Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς την ζωγραφιά μου στο ψυγείο και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ακόμη και όταν ήσουν θυμωμένη με συμβούλευσες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί και έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμάμε ό,τι μας προσφέρεται.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι και έμαθα ότι είναι καλό να είσαι ευγενικός με τα ζώα.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ένοιωσα ότι νοιαζόσουν και ήθελα να γίνω καλύτερος.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κλαις και έμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στενοχωρημένος.
Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες ακόμα και όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο.
Κάπου εκεί έξω πίνεις ποτάρες με την κόρη σου, κάνεις τατουάζ μαζί της, ανταλλάσσετε ρούχα, τώρα τελευταία θέλετε να πάτε μαζί να κάνετε και piercing στο αφαλό, όπως έκανε και η φίλη σου η Άντα με τη δική της κόρη. Αφού πάνω απ’ όλα είσαστε φίλες, έτσι δεν είναι;
Ακούω το «ναι» σου. Φυσικά και είσαστε φίλες, πώς αλλιώς θα νιώθει άνετα να σε εμπιστευτεί, όταν δε νιώθει αυτή τη φιλική οικειότητα μαζί σου. Το έχουμε ως εδώ έτσι;
Και τώρα έρχομαι εγώ σαν την βροχή μέσα σε αυτό το εργάκι-γάμο που έχεις κατασκευάσει στο κεφάλι σου για να στο χαλάσω.
Γιατί; Διότι, υπάρχει αναπτυξιακή ασυνέπεια που λέμε και στο χωριό.
Η σχέση μητέρας και κόρης είναι η πιο σημαντική στη ζωή μιας γυναίκας. Τελεία και παύλα.
Μέσω αυτής της σχέσης θα αναπτύξει την ταυτότητά της, την αξία της ως ένα αυτόβουλο ον, την σεξουαλικότητά της, τα όριά της, τον τρόπο που δίνεται ή όχι στις σημαντικές σχέσεις της ζωής της.
Με λίγα λόγια ολόκληρη η υπόστασή της θα εξαρτάται πάντα από αυτή την αρχέτυπη σύνδεση.
Αυτή η σύνδεση όμως για να ευοδώσει και να τσουλήσει όπως πρέπει οφείλει να έχει κάποιες προϋποθέσεις.
Καθ’ όλη της διάρκεια της ζωής της, η κόρη θα έχει ανάγκη την συναισθηματική υποστήριξη μιας μητέρας που έχει αίσθηση της μοναδικότητας της, που ενθαρρύνει την συναισθηματική της έκφραση μέσω της δικής της υγιούς έκφρασης, που βάζει όρια και που είναι εκεί να παρέχει ασφάλεια και αγάπη ελεύθερα και άνευ όρων.
Αυτός ο δεσμός είναι τόσο δομικός που αναπαράγεται σε όλη της τη ζωή. Όλες οι σχέσεις της θα μοιάζουν ή θα προσπαθούν να μοιάσουν σε αυτή με τη μητέρα.
Πάμε να το δούμε με ένα παράδειγμα αφού ξέρω ότι σου αρέσει. Νιώθεις λοιπόν bitchy όταν ο πατέρας της κόρης σου δε σε ικανοποιεί όσο θέλεις σε όποιον τομέα θέλεις. Συμβαίνει σωστά; Λογικό και φυσιολογικό σε οποιαδήποτε σχέση.
Αλλά εσύ αντί να κάτσεις με τον άμεσα ενδιαφερόμενο να το συζητήσεις ή έστω ρε παιδί μου να πάρεις τη φίλη σου την Άντα, τι κάνεις;
Σωστά μάντεψες! Κάθεσαι και τα λες στην κόρη σου. Και κάπως έτσι «ξέρεις εγώ και ο πατέρας σου έχουμε κάποια προβλήματα», αντιθέτως στολίζοντάς τον, με ο,τι λογής κοσμητικό επίθετο μπορείς να φανταστείς.
Κάπως έτσι δημιουργείς ένα κακέκτυπο το εαυτού σου, με απωθημένα με το τσουβάλι που περιφέρεται εκεί έξω και διακηρύσσει ότι όλοι οι άντρες είναι μαλάκες. Και αυτή είναι μόνο η πρώτη ανάγνωση. Υπάρχει και δεύτερη, που και πάλι δεν θα σου αρέσει.
Έχεις επίσης δημιουργήσει ένα μίζερο κοριτσάκι που την έχει δει γιαλαντζί τσαμπουκαλεμένη επαναστάτρια με οτιδήποτε και οποιοδήποτε πάει να της δώσει έστω και λίγη αυθεντικότητα.
Και έχει και άλλο. Δεν εμπιστεύεται κανέναν και τίποτα, κυρίως γιατί δεν έχει μάθει να εμπιστεύεται τον εαυτό της μέσω της δικής σας σχέσης.
Και όχι δεν την προστάτεψες. Το αντίθετο, απλώς την οχύρωσες πίσω από ένα τοίχο δικών σου απωθημένων και εγωισμών και τώρα προσπαθείς να κερδίσεις το χαμένο έδαφος που τόσα χρόνια έχασες.
Μια Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί στο βωμό των δικών σου ανεκπλήρωτων επιθυμιών.
Προσπαθείς να της μοιάσεις και την ίδια στιγμή την ακυρώνεις. Την ανταγωνίζεσαι και το έχεις εκλογικεύσει ως φιλία. Άσε που σας περνάνε και για αδερφές και όχι μάνα και κόρη, σωστά;
Το βλέπεις λοιπόν τον φαύλο κύκλο; Όχι πες μου ειλικρινά, κάτσε και αξιολόγησε το και λίγο μόνη σου.
Για ένα χρόνο, η οικογένειά του θρηνούσε τον χαμό του μικρού Μαχντί. Θεωρούσαν ότι έχει πνιγεί στην προσπάθεια να περάσει από την Τουρκία στη Λέσβο. Αλλά η ανέλπιστη αλήθεια ήταν πως ζούσε στην Ελβετία.
Η οικογένεια από το Αφγανιστάν περίμενε να επιβιβαστεί στις βάρκες για τη Λέσβο, στις αρχές του 2015, όταν ο Μαχντί Ραμπάνι χάθηκε στο πλήθος. Επέστρεψαν στην Τουρκία για να τον ψάξουν, πριν φύγουν για τη Γερμανία, όπου εγκαταστάθηκαν, φοβούμενοι πλέον το χειρότερο.
Ομως, τη Δευτέρα η οικογένεια ενώθηκε και πάλι, καθώς ένας Γερμανός εργαζόμενος στον Ερυθρό Σταυρό εντόπισε τον Μαχντί στη Βέρνη της Ελβετίας, όπου ο 10χρονος ζούσε με μία άλλη οικογένεια από το Αφγανιστάν.
Η αδερφή του Μαχντί είπε στον Ράνι Χιτζάζι του Ερυθρού Σταυρού για τον χαμένο της αδερφό, στο προσφυγικό κέντρο που τους φιλοξενούσε. Εκείνος έψαξε στη Γερμανία και την Αυστρία, πριν στραφεί τελικά στην Ελβετία. «Ηξερα ότι πολλοί άνθρωποι από το Αφγανιστάν πηγαίνουν στην Ελβετία γιατί οι νόμοι της προσωρινής διαμονής εκεί είναι πιο ελαστικοί, εξήγησε ο Χιτζάζι στο Politico.
«Είμαι πολύ χαρούμενος και ευτυχισμένος που μπορώ να δω ξανά τους γονείς μου», δήλωσε το αγόρι μόλις προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ανόβερο.
Σύμφωνα με την Europol, τουλάχιστον 10.000 παιδιά- πρόσφυγες, που ταξίδευαν δίχως συνοδεία, έχουν εξαφανιστεί φτάνοντας στην Ευρώπη.
SuperMomRocks 