Aυτό το άρθρο γράφτηκε στα τέλη Ιουνίου με τις ορμόνες και τους δείκτες της ζυγαριάς στα κόκκινα- κανείς δε με παρεξήγησε: μετά από πέντε μέρες γέννησα. Σας το παραθέτω.
Ο 9ος μήνας εγκυμοσύνης είναι ΤΡΑΓΙΚΟΣ, κυρίως από σωματική αλλά και από ψυχολογική άποψη. Εγώ, τουλάχιστον, νιώθω σα διαμέρισμα που το νοικιάζει πρωτοετής φοιτητής. Εκείνος περνάει μια χαρά, παρτάρει, δεν κοιμάται τα βράδια, κάνει ό,τι του καπνίσει, ενώ εγώ ρημάζομαι. Δείτε λίγο την κοπελίτσα από κάτω. Ε. Καμιά σχέση.
Συγκεκριμένα:
1.Το σώμα, το οποίο μέχρι τώρα μεταμορφωνόταν, από εδώ και πέρα παραμορφώνεται.
Περνάω ώρες κοιτώντας τα πόδια και τα χέρια μου, τα οποία μου είναι αδύνατον να αναγνωρίσω ως δικά μου. Είναι κόκκινα, πρησμένα και δε χωράν πουθενά. Αλλάζεις παπούτσια και μαζί συνήθειες. Μαξιλαράκι και τα πόδια επάνω- για όσο αντέχεις, γιατί, βλέπεις, σε αυτή τη θέση βολεύονται τα πόδια, αλλά καταπιέζεται το μωρό. Οπότε μια πάνω μια κάτω: ασανσέρ τα πόδια.
2. Το μωρό παίρνει βάρος με φρενήρεις ρυθμούς κι εσύ το ίδιο. Η κοιλιά που νόμιζες ήδη τεράστια από τον 7ο μήνα, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο…. και πολύ δύσκολη στο να … κυβερνηθεί. Δυσκολία στο σήκω, στο κάτσε, στον ύπνο, στα ρούχα, παντού.
3. Δε θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι το επιπλέον βάρος, όσο η συγκλονιστικά διαφορετικήεικόνα του εαυτού, ειδικά για τις γυναίκες που έχουν μάθει να είναι λεπτές στη ζωή τους. Το είδωλο στον καθρέφτη που κάποτε ήταν κολακευτικό τώρα είναι φρικαλέο. Έχω σταματήσει να κοιτιέμαι γιατί εκεί που κάποτε ήταν το πρόσωπό μου, τώρα βλέπω «μούτρα», αντί για το λεπτό λαιμό μου βλέπω προγούλια, αντί για τα ζυγωματικά μου μάγουλα. Και ναι. Αντιλαμβάνομαι ότι σε λίγες μέρες θα γεννήσω κι ότι αυτά είναι φυσιολογικά συμπτώματα, αλλά από την άλλη, έχω χάσει το σώμα μου, που είναι το εμφανές κομμάτι του εαυτού μου. Πόσο κουλ να είμαι;!
4.Η συχνοουρία των πρώτων μηνών επιστρέφει κι ο ύπνος -ούτως ή άλλως δύσκολος λόγω κοιλιάς- μειώνεται σημαντικά. Παράλληλα, ο πλακούντας γερνάει, το αμνιακό υγρό μειώνεται, το μωρό μεγαλώνει κι όλα αυτά σημαίνουν ότι οι ορμόνες κάνουν πάρτυ- ένα πάρτυ στο οποίο τα νεύρα σου είναι οικοδεσπότες κι όχι καλεσμένοι. Όλα αλλάζουν εξαντλητικά γρήγορα και η ψυχολογία σου προσπαθεί να τα προλάβει. Μάταια. Η κούραση νικάει στα σημεία. Θα βρεθείς, ίσως, να κάνεις κακές σκέψεις- πολύ κακές σκέψεις- για την εγκυμοσύνη, για το μωρό, για το σύντροφό σου. Είναι φυσιολογικό και περνάει. Μην ενδώσεις στις τύψεις. Απέδωσέ το στην ορμονική τρέλα.
5. Τεράστιο πρόβλημα είναι οι γύρω σου. «Δε γέννησες ακόμη;», «πω!πω! εσύ θα σκάσεις», «περιμένεις δίδυμα;» είναι ένα μικρό δείγμα από τις βλακώδεις ατάκες που ακούς σε καθημερινή βάση, από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι άλλο να σου πουν και δεν επιλέγουν απλώς να το βουλώσουν. Γενικά, οι άνθρωποι τείνουν να μην υπολογίζουν πως μπορεί να νιώθεις και λένε ό,τι τους κατέβει. Κάτω από κανονικές συνθήκες, τους γράφεις. Η εγκυμοσύνη, όμως, είναι ακραία συνθήκη σωματικά- όχι κανονική.
Πιστεύω ότι τη στιγμή που κρατάς το μωρό στα χέρια σου, είναι όλα περασμένα ξεχασμένα. Χαλάλι και η ταλαιπωρία κι όλα. Ωστόσο, θα με βοηθούσε να ήξερα πως δεν είναι όλα τόσο ρόδινα και η δουλειά της μαμάς ξεκινάει από τη στιγμή τη σύλληψης κι όχι από τη στιγμή που κρατάει το μωρό στα χέρια της. Αυτή τη βοήθεια, μαζί με τη δυνατότητα ψυχικής προετοιμασίας, ελπίζω λίγο να κατάφερα να προσφέρω στις αναγνώστριές μου σήμερα. «Υπομονή» είναι πράγματι η λέξη-κλειδί και σωτήρια η κουβέντα με άλλες γυναίκες που έχουν ήδη γίνει μαμάδες.
Κλείνοντας να παραδεχτώ ότι ένας βασικός λόγος που έχω εξωθηθεί στην τρέλα – ή κάπου πολύ κοντά της- είναι το γεγονός ότι εδώ κι ένα μήνα ζω μακριά από το σπίτι μου (μιας και στο νησί δεν υπάρχει νοσοκομείο), κάτι το οποίο απεύχομαι στην κάθε γυναίκα.
Ξαναδιαβάζοντας το άρθρο σχεδόν δύο χρόνια μετά, επιβεβαιώνω ότι έτσι είναι. Είναι τόση η ευτυχία που παύει να σε νοιάζει η κούραση ή ο πόνος. Άλλωστε όλα περνούν, τα παιδιά όμως, μένουν.
Κουράγιο στις γυναίκες που σε λίγο θα γίνουν μαμάδες! Ζείτε κάτι υπέροχα μοναδικό! Μην ξεχνάτε να το θυμάστε και να απολαμβάνετε την κοιλίτσα σας!
Πηγή: momfatale.gr
SuperMomRocks 