Ποτέ δε θα είστε έτοιμοι, ποτέ δε θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, ποτέ δε θα είναι όλα ιδανικά για να αποκτήσετε παιδί. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και όταν αισθανθείς ότι μπορείς να μοιραστείς υλικά και άυλα αγαθά… πράγματα, χρόνο, αγάπη, τότε έρχεται σαν φυσική εξέλιξη ένα μωρό στη ζωή σου. Και μόλις τα αισθανθείς όλα αυτά, ξέρεις ότι και ο σύντροφός σου είναι μέσα, μαζί σου σε όλο αυτό!

*Εκείνο που σέβομαι και δεν αγγίζω καν σαν θέμα, είναι όταν πραγματικά τίθεται θέμα επιβίωσης.*

Κατά την εγκυμοσύνη μου, όλα αυτά που άκουγα γύρω μου, με έκαναν να πιστεύω είτε ότι είμαι ο πιο τακτοποιημένος, από κάθε άποψη, άνθρωπος στον κόσμο, είτε ότι είμαι προκλητικά αναίσθητη που φέρνω στον κόσμο ένα παιδί με ό,τι συμβαίνει γύρω μας!

Με τον ερχομό του παιδιού μου, εκτός από τον υπερβολικό όγκο συναισθημάτων που με δυσκολία διαχειρίζεσαι και φυσικά είναι απίθανο να περιγράψεις (όσοι το ζουν, γνωρίζουν… στους υπόλοιπους το εύχομαι!) κατάλαβα πως όλα είναι εφικτά και για όλα υπάρχει τρόπος.

Τα έξοδα αυξάνονται σαφώς, αλλά περιορίζονται τόσο όλα τα υπόλοιπα προσωπικά έξοδα του ζευγαριού, που έρχονται σχεδόν στα ίσα. Τα ατομικά μας έξοδα δεν περιορίζονται εκβιαστικά, όμως. Eίναι οι προτεραιότητες που σας έλεγα. Ακόμα κι αποφασισμένη να είμαι ότι θα αγοράσω επιτέλους για ‘μένα εκείνο το μπλουζάκι που τόσο καιρό είχα βάλει στο μάτι, στο τέλος πάντα καταλήγω να παίρνω το μπλουζάκι μεγέθους 18-24 μηνών, γιατί τον φαντάζομαι μέσα σε αυτό και με κάνει να νιώθω τόσο χαρούμενη (κι αυτό φυσικά είναι το πιο μικρό-χαζό παράδειγμα).

Οι υλικές απαιτήσεις των παιδιών μας, είναι όσες εμείς οι γονείς επιτρέπουμε. Το τι μας ζητάνε, καθορίζεται από το τι εμείς τους μαθαίνουμε και τους προσφέρουμε. Επιτρέψτε μου, μα η προσωπική μου άποψη είναι, πως αυτά είναι λίγο-πολύ αναλογικά. Κι αν κάνω λάθος σε αυτό, απλά αφήστε με να ζω στο σκοτάδι.

Δεν είναι τίποτα εύκολο και ίσως να μη νιώσετε την απόλυτη ευτυχία από την πρώτη στιγμή. Όταν όμως σιγά-σιγά έρθει, τότε θα ξεχωρίσουν όλα τα σημαντικά από τα ασήμαντα στη ζωή σας. Και η κούραση που θα νιώθεις, θα υπολογίζεται σε άλλη μονάδα μέτρησης. Διαφορετική από εκείνη που έχουν οι φίλοι σου χωρίς παιδιά. Θυμάμαι αμυδρά την περίοδο που δεν είχα παιδί και ήμουν κομμάτια και δεν είχα καθόλου χρόνο. Ε, τώρα βρίσκω και κουράγιο και χρόνο! Αντλείς ενέργεια από άλλα πράγματα. Αρκεί να θέλεις να γυρίσεις τη σελίδα στη ζωή σου.

Πόσο έτοιμοι όμως νιώθουμε να παραμερίσουμε, μα όχι να παραμελήσουμε τον εαυτό μας; Την απάντηση τη δίνει μόνο ένα παιδικό φαφούτικο χαμόγελο! Θέλετε να το ζήσετε; Αν ναι, τότε πιαστείτε από το χέρι με τον σύντροφό σας και βουτήξτε στα πιο βαθιά, άγνωστα κι απέραντα νερά… σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις…

Αλλά μόνο αν τα έχεις ζήσει όλα αυτά, μπορείς να με καταλάβεις…

 Πηγή:mikroimegaloi.gr