Σαββατόβραδο, και έχοντας μαζέψει τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις – όχι ότι τελειώνουν ποτέ τα δικόγραφα, αλλά τα επείγοντα είναι τουλάχιστον υπό έλεγχο – αποφάσισα να σου μιλήσω. Ο Απόστολος 3 ½ ετών είναι στη γιαγιά του. Η Κατερίνα 1 έτους κοιμάται. Εξυπακούεται ότι δεν έχω καμία διάθεση να εγκαταλείψω το σπίτι μου και την ηρεμία που απολαμβάνω. Αυτή την ηρεμία την έχω στερηθεί για καιρό τώρα. Σήμερα, αφού ήρθαν βολικά τα πράγματα, θα την απολαύσω.

Το πρωί και με τα δύο παιδιά ήμουν στο κολυμβητήριο. Βaby swim (κολύμβηση για μωρά). Δελφινάκια και τα δύο. Άλλο να σου λέω, άλλο να τα βλέπεις. Τρελαίνονται για το νερό. Συνδυάζουν το παιχνίδι, την άθληση, την διασκέδαση, την πειθαρχία. Ίσως το χαίρομαι και εγώ πολύ, και αυτό το καταλαβαίνουν τα παιδιά και σαν αντάλλαγμα παίρνω πολλά πολλά χαμόγελα και δροσερές αγκαλιές.

Το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στις κατασκευές. Ο Απόστολος έφτιαξε μία κορνίζα, χρησιμοποιώντας χαρτόνια, κόλλα, ψαλίδι για να βάλει μέσα, την αγαπημένη του φωτογραφία και η Κατερίνα ενέπνεε τον δημιουργό, παίζοντας μεταλλόφωνο. Ευτυχώς δεν έχουμε ντραμς στο σπίτι!

Μετά από όλη αυτή την δημιουργική κούραση, η «μικρή» δεν άντεξε και παραδόθηκε στις αγκάλες του Μορφέα. Ο «μεγάλος» θα κοιμηθεί στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού που το ζητούσε επίμονα όλη την εβδομάδα. Παίρνει πολλή αγάπη και από εκεί και δεν θέλει να την στερηθεί.

Γιατί σου τα λέω όλα αυτά; Πριν γεννηθεί το πρώτο μου παιδί, ο Απόστολος, έλεγα ότι μία μαμά μπορεί εύκολα να συνδυάζει καριέρα και οικογένεια. Όχι ότι έχω απομακρυνθεί πολύ από τα αρχικά μου πιστεύω, αλλά πια δεν το θεωρώ τόσο εύκολο. Μου άρεσε να πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητο η μαμά να είναι πολλές ώρες με τα παιδιά, αρκεί να έχει ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Ας είμαστε ειλικρινείς . Ξέρεις και εσύ, όπως και εγώ ότι τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους (σ’ αυτό το γράμμα μιλάω στις μαμάδες. Μπαμπάδες θα έρθει και η σειρά σας).

Η μικρή μου εμπειρία, μου λέει, ότι σε ανύποπτες στιγμές, τα παιδιά λένε και κάνουν τα πιο σημαντικά. Ο λίγος ποιοτικός χρόνος που η σύγχρονη μαμά αφιερώνει στα παιδιά της, δεν αρκεί. Κατά κακιά συγκυρία τα σημαντικά θα γίνουν και θα ειπωθούν συνήθως εκτός ποιοτικού χρόνου. Συνεπώς η μαμά θα χάσει τα σημαντικά, δεν θα τα αξιολογήσει και δεν θα συνδράμει τα παιδιά της όπως θα έπρεπε.

Αλήθεια ποιος είναι ο ποιοτικός χρόνος; Όταν η μαμά κοιμίζει, διαβάζοντας παραμύθια, το παιδί; Όταν η μαμά ταΐζει το παιδί; Όταν η μαμά διαβάζει και καθοδηγεί στη γνώση το παιδί; Όταν η μαμά κυλιέται μαζί με το παιδί στα χώματα, στην παιδική χαρά; Όταν η μαμά παρηγορεί το παιδί της που κλαίει; Ή μήπως όλα αυτά; και άλλα τόσα; Για εμένα, ποιοτικός χρόνος είναι ο όποιος χρόνος είναι η μαμά μαζί με το παιδί και δεν έχει να κάνει καθόλου με τη δραστηριότητα ή την ενασχόληση της στιγμής.

Πιστεύω ότι όσο περισσότερο χρόνο δίνουμε στα παιδιά μας, τόσο πιο σίγουροι είμαστε για το «καλό» αποτέλεσμα. Σωστοί γονείς δεν είναι αυτοί που δεν έχουν προβλήματα, αλλά αυτοί που ξέρουν να τα αντιμετωπίζουν άμεσα και επιτυχώς. Και για να τα αντιμετωπίσουν, πρέπει πρωτίστως να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους. Μόνο η συστηματική ενασχόληση με τα παιδιά μας, μας εξασφαλίζει ευτυχισμένα παιδιά.

Μαμάδες, δεν ωραιοποιώ τις καταστάσεις. Ξέρω ότι όποια δουλειά και να κάνετε, είναι εξίσου απαιτητική, όσο και η δικιά μου. Θέλει χρόνο και δυνάμεις και… Τι να γίνει λοιπόν; Να παρατήσουμε τις δουλειές μας; Όχι, βέβαια!

Απόστολε! Κατερίνα! Σας υπόσχομαι να έχετε τη μαμά σας πολλές πολλές ώρες κοντά σας. Τα ευτυχισμένα πρόσωπά σας, μου δίνουν δύναμη και θάρρος να ασχολούμαι με κέφι και με την απαιτητική δουλειά μου.

Γράφει η Μαρία Κοσσίδα, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
psgg.gr

Πηγή:www.themamagers.gr

Γράφει η Έλενα Μπούλια*

Οι αξίες της ζωής μας προκύπτουν από την ανάγκη μας να συναναστρεφόμαστε με άλλα άτομα. Να συνυπάρχουμε αρμονικά, με σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλον, με υπομονή, υπευθυνότητα και αγάπη. Το να καταφέρουμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας τις αξίες της ζωής είναι μάθημα ζωής που λαμβάνει χώρα κάθε στιγμή που βρισκόμαστε κοντά τους. Είναι, όμως, και το σπουδαιότερο δώρο που μπορούμε να τους χαρίσουμε, για να τους κάνουμε ανεξάρτητους, αυτάρκεις και ευτυχισμένους ανθρώπους.

Ποιες είναι οι αξίες της ζωής και γιατί τις χρειαζόμαστε

Ο κάθε άνθρωπος έχει μεγαλώσει και έχει ενστερνιστεί τις δικές του αξίες, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν από αυτές ενός άλλου ανθρώπου. Ακριβώς για τον λόγο αυτόν θα μπορούσαμε να απαριθμήσουν εκατοντάδες «αξίες ζωής» που για τον κάθε έναν παίζουν μεγαλύτερο ή μικρότερο ρόλο στη ζωή. Σημασία, λοιπόν, έχει να καταλάβουν τα παιδιά γιατί χρειάζεται να έχουν αξίες και πώς ακριβώς βοηθούνται από αυτές.

Οι αξίες, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε πάντα, είναι αυτές που καθοδηγούν σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις της ζωής μας. Όταν, λοιπόν, τις γνωρίζουμε καλά μπορούμε να αποφασίσουμε πώς θα ζήσουμε –και κυρίως πώς θα ζήσουμε καλύτερα. Βέβαια, οι αξίες μας μπορεί να αλλάξουν στην πορεία της ζωής μας, καθώς θα αλλάζουν και οι επιθυμίες μας ή ο τρόπος που ορίζουμε την ευτυχία, ενώ μπορεί να αλλάξει και η προτεραιότητα που τους δίνουμε. Για παράδειγμα, κάποιος που στα 30 του είχε ως ύψιστη αξία την εργασία, μπορεί στα 40 να δίνει προτεραιότητα στην οικογένεια ή στα χρήματα.

Για ένα παιδί, όμως, οι έννοιες αυτές είναι δυσνόητες και, έτσι κι αλλιώς, θα παρουσιαστούν αρκετά αργότερα στην πορεία της ζωής του. Είναι πολύ πιο απλές και θεμελιώδεις οι αξίες με τις οποίες οφείλουμε να το γαλουχήσουμε, μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που θα αποφασίζει μόνο του, για τις προσωπικές του αξίες. Και από τις εκατοντάδες που θα μπορούσαμε να μετρήσουμε, προτεραιότητα για τα παιδιά έχουν οι εξής:

 Ενσυναίσθηση
Ενθαρρύνετε τα παιδιά να παίξουν με άλλα, λιγότερο κοινωνικά παιδιά, της τάξης τους. Δείξτε τους ένα αδέσποτο σκυλάκι και εξηγήστε τους πόσο μπορεί να πεινάει, πηγαίνοντάς του φαγητό σε ένα κεσεδάκι. Μάθετε στα παιδιά ότι οι καλές πράξεις κάνουν τη ζωή πιο όμορφη!

 Ειλικρίνεια
Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι ακόμα κι αν έχουν κάνει κάποιο λάθος, εσείς θα είστε εκεί για να τα ακούσετε και να τα συμβουλεύσετε, ώστε να μη φοβούνται να είναι ειλικρινείς μαζί σας.

 Σεβασμός
Απέναντι στους άλλους, απέναντι στο περιβάλλον αλλά και προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Τα παιδιά θα πάρουν παράδειγμα από εσάς αναφορικά με τον σεβασμό και έτσι θα καταλάβουν ότι για να τους σέβονται πρέπει και εκείνα να σέβονται τους άλλους.

 Ευγνωμοσύνη
Μάθετε στα παιδιά να νιώθουν ευγνωμοσύνη για την κάθε τους ημέρα, ακόμα και για τα πιο μικρά πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους, από μια ηλιόλουστη ημέρα, μέχρι ένα χαμόγελο από κάποιον άγνωστο.

Θετική σκέψη

Μάθετε στο παιδί να παρατηρεί όλα τα όμορφα που συμβαίνουν γύρω του. Δείξτε του πώς να βλέπει τη θετική πλευρά σε πράγματα που πιθανώς το στεναχωρούν ή το φοβίζουν. Έτσι θα μεγαλώσετε έναν αισιόδοξο άνθρωπο που θα μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τις δύσκολες καταστάσεις.

Επιμονή
Εξηγήστε στο παιδί ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι όλοι κάνουμε λάθη. Μέσα από αυτά, όμως, μαθαίνουμε και όσο μαθαίνουμε γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Σημασία, λοιπόν, έχει να μην εγκαταλείπουν τις προσπάθειές τους!

 Συγχώρεση
Αν δεν μάθετε στο παιδί σας να συγχωρεί θα μεγαλώσει με μνησικακία και δεν θα καταφέρει ποτέ να είναι πραγματικά ευτυχισμένο. Κάποια στιγμή το παιδί θα πληγωθεί από κάποιον. Μάθετέ του να εκδηλώνει με θετικούς τρόπους τον πόνο του και να δίνει συγχώρεση για να μπορεί να προχωρά μπροστά στη ζωή του.

 Γενναιοδωρία
Το «εγώ» και το «θέλω» κυριαρχούν στη ζωή των σημερινών παιδιών –και όχι αδικαιολόγητα αφού και εμείς, οι γονείς, με ένα «θέλω» μεγαλώσαμε. Η γενναιοδωρία είναι μία αξία που διδάσκεται πρώτα από τους γονείς και ακολουθεί τα παιδιά στο σχολείο και στην ενήλικη ζωή τους. Τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα είναι ιδανική ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά να προσφέρουν και στους λιγότερο τυχερούς ανθρώπους που ζουν γύρω μας.

 Αυτοσυγκράτηση
Όταν έχει έρθει η ώρα να φύγετε από την παιδική χαρά, πρέπει να φύγετε από την παιδική χαρά. Και όταν έρχεται η ώρα του φαγητού το παιδί πρέπει να περιμένει για να σερβιριστεί. Η υπομονή και η αυτοσυγκράτηση βοηθούν το παιδί να συμβιώνει ομαλά με το κοινωνικό σύνολο και να μην κάνει σπασμωδικές κινήσεις.

 Μοναδικότητα
Παρά τις κοινές αξίες, όμως, που όλοι παραδεχόμαστε ότι συμβάλουν στην ομαλή μας συμβίωση, τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι ο κάθε άνθρωπος, όπως άλλωστε και τα ίδια, είναι μοναδικός. Μπορεί να έχει διαφορετικό χρώμα, διαφορετικό τρόπο ομιλίας, διαφορετικές απόψεις, και αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει όλους τους ανθρώπους εξίσου ενδιαφέροντες, ξεχωριστούς και αξιαγάπητους.

Πηγή: www.mama365.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.e-mesara.gr