… Τα παιδιά σήμερα είναι πιο απασχολημένα από ποτέ. Αλλά μας απασχολεί τόσο πολύ να γεμίσουμε το πρόγραμμά τους, που ξεχνάμε να τους δώσουμε το πιο σημαντικό ερέθισμα από όλα: τη βαρεμάρα. Η βαρεμάρα ενισχύει τη φαντασία και η φαντασία με τη σειρά της ενισχύει τις ιδέες και τη δημιουργικότητα. Συχνά λέμε: «έχω ανάγκη να μην κάνω τίποτα και να γεμίσω τις μπαταρίες μου». Όμως δεν εφαρμόζουμε την ίδια τακτική στα παιδιά μας. Σε στιγμές που «δεν κάνουμε τίποτα» το μυαλό μας κατεβάζει τις καλύτερες ιδέες.

Έχετε μεγάλες προσδοκίες από αυτά: Το να έχουμε μεγάλες προσδοκίες από τα παιδιά μας και από την απόδοσή τους συχνά καταλήγει στο να αποκτήσουν αποστροφή για ένα θέμα ή μια δραστηριότητα. Οι υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες συχνά πιέζουν τα παιδιά για να αποδώσουν και να συμμορφωθούν σε αυστηρά καθορισμένες κατευθυντήριες γραμμές. Αποτέλεσμα; Η πίεση αυτή αποτρέπει τον πειραματισμό, την εξερεύνηση και την καινοτομία στη σκέψη τους. Οι μεγαλεπήβολες προσδοκίες των γονέων είναι πολύ συχνά πέρα από τις αναπτυξιακές δυνατότητες τις οποίες έχουν τα παιδιά.

Περιμένετε να είναι τέλεια: Το εν λόγω λάθος συνήθως πάει «χέρι-χέρι» με τις μεγάλες προσδοκίες που αναφέραμε πιο πάνω. Το παράδειγμα με τη ζωγραφική και το «γέμισμα» σκίτσων με χρώμα είναι χαρακτηριστικό σε αυτήν την περίπτωση. Θα πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν ότι το χρώμα (και άρα η τέχνη) θα πρέπει αυστηρά να βρίσκεται μέσα στα όρια των σκίτσων στα αντίστοιχα βιβλία; Θα πρέπει να τα τιμωρούμε αν τα «έργα τέχνης» τους γίνονται κάπως πιο… ελεύθερα; Οι γονείς οφείλουν να αντιστέκονται στον πειρασμό να περιορίζουν την έκφραση των παιδιών και να τα αφήσουν με την ησυχία τους να δημιουργήσουν. Μπορεί αυτό να μεταφράζεται σε ένα αλλοπρόσαλλο σκίτσο ή κάποια λάθη στις χειροτεχνίες. Ε και; Ακόμα και σε αυτές περιπτώσεις, έχετε δείξει στο παιδί σας ότι το σημαντικότερο όλων είναι η προσπάθεια.

Δεν είστε εσείς οι ίδιοι δημιουργικοί: Ο ευκολότερος τρόπος για να πείσουμε ένα παιδί ότι η δημιουργικότητα είναι απάτη είναι να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι δημιουργικοί. Αν ασχολούμαστε ως γονείς με δημιουργικές αναζητήσεις, τα παιδιά μας παρατηρούν και γινόμαστε ιδανικά πρότυπα. Ακούγεται εύκολο, όμως πώς μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο; Μοιραστείτε μαζί τους την αγαπημένη σας μουσική και αναπαράγετέ την μαζί τους με οτιδήποτε έχετε στη διάθεσή σας, ακολουθήστε το παράδειγμά τους και κάντε… φασαρία ή χαζολογήστε. Η δημιουργικότητα, στην τελική, είναι αυτό που μας καθοδηγεί στην πιο τρυφερή μας ηλικία και σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που ως ενήλικες θα πρέπει να εγκαταλείψουμε.

Νικόλας Γεωργιακώδης

Πηγή:www.in2life.gr

Της Αννίτας Νιάκα

«Μπράβο Μαρία που μάζεψες τα παιχνίδια σου! Ορίστε, πάρε το κέικ που σου υποσχέθηκα, αφού είσαι τόσο καλό παιδί». Μοιάζει αρκετά αθώο, έτσι; Αφού η Μαρία διάβασε τα μαθήματά της, μάζεψε τα παιχνίδια της, φόρεσε τις πυτζάμες της και συμπεριφέρεται ακριβώς όπως της είπε η μητέρα της, γιατί να μην της παράσχει κίνητρο, επιβραβεύοντάς την με μία ιδιαίτερη απόλαυση; Είναι δίκαιο, σωστά;

Δεν είναι ασυνήθιστο οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους μία «ανταμοιβή», προκειμένου να τους δώσουν κίνητρο για να συμμορφωθούν με έναν κανόνα. «Εάν συμμαζέψεις το δωμάτιό σου, μετά θα σε πάω στον κινηματογράφο». «Εάν είσαι καλός με τη γιαγιά και μιλάς ευγενικά όλο το απόγευμα που θα είσαι μαζί της, μετά θα σου επιτρέψω να παίξεις αυτό το νέο παιχνίδι που θέλεις στο κινητό μου».

Προσοχή! Αυτό δεν είναι κίνητρο, είναι δωροδοκία! Και η δωροδοκία δεν είναι αποτελεσματική τεχνική ανατροφής των παιδιών. Στέλνει λάθος μηνύματα. Με αυτόν τον τρόπο το μόνο που κάνει ο γονιός, είναι να συνηθίζει το παιδί πάντα να θέλει «κάτι» ως αντάλλαγμα για να συμπεριφέρεται καλά, αντί να συμπεριφέρεται καλά απλώς επειδή κατανοεί ότι αυτό είναι το «σωστό».

Εάν βασίζεσαι σε δωροδοκίες για να παρέχεις κίνητρο στο παιδί σου, τότε μην εκπλαγείς εάν την επόμενη φορά που θα ζητήσεις από το οκτάχρονό σου να σε βοηθήσει να μαζέψεις τα πιάτα από το τραπέζι, για παράδειγμα, σε ρωτήσει κάτι όπως «και τι θα μου δώσεις εσύ μετά;».

Οπότε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη «δωροδοκία» και την «επιβράβευση / κίνητρο»; 

Εάν το παιδί σου ανταποκρίνεται θετικά στους κανόνες που έχεις θέσει, μπορείς να το επιβραβεύσεις λεκτικά («Μπράβο!», «Πολύ καλή δουλειά», «Τα πήγες πάρα πολύ καλά», «Καταπληκτικό, συνέχισε έτσι» κλπ) και να του δώσεις μία χαρούμενη, ζεστή αγκαλιά. Καλό είναι όμως να αποφύγεις να του τάζεις ιδιαίτερες απολαύσεις ως κίνητρο για μικρές, καθημερινές πράξεις συνεργασίας.

Δε λειτουργεί έτσι η ζωή. Για παράδειγμα στον ενήλικο κόσμο, σε μία δουλειά δε λαμβάνεις bonus ή αύξηση μισθού, απλώς επειδή πηγαίνεις στην ώρα σου στην εργασία σου, σωστά; Άρα γιατί να καλλιεργείς αυτού του είδους την προσδοκία στο παιδί σου;

Οι «ανταμοιβές» μπορούν ακόμα να υπάρχουν, αλλά ως επιβράβευση για κάποια ξεχωριστή προσπάθεια, όχι απλώς για την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων. Ας υποθέσουμε ότι ο γιός σου καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για μία σχολική εργασία. «Τα δίνει όλα» και η προσπάθειά του βαθμολογείται με άριστα. Σε μία τέτοια περίπτωση μπορείς να αναγνωρίσεις την εξαιρετική προσπάθειά του, λέγοντας κάτι όπως «ξέρω πόσο συγκεντρωμένα και μεθοδικά δούλεψες γι’ αυτή την εργασία και είμαι πολύ περήφανη για ‘σένα. Τι λες; Πάμε να πάρουμε εκείνα τα αθλητικά παπούτσια που ήθελες; Και μπορείς να τα φορέσεις στο σχολείο αύριο!».

Συνοψίζοντας:

Αντί να βασίζεσαι σε «δωροδοκίες» για να πείσεις το παιδί σου να ακολουθήσει βασικούς κανόνες:

– Θέσε λογικούς κανόνες και εφάρμοζέ τους με συνέπεια.

– Διάλεξε δίκαιες συνέπειες για τη μη συμμόρφωση, οι οποίες να παρέχουν κίνητρο στο παιδί (π.χ. μπορείς να φας σοκολατάκι, μόνο εφόσον πρώτα έχεις φάει κανονικό φαγητό, μόνο εφόσον έχεις κάνει τα μαθήματά σου, μπορείς να δεις τηλεόραση, κλπ)

– Επικοινώνησε τους κανόνες και τις συνέπειες ξεκάθαρα με το παιδί σου, βάζοντας το να σου επαναλάβει όσα άκουσε, έτσι ώστε να ξέρεις ότι τα έχει κατανοήσει.

– Όταν οι κανόνες παραβιάζονται ή οι υποχρεώσεις αθετούνται, εφάρμοζε τις συνέπειες που έχουν οριστεί.

Και το βασικότερο:

Φρόντισε εσύ να είσαι ένα σωστό πρότυπο. Δώσε το παράδειγμα και δείξε στο παιδί σου ότι, όταν συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα και κάνουμε καλές επιλογές, λαμβάνουμε πολύ περισσότερα από μία φευγαλέα «απόλαυση» ή «ανταμοιβή». Αισθανόμαστε χαρούμενοι, έχουμε αυτοπεποίθηση και μία αίσθηση ικανοποίησης. Κανένα παγωτό, παιχνίδι ή ταινία δε μπορούν να συγκριθούν με αυτά!

Πηγή: sofokleousin.gr