Αρχείο

All posts for the day 27 Φεβρουαρίου 2016

Τελικά ποιος δουλεύει πιο σκληρά; Ο μπαμπάς ή η μαμά;

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

zeugari

Το κλασσικό ερώτημα που απασχολεί τα ζευγάρια είναι αν τελικά η μαμά ή ο μπαμπάς δουλεύει πιο σκληρά. Ποιός είναι ο πιο δύσκολος ρόλος λοιπόν;

Όποια μαμά και να ρωτήσετε θα σας απαντήσει ότι οι μαμάδες δουλεύουν πιο σκληρά. Και έχουν σχεδόν δίκιο καθώς οι μαμάδες είναι υπεύθυνες για το 99,9% των γευμάτων , της καθαριότητας και της απασχόλησης των παιδιών. Ακόμη πληρώνουν τους λογαριασμούς, μαγειρεύουν και δυστυχώς δουλεύουν κιόλας αν χρειαστεί.

Τώρα ας ρωτήσουμε τους μπαμπάδες. Οι μπαμπάδες με την σειρά τους θα μας πουν ότι αυτοί δουλεύουν πιο σκληρά. Συγκεκριμένα θα μας πουν ότι ο μπαμπάς είναι ‘’ ο κουβαλητής’’ του σπιτιού (με την προϋπόθεση φυσικά ότι η μαμά μένει στο σπίτι και ασχολείται μόνο με τα παιδιά) και ότι στηρίζει οικονομικά την οικογένεια. Ακόμη θα πουν ότι φροντίζουν την αποπληρωμή των λογαριασμών και λείπουν αρκετές ώρες στην δουλειά και για αυτό θεωρούν ότι δουλεύουν πολύ σκληρά.

Αφού είπαν και οι δύο πλευρές την γνώμη τους που καταλήγουμε; Ποιος ρόλος είναι πιο σημαντικός;

Η απάντηση βρίσκεται στο πέρασμα του χρόνου. Όσο και να προσπαθείτε να αποδείξετε πως ο ένας από τους δυο δουλεύει πιο σκληρά όσο περνάει ο καιρός θα δείτε πως οι ρόλοι αλλάζουν ανάλογα με την χρονική περίοδο που διανύετε. Για παράδειγμα τους πρώτους μήνες με το μωρό οι μαμάδες δουλεύουν πιο σκληρά καθώς ασχολούνται 24 ώρες το 24ωρο με το μωρό και δεν ξεκουράζονται. Όταν προσαρμοστούν οι μαμάδες με το μωρό είναι λίγο πιο χαλαρές. Όμως όσο το παιδί μεγαλώνει, μεγαλώνουν και οι υποχρεώσεις των μπαμπάδων κυρίως από οικονομικής απόψεως. Έτσι την συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι μπαμπάδες δουλεύουν πιο σκληρά.

Επομένως και ο ρόλος των μαμάδων αλλά και των μπαμπάδων είναι πάρα πολύ σημαντικός σε μια σχέση γιατίχρειάζονται και οι δύο. Για αυτό σταματήστε να συγκρίνετε ο ένας τον άλλο και βρείτε μια μέση λύση .Μοιράστε τις σωστές αρμοδιότητες και βοηθήστε ο ένας τον άλλο προκειμένου να βρείτε μια ισορροπία…

babyradio.gr-Γκαλίτσιου Μαριάννα

Πηγή:babyradio.gr

Οι τροφές που βοηθούν το παιδί μας να ψηλώσει!

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

21843001_shutterstock_176041289.limghandler

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Κι όμως υπάρχουν κάποιες τροφές που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί μας να πάρει ύψος!

Το ύψος του παιδιού μας, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Οι πιο σημαντικοί είναι η κληρονομικότητα και το φύλο. Υπάρχουν όμως και άλλοι σημαντικοί παράγοντες στους οποίους μπορούμε να παρέμβουμε. Συγκεκριμένα η διατροφή, η άσκηση, ο ύπνος και η κατάσταση υγείας είναι παράγοντες που προσδιορίζουν σε ποιο ύψος θα σταματήσει η ανάπτυξη. Έτσι ενώ δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι που μπορούν να αυξήσουν το ύψος πέραν από το γενετικά καθορισμένο, σίγουρα η έλλειψη κάποιων τροφίμων, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, ο ανεπαρκής ύπνος και ο μη τακτικός έλεγχος της υγείας μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη με αποτέλεσμα να μη φτάσει το παιδί μας στο μέγιστο δυνατό ύψος.

Yπάρχουν τροφές που μπορούν να το βοηθήσουν να πάρει ύψος;
Η διατροφή του παιδιού πρέπει να περιλαμβάνει τρόφιμα υψηλά σε πρωτεΐνη, πλούσια στα εξής μέταλλα: ασβέστιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και στις εξής βιταμίνες: βιταμίνη Α, βιταμίνη C, βιταμίνη D (η οποία κυρίως συντίθεται στο σώμα μας με την έκθεση στον ήλιο). Όμως, για να δούμε συγκεκριμένα ποια τρόφιμα μας παρέχουν τα παραπάνω θρεπτικά συστατικά ώστε να τα εντάξουμε στη διατροφή των παιδιών.

Τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη. Οι τροφές που συστήνονται για την αύξηση του ύψους του παιδιού είναι άπαχα κόκκινα κρέατα (μοσχάρι), κοτόπουλο, ψάρι (προτιμούμε και αυτά που τρώγονται με το κόκαλο: γαύρος, σαρδέλες, μαρίδες για να καλύψουμε και το ασβέστιο), όσπρια (μας καλύπτουν και σε σίδηρο), αυγό και ημιαποβουτυρωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτι και τυρί, που μας καλύπτουν και σε ασβέστιο).

Τροφές πλούσιες σε ασβέστιο: Και αυτές είναι: τυρί, γάλα, γιαούρτι, σαρδέλες με ψαροκόκαλο, σολομός, μύδια, στρείδια, σύκο, αμύγδαλο, πατάτα, μπρόκολο, όσπρια, φυλλώδη λαχανικά, αποξηραμένα φρούτα.

Τροφές πλούσιες σε σίδηρο: κόκκινο κρέας, συκώτι, μύδια, στρείδια, δημητριακά ολικής αλέσεως ή εμπλουτισμένα, φασόλια, ξηροί καρποί, αυγά, σύκο, αρακάς, πράσινα φυλλώδη λαχανικά.

Τροφές πλούσιες σε ψευδάργυρο: συκώτι, μοσχάρι, κοτόπουλο, κάβουρας, στρείδια, αρακάς, δημητριακά ολικής αλέσεως, φύτρο σιταριού.

Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α: κολοκύθι, σπανάκι, καρότο, μπρόκολο, συκώτι, γλυκοπατάτα, πράσινα ραδίκια. Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C: λαχανικά Βρυξελλών, πορτοκάλι, λεμόνι, πιπεριά, σπαράγγι, κουνουπίδι, μπρόκολο, παπάγια, φράουλες.

Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D: πλήρες γάλα, τυρί, βούτυρο, αυγό, συκώτι, βοδινό, μοσχάρι, σαρδέλες, ρέγκα, τόνος, σολομός, μαργαρίνη

Συμπέρασμα; Προκειμένου να βοηθήσουμε το παιδί μας να ψηλώσει πρέπει να το βοηθήσουμε να έχει μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε άπαχο κρέας (κόκκινο και λευκό), ημιαποβουτυρωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα, όσπρια, αυγό, φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς. Έτσι, προτρέπουμε το παιδί να δοκιμάζει τροφές, να συμμετέχει στην επιλογή των τροφών και την παρασκευή των φαγητών και το μυούμε σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής με ισορροπημένη διατροφή, άσκηση, επαρκή ύπνο, αποτελώντας εμείς οι ίδιοι πρότυπα για εκείνα.

Πηγή: www.imommy.gr

Συγκινητικό: Δείτε τη δύναμη ψυχής αυτού του ανάπηρου παιδιού (video)

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

7af73b77dbbc5cc576171e7c8190e2fa7-696x327

Σε έναν σχολικό αγώνα δρόμου μία μητέρα βιντεοσκοπούσε το ανάπηρο παιδί της, το οποίο πάσχει απο εγκεφαλική παράλυση. Ξαφνικά ο μικρός φάνηκε ανήμπορος να συνεχίσει, και έτσι ο καθηγητής του τον πλησίασε για να τον βοηθήσει. Ο μικρός όμως όχι μόνο συνέχισε την διαδρομή μόνος του, αλλά με την συμπαράσταση όλων των συμμαθητών και των φίλων του κατάφερε να τερματίσει.

Πηγή:www.enimerwsi.eu

ΦΡΟΥΡΙΑ/ΚΡΥΨΩΝΕΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

frouria+kripsones

της Λέτας Ανδρούτσου

Έχει ποτέ το παιδί σας φτιάξει φρούριο με μαξιλάρια καναπέ και κουβέρτες; Μήπως κάποια μυστική φωλιά με κλαδιά και θάμνους ή κάποιο φρούριο από χιόνι; Ίσως θυμάστε κι εσείς τον εαυτό σας να κάνει το ίδιο πράγμα. Πόσο όμορφα σας έκανε να νιώθετε ο δικός σας μυστικός χώρος με τους δικούς σας κανόνες;

Πιθανόν να διασκεδάζατε τόσο πολύ που δεν αντιληφθήκατε το πόσο καλό ήταν αυτό για σας.

Η δημιουργία μυστικών φρουρίων, φωλιών, κρυψώνων και παιχνιδόσπιτων δεν είναι απλά ένα τυχαίο είδος παιχνιδιού. Είναι ένα παγκόσμιο ένστικτο ριζωμένο στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών, λέει ο παιδαγωγός David Sobel του Antioch University New England — ο άνθρωπος που έχει μελετήσει αυτή την συμπεριφορά περισσότερο από τον καθένα.

Παιδιά σε όλο τον κόσμο οργανώνουν αυτούς τους «ξεχωριστούς χώρους» σε δάση, φαράγγια, ερήμους, όχθες ποταμών, φράκτες, μικρούς χώρους και ναι, σε αυλές των προαστίων και σε υπόγεια — προσωπικοί μικροί κόσμοι μέσα στον κόσμο.

«Απλά ήταν κάτι που συνέβαινε, και το καλύτερο που είχες να κάνεις ήταν να μην το εμποδίζεις», μου είπε. «Τώρα, ενώ η παρόρμηση υπάρχει ακόμα μέσα στα παιδιά, οι ευκαιρίες για να την ακολουθήσουν έχει μειωθεί». Τα παιδιά περνάνε περισσότερη ώρα συνδεδεμένα στο διαδίκτυο παρά έξω για παιχνίδι, λέει ο Sobel, που είναι ο συγγραφέας του Children’s Special Places: Exploring the Role of Forts, Dens, and Bush Houses in Middle Childhood. Τα νεότερα παιδιά είναι λιγότερο πιθανό πια να αντιγράψουν το χτίσιμο φρουρίων από τα μεγαλύτερα — ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο όλα τα παιχνίδια αυτού του είδους (πχ κρυφτό, αγαλματάκια ακίνητα) περνάνε από γενιά σε γενιά.

Γιατί τα φρούρια είναι τόσο σπουδαία…
Η επιθυμία να δημιουργήσεις τον δικό σου ξεχωριστό χώρο, λέει ο Sobel, ξεκινά γύρω στα 5 με 6 (περίπου στην ηλικία που σταματούν να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη) και σταματά στα 12 με 13.

Στην αρχή το παιχνίδι γίνεται κυρίως μέσα — δημιουργία φρουρίων με μαξιλάρια ή γωνιές χτισμένες με κομμάτια. Γύρω στην ηλικία των εννιά, τα παιδιά θέλουν να απομακρυνθούν από την επιτήρηση των γονιών τους. Ένα ξύλινο σπίτι έξω στους θάμνους είναι το ιδανικό μέρος.

Αναπτυξιακά, δύο μεγάλα πράγματα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αυτής της μέσης παιδικής ηλικίας που τροφοδοτούν αυτό το παιχνίδι:

1) Ανακαλύπτουν τον κόσμο. Τα παιδιά θέλουν να μάθουν τον τρόπο με τον οποίο όλα τα κομμάτια της ζωής τους συνδέονται μεταξύ τους — τα τοπία, οι δρόμοι, η γειτονιά, το σπίτι … και τη δική τους θέση μέσα σε αυτά. «Θέλουν να τα συνδέσουν όλα μεταξύ τους σαν ένα παζλ», λέει ο Sobel.

2) Γίνονται πιο ανεξάρτητα. Τα παιδιά αρχίζουν να δημιουργούν έναν ξεχωριστό εαυτό από αυτόν που τους έχει οριστεί από τους γονείς τους. Επιθυμούν την δική τους ξεχωριστή θέση στον κόσμο.

«Το ξεχωριστό εξωτερικό μέρος, συμβολίζει το ξεχωριστό εσωτερικό μέρος», λέει ο Sobel. «Είναι η δική τους προσωπική χρυσαλλίδα».

Και ναι! Είναι επίσης και διασκεδαστικό!
Ταυτόχρονα με την ικανοποίηση αυτών των ισχυρών αναπτυξιακών αναγκών, τα παιδιά επωφελούνται και σε άλλους τομείς από το χτίσιμο των φρουρίων:

Ωριμότητα, ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση
Γνωστικές ικανότητες, όπως η επίλυση προβλημάτων, ο σχεδιασμός και η φαντασία
Κοινωνικές ικανότητες, όπως η συνεργασία και η διαπραγμάτευση
Πρακτικές ικανότητες
Αρκετή άσκηση από το χτίσιμο και το παιχνίδι
Αγάπη και γνώση για το φυσικό περιβάλλον
Αγχολυτικό: Ένα κάστρο είναι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μία άμυνα ενάντια στις δυνάμεις του έξω κόσμου (κι ένα εξαιρετικό μέρος για ονειροπόληση).

Ενισχύοντας το χτίσιμο φρουρίου — τι μπορούμε να κάνουμε:
Όπως κι εσείς κάποτε, έτσι και το παιδί μπορεί να πιάσει μερικά ξύλα —ή ό,τι βρεθεί πιο βολικό— και να ξεκινήσει να χτίζει. Αν όχι, τότε υπάρχουν μερικοί εύκολοι τρόποι για να το διευκολύνετε:
Παρουσιάστε το παιχνίδι του φρουρίου από νωρίς. Τα φρούρια με κουβέρτα —τόσο απλό όπως το να ρίξεις μια κουβέρτα πάνω από ένα τραπέζι δημιουργώντας μια ζεστή φωλιά— είναι μια πρώιμη μορφή του παιχνιδιού που ακόμα και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αγαπούν. «Ξεκινά σε εσωτερικό χώρο και μετά μετακομίζει έξω, κι από εκεί μακρύτερα και μακρύτερα» καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, λέει ο Sobel.
Δώστε του τα υλικά. Οτιδήποτε είναι αρκετό για να αναφλέξει την παιδική φαντασία, από μια κολλητική ταινία και κουτιά από χαρτόνι μέχρι υλικά κατασκευών. Μπορείτε επίσης, να ξεκινήσετε κάτι μαζί. Ένα καλό υλικό για δραστηριότητες εξωτερικού χώρου είναι τα Stick-lets , πλαστικά που συνδέουν κλαδιά μεταξύ τους. Η σχεδιάστρια Christina Kazakia εμπνεύστηκε την κατασκευή τους όντας μαθήτρια του Rhode Island School of Design, όταν άκουσε τους φίλους της να αναπολούν το πόσο διασκεδαστικό ήταν το να χτίζουν φρούρια.
Εξασφαλίστε πως έχουν κάποιο χώρο να εξερευνήσουν. «Τα παιδιά έχουν ανάγκη την επαφή με το φυσικό περιβάλλον· είναι μέρος της διαδικασίας», λέει ο Sobel. «Και γι’ αυτό τον λόγο οι γονείς πρέπει να είναι ανεχτικοί σε μια λίγο μεγαλύτερης ακτίνας ελευθερία».
Εξετάστε την πιθανότητα για πιο δομημένο χώρο παιχνιδιού. Καλοκαιρινές κατασκηνώσεις με πολύ παιχνίδι στο δάσος, είναι άλλος ένας τρόπος για να εκφράσει το παιδί το ένστικτο για την κατασκευή φρουρίων. Μερικές κατασκηνώσεις έχουν χτίσει το δικό τους πρόγραμμα εκμάθησης γύρω από το χτίσιμο φρουρίων. O Sobel, αναφέρεται στα ευρωπαϊκά προγράμματα κατασκήνωσης όπου τα παιδιά χτίζουν ολόκληρα χωριά μέσα στα οποία ζουν. Όλο και περισσότερα ανεξάρτητα σχολεία ενθαρρύνουν το χτίσιμο φρουρίων στους χώρους παιχνιδιού επειδή ακριβώς βλέπουν την αξία του, λέει ο Sobel που έχει γράψει επίσης και το βιβλίο Nature Preschools and Forest Kindergartens.
Και μην ξεχνάτε: Ιδιωτικός χώρος – Απαγορεύεται η είσοδος!

Σαν μαμάδες και μπαμπάδες πρέπει απλά να “τσιγκλίσουμε” τα παιδιά και μετά να τα αφήσουμε ελεύθερα. Αυτά ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.

Πηγή:www.childit.gr

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΙΝΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ…

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

ainias

Ο δρόμος προς την Ειδομένη μακρύς…

Χιλιόμετρα αφιλόξενης ασφάλτου, σε μια φιλόξενη χώρα.

Μακρύς ο δρόμος για την επιβίωση…

Και ο σύγχρονος Αινείας, πρόσφυγας από την εμπόλεμη ζώνη, παίρνει στις πλάτες τον πατέρα του, για να τον οδηγήσει σε τόπους που δεν θα ακούγονται πλέον βόμβες, τα σύγχρονα τύμπανα του πολέμου.

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία…

Κάπως έτσι κερδίζεται ο παράδεισος…

(Φωτογραφία: Ελένη Πατσιατζή)

Πηγή:e-mesara.gr

Η Λεκτική Βία Που Βιώνουν Οι Γυναίκες Στις Αίθουσες Τοκετών

Published 27 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

article17935.w_l-744x497

Η εμπειρία τοκετού μιας γυναίκας ήταν τόσο άσχημη που η ίδια η κόρη της όταν μεγάλωσε, αποφάσισε να τη μοιραστεί στο Facebook.

«Όταν έφτασε ο γιατρός στην αίθουσα τοκετών, της φώναξε να γυρίσει ώστε να βλέπει τη γέννα στον καθρέφτη που ήταν απέναντί της. Επειδή λόγω του βάρους της και της κατάστασής της, της ήταν δύσκολο να μετακινηθεί, της φώναξε «Τί θα γίνει διάολε, θέλεις να το ξεφορτωθώ αυτό το μωρό από μέσα σου ή όχι;». Την άφησε εκεί για μισή ώρα να περιμένει μέχρι να έρθει κάποιος να τη φροντίσει και να ξεκινήσει η γέννα».

Η παραπάνω ιστορία συνέβη σε νοσοκομείο της Αμερικής και δυστυχώς δεν είναι η μοναδική. Υπάρχουν επίσης πολλές παρόμοιες ιστορίες τοκετών από κακότροπους νοσηλευτές, και στο Ισραήλ. Τον περασμένο Απρίλιο, μια παρόμοια περίπτωση έκανε το γύρο του διαδικτύου όταν ο αναισθησιολόγος αποκάλεσε την επίτοκο «χοντρή» και μόνο όταν το θέμα πήρε διαστάσεις, αναγκάστηκε ο ίδιος να ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

Πολλοί οργανισμοί στο Ισραήλ που υποστηρίζουν τις γυναίκες κατά τη διάρκεια του τοκετού, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια καμπάνια ενάντια στο φαινόμενο της λεκτικής βίας που βιώνουν οι γυναίκες στις αίθουσες των τοκετών.

«Ο αναισθησιολόγος δεν επιτρέπεται να λέει σε μια γυναίκα ότι είναι υπέρβαρη ή να τη κρίνει για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον πόνο» λέει ο Ruti Karni Horowitz, επικεφαλής του Ισραηλινού παραρτήματος του Οργανισμού προστασίας του Τοκετού και της Λοχείας και συνεχίζει «Η μαία δεν πρέπει ποτέ να λέει στην επίτοκο ότι δεν έχει καμία πιθανότητα να γεννήσει φυσιολογικά επειδή «σαν εσένα έχω δει χιλιάδες!». Εκτός από τη ταπεινωτική επιρροή που ασκούν, τέτοιες δηλώσεις είναι καταστροφικές για τη διαδικασία του τοκετού και για το πόσο τραυματικά ή μη θα τη βιώσει μια γυναίκα!».

Τον περασμένο μήνα, το κίνημα γυναικών για την ελεύθερη επιλογή τοκετού κάλεσε τον γενικό διευθυντή του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ προκειμένου να δημιουργήσει ένα σύστημα προστασίας όλων των γυναικών που έχουν κακοποιηθεί λεκτικά κατά τη διάρκεια του τοκετού ενώ ανέβασε σχετικό υπόμνημα στο διαδίκτυο που μέχρι στιγμής έχει λάβει 1000 υπογραφές.

Κάποιες δεν θα έπρεπε να γίνεστε μητέρες!
Το παραπάνω υπόμνημα που βρίσκεται στη διάθεση του κοινού προς υπογραφή, αναφέρει ατάκες νοσηλευτικού προσωπικού (μαιευτήρων, αναισθησιολόγων κλπ) σε επίτοκες όπως «Κάποιες δεν θα έπρεπε να γίνεστε μητέρες» ή «Την επόμενη φορά να έχεις χάσει βάρος για να σου κάνω σωστά την επισκληρίδιο!» ή «Στη δική μου αίθουσα τοκετών δεν ανέχομαι κλάματα. Κατάλαβες;».

Αυτού του είδους η αντιμετώπιση έχει αρνητική επιρροή στη διαδικασία του τοκετού την οποία μετατρέπει από όμορφη στιγμή, σε επώδυνη και βίαιη ενώ επηρεάζει άκρως αρνητικά την επικοινωνία της μητέρας με το βρέφος αλλά και την εικόνα που έχει η μητέρα για τον εαυτό της.

Οι 24 στις 89 γυναίκες που συμμετείχαν σε έρευνα του Ισραηλινού Οργανισμού Υγείας, ανέφεραν ότι εκδήλωσαν μετα-τραυματικά συμπτώματα μετά τη γέννα. Επιπλέον, έχει αναρτηθεί μια ειδική φόρμα που επιτρέπει στις γυναίκες να καταγγέλλουν περιστατικά λεκτικής βίας από το νοσηλευτικό προσωπικό, κατά τη διάρκεια του τοκετού, καταγγελίες που ο Οργανισμός σκοπεύει να παραπέμψει στη δικαιοσύνη.

Ισραηλινές οργανώσεις έχουν προσχωρήσει σε μια μάχη ενάντια στη κατάχρηση της εξουσίας που υπάρχει από το νοσηλευτικό προσωπικό εις βάρος των επιτόκων και των μωρών τους. Η Susan Hodges, πρόεδρος του κινήματος «Πολίτες για τη Μαιευτική» στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαμαρτυρήθηκε για το φαινόμενο σε ένα άρθρο στην Εφημερίδα της Περιγεννητικής Αγωγής το 2009. Η Hodges υποστηρίζει ότι «Οι γιατροί συχνά λόγω της θέσης τους, βάζουν τις γυναίκες να «συμφωνούν» να γίνονται παρεμβάσεις στο σώμα τους, εξαιτίας της άνισης δύναμης μεταξύ του γιατρού και της επιτόκου». Σε άρθρο της, η Hodges ενθαρρύνει τις γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί λεκτικά, να καταθέσουν επίσημες καταγγελίες στα νοσοκομεία.

Επιπλέον, παρατηρούμε και διαφορές στις κυρώσεις που έχει ένας γιατρός στην Αμερική απ” ότι στο Ισραήλ. Αν για παράδειγμα ένας μαιευτήρας αποκαλέσει «χοντρή» την επίτοκο στην Αμερική, θα απολυθεί αμέσως ενώ στο Ισραήλ δεν υπάρχουν επιπτώσεις. Από την άλλη, το Υπουργείο Υγείας του Ισραήλ αναφέρει ότι το επάγγελμα του μαιευτήρα είναι πολύ σημαντικό και ότι ειδικά οι μαίες της χώρας, είναι από τις καλύτερες του κόσμου. Παρ” όλα αυτά, κάθε καταγγελία αντιμετωπίζεται άμεσα και με την ανάλογη βαρύτητα ενώ στη πλειοψηφία τους οι επίτοκες, βγαίνουν από τις αίθουσες τοκετών ευτυχισμένες και χαρούμενες όχι μόνο με το γεγονός της γέννας αλλά και με το ίδιο το νοσηλευτικό προσωπικό.

Πηγή: http://www.haaretz.com/

Διαβάστηκε στο :singleparent.gr