Από: Ελένη Χαδιαράκου

Σύμφωνα με έρευνα της Wall Street Journal, η γκρίνια αποτελεί για το γάμο η «νούμερο 1» συνήθεια που μπορεί να οδηγήσει ένα ζευγάρι στο διαζύγιο! Μήπως να την σταματούσατε; Η γκρίνια μπορεί να έχει πρωταρχικής σημασίας συμβολή σε ένα διαζύγιο, ιδίως όταν τα ζευγάρια αρχίζουν να μαλώνουν, αντί να συζητούν για τη ρίζα του προβλήματος που προκαλεί την γκρίνια. Τα ζευγάρια που βρίσκουν τρόπο να μειώσουν αυτό τον τύπο της αρνητικής επικοινωνίας αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες να παραμείνουν μαζί.

Έρευνα που  δημοσιεύθηκε στο Journal of Family Psychology, έδειξε ότι τα ζευγάρια που ήταν δυστυχισμένα πέντε χρόνια μετά τον γάμο τους, εμφάνιζαν αύξηση κατά 20% στην αρνητική επικοινωνία που σχετίζεται με την γκρίνια, και μείωση κατά 12% στην θετική επικοινωνία.

Γιατί αλήθεια γκρινιάζουμε;
Σύμφωνα με τον δόκτορα Scott Wetzler, ψυχολόγο και Αντιπρόεδρο του Τμήματος Ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Montefiore της Νέας Υόρκης «Γκρινιάζουμε όταν έχουμε την πεποίθηση ότι δεν θα πάρουμε αυτό που θέλουμε από τον άλλο, οπότε αισθανόμαστε ότι πρέπει να το ζητάμε διαρκώς, προκειμένου να τα καταφέρουμε». Η γκρίνια ουσιαστικά είναι ένας φαύλος κύκλος: Ο σύντροφος φοβάται πως το ταίρι του δεν θα κάνει τα «συμφωνημένα», με αποτέλεσμα να του ζητά συνεχώς να το κάνει. Ο δεύτερος, με τη σειρά του, ενοχλείται με αποτέλεσμα να μην θέλει πλέον να συνεργαστεί.

Οι γυναίκες ή οι άντρες γκρινιάζουν περισσότερο;
Κυρίως είναι θέμα προσωπικότητας, και όχι φύλου μας διαβεβαιώνει ο δόκτωρ Wetzler: «Συμβαίνει να γκρινιάζουν και οι σύζυγοι και να γίνονται ιδιαίτερα φορτικοί στις γυναίκες. Όμως το συνηθισμένο είναι να γκρινιάζουν οι γυναίκες, κυρίως επειδή είναι αυτές που κυρίως νιώθουν υπεύθυνες για την οργάνωση του σπιτιού και της οικογενειακής ζωής. Οι γυναίκες τείνουν, επίσης, να είναι πιο ευαίσθητες ακόμη και στα παραμικρά σημάδια προβλημάτων στη σχέση. Όταν λοιπόν ζητούν ή ρωτούν κάτι και δεν παίρνουν απάντηση, αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Το πρόβλημα είναι ότι συνεχίζοντας να ρωτούν ή να ζητούν, κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η ευθύνη πέφτει, βέβαια, και στους άντρες επειδή δεν δίνουν πάντα ξεκάθαρες απαντήσεις. Αλλά πολλές φορές ο λόγος που δεν απαντά είναι γιατί και ο ίδιος δεν ξέρει την απάντηση ή ξέρει ότι η απάντησή του θα την απογοητεύσει.»

Αυτό που χρειάζεται, είναι λίγη κατανόηση, σχολιάζει ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Denver και σύμβουλος γάμου, Howard Markman. Ένας βαθμός γκρίνιας είναι αναπόφευκτος για όλα τα ζευγάρια. Έρευνες, όμως, αποδεικνύουν ότι τα ζευγάρια που κατάφεραν να μειώσουν την γκρίνια, είχαν περισσότερες πιθανότητες να βρουν την ευτυχία. «Αν της επιτρέψουμε να επιμείνει, η γκρίνια μπορεί να γίνει εχθρός της αγάπης», καταλήγει ο Markman.

Πώς να κόψουμε την γκρίνια
Oι ειδικοί λένε ότι το πρώτο βήμα για τον περιορισμό της γκρίνιας, είναι να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε πάρει λάθος δρόμο.

Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι κάνει τον άλλο να συμπεριφέρεται με τρόπο που μας ενοχλεί. Μήπως ο σύντροφός μας δεν είναι τεμπέλης και ψυχρός, αλλά καταπονημένος και κουρασμένος; Μήπως η σύντροφός μας, όταν υπονοεί ότι δεν σας έχει εμπιστοσύνη, νιώθει υπερφορτωμένη με  πολλές δουλειές του σπιτιού; Κάποιες χρήσιμες συμβουλές

Αποδεχτείτε ότι υπάρχει πρόβλημα και συζητείστε για το πώς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί. Και οι δύο θα πρέπει να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας, και η δέσμευση τήρησης κάποιων κανόνων θα βοηθήσει σ αυτό.

Εάν είστε ο γκρινιάρης, αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς και απλώς ζητήστε αυτό που θέλετε: Είναι προτιμότερο να πείτε «θα ήθελα να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο», αντί «δεν παίρνεις ποτέ τα παιδιά από το σχολείο»

Εξηγήστε στο σύντροφό σας γιατί θεωρείτε σημαντικό το αίτημά σας.

Αναλογιστείτε τις προτεραιότητες. Σιγουρευτείτε ότι ζητάτε κάτι που είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο. Θα πρέπει πράγματι να αλλάξετε άμεσα την λάμπα;

Θέστε χρονικά πλαίσια. Ρωτήστε τον  σύντροφός σας πότε πιστεύει ότι θα τελειώσει την δουλειά που ανέλαβε.

Πηγή: www.imommy.gr

Ακόμα κι αν ο γιος σας είναι ακόμα μωρό, είναι βέβαιο ότι θα μεγαλώσει πριν προλάβετε να του φωνάξετε «μα, πριν λίγα χρόνια σε γέννησα». Μάθετε τι θα χρειαστεί από εσάς καθώς, αργά ή γρήγορα, θα διαβαίνει το κρίσιμο μονοπάτι της εφηβείας.

Ανοχή. Οι έφηβοι βιώνουν διαρκώς αλλαγές. Αλλάζουν τα ρούχα τους, τη διάθεσή τους, τον τρόπο που μιλάνε, που περπατάνε, τα ενδιαφέροντά τους. Κάποιες μέρες το κάνουν απλά για να νιώσουν τον ενθουσιασμό της αλλαγής. Άλλες, επειδή αισθάνονται ότι τίποτα δεν αξίζει να μείνει ίδιο. Είναι δύσκολο να είσαι έφηβος. Και μερικές φορές το καλύτερο που μπορεί να κάνει μια μαμά είναι να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει προσέξει τις αλλαγές που συμβαίνουν στο παιδί της.

Όρια. Τα παιδιά σε κάθε ηλικία πρέπει να ξέρουν τι είναι αποδεκτό και τι είναι σε κάθε περίπτωση εντελώς απαράδεκτο. Στην εφηβεία, θα έρθουν στιγμές που θα αμφισβητήσουν τους κανόνες και θα διαδηλώσουν πως δεν τους χρειάζονται. Όμως κατά βάθος αισθάνονται ασφάλεια όταν ξέρουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένα όρια. Βάλτε σαφείς και σταθερούς κανόνες και ορίστε τις συνέπειες που προκύπτουν όταν κάποιος τους παραβιάζει, αν θέλετε να νιώθει το παιδί σας ασφάλεια.

Ελευθερία. Μέσα στα όρια που αναφέρθηκαν προηγουμένως, οι έφηβοι θέλουν να έχουν την ελευθερία να απλώνουν τα φτερά τους. Κι εμείς, οφείλουμε να τα ενθαρρύνουμε. Ή ακόμα και να τα προτρέψουμε να δοκιμάσουν καινούρια πράγματα, να ρισκάρουν, να αναζητήσουν την περιπέτεια. Εάν εμείς τους δώσουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις αντοχές τους μέσα σε ασφαλή πλαίσια, τότε θα γλυτώσουμε πολλά προβλήματα. Αλλά ποτέ μην τους επιτρέψετε να συνδυάσουν την ελευθερία με την ανευθυνότητα. Κάθε φορά που φέρονται ανεύθυνα, θα πρέπει να βλέπουν ότι χάνουν ένα μέρος της ελευθερίας που τους έχετε παραχωρήσει.

Έναν καλό ακροατή. Τα αγόρια θέλουν να μιλάνε. Ακόμα κι αυτά που το μόνο που λένε είναι «δεν θέλω να το συζητήσω» στην πραγματικότητα θέλουν να το συζητήσουν όσο τίποτα στον κόσμο. Αρπάξτε την ευκαιρία όταν θα είστε μόνοι, π.χ. στο αυτοκίνητο, και διαβεβαιώστε τον ότι εσείς θα είστε πάντα εκεί για να ακούσετε ό,τι έχει να πει. Θα χρειαστεί να δείξετε υπομονή και να δοκιμάσετε να τον προσεγγίσετε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους μέχρι να καταφέρετε να σας ανοιχτεί. Μην αρνηθείτε να συζητήσετε κανένα θέμα, όσο άβολα κι αν νιώθετε ή όσο κι αν κατά βάθος δεν σας πολυενδιαφέρει. Το ζητούμενο είναι να κρατύσετε ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας. Ακούστε χωρίς να κριτικάρετε ή να προσπαθείτε να εξάγετε κάποιο συμπέρασμα.

Αίσθηση του χιούμορ. Τα αγόρια στην εφηβεία έχουν πολύ πλάκα. Και τίποτα δεν μπορεί να ενισχύσει περισσότερο το δεσμό μιας μάνας με τα παιδιά της από μερικές απολαυστικές στιγμές γέλιου. Μην ξεχνάτε ότι στο μέλλον το χιούμορ θα βοηθήσει πολλές φορές τα παιδιά σας να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες στη ζωή, γι’ αυτό βοηθήστε τα να εξασκηθούν!

Μια αγκαλιά. Έρχεται μια μέρα στη ζωή κάθε μαμάς που έχει γιο που θα ακούσει τη φράση «δεν θέλω αγκαλιές και φιλιά». Είναι πικρό αλλά απόλυτα φυσιολογικό. Ακόμα όμως και το πιο σκληρό αντράκι στην εφηβεία χρειάζεται πού και πού να νιώσει ότι πάντα θα χωράει στην αγκαλιά της μαμάς του. Δώστε του λοιπόν το χώρο που διεκδικεί με τόσο δυναμισμό, αλλά μην ξεχνάτε να το παίρνετε μία αγκαλιά την ημέρα. Ακόμα κι αν δεν σας το πει ποτέ, είναι βέβαιο ότι θα την απολαμβάνει.

Ειλικρινές ενδιαφέρον. Τι είναι αυτό που αγαπάει περισσότερο ο γιος σας; Το ποδόσφαιρο; Οι υπολογιστές; Η μουσική; Μάθετε να το αγαπάτε κι εσείς. Ή τουλάχιστον μάθετε όσες πληροφορίες χρειάζονται για να μπορείτε να κάνετε μαζί μια στοιχειώδη κουβέντα. Έτσι θα ανοίξετε τις πόρτες για να συζητήσετε κι άλλα θέματα.

Συγχώρεση. Οι έφηβοι κάνουν λάθη. Πολλά λάθη.Και φέρονται εγωιστικά. Και κάθε τόσο κάνουν κουταμάρες από ανασφάλεια. Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα κάνουν τόσο χοντροκομμένα λάθη που θα αναρωτηθείτε πόσο κακή μαμά υπήρξατε όλα αυτά τα χρόνια. Όμως αν ξέρετε ότι αυτό απλά θα συμβεί, τότε δεν θα εκπλαγείτε και τόσο. Όχι ότι δεν θα υποστούν τις συνέπειες, αλλά μαζί μ’ αυτό δώστε τους απλόχερα τη στοργή και τη συγχώρεσή σας.

Καθοδήγηση. Ακούγεται περίεργο, όμως ο έφηβος γιος σας έχει ανάγκη να του δώσετε οδηγίες. Εννοείται ότι θα φέρεται σαν να μην σας έχει καμία ανάγκη, όμως σας έχει. Προσπαθήστε όταν τον καθοδηγείτε για κάποιο συγκεκριμένο θέμα να είστε σύντομη και σαφής. Πείτε του ένα ρητό, μια παροιμία, κάτι απλό και κατανοητό. Μια μέρα θα σας ευγνωμονεί… ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσουν είκοσι χρόνια μέχρι να ξημερώσει αυτή η μέρα.

Ενθάρρυνση. Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά είναι δύσκολο να είσαι έφηβος. Ο κόσμος θα του φαίνεται μάταιος, σκληρός, άχρηστος. Εσείς πρέπει να είστε μια ηλιαχτίδα θετικής σκέψης, μια μόνιμη υποστηρίκτριά του, η αιώνια θαυμάστρια. Πιστέψτε σ’ αυτόν και μην ξεχνάτε να του το λέτε. Κάθε μέρα.

Πηγή:www.mamamia.gr

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Η παιδεραστία στο Ισλάμ έχει την μορφή του γάμου, ενός ισλαμικού γάμου όπου παρατηρείται συχνά το άθλιο φαινόμενο η νύφη να είναι πολύ μικρής ηλικίας, μέχρι και… έξη ετών, όπως το περιστατικό που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο μουσουλμανικό Σουδάν. Άλλωστε, όπως κηρύττει το Κοράνι, (το οποίο τελευταία έχει αποκτήσει πολλούς θαυμαστές στην Ελλάδα), οι γυναίκες θεωρούνται σαν τα «χωράφια» του άντρα και όποτε αυτοί γουστάρουν, τα σπέρνουν σύμφωνα με τις ορέξεις τους.

Αλλά και πολύ πιο κοντά μας στην σημερινή Τουρκία του ισλαμιστή Ταΐπ Ερντογάν, «ακμάζουν» οι γάμοι με ανήλικα μικρά κορίτσια στο σημείο σε κάθε τρεις γάμους που γίνονται στην γειτονική χώρα ο ένας είναι με νύφη ανήλικο μικρό κορίτσι. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aydınlık, τα τελευταία τρία χρόνια, 134 χιλιάδες 629 ανήλικα κορίτσια οδηγηθήκαν από τους γονείς τους σε αναγκαστικό γάμο, συνήθως με ηλικιωμένους οι οποίοι στην ουσία αγοράζουν τα μικρά κορίτσια από τους γονείς τους διαπράττοντας ουσιαστικά φανερή αλλά νόμιμη παιδεραστία. Με επίσημα στοιχεία από το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών, μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει 20 χιλιάδες αιτήσεις για γάμους όπου οι νύφες ήταν κάτω των 16 ετών. Μάλιστα σε μια σχετική μελέτη του πανεπιστημίου του Gaziantep, της ανατολικής Τουρκίας, το 82% των μικρών κοριτσιών που οδηγούνται σε γάμο δεν γνωρίζουν ούτε ανάγνωση ούτε γραφή και φυσικά είναι τελείως άπειρα από το τι συνεπάγεται η γαμήλια τελετή με ένα συνήθως πολύ μεγαλύτερο τους και η οποία καταλήγει σε ένα εν ψυχρώ βιασμό τους. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα καθώς σύμφωνα με την έρευνα του τουρκικού πανεπιστημίου, οι γαμπροί είναι συνήθως 20 χρόνια και πάνω μεγαλύτεροι από τις ανήλικες νύφες.

Η κατάσταση αυτή έχει πάρει τα τελευταία χρόνια ανησυχητικές διαστάσεις  καθώς το ισλαμικό καθεστώς του Ταΐπ Ερντογάν, τον οποίο πολλοί άσχετοι τον θεωρούν σαν εκσυγχρονιστή της Τουρκίας, επιτρέπει βάσει ισλαμικών εθίμων αυτό το όργιο νομότυπης παιδεραστίας . Σε ορισμένες περιοχές, όπως στην περιοχή της Şanlıurfa της ανατολικής Τουρκίας, το ποσοστό των ανηλίκων κοριτσιών που οδηγούνται σε γάμο φτάνει στο 60% του συνολικού αριθμού των γάμων, ενώ σε άλλες πιο δυτικές περιοχές, όπως στην υποτίθεται εκσυγχρονισμένη Σμύρνη, το ποσοστό ανέρχεται στο 17% του συνόλου των γάμων. Πρόκειται δηλαδή για άλλο ένα αίσχος της ισλαμικής Τουρκίας το οποίο πολλοί, ακόμα και καθηγητές τουρκικών πανεπιστημίων, το έχουν χαρακτηρίσει σαν νόμιμη αγορασμένη παιδεραστία

Μάλιστα για την… καλύτερη εκπαίδευση αυτών των μικρών κοριτσιών που οδηγούνται στο γάμο το ίδιο το τουρκικό υπουργείο Παιδείας, όπως αποκάλυψε η τουρκική εφημερίδα, Taraf, προχώρησε στην θέσπιση μαθήματος στα τουρκικά σχολειά για μικρές νύφες από 11 ετών με την χαρακτηριστική προτροπή, «Πως να γίνετε καλές μικρές νύφες». Το μάθημα θα διδάσκεται στην πέμπτη τάξη του πρώτου σχολείου, (αντίστοιχο με το δικό μας δημοτικό σχολείο), έτσι ώστε τα μικρά κοριτσάκια από 11 ετών να μαθαίνουν τους βασικούς κανόνες μιας νύφης, πως δηλαδή θα εκπληρώνουν τα συζυγικά τους καθήκοντα από αυτή την ηλικία. Το μάθημα αυτό που θα αρχίζει από την πέμπτη τάξη, θα διδάσκεται και σε άλλες πέντε τάξεις έτσι ώστε να ολοκληρώνεται η «ειδική» εκπαίδευση για τις μικρές νύφες και να είναι έτοιμες για την νέα τους συζυγική ζωή από τόσο μικρή ηλικία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της τουρκικής εφημερίδας, το μάθημα θα διδάσκει τα βασικά καθήκοντα της νύφης και το πώς θα οδηγείται το μικρό κορίτσι στη τελετή του γάμου, όπου θα πρέπει να καλύπτει το κεφάλι της με ένα μακρύ κόκκινο πέπλο σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις της Ανατολίας. Είναι χαρακτηριστικό πως, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, σύμφωνα με τις διδαχές του μαθήματος, η μικρή νύφη θα πρέπει να είναι έτοιμη να γίνει θυσία, (kurban ol), για τον σύζυγο της και να υπακούει σε όλες τις ορέξεις του και τις παρορμήσεις του ενώ θα πρέπει να τον στηρίζει στο νέο της σπίτι όπου ο άντρας θα είναι ο μεγάλος αφέντης !!! Το όνομα του μαθήματος θα έχει τον χαρακτηριστικό συμβολικό τίτλο, «Adım Adım Türkiye», δηλαδή, «Τουρκία Βήμα προς Βήμα», που δείχνει και την μεγάλη σημασία που προσάπτουν οι εμπνευστές αυτού του μαθήματος στην διδασκαλία του.

Αλήθεια πως σχολιάζουν όλοι αυτοί που στηρίζουν την ελεύθερη διακίνηση και προβολή των θρησκευτικών σύμβολων των εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων που έχουν εισβάλει απροσκάλεστοι στην χώρα μας το μάθημα αυτό ; Μήπως συμφωνούν να αρχίσουμε και εδώ να εκπαιδεύομαι τα μικρά κορίτσια να είναι έτοιμα να υπακούουν στους υποτιθεμένους συζύγους τους από την ηλικία των… 11 ή ακόμα και των 6 ετών ; Και για να είμαστε πιο σαφείς, άραγε τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» που κηρύττουν την ανοχή στην παράνομη έλευση των μουσουλμάνων στην χώρα μας, για το μάθημα του «βιασμού» των μικρών κοριτσιών με το πρόσχημα του γάμου ;
Και εις ανώτερα!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πηγή:nikosxeiladakis.gr

15 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου στην Παιδική Ηλικία. Εδώ και 1 εβδομάδα διαβάζω στο ίντερνετ ότι κυκλοφορεί γι αυτή τη μέρα. Εδώ και 2,5 χρόνια διαβάζω οτιδήποτε αφορά τον καρκίνο. Με τα περισσότερα δε συμφωνώ, πολλά τα βρίσκω επικίνδυνα, λίγα μου δίνουν ελπίδα.
Κοιτάω και τις φωτογραφίες της Νεφέλης πριν αρρωστήσει, όταν αρρώστησε, τώρα που έχουν περάσει 8 μήνες cancer free. Κλαίω συνέχεια. Βρήκα και 2-3 videakia που είχα τραβήξει με τη μικρή, αναρωτιέμαι αν θα τα κάνω viral, αν θα καταφέρω να περάσω το δικό μου μήνυμα.

Μα ποιο είναι αυτό το μήνυμα Μένια μου; Γιατί έκανες το http://www.karkinaki.gr; Εσύ δεν μας λές να μιλάμε ανοιχτά για τον παιδικό καρκίνο; Τι θέλεις να καταφέρεις;

Θέλω περισσότερους γιατρούς. Θέλω νέες θεραπείες, που να προξενούν λιγότερο κακό στα παιδιά, νέα φάρμακα και όλοι οι γονείς να ακούνε 100% ίαση και όχι «τα ποσοστά επιβίωσης είναι…».
Θέλω να γίνονται όλα τα παιδιά καλά. Δέχομαι, γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη μας φύση, ότι παιδιά θα αρρωσταίνουν. Παιδιά θα περνούν τις πόρτες των νοσοκομείων καθημερινά. Να γίνονται όλα καλά. Να μην μετράμε απώλειες, να μη λέμε «σώθηκε το παιδί μου από τον καρκίνο, πέθανε από μικρόβιο στην εντατική»…

Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν η επιστήμη λειτουργεί. Ποιος γονιός έχει αρνηθεί θεραπεία στο παιδί του; Ποιος γονιός έχει επιλέξει μόνο την προσευχή και τα τάματα; Ακόμη και οι πιο εχθρικοί στη «δυτική ιατρική», όταν ακούνε τη λέξη «καρκίνος», δεν παίρνουν το παιδί τους να πάνε για εναλλακτική θεραπεία. Όχι, πριν δοκιμάσουν τα φάρμακα της «δυτικής ιατρικής».

Αναρωτιέμαι τι έχουν καταφέρει οι εορτασμοί για τις Παγκόσμιες Ημέρες, για όλους τους σκοπούς. Αναρωτιέμαι αν έχουν αλλάξει τα ποσοστά των γυναικών που κάνουν μαστογραφία και τέστ ΠΑΠ κάθε χρόνο, αν οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού γίνονται κάθε χρόνο όλες και περισσότερες καλά, αν οι άντρες κάνουν εξέταση για τον προστάτη τους, αν έχουν μειωθεί οι καπνιστές, αν έχουν βρεθεί νέα φάρμακα για όλους τους καρκίνους.
Αναρωτιέμαι αν έχουν μειωθεί τα ποσοστά των φορέων και ασθενών με AIDS. Αν έχουν αυξηθεί οι πωλήσεις των προφυλακτικών, αν έχουν βρεθεί νέες θεραπείες προσιτές για όλους.
Αναρωτιέμαι αν έχουν αυξηθεί οι αιμοδότες, οι δότες μυελού των οστών, οι δότες οργάνων σώματος.
Τόσες καμπάνιες, τόσα διαφημιστικά, τόσοι έρανοι, τόσοι μαραθώνιοι, τόσα κορδελάκια σε όλα τα χρώματα…
Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να έχει αλλάξει.
Έχει; Καταφέρνουν οι Παγκόσμιες Ημέρες, να εκπληρώσουν το στόχο τους, να παρακινήσουν όλους και περισσότερους να κάνουν κάτι;

2,5 χρόνια τώρα, που περάσαμε την πόρτα του νοσοκομείου, εξακολουθούν να μην υπάρχουν γιατροί στο Παιδογκολογικό Νοσοκομείο, η χώρα μας να μην έχει «Μητρώο Ασθενών», τα παιδιά και οι οικογένειες τους να μην έχουν την επιστημονική ενημέρωση και ψυχοκοινωνική υποστήριξη που απαιτείται, να μιλάμε οι γονείς μεταξύ μας για τα «late effects” και το κυριότερο, βαριά περιστατικά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν στη χώρα μας και το άρρωστο παιδί να γίνεται «μπαλάκι» στη γραφειοκρατία του ΕΟΠΥΥ.
Μένια

Πηγή: karkinaki.gr