Μία φυσιολογική συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό και ζήλια είναι ο αδελφικός ανταγωνισμός.

Του Στέλιου Μαντούδη, Αναπτυξιακού εργοθεραπευτή, http://www.mandou.gr

Πρόκειται για ένα ζήτημα που έρχονται αντιμέτωποι όλοι οι γονείς που έχουν πάνω από ένα παιδί. Οι παράγοντες που τον προκαλούν είναι πολλοί και ανάμεσα τους συγκαταλέγονται η ηλικία, η θέση στην οικογένεια, η ιδιοσυγκρασία καθώς και το φύλο.

Τα αδέρφια μεταξύ τους θέλουν να αποδείξουν στους γονείς ότι είναι π.χ. καλύτερα από τον αδερφό τους, ότι πήραν εξίσου καλούς βαθμούς με εκείνον ή διακρίθηκαν σε κάποιο άθλημα.

Αρκετά παιδιά νιώθουν κυρίως ανταγωνισμό επειδή επιζητούν την προσοχή των γονέων τους. Είναι πιθανό ένα από τα παιδιά να αισθανθεί παραμελημένο σε σχέση με το άλλο. Άλλες πάλι φορές δεν έχει να κάνει με την προσοχή των γονέων αλλά με την αυτοεικόνα τους.

Πολλές φορές οι γονείς δεν ξέρουν ποια στάση θα πρέπει να κρατήσουν, κατά τη διάρκεια των αδελφικών συγκρούσεων:

Αναγνωρίστε στα παιδιά σας ότι είναι ξεχωριστές προσωπικότητες και συνεπώς καθένα έχει και τις δικές του ανάγκες, π.χ. το μεγαλύτερο παιδί μπορεί να πάει για ύπνο πιο αργά από το μικρότερο

Οι προσδοκίες που έχετε από το κάθε παιδί θα πρέπει να συμβαδίζει με τις ικανότητες του

Αποφύγετε να συγκρίνετε τα παιδιά μεταξύ τους και ενέργειες που προκαλούν ανταγωνισμό π.χ. «για να δούμε ποιος θα κάνει σωστά την άσκηση»

Μην πάρετε θέση σε έναν αδελφικό καυγά. Αφήστε να λύσουν μόνα τους το πρόβλημα και μην αποφασίσετε, αντί για εκείνα, ποιος έχει δίκιο ή άδικο

Αφιερώστε χρόνο στη συζήτηση μαζί με τα παιδιά σας, όταν δημιουργηθεί κάποια σύγκρουση. Ακούστε τι έχουν να σας πουν και συμβουλέψτε τα κατάλληλα

Επαινείτε τα παιδιά σας όταν συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλεπιδρούν

Αφιερώνετε ξεχωριστό χρόνο καθημερινά στο κάθε παιδί

Δίνετε το καλό παράδειγμα π.χ. αποφύγετε να φωνάζετε στον σύντροφο σας καθώς τα παιδιά θα σας μιμηθούν

Η γνώμη του ειδικού:

Η αδελφική σχέση είναι από τις σημαντικότερες κληρονομιές που μπορεί να αφήσει κάποιος στο παιδί του. Συνεπώς μπορείτε να ενθαρρύνετε τα αδέρφια στον διάλογο, στη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό. Σε περιπτώσεις που παρατηρήσετε έντονες και συχνές συγκρούσεις συμβουλευτείτε ένα Αναπτυξιακό Κέντρο και ζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού.

Πηγή:www.familylife.gr

«Γιατί δεν μοιάζεις στον αδερφό σου;»

Το να συγκρίνετε το παιδί σας με κάποιο άλλο πιο «βολικό» ή έξυπνο ή επιμελές παιδί, είναι εύκολο, ειδικά όταν μπαίνει στην ταραχώδη περίοδο της εφηβείας. Πρέπει, όμως, να καταλάβετε ότι το παιδί σας προσπαθεί να βρει τον εαυτό του. Είναι αυτό που είναι και με το να του ζητάτε να γίνει κάποιος άλλος είναι σαν να του λέτε «δεν είσαι αρκετά καλός έτσι όπως είσαι».

«Άσε με ήσυχη!»

Τα παιδιά είναι η σημαντικότερη δουλειά που έχετε αναλάβει, όχι μια ακόμη δουλειά, και, καλώς ή κακώς, είναι μια δουλειά που δεν προβλέπεται να τελειώσει πριν αποχαιρετίσετε τον μάταιο τούτο κόσμο. Το να πείτε στο παιδί «Δεν μπορώ τώρα» ή «Είμαι πολύ απασχολημένη» κάποια στιγμή που πνίγεστε, είναι κατανοητό. Πόσο συχνά λέτε «Όχι τώρα!» στο παιδί σας όμως; Μπορεί να αξίζει οτιδήποτε περισσότερο την προσοχή σας από αυτό;

«Μου έχεις καταστρέψει τη ζωή»

Το να κατηγορείτε το παιδί σας επειδή υπάρχει δεν βγάζει κανένα νόημα και δείχνει ότι δεν ήσασταν αρκετά ώριμοι για να γίνετε γονείς. Το ότι γεννήθηκε δεν ήταν δική του απόφαση –ήταν δική σας. Και, ακόμα και όταν είστε εξοργισμένοι μαζί του, το να του πείτε κάτι τόσο σκληρό δείχνει περισσότερα πράγματα για τον δικό σας χαρακτήρα, παρά για τον δικό του. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι επιφορτισμένοι με την υποχρέωση του αυτοελέγχου και της αυτολογοκρισίας -δεν γίνεται να λέμε στα παιδιά ό,τι περνάει απ’ το μυαλό μας χωρίς φιλτράρισμα. Αν νιώθετε ότι το παιδί είναι η αιτία της δυστυχίας σας, τότε επισκεφτείτε άμεσα έναν ειδικό και, επουδενί, μην φορτώσετε αυτό το τεράστιο βάρος στους ώμους του μικρού σας!

–

«Κάτσε να έρθει ο μπαμπάς σου και θα δεις!»

Υπάρχουν δύο λάθη στη φράση αυτή: Το ένα, ότι το παιδί θα «τιμωρηθεί» αργότερα για την απρεπή συμπεριφορά που έχει τώρα, άρα μέχρι τότε μπορεί να συνεχίσει να φέρεται άσχημα. Το δεύτερο ότι εσείς δεν μπορείτε να ελέγξετε την κατάσταση (άρα είστε αδύναμη) και περιμένετε από τον μπαμπά, ο οποίος αυτόματα γίνεται ο «κακός», να το κάνει. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα κλίμα απειλητικό και μια κατάσταση φόβου στην ψυχή του παιδιού, που περιμένει την επιστροφή του μπαμπά-τιμωρού με αγωνία. Χρειάζεστε κι άλλους λόγους για να μην το ξαναπείτε ποτέ;

«Θα το κάνεις γιατί έτσι λέω εγώ!»

Αυτή η φράση έχει ακουστεί από το στόμα του μέσου γονιού που, όταν έφτασε στο «αμήν» με τις συνεχείς, την γκρίνια και τα παράπονα αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να δώσεις τέλος. Σίγουρα όμως αυτός ο τρόπος δεν το βοηθάει να μάθει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Είναι δουλειά του γονιού να χαράζει τον σωστό δρόμο και να τον υποδεικνύει, όχι όμως να τραβάει το παιδί από το χέρι προς τη σωστή κατεύθυνση. Θέλουμε παιδιά ανεξάρτητα, αυτάρκη και δυναμικά, που ξέρουν να προσπαθούν και να χάνουν, που τους αρέσει να εξερευνούν -όχι πειθήνια στρατιωτάκια που κάνουν ό,τι πει η μαμά.

«Δεν μπορείς εσύ, ασ’ το σε μένα»

Ακόμη κι αν πράγματι δεν μπορεί να το κάνει, δεν χρειάζεται να πληγωθεί μ’ αυτό τον τρόπο η αυτοπεποίθησή του. Το «δεν μπορείς να το κάνεις», όταν ακούγεται από τη μαμά, είναι σαν πέλεκυς που πέφτει πάνω στα μικρά φτερά που προσπαθεί αδέξια να κουνήσει ένα μικρό παιδί. Μόνο μέσα από προσπάθειες, λάθη και προσωπικές, μικρές αποτυχίες θα μάθει το παιδί να πασχίζει, να πεισμώνει και τελικά να πετυχαίνει τους στόχους του. Η δική μας συμβολή είναι πολύτιμη και απαραίτητη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να «καπελώνει» τη δύναμη της θέλησης των παιδιών μας.

Πηγή:www.mama365.gr

by Έλφη Κουφογιώργου

Την πρώτη μου κόρη τη γέννησα την πιο κρύα ημέρα του Δεκέμβρη του 2012 με χιόνι, τη δεύτερη κόρη μου την πιο ζέστη ημέρα του Ιουλίου του 2014, είχε 30 βαθμούς στο Λουξεμβούργο και η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική.

Και τις δυο φορές όμως είχα την τύχη να γεννήσω στο δημόσιο μαιευτήριο της πόλης του Λουξεμβούργου.

Εκτός από το γεγονός πως το μαιευτήριο ήταν πεντακάθαρο, άρτια εξοπλισμένο, με μονόκλινα (μόνο) δωμάτια, ήταν τα εξής που έκαναν τον τοκετό και τη διαμονή μου εκεί να μοιάζει με παραμύθι:

– Αυστηρή πολιτική του νοσοκομείου το βρέφος να είναι 24 ώρες το 24ωρο με τη μαμά – δεν αποχωρίστηκα το μωρό μου ούτε λεπτό. Ακόμα και όταν χρειαζόταν κάποια ιατρική εξέταση για το μωρό , η παιδίατρος ήρθε στο δωμάτιο. Επίσης μου παραχωρήθηκε ειδικό κρεβατάκι που εφάπτονταν στο κρεβάτι μου και το μωράκι μου κοιμόταν ακριβώς δίπλα μου κάτι που με βοήθησε πολύ με το θηλασμό.

Το μωρό μου γεννήθηκε σε μία αίθουσα τοκετού με χαμηλό φωτισμό, με μουσική από cd δικό μου που είχα φέρει από το σπίτι και με παρουσία τριών ανθρώπων: του συζύγου μου, της μαίας και του γιατρού. Φανταστείτε το μωρό να έρχεται στο ξένο αφιλόξενο εξωτερικό περιβάλλον με ήχους κλασικής μουσικής και απαλό φωτισμό που δεν είχε μεγάλη διαφορά από τη μήτρα.

Και φυσικά με το που γεννήθηκε, μετά από τα απαραίτητα που γίνονται σε κάθε γέννα, το μωρό μου τοποθετήθηκε γυμνό skin to skin πάνω στο στήθος μου. Η μαία με καθοδήγησε στο θηλασμό και δεν έφυγε από δίπλα μου μέχρι που βεβαιώθηκε ότι το μωρό έπιασε θηλή και ρούφουσε πεινασμένα το δώρο της ζωής : το πρωτόγαλα.

Στο δωμάτιο είχα ένα μαγικό κόκκινο κουμπί: κάθε φορά που ήθελα κάτι , ή ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά πχ με το θηλασμό το πάταγα και ερχόταν η βοήθεια – ευγενέστατες χαμογελαστές μαίες 24 ώρες το 24 ώρο να με βοηθούν να μου κρατούν συντροφιά να απαντούν στις εκατομμύρια ερωτήσεις μου. Με βοήθησαν πολύ με το θηλασμό και ούτε λόγος για συμπλήρωμα ή ξένο γάλα. Και πιστέψτε με δεν ήταν καθόλου εύκολος ο θηλασμός την πρώτη φορά.

Δε έχω εμπειρία στην Ελλάδα σε τοκετό σε μαιευτήριο, και δη δημόσιο, αλλά θυμάμαι σαν επισκέπτρια πόσος κόσμος μαζευόταν δίπλα στο νεογέννητο και στη μαμά και πόση φασαρία γινόταν. Στο Λουξεμβούργο ήταν ήσυχα, ούτε ορδές επισκεπτών, ούτε πολλά μπαλόνια, αρκουδάκια, γλυκά , συγγενείς, μακρινοί συγγενείς κλπ κλπ. Ήμουν κυρίως εγώ και το μωρό μου, άκουγα καθαρά τον ήχο του μωρού που θηλάζει και θήλαζα όποτε το ζητούσε το μωρό χωρίς περιορισμό. Αν ήθελα να είμαι τελείως μόνη στο δωμάτιο έβαζα μια ταμπελίτσα στην πόρταπου έγραφε: αυτή τη στιγμή πίνω το γάλα της μαμάς μου, παρακαλώ να περάσετε αργότερα να με δείτε – ευχαριστώ.

Υπάρχουν πολλά ακόμα στα οποία μπορώ να αναφερθώ όπως το άψογο φαγητό, η σχολαστική καθαριότητα του δωματίου, η συνεχής παρακολούθηση από τις μαίες και τους γιατρούς τόσο της δικής μου υγείας, όσο και του μωρού, το δωρεάν τεστ για την ακοή του μωρού 2 μέρες μετά τη γέννησή του, τα ομαδικά πρωινά με τις άλλες μαμάδες με πιστοποιημένη σύμβουλο γαλουχίας που μας ενημέρωνε για το θηλασμό και απαντούσε στις ερωτήσεις μας και άλλα πολλά.

Ξέρω τι θέλετε να με ρωτήσετε: τί πλήρωσα για όλα αυτά: η απάντηση είναι τίποτα. Τίποτα απολύτως.

Πριν φύγω από το μαιευτήριο πέρασα από ένα μικρό τεστ: έπρεπε να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις όπως οι παρακάτω: (χαριτολογώντας η μαία μου είπε ότι αν δεν απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις δε θα με αφήσουν να φύγω από το μαιευτήριο) 1. Από ποια θερμοκρασία και πάνω σε περίπτωση πυρετού πρέπει να πάω αμέσως το μωράκι στο μαιευτήριο; 2. Πού μπορώ να απευθυνθώ αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα με το μωρό ή πρόβλημα στο θηλασμό; 3. Πώς ξέρω ότι το μωρό μου θηλάζει ικανοποιητικά; 4. Χρειάζεται κάποιο άλλο ρόφημα ή τροφή το μωρό τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του εκτός από το γάλα της μαμάς;

Ειλικρινά δεν ξέρω αν μετά από την εξαντλητική 12ωρη πρώτη γέννα, αν δεν υπήρχαν όλα αυτά, αν θα κατάφερνα να θηλάζω. Δεν ξέρω αν θα πατούσα γερά στα πόδια μου βγαίνοντας από το μαιευτήριο. Αλλά δε με ένοιαζε και πολύ – είχα δικαίωμα 5 επισκέψεων μαίας στο σπίτι από τη στιγμή που έφυγα από το μαιευτήριο – και πάλι χωρίς να πληρώσω κάτι. Ήταν όλα καλυμμένα από την ασφάλεια

Με τα χρόνια μιλώντας και με άλλες μαμάδες εδώ διαφόρων εθνικοτήτων, και για να σας προλάβω ότι δεν είχα ιδιαίτερη δύσκολη γέννα, το επίπεδο παροχής υπηρεσιών είναι επίσης πολύ υψηλό και σε περίπτωση πρόωρων μωρών και δύσκολων καταστάσεων.

Τελικά το επίπεδο ενός λαού φαίνεται απο τον τρόπο που φέρεται στα ζώα και στα νεογέννητα. Και σίγουρα το Λουξεμβούργο έχει πολλά να μας πει πάνω σε αυτό.

Πηγή:www.themamagers.gr