Είναι μόλις πέντε ετών… ωστόσο κινδυνεύει να πεθάνει λόγω των κιλών του! Ναι, καλά διαβάσετε. Ο Μισαήλ Καλντόνο Αμπρέ από την Βραζιλία ζυγίζει 75 κιλά.. δηλαδή είναι τρεις φορές βαρύτερος από τα παιδιά της ηλικίας του.

Το παιδί πάσχει από το σύνδρομο Prader-Willi και σταματάει να τρώει μόνο όταν πέφτει για ύπνο. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η αναπνοή του σταματάει κατά τη διάρκεια του ύπνου και οι γονείς του φοβούνται ότι κάποια ημέρα ο γιος τους δεν θα ξυπνήσει.

Το αγόρι γεννήθηκε με φυσιολογικό βάρος, περίπου 3 κιλά, όμως στη συνέχεια άρχισε να παχαίνει συνεχώς, λόγω του συνδρόμου Prader-Willi.

Και μπορεί ο ανήλικος να κάνει δίαιτα με χαμηλά λιπαρά και να περπατάει επί 40 λεπτά κάθε μέρα, ωστόσο, συνεχίζει να παίρνει κανονικά κιλά. Oι γονείς του ανησυχούν καθώς φαίνεται να μην μπορούν να κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του.

Ο μικρός επισκέπτεται ένα γιατρό κάθε τρεις μήνες για να προσπαθήσει να ελέγξει την κατάσταση του, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για την συγκεκριμένη σπάνια γενετική πάθηση.

Πηγή:www.newsitamea.gr

Οι περισσότερες γυναίκες που αναγκάστηκαν να γεννήσουν με καισαρική το έχουν παράπονο: Ακούνε ιστορίες από άλλες μαμάδες για τη μαγεία του φυσιολογικού τοκετού, βλέπουν φωτογραφίες από τις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές, ενώ εκείνες δεν έχουν τίποτα αντίστοιχο να διηγηθούν. Όπως και να το κάνουμε, η καισαρική είναι μία χειρουργική επέμβαση και, ειδικά αν η γυναίκα υποβληθεί σε ολική αναισθησία, δύσκολα μπορεί να της αφήσει έντονα συγκινητικές αναμνήσεις. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν έχει και αυτή την μαγεία της. Εξάλλου, αποτελεί τον δεύτερο καλύτερο τρόπο να γεννηθεί ζωή!

Κάπως έτσι σκέφτηκε η Carly, η οποία παρακάλεσε την στενή της φίλη και επαγγελματία φωτογράφο Jessica Bender να βρίσκεται στο πλευρό της κατά την διάρκεια της καισαρικής της, μέσω της οποίας θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο της αγοράκι. Όπως χαρακτηριστικά λέει η Bender, η διαδικασία την συγκλόνισε: «Δεν έχω ξαναβρεθεί μπροστά σε μία τέτοια επέμβαση, όμως δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου γιατί είναι σίγουρα η καλύτερη επέμβαση που μπορεί να γίνει σε έναν άνθρωπο!»

Μάλιστα, συμπληρώνει η ίδια, «παρακολουθώντας την διαδικασία συνειδητοποίησα ότι η καισαρική λαμβάνει χώρα υπό πιο ήρεμες, γαλήνιες συνθήκες συγκριτικά με τον φυσιολογικό τοκετό. Η μητέρα είναι πιο χαλαρή, δεν φοβάται και υποδέχεται πολύ πιο ξεκούραστα και χωρίς ‘εκπλήξεις’ το υπέροχο μωρό της».

Καταλήγει δε στο ότι «όποια μέθοδο κι αν επιλέξει η μέλλουσα μαμά για να γεννήσει, σημασία έχει να είναι ασφαλής και το μωρό να γεννηθεί υγιές! Και η καισαρική μπορεί να έχει την ομορφιά της. Αποτελεί ένα κορυφαίο οικογενειακό γεγονός και η στιγμή που η μαμά συναντά για πρώτη φορά το μωρό της είναι απλά μαγική!»

Πηγή: Jessica Bender Photography

Πηγή:mamanameless.blogspot.gr

Από: Νινέττα Φαφούτη

Πηγή:www.imommy.gr

Της Άντζελας Μανουσάκη

Πασχαλινά μπισκότα.

Υλικά: 250gr ζάχαρη, 250gr βούτυρο αγελαδινό, 500gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 1 αυγό, μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι, μισό κουταλάκι του γλυκού Μπέκιν, 1 βανίλια, ζαχαρόπαστα της επιλογής μας, και κουπάτ πασχαλινά.

Εκτέλεση: Χτυπάμε στο mixer τη ζάχαρη με το βούτυρο καλά και  στη συνέχεια ρίχνουμε το αυγό . Σε ένα μπολ έχουμε το αλεύρι, βάζουμε το αλάτι το Μπέικιν και τη βανίλια. Στη συνέχεια το ρίχνουμε λίγο λίγο στο μείγμα με το βούτυρο και έχουμε ενα ωραίο ζυμαράκι!

Μόλις ψηθούν αφήνουμε να κρυώσουν. Ανοίγουμε την ζαχαρόπαστα κόβουμε με τα κουπάτ και με λίγο νεράκι κολλάμε την ζαχαρόπαστα στα μπισκότα ! Έτσι έχουμε φτιάξει αυτά τα πολύ όμορφα πασχαλινά μπισκότα . Καλή επιτυχία!!!

Η Άντζελα Μανουσάκη είναι Ζαχαροπλάστης και ιδιοκτήτρια του ζαχαροπλαστείου «Tao Patisserie Deluxe» στην Καλλιθέα

Πηγή: www.babyads.gr

Δουλεία και αυτή! Ο σεΐχης του Ντουμπάι ψάχνει 60 ωραίες, νεαρές γυναίκες, που θα ταξιδεύουν με… βασιλικές τιμές για να κάνουν ψώνια. Ο Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ έβαλε «αγγελία» και ψάχνει κοπέλες με στυλ, ηλικίας 18-28 ετών, να μιλούν αγγλικά και να έχουν ιδιαίτερες ικανότητες στα ψώνια. Οσες πάρουν τη δουλειά θα κερδίζουν 100 ευρώ την ημέρα και θα συνοδεύσουν τον σεΐχη στην ευρωπαϊκή περιοδεία του τον επόμενο μήνα, κατά τη διάρκεια της οποίας θα παρευρεθούν σε δείπνα κορυφής και άλλες εκδηλώσει. Οι τυχερές θα μένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία και θα ταξιδεύουν με το ιδιωτικό τζετ του.

Έχει ήδη αναθέσει την επιλογή τους στον Μάουρο Μπελκάρο, τον ιδιοκτήτη ενός πρακτορείου μοντέλων στη γειτονική χώρα και ήδη 100 γυναίκες έχουν περάσει από τη διαδικασία αξιολόγησης, που γίνεται από ένα πάνελ που περιλαμβάνει σύμβουλο εικόνας, προσωπική βοηθό αγορών και δικηγόρο, καθώς όσες επιλεγούν θα υπογράψουν συμβόλαιο με το σεΐχη.

Πηγή:newsone.gr

από Φοίβη Γλύστρα

Ακόμα και η πιο απαλλαγμένη από στερεότυπα γυναίκα θα το παραδεχτεί: η σχέση με τον μπαμπά είναι ξεχωριστή. Όχι επειδή η σχέση με τη μαμά δεν είναι εξίσου (ή και περισσότερο) κομβική για τη διαμόρφωση δεκάδων πτυχών της προσωπικότητάς της, αλλά επειδή ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή της, κι αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι θα αγαπηθούν παράφορα, θα παρεξηγηθούν εκατομμύρια φορές και θα τη «σημαδέψει» με χίλιους τρόπους. –

Γράφουμε λοιπόν για να θυμίσουμε στους εαυτούς και τους μπαμπάδες μας ότι η σχέση μας, παρά τις συγκρούσεις και τις διαφωνίες, είναι μοναδική. Γράφουμε για να πούμε «σ’ αγαπώ», χωρίς να πούμε «σ’ αγαπώ».

Γιατί λοιπόν τα κορίτσια έχουμε τόσο ξεχωριστή σχέση με τους μπαμπάδες μας;

Γιατί μας έκαναν (σχεδόν) όλα τα χατίρια

Τον μπαμπά μας τον λατρεύουμε, γιατί στην ερώτηση «να το πάρω αυτό;» η απάντηση ήταν θετική ακόμη κι όταν στο τέλος των λεφτών του… περίσσευε πολύς μήνας. Γιατί στο super market, όταν μας έπαιρνε μαζί του, μας άφηνε να αγοράσουμε σοκολάτες και να τις ανοίξουμε πριν πληρώσουμε στο ταμείο. Γιατί όταν η μαμά έλειπε από το σπίτι επιτρεπόταν να κοιμηθούμε στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση και να φάμε μπισκότα για βραδινό και να περπατήσουμε ξυπόλητες.

Γιατί ο μπαμπάς ήταν ξεκάθαρα ο «καλός» αστυνομικός

Η μαμά έχει σε μια οικογένεια ρόλο ρυθμιστικό -είναι, ας πούμε, το γράμμα του νόμου, που φροντίζει για την ισορροπία και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων μας, αλλά αναγκαστικά, συχνά μας περιορίζει με τον εκνευριστικότερο τρόπο. Ο μπαμπάς από την άλλη, είναι συχνά σαν την ημέρα που παίρνεις ρεπό ή σαν το κενό στο εφτάωρο του σχολείου: οι κανόνες μαζί του χαλαρώνουν. Οι μπαμπάδες μας, κάπως πιο αδύναμοι και ευαίσθητοι από τις μαμάδες, “τσιμπούσαν” (κι ακόμη “τσιμπάνε”) όταν τους κοιτάζαμε με κουταβίσιο βλέμμα και με δυο γλυκά φιλιά είχαμε σοβαρές πιθανότητες να γλιτώσουμε μια τιμωρία που, αν η μαμά μας αναλάμβανε τα ινία, θα ήταν αναπόφευκτη.

Γιατί, κατά καιρούς, θέλουμε να τους δολοφονήσουμε

Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άνθρωπος άλλου φύλου με τόση επιρροή στη ζωή μας. Στέκει αμήχανος μπροστά στα γυναικολογικά μας προβλήματα, λούζεται από κρύο ιδρώτα όταν ο πρώτος έρωτας κάνει την εμφάνισή του και τον πιάνει τεταρταίος πυρετός στη σκέψη και μόνο ότι κάποιος μας εκμεταλλεύεται/ κακομεταχειρίζεται/ ταλαιπωρεί -λες και δεν ξέρει ότι όλοι κάποιου τη ζωή κάνουμε μαρτύριο. Έτσι, λοιπόν, μοιραία η σχέση μπαμπά-κόρης είναι ταυτισμένη μ’ ένα κάρο συγκρούσεις, που έχουν ως αφορμή το μήκος της φούστας μας, το τσιγάρο που τολμήσαμε να αρχίσουμε (παρά το ότι εκείνος καπνίζει σαν το φουγάρο της Δ.Ε.Η. στο Κερατσίνι), το πόσο δεσποτικός και ελεγκτικός γίνεται, το πόσο δεν καταλαβαίνει ότι πια μεγαλώσαμε, τα εφηβικά μας νεύρα και τις ενήλικες ανησυχίες μας. Η γενίκευση μοιάζει να ισχύει: τα κορίτσια είμαστε πολύ συναισθηματικά και σχετικά δραματικά και ο μπαμπάς μας είναι αναγκασμένος να το υποστεί.

Γιατί με τη βοήθειά τους είμαστε περισσότερο δυναμικές και λιγότερο «ντελικάτες»

Οι μπαμπάδες μας, μας έμαθαν να ρίχνουμε μια βολή της προκοπής στο μπάσκετ. Μας έμαθαν να κάνουμε ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες και ήταν εκεί για να μας δώσουν φιλάκι όταν πέφταμε. Μας έμαθαν τάβλι και σκάκι και νιώσαμε πιο περήφανες από Ολυμπιονίκες όταν τους κερδίσαμε για πρώτη φορά. Τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων, μας έμαθαν πώς να κάνουμε βουτιές και μακροβούτια και ήταν διαθέσιμοι για ατελείωτο παιχνίδι, όταν η μαμά μας ήθελε για λίγο να λιαστεί διαβάζοντας το βιβλίο της. Οι μπαμπάδες είναι οι πρώτοι άντρες φίλοι μας -και όλα τα κορίτσια ξέρουμε ότι οι άντρες φίλοι είναι μεγάλο λαχείο.

Γιατί μπορούμε να καταλάβουμε πόσο ξεχωριστές είμαστε γι’ αυτούς

Τους μπαμπάδες μας τους αγαπάμε όσο λίγους ανθρώπους κι αυτό ίσως συμβαίνει στη βάση… των συναισθηματικών ανταλλαγών που διέπουν την ανθρώπινη φύση. Μ’ αγαπάς πολύ, σ’ αγαπάω κι εγώ. Ακόμα και οι πιο «βαρείς» άντρες -αυτοί που λένε λίγα λόγια, που περιμένουν το τραπέζι να στρωθεί απ’ την καλή τους, που σπάνια εκφράζονται με συναισθηματισμούς και σχεδόν ποτέ δεν τους βλέπεις να γίνονται τρυφεροί- μπροστά στην κόρη τους μεταμορφώνονται. Νιαουρίζουν «σ’ αγαπώ» και δίνουν μικρά φιλιά, λιώνουν από αγάπη και, καμιά φορά τους ξεφεύγει κανένα μικρό δακρυάκι. Ε, πώς να μην τον αγαπάς;

Γιατί μας κάνουν να νιώθουμε Μις Κόσμος κάθε φορά που μας κοιτάζουν

Και για τις μαμάδες ισχύει το ίδιο: στα μάτια τους είσαι το ομορφότερο πλάσμα που περπάτησε σε τούτον τον κόσμο, το εξυπνότερο, το πιο χαρισματικό, το πιο χαριτωμένο, το καλύτερο των καλύτερων. Με τους μπαμπάδες και τις κόρες όμως το πράγμα «ανεβαίνει επίπεδο». Δεν είναι η μαμά σου που μοιράζεστε ρούχα και συμβουλές αισθητικής που σου λέει ότι το καινούριο σου φουστάνι σού πάει. Είναι ένας άντρας -μεγάλος, ώριμος, τρυφερός- που σε κοιτάζει και μπορείς στα μάτια του να διακρίνεις ότι βλέπει τη Μονρόε, την Παναγία και την Σοφία Λόρεν μαζί. O μπαμπάς μας νομίζει ότι είμαστε ένα εύθραυστο μπιμπελό εκατομμυρίων και είναι αξιολάτρευτο.

…Και γιατί μας φρόντισαν με τον πιο γλυκά αδέξιο τρόπο

Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν είναι περισσότερο αστείο ή γλυκό να βλέπεις έναν μπαμπά να προσπαθεί να συνδυάσει φουστανάκι με καλσόν επιτυχώς ή να ακούει οδηγίες για το ποιες ακριβώς σερβιέτες να αγοράσει από το super market ή να προσπαθεί με αγωνία και αδεξιότητα να πετύχει την κοτσίδα που του ζήτησε η κόρη του. Οι μπαμπάδες μας δεν ήξεραν τι διαφορά έχει η σερβιέτα από το σερβιετάκι, δεν είχαν ιδέα τι είναι η «τιάρα»  και δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τη Σταχτοπούτα απ’ την Πεντάμορφη, μέχρι που μας γνώρισαν. Και η αμήχανη, γλυκιά φροντίδα τους είναι αναμφίβολα το πιο χαριτωμένο στοιχείο της σχέση μας.

Γιατί είναι τρομακτικά ίδιοι με τους άντρες που ερωτευόμαστε

Τόμοι, διατριβές, μελέτες και χιλιάδες επιστημονικά άρθρα έχουν γραφτεί για τη σχέση πατέρα-κόρης και το πόσο αυτή καθορίζει τη σεξουαλικότητα των γυναικών και τις μετέπειτα ερωτικές επιλογές της. Αλλά και ούτε σταγόνα μελάνι να μην είχε χυθεί γύρω από το ζήτημα, η πραγματικότητα το υπογραμμίζει διαολεμένα συχνά: τα κορίτσια έχουμε ερωτευτεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας έναν σωσία (σωσία από… μέσα και απ’ έξω) του μπαμπά μας!

Γιατί παρέα ζήσαμε μικρές περιπέτειες

Μας πήραν στους ώμους τους για να παρακολουθήσουμε την πρώτη μας συναυλία, δεν δίστασαν ούτε στιγμή να γελοιοποιηθούν προκειμένου να σκάσουμε ένα χαμόγελο, μας επέτρεψαν να βγούμε μαζί τους, να φάμε τρεις τόνους παγωτό και ένωσαν δυο καρέκλες για να κοιμηθούμε στην ταβέρνα, όταν νυστάξαμε. Παρόλο τον αθεράπευτο φόβο τους μήπως κάτι κακό μας συμβεί, μαζί τους ζήσαμε μερικές από τις πιο αστείες, αξιομνημόνευτες, περιπετειώδεις στιγμές των παιδικών μας χρόνων.

Και γιατί η αγκαλιά τους είναι η πιο ζεστή φωλιά

Δεν φοβόμαστε να γίνουμε μελό: ναι, φωλιά! Όταν ο παλιόκοσμος και η παλιοκοινωνία σε έχουν πληγώσει και το μόνο που θέλεις είναι να κλάψεις και να κοιμηθείς, η αγκαλιά του μπαμπά σου θα σου θυμίσει όσο τίποτα ότι «είσαι καλό κορίτσι» τελικά. Και ότι σου αξίζουν όλες οι αγκαλιές του κόσμου. Κι ότι, ό,τι κι αν συμβεί αυτός θα τους νικήσει τους κακούς που σε πλήγωσαν. Γιατί ο μπαμπάς σου, είναι πολύ δυνατός.

Πηγή:www.mama365.gr