Αρχείο

All posts for the day 13 Μαρτίου 2016

Πώς έχουν διαφορετικό πατέρα τα δίδυμα του Βιετνάμ;

Published 13 Μαρτίου, 2016 by sofiaathanasiadou

newego_LARGE_t_1101_34937536_type13145-760x533

 

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, στο χώρο της επιστήμης είναι αποδεκτό. Ο λόγος για την είδηση ότι μία γυναίκα στο Βιετνάμ γέννησε δίδυμα αγοράκια τα οποία έχουν διαφορετικό πατέρα, η οποία κάνει σήμερα το γύρο του διαδυκτύου.

Οι γιατροί έκαναν στα μωρά εξέταση DNA επειδή ο 34χρονος σύζυγος της μητέρας ήθελε να μάθει γιατί δεν έμοιαζαν καθόλου παρότι ήταν δίδυμα.

Το εργαστήριο που έκανε την ανάλυση ανακοίνωσε ότι το χρωμόσωμα Υ του ενός μωρού ταίριαζε με αυτό του 34χρονου από την επαρχία Χόα Μπιν, αλλά το άλλο αγοράκι δεν είναι βιολογικό του παιδί.

Τα αγοράκια σήμερα είναι δύο ετών και για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να έγινε κάποιο λάθος στο νοσοκομείο όπου γεννήθηκαν, οι γιατροί στο Ανόι έκαναν γενετικές εξετάσεις και στη μητέρα, επιβεβαιώνοντας ότι και τα δύο μωρά είναι δικά της.

Στον κόσμο της εμβρυολογίας η γέννηση διδύμων από διαφορετικούς πατέρες δεν είναι ανήκουστη, λέει ο μαιευτήρας-χειρουργός γυναικολόγος Δρ. Βασίλειος Αθανασίου, M.D., Ph.D., επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών (www.ivfathenscenter.gr).

«Πρόκειται για περιστατικό ετεροπατρικής υπεργονιμοποίησης κατά την οποία ωριμάζουν ταυτόχρονα δύο ωοθυλάκια και η γυναίκα έχει έρθει σε σύντομο χρονικό διάστημα (ίσως μικρότερο της εβδομάδας) σε σεξουαλική επαφή με δύο διαφορετικούς άντρες, με αποτέλεσμα να φέρει ζωντανά σπερματοζωάρια και από τους δύο» εξηγεί.

Το χρονικό «παράθυρο» των σεξουαλικών επαφών είναι μικρό, συνεχίζει, γιατί τα σπερματοζωάρια επιβιώνουν μέσα στο σώμα της γυναίκας από λίγες ώρες έως 3 μέρες, με τον μέσο όρο επιβίωσης να είναι 24-48 ώρες.

Η ετεροπατρική υπεργονιμοποίηση μπορεί να συμβεί μόνο σε μη πανομοιότυπα (διωογενή ή διζυγωτικά) δίδυμα, δηλαδή σε αυτά που προέρχονται από την ταυτόχρονη γονιμοποίηση δύο ωαρίων από δύο διαφορετικά σπερματοζωάρια, τονίζει ο Δρ. Αθανασίου. «Τα μονοωογενή δίδυμα, τα οποία προέρχονται από τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου από δύο σπερματοζωάρια, δεν μπορούν να έχουν δύο πατέρες», ξεκαθαρίζει.

Αν και η ετεροπατρική υπεργονιμοποίηση θεωρείται σπάνιο φαινόμενο, έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά σε διάφορες χώρες του κόσμου, συνεχίζει.

Μάλιστα το 1992 είχε δημοσιευτεί σε ένα επιστημονικό περιοδικό ειδικό για έρευνες σε δίδυμα (το Acta geneticae medicae et gemellologiae που σήμερα λέγεται Twin Research and Human Genetics) μία μελέτη που είχε εξετάσει τις αγωγές πατρότητας σε αμερικανικά δικαστήρια και είχε δείξει ότι από τα διζυγωτικά δίδυμα που εμπλέκονταν σε αυτές, το 2,4% είχαν διαφορετικό βιολογικό πατέρα.

Πιο πρόσφατα, το 2005, έγινε γνωστή η περίπτωση των διδύμων Κοέν και Τέουν Στούαρτ από την Ολλανδία που γεννήθηκαν με εξωσωματική γονιμοποίηση το 1993. Από απροσεξία του εργαστηρίου, χρησιμοποιήθηκε δύο φορές ο εξοπλισμός της γονιμοποίησης, με συνέπεια να αναμιχθούν τα σπερματοζωάρια του πατέρα τους με εκείνα ενός άλλου άντρα.

Το 2010 αναφέρθηκε ένα άλλο περιστατικό στην Τουρκία (αφορούσε δύο αγοράκια), ενώ πέρυσι υπήρξε κι άλλο κρούσμα στις ΗΠΑ, στο Νιου Τζέρσεϋ (δύο κοριτσάκια).

Αντίστοιχα περιστατικά έχουν αναφερθεί στην Πολωνία, την Ισπανία, το Τέξας και αλλού.

Ο κ. Αθανασίου τονίζει ότι σήμερα στα εργαστήρια των κέντρων εξωσωματικής που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις λειτουργίας και έχουν πιστοποίηση ISO δεν υπάρχει περίπτωση τέτοιου λάθους, λόγω των μεθόδων ταυτοποίησης και ιχνηλάτησης του γενετικού υλικού που χρησιμοποιείται. Τέλος, υπογραμμίζει ότι απαγορεύεται στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή η ταυτόχρονη χρήση σπερματοζωαρίων ή ωαρίων από δυο διαφορετικούς άντρες ή δυο διαφορετικές γυναίκες αντίστοιχα.

Πηγή:www.infokids.gr

Η απομυθοποίηση είναι ένα βήμα πριν το τέλος

Published 13 Μαρτίου, 2016 by sofiaathanasiadou

photo_6142_850478

Αναστασία Νάννου

Όλες οι σχέσεις ξεκινούν ονειρικά. Υπάρχει ενθουσιασμός, το χαμόγελό μας αγγίζει τα αυτιά, δε χορταίνουμε να βλέπουμε τον άλλο και να γελάμε χωρίς λόγο. Νιώθουμε τόσο ερωτευμένοι που πιστεύουμε πως όλο το σύμπαν συνωμότησε για να βρεθούμε με αυτόν τον άνθρωπο. Και έρχεται η κακιά στιγμή και ανακαλύπτουμε ότι ήταν άνθρακας ο θησαυρός! Δε φταίει όμως κανείς άλλος παρά μόνο εμείς, γιατί εμείς τους κάναμε ονειρικούς αυτούς τους έρωτες, εμείς τους φανταστήκαμε, εμείς χτίσαμε σκαλί-σκαλί το βάθρο του άλλου και τον αποθεώσαμε. Τόσες προσδοκίες χαμένες και τόση απογοήτευση στο βωμό της απομυθοποίησης.

Ο έρωτας τρέφεται από το θαυμασμό. Ερωτευόμαστε κάποιον για το όμορφο χαμόγελο, τα εντέχνως μελαγχολικά του μάτια, την ευγένεια, το πάθος του, αλλά όλα αυτά δεν αρκούν. Έχουμε ανάγκη να αισθανθούμε ότι ο σύντροφός μας είναι ένας άνθρωπος έξυπνος, με αξίες και ιδανικά, ένας άνθρωπος που παλεύει για το μέλλον μας και θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν έχει σημασία με τι ασχολείται, ούτε αν το μυαλό του είναι μαθηματικό και το δικό μας θεωρητικό. Αυτό που μετράει είναι να προσπαθεί να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη προσωπικότητα, που να μπορεί να συμπορευθεί δίπλα μας. Η αξιοσύνη λοιπόν, είναι το πρώτο στοιχείο που αν εκλείψει, ρίχνει τον άνθρωπό μας από το βάθρο.

Πώς μπορείς να είσαι με κάποιον που δεν σε αγαπά; Και κυρίως δε στο δείχνει. Τα ερωτόλογα, τα λουλούδια, οι καρδούλες και όλα αυτά, ίσως είναι παρωχημένα, αλλά η εκδήλωση της αγάπης μπορεί να γίνει με χίλιους δυο τρόπους και να είναι μάλιστα και πρωτότυποι, γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός. Και ναι, δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή και έχουμε όλοι τις άσχημες μέρες μας, είναι η δουλειά, τα αστάθμητα οικονομικά μας, το άγχος, τα προβλήματά μας, αλλά ξέρεις είναι και η αγάπη εδώ. Μια αγάπη που θέλει αποδείξεις κι όταν δεν τις παίρνει, φεύγει.

Ο σεβασμός προς τον άνθρωπό μας και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, αποδεικνύεται από τις πράξεις μας, αλλά και από την ελευθερία και τον προσωπικό χρόνο και χώρο που του δίνουμε. Στην αρχή περνάμε πολύ χρόνο μαζί, αποξενωνόμαστε απ’ όλους, δημιουργούμε το δικό μας μύθο, αλλά κάποια στιγμή αυτό κουράζει. Θέλουμε  να δούμε τους φίλους μας μόνοι, να ακούσουμε τα αγαπημένα μας κομμάτια, να βάλουμε τις σκέψεις μας σε τάξη χωρίς παρέα, να περπατήσουμε ένα μισάωρο χωρίς να χτυπήσει το τηλέφωνο. Αγαπάς, αλλά ξέρεις κάτι, αγαπάς και τον εαυτό σου κι από τη στιγμή που δεν έχεις χρόνο για σένα, δεν μπορείς να έχεις για κανένα.

Η λέξη κλειδί σε μια ερωτική σχέση είναι ο συμβιβασμός. Αποφεύγουμε να το αποδεχθούμε, αλλά το κάνουμε. Συμβιβαζόμαστε με το πρόγραμμα, τα θέλω και τις ανάγκες του συντρόφου μας. Και αυτός αντιστοίχως συμβιβάζεται με τις δικές μας.  Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο, τις περισσότερες φορές όμως τα θέλω μας δεν συμπίπτουν και ο ένας κάνει περισσότερες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην είναι ευχαριστημένος από τον τρόπο ζωής του. Νιώθει περιορισμό, αδυναμία έκφρασης των δικών του επιθυμιών και φοβάται να εκδηλώσει την αντίθεσή του με όλο αυτό, γιατί φοβάται την αντίδρασή μας. Επομένως, φτάνουμε στα καταπιεσμένα θέλω και σε μια κάλπικη σχεσιακή συμπεριφορά χάριν ευχαρίστησης μόνο του ενός μέρους. Πόσο πιο κάτω να πέσει αυτός ο περιορισμένος έρωτας λοιπόν;

Φυσικά, πέραν από την απομυθοποίηση της συμπεριφοράς υπάρχει και η απομυθοποίηση της εμφάνισης, εξίσου σημαντική με την πρώτη, καθώς ο πόθος αποτελεί την απαρχή της σεξουαλικής έλξης μεταξύ των συντρόφων. Πρέπει να παραδεχτούμε όμως, ότι αλλιώς είμαστε στο σπίτι μας και αλλιώς κυκλοφορούμε έξω!! Δεν μπορούμε να είμαστε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κινητά μπιμπελό. Έχουμε και την ανθρώπινη πλευρά μας.  Επίσης, όλοι έχουμε περίεργες συνήθειες και κουσούρια που ξενίζουν κάποιους, αλλά τι να κάνουμε βρε παιδιά, αν μας αγαπήσει κάποιος, θα αγαπήσει και τις αδυναμίες μας!

Κάπως έτσι,  ο υπέροχος κόσμος,  που είχαμε φανταστεί, καταρρέει. Ο τέλειος σύντροφος, η ουτοπική σχέση και ο παράφορος έρωτας πάει περίπατο. Οι περισσότεροι έρωτες, δυστυχώς, δεν μπορούν να ξεπεράσουν το σκαλοπάτι της απομυθοποίησης και καταλήγουν να αποτελούν παρελθόν. Αυτή είναι η ρεαλιστική προσέγγιση της ερωτικής μας πραγματικότητας.

Ωστόσο, δεν είναι δίκαιο να ερωτευόμαστε με τον υποβόσκον φόβο της απομυθοποίησης. Ο έρωτας είναι μαγεία, αυθορμητισμός, τρέλα, εκδηλώσεις πάθους, ασυμβίβαστα θέλω. Είναι ένας μικρός θεός με πολλά ελαττώματα που γουστάρει τις ατέλειες, την υπερβολή, τη ζήλια και τα άκρα. Ας ζήσουμε λοιπόν το μύθο μας, κι ας τον απομυθοποιήσουμε μετά! Άλλη μια εμπειρία στην πλάτη μας θα είναι, αλλά τουλάχιστον θα την έχουμε ζήσει στο έπακρον!

Επιμέλεια Κειμένου Αναστασίας Νάννου: Κατερίνα Κεχαγιά.

Πηγή:pillowfights.gr