fanpage.gr

Σαν να μην έφταναν ο πόνος, η αγωνία, η τομή και ό,τι άλλο φέρνει μαζί της η μητρότητα, οι γυναίκες που έχουν γεννήσει με καισαρική πρέπει να ανέχονται και όλους αυτούς που, ακόμα κι αν δεν το λένε ευθέως, τις κοιτάζουν με βλέμμα επικριτικό που δεν προσπάθησαν να γεννήσουν φυσιολογικά. Κι όμως, ο τοκετός με καισαρική απαιτεί εξίσου μεγάλο κουράγιο και δύναμη, τόση που μόνο μια γυναίκα και μαμά μπορεί να την αντιμετωπίσει τόσο ηρωικά και αξιοθαύμαστα. Γι’αυτό και μια γυναίκα που έχει κάνει καισαρική ξέρει ότι:

Ήρθε -γεμάτη θάρρος- αντιμέτωπη με τις πιθανές επιπλοκές μιας χειρουργικής επέμβασης

Μπορεί να πιστεύετε ότι η καισαρική είναι μία απλή διαδικασία, η αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται για μια βαριά χειρουργική επέμβαση, η οποία, όπως κάθε παρόμοια, φέρει τις δικές της πιθανές επιπλοκές, τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί.

Επιπροσθέτως, είναι αδύνατον να γίνει παρουσία άλλων μελών της οικογένειας, άρα η γυναίκα παραμένει ξύπνια μεν, χωρίς καμία ψυχολογική στήριξη δε –και γεμάτη αγωνία!

Η αγωνία, ο φόβος και η μοναξιά που υπομένει η γυναίκα αυτή, όμως, έρχονται αντιμέτωπα με την δύναμη, την προσδοκία και την απεριόριστη αγάπη της για τον ερχομό του μωρού της.

Δεν μπορεί να είναι βέβαιη ότι όλα πήγαν καλά, μέχρι να μεταφερθεί στο δωμάτιο

Στην καισαρική, ο ενδεχόμενος κίνδυνος δεν εξαλείφεται με την γέννηση του μωρού. Όπως σε κάθε επέμβαση, οι γιατροί δεν μπορούν να είναι 100% σίγουροι ότι όλα πήγαν καλά, μέχρι να φύγει εντελώς η αναισθησία.

Επιπλέον, υπάρχει μία λεπτομέρεια που λίγοι γνωρίζουν. Κατά τη διάρκεια της καισαρικής, η γυναίκα είναι ξύπνια –δεν νιώθει πόνο, όμως μπορεί να νιώσει κάθε κίνηση που γίνεται μέσα της. Είναι μία δυσάρεστη, παρεμβατική αίσθηση, η οποία, αν δεν την γνωρίζεις από πριν, μπορεί να είναι τραυματική. Παρ’όλα αυτά, οι γυναίκες που την βιώνουν, την ξεπερνούν με το κεφάλι ψηλά γιατί ξέρουν ότι η ανταμοιβή είναι σπουδαία.

Διανύει την περίοδο ανάρρωσης σαν πραγματική ηρωίδα

Όταν γεννιέται ένα μωρό, ο κόσμος της μητέρας περιστρέφεται γύρω του και η ίδια ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αυτό απαιτεί τρομερή αυτοθυσία και επιμέλεια, σε βαθμό εξαντλητικό. Φανταστείτε, λοιπόν, ότι η γυναίκα αυτή έχει να κάνει όλα αυτά, νιώθοντας ταυτόχρονα τρομερό πόνο. Τον πόνο μιας βαριάς επέμβασης που αναπόφευκτα νιώθει κάθε άνθρωπος, ο οποίος έχει υποβληθεί σε μία τέτοια διαδικασία.

Αυτό κάνει τις μαμάδες ακόμα πιο δυνατές: Διασχίζουν το κατώφλι του πόνου και αναπτύσσουν μια απίστευτη εσωτερική δύναμη που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή μιας άλλης μητέρας.

Όσο δύσκολο, όμως, κι αν είναι, το κάνουν με χαμόγελο και με όλη την αγάπη που μπορεί να έχουν μέσα τους. Γιατί κάθε λεπτό που περνούν άυπνες, κάθε πάνα που αλλάζουν, κάθε χαμόγελο και δυνατότητα να κρατούν αυτό το μικροσκοπικό χεράκι, να νιώθουν την ανάσα του, να μυρίζουν αυτή την απίστευτη μυρωδιά του νεογέννητου μωρού… αξίζει τον κόπο! Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο: για να κάνουν αυτή τη μικρή προέκταση του εαυτού τους χαρούμενη.

Χειροκροτούμε, λοιπόν, κάθε μία από αυτές τις γυναίκες που έχουν σημαδευτεί με αυτή την πληγή που τους επιτρέπει να μην ξεχνούν ποτέ από τι είναι φτιαγμένες. Γι’αυτό, αγαπημένες μας μαμάδες, «φοράτε» το σημάδι σας αυτό με καμάρι! Μην το κρύβετε, μην το καλύπτετε. Γιατί δεν έχει κάθε γυναίκα αυτό το προνόμιο!

Πηγή: brightside.me

Το διαβάσαμε εδώ: newsone.gr

Με τα Negative space nails, τα πιο σκούρα των σκούρων βερνικιών, τα Swarovski και τις υπόλοιπες κορυφαίες τάσεις του μανικιούρ για το Φθινόπωρο / Χειμώνα 2016 να κάνουν την εμφάνιση τους αισθητή, έφτασε και ο Νοέμβριος. Νύχια βαμμένα σε σκούρα κόκκινα, καφέ, μπλε, μωβ, γκρι, μαύρα και όλες τις σχετικές αποχρώσεις, συνδυασμένα με glitter, στρας, swarovski και την δημιουργία πολλών και διαφόρων σχεδίων, είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που μπορείτε να δοκιμάσετε το Νοέμβριο 2016. Παίξτε λοιπόν με τα χρώματα, τα σχήματα, τις τάσεις της φετινής μόδας και δημιουργήστε εντυπωσιακά μανικιούρ που θα δώσουν στα νύχια σας μια ξεχωριστή εμφάνιση για τον τελευταίο μήνα του Φθινοπώρου.

Πηγή:newsone.gr

… «από την διαπίστωση της κύησης, γύρω στη δέκατη εβδομάδα, έως την έξοδο από το μαιευτήριο, είναι δυνατόν η γυναίκα να μην συναντήσει γιατρό»…

Οκτώ επισκέψεις και ένα υπερηχογράφημα, όλα υπό την αποκλειστική αρμοδιότητα της μαίας, χωρίς ραντεβού με τον γιατρό: εκ πρώτης όψεως, η παρακολούθηση της κύησης στη Σουηδία είναι συνοπτική.
Παρότι στις περισσότερες χώρες της Δύσης προωθείται η παροχή της ιατρικής περίθαλψης, στη Σουηδία το σύστημα αυτό αποδεικνύεται αποτελεσματικό.
Σύμφωνα με την μη κυβερνητική οργάνωση Save The Children, η Σουηδία είναι η δεύτερη καλύτερη χώρα στον κόσμο για να γίνει μια γυναίκα μητέρα, μετά την Φινλανδία. 
Η θνησιμότητα των νεογνών (1,5 ανά χίλια νεογνά έναντι 2,4 στη Γαλλία) και η μητρική (3,1 ανά 100.000 τοκετούς έναντι 8,4 στη Γαλλία) είναι εξαιρετικά χαμηλές, υπογραμμίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην ετήσια έκθεσή της για την περιγεννητική υγεία.
Κατά τη διάρκεια της κύησης, η μαία είναι υπεύθυνη για την υγεία της εγκύου και του εμβρύου. Η παρακολούθηση αυτή, η μόνη που προσφέρεται, αναλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από αυτήν.
«Μπορεί να κληθεί ο γιατρός, με πρωτοβουλία της μαμής μόλις αυτή δει ότι κάτι δεν πάει καλά», εξηγεί η Σόφι Λάαφτμαν, μαία στη Στοκχόλμη.
Η μαία είναι αρμόδια για την προγεννητική και περιγεννητική περίοδο από τον 18ο αιώνα.
Για όσους έχουν συνηθίσει την παρακολούθηση από τον γυναικολόγο-μαιευτήρα, το πρόγραμμα αυτό μπορεί να μοιάζει σύντομο: μερικές εξετάσεις για να εντοπιστούν τυχόν ελλείψεις ή ανωμαλίες, μια τακτική παρακολούθηση της πίεσης της μητέρας και του καρδιακού ρυθμού του εμβρύου, διατροφικές συμβουλές και ούτε μια γυναικολογική εξέταση.
Στη Γαλλία αντίθετα, έκθεση του υπουργείου Υγείας του 2011 δείχνει γενική αύξηση της παρακολούθησης της κύησης από γιατρό, με το 20% των γυναικών να έχουν υποβληθεί σε τουλάχιστον έξι υπερηχογραφήματα και 4% σε περισσότερα από δέκα, χωρίς προφανές όφελος.
«Η κύηση είναι μια φυσιολογική κατάσταση», υπενθυμίζει η Μαρί Μπεργκ, καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη δυτική Σουηδία. Η μαία παρακολουθεί και συνοδεύει. Οφείλει να βοηθήσει την μητέρα και τον άλλο γονέα στους νέους τους ρόλους.
Επιστημονική μελέτη που δημοσιοποιήθηκε τον Αύγουστο από την ΜΚΟ επαγγελματιών της υγείας Collaboration Cochrance καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «οι περισσότερες γυναίκες», αυτές που αποφεύγουν τις επιπλοκές, θα είχαν κέρδος αν παρακολουθούνταν από μαίες.
Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, μια τέτοια παρακολούθηση μειώνει τις πρόωρες γεννήσεις. Στη Σουηδία το ποσοστό των βρεφών που γεννιούνται πρόωρα είναι 5%.
Η Χριστίνα Σίνγκελμαν, 31 ετών, έγκυος στο δεύτερο παιδί της, θυμάται ωστόσο την μοναξιά που αισθάνθηκε στην πρώτη της εγκυμοσύνη: από την διαπίστωση της αρχόμενης εγκυμοσύνης και τη δήλωσή της στο μαιευτήριο επιλογής της μέλλουσας μητέρας έως το υπερηχογράφημα, σχεδόν δέκα εβδομάδες περνούν χωρίς ραντεβού.
Αλλά αν η μέλλουσα μητέρα είναι νεότερη από 40 ετών, χωρίς βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό και έμεινε φυσιολογικά έγκυος «δεν υπάρχει κανένας λόγος να προγραμματίσει πιο τακτικά ραντεβού στην αρχή», εξηγεί η Λάαφτμαν, η οποία παρακολουθεί εκατό εγκύους.
Η 33χρονη Αντίνα Τρουνκ συμβουλεύτηκε δύο διαφορετικές μαίες για τα δύο παιδιά της. «Και οι δύο ήταν πολύ ικανές, καταρτισμένες αλλά η μέλλουσα μητέρα είναι αυτή που αποφασίζει, που θέτει ερωτήσεις, που ενδεχομένως ζητεί να την δει ένας ειδικός».
«Και στη συνέχεια καθώς έχουμε μια νοοτροπία που δεν θέλουμε ανατροπές, το σύστημα επιτρέπει να διατηρούνται χαμηλές οι τιμές», προσθέτει.Στην αρχή του τοκετού, η ετοιμόγεννη επικοινωνεί με το μαιευτήριο της επιλογής της, το οποίο της λέει αν μπορεί να την δεχτεί. Σε περίπτωση άρνησης, πρέπει να απευθυνθεί σε άλλο μαιευτήριο.Οι μαίες ακόμη κι εκείνη τη στιγμή έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα. Ο μαιευτήρας θα επέμβει στην περίπτωση που υπάρξουν επιπλοκές ή αν η γυναίκα ζητήσει αναισθησία (50% των τοκετών).

Με άλλα λόγια, «από την διαπίστωση της κύησης, γύρω στη δέκατη εβδομάδα, έως την έξοδο από το μαιευτήριο, είναι δυνατόν η γυναίκα να μην συναντήσει γιατρό», τονίζει η Λάαφτμαν. Η Σουηδία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που οι μαίες αναλαμβάνουν σε τόσο μεγάλο βαθμό την παρακολούθηση της κύησης και του τοκετού. Ο αριθμός των γεννήσεων με καισαρική είναι σχετικά χαμηλός (17% στο 2011) και μόνο 10% των γυναικών υπόκειται σε περινεοτομή.
Αυτό επίσης είναι ένα αποδοτικό σύστημα όσον αφορά τη διαχείριση των δαπανών», εκτιμά η Μπεργκ.

Όπως αναφέρει, οι χώρες όπου ο γιατρός είναι αυτός που παρακολουθεί την κύηση έχουν την τάση, μερικές φορές χωρίς λόγο, να «πολλαπλασιάζουν τις εξετάσεις και τα υπερηχογραφήματα, κάτι που ανοίγει το δρόμο στο εύκολο χρήμα». Ένα επακόλουθο το οποίο η Σουηδία είναι περήφανη που ήξερε να το αποφύγει.

Πηγή: nooz.gr

Διαβάστηκε εδώ: www.babyads.gr

Πώς να εξηγήσετε τον αυτισμό στην οικογένεια και τους στενούς σας φίλους, ώστε να γίνουν σύμμαχοί σας.

Η κοινοποίηση στους γονείς και την ευρύτερη οικογένειά σας, ότι το παιδί σας διαγνώστηκε πρόσφατα με αυτισμό, είναι μία απαιτητική διαδικασία.

Παρά το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν την ύπαρξη του αυτισμού, υπάρχει ακόμα αρκετή παραπληροφόρηση. Τα μέλη της οικογένειάς σας ίσως να μην γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτισμός ή ίσως έχουν περιορισμένη ή και λανθασμένη αντίληψη σχετικά με την εκδήλωσή του. Δεν αποκλείεται η εικόνα που έχουν στο μυαλό τους για τον αυτισμό να μην ανταποκρίνεται στην εικόνα του παιδιού σας.

Μία άλλη πιθανότητα είναι να προσπαθήσουν να απορρίψουν και να αρνηθούν τη διάγνωση μία κατανοητή αντίδραση σε περίπτωση που δεν έχουν ενημερωθεί σωστά. Ίσως προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι αντιδράτε υπερβολικά ή ότι επειδή το παιδί σας είναι λίγο διαφορετικό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει αυτισμό.

Το γεγονός όμως ότι αποφασίσατε να περάσει το παιδί σας από τη διαδικασία της αξιολόγησης δηλώνει ότι η ανάπτυξή του διαφέρει από τη συνηθισμένη ανάπτυξη ή αν είναι μεγαλύτερης ηλικίας, ότι παρουσιάζει δυσκολίες και καθυστερήσεις σε βασικά θέματα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ίσως να μην είναι εμφανή σε όλα τα μέλη της οικογένειάς σας. Είναι σημαντικό όμως οι κοντινοί σας άνθρωποι να είναι σύμμαχοί σας και να βοηθούν το παιδί και είναι βέβαιο ότι η προσπάθεια που θα χρειαστεί να κάνετε για να έρθουν με το μέρος σας τελικά θα ανταμειφθεί.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές που ίσως φανούν χρήσιμες, καθώς πρόκειται για μία δύσκολη και συναισθηματική συζήτηση:

Εστιάστε σε δείγματα συμπεριφοράς

Αναφέροντας κάποια δείγματα συμπεριφοράς του παιδιού που έχουν παρατηρήσει και οι ίδιοι, είναι ένας τρόπος να εξηγήσετε σε συγγενείς και φίλους τι είναι ο αυτισμός και τον λόγο για τον οποίο έγινε η διάγνωση στο παιδί σας.

Για παράδειγμα, αν το παιδί δεν πραγματοποιεί βλεμματική επαφή και δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τα άλλα παιδιά, μπορείτε να εξηγήσετε ότι αυτό δεν οφείλεται στο ότι είναι ντροπαλό ή αγενές, αλλά ότι πρόκειται για ένα από τα συμπτώματα του αυτισμού. Αντίστοιχα, το ότι το παιδί αντιδρά συναισθηματικά σε κάθε επαφή με τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας, μπορεί να οφείλεται στο ότι αντιμετωπίζει δυσκολία στο να διαχειριστεί οποιαδήποτε αλλαγή της καθημερινής ρουτίνας, ένα ακόμα χαρακτηριστικό των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού.

«Όταν κατανοήσουν ότι το παιδί παρουσιάζει, ακούσια, κάποιες ιδιαιτερότητες , θα έχει τεθεί η βάση για μία ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την έννοια του αυτισμού», λέει ο Michael Rosenthal, νευροψυχολόγος στο Child Mind Institute.

Αναφερθείτε στα βασικά χαρακτηριστικά του αυτισμού

Ενημερώστε τους ότι τα είδη συμπεριφοράς που συνδέονται με τον αυτισμό χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

• Δυσκολίες σε κοινωνικές δεξιότητες: Τα παιδιά με αυτισμό ίσως να μην ανταποκρίνονται στα κοινωνικά σχόλια. Είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν δυσκολία με το λόγο, αλλά και με τη μη λεκτική επικοινωνία, όπως τις εκφράσεις του προσώπου και την βλεμματική επαφή.
• Περιορισμένα ή επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς και ενδιαφερόντων: Ενδεικτικά παραδείγματα αυτού είναι το παιδί να προσκολλάται σε ρουτίνες και «τελετουργικά», όπως το να τρώει το ίδιο φαγητό, να θέλει να διατηρεί το ίδιο πρόγραμμα ή να ακολουθεί την ίδια διαδρομή. Είναι επίσης συνηθισμένο για τα παιδιά με αυτισμό να παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον για συγκεκριμένα θέματα, όπως για παράδειγμα, να θέλουν να μιλούν συνέχεια για τρένα ή για μία αγαπημένη τους ταινία.

Ίσως ρωτήσουν τι προκαλεί τον αυτισμό

Τα βασικά θέματα που πρέπει να αναφερθούν είναι τα εξής:

• Ο αυτισμός είναι μία ισόβια νευροαναπτυξιακή διαταραχή.
• Είναι εκ γενετής διαταραχή.
• Δε δημιουργείται από τα εμβόλια.
• Δεν προκαλείται από λανθασμένους χειρισμούς των γονέων.

Το παιδί σας ίσως να μην ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για τον αυτισμό

Είναι απαραίτητο να εξηγήσετε ότι ο αυτισμός καλύπτει ένα φάσμα ειδών συμπεριφοράς και ότι η εμφάνιση, ο βαθμός εκδήλωσης, αλλά και τα είδη των συμπτωμάτων διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Για παράδειγμα, κάποια άτομα είναι λιγομίλητα, ενώ άλλα υπερβολικά ομιλητικά. Είναι πιθανό να μιλούν ασταμάτητα, αλλά δυσκολεύονται να συμμετάσχουν επιτυχώς σε αμφίδρομη συζήτηση.

Η Mandi Silverman, ψυχολόγος στο Child Mind Institute, αναφέρει: «Θεωρούμε ότι τα παιδιά με αυτισμό είναι σαν τις χιονονιφάδες× ούτε μία δεν είναι όμοια με κάποια άλλη. Το ότι ένα παιδί με αυτισμό μπορεί να συμπεριφέρεται ή να μιλάει με έναν συγκεκριμένο τρόπο δεν σημαίνει ότι και κάποιο άλλο παιδί με αυτισμό θα παρουσιάζει τα ίδια χαρακτηριστικά».

Εξηγήστε πώς η διάγνωση θα βοηθήσει το παιδί

Συχνά θεωρείται ότι η διάγνωση θα «στιγματίσει» αρνητικά το παιδί και ότι λόγω αυτής, οι άνθρωποι θα το αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο τρόπο, υποβαθμίζοντας τις ευκαιρίες, αλλά και την αυτοεκτίμησή του. Στην πραγματικότητα όμως, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Είναι καθησυχαστικό να ξέρει κανείς ότι οι αδυναμίες (όπως και οι δυνατότητες) του παιδιού έχουν συγκεκριμένη ονομασία, είναι απολύτως κατανοητές και όχι τόσο σπάνιες όσο τις θεωρούν.

Επιπλέον, μετά τη διάγνωση, η οικογένειά σας δικαιούται θεραπείες και υπηρεσίες, οι οποίες είναι απαραίτητες για την εκπαίδευση και την εξέλιξη του παιδιού.

Να είστε προετοιμασμένοι για δύσκολες αντιδράσεις

Κάθε μέλος της οικογένειας μπορεί να έχει διαφορετική αντίδραση όταν μάθει για τη διάγνωση του παιδιού. Κάποιοι αντιδρούν με ανακούφιση, καθώς αντιμετωπίζουν τη διάγνωση ως μία εξήγηση στις μέχρι τώρα δυσκολίες. Κάποιοι συγγενείς μπορεί να αισθανθούν λυπημένοι ή και συντετριμμένοι. Είναι φυσιολογικό τα συναισθήματά τους να εναλλάσσονται. Είναι επίσης πιθανό να απορρίψουν τη διάγνωση, κάτι που θα σας κάνει να νιώσετε λύπη, αλλά και να επιφέρει απομόνωση.

«Αρχικά, η διάγνωση αποτελεί πολύ σημαντικό γεγονός. Σε κάποιες περιπτώσεις, η διάγνωση οδηγεί τους γονείς στην αναθεώρηση της μέχρι τώρα αντίληψής τους σχετικά με την έννοια της μητρότητας και της πατρότητας,» αναφέρει η Dr. Silverman. Το ίδιο ισχύει και για τους παππούδες. «Ορισμένες φορές, οι συγγενείς, όπως και οι γονείς, χρειάζονται χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν την κατάσταση. Δεν είναι σπάνιο να υπάρξουν εκδηλώσεις απογοήτευσης, σύγχυσης ή ακόμη και θυμού. Εξάλλου, μερικές φορές όλοι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για να επεξεργαστούμε μία κατάσταση», υποστηρίζει.

Να δώσετε στα μέλη της οικογένειάς σας το περιθώριο να εκφράσουν τα αισθήματά τους. Ωστόσο, ενημερώστε ότι δουλεύετε με μία ομάδα ειδικών για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το παιδί. Μπορείτε επίσης να τους πείτε πόσο σημαντικοί είναι οι ίδιοι, τόσο για εσάς όσο και για το παιδί και ότι ελπίζετε ότι θα σας στηρίξουν.

Εάν είναι απαραίτητο, μιλήστε στον γιατρό σας

Εφόσον οι αντιδράσεις των μελών της οικογένειας δεν παρουσιάζουν βελτίωση, ο Dr. Rosenthal προτείνει να σκεφτείτε τον λόγο για τον οποίο συνεχίζουν να αντιδρούν. Υποστηρίζει ότι οι τρεις βασικοί λόγοι είναι οι εξής:

• Δεν κατανοούν τον αυτισμό, επομένως οδηγούνται στην άρνηση.
• Θεωρούν ότι γνωρίζουν τι είναι ο αυτισμός και δε συμφωνούν ότι η διάγνωση είναι σωστή.
• Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν την κατάσταση και αποφεύγουν να την σκέφτονται, καθώς τους είναι επίπονο.

«Έχω παροτρύνει στο παρελθόν τους γονείς του παιδιού να φέρουν σε συνεδρία κάποιο μέλος της ευρύτερης οικογένειας εφόσον αυτό αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να αντιληφθεί ή να διαχειριστεί την κατάσταση», αναφέρει. «Η ψυχοπαιδαγωγική εκπαίδευση μπορεί να φανεί χρήσιμη σε οποιονδήποτε και εάν το άτομο αυτό έχει μία άκρως λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τη διάγνωση ή αισθάνεται αβοήθητο, είναι μία καλή ευκαιρία να ενημερωθεί».

Ο Dr. Rosenthal αναφέρει επίσης ότι σε περίπτωση που η διαδικασία αξιολόγησης βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο, θα ήταν μία καλή ιδέα να πηγαίνετε στις συνεδρίες ενημέρωσης μαζί με τα μέλη της οικογένειας που δυσκολεύονται να αποδεχτούν την κατάσταση.

Ζητήστε βοήθεια από τους άλλους

Αυτό θα βοηθήσει όχι μόνο εσάς τους ίδιους, αλλά και τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνεστε για βοήθεια. Ενώ είναι στη φύση μας να θέλουμε να βοηθήσουμε την οικογένεια και τους φίλους μας, κάποιες φορές διστάζουμε επειδή δεν βρίσκουμε τον κατάλληλο τρόπο ή φοβόμαστε ότι υπερβαίνουμε τα όρια. Επομένως, αν θέλετε βοήθεια, ζητήστε την.

Συζητήστε με άλλους γονείς

Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν οι γονείς συνειδητοποιήσουν τη σημασία της διάγνωσης, νιώθουν συντετριμμένοι και μόνοι. Η Dr. Silverman υποστηρίζει ότι κάτι ιδιαίτερα βασικό, εκτός της σωστής θεραπείας, είναι το να περνούν χρόνο με γονείς άλλων παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού. «Η παρέα με άλλους γονείς θα σας κάνει να νιώσετε πιο δυνατός και το αίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης θα μειωθεί αισθητά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την κατάσταση,» αναφέρει.

Ο γιατρός του παιδιού σας ίσως μπορεί να σας συστήσει κάποια τοπική ομάδα υποστήριξης. Εναλλακτικά, θα μπορούσατε να αναζητήσετε στο διαδίκτυο ή να έρθετε σε επαφή με άλλους γονείς σε ομάδες αθλημάτων ή δραστηριοτήτων για παιδιά με ειδικές απαιτήσεις.

Η Rachel Ehmke είναι αρχισυντάκτρια στο Child Mind Institute.

Μετάφραση- προσαρμογή από: http://www.childmind.org

Πηγή: upbility.gr

Γράφει η Βασιλική Καμπουρούδη
E.Q. και I.Q.: Δύο αντίθετες και αλληλοσυμπληρούμενες έννοιες…

Μέχρι πριν μερικά χρόνια οι περισσότεροι γονείς πίστευαν ότι το να φροντίσουν για την πνευματική και νοητική πρόοδο τον παιδιών τους αποτελούσε κύριο μέλημα στον σκοπό τους να δημιουργήσουν αυτάρκεις και ικανούς ανθρώπους.

Ωστόσο, είναι η θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ),(dr.Daniel Goleman:2011) που βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές τα τελευταία χρόνια, καθώς έμπρακτα αποδεικνύεται πως η πραγματική ευφυΐα -αυτή που πραγματικά μας «πάει μπροστά»- δεν είναι μόνο διανοητική (ΙQ).

Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη ορίζεται η «ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει. Είναι επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματά του όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις».

(dr.D.Goleman:2011). Οι γονείς που προσφέρουν στα παιδιά τους καθοδήγηση στον κόσμο των συναισθημάτων μεγαλώνουν συναισθηματικά υγιέστερα παιδιά. Παιδιά πιο ανθεκτικά και ευπροσάρμοστα. Παιδιά που σαφώς λυπούνται ή φοβούνται ή θυμώνουν όπως όλα τα παιδιά, αλλά είναι πιο ικανά να χαλαρώνουν, να βγαίνουν από την δύσκολη θέση και να συνεχίζουν τις παραγωγικές τους δραστηριότητες. Με άλλα λόγια, παιδιά που διαθέτουν περισσότερη συναισθηματική νοημοσύνη.

Η εκμάθηση της παιδικής συναισθηματική νοημοσύνης στην πράξη(D.Golemman:2011).
Ένα από τα χαρακτηριστικά του EQ, που έρχεται σε αντίθεση με το IQ, είναι ότι ενώ το IQ είναι κάτι προκαθορισμένο από τη γέννηση του ανθρώπου με μικρά περιθώρια εξέλιξης, το EQ αναπτύσσεται σταδιακά και σε οποιαδήποτε ηλικία. Έτσι, είναι στο χέρι πρώτα των γονιών να δημιουργήσουν τις βάσεις ώστε τα παιδιά τους να έχουν καλή σχέση πρώτα με τον ίδιο τους τον εαυτό και έπειτα με τους άλλους. Να γίνουν οι «συναισθηματικοί τους μέντορες». Πώς θα το πετύχουν αυτό;

Τα χαρακτηριστικά των γονιών που εφαρμόζουν την συναισθηματική αγωγή:(John Gottman:1997)

– Βλέπουν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους ως μία ευκαιρία για επικοινωνία και τρυφερότητα. Αφιερώνουν, λοιπόν, χρόνο σε ένα λυπημένο, θυμωμένο ή φοβισμένο παιδί για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν σε κάθε συναισθηματική κατάσταση του παιδιού.

– Μιλούν καθησυχαστικά στο παιδί. Το βοηθούν να κατονομάσει το συναίσθημα που νιώθει, ενώ θέτουν όρια ως προς την έκφραση του συναισθήματος (π.χ. εξηγούν στο παιδί ότι το να σπάσει όλα του τα παιχνίδια δεν αποτελεί λύση στον θύμο του. Το να συζητήσει, όμως, μαζί τους γιατί είναι θυμωμένο μπορεί να βοηθήσει να νιώσει καλύτερα).

– Έχουν επίγνωση και εκτιμούν τα δικά τους συναισθήματα. Έτσι, δεν συγχύζονται ή αγχώνονται όταν τα παιδιά τους εκφράζουν τα συναισθήματά τους –γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν.

– Αυτό που κάνουν είναι να παίρνουν σοβαρά τα συναισθήματα των παιδιών τους, χωρίς να τους λένε πώς πρέπει να αισθάνονται ούτε αναλαμβάνουν εκείνοι να λύσουν μόνοι τους το πρόβλημα του παιδιού. Αντίθετα, του δείχνουν τον τρόπο να το κάνει εκείνο.

Το αποτέλεσμα αυτής της καθοδήγησης είναι τα παιδιά να μάθουν να εμπιστεύονται (τον εαυτό τους και τους γονείς τους) και να χειρίζονται τα συναισθήματά τους. Να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους και έτσι να αποκτούν αυτοεκτίμηση.

Συναισθηματική νοημοσύνη και σχολικές επιδόσεις
Τα παραπάνω στοιχεία στον χαρακτήρα των παιδιών θα τα βοηθήσουν και στις σχολικές τους επιδόσεις. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η περιέργεια για να ανακαλύψει νέες ιδέες, η πρόθεση να προχωρήσει σε πράξεις, ο αυτοέλεγχος των κινήσεών του, η αρμονικότητα στην σχέση του με τους άλλους, η ικανότητα επικοινωνίας (ιδιαίτερα με τους συνομηλίκους του) και η συνεργασία στα πλαίσια των ομαδικών δραστηριοτήτων είναι όλα στοιχεία υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης, απαραίτητα για να τα πηγαίνουν πάντα καλά στο σχολείο, εξηγούν οι ειδικοί.

Οι στρατηγικές της συναισθηματικής νοημοσύνης(J.Gottman:1997).

Αυτό ουσιαστικά που θέλουν να πουν οι παιδοψυχολόγοι, πέρα από θεωρίες και συμβουλές, είναι ότι η σωστή διαπαιδαγώγηση απαιτεί κάτι περισσότερο από την διάνοια, από την σκέψη –απαιτεί συναίσθημα. Κανείς δεν αμφισβητεί την αγάπη του γονιού προς το παιδί, όμως από την επιθυμία να μεγαλώσουμε παιδιά με συναισθηματική νοημοσύνη μέχρι αυτό να γίνει τελικά πράξη η απόσταση συχνά είναι μεγάλη.

Οι παρακάτω στρατηγικές αποδεικνύονται χρήσιμες στην εφαρμογή της συναισθηματικής αγωγής:
1. Αποφύγετε τις υπερβολικές επικρίσεις, τα ταπεινωτικά σχόλια ή τον χλευασμό κατά την επικοινωνία σας με το παιδί.

2. Χρησιμοποιήστε την «κλιμάκωση» και τον έπαινο όταν τα παιδιά σας μαθαίνουν να κάνουν κάτι σωστά.

3. Αγνοήστε τις «γονεϊκές σας προτεραιότητες» -μάθετε π.χ. στο παιδί σας να τακτοποιεί το δωμάτιό του λέγοντας «υπάρχουν παιχνίδια πεταμένα σε όλο το δωμάτιο» και όχι «είσαι πολύ ακατάστατος!».

4. Δημιουργήστε με τον νου σας έναν «χάρτη» της καθημερινής ζωής του παιδιού σας –δηλαδή, να ξέρετε με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεται κάθε μέρα, σε ποια μέρη συχνάζει, πώς περνά τον ελεύθερο χρόνο του. Έτσι θα μπορείτε να κατανοήσετε καλύτερα τα συναισθήματα που δε μπορεί να εκφράσει.

5. Αποφύγετε να «συνταχθείτε με τον εχθρό» -π.χ. αν η υπέρβαρη κόρη σας επιστρέψει σπίτι στεναχωρημένη επειδή η δασκάλα γυμναστικής την χλεύασε για το βάρος της, μην πάρετε το μέρος της δασκάλας, όσο κι αν πιστεύετε ότι η μικρή πρέπει να αδυνατίσει.

6. Σκεφθείτε τις εμπειρίες των παιδιών σας σε σχέση με παρόμοιες εμπειρίες ενηλίκων, για να μπορέσετε να καταλάβετε πώς νιώθουν.

7. Μην προσπαθήσετε να επιβάλλετε τις δικές σας λύσεις στα προβλήματα του παιδιού –βοηθήστε να βρει αυτές που ταιριάζουν στον χαρακτήρα του.

8. Ενδυναμώστε το παιδί προσφέροντάς του επιλογές και σεβόμενοι τις επιθυμίες του.

9. Συμμεριστείτε τα όνειρα και την φαντασία του παιδιού σας.

10. Να είστε ειλικρινείς με το παιδί σας.

11. Διαβάστε μαζί με το παιδί σας παιδική λογοτεχνία –και να είστε υπομονετικοί καθ’όλη την διάρκεια της διαδικασίας.

12. Κατανοήστε τη θεμελιακή βάση της γονεϊκής σας εξουσίας –φροντίστε αυτή να είναι ο συναισθηματικός δεσμός σας με το παιδί και όχι οι απειλές και οι ταπεινώσεις.

13. Πιστέψτε στη θετική φύση της ανάπτυξης του ατόμου –οι εγκέφαλοι των παιδιών είναι από την φύση τους φτιαγμένοι για να αναζητούν ασφάλεια και αγάπη, γνώση και κατανόηση.

Διαβάστε περισσότερα: H συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών – iPaideia.gr