Ενόχλησε η φράση «Χτύπα σαν άτρας» που ακούγεται να λέει η δημοφιλής λαϊκή τραγουδίστρια τα τελευταία δευτερόλεπτα του σποτ

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την κυκλοφορία του πασχαλινού διαφημιστικού σποτ των Jumbo με πρωταγωνίστρια την λαίδη του ελληνικού τραγουδιού, Άντζελα Δημητρίου, το ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας, ζητά την απόσυρση του.

Αιτία είναι η φράση «Χτύπα σαν άτρας» που ακούγεται να λέει η δημοφιλής λαϊκή τραγουδίστρια τα τελευταία δευτερόλεπτα του σποτ. Συγκεκριμένα η Άντζελα Δημητρίου, λέει τη φράση όταν τσουγκρίζει το αβγό της με έναν γοητευτικό άντρα. Επειδή, το αβγό της δεν έσπασε, εκείνη τον παροτρύνει να της το τσουγκρίσει με περισσότερη δύναμη!

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΕΘΙ, το περιεχόμενο της εν λόγω διαφήμισης και συγκεκριμένα η φράση «χτύπα σαν άνδρας», «παροτρύνει στην άσκηση βίας κατά των γυναικών σε μια περίοδο μάλιστα που οι υποστηρικτικές δομές (Συμβουλευτικά Κέντρα, Ξενώνες, Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900) της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας συνεχίζουν να δέχονται καθημερινά δεκάδες αιτήματα από γυναίκες-θύματα βίας για παροχή συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών».

Όπως συμπληρώνεται, η βία κατά των γυναικών «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διακωμώδησης ή εκμετάλλευσης για διαφημιστικούς ή/και εμπορικούς λόγους…ενώ υποστηρίζεται πως η εν λόγω διαφήμιση «ενισχύει και προκαλεί την αναπαραγωγή έμφυλων στερεοτύπων και προκαταλήψεων, καθώς και την εκδήλωση σεξιστικών συμπεριφορών. Με τον τρόπο αυτόν θίγεται η αξιοπρέπεια των γυναικών και διαιωνίζονται οι έμφυλες ανισότητες».

Και καταλήγει: «Το ΚΕΘΙ καταδικάζει κατηγορηματικά το περιεχόμενο της διαφήμισης αυτής και θα προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, όπως άλλωστε δεσμεύεται και από το σύμφωνο συνεργασίας που έχει υπογράψει με τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας για την εξάλειψη των σεξιστικών και έμφυλων στερεοτύπων, προκειμένου το συγκεκριμένο διαφημιστικό μήνυμα να αποσυρθεί».

Πηγή:www.protothema.gr

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Κι όμως, σύμφωνα με ακαδημαϊκές μελέτες, οι γονείς μπορεί να έχουν αδυναμία σε κάποιο παιδί τους και να μη το καταλαβαίνουν!  

Πηγή:www.imommy.gr

Ο Λίοπολντ Ουίλμπορ Ρέποντ είναι μόλις τεσσάρων μηνών και γεννήθηκε με αλφισμό, μια πάθηση που έχει ως βασική συνέπεια το λευκό χρώμα στο δέρμα, τις τρίχες των μαλλιών και του σώματος, ενώ η ίριδα των ματιών είναι ρόδινη. Ο μικρός που όλοι φωνάζουν Λίο δεν βλέπει καλά τον κόσμο στον οποίο έχει γεννηθεί. Η οικογένεια των Ρέποντς εναπόθεσε όλες τις ελπίδες της στον παιδίατρο – οφθαλμίατρο Κένεθ Ράιτ, ο οποίος μαζί με την αμερικανική εταιρεία Miraflex έφτιαξαν ένα ζευγάρι ειδικών γυαλιών για τον Λίο. Και αυτή είναι η συγκινητική στιγμή που ο Λίο φορά τα ειδικά γυαλιά και σκάει το καλύτερο του χαμόγελο αντικρίζοντας για πρώτη φορά «καθαρά» τη μαμά του.

Ο 39χρονος μπαμπάς του και παραγωγός ταινιών ήταν αυτός που τράβηξε το βίντεο και είπε ότι παραλίγο να του πέσει η κάμερα από τα χέρια, καθώς από τη συγκίνηση έτρεμε και έκλαιγε. «Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν. Ήταν ό,τι πιο συγκινητικό και όμορφο έχω ζήσει» δήλωσε αργότερα ο πατέρας του Λίο.

Πηγή:www.athensvoice.gr

Πέρασαν μόνο τέσσερα χρόνια, μα νιώθω πως είμαι μαζί σου μια ζωή. Ατελείωτα βράδια γεμάτα αγκαλιές κι αγαπούλες στον καναπέ, βραδινές συζητήσεις χωρίς τέλος μέχρι το χάραμα.

Ήταν η εποχή που μοιραζόμασταν τα πάντα. Τότε που τίποτα δεν έκανε κανένας απ᾽ τους δυο μας, αν πρώτα δεν το είχε συζητήσει με τον άλλον.

Θυμάμαι βραδινές βόλτες στην παραλία και μετά βουτιές στη σκοτεινή θάλασσα. Το ολόγιομο φεγγάρι στεκόταν μάρτυρας, ενώ εμείς δίναμε όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης.

Τότε που νιώθαμε πως κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσά μας.

Θυμάμαι αμέτρητες φορές που τα κορμιά μας χόρευαν στον τρελό χορό της έκστασης που μου προσέφερες κάθε φορά που γινόμασταν ένα. Μέναμε στο κρεβάτι μέρες συνεχόμενες, χωρίς ανάγκη για φαγητό ή ό,τι άλλο, με μοναδική ανάγκη να βρίσκεται ο ένας μέσα στον άλλον.

Αναπολώ τα μάτια σου που ζητούσαν τα δικά μου και το σώμα σου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από μένα. Θυμάμαι πολλά για τα οποία σε θέλω, σ᾽ αγαπάω και δε διανοούμαι να ζήσω τη ζωή μου χώρια σου.

Για όλα αυτά, αγάπη μου, και για άλλα τόσα, αρνούμαι να δω το πόσο έχεις αλλάξει.

Φοβάμαι πως τα πράγματα δεν είναι όπως τότε, όσο κι αν δε θέλω να το παραδεχτώ. Φοβάμαι να πω πως δεν είσαι πια ο ίδιος.

Τελευταία μπαίνεις στο σπίτι και δε με φιλάς καν κι όταν κάνω παράπονα, με θεωρείς υπερβολική.

Σου κάνω μούτρα όταν δε με παίρνεις αγκαλιά στον καναπέ κι εσύ με θεωρείς απαράδεκτη που δε σκέφτομαι πως πονάει ο ώμος σου και μουδιάζει.

Το βράδυ το σώμα μου κρυώνει χωρίς το δικό σου να με σκεπάζει και όταν σου ζητώ να με ζεστάνεις, λες να πάψω τις γκρίνιες. Πως δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια αγκαλιά και πως συνεχώς ζητάω πολλά.

Ζητάω μόνο όσα είχα. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Θέλω να μπορούμε να είμαστε όπως τότε. Θέλω να νιώθω πως με θέλεις όσο κι εγώ. Πως και το δικό σου κορμί κρυώνει χωρίς το δικό μου. Πως κλείνεις τα μάτια όταν με φιλάς κι ανατριχίλα διαπερνά σώμα σου, όπως γίνεται με το δικό μου κάθε φορά που με φιλάς. Δεν έχει αλλάξει τίποτα για μένα. Σε θέλω όπως τότε κι ακόμη περισσότερο.

Κάθε που μπαίνεις στο σπίτι και τρέχεις να αγκαλιάσεις την κόρη μας, θολώνω από ζήλια. Νιώθω πως μ᾽ αφήνεις στην άκρη και τρελαίνομαι.

Σε βλέπω να τη φιλάς και να την παίρνεις αγκαλιά, ζουλώντας την και σφίγγοντας την επάνω σου, κι εγώ μένω στην άκρη μου θλιμμένη που δεν είμαι εγώ σ᾽ αυτήν την αγκαλιά. Που δεν είμαι εγώ εκείνη που μοιράζεις τα φιλιά σου.

Τελικά το παραδέχομαι. Δεν είμαι ακόμη έτοιμη να σε μοιραστώ με κανέναν. Ούτε καν με την ίδια μας την κόρη. Δε σε έχω χορτάσει κι ούτε πρόκειται.

Όταν είπες πως ήρθε η ώρα να μεγαλώσει η οικογένεια μας και σ᾽ ακολούθησα, δεν περίμενα αυτή την κατάληξη. Δεν τα ήξερα έτσι τα πράγματα.

Νόμιζα πως η αγάπη με τον καιρό πολλαπλασιάζεται, μεγαλώνει, δυναμώνει και μοιράζεται, κι έτσι ήμουν διατεθειμένη να το κάνω. Δεν ήξερα πως χάνεται και μετά δίνεται σε κάποιον άλλον. Δεν μπορώ να την αντέξω αυτή την ιδέα.

Δεν προχωράμε έτσι, απλώς απομακρυνόμαστε. Αφήνουμε κενά που σε λίγο καιρό ούτε η μικρή μας, μα ούτε οι αμέτρητες ώρες στη δουλειά για να φέρεις λεφτά στο σπίτι, δε θα μπορούν να καλύψουν. Δεν είναι εκείνα που θα μας κρατήσουν κοντά.

Αν o ένας δεν προσπαθήσει να καλύψει τις ανάγκες του άλλου, δε θα μπορέσουμε ποτέ να πάμε παρακάτω.

Σου είχα πει απ᾽ την αρχή πως φοβάμαι να δεθώ, πως φοβάμαι να έρθω πολύ κοντά σου ακριβώς γιατί τρέμω στην ιδέα, πως μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή ν᾽ απομακρυνθώ από σένα και δεν ξέρω αν μπορώ να το διαχειριστώ.

Εσύ μ᾽ επιβεβαίωνες πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει και σιγά-σιγά με έκανες να σ᾽ εμπιστευτώ. Με έκανες ν᾽ αφεθώ σ᾽ όλο αυτό. Μ᾽ έκανες να μη φοβάμαι να το ζήσω.

Τώρα μου το παίρνεις πίσω. Με πονάει πολύ να σε χάνω. Πονάει αφόρητα η απόρριψη που νιώθω όταν δε μ᾽ αγκαλιάζεις, όταν βλέπω πως δεν έχεις πλέον την ανάγκη να με φιλάς. Όταν οι φορές που κάνουμε έρωτα έχουν γίνει σπάνιες έως ανύπαρκτες, κρυμμένες πίσω από μισόλογα κούρασης κι άγχους.

Δε θέλω να ζήσω το τέλος του έρωτα. Είμαι διατεθειμένη να το μετουσιώσω σ᾽ αγάπη, όπως είναι φυσικό να συμβεί, όχι όμως σ᾽ απάθεια, ρουτίνα κι αδιαφορία. Τα φοβάμαι αυτά τα συναισθήματα.

Μου λες πως αν δε μ᾽ αγαπούσες, δε θα ήσουν μαζί μου. Όμως εγώ δε θέλω να το ακούω, δε θέλω να το ξέρω. Έχω ανάγκη να το νιώθω!

Θέλω να μου δείχνεις πως με θέλεις, πως μ᾽ επιθυμείς και πως σου αρέσω όπως κι αν είμαι, όπως κι αν γίνω.

Θέλω να νιώθω πως θα με θέλεις ακόμη κι αν ρυτίδες αρχίσουν να φαίνονται έντονα στο πρόσωπό μου, θέλω να τις χαϊδεύεις γιατί θα είναι δικές μου και θα έχουν γίνει απ᾽ το πολύ γέλιο στη διάρκεια της κοινής μας ζωής. Θα της έχεις δει να σχηματίζονται μία προς μία. Θέλω να είσαι εκεί να τις βλέπεις να βαθαίνουν, αλλά να εξακολουθείς να μ᾽ αγαπάς.

Θέλω να ξέρω πως παρόλο που θα εξακολουθώ να γκρινιάζω και να σε ζαλίζω, ζητώντας συνεχώς επιβεβαίωση για την αγάπη σου, εσύ δε θα τσαντίζεσαι αλλά θα με παίρνεις αγκαλιά και θα με φιλάς, λέγοντάς μου πόσο μοναδική είμαι για σένα.

Θέλω να ξέρω πως παρόλο που θα επιμένω τα βράδια να κολλάω πάνω σου σαν βδέλλα για να ζεσταίνεις το κορμί μου και θ᾽ απαιτώ να με έχεις αγκαλιά όλο το βράδυ, αδιαφορώντας για το χέρι σου που μουδιάζει, εσύ ακόμη θα γεμίζεις τρυφερότητα.

Θέλω να ξέρω πως παρόλο που θα συνεχίσω να κλαίω σαν μικρό παιδί κάθε φορά που συγκινούμαι, και θα συνεχίζω να σε σπρώχνω για να ξυπνάς και να μου κάνεις παρέα όταν βλέπουμε ταινία, εσύ θα με καταλαβαίνεις και θα μ᾽ αγαπάς γιατί όλα αυτά θέλω να τα κάνω μαζί σου και μόνο. Γιατί θα εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένη μαζί σου καθώς θα μεγαλώνεις.

Θέλω να χαϊδεύω το άδειο από μαλλιά κεφάλι σου και να χαίρομαι όταν αναλογίζομαι τα χρόνια που ήμουν δίπλα σου. Τα χρόνια που έβλεπα τα μαλλιά σου ν αραιώνουν και το σώμα σου να κυρτώνει απ τον πόνο της μέσης σου.

Θα σου λέω πως είσαι κούκλος και πως σε θέλω ακόμη το ίδιο. Κι ας είναι το κεφάλι σου άδειο, κι ας προχωράς σκυφτός κι ας γκρινιάζεις περισσότερο. Θα σε φροντίζω ακόμη και τότε που θα είσαι ένας στριφνός παλιόγερος.

Είμαι επίμονη το ξέρω. Όμως σ᾽ αγαπάω πραγματικά και θα εξακολουθώ να το κάνω, ακόμη κι όταν γεράσεις. Και είμαι σίγουρη πως θέλω να γεράσω μαζί σου, παρά τις αμέτρητες παραξενιές σου.

Θέλω μόνο να σκεφτείς, αν μπορείς γυρίσεις πίσω και να κάνεις το ίδιο. Αν μπορείς να γεράσεις μαζί μου, μην αφήνοντας στιγμή να χαθεί!

Πηγή:www.ilov.gr

Μια πολύχρωμη παρέμβαση πραγματοποίησε η αυστραλιανή αρχιτεκτονική εταιρεία «Studio 505», σε συνεργασία με το τοπικό γραφείο αρχιτεκτόνων «LT+T», σε δημοτικό σχολείο στην Σιγκαπούρη.

Χρησιμοποιώντας όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, οι σχεδιαστές μετέτρεψαν την εξωτερική αυλή του σχολείου σε έναν υπέροχο, φιλόξενο και παιχνιδιάρικο χώρο, που κανένας μαθητής και καμία μαθήτρια δεν θα θέλει να αποφύγει κάνοντας κοπάνα

Η πρότερη κατασκευή του χώρου ήταν πια ξεπερασμένη και δημιουργούσε πολλά «τυφλά σημεία», τα οποία δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, λόγω και του επικλινούς εδάφους.

Η ομάδα των αρχιτεκτόνων που συνεργάστηκαν για να φέρουν εις πέρας το πρότζεκτ, κατάφεραν και έδωσαν λύσεις σε αυτά τα προβλήματα με έναν βιώσιμο και καλαίσθητο τρόπο.

Έτσι δημιούργησαν ένα κεντρικό σημείο αναφοράς, αναβαθμίζοντας την εσωτερική αυλή, που αποκομμένη πια από τους γύρω δρόμους, δίνει έναν χώρο ασφαλούς παιχνιδιού στους μαθητές.

Επιπλέον, οι αρχιτέκτονες παρέδωσαν ένα νέο νηπιαγωγείο και έναν εσωτερικό χώρο για άθληση, στο ίδιο πνεύμα και των εξωτερικών χώρων του δημοτικού σχολείου.

Πηγή:official.gr