-
Έφτασε παλι η εποχή που όλοι περιμέναμε!
Αγαπημένο, λατρεμένο καλοκαιράκι.
Zέστη, ήλιος, παραλίες, εξορμήσεις…
Kλείνω τα μάτια και φέρνω στο μυαλό μου εικόνες από μαγιό, γέλια, κάστρα στην άμμο (ή τουλάχιστον την προσπάθεια να τα φτιάξ
ουμε) καρπούζι, πεπόνι, να κοιμάσαι με ανοιχτά παράθυρα και κάπου εκεί που το χαμόγελο ευτυχίας έχει φτάσει από αυτί σε αυτί…
…Βζζζζ βζζζζ βζζζζζ…
Ναι, ναι, καλά κατάλαβες. Αυτόν το βραδινό ύπνο με το δροσερό αεράκι δεν θα τον απολαύσεις γιατί μαζί με το καλοκαιράκι έφτασε και η εποχή των… βαμπίρ!
Δεν ξέρω για σας, αλλά συγχύζομαι πολύ με τα κουνούπια! Δεν φτάνει που έχουν συνεννοηθεί όλα μεταξύ τους να σου χαλάσουν το χουζούρι με τις ενοχλητικές πτήσεις στο κέντρο του αυτιού και κάπου εκεί απορείς: «μα γεννιούνται με GPS και οδηγίες πώς να σπάσουν τα νεύρα της άγρυπνης μάνας», δεν φτάνει που τσιμπάνε και τρελαίνεσαι στη φαγούρα… Όχι όχι δεν φτάνει πραγματικά!
Γιατί φυσικά και όχι, δεν έρχονται πάνω σου που μπορείς να το διαχειριστείς σαν ενήλικας. Όχι, όχι, γλυκιά μου που νόμιζες πως θα ξεγνοιάσεις. Τσιμπάνε τα παιδιά που θα έχεις και το άγχος και την γκρίνια και τις τύψεις, γιατί ως γνωστόν για όλα φταίει η μάνα!
Και φταις! Γιατί νύσταζες τόσο πολύ από την εξάντληση που ξέχασες να βάλεις στην πρίζα το αντικουνουπικό!
Τώρα όμως όλα αυτά, ταλαίπωρη συμπάσχουσα μάνα, πέρασαν!
Ναι, girls, σας βρήκα τη λύση!
Ναι, ναι, καλά ακούτε ή μάλλον διαβάζετε! Γιατί θα τα ακούσετε κιόλας γιατί τέτοια καλα νέα πρεπει να μοιράζονται!
Θυμάστε αυτό το περιβόητο κουνούπι – τίγρης που όλοι τρέμουν; Θυμάστε αυτά τα ενοχλητικά, σπαστικά κουνούπια που δεν σας αφήνουν να κλείσετε μάτι και έχετε αγανακτήσει;
Ε, αιώνια τους η μνήμη!
Έφτασε η πρώτη και μοναδική αυτόματη συσκευή RAID LIQUID με 2 σούπερ ατού:
Ρυθμιστή έντασης, σε μέτρια, χαμηλή, υψηλή, οπότε και το ρυθμίζεις ανάλογα με το… στόλο κουνουπιών που έχουν δέσει στο λιμάνι του σπιτιού σου. Αν ο στόλος, εντάξει ελέγχεται, βάζεις χαμηλή ένταση. Αν όμως ο στόλος θυμίζει τον… αμερικανικό, τότε βουρ στην υψηλή ένταση για να είναι όλη η οικογένεια προστατευμένη όσο καλύτερα γίνεται. Το άλλο ατού της αυτόματης συσκευής Raid Liquid, που πρέπει να τη δοκιμάσεις για να το νιώσεις αυτό που θα σου πω, είναι πως έχει αυτόματο χρονοδικόπτη. Εμάς σκέφτηκε το Raid και την έκανε αυτή τη συσκευή σας λέω, κορίτσια, εμάς που ξεχνάμε και το όνομά μας! Με παρακολουθείτε; Ο χρονοδιακόπτης κάνει το εξής τρομερό: Αφού αγοράσεις τη συσκευή, περιμένεις να βραδιάσει λίγο, και τσουπ την ώρα που θέλεις, τη βάζεις στην πρίζα, ρυθμίζεις την ένταση που είπαμε πριν και μετά ρυθμίζεις τη διάρκεια στο χρονοδιακόπτη σε 8, 12 ή 24 ώρες. Που σημαίνει ότι απλώς τη βάζεις στην πρίζα και δεν ξανασχολείσαι μαζί της για 40 ολόκληρες νύχτες! Η συσκευή θα ανάβει και θα σβήνει κάθε μέρα την ίδια ώρα. Κι εσύ θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Super νέα σωστά;
Εμείς το πήραμε, το ρυθμίσαμε και απαλλαχτήκαμε από το άγχος και φυσικά τις ενοχλητικές πτήσεις των ενοχλητικών κουνουπιών! Το μόνο που θα πρέπει να κάνω είναι να αλλάξω 3 φορές ΜΟΝΟ αυτό το καλοκαίρι το υγρό! Απίστευτο; Και όμως αληθινό, αγαπημένες μου!
Σωθήκαμε Φιλάκια στα μουτράκια σας!
Σοφία
υ.γ πολυ συντομα καποιες τυχερες θα αποκτησουν προιοντα Raid εντελως δωρεαν!
Ναι ναι καλα καταλαβατε ερχετε Raid διαγωνισμος!!!
Αρχείο
All posts for the day 4 Ιουλίου 2016
Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου
Published 4 Ιουλίου, 2016 by sofiaathanasiadou
Η ανάρτηση μιας μητέρας που απευθύνεται στους γονείς που συχνάζουν μαζί της στο πάρκο.
«Αγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:
Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους.
Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω. Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι’ αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους.
Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια. Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο να εργαστούν για την επίτευξή του.
Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν χωρίς καμία βοήθεια από μένα.
Δεν είναι δουλειά μου – και σίγουρα δεν είναι δική σας – να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας. Αν το κάνω, θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους.
Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα ‘σώσω’ αμέσως. Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις.
Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση. Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά.
Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ότι τις κρατά πίσω.
Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα.
Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου.
Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους.
Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες.
Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους.
Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε.
Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα.
Γι ‘αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς, να δαγκώνω τη γλώσσα μου όταν θέλω να φωνάξω, «ΠΡΟΣΟΧΗ» , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω.
Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί. Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους «Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ», και ενώ αυτά τα 5 μέτρα που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους.»
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
SuperMomRocks 