Αρχείο

All posts for the day 5 Ιουλίου 2016

Παζάρια με τα παιδιά: Όταν το «όχι» πρέπει να είναι «όχι»

Published 5 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou
Δε γνωρίζουν από διπλωματία ή δικηγορική, αλλά είναι φορές που τα παιδιά βρίσκουν τρόπο να παρακάμπτουν τις απαγορεύσεις των γονιών και να περνάει το δικό τους πριν εκείνοι καταλάβουν πώς συνέβη κάτι τέτοιο. Ο τρόπος δεν είναι πρωτότυπος, μαθαίνουν να  διαπραγματεύονται κι επιμένουν μέχρι να βρουν κάποιο «κενό» στο σκεπτικό των γονιών που μπορούν να χρησιμοποιήσουν υπέρ τους. Γι’ αυτό, σε κάποιες περιπτώσεις, το «όχι» πρέπει να είναι κατηγορηματικό και αδιαπραγμάτευτο…

Βάλτε «κόκκινες» γραμμές

Μπορεί να είναι μια μια φράση που έχει εξευτελιστεί στις μέρες μας, αλλά οι ξεκαθαρισμένες προτεραιότητες όσον αφορά το τι είδους αιτήματα σηκώνουν συζήτηση και τι όχι δεν παύουν ποτέ να είναι απαραίτητες. Το παιδί δεν πρόκειται να «το βάλει κάτω», ενώ το αίτημά του μπορεί να έρθει σε στιγμές που δεν είστε σε θέση να αντισταθείτε, λόγω πίεσης ή διάθεσης.

Δώστε του, λοιπόν, να καταλάβει ότι για κάποια πράγματα η αρνητική απάντηση είναι πάγια και δεν υπόκειται σε αλλαγές ανάλογα με τις συνθήκες ή τη χρονική στιγμή. Αν π.χ. θέλετε να αποφεύγει κάποιες απ’ τις «κακές» τροφές που τα παιδιά ζητούν συχνά, πείτε του ότι είναι κάτι που θα πρέπει να ξεχάσει χωρίς δεύτερη κουβέντα και, αν είναι συγκεκριμένος, εξηγήστε του τον λόγο ώστε να μην αισθάνεται ότι η απόφασή σας είναι αυθαίρετη.

Κερδίστε χρόνο πριν απαντήσετε

Ένα παιδί, είναι πιθανό να προσαρμοστεί στη συμπεριφορά σας και να ζητά αυτό που θέλει (και που υποπτεύεται ότι θα του αρνηθείτε) σε στιγμές που ίσως να μην έχετε καθαρό μυαλό ή το κουράγιο να τσακωθείτε μαζί του.

Σε κάθε περίπτωση, ζητήστε του να επαναλάβει το αίτημά του και πείτε του ότι χρειάζεστε λίγο χρόνο να το σκεφτείτε, ακόμη και αν η απάντησή σας είναι όχι. Έτσι, πέρα απ’ το ότι αποφεύγετε να φανείτε αυταρχική στο παιδί, κερδίζετε χρόνο ώστε να συγκροτήσετε τη σκέψη σας και να συνοδεύσετε την απάντηση με ένα καλό επιχείρημα ή, αν είναι θετική υπό όρους, με μία καθαρή περιγραφή των όρων αυτών. Για παράδειγμα, αν το παιδί ζητήσει να κοιμηθεί στο σπίτι ενός φίλου, καλό είναι γνωρίζει ότι υπάρχουν προϋποθέσεις (ίσως αυτές έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά ή με την τήρηση κάποιων κανόνων διατροφής) οι οποίες, αν δεν τηρηθούν, μπορεί η απάντηση να είναι αρνητική την επόμενη φορά.

Να είστε συνεπείς και σταθεροί

Κάποιες φορές πάλι, είναι πιθανό να ξανασκεφτείτε την αρνητική απάντησή σας και να καταλήξετε ότι θα μπορούσατε να είστε πιο διαλλακτική με το παιδί και να δεχτείτε το αίτημά του. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι προτιμότερο να μείνετε σταθερή στην απάντηση που έχετε δώσει εξαρχής, ακόμη κι αν την έχετε αναθεωρήσει μέσα σας. Η οποιαδήποτε αλλαγή χωρίς αιτιολόγηση θα στείλει το λάθος μήνυμα στο παιδί που, ίσως, ν’ αρχίσει να παίρνει τις απαγορεύσεις σας πιο ελαφρά και πιστέψει ότι τα πάντα μπορούν να αρθούν με λίγη πίεση.

Μην ανησυχείτε, ένα «όχι» εδώ κι εκεί που δεν το πιστεύετε απόλυτα δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ρήξη ή κάποια άλλη δυσάρεστη συνέπεια. Κρατήστε την εμπειρική αυτή γνώση για την επόμενη φορά και στην πρώτη ευκαιρία «επανορθώστε» χωρίς να ρισκάρετε καθόλου από τη βαρύτητα του λόγου σας.

Πηγή:www.mama365.gr

Οι ψυχολόγοι προειδοποιούν: «Το καλοκαίρι, αφήστε τα παιδιά να βαριούνται!»

Published 5 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou

koritsaki3

Επιμέλεια: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Μήπως ανήκετε σ’ εκείνους τους γονείς που αισθάνονται σαν… το ψάρι έξω από την γυάλα κάθε φορά που το παιδί τους αρθρώνει την λέξη «Βαριέμαι…»; Μήπως έχετε φροντίσει για το παιδί σας, να παρακολουθήσει, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, μαθήματα μαγειρικής, κηπουρικής, τένις και αγγλικών; Μήπως το έχετε ήδη γράψει σε κάποιο θερινό camp υπό τον τρόμο της πλήξης;

«Μέγα λάθος!», υποστηρίζουν ψυχολόγοι και οι ειδικοί τονίζοντας ότι ο υπερβολικός προγραμματισμός κατά την διάρκεια του καλοκαιριού καθυστερεί την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, καθώς το απομακρύνει από το να ανακαλύψει αυτά που πραγματικά το ενδιαφέρουν.

‘’Ο ρόλος σας ως γονιός είναι να προετοιμάσετε τα παιδιά για να πάρουν τη θέση τους στην κοινωνία. Το να είσαι ενήλικας σημαίνει «καταλαμβάνω» τον εαυτό μου για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου με έναν τρόπο που θα με κάνει ευτυχισμένο’’, λέει ο βρετανός παιδοψυχολόγος Lyn Fry. ‘’Αν οι γονείς ξοδεύουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους στο να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού τους, τότε τα παιδιά δε θα μάθουν ποτέ να το κάνουν αυτό για τον εαυτό τους!

Ο Fry δεν είναι ο μόνος που επισημαίνει τα οφέλη της πλήξης. Η δόκτωρ Teresa Belton σε μία επίσκεψή της στο Πανεπιστήμιο του East Anglia , έδωσε έμφαση ανάμεσα στη σχέση της πλήξης με τη φαντασία, δηλώνοντας στο BBC ότι η πλήξη είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του ‘’εσωτερικού ερεθίσματος’’ το οποίο επιτρέπει στη συνέχεια την έκφραση της αληθινής δημιουργικότητας.

Το 1993, ο ψυχαναλυτής Adam Phillips έγραφε επίσης ότι ‘’η ικανότητα του να βαριέται ένα παιδί αποτελεί στάδιο της ανάπτυξής του και η πλήξη αποτελεί μία ευκαιρία ώστε να συλλογιστεί τη ζωή. Η άποψη των ενηλίκων ότι το παιδί θα πρέπει διαρκώς να απασχολείται είναι πέρα για πέρα λανθασμένη και απόλυτα καταπιεστική».

Ο Fry προτείνει στους γονείς, κατά την έναρξη του καλοκαιριού, να καθίσουν με τα παιδιά τους και να γράψουν μαζί μία λίστα με όλα αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν κατά τη διάρκεια των διακοπών. Αυτά, μπορούν να είναι βασικές δραστηριότητες, όπως το να παίξουν χαρτιά, να διαβάσουν ένα βιβλίο , να πάνε μία βόλτα με το ποδήλατο, να μαγειρέψουν ένα γεύμα, να παίξουν ένα παιχνίδι ή να ασχοληθούν με τη φωτογραφία. Αν το παιδί σας παραπονιέται διαρκώς ότι πλήττει δεν έχετε να κάνετε τίποτε παραπάνω από το να του πείτε να ρίξει μια ματιά στη λίστα που ετοιμάσατε μαζί κι ύστερα να ρίξετε το «βάρος» της απόφασης σε εκείνο μέχρι να το ακούσετε να λέει «αυτό θέλω να κάνω!»

Όπως επισημαίνει ο βρετανός ψυχολόγος «Υπάρχει μία πιθανότητα, τα παιδιά, ν’ αρχίσουν να μελαγχολούν και μετά να αρχίσουν να βαριούνται. Εμείς οι γονείς πρέπει ωστόσο να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δεν είναι χαμένος χρόνος, ούτε αμαρτία. Τα παιδιά πρέπει να βαριούνται με σκοπό να παρακινούν τον εαυτό τους για να κάνουν πράγματα. Η πλήξη είναι ένα ένας τρόπος ώστε να νιώσουν τα παιδιά αυτάρκη.»

Η θεωρία του Fry δεν είναι καινούρια. Ήταν το 1930 όταν ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ, αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο από το βιβλίο του ‘’Η κατάκτηση της ευτυχίας’’, στη δυνητική αξία της πλήξης: ‘’Ένα παιδί αναπτύσσεται καλύτερα όταν, όπως ένα νεαρό φυτό, μένει ανενόχλητο στο έδαφος. Η τεράστια ποικιλία ερεθισμάτων δεν είναι καλή για τα μικρά παιδιά καθώς μπορεί στην ενήλικη ζωή τους να τους προκαλέσει ανικανότητα στο να διαχειριστούν τη γόνιμη μονοτονία την αφόρητη πλήξη και τον ίδιο τους τον εαυτό…’

 

Πηγή:www.babyads.gr