Αρχείο

All posts for the day 28 Ιουνίου 2016

«Τα αγόρια φοβούνται τις έξυπνες» – 4 μπούρδες που λέμε στις κόρες μας

Published 28 Ιουνίου, 2016 by sofiaathanasiadou

girl-1152375_960_720

by

Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι δύσκολο. Το να μεγαλώνεις κορίτσια, απαιτεί ειδικούς χειρισμούς, καθώς στην διαπαιδαγώγηση της κόρης μου σέρνω πεποιθήσεις που μου είχαν φορτώσει οι δικοί μου γονείς. Σίγουρα με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά μου τις είχαν φορτώσει. Μεγάλωσα με πολλά «μη» και «πρέπει» που σύμφωνα με τους γονείς μου καθορίζονταν από το φύλο μου και όχι από το πώς θα έπρεπε να είμαι σαν άνθρωπος. Αυτοί οι «κανόνες» με τους οποίους ανατράφηκαν δοκιμάστηκαν στην ενήλικη ζωή μου και έλαβαν από μένα ένα ωραιότατο χι. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα μαμάδες, τις συναντώ δίπλα μου, έξω, παντού, που δεν έχουν καταφέρει να αποτινάξουν μερικά «κλισέ» που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και που τελικά δεν κολακεύουν το γυναικείο φύλο.

Τα αγόρια φοβούνται τις έξυπνες

Μια φράση που καταρχήν μειώνει τα αγόρια και εν συνεχεία τα κορίτσια. Μια «άποψη» που λέει ότι οι άντρες αυτού του πλανήτη νιώθουν λίγοι και ανασφαλείς δίπλα σε μια γυναίκα που είναι έξυπνη, έχει άποψη και γνώμη που μετράει. Από την άλλη αν ένα κορίτσι θέλησει να «βρει» άντρα που να την «αντέχει» θα πρέπει να υποδύεται την χαζή ή να είναι.  Το σίγουρο είναι ότι δεν θα έχει δικαίωμα να είναι ο εαυτός της, ούτε την πιθανότητα να εξελιχθεί σαν προσωπικότητα μέσα από μία σχέση, καθώς για να τη κρατήσει είναι καταδικασμένη να παίζει τον ρόλο της αμοιβάδας.

Αυτά τα κάνουν μόνο τα αγόρια

Μεγαλώνοντας μαθαίνει πως η ζωή χωρίζεται στον κοριτσίστικο και αγορίστικο πλανήτη. Άρα δεν μπορεί να κάνει όσα κάνει ένα αγόρι, από το να φλερτάρει, μέχρι να ακολουθήσει ένα επάγγελμα, από το να διεκδικήσει πράγματα για τον εαυτό της και ίση μεταχείριση στην μετέπεια ζωή της. Κοινώς έχει μπολιαστεί με την πεποίθηση ότι η γυναικεία ελευθερία σταματά εκεί που ξεκινά η αντρική και όχι με την ιδέα πως είτε έχεις γεννηθεί αγόρι ή κορίτσι μπορείς κάνεις τα πάντα ή τουλάχιστον όσα απαιτούν γνώση και μυαλό.

Οι φίλες σου σε ζηλεύουν

Όταν ήμουνα  κι εγώ παιδί, η μαμά μου έλεγε διαρκώς πως δεν υπάρχει φιλία μεταξύ γυναικών. Πως οι «φίλες» πάντα σε ζηλεύουν και το μόνο που επιθυμούν είναι να σε δουν άσχημη, αποτυχημένη και μόνη. Η ζωή μου έδειξε ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ανέπτυξα φιλίες από το σχολείο, το πανεπιστήμιο τη δουλειά μου, που κρατάνε μέχρι σήμερα. Από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου θα ωθήσω την κόρη μου να κάνει φίλες, να ζήσει την αξέχαστη εμπειρία της φιλίας και το τι σημαίνει γυναικεία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη, που δεν είναι προνόμιο των αντρών.

Το… σέρνει καράβι

Ένα τσιτάτο που δημιουργεί νυμφίδια, κορίτσια που αύριο θα πιστεύουν πως θα πρέπει να χρησιμοποιούν το σώμα τους, το άρωμά τους, τη γοητεία τους, όχι  για να προσελκύσουν ερωτικά το αντίθετο φύλο, αλλά για να «εξαργυρώσουν» αυτή την έλξη με μια καλή επαγγελματική θέση ή με πλούσια δώρα. Κοινώς οι κόρες μας μεγαλώνουν με την εντύπωση πως  «μπορούν να κινήσουν καράβι», όχι με τις ικανότητες τους αλλά με ένα συγκεκριμένο σημείο του κορμιού τους.

 

Πηγή: www.themamagers.gr

Μωράκια σε ρόλο Μπετόβεν και βασίλισσας Ελισάβετ! (τέλειο βίντεο)

Published 28 Ιουνίου, 2016 by sofiaathanasiadou

ΔΙΔΥΜΑ-922x609

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα βίντεο με μωρά ντυμένα στο ρόλο διασημοτήτων και μας άρεσε πολύ!

Το βίντεο που βγήκε στον αέρα την Τρίτη τιτλοφορείται ως «Babies dressed as old people» και δείχνει μωράκια που υποδύονται μεγάλες προσωπικότητες παγκόσμιου βεληνεκούς όπως ο Μπετόβεν, η βασίλισσα Ελισάβετ, ο Μπομπ Ρος (σ.σ. ο γραφικός ζωγράφος με τα φουντωτά μαλλιά) και η Άιρις Άιπφελ (σ.σ. η αειθαλής γιαγιά της μόδας).

Έχουν τόση πλάκα να τα βλέπεις με τα κοστούμια και τις περούκες και ακόμα περισσότερη πλάκα το πώς πετάνε τις περούκες και μπουσουλάνε για να φύγουν από το στούνιο!

Δείτε και εσείς το βίντεο που θα σας φτιάξει τη μέρα (έχει και ωραία μουσική):

 

Πηγή: www.mytwins.gr

Κόψτε τα “αστεία” γύρω από την υιοθεσία. Δεν γελάει κανείς!

Published 28 Ιουνίου, 2016 by sofiaathanasiadou

 

anadoxi-yiothesia

Επιμέλεια: Αγγελική Αλεξοπούλου

Δεν είχα ποτέ μου καλή μνήμη. Οι αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία είναι θολές. Για αυτό το λόγο, μου φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο κάποιος να καταφέρει να με κάνει να θυμηθώ κάτι από εκείνον.

Αυτό το θυμάμαι όμως. Πήγαινα τρίτη δημοτικού. Για την ημέρα των Ευχαριστιών είχα να γράψω μια έκθεση στο σχολείο σχετικά με τα πράγματα για τα οποία ήμουν ευγνώμων. Πήγα στο δωμάτιό μου κι έγραψα ένα αριστούργημα. Είχα γράψει με τεράστιο ενθουσιασμό ότι ήμουν ευγνώμων που δεν ήμουν υιοθετημένος!

Έπειτα, έδειξα την έκθεση με χαρά στους γονείς μου και τους κοιτούσα όσο την διάβαζαν, περιμένοντας με αγωνία για τα “μπράβο” τους. Θυμάμαι τη μητέρα και τον πατέρα μου να κοιτάζονται μεταξύ τους, μπερδεμένοι. Μπερδεύτηκα κι εγώ. Τι τους είχε παραξενέψει στην έκθεσή μου; Αναμφίβολα, ήμουν τρομερός συγγραφέας, ακόμα και στην ηλικία των 9.

Ο πατέρας μου με πήρε ήσυχα στο δωμάτιό μου και καθίσαμε. Μου εξήγησε ότι θα έπρεπε να ξαναγράψω την έκθεσή μου γιατί εκεί έξω, υπάρχουν παιδιά που έχουν υιοθετηθεί και μπορεί να πληγωθούν αν διαβάσουν αυτό που έγραψα. Μου εξήγησε ότι δεν πειράζει να είναι κάποιος υιοθετημένος.

Για να μην μακρηγορώ, ας περάσω στα επόμενα χρόνια. Ήμουν σε ένα γάμο και ο κουμπάρος, που ήταν ο αδερφός του γαμπρού, πήρε το μικρόφωνο για να βγάλει λόγο. Ήταν ένας πολύ συμπαθητικός άντρας και πριν αρχίσει τις ιστορίες για την αδελφική αγάπη, ξεκίνησε με ένα γρήγορο, απλό αστείο. Είπε απλά, «Είναι καιρός να σας πούμε ότι…είστε υιοθετημένοι.» Όλοι γέλασαν φυσικά. Όλοι, εκτός από μένα. Καθόμουν εκεί και τον κοιτούσα και σκεφτόμουν ότι ήθελα να χτυπήσω αυτόν τον ηλίθιο στη μούρη.

Βλέπετε, στις 8 Αυγούστου 2011 εγώ και η γυναίκα μου αποκτήσαμε το ωραιότερο δώρο της ζωής, τον γιο μας. Γεννήθηκε με καισαρική τομή και ήταν τέλειος. Η γυναίκα μου ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αγκάλιασε το γιο μας κι έπειτα τον πήρα εγώ. Η γυναίκα μου δεν πήρε κανένα κιλό κατά την εγκυμοσύνη, καθώς όπως μπορεί να μαντέψατε, τον υιοθετήσαμε.

Το βρήκα ντροπιαστικό να ακούω αυτόν τον τύπο να κάνει αστείο, λέγοντας στο κοινό «είστε υιοθετημένοι». Δεν είναι αστείο και πιστέψτε με, έχω μια αρκετά καλή αίσθηση του χιούμορ. Νομίζω όμως ότι στην πλάκα πρέπει να υπάρχει ένα όριο.

Γιατί το «είστε υιοθετημένοι» φάνηκε στον κόσμο αστείο; Το βλέπω παντού να χρησιμοποιείται σαν αστείο, στην τηλεόραση, στις ταινίες, παντού. Όταν όμως χρησιμοποιείς τη φράση αυτή σαν αστείο, τότε λες σε εμένα, στο γιο μου και σε όποιον άλλον έχει υιοθετήσει ή είναι ο ίδιος υιοθετημένος ότι είναι κατώτερος από εκείνους που τους μεγάλωσαν οι βιολογικοί τους γονείς. Αν αυτά είναι τα «πιστεύω» σου τότε έχεις ακόμα πολλά να μάθεις και υποθέτω ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω για να σε πείσω πέρα από το να σου πω ότι κάνεις ένα μεγάλο, ένα τραγικό λάθος…

By Josh Adler

Πηγή:www.babyads.gr