Πηγή: www.mamamia.gr

Αποκτήσετε ένα πρωτότυπο και πανέμορφο σχέδιο στα νύχια σας, το οποίο θυμίζει τα νερά που κάνουν τα μάρμαρα. Είναι πανεύκολο, πολύ γρήγορο και δεν θα χρειαστείτε νερό, όπως σε άλλα μανικιούρ. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιους συνδυασμούς χρωμάτων επιθυμείτε και να κάνετε το σχέδιο σε όσα νύχια θέλετε, ακόμα και μόνο σε ένα.

Δείτε λοιπόν πως μπορείτε να κάνετε μόνη σας αυτή την απλή αλλά εντυπωσιακή τεχνική.

Δείτε Περισσότερα: http://www.beautetinkyriaki.gr/2013/11/polyxrwma-nyxia-san-marmara/#ixzz44UAaoFzI

Πότε άραγε άρχισαν όλα;
Από όταν ξεκίνησε η ιστορία με την κρίση;  Απ΄ όταν πάψαμε να έχουμε τη ζωή που μας είχαν μάθει να έχουμε, προσφέροντας μας τα πάντα και εμείς σαν άπληστα και πεινασμένα όντα πέσαμε με τα μούτρα στο να τα αρπάζουμε και πίσω να μη κοιτάμε; Ή μήπως ακόμα και πιο πίσω, όταν αποκτούσαμε αυτή την περίφημη «νοοτροπία του Έλληνα» (ξέρετε αυτή του » je m΄en fous«, της «φραπεδιάς και του ωχ αδερφέ»), που ο καθένας προσάπτει με αμέριστη ευκολία στο διπλανό του, αποβάλλοντας την από πάνω του σαν μίασμα, ξεχνώντας ότι του κρέμεται κι εκείνου σαν ουρά από πίσω και με το περίφημο επίσης στρουθοκαμηλισμό που  μας δέρνει,  κάνουμε πώς δεν είναι εκεί αφού είναι πίσω μας και δεν τη βλέπουμε.
Δεν ξέρω πότε και πραγματικά ούτε και με νοιάζει.
Αυτό είναι πίσω στο χρόνο, έγινε και τώρα από αυτό το πίσω, την ιστορία,  καλό είναι να κρατάμε αυτά που θα μας πάνε μπροστά.
Αλλά κι αυτά τελικά δεν ξέρω ποια είναι. Ακόμα και να ήξερα όμως δεν γνωρίζω  τον τρόπο να τα χρησιμοποιήσω για το μπροστά κι όχι για τη μιζέρια που μας δέρνει! Δεν γνωρίζω και κάποιον ικανό να μου δείξει. Γιατί όλους εν τέλει  ίδια μιζέρια μας δέρνει! Για διαφορετικούς λόγους, με διαφορετικούς τρόπους, αλλά η ίδια. Ακόμα και τους τάχα μου γκλαμουράτους! Αυτούς που ζουν μέσα στην ασημένια και αστραφτερή ζωή  τους και κλαίγονται κι αυτοί για τους δικούς τους πόνους. Κι αυτοί μίζεροι είναι.
Μήπως αυτά που πρέπει να κρατήσουμε είναι  τα περασμένα μεγαλεία τα οποία δεν είμαστε άξιοι ούτε καν να πιάνουμε στο στόμα μας; Ή μήπως να κρατήσουμε τις ντροπές της ιστορίας και της ζωής σαν μάθημα, ξέρετε αυτά που μας ρίχνουν στα πατώματα από την ντροπή, αλλά ποτέ δεν τα λέμε παραέξω, μη τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν.

Όχι. Αρκεί μόνο να κρατάμε στη μνήμη τις στιγμές εκείνες  που θα καθαρίσουν  την ψυχή μας  και το πνεύμα μας, αυτές που θα αποβάλλουν  τα άσχημα, αυτές που θα σε κάνουν άνθρωπο. Γιατί αυτό έχουμε χάσει, την ανθρωπιά μας.

Δεν είμαστε πια άνθρωποι, παρά ανθρωποειδή, κουρντισμένα στην εντέλεια να αντιδρούμε πότε έτσι πότε γιουβέτσι, όπως αρμόζει στη στιγμή, όπως θέλει το πλήθος κι όχι όπως θέλουμε εμείς.

Κουράστηκα!

Με κούρασαν οι γύρω μου άνθρωποι. Με κούρασαν αυτοί που συναντάω καθημερινά, με κούρασε ο εαυτός μου, γιατί κι εγώ που ανήκω; Σε αυτούς, ένα κομμάτι από αυτούς είμαι, ένα μέρος τους, από τα πολλά ίδια και απαράλλαχτη όπως εκείνοι.

Με κούρασαν οι άνθρωποι, αυτοί που τα ξέρουν όλα, οι γνωστοί ξερόλες, αυτοί που είναι έτοιμοι να κρίνουν και να κατακρίνουν. Όλοι αυτοί που θεωρούν ότι η άποψη τους είναι μια και μοναδική  και άλλη δεν υπάρχει. Αυτοί οι άνθρωποι που τη δική σου άποψη χωρίς να την ακούσουν ( μόνο θα φτάσει σαν ψίθυρος στ΄ αυτί τους), χωρίς να τη δουν (ίσα μια ματιά τους θα ακουμπήσει πάνω της), χωρίς να μπουν στον κόπο να σκεφτούν πώς και γιατί την έχεις,  θα στη βγάλουν σκάρτη και θα σε χαρακτηρίσουν πανεύκολα, άμεσα και χωρίς πολλά πολλά, «φασίστα» ή «ανθέλληνα», ή «απάνθρωπο» ή  «φιλοευρωπαίο», ή «φιλοκουμουνιστή» ή σκέτο «κουμουνιστή» ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.  Ο,τι τους κατέβει στο μυαλό τη στιγμή εκείνη. Και θα προβάλουν με περηφάνια μπροστά το πόσο Έλληνες είναι εκείνοι σε αντίθεση με σένα, το πόσο πιστοί στις παραδόσεις, στη θρησκεία, στην οικογένεια. Ή στον αντίποδα στην τάχα μου προοδευτική Ευρώπη και είναι πολέμιοι της υποανάπτυκτης ανατολής,  και ποιος είσαι εσύ στην τελική που τόλμησες να έχεις άποψη διαφορετική από δαύτους. Βιάζονται να σε ντύσουν αυτοί οι «άγιοι», οι άσπιλοι, οι αθώοι, οι υπεράνω με χαρακτηρισμούς, να σε πουν κάτι έτσι για να φανούν, για να δείξουν την πυγμή της «ψαγμένης» τους άποψης. Οι μεν και οι δε … και εσύ στη μέση.

Να λες ποιος τελικά το ΄χει το δίκιο και ποιος το άδικο. Ποιος τελικά έχει επιχειρήματα σωστά και ποιανού είναι λάθος! Τι από ό,τι μας δείχνουν είναι αλήθεια και τι ψέμα. Τι είναι στημένο και τι αυθόρμητο. Πόσο μια εικόνα από αληθινή μπορεί να παραπλανήσει και να δημιουργήσει εντυπώσεις λανθασμένες.

Να κοιτάς τους μεν και να λες έχουν δίκιο και μετά τους δε και να λες κι αυτοί το ΄χουν το δίκιο τους και ύστερα να βρίσκεις τ΄ άδικο και στους δυο τους. Και να λες όχι δεν μπορεί κάπου υπάρχουν άνθρωποι αληθινοί σε αυτόν τον πλανήτη που δεν χωρίζονται σε χρώματα μπλε και πράσινα και κόκκινα και ροζ, που δεν προσκυνούν δικέφαλους και τριφύλλια και στεφανωμένα κεφάλια, που δεν γονατίζουν μπροστά σε σταυρούς και κοράνια, που δεν χωρίζονται σε καλούς και κακούς. Κάπου υπάρχουν άνθρωποι που δεν θεοποιούν ανθρώπους σκάρτους, ούτε το χρήμα και τη δόξα που δεν δίνονται αμαχητί σε ηγέτες άτολμους και άχρηστους και μισάνθρωπους. Που βάζουν τον άνθρωπο πάνω από όλα πέρα από χρώμα και θρησκεία και φανατισμό.

Κάπου υπάρχουν άνθρωποι, λίγοι, πολύτιμοι! Και θες πολύ να ανήκεις σε αυτούς και να τους βρεις και να τους χαμογελάσεις και να πάρεις πίσω το χαμόγελο από τα δικά τους χείλη!

Άνθρωποι είμαστε, ας το θυμηθούμε επιτέλους!

Πηγή:fylada.gr

by Παυλίνα Κωνσταντάρα

Όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου μας πήγαιναν δύο μήνες το χρόνο στη γιαγιά και τον παππού.Περνούσαμε υπέροχα, καθώς έμεναν στην Κηφισιά (τότε ήταν εξοχή!) σε μια μονοκατοικία με ένα τεράστιο κήπο. Στο διπλανό σπίτι έμενε ο ιδιοκτήτης των σπιτιών, ο οποίος ήταν κηπουρός, ο κύριος Άγγελος. Κάθε πρωί ξυπνούσα και έτρεχα στο σπίτι του. Φροντίζαμε τον κήπο, σκάβαμε, σκαλίζαμε, ήμουν η μικρή τους βοηθός. Στο πίσω σπίτι έμεναν δύο κυρίες, η κυρία Μαργαρίτα με την αδερφή της την κυρία Χαρίκλεια. Και κάθε μέρα το σπίτι μας ήταν γεμάτο κόσμο, η γιαγιά είχε πολλές φίλες που έμεναν εκεί κοντά και οι επισκέψεις ήταν καθημερινές.

Όλα ήταν όσο παραμυθένια ακούγονται, εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια: Όλες οι φίλες της γιαγιάς μου όσο συχνά και αν ερχόντουσαν, μου έφερναν και κάτι, μια σοκολάτα, ένα σακούλι καραμέλες, ένα κομμάτι πίτα που είχαν φτιάξει. Εγώ ως μικρή λιχούδα τα έτρωγα όλα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και όταν ερχόταν η μαμά μου να με πάρει άρχιζε να ουρλιάζει γιατί έβλεπε τα φουσκωτά μου μαγουλάκια να κοντεύουν να σκάσουν. Τα ‘βαζε με τη γιαγιά μου φυσικά, της έλεγε ότι δεν θα με ξανά -αφήσει εκεί, η γιαγιά της έλεγε ότι δεν θα με αφήνει να τρώω και πάει λέγοντας. Η μαμά μου είχε μεγάλη αγωνία μη γίνω χοντρή και πρόσεχε πάρα πολύ τι έτρωγα. Φυσικά αυτό με είχε κάνει όταν έβρισκα γλυκά οπουδήποτε αλλού να τα καταβροχθίζω.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο καλοκαίρι των 6 μου χρόνων, είχε γεννηθεί και το αδερφάκι μου και οι ισορροπίες είχαν κάπως αλλάξει. Δεν ήμουν πια προτεραιότητα, όλοι ζουλούσαν το μωρό πλέον.Πήγα στη γιαγιά με μεγάλη χαρά, θα ήμουν πάλι πρωταγωνίστρια. Από τις πρώτες ημέρες κατάλαβα ότι η τρομοκρατία της μαμάς μου είχε αποδώσει: οι καραμέλες και οι σοκολάτες περνούσαν από έλεγχο πλέον. Όταν πηγαίναμε στο Βάρσο μου έδιναν μισό ριζόγαλο και κόπηκαν οι πολλές τηγανιτές πατάτες. Δύσκολη είχε γίνει η ζωή.

Ένα μεσημέρι η γιαγιά μαγείρευε και εγώ καθόμουν στην κουζίνα μαζί της. Έφτιαχνε γεμιστά.Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε η μαμά, είχε έρθει με το μωρό να μας δει. «Πάνω στην ώρα, της είπε η γιαγιά, βγαίνουν τα πρώτα γεμιστά από το φούρνο, να φας κιόλας». Τα έβγαλε από το φούρνο και έβαλε 6-7 σε ένα ταψάκι.

«Παυλινάκι μου, θα τα πας στην κυρία Μαργαρίτα;» μου είπε.

Η μαμά μου πετάχτηκε: «μην τολμήσεις να φας! Θα τα πας και θα γυρίσεις εδώ να φας μαζί μας, εντάξει;»

«Ναι» της απάντησα.

«Πρόσεχε γιατί άμα φας θα το καταλάβω».

«Εντάξει μαμά» της είπα και έφυγα με το ταψάκι στο χέρι.

Μετά από πέντε λεπτά γύρισα, πασαλειμμένη σε όλο το πρόσωπο. Η μαμά μου με βούτηξε μισοθυμωμένη αλλά μισογελώντας, αφού έβλεπε μια φάτσα γεμάτη λάδια και απορία.

«Δεν σου είπα παιδί μου να μη φας;!!» φώναξε.

«Δεν έφαγα μαμά» της απάντησα με σιγουριά.

«Μη μου λες ψέματα, έφαγες!!»

«Δεν έφαγα μαμά σου λέω», επέμεινα εγώ.

«Παιδί μου είσαι πασαλειμμένη ολόκληρη!»

«Μαμά δεν έφαγα, τα έγλειψα μόνο!»

Έχουν περάσει 36 χρόνια από τότε και ακόμα γελάω όταν την κάνω εικόνα.

Δεν ξέρω τι μηνύματα θα πάρετε από αυτή την ιστορία, δεν ξέρω αν θα καταλάβετε ότι είναι καλό να αφήνετε τα παιδιά να τρώνε τα πάντα, εξηγώντας τους και όχι απαγορεύοντάς τους τι τους κάνει καλό και τι όχι. Γιατί αν τους το απαγορεύσετε, σίγουρα θα προσπαθήσουν να το κάνουν όταν δεν είστε εκεί. Αν όχι, ελπίζω απλά να γελάσατε με τη λαδωμένη μούρη ενός κοριτσιού με φουσκωτά μάγουλα

Πηγή:www.themamagers.gr

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Μια μεγάλη έρευνα έκανε το Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Μελετών (Ined) της Γαλλίας, προκειμένου να διαπιστώσει ποιοι είναι οι λόγοι που κάνουν τα παντρεμένα ζευγάρια να μαλώνουν και  εντέλει να…χωρίζουν.

Η έρευνα έγινε σε 2.016 γυναίκες και 1.474 άνδρες, οι οποίοι δήλωσαν ότι μαλώνουν συχνά μεταξύ τους.

Τα ερωτήματα που ετέθησαν από την έρευνα ήταν αν μαλώνουν για τα χρήματα, τις δουλειές του σπιτιού, την οργάνωση των διακοπών, τις σχέσεις με φίλους, τις σχέσεις με τους γονείς και τα πεθερικά, την εκπαίδευση των παιδιών, τις επιθυμίες των παιδιών, την κατανάλωση αλκοόλ και τις σεξουαλικές σχέσεις.

Γενικό αποτέλεσμα-έκπληξη: ο πρώτος λόγος για τον οποίο μαλώνουν τα ζευγάρια είναι οι δουλειές του σπιτιού. Και ακολουθούν: τα πεθερικά, η εκπαίδευση των παιδιών και τα χρήματα.

Ωστόσο, ανάλογα με το αν είναι γυναίκα ή άνδρας ο ερωτώμενος στην έρευνα, οι λόγοι διαφωνίας του ζευγαριού δεν είναι οι ίδιοι. Για τις γυναίκες, ο πρώτος λόγος διαφωνίας είναι η εκπαίδευση των παιδιών -λόγος που είναι τελευταίος για τους άνδρες. Γενικά για τους άνδρες, ο πρώτος λόγος διαφωνίας στο ζευγάρι είναι τα πεθερικά

Πηγή:www.imommy.gr

Η ευχαρίστηση κι η ικανοποίηση που αποπνέει μια σχέση δεν είναι μόνο γένος θηλυκού. Ναι, καλά το άκουσες. Σε μια σχέση υπάρχουν δύο ειδών «θέλω» και δύο ειδών ανάγκες που συχνά μπορεί να ταυτίζονται, αλλά ακόμα κι αν διίστανται χρίζουν προσοχής και σεβασμού. Κι επειδή ο ρόλος της βασίλισσας και του υποτακτικού δεν ταιριάζουν και τόσο σε μια υγιή σχέση, πολλές φορές χρειάζεται να κοιτάμε λίγο και τις ανάγκες του συντρόφου μας.

Ο άντρας λοιπόν σε μια σχέση, δεν έχει ρόλο κομπάρσου, αλλά συμπρωταγωνιστή και απαιτεί κι αυτός –όπως ακριβώς κι ο δικός σου– κάποια προσοχή και φροντίδα από το έτερον του ήμισυ. Και γι αυτούς που θα σπεύσουν να βροντοφωνάξουν ότι ο άντρας ικανοποιείται μόνο στο κρεβάτι, έχω να σου κάνω μια τρομερή δήλωση. Όπως εσύ θες να ικανοποιείσαι σε μια σχέση πολυεπίπεδα κι όχι μόνο στο κρεβάτι,  το ίδιο ακριβώς επιθυμεί κι ένας άντρας.

Οι ανάγκες του ανθρώπου βλέπεις δεν περιορίζονται στα όρια του κρεβατιού του, αλλά στα  πολυδιάστατα όρια της ψυχής του και της ανθρώπινης φύσης του. Αυτό σημαίνει πως ούτε  η απάντηση «μόνο ποδόσφαιρο, lol και σουβλάκια» καλύπτει όλο το φάσμα της ζωής ενός άντρα. Ένας άντρας έχει κι αυτός τις ανάγκες του σε μια αμφίδρομη και λειτουργική σχέση, που καλό θα ήταν να μην επισκιάζονται πάντα από την πλευρά της γυναίκας.

Φροντίδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που εσύ επιζητάς την προσοχή και τη φροντίδα από τον σύντροφό σου, την επιζητά κι αυτός. Οι ανάγκες αυτές βλέπεις δεν είναι μονόδρομος ούτε έχουν μόνο τη γυναικεία στάμπα πάνω τους. Ειλικρίνεια, αφοσίωση και φροντίδα είναι unisex ανάγκες, που τα δύο φύλα χρειάζονται κι αποζητούν να τις καλύψουν. Ο άντρας βλέπεις δε είναι μηχανή κάλυψης των δικών σου ανασφαλειών κι αναγκών. Οι απαιτήσεις σε μια σχέση κι οι επιθυμίες των πρωταγωνιστών της, δεν μπαίνουν σε κουτάκια μπλε για τα αγοράκια και ροζ για τα κοριτσάκια. Μπαίνουν στο κουτάκι του ανθρώπου, το οποίο κι οι δύο πρέπει να φροντίζουν να καλύπτεται.

Έναν άνθρωπο να τον καλύπτει και να τον ακούει. Όπως ακριβώς εσύ θέλεις να σε ακούει ο άνθρωπός σου, να σε παρηγορεί, να σου συμπαραστέκεται και να σου παρέχει ασφάλεια, το ίδιο περιμένει κι αυτός από πλευράς του.  Η κατανόηση δεν έχει μόνο θηλυκή ταυτότητα αλλά κι αρσενική. Όπως ένας άντρας θα στηρίξει μια γυναίκα, το ίδιο καλείται να κάνει κι αυτή από πλευράς της.

Το χώρο του. Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούμε κάποιο βαθμό ελευθερίας στις σχέσεις μας. Σχέσεις καταπιεστικές, με γκρίνια και στενή παρακολούθηση μάλλον δεν είναι το πρότυπο στο μυαλό ενός άντρα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με μια γυναίκα. Ο χώρος σε μια σχέση είναι ζωτικός για να ευδοκιμήσει αυτή. Εκεί μπορεί με μεγαλύτερη ευκολία να ορίσει κανείς τον εαυτό του, να νιώσει και να είναι ελεύθερος αλλά και να δώσει σε μια σχέση το πλήρες της απόδοσής της. Ο στενός κλοιός δεν ήταν ποτέ ευχάριστος για τις γυναίκες, πόσο μάλλον για τους άντρες. Και τα δύο φύλα χρειάζονται στιγμές ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο, όπως οι ιεροτελεστικές στιγμές που περνάνε με τους φίλους τους.

Και τελευταία αλλά όχι αμελητέα, είναι η ανάγκη για αγάπη. Κι επειδή η λέξη αυτή είναι μεγάλη δεν μπορεί να μπει σε κατηγορία. Αγάπη λοιπόν κατά μια έννοια, είναι όλα τα παραπάνω.

Η κατανόηση, η φροντίδα, η ελευθερία, η αφοσίωση είναι σαν παράδρομοι που όλοι καταλήγουν στον ίδιο προορισμό. Στον προορισμό που όλοι οι άνθρωποι επιδιώκουν να φτάσουν και δεν είναι άλλος από το να αγαπήσουν αλλά και να αγαπηθούν. Να βρουν έναν άνθρωπο που θα τον καλύπτουν και θα τους καλύπτει, που θα του παρέχει ασφάλεια και θα συνεισφέρει στο να διαγράφεται το χαμόγελο στα χείλη του.

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις έναν άντρα;

Επιμέλεια Κειμένου Μυρτώς Τσιτσιδάκη: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή:www.pillowfights.gr

Η Άνοιξη μπήκε για τα καλά και τα λουλούδια έχουν ανθίσει παντού γύρω μας, γεμίζοντας χρώμα και ευωδιές την φύση. Γιατί λοιπόν να μην κάνετε κι εσείς ένα άκρως ανοιξιάτικο μανικιούρ; Υιοθετήστε το φλοράλ σχέδιο στα νύχια σας και φτιάξτε την διάθεση σας με υπέροχα ανοιξιάτικα χρώματα σε έντονες αλλά και παστέλ αποχρώσεις.

Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα υπέροχο λουλουδάτο σχέδιο τόσο σε όλα σας τα νύχια ή απλώς σε ένα από αυτά. Τριαντάφυλλα, μαργαρίτες αλλά και άλλα υπέροχα άνθη μπορούν να κοσμήσουν το μανικιούρ σας, χαρίζοντας ένα υπέροχο, παιχνιδιάρικο αποτέλεσμα.

Δείτε λοιπόν 25 υπέροχες προτάσεις και πάρτε ιδέες για τα δικά σας μοναδικά σχέδια νυχιών!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Δείτε Περισσότερα: http://www.beautetinkyriaki.gr/2016/03/anoiksiatikes-protaseis-gia-entypwsiaka-floral-nyxia/#ixzz44OV6tnlI

Πόσο εύκολα θα μπορούσε να περιγράψει κανείς ένα άνθρωπο, που είναι συναισθηματικά ισχυρός; Είναι διαφορετικός από τους άλλους στην όψη, στην περπατησιά, στην ομιλία;… Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί τόσο εύκολα. Σίγουρα όμως δεν κυκλοφορεί με ταμπελίτσα στο μέτωπο, ούτε έχει πράσινο δέρμα…Δεν μπορούμε να σας πούμε τι ακριβώς κάνει, μπορούμε όμως να σας πούμε τι δεν κάνει!!!

1. Δεν αφήνει το δράμα, να τον κατευθύνει

Ο εγκέφαλός του λειτουργεί σαν το ραδιόφωνο. Επικεντρώνεται σ’ αυτά, που του δίνουν χαρά και χαμόγελο, όπως το ραδιόφωνο συντονίζεται στο σταθμό της επιλογής μας, αφήνοντας στην άκρη κάθε τι που τους φορτίζει αρνητικά.

Ας πορευτούμε μακριά από την ανοησία των γύρω μας, προσπαθώντας να επικεντρωθούμε στα θετικά και δεν θα αργήσει η στιγμή, που θα βλέπουμε δυσκολότερα τα αρνητικά.

2. Δεν σπαταλά το χρόνο του στην αυτολύπηση

Ο ισχυρός συναισθηματικά άνθρωπος δεν κάθεται να στεναχωρηθεί για τον άσχημο τρόπο, που του φέρθηκαν οι άλλοι. Αντιθέτως αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του, της δουλειάς του, προσπαθεί να διορθώσει ό,τι διορθώνεται, έχοντας πάντα στο μυαλό του πως η ζωή δεν είναι πάντα ούτε εύκολη, ούτε δίκαιη. Γιατί ευτυχία δεν είναι η απουσία προβλημάτων, αλλά η ικανότητά να τα κανείς.

Γι’ αυτό, καλό είναι να κοιτάμε τι έχουμε και όχι τι χάσαμε, αφού αυτό που μετράει δεν είναι αυτό που χάνουμε, αλλά τι κάνουμε με ό,τι μας μένει.

3. Δεν χρειάζεται πολλά για να είναι ευτυχισμένος

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος ξέρει πολύ καλά πως η ευτυχία είναι στάση ζωής. Με άλλα λόγια η ευτυχία του δεν εξαρτάται από την επίλυση του ενός ή του άλλου θέματος. Δεν συνδέεται με την απόκτηση πραγμάτων, ανθρώπων, κοινωνικού status. Ευτυχία είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα και πώς μπορεί κανείς να το εκτιμήσει.

4. Δεν συγκρίνει την πορεία του με των άλλων.

Η κοινωνική σύγκριση είναι ο κλέφτης της ευτυχίας. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε χωρίς να μπαίνουμε σε σύγκριση με τους άλλους, τη στιγμή που ο καθένας χρειάζεται το δικό του χρόνο εξέλιξης και έχει να διανύσει τη δική του πορεία εξέλιξης. Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος, το γνωρίζει καλά αυτό.

5. Δεν ζηλεύει την ευτυχία και την επιτυχία των άλλων.

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος μπορεί πραγματικά να εκτιμήσει και να χαρεί για την επιτυχία των άλλων, ούτε ζηλεύει αν κάποιος πετύχει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εκείνος, αφού γνωρίζει πως η επιτυχία εξαρτάται από σκληρή δουλειά και μεθοδευμένη προσπάθεια. Δεν φοβάται να δουλέψει σκληρά και έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Αυτή η εμπιστοσύνη άλλωστε είναι που δεν του αφήνει κανένα χώρο για φθόνο. Όταν υπάρχει αυτοεκτίμηση δεν υπάρχει κανένας λόγος για ζήλια.

6. Δεν περιμένει τα πάντα να είναι εύκολα

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος δεν βλέπει τις αποτυχίες ή τις καθυστερήσεις σαν λόγους για να παραιτηθεί από την προσπάθειά του. Αντιθέτως τις χρησιμοποιεί σαν μέσο για να γίνει καλύτερος. Είτε προσπαθεί για τη βελτίωση της υγείας του, είτε της δουλειάς του, έχει κατανοήσει καλά πως κάθε βήμα απαιτεί χρόνο και το ίδιο και οι αλλαγές.

7. Δεν λέει “δεν μπορώ”.

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος, γνωρίζει πολύ καλά, πως όποιος θέλει να κάνει κάτι, θα βρει και τον τρόπο να το κάνει. Αν πάλι δεν θέλει, θα βρει κι ένα μακρύ κατάλογο δικαιολογιών για να το αποφύγει.

Καλό είναι να σταματήσουμε να λέμε “θα ήθελα…” ή “ας μπορούσα” και να το αντικαταστήσουμε με το “θέλω” ή το “μπορώ”. Ας βάλουμε σε κουτί τα “δεν μπορώ” και τα όνειρά μας σε σχέδια.

8. Δεν αφήνει τους πειρασμούς να τον αποσπάσουν.

Επικεντρώνεται στα όνειρά του και δεν τα θυσιάζει για κάτι εφήμερο.

9. Δεν είναι ανυπόμονος

Τα καλά πράγματα δεν έρχονται σ’ αυτούς που περιμένουν. Τα καλά έρχονται σε κείνους που προσπαθούν και εργάζονται για να πετύχουν με υπομονή και σύνεση. Αν ξέρουμε τι θέλουμε ας προχωρήσουμε με ένα βήμα τη μέρα, προς την κατεύθυνση αυτή.

10. Δεν κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος δεν επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Τα παραδέχεται και μαθαίνει από αυτά, αποκτώντας πείρα και ικανότητα να παίρνει σωστότερες αποφάσεις.

11. Δεν αντιστέκεται στην αλλαγή

Ούτε και την αποφεύγει, γνωρίζοντας πως πολλές φορές, αυτό είναι αδύνατο. Έτσι, είναι πρόθυμος να δοκιμάσει αλλαγές πιστεύοντας στην ικανότητά του να προσαρμόζεται και να απαντά στις προκλήσεις.

12. Δεν σπαταλά χρόνο και ενέργεια για πράγματα, που δεν μπορεί να ελέγξει

Ξέρει πολύ καλά, πως μερικές φορές το μόνο που μπορεί να ελέγξει κανείς είναι η στάση του. Άλλωστε η εσωτερική γαλήνη ξεκινά από τη στιγμή, που θα επιλέξουμε να μην επιτρέψουμε σε ένα τυχαίο γεγονός ή και πρόσωπο, να ελέγξει τα συναισθήματά μας.

13. Δεν κολλά σε κάθε λέξη που λένε οι άλλοι γι’ αυτόν.

Ακούει τη δική του καρδιά και τη δική του διαίσθηση.

Καλό είναι να προσπαθούμε να μην παίρνουμε τα πράγματα, που λένε οι άλλοι για μας, προσωπικά. Στην πραγματικότητα τα λόγια τους αντανακλούν τη δική τους εικόνα, όχι τη δική μας. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε και ποιους έχουμε γύρω μας.

14. Δεν πιστεύει πως όλοι είναι εν δυνάμει εχθροί του.

Ο συναισθηματικά ισχυρός άνθρωπος επιλέγει να βλέπει την καλοσύνη στους άλλους.

Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας και ας πλησιάσουμε τους ανθρώπους, αφού όταν επιλέγουμε την καλοσύνη των ανθρώπων, καταλήγουμε να τροφοδοτούμε με καλοσύνη τον ίδιο μας τον εαυτό.

15. Δεν είναι κύριο μέλημά του να τα έχει καλά με όλους.

Δεν φοβάται να πει “όχι” ή να μιλήσει όταν αυτό, είναι απαραίτητο. Προσπαθεί να είναι δίκαιος και υπομονετικός, αλλά αποδέχεται την απογοήτευση των άλλων όταν δεν πληρεί τις προσδοκίες τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν μπορούμε να τους ευχαριστούμε όλους. Όπως λέει και το τραγούδι: “σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε”…

16. Δεν πιστεύει πως είναι ποτέ αργά, για να ξεκινήσει κανείς απ’ την αρχή.

Επειδή κάποια πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περιμένουμε ή όσο γρήγορα θέλουμε, αυτό δεν είναι λόγος για να χάσουμε τον εαυτό μας. Εξάλλου ο χρόνος κυλάει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και είναι προτιμότερο να ζήσουμε έτσι, ώστε κοιτάζοντας πίσω, να μπορούμε να πούμε πως δώσαμε στη ζωή μας τον καλύτερό μας εαυτό.

Αν νομίζετε πως κάποιο από τα παραπάνω ή και όλα, αξίζει την προσοχή σας ή την υιοθέτησή σας, κάντε το!

πηγή: marcandangel.com
toperiodikomas.blogspot.gr

http://www.awakengr.com/o-ischyros-synesthimatika-anthropos/#ixzz44Nn20mYC

by Αλεξία Μπακοπούλου

Της πατρίδας μου η μητέρα έχει στόμα ανθηρό. Όποιος τολμήσει να της κάνει υποδείξεις, προτάσεις, συστάσεις και άλλα τέτοια καουμπόικα, χωρίς βιογραφικό ανάλογο του δικού της μητρικού μεγαλείου, χαίρει της πλήρους υποτίμησής της.

Γιατί μόνο αυτή – και 27 κατασκευαστές πλυντηρίων…ξέρουν!

Μόνο η δόλια η μάνα και οι συναγωνίστριές της μπορούν να κατανοήσουν τον πόνο της, να μοιραστούν τις γνώσεις της από παιδιατρικής, παιδοψυχολογίας μέχρι και ανθοδετική Ικεμπάνα.

Παρατηρώντας συχνά τέτοιου είδους συμπεριφορές που οι μαμάδες απομονώνουν έξω από το κέντρο λήψεως εξωτερικών πληροφοριών οτιδήποτε δεν κυκλοφορεί με παιδί μου γεννήθηκε προσφάτως το ερώτημα: Όταν πάτε στο γιατρό, βεβαιώνεστε πρώτα ότι έχει περάσει την αρρώστια που ζητάτε να σας θεραπεύσει; Αν είστε ακόμα πιο προχώ, και πάτε στον ψυχίατρο επιδιώκετε με φανατισμό να έχει – τουλάχιστον – νοσηλευτεί στου Μαρκομιχελάκη;

Τι είναι ακριβώς αυτό που σου δίνει τη δύναμη να ξεστομίζεις ένα υποτιμητικό «εσύ δεν ξέρεις γιατί δεν έχεις παιδιά»; Και εσύ, δηλαδή, γιατί είσαι η φωτεινή Πιπιλή-Παντογνώστης;

Θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι σε μια παρέλαση την καλύτερη αίσθηση της πορείας και της εξέλιξής της την έχει κάποιος που είναι έξω από αυτή. Κάποιος που απλά την παρακολουθεί. Η απόσταση από το συμβάν σου δίνει το χώρο και την άνεση να σκεφτείς αντικειμενικά, και ψύχραιμα.  Δεν εμπλέκεσαι στο γεγονός και δεν χάνεσαι στα ταπεινά «εγώ ξέρω».

Η δεκτικότητα σε γνώμες και απόψεις, να ξέρετε, δεν έχει στην ουσία διαβάθμιση αποδοχής. Όποιος απαξιώνει μια συμβουλή, γνώμη που του δίνεται με αγάπη, αλλά με ελλείψεις στο βιογραφικό του,  στην ίδια κατηγορία θα βάλει και τη γνώμη του ειδήμονα, απλά στο πιο πάνω ράφι. Το σκόνισμα πάντως δεν το γλιτώνουν. Είναι σωστό και βέβαιο ότι μόνο ο συστρατιώτης σου θα νιώσει τον πόνο σου στον πόλεμο, όμως ο πόλεμος πολλές φορές κουράζει και βαραίνει το μυαλό και χρειάζεται κάτι πιο φρέσκο και διαφορετικό να σε σπρώξει να πας παρακάτω, να βγεις από τα χαρακώματα και να παλέψεις με άλλο τρόπο.

Αυτό που χρειάζεται δεν είναι απλά να ακούμε, αλλά να έχουμε την ωριμότητα να φιλτράρουμε. Να παίρνουμε από τον καθένα αυτό που έχει να κάνει με εμάς, που ταιριάζει την περίπτωσή μας και μας πάει παρακάτω, μας διευκολύνει.

Μην κλείνετε τους δίαυλους επικοινωνίας με κανέναν και για τίποτα. Μη χάνεστε μέσα σε  μια μετάφραση που ποτέ δεν κάνετε. Και κυρίως μην βγάζετε έξω από τη ζωή σας ό,τι διαφέρει, βαλτώνοντας σε ομάδες και κλίκες «ομοϊδεατών» τεκνούχων!  Θα χάσετε όλη την «παρέλαση» και είναι κρίμα!

Και όποιος έχει αντίρρηση με τα παραπάνω, δεν ξέρει αυτός!

Πηγή:www.themamagers.gr