Αρχείο

All posts for the day 17 Φεβρουαρίου 2016

Η Δανία θα «χωρίζει» τους πρόσφυγες που έχουν παντρευτεί με μικρά κορίτσια και οι ιμάμηδες αντιδρούν

Published 17 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

951942_m_1

Πρόσφατα η Δανία ανακοίνωσε πως θα χωρίζει τα παντρεμένα ζευγάρια προσφύγων που έρχονται στο έδαφός της για να μείνουν εκεί, όταν πρόκειται για περίπτωση όπου οι άντρες έχουν παντρευτεί με «παιδιά-νύφες», απόφαση που βρίσκει ωστόσο αντίθετο τον ιμάμη Oussama El-Saadi που καλεί την κυβέρνηση να αναθεωρήσει.   Ο Oussama El-Saadi, από το τζαμί Aarhus στη Δανία, υποστηρίζει πως τα «παιδιά-νύφες» θα έπρεπε να εξετάζονται από «μια διαφορετική σκοπιά».

«Είναι μια ασυνήθιστη κατάσταση και νομίζω πως πρέπει να φροντίσετε αυτές τις οικογένειες. Είναι παντρεμένοι, και παρόλο που ο άντρας είναι δυο φορές μεγαλύτερος, έχουν χτίσει μια οικογένεια. Πρέπει να αποδεχθούμε πως αυτή είμαι μια διαφορετική κουλτούρα, δεν μπορούμε να καταστρέψουμε μια οικογενειακή ζωή» δήλωσε στην εφημερίδα Metroxpress.

«Αν κοιτάξετε λίγο την κατάσταση στα κέντρα προσφύγων, πολύ συχνά είναι γεμάτη βία και αβεβαιότητα. Αν η κόρη σου παντρευτεί νωρίς και πάρει έναν άντρα, αυτό δημιουργεί μια πιο ασφαλή κατάσταση για την οικογένεια» προσθέτει. Βέβαια, ο ίδιος ξεκαθαρίζει πως δε θα επέτρεπε στην κόρη του να παντρευτεί νωρίτερα από τα 18 της χρόνια.   Η αρμόδια υπουργός Inger Støjberg προχώρησε πρόσφατα σε ανακοίνωση, όπου και ξεκαθάριζε πως η Δανία θα χωρίζει τις ανήλικες νύφες από τους συζύγους τους.

«Είναι εντελώς απαράδεκτο πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν ανήλικα μέσα στα άσυλα προσφύγων της χώρας που ζουν με τους συντρόφους ή τους συζύγους τους. Ζήτησα στην Υπηρεσία Μετανάστευσης να το σταματήσει άμεσα» ανέφερε η Støjberg. «Φυσικά θα διαβεβαιώσουμε πως αυτά τα νεαρά κορίτσια δεν εξαναγκάζονται να ζουν σε μια σχέση με έναν ενήλικα μέσα στα κέντρα προσφύγων» ξεκαθάρισε.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Μετανάστευσης, τον Ιανουάριο εντοπίστηκαν 27 ανήλικα κορίτσια σε αυτήν την κατάσταση, με ηλικίες από 14 ετών. Πέρυσι στην Νορβηγία, καταγράφηκαν 61 «παιδιά- νύφες» ανάμεσα στους πρόσφυγες αιτούντες άσυλο, με κάποιο να είναι μόλις 11 ετών.

Πηγή: www.lifo.gr

Στα 25 ψάχνεις δουλειά και στα 35 τον έρωτα

Published 17 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

Crystal_by_phatpuppy

Βασιλική Γραμμένου

Όταν είσαι 25 κι έχεις μόλις τελειώσει σπουδές, στρατό ή οποιοδήποτε άλλο είδος επαγγελματικής εκπαίδευσης, το μεγαλύτερο άγχος σου είναι να βρεις σύντομα μια δουλειά ώστε να είσαι παραγωγικό κι ανεξάρτητο άτομο. Σε αυτήν την ηλικία, μετά τα 20 γενικά, ο πρωταρχικός στόχος κι η προτεραιότητα στη ζωή κάθε νέου ανθρώπου είναι η επαγγελματική αποκατάσταση.

Είναι μια περίοδος ζωής σχεδόν για όλους, άντρες και γυναίκες, όπου η ερωτική ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ή λίγο τους απασχολεί. Κυριαρχεί το άγχος της αναζήτησης εργασίας και το χτίσιμο προϋπηρεσίας για ένα πλούσιο βιογραφικό. Κι αυτό ισχύει σε όλες τις εποχές κι υπό όλες τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Για περίπου 10 χρόνια λοιπόν οι νέοι παλεύουν να φτιάξουν καριέρα ή να εδραιωθούν στη δουλειά τους. Δεν έχουν καθόλου στο μυαλό τους τη σκέψη ότι θα μείνουν μόνοι στη ζωή, χωρίς σύντροφο. Είναι τόσο εύκολο στα 20 και 25 να αλλάζεις σχέσεις, να φεύγεις εύκολα από κάτι που σε καταπιέζει και να δίνεις άμεση προτεραιότητα στη δουλειά σου χωρίς να σε νοιάζει τίποτε άλλο.

Έρχονται λοιπόν τα 35 σαν αστραπή, τόσο γρήγορα που ούτε καταλαβαίνεις πώς μπορεί να κύλησαν νεράκι 10 ολόκληρα χρόνια. Μετά από πολλή προσπάθεια δεν έχεις μείνει ούτε μία μέρα χωρίς δουλειά. Έχει μείνει όμως η συνήθεια της μοναξιάς και της εύκολης αποχώρησης από σχέσεις μέτριες.

Ούτε λίγο ούτε πολύ έχεις μείνει σαν την καλαμιά στον κάμπο ή σε μια σχέση που αν την δεις πιο βαθιά –τώρα που έχει λίγο χρόνο να το κάνεις– υπάρχει μόνο από συνήθεια κι από βόλεμα. Σχέσεις με ανθρώπους που απλώς τόσα χρόνια δε σε ενοχλούσαν και σε άφηναν να χτίζεις στην άμμο τα παλάτια σου.

Έρχεται η στιγμή που αρχίζεις να σκέφτεσαι τη μελλοντική σου ζωή, καθώς πλησιάζουν τα 40, και την προοπτική δημιουργίας μιας οικογένειας. Ειδικά για τις γυναίκες τα 35 είναι καυτή ηλικία. Καίει και τσουρουφλίζει, γιατί αν θέλεις να γίνεις μάνα, έχεις μόνο λίγα χρονάκια περιθώριο, σύμφωνα με τους ειδικούς, δηλαδή γονείς και συγγενολόι. Αν είσαι άντρας δεν είναι τόσο έντονο το πρόβλημα -σύμφωνα με τους παραπάνω ειδικούς πάντα.

Και τι κάνεις τώρα που δεν προλαβαίνεις γιατί δεν είχες φροντίσει να κάνεις τη συναισθηματική σου καβάτζα από νωρίς. Τι γίνεται τώρα που έχεις φτιάξει μια ωραιότατη ή έστω καλή επαγγελματική σταδιοδρομία, αλλά ανακαλύπτεις ότι μόνο αυτήν έχεις και τίποτε άλλο;

Τίποτα δε γίνεται. Ή συνεχίζεις τη δουλειά σου και γίνεσαι εργασιομανής ή τη βάζεις λίγο στο ρελαντί κι αρχίζεις να ψάχνεις υποψήφιο πατέρα ή υποψήφια μητέρα για τα παιδιά σου. Ποτέ δεν είναι αργά, Ίσα-ίσα που αυτή η ηλικία, τα 35, πρέπει να καθιερωθεί από το νόμο ως κατάλληλη ηλικία για να πάρει κάποιος την απόφαση γάμου και δημιουργίας οικογένειας με παιδιά, αφού πρώτα έχει αποκατασταθεί όσο καλύτερα μπορεί επαγγελματικά κι έχει ωριμάσει συναισθηματικά. Θα έπρεπε να υπάρχει νόμος ο οποίος να απαγορεύει τη σύναψη γάμου σε μικρότερη ηλικία. Οι παπάδες κι οι δήμαρχοι να αρνούνται να παντρέψουν ζευγάρια κάτω των 35.

Ίσως έτσι γλίτωνε αυτή η πολύπαθη κοινωνία μας από διαλυμένες οικογένειες και προβληματικά παιδιά και γονείς με χίλια ψυχολογικά προβλήματα το δευτερόλεπτο. Όχι ότι η επιτυχία είναι εγγυημένη αν κάποιος παντρευτεί μετά τα 35, αλλά –όσο να πεις– όλο και κάτι παραπάνω έχεις μάθει. Μπορείς να κρίνεις αν ο άνθρωπος που επέλεξες για να κάνεις οικογένεια μαζί του είναι κατάλληλος κι αν ταιριάζετε στα βασικά τουλάχιστον.

Γιατί σίγουρα διαφορετικά κριτήρια επιλογής συντρόφου έχεις στα 25, διαφορετικά στα 35 και διαφορετικά στα 45. Ανά δεκαετία αλλάζουν οι προτεραιότητες ενός ανθρώπου, ανάλογα με τις εμπειρίες του. Και πρέπει να είσαι πραγματικά πολύ τυχερός ή πολύ κατασταλαγμένος αν σε όλες αυτές τις φάσεις της ζωής σου επιλέγεις να είσαι με το ίδιο άτομο. Έχεις πετύχει το τζακ ποτ του λαχείου. Μία φορά σου πετυχαίνει το λαχείο ή και καμία στη ζωή σου. Ποτέ όμως δε σταματάς να ελπίζεις.

Επιμέλεια Κειμένου Βασιλικής Γραμμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή:www.pillowfights.gr

Υπερπροστασία γονέων: όταν η αγάπη γίνεται εμπόδιο.

Published 17 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou
unnamed
Όταν ένα παιδί γεννιέται, οι γονείς αναλαμβάνουν μια νέα ευθύνη για την οποία ποτέ πριν δεν είχαν καμία εκπαίδευση ή προετοιμασία. Γίνονται τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού τους και καλούνται να το φροντίσουν αλλά και να το βοηθήσουν να κτίσει την προσωπικότητα του και να εισέλθει στην ενηλικίωση ως ώριμο, υπεύθυνο και αυτόνομο άτομο. Αναπόφευκτα , διαμορφώνουν όνειρα για εκείνο, στα οποία το βλέπουν να έχει υγεία, να είναι πετυχημένο και χαρούμενο.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου τα όνειρα δεν σταματάνε εκεί. Σταδιακά, γίνονται πιο συγκεκριμένα και περιλαμβάνουν το ιδανικό επάγγελμα, τον ιδανικό σύντροφο, την ιδανική συμπεριφορά και την ιδανική ζωή. Μια ζωή έτσι όπως εκείνοι την έχουν φανταστεί, η οποία πιθανότατα θα παρεκκλίνει από αυτή που το ίδιο το παιδί θα επιλέξει μεγαλώνοντας. Όλα αυτά τα όνειρα γίνονται προσδοκίες και αυτές με τη σειρά τους προβάλλονται πάνω στο παιδί με αρνητικές συχνά συνέπειες για την προσωπικότητα του.
Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινείται και η τάση των γονέων για υπερπροστασία. Οι γονείς αναπόφευκτα ανησυχούν όχι μόνο για την σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του παιδιού. Και σε συνδυασμό με τα όνειρα που αναφέραμε προ ολίγου, προσπαθούν να το προφυλάξουν από τις κακοτοπιές. Να μην τραυματιστεί, να μην κλάψει, να μην παρασυρθεί, να μην επιλέξει λάθος επάγγελμα, λάθος σύντροφο κλπ. Με τον τρόπο αυτό του αφαιρούν κάθε πρωτοβουλία, αποφασίζουν εκείνοι γι’ αυτό  και βιάζονται να ικανοποιήσουν κάθε του ανάγκη, έτσι ώστε εκείνο να μην ταλαιπωρηθεί.
 
Πόσο λειτουργική είναι όμως μια τέτοια συμπεριφορά; 
 
Οι γονείς, οι οποίοι «τρέχουν» να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του παιδιού, του μεταδίδουν το μήνυμα της δικής του ανεπάρκειας. Σταδιακά, εκείνο μαθαίνει ότι μόνο του δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα, βιώνει πλήγμα στην αυτοεκτίμηση του και υιοθετεί μια εξαρτημένη, παθητική στάση, ενώ ο κόσμος φαίνεται απειλητικός. Έτσι, καταφεύγει στην οικογένεια, ως πηγή ασφάλειας και προστασίας κάθε φορά που αντιμετωπίζει μια δυσκολία, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ακόμα και ως ενήλικοι τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται να αποχωριστούν τους γονείς, να αυτονομηθούν. Ακόμα και αν κάνουν νέες οικογένειες, νιώθουν μπερδεμένοι και αδυνατούν να δεσμευτούν σε αυτές, καθώς έχουν πάντα ως σημείο αναφοράς την οικογένεια καταγωγής, από την οποία επιζητούν τη συμβολή και τη γνώμη της σε κάθε νέο εγχείρημα. Τα άτομα αυτά συχνά παραμένουν εξαρτημένα ακόμα και οικονομικά από τους γονείς τους, καθώς κανένα επάγγελμα δεν είναι κατάλληλο για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες με τις οποίες έχουν μεγαλώσει. Όταν δε οι γονείς, φύγουν από τη ζωή, το πιο πιθανό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί θα αναζητήσουν νέες εξαρτητικές σχέσεις προκειμένου να επιβιώσουν συναισθηματικά ή θα προσκολληθούν ακόμα περισσότερο σε τυχόν υπάρχουσες σχέσεις εγγύτητας.
 
Αγάπη … ή μήπως κάτι άλλο;
Θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι όλοι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους και έχουν καλή πρόθεση ως προς αυτά, ίσως πρέπει να εξετάσουμε γιατί τελικά καταλήγουν να κάνουν μεγαλύτερο κακό παρά καλό, μέσα από την ανεξάντλητη φροντίδα και προστασία. Είναι όντως η ανάγκη τους να προφυλάξουν το παιδί ή μήπως ο ασυνείδητος φόβος τους ότι το παιδί θα απομακρυνθεί από κοντά τους και εκείνοι θα μείνουν συναισθηματικά κενοί και μόνοι; Θα έλεγα ότι ισχύουν και τα δύο.
Η γέννηση ενός παιδιού δίνει ένα νέο ρόλο στον άντρα ή τη γυναίκα, ο οποίος τους καθορίζει σε όλη τους τη ζωή. Όταν όμως εξαιτίας αυτού του ρόλου, παραμελούν ή εγκαταλείπουν τους υπόλοιπους ρόλους που μέχρι πριν κατείχαν, τότε το παιδί γίνεται η μοναδική πηγή χαράς και ικανοποίησης, ενώ η αυτονόμηση και απομάκρυνση του αποτελεί ένα τρομακτικό σενάριο που οδηγεί στην δυστυχία. Οι φόβοι για πιθανούς κινδύνους μπορεί να έχουν μια αντικειμενική βάση, όμως έρχονται για να δικαιολογήσουν την υπερβολική φροντίδα και να εμποδίσουν το παιδί να οδηγηθεί προς την ανεξαρτητοποίηση. Και ενώ όλοι οι γονείς λένε ότι επιθυμούν το παιδί να φύγει από κοντά τους και να ακολουθήσει μια αυτόνομη πορεία, στην ερώτηση πώς θα είναι η δική σας ζωή μετά, δείχνουν τρομαγμένοι, ενώ οι περισσότεροι δε το έχουν σκεφτεί καν. Διότι ακριβώς αυτή δυσκολία τους να φανταστούν τη ζωή τους μακριά από το παιδί είναι που δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης μέσα στην οικογένεια.
Συνήθως, σε αυτές τις οικογένειες, τα παιδιά που θα καταφέρουν να απομακρυνθούν, κατηγορούνται έμμεσα για προδοσία, και βιώνουν απόρριψη και θυμό. Συχνά δε απαιτείται ψυχική θεραπεία για να καταφέρουν να απεμπλακούν πραγματικά από τον τόσο σφιχτό κλοιό της αγάπης των γονέων και να μπορέσουν να ζήσουν μια ζωή χωρίς τα φαντάσματα των ενοχών με τα οποία μεγάλωσαν.
Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο πλευρές δυσκολεύονται και βιώνουν πολλά δυσάρεστα συναισθήματα. Η οικογενειακή θεραπεία, νωρίς κατά την παιδική ηλικία, μπορεί να φέρει την απαραίτητη ισορροπία, έτσι ώστε όλα τα μέλη της οικογένειας να απολαμβάνουν τις σχέσεις εγγύτητας, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα προσωπική ελευθερία και δικαίωμα επιλογής.
 
Ιωάννα Κούρια, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια. 
Πηγή: ioannakouria.blogspot.gr

Θεσσαλονίκη: Αυτός είναι ο πρώτος Τοίχος της Καλοσύνης στην πόλη! (ΦΩΤΟ)

Published 17 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

τοιχος-καλοσυνης-2

Ένα νέο κίνημα αλληλεγγύης εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Είναι ο «Τοίχος της Καλοσύνης», όπου τοποθετούνται κρεμαστές για να μπορεί ο καθένας να αφήσει ότι μπορεί, από ρούχα μέχρι φαγητά.

Η Θεσσαλονίκη απέκτησε τον πρώτο δικό της Τοίχο της Καλοσύνης, στο γήπεδο στην οδό Ιθάκης στον Εύοσμο – Νέα Πολιτεία.Όπως αναφέρει η ομάδα στο facebook «Ρούχα και καθαρό φαγητό τοποθετήθηκαν στην κρεμάστρα μας… Προσοχή όμως.. Στα φαγητά πάντα να γράφετε ημερομηνία για να ξέρει όποιος τα πάρει πότε φτιάχτηκαν! Καλή μας αρχή λοιπόν!».

Σκοπός του Τοίχου της Καλοσύνης είναι η στήριξη των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη. «Με κίνητρό μας την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, ομορφαίνουμε τους τοίχους της πόλης μας με κρεμάστρες και τους μετατρέπουμε σε ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ!

Τοποθετούμε στις κρεμάστρες οτιδήποτε δεν χρειαζόμαστε, προσφέροντάς τα στους συνανθρώπους μας, με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Με αυτήν μας την πράξη, δείχνουμε πως η μαγεία δεν έχει χαθεί και πως στον καιρό της κρίσης γίνονται ακόμα θαύματα! Με την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, τον ΣΕΒΑΣΜΟ και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!».

Μάλιστα, η ομάδα ενημερώνει «πως όποιος εθελοντής μας, προμηθεύτηκε ή θα προμηθευτεί και επιθυμεί να τοποθετήσει κρεμάστρα σε σημείο της επιλογής του, παρακαλούμε να το πραγματοποιήσει και να μας στείλει φωτογραφία ή μήνυμα για να ενημερώσουμε τα σημεία. Πάμε παιδιά! Δε χρειάζεται κόπο, ούτε χρήμα, μόνο λίγο περίσσευμα απ΄την αλληλεγγύη σας! Μιλήστε στους φίλους σας, προσκαλέστε τους στη σελίδα, διαδώστε το μήνυμα σε όσους μπορείτε κι εκτός fb! Η μαγεία υπάρχει… μπορούμε να τη δείξουμε σ’εκείνους που τη χρειάζονται. Είμαστε πολλοί.. θα το κάνουμε, μόνο όλοι μάζι! Σας ευχαριστούμε όλους!».

Βρείτε εδώ την ομάδα

Πηγή: www.typosthes.gr