Αρχείο

All posts for the day 22 Ιουλίου 2016

Τα δακρυσμένα Pokemon στη Συρία – Tα παιδιά φωνάζουν: Eίμαι εδώ. Ελάτε να με σώσετε

Published 22 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou

φγφγρ

Ακτιβιστές και καλλιτέχνες προσπαθούν μέσα από τη φρενίτιδα του παιχνιδιού επαυξημένης πραγματικότητας να υπενθυμίσουν το αληθινό δράμα της Συρίας

13710424_978447962268255_4301048743130774459_o

13709832_979174385528946_1232087378831277311_n

Οι φωτογραφίες με τα παιδιά της Συρίας που κρατούν φωτογραφίες χαρακτήρων Pokemon ζητώντας από τον κόσμο να σώσει τη ζωή τους κυκλοφορούν εδώ και μέρες στο διαδίκτυο και είναι μια δραματική προσπάθεια να στραφεί το ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν κυριευθεί από τη μανία του παιχνιδιού, στον πόλεμο της χώρας και τις ζωές των αθώων.   «Είμαι εδώ, έλα σώσε με.» γράφουν τα χαρτιά που κρατούν τα παιδιά ενώ παράλληλα σημειώνονται και οι τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται – όλα σε διάφορες συριακές πόλεις.

Οι φωτογραφίες δημιουργήθηκαν από το Revolutionary Forces of Syria Media Office, μια ομάδα ακτιβιστών που μάχεται κατά του καθεστώτος και που προσπαθεί να στρέψει τα βλέμματα του κόσμου στις θηριωδίες του πολέμου στη χώρα.   Μια εκπρόσωπός της οργάνωσης αναφέρει πως «Eνώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλουν στην εξάπλωση του Pokemon Go, αποφασίσαμε να δημοσιεύσoυμε αυτές τις εικόνες για να τονίσουμε τα δεινά του συριακού λαού από τους βομβαρδισμούς των δυνάμεων του Άσαντ, την πολιορκία και τον πόλεμο.»   Οι φωτογραφίες έχουν μοιραστεί στο Twitter και έχουν τραβήξει την προσοχή χιλιάδων χρηστών ενώ κάποιοι τις περιγράφουν ως «το παιχνίδι Pokemon που δεν έχετε ξαναδεί».   Η Εκστρατείας Αλληλεγγύης στην Συρία μια οργάνωση πολιτικής αλληλεγγύης στη συριακή επανάσταση, έγραψε: «Οι Σύριοι έχουν πιο σημαντικά προβλήματα από το να καταδιώκουν Pokemon.

Όμως οι οργανώσεις των ακτιβιστών δεν είναι οι μόνες που προσπαθούν να αποσπάσουν λίγη από την τεράστια προσοχή που παγκοσμίως απολαμβάνει το παιχνίδι. Ο Σύρος καλλιτέχνης Moustafa Jano Janographic δημοσίευσε πριν λίγες μέρες την δική του εκδοχή του παιχνιδιού επαυξημένης πραγματικότητας στη Συρία. Στο πρότζεκτ του που έχει γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα Pokemon είναι δακρυσμένα, τρομαγμένα, και τρέχουν να προφυλαχθούν από τις βόμβες και το θάνατο.

 

φδγφ

σδσφεσ

φγητ

φγητφ

φγφγρ

Πηγή: www.lifo.gr

Η ιστορία υιοθεσίας που αξίζει μόνο ένα τίτλο… Η Μαχήτρια!

Published 22 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou

red roses pictures free

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που όλοι γύρω μου ήταν πολύ μεγάλοι!!! Μέχρι και παππούδες- γιαγιάδες θα τους έλεγα! Δεν μου έλειψε τίποτα από υλικά αγαθά, παρέες, συγγενείς και πατέρα. Η μητέρα πάντα απούσα… Πουθενά δεν ήταν. Δεν την θυμάμαι, δε θυμάμαι το χάδι, το άρωμα, την αγκαλιά της…

Θυμάμαι ένα πατέρα να με ταΐζει, να ετοιμάζει για το σχολείο, να με διαβάζει, να με κοιμίζει,      να με πηγαίνει αγγλικά, να μου ψωνίζει ρούχα, παιχνίδια, να με πηγαίνει στα πάρτυ, λούνα πάρκ, κούνιες…. Και ό,τι μπορεί να θελήσει ένα παιδάκι.

Στην πρώτη λυκείου έχασα τον πατέρα- μάνα και χάθηκε όλος μου ο κόσμος… Από εκεί και πέρα έχασα τα πάντα. Έμεινα με μια μάνα που έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη μου… και να γεφυρώσει όλο αυτό το χάσμα που υπήρχε… Και καλά που το έκανε… Συνέχισε την καριέρα της και εγώ στον αυτόματο!!!

Τέλειωσα το σχολείο, σπούδασα, δούλεψα, πήρα το πρώτο μου αυτοκίνητο, παντρεύτηκα, έκανα το πρώτο μου παιδί και…. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν μόνη μου, ρίχνοντας μου ευθύνες για όλα, κάνοντας με ενοχική για τα πάντα, δημιουργώντας τύψεις και ενοχές για αυτό που είμαι. Όλα όσα έκανα και όσα ήμουν ήταν γι’ αυτή λάθος!

Δεν μπορούσα να αντέξω άλλο… Έφτασα 31 για να πάρω την απόφαση και να ψάξω… Να ψάξω το πια είμαι γιατί από τότε που έχασα τον πατέρα μου κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά! Ένιωθα ότι δεν ήταν αυτή η μάνα που με γέννησε, ήξερα ότι δεν μπορεί μια μάνα να φέρετε έτσι στο παιδί μου γέννησε…

Θα μου πείτε υπάρχουν μάνες που γεννούν και είναι killers, σκύλες, ανάξιες και άχρηστες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Έχω γνωρίσει πολλές δυστυχώς.  Όμως εμένα με έτρωγε ότι δεν είναι η μάνα που με γέννησε. Έτσι άρχισε ο δικός μου αγώνας να βγω τις ρίζες μου, τους βιολογικούς γονείς μου.

Στο Πρωτοδικείο Αθηνών δεν υπήρχα πουθενά, στο ληξιαρχείο Αθηνών πουθενά, στις κοινωνικές υπηρεσίες Αθηνών , βορείων προαστίων, στο Μητέρα, στο βρεφοκομείο Αθηνών, ΠΟΥΘΕΝΑ!!! Απελπίστηκα, έχασα τον εαυτό μου, τι έγινε φύτρωσα? Αφού γεννήθηκα στο Αλεξάνδρας κάπου θα υπήρχα… Τελικά κατέληξα  στην Ευελπίδων  να πάρω από τον εισαγγελέα χαρτί για κάθε νόμιμη χρήση να μου ανοιχτούν πόρτες που ήταν πάρα πολύ καλά κλεισμένες… όπως και βουλωμένα στόματα!!!

Ευτυχώς δεν χρειάστηκε γιατί βρήκα το φάκελο μου στο δήμο που ανήκω.  Μια υιοθεσία με ψευδώνυμα… Γονείς με ψευδώνυμα, βιολογικοί γονείς… μόνο μάνα και αυτή με ψευδώνυμο. Αγνώστου πατρός…

Και αρχίζει ο μαραθώνιος μου προς αναζήτηση της βιολογικής μητέρας… ήξερα μόνο όνομα και πατρώνυμο. Η μητέρα μου δεν ήξερε τίποτα… Και ούτε ποτέ μου είπε τίποτα. Την βρήκα μέσα από το facebook, είχε σελίδα!  Την συνάντησα, έμαθα τι έγινε τότε, αν έχω αδέρφια και τα σχετικά! Έκανα τεστ DNA με τον πατέρα γιατί ήταν δυο οι υποψήφιοι… Ένα μπέρδεμα με εμένα ράκος, χαμένη σε μια νέα ταυτότητα, με δυο μαμάδες που με

απορρίπτουν, με δυο μαμάδες που με διεκδικούν, με δυο μαμάδες που δεν τους αξίζει να λέγονται μαμάδες… Απλά επειδή το λεξικό της ονομάζει έτσι θα τις πω και εγώ…

Η μητέρα μου, αυτή που με «μεγάλωσε» όταν της είπα ότι θέλω να της πω κάτι σημαντικό, μου έκλεισε ραντεβού για να μιλήσουμε γιατί εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε… Έπρεπε να κάνει το καθιερωμένο συμβούλιο με τα αδερφάκια της… τελικά πήγα όταν αυτή με κάλεσε και μου πέταξε στα μούτρα το χαρτί από το ΠΙΚΠΑ… «Πάρε να δεις από πού σε πήραμε. Να δούμε τι  θα καταλάβεις και εσύ…». Δε θέλω αν συνεχίσω…

Πήγα στο ΠΙΚΠΑ το μόνο που δεν είχα ψάξει μέχρι τότε… Έμαθα και από εκεί την δική τους αλήθεια. Ο καθένας έχει μια αλήθεια. Και εγώ καλούμε να ισορροπήσω σε ένα σκοινί. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!

Σας έχω κουράσει πολύ δε θα συνεχίσω…

Είμαι 35 χρονών τώρα έχω και άλλο παιδί, εξακολουθώ να καταπιέζομαι και να δέχομαι ψυχολογικό πόλεμο από τη μαμά μου και να πρέπει να γνωρίσω και τη βιολογική μαμά μου… την οποία έχω απορρίψει. Δεν με πείθει η αλήθεια της, μπορούσε να με κρατήσει και δεν το έκανε.

Ευχαριστώ δε θα πάρω… έχω μια υπέροχη οικογένεια, δυο πανέμορφα παιδάκια και ένα υπέροχο άντρα που ήταν και είναι πάντα δίπλα και όταν εγώ δεν ήμουν εκεί…  Έχασα την ουσία γιατί ασχολήθηκα με τις «μαμάδες» μου. Ως εδώ όμως, για μένα δεν υπάρχουν.

Τελικά τι γίνεται με τις υιοθεσίες του χθες; Παίρνανε ένα παιδί για το κοινωνικό προφίλ τους,; Δεν μπορούσε μια γιατρός και μάλιστα παιδίατρος να μην έχει ένα παιδί… Ποτέ δεν έμαθα από αυτήν το λόγο που με πήρανε το μόνο που μου είπε είναι ότι δεν με ήθελε! Πόσα άλλα να ακούσω και πόσα άλλα να αντέξω…

Τα έγραψα όσο περιληπτικά μπορούσα. Συγνώμη αν σας κούρασα…

Πόπη

Πηγή:adoptedingr.wordpress.com/

Παραξενιές στο φαγητό; Υπάρχουν λύσεις

Published 22 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou

monaxopaidi_

Τα δύο τρίτα σχεδόν των γονέων έχουν έστω μια ιστορία να διηγηθούν σχετικά με το πρόβλημα φαγητού του παιδιού τους. Αν και είναι φυσιολογικό τα παιδιά να είναι κάπως παράξενα με το φαγητό, ίσως ακόμα αισθάνεστε ότι κάτι πρέπει να κάνετε, διότι το παιδί σας ζει μόνο με πατάτες τηγανιτές και μακαρόνια….

Το φαγητό του… μια ατέρμονη πάλη για την εξουσία

Λίγο πολύ τα παιδιά επιθυμούν να ελέγχουν τον κόσμο τους, και τους έρχεται με φυσικό τρόπο να το κάνουν μέσω της διατροφής τους. Για να σπάσει ο κύκλος του ποιος επιβάλλεται σε ποιον:

Εγκαταλείψτε εσείς πρώτοι αυτό το συναισθηματικό αγώνα. Δεν μπορείτε να πιέσετε το παιδί σας να κάνει κάτι, ειδικά να φάει, οπότε έτσι απλά σταματήστε να προσπαθείτε. Προσφέρετε του θρεπτικά και ποικίλα είδη τροφών και δείξτε του το παράδειγμα, τρώτε τα και εσείς! Μπορεί το παιδί σας να φάει ή όχι αλλά εσείς του δείχνετε τον τρόπο. Θυμάστε ακόμα ότι πρέπει να τρώτε τα λαχανικά σας και να καθαρίζετε το πιάτο σας πριν σηκωθείτε από το τραπέζι; Ο Adam Strauss, MD, παιδίατρος στο Westwood and Mansfield, Μασαχουσέτη, λέει το αξιοσημείωτο. «Όταν οι γονείς απαιτούν από τα παιδιά τους να τρώνε ορισμένα τρόφιμα, συνδέουν μια αρνητική χροιά σε αυτό. Πολύ σύντομα, ο αγώνας χειροτερεύει.» Βάλτε το φαγητό στο πιάτο του, αλλά και αν μείνει εκεί μην το πιέσετε και μην αγχώνεστε γι’ αυτό.

Δώστε ξεκάθαρο έπαινο, ακόμα και αν φάει έστω και μια μπουκιά από κάτι νέο. Για παράδειγμα: «Είναι εξαιρετικό που δοκίμασες τις φακές!» Στηρίζοντας τον έπαινο στο πώς αισθάνεστε («Η μαμά είναι ευτυχισμένη! ») στέλνετε ένα μήνυμα: Μπορεί να ελέγχει τα συναισθήματά σας με το πιρούνι του.

Μην σας απασχολεί τι ώρα της ημέρας το παιδί σας τρώει, ή το πόσο τρώει κάθε φορά που κάθεται στο τραπέζι. Είναι εντάξει αν το παιδί σας δεν τρώει τρία κανονικά γεύματα κάθε μέρα ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας ή δύο εβδομάδων, αρκεί να τρώει λίγο από κάθε ομάδα τροφίμων.

Προσφέρετε επιλογές που έχουν σημασία. Μπορείτε να αντιμετωπίσει ξεροκέφαλες εμμονές να μην έχει το τοστ βούτυρο στις γωνίες για να μην λερώνεται ή τα δημητριακά του να είναι στο μπολ με την «ντόρα». Αν και αυτό το είδος της συμπεριφοράς επαναλαμβάνεται, πράγμα χαρακτηριστικό στις μικρές ηλικίες, λέει ο Δρ Strauss δώστε του μια επιλογή – το πράσινο πιάτο ή το μπλε; Προσφέροντας στο παιδί σας περιορισμένες επιλογές είναι συχνά αρκετό για να τερματίσετε την πάλη για την εξουσία. Αλλά ορίστε σαφείς κανόνες: «Στο σπίτι, μπορείς να επιλέγεις το φλιτζάνι σου, αλλά όταν είμαστε έξω, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις ότι σου δώσουν.»

Το παιδί που δεν τρώει κρέας…

Η υφή του κρέατος ενοχλεί πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας, και αυτό δεν πειράζει κατ’ ανάγκη. Το παιδί σας μπορεί να πάρει όλη την πρωτεΐνη που χρειάζεται από: γιαούρτι, τυρί ή τυρί cottage, nachos με φασόλια και τυρί, αυγά, τα αγαπημένα του κράκερς βουτηγμένα σε χούμους ή φυστικοβούτυρο ή βούτυρο καρύδας, ραβιόλια με τυρί ή ακόμη και κρέας ή τόνο.

Λαχανικά; Ναι, καλά!!

Αυτό είναι το πιο κοινό πρόβλημα στα παιδιά που είναι παράξενα με το φαγητό. Πως να τα πείσετε να δοκιμάσουν: ψιλοκομμένα λαχανικά τηγανιτά με σάλτσα, ίσως και λίγο κοτόπουλο, και ρύζι, καρότο σε φέτες και καλαμπόκι για αρχή, muffins από κολοκυθάκια και λαζάνια με λαχανικά, τυλιχτά με μαρούλι (χρησιμοποιήστε ένα γέμισμα που του αρέσει να τρώει π.χ. γαλοπούλα και τυρί και ένα φύλλο μαρουλιού για να το τυλίξετε). Η καινοτομία του όλου πράγματος μπορεί να το κερδίσει και να φάει…, σάλτσα από μουστάρδα μελιού, ακόμη και κέτσαπ ή λιωμένο βούτυρο για τα λαχανικά. Τέλος βάλτε το πιάτο με τα λαχανικά δίπλα σε ένα αγαπημένο του σνακ (ας πούμε, ψητό τυρί) για να το δελεάσετε.

Εμμονές άλλου τύπου::

Εκτός αν είναι λευκό, δεν το τρώω.

Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας αρέσουν τα πολλά χρώματα στις ζωγραφιές τους, αλλά όχι πάντα στα πιάτα τους. Σκεφτείτε: smoothies φρούτων (ανακατέψτε μια μπανάνα με βανίλια γιαούρτι για ένα υγιεινό γλυκό σνακ, μπορείτε δε να το παγώσετε για να είναι πιο δροσερό και να φέρνει σε παγωτό!!), στα μακαρόνια, ενδεχομένως να έχετε μια καλύτερη τύχη με μια σάλτσα τυριών από μια σάλτσα ντομάτας ή βούτυρο, πατάτες στο φούρνο (όπου αναμειγνύετε πατάτα με γλυκοπατάτα για να μυήσετε το παιδί σας και σε άλλες γεύσεις), ψωμί λευκό και ολικής άλεσης για ένα πιο γευστικό και διασκεδαστικό σάντουιτς και τέλος ένα γεύμα ουράνιο τόξο -πάρτε το παιδί σας μαζί στη λαϊκή για να διαλέξετε φαγητά σε χρώμα κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μωβ και πράσινο.

πηγή: http://www.parenting.com

Διαβάστηκε στο : www.letsfamily.gr