Αρχείο

All posts for the day 8 Φεβρουαρίου 2016

Όταν ρώτησα τον γιο μου τι θέλει να κάνει

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

nipia

Είναι εκεί και παίζει ανέμελος. Δεν ξέρει το πρόγραμμα της ημέρας και πού και πού ρωτάει (τώρα μεγάλωσε και έχει μια μικρή αίσθηση των ημερών) αν έχει σχολείο ή εάν είναι Σάββατο…

Και δεν έχει ιδέα τι μπορεί να σκέφτομαι ή να θέλω να κάνω. Σκέφτομαι όμως τώρα εγώ στη θέση του και προσπαθω να του βρω κάτι να κάνει και σήμερα για να περάσει όμορφα. Και παίρνω τηλέφωνα, κανονίζω με μαμάδες, άλλοτε το πρόγραμμα βγάινει τέλειο, άλλες φορές κανένας δεν μπορεί, και κάνουμε κατι εξίσου υπέροχο μόνοι μας οικογενειακά…

Και κοιτάζουμε θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά, μέρες βιβλίων, πάμε σε όλα τα παιδικά πάρτυ που μας έχουν καλέσει…και έχει περάσει το Σάββατο και η Κυριακή μαζί και δεν έχω κουράγιο ούτε να σκεφτώ οτι δεν μου έχει μείνει ενέργεια για την εβδομάδα που με ειρωνικό χαμόγελο με περιμένει σαν να μου λέει «Ξεκουράστηκες;”

Αλλά δεν φτάνει αυτή η ερώτηση γιατί μέχρι να την απαντήσω έχει περάσει και η επόμενη εβδομάδα και κάποιοι μηνες…

Σταματάω όμως εδώ. Και σκέφτομαι τί είναι αυτό που θέλω να δώσω στο παιδί μου.

Θέλω να του γεμίζω τον χρόνο του για να κάνει συλλογή απο θεάματα; Μήπως έτσι εγώ νιώθω λιγότερο ένοχη απο το να διάλεγα να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;

Kαι είναι Σάββατο. Και σήμερα τον ρωτάω τί θα ήθελε να κάνει; Tου αναφέρω κάποιες επιλογές και κάθομαι και τον ακούω να δω τι θα πει.

«Θελω να μείνω σπίτι μαμά σήμερα, είμαι κουρασμένος.»

Τόσο απλά και ξεκάθαρα.

Και εκεί νιώθω πόσο τρέξιμο ρίχνω καθημερινά. Εκεί νιωθω πόσο σημαντικό για εκείνον είναι να είναι σπιτάκι του να παίξει με τα παιχνίδια του.

Κι εκεί αναρωτιέσαι αν τελικά τον άκουγα και τις προηγούμενες φορές όπως σήμερα είχα την υπομονή να το κάνω ή μήπως ήμουν σε auto pilot mode ;

  • Tο παιδί μου δεν θέλει να κάνει απαραίτητα ότι κι εγώ. Το παιδί μου έχει δική του προσωπικότητα και διάθεση η οποία αλλάζει σταδιακά ή στιγμιαία.
  • Το παιδί μου δεν ειναι εγω και εγώ δεν είμαι τέλεια αν τον πάω παντού και κάνουμε τα πάντα. Το δικό του τίποτα μπορεί να είναι τα πάντα.
  • Οτι κι αν ειναι , δεν παύει να είναι επιλογή του.

«Ξεκουράστηκες;” με ρωτάει και πάλι η ειρωνική αυτή Δευτέρα.

Και όλο περηφάνια της απαντάω « μα φυσικά, ανυπομονώ για το επόμενο Σουκού!»

Εδώ και καιρό, απο εκείνη την απλή ερώτηση επικοινωνούμε περισσότερο και τον ρωτάω συχνότερα τί επιθυμεί. Ακόμα κι αν δεν νιώθω οτι αντέχω να το κάνω θα του το πω και θα βρούμε κάτι που να μας ικανοποιεί και τους δύο, βάζοντας κυρίως προτεραιότητα τις δικές του επιθυμίες.

Ρωτήστε τα λοιπόν τα παιδιά σας τί θα ήθελαν να κάνουν σήμερα. Μπορεί και να εκπλαγείτε απο την απάντηση τους!

Σαμπά Ναταλί

http://www.homeplay.gr

Παιδοψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια

πηγή: childit.gr

Δεν υπάρχει: Η φωτογραφία από το Cafe στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που έχει προκαλέσει χαμό στο διαδίκτυο

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

h-apisteuti-fwtografia-apo-to-kentro-tis-thessalonikis.w_l

Αυτό που θα δείτε παρακάτω δεν έχει ξαναγίνει σε καμία
χώρα του πλανήτη. Φανάρα «στολίζει» καφέ της Θεσσαλονίκης και προκαλεί χαμό στο διαδίκτυο.

Ιδιοκτήτης Cafe έκλεισε το χώρο με παραπετάσματα για να μην κρυώνουν οι πελάτες, και καθόλου δεν τον δυσκόλεψε το γεγονός ότι υπήρχε φανάρι (σε λειτουργία).

Με μεγάλη άνεση το ενέταξε στον κλειστό χώρο του μαγαζιού γεμίζοντάς μας ερωτήματα για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας τόσο των επιχειρηματιών της περιοχής όσο και της δημοτικής αρχής.

Πηγή: www.stroumfaki.org

Το συγκινητικό βίντεο της Unicef για τους πρόσφυγες

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

Δείτε το animation «παραμύθι» της Unicef με την ιστορία ενός 7χρονου κοριτσιού από τη Συρία που πάλεψε με τα κύματα του Αιγαίου. Και προσπαθήστε να μη δακρύσετε.

1020195-malak_680

«Είχα πολλούς φίλους. Αλλά δεν έχει μείνει κανένας», ακούγεται να λέει μια παιδική φωνή. Μια animation βάρκα παλεύει με θεόρατα κύματα στο Αιγαίο και η μικρή πρωταγωνίστρια κουρνιάζει δίπλα στη μαμά της: «Νόμιζα ότι η βάρκα θα βουλιάξει. Νόμιζα ότι θα πνιγούμε».

Είναι μια σκηνή από το πρώτο animation video της UNICEF από την νέα της καμπάνια βασισμένη σε πραγματικές ιστορίες προσφυγόπουλων, με τον εύστοχο τίτλο «Unfairy tales», δηλαδή… άδικες ιστορίες, αντί παραμυθιών.

Αυτό το πρώτο video, που θα σας κάνει να δακρύσετε, βασίζεται στην πραγματική ιστορία της μικρής Malak από τη Συρία, ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλα, στο πλαίσιο της προσπάθειας ευαισθητοποίησης που κάνει η UNICEF για να μην υπάρξει άλλη μια χαμένη γενιά παιδιών εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, που ήδη πλήττει οκτώ εκατομμύρια ανηλίκους.

Στο τέλος του animation video, εμφανίζεται το πρόσωπο της πραγματικής Malak, που πραγματοποίησε το επικίνδυνο πέρασμα με τη βάρκα στην Ελλάδα. «Το όνομα μου είναι Malak και είμαι επτά ετών», λέει εκείνη, ενώ η οργάνωση συμπληρώνει από κάτω: Κάποιες ιστορίες δεν είναι προορισμένες για παιδιά. Δείτε εδώ την πραγματική μαρτυρία του κοριτσιού.

 

Πηγή: www.in2life.gr

Πώς να απασχοληθεί το παιδί όταν βγαίνετε όλοι μαζί

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou
CM3NVf9VAAAiM9Z
από Μαρία Κωνσταντοπούλου
Για τους γονείς η έξοδος για καφέ ή φαγητό είναι ο ιδανικός τρόπος να ξεφύγουν απ’ το σπίτι. Βλέπουν τους φίλους τους, μιλάνε και γι’ άλλα θέματα εκτός από τις ανάγκες των παιδιών ενώ, για τις μαμάδες, αν μιλάμε για έξοδο σε ταβέρνα, είναι η τέλεια ευκαιρία ν’ απαλλαχθούν απ’ το μαγείρεμα! Για τα παιδιά, όμως, δεν είναι έτσι. Τέτοιου είδους έξοδοι τούς είναι μάλλον βαρετές. Πρέπει να κάτσουν σε μια καρέκλα και ν’ ακούν τις συζητήσεις των μεγάλων… μέχρι να κουραστούν και ν’ αρχίσουν την γκρίνια. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα κανονίσετε οικογενειακή έξοδο, πάρτε ιδέες για το πώς θα κρατήσετε τα παιδιά απασχολημένα, αποφεύγοντας τα δράματα.

Ζωγραφική

Ένα μπλοκ ζωγραφικής και λίγοι μαρκαδόροι μπορούν να σας «ξελασπώσουν» και να κρατήσουν το παιδί απασχολημένο αρκετή ώρα. Το μόνο που θα χρειαστεί είναι να έχετε λίγο χώρο παραπάνω στο τραπέζι σας για ν’ απλώσει τα σύνεργά του. Σας συνιστούμε, επίσης, να έχετε πάντα στο αυτοκίνητο μερικά χαρτιά και χρώματα γιατί δεν ξέρετε πότε θα τα ξαναχρειαστείτε…

Σύρμα πίπας

Ίσως αναρωτιέστε πώς είναι δυνατό το σύρμα πίπας να σας «σώσει» σε μια οικογενειακή σας έξοδο. Σας διαβεβαιώνουμε ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Είναι ιδανικό γιατί το παιδί μπορεί να φτιάχνει κάθε είδους σχήματα και να το επεξεργαστεί όπως θέλει, χωρίς να είναι ακίνδυνο! Για να το ιντριγκάρετε πιο πολύ, αγοράστε μία συσκευασία με πολλά χρώματα που θα μπορεί να «μπλέξει» μεταξύ τους.

NEW-drawing-at-a-resturant

Πλαστελίνη

Όπως ξέρουν όλοι οι γονείς, η πλαστελίνη είναι κλασική αξία και σε τέτοιες περιπτώσεις, σχεδόν επιβάλλεται. Πάρτε μαζί, λοιπόν, μικρά βαζάκια με πλαστελίνη, που δεν είναι καθόλου ογκώδη, και θα ξετρελάνουν το παιδί! Σας προτείνουμε να προμηθευτείτε ένα σετ που περιέχει και καλούπια για να φτιάχνει ό,τι σχήματα θέλει.

Εναλλακτικά, μπορείτε να δείτε σε παλαιότερο άρθρο του mama365 πώς να φτιάξετε μόνη σας πανεύκολα σπιτική πλαστελίνη.

Ιχνηλασία

Αν το παιδί είναι λίγο πιο μεγάλο και πηγαίνει στο νηπιαγωγείο, θα έχει μάθει πώς να συγκεντρώνεται καλύτερα σε μια συγκεκριμένη εργασία. Γι’ αυτές τις ηλικίες, λοιπόν, η ιχνηλασία είναι ό,τι πρέπει! Το παιδί, ακολουθώντας συγκεκριμένα σχήματα μαθαίνει να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει εικόνες.  Για τα ακόμα μεγαλύτερα παιδιά κυκλοφορεί αντίστοιχη έκδοση για την εκμάθηση αγγλικών και αριθμητικής. Να είστε σίγουροι ότι το παιδί θ’ αφοσιωθεί τόσο πολύ στο έργο του που δεν θα χρειαστεί να του κάνετε καμία παρατήρηση!

Παιδικά Παζλ

Αντίστοιχη δουλειά θα κάνουν και τα παιδικά παζλ! Η μόνη συμβουλή που έχουμε να σας δώσουμε εδώ είναι να προτιμήσετε παζλ με λίγα κομμάτια για να μην τα ψάχνετε μέσα στο καφέ ή την ταβέρνα και το παιδί αρχίζει πάλι να γκρινιάζει! Για μικρές ηλικίες, τα παζλ ακόμα και με οκτώ κομμάτια αρκούν.

Μαγνητικοί πίνακες για παιδιά!

Αν δεν έχετε ήδη έναν πίνακα «γράψε-σβήσε», τρέξτε αμέσως να προμηθευτείτε ένα. Είναι πολύ οικονομική λύση και ιδανική παρέα για τα παιδιά. Μπορούν να ζωγραφίσουν ό,τι θέλουν, να το σβήσουν και να συνεχίσουν. Όσο εσείς θ’ απολαμβάνετε τον καφέ ή το φαγητό σας, εκείνα θα δημιουργούν χωρίς να σας ενοχλούν.

food_590_2016_2_5_11_28_52_b

Αυτοσχεδιάστε με την…ζάχαρη!

Πώς θα γίνει αυτό; Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει! Τα περισσότερα καφέ έχουν στο τραπέζι ατομικές συσκευασίες ζάχαρης με διαφορετικά χρώματα και είδη. Δώστε τις στο παιδί και πείτε του να τις ξεχωρίσει και να τις ομαδοποιήσει. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε με το αλάτι και το πιπέρι αν έχουν ατομικά φακελάκια. Ίσως δεν αποτελεί την τέλεια λύση αλλά είναι αρκετό για να τ’ απασχολήσει έστω και για λίγο.

Πηγή: mama365.gr

ΠΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

love-children-baby-babies-mother-mood-wallpaper-1-759x500

Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή επικίνδυνη για τα παιδιά. Μπορείτε λοιπόν να τους μάθετε αυτές τις ζωτικής σημασίας γι’ αυτά συμβουλές, που θα τα κρατήσουν μακριά από αυτούς που θέλουν να τα βλάψουν!
Υπάρχουν κάποιοι τρόποι που βοηθούν τους γονείς να μιλήσουν στο παιδί τους γι’ αυτό!

Ποια  είναι όμως τα είδη της σεξουαλικής παρενόχλησης;

  • Η κοντινή σωματική επαφή ,το άγγιγμα ή το χάδι που κάνει το παιδί να νιώσει άβολα.
  •  Όταν κάποιος ενήλικας το αναγκάζει να μείνει χωρίς τα ρούχα του!
  • Όταν ο ενήλικας αναγκάσει το παιδί να δει κάτι που το φοβίζει ή δεν θέλει να το δει γιατί νιώθει άβολα!
  •   Όταν το αναγκάζει να κάνει κάτι που το πονάει , το τρομάζει..
  •  Όταν οι συνομιλίες στα κοινωνικά δίκτυα αναφέρονται σε σημεία του σώματος ή σε προσωπικές στιγμές και κάνουν το παιδί να νιώσει άβολα!!

 Μιλήστε απλά στα παιδιά σας, με λέξεις που δεν θα το τρομάξουν αλλά θα το αφυπνίσουν!

  • Γνωρίζω το σώμα μου , μου ανήκει και μόνο εγώ αποφασίζω τι κάνω με αυτό!
  •   Πρώτα ρωτάω και παίρνω την άδεια του γονιού μου πριν κάνω ή πάω οπουδήποτε. Αν δεν μπορώ να      ρωτήσω ,η απάντηση είναι ΟΧΙ.
  •    Ξέρω την διεύθυνση και το τηλέφωνο του σπιτιού μου ,αλλά και τα κινητά των γονιών μου.
  •   Οι ασφαλείς  ενήλικες, δεν ζητάνε βοήθεια από τα παιδιά. Πάνε σε άλλους μεγάλους να ζητήσουν οδηγίες.
  •   Δεν χρειάζεται να είμαι ευγενικός /η αν κάποιος με τρομάξει ή με κάνει να νιώσω άβολα! Μπορώ να πω «ΟΧΙ» ακόμα και σε ενήλικα ή σε μεγαλύτερο παιδί!
  •  Η περιοχή που φοράμε το μαγιό μας είναι προσωπική !Παιχνίδια εκεί ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!
  •  Αν χαθώ σε δημόσιο μέρος , ακινητοποιούμαι και φωνάζω ή πάω σε μαμά με παιδάκια και ζητάω βοήθεια!
  •  Δεν πάω ποτέ και πουθενά με αγνώστους και δεν δέχομαι να πάρω τίποτα από αυτούς ότι κι αν μου λέει!
  • Πάντα να ακούω την φωνούλα μέσα μου ,ιδιαίτερα αν μου φωνάζει «ωχ όχι»!
  •  Δεν κρατάω μυστικά από τους γονείς μου. Κανένας δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να το κάνει αυτό!

Πηγή: ladyfirst.gr

Να μείνω ή να φύγω;

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

thumbnail

 

Γράφει:  

Είναι μια ερώτηση που άκουγα όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια απο τους γύρω μου. Και μετά τους έβλεπα να φεύγουν. Κι έτσι όπως τους αποχαιρετούσα, σκεφτόμουν «έλα μωρέ, υπερβάλλει. Δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Υπομονή και όλα θα γίνουν… «.

Κι έτσι περνούσε κι ο επόμενος χρόνος. Κι έφευγε ένας ακόμη φίλος. Και πάλι έλεγα «είδες όμως πόσο πολύ τους λείπει η Ελλάδα? Δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένοι εκεί. Μια χαρά είμαστε εδώ, όλα θα στρώσουν με τον καιρό…»

Και τελικά ήρθε ο καιρός ανάποδος. Έζησα κι εγώ τον πανικό, τον φόβο, την αγωνία της επόμενης μέρας κι όλα αυτά, όχι για τα χρήματα, ούτε για τον εαυτό μου, αλλά για το παιδί μου. Πρώτη φορά ένιωσα αυτή την απέραντη ευθύνη που έχω απέναντι σε αυτό το πλάσμα που με κοιτάει με δυο μάτια που όμοια δεν υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο …τότε πανικοβλήθηκα, αγχώθηκα, φοβήθηκα.

Για κανένα capital control, κανένα κόμμα, κανένα κανάλι. Μόνο για το μέλλον του παιδιού μου.

Πόσα αξημέρωτα βράδια να κοιτάζω τον ανεμιστήρα στο ταβάνι, να σφίγγω το νεογέννητο παιδί μου στην αγκαλιά και να προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυά μου. Μην κλάψεις, θα το καταλάβει το παιδί. Ηρέμησε. Ανάσες. Σκέψου χαρούμενα μέρη! Εισπνοή…το νησί μας. Εκπνοή… η μυστική παραλία. Εισπνοή… τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Σταύρου. Εκπνοή…. τα μακροβούτια απο τον πέρα δεξιά βράχο κάθε καλοκαίρι. Τρέχουν τα δάκρυα όλο και πιο πολύ.

Σκέψου κάτι άλλο. Γρήγορα. Σταμάτα να κλαις και σκέψου κάτι άλλο.

Ναι να σκεφτώ κάτι άλλο …ο αδερφός μου. Μεγάλωσε το παλικαράκι μου κι ούτε που το κατάλαβα … και τώρα έφυγε κι αυτός και δουλεύει στο εξωτερικό. Πόσο μου λείπει. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα γίνω μαμά και δεν θα είναι εδώ να κακομαθαίνει το ανιψάκι του. Λυγμός. Κι άλλος λυγμός. Τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι. ΕΕΕΕΕΕΕ ΣΤΑΜΑΤΑ. Σταμάτα να κλαις ΤΩΡΑ!

Ναι, να σταματήσω. Πρέπει να σκεφτώ κάτι άλλο… ήρθε η μαμά μου σήμερα να δει το παιδί. Έγινε γιαγιά κι ακόμη να το συνειδητοποιήσει. Το κρατούσε αγκαλιά και τραγουδούσε, όσο εγώ έβλεπα ειδήσεις. «Τι θα γίνει βρε μαμά; Τι θα κάνουμε; … Που να ξέρω βρε κορίτσι μου; Εμένα δεν με νοιάζει, ας μου πάρουν ό,τι έχω, αλλά αν σας κάνουν να φύγετε… να, αυτό μόνο… που δεν θα δω το εγγόνι μου να μεγαλώνει…» .

Καμία τύχη. Ο λυγμός έχει γίνει κλάμα. Τραντάζονται οι ώμοι. Θα ξυπνήσω σίγουρα το παιδί.

Σηκώνομαι να ηρεμήσω.

Ξημέρωσε;

Να μείνω ή να φύγω;

Δεν ξημέρωσε ακόμη.

Να μείνω ή να φύγω;

Α, να τώρα ξημερώνει…

Παιδί μου;

Να μείνουμε;

Ξύπνησες;

Να φύγουμε;

Πηγή:mikroimegaloi.gr

 

Ιδιωτικά θεραπευτήρια στην κρίση

Published 8 Φεβρουαρίου, 2016 by sofiaathanasiadou

iaso-pardali

από: Αννα Παρδάλη

Στην Ελλάδα της κρίσης ένας από τους τομείς που έχει πληγεί καίρια είναι η υγεία. Όλοι μιλάμε για τις ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό  προσωπικό, δομές και υλικά που κάνουν την καθημερινή άσκηση της ιατρικής στα δημόσια νοσοκομεία, εξαιρετικά δύσκολη για τους επαγγελματίες υγείας και βεβαίως για τους έχοντες ανάγκη για περίθαλψη, πολίτες! Οι ανάγκες αυτές γίνονται ακόμη μεγαλύτερες όταν μιλάμε για την περίθαλψη μικρών ασθενών, των παιδιών δηλαδή.

Οι εξαιρετικά δύσκολες έως και τραγικές ορισμένες φορές, συνθήκες, που επικρατούν στα κρατικά νοσοκομεία εξαναγκάζουν πολλές φορές τους γονείς να καταφεύγουν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια,  ακόμη και αν δεν διαθέτουν ιδιωτικά ασφαλιστήρια υγείας! Στην πλειονότητα τους όμως, τα νοσηλευόμενα παιδιά, διαθέτουν ιδιωτική ασφάλιση, δυνατότητα που φροντίζουν οι γονείς, στην Ελλάδα της κρίσης,  να τους εξασφαλίσουν, όχι από πολυτέλεια, αλλά από την  ανάγκη να τους παρέχουν τις  στοιχειώδεις  αξιοπρεπείς συνθήκες περίθαλψης!

Δουλεύοντας παράλληλα και σε ιδιωτικό παιδιατρικό νοσοκομείο, διαπιστώνω πολλές φορές το εξής παράδοξο: κάποιοι  γονείς  καταφεύγουν σε ιδιωτικά ασφαλιστήρια είτε επειδή είναι οικονομικότερααπό τις δαπάνες της κρατικής ασφάλισης, είτε γιατί δεν έχουν δυνατότητα κρατικής ασφάλισης οι ίδιοι οι γονείς  και κατ’ επέκταση και τα παιδιά τους!

Από την άλλη στα πλαίσια των νέων αναγκών  που η κρίση δημιούργησε,  τα ιδιωτικά θεραπευτήρια που νοσηλεύουν παιδιά, φαίνεται να βρίσκονται σε ανθηρή κατάσταση από πλευράς πληρότητας σε σχέση με τα ιδιωτικά θεραπευτήρια των ενηλίκων.

Ο λόγος είναι προφανής! Το κόστος της ιδιωτικής ασφάλισης για τους ενήλικες είναι απαγορευτικό σε σχέση με τα πολύ προσιτά οικονομικά πακέτα ιδιωτικής ασφάλισης των παιδιών από τις ασφαλιστικές εταιρείες, και βέβαια εάν και εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα σε μια οικογένεια, η προτεραιότητα αφορά πάντα στα παιδιά!

Από την άλλη τα ιδιωτικά  παιδιατρικά  θεραπευτήρια για λόγους προσαρμογής στην κρίση, αλλά και για λόγους ανταγωνισμού της αγοράς, έχουν προσαρμόσει αρκετά τα κόστη τους και έχουν αυξήσει τις δωρεάν παροχές σε σχέση με παλιότερες εποχές.

Το κύριο κίνητρο του κάθε γονιού που απευθύνεται στην ιδιωτική υγεία είναι κυρίως οι καλύτερες συνθήκες περίθαλψης, σε σχέση με τα δημόσια νοσοκομεία. Όμως, δεν είναι λίγες οι φορές που ο γονιός βρίσκεται να  απαιτεί, συνθήκες πολυτελείας, ξεχνώντας ότι οι εποχές πια,  έχουν διαφοροποιηθεί σε σχέση με παλιότερες.  Αγνοεί πολλές καταστάσεις, που ισχύουν  παντού στον ιδιωτικό τομέα,  όπως πχ ότι:

  • Στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, στην Ελλάδα της κρίσης, εργάζεται νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό με τις ελάχιστες νόμιμες αμοιβές, που ο φόβος της απόλυσης και της ανεργίας,  τους κάνει να υπερβαίνουν καθημερινά τις συμβατικές τους υποχρεώσεις.
  •  Οι γιατροί που παρέχουν τις κυριότερες ίσως υπηρεσίες,  αμείβονται πλέον σήμερα  με ελάχιστες αμοιβές και κατ’ επέκταση η ποιότητα της υπηρεσίας τους συντηρείται,  εν προκειμένω για τους Παιδίατρους, κυρίως από την ευσυνειδησία και την αγάπη τους για τα παιδιά.  Έτσι  πρέπει να είναι όμως;
  • Μέρος των νοσηλίων καλύπτεται, λόγω συμβάσεων, από τον ΕΟΠΥΥ, που ουσιαστικά αποδίδονται πολύ καθυστερημένα στα θεραπευτήρια, δημιουργώντας οικονομική, περαιτέρω, δυσπραγία.

Στην ουσία, σήμερα, στα παιδιατρικά ιδιωτικά θεραπευτήρια, τη θέση  της πολυτέλειας που ήταν το ζητούμενο κάποτε, έχει πάρει η στοιχειώδης παροχή αξιοπρεπών συνθηκών νοσηλείας, που στερεί το δημόσιο νοσοκομείο!

Υπό μια έννοια, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια δεν λειτουργούν μόνο σαν κερδοφόρες επιχειρήσεις όπως πιστεύουμε, αλλά, προσφέρουν, μέσα από την λειτουργία της επιχείρησης ορθά ή παράδοξα, όσο και αυτό ακούγεται υπερβολικό,  αυτό που δεν μπορούν να έχουν πια οι γονείς στα δημόσια νοσοκομεία, με τρόπο όμως οικονομικά προσιτό.

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό όλο αυτό που συμβαίνει…

Το αυτονόητο λέει πως τα κρατικά νοσοκομεία θα έπρεπε να εξασφαλίζουν τα στοιχειώδη… Δεν συμβαίνει όμως!… δυστυχώς…!

* Η Dr. Άννα Παρδάλη είναι Επιμελήτρια Παιδίατρος, Νοσοκομείου Παίδων “Ιασώ”

Πηγή:we24.gr/2016