Η Κάτια. 45 χρονών σήμερα, με πτυχίο, μεταπτυχιακό , πολλά όνειρα αλλά χωρίς δουλειά. Γνώρισε τον Γιώργο στα 21 της και έμεινε έγκυος με μόλις 3 μήνες σχέση.

«Καλά τρελάθηκες; Θα κρατήσεις παιδί με κάποιον που ξέρεις 3 μήνες;» της είπε η φίλη της στη σχολή. Στους γονείς της ούτε λόγος, ο πατέρας της ήταν πολύ αυστηρός και δεν θα άκουγε τίποτα παρά μόνο αν ήταν να παντρευτεί. Μα εκείνο το μωρό το ήθελε. «Θα το κρατήσω. Τί σημασία έχει πόσο ξέρω τον πατέρα του;» απάντησε μια μέρα στη φίλη της νευριασμένη. Ένα απόγευμα που γύριζε από τη σχολή, την περίμενε ο πατέρας της. Η φίλη της, του το είχε πεί. «Θα παντρευτείς;» τη ρώτησε. Η Κάτια κούνησε το κεφάλι αρνητικά. «Μην το συζητάμε τότε, αύριο πάμε στο γιατρό» διέταξε. Όλη νύχτα δεν κοιμήθηκε. Μόνο έκλαιγε. Σκέφτηκα να φύγει αλλά να πάει, που;  Όταν ήρθε το πρωί, η ζωή μέσα της τέλειωσε. «Θα κάνεις άλλα παιδιά. Βγάλε πρώτα τη σχολή σου και αν είσαι μαζί με αυτό το Γιώργο, θα κάνετε πολλά παιδιά», της είπε η μητέρα της. Η Κάτια έβγαλε τη σχολή, πήρε μεταπτυχιακό, χώρισε με τον Γιώργο, ταξίδεψε, δούλεψε, απολύθηκε, ξαναδούλεψε, μα άλλο μωρό δεν ήρθε. Δεν έτυχε. Αλλά και να ερχόταν, εκείνο δεν θα το ξέχναγε ποτέ. Κι όπως λέει και στις πραγματικές φίλες της σήμερα «Μια φορά έγκυος, για πάντα μαμά!». Ακόμη και αν δεν το γεννήσεις, μέσα σου θα είσαι πάντα μαμά….

Η Αθηνά. 38 χρονών σήμερα. Παντρεμένη με τον Παναγιώτη. Γνωρίστηκαν μέσω ενός κοινού γνωστού και ήταν θέμα χρόνου να είναι μαζί. Μετά από 3 χρόνια σχέσης παντρεύτηκαν και το γλέντι του γάμου κράτησε 3 μέρες όπως συνηθίζονταν στο νησί τους. «Άντε να βάλετε μπροστά και για το παιδί τώρα!» τους έλεγαν κιόλας από το νυφικό τραπέζι. Και έβαλαν μπροστά. Μα πήγαιναν πίσω. Η Αθηνά έπιανε παιδιά και τα΄χανε.  Είχαν περάσει 3 χρόνια από το γάμο και ο κόσμος του νησιού δεν συγχωρούσε. Μιλούσε. Κι όταν μιλούσε έβγαινε από μέσα του, η κόλαση. Πήγαν στην Αθήνα για εξωσωματική. Τέσσερις έκανε η Αθηνά, καμιά δεν πέτυχε. Το κορμάκι της γέμισε τρύπες από τις ενέσεις μα εκείνο που τη τρυπούσε πιο πολύ, ήταν η ταμπέλα της στέρφας και η σκέψη πως στερούσε την πατρότητα απ” αυτόν που αγαπούσε. «Φύγε από” μένα να κάνεις παιδιά!» του έλεγε μα αυτός την αγαπούσε και δεν έφευγε. Ξεκίνησαν τη διαδικασία να υιοθετήσουν. «Τόσα παιδιά έχουν ανάγκη από οικογένεια, δεν θα βρεθεί ένα να αγαπήσουμε κι εμείς;» έλεγε ο Παναγιώτης. 5 χρόνια μετά, φυλάνε ακόμα την αγάπη περιμένοντας….

Η Μαρία. 26 χρονών. Έμεινε έγκυος από τον φίλο της και όταν του το είπε, εκείνος αντέδρασε άσχημα, δεν ήθελε. «Να αναλάβει τις ευθύνες του, να σε παντρευτεί» της έλεγε η μητέρα της, μα εκείνη δεν ήθελε γάμο με έναν τέτοιο άνθρωπο.Δεν ήθελε να σκέφτεται για όλη την υπόλοιπη ζωή της, ότι αυτός που αγαπούσε, τη παντρεύτηκε επειδή ήταν έγκυος. «Μαρία αν δεν το ρίξεις, να μην ξανάρθεις στη δουλειά» της είπε ο εργοδότης της όταν του ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της. «Που θα πάω χωρίς δουλειά, χωρίς σύντροφο και χωρίς γονείς; Τί θα κάνω μόνη μου;» σκεφτόταν. 2 μήνες έκλαιγε. Μια μέρα, είδε στον ύπνο της ότι  έπαθε κάτι το μωρό. Πήγε στο γυναικολόγο και το υπερηχογράφημα έδειξε πως πράγματι, σταμάτησε η καρδιά του. Δεν είδε αίμα, δεν πόνεσε, δεν το απέβαλλε. Το” πνιξε στο κλάμα της. Σήμερα έχει φτιάξει ένα site για να βοηθήσει τους ανθρώπους που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι, Singleparent το λένε. Και η ανύπαντρη μητέρα μέσα της, είναι πολύ χαρούμενη γι΄αυτό!

singleparent.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.newsitamea.gr

Ήρθε η στιγμή να διηγηθώ κ εγώ τη δική μου ιστορία για το αγγελούδι μου! Είναι κάτι που δεν με λυπεί καθόλου, αντιθέτως κάθε φορά νιώθω πιο δυνατή για ότι έχουμε μέχρι σήμερα καταφέρει, κάτι που ίσως άλλοι δεν θα κατάφερναν….

«Διένυα την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μου…. Το άκουσμα της εγκυμοσύνης με γέμισε χαρά.. Μια εγκυμοσύνη χωρίς εμετούς και ταλαιπωρίες. Μέχρι την 34η εβδομάδα της που όλα άλλαξαν… Στην προγραμματισμένη μου επίσκεψη ο γιατρός μου, παρατήρησε υπερβολικό αμνιακό υγρό για την εβδομάδα που διένυα καθώς επίσης και ένα περίεργο χρώμα στην κοιλίτσα του μωρού. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι ήταν κάτι κακό πριν κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις. Όλα ήταν τέλεια δεν μπορούσε να πάει κάτι στραβά. Αυτό πίστευα μέσα μου……. Μετά από πολλές εξετάσεις τις οποίες επανέλαβα σε 3 γιατρούς για να σιγουρέψω το αποτέλεσμα, το μόνο που κατάφερα ήταν να συγκεντρώσω 3 διαφορετικές γνώμες… Το μόνο τους κοινό σημείο ήταν ότι το πρόβλημα εστιαζόταν στο έντερο του μωρού. Συγγενές μεγάκολο, ρήξη εντέρου – ειλεός , Κυστική ίνωση… λέξεις παντελώς άγνωστες στα δικά μου αυτιά. Έπρεπε να πάρουμε την απόφαση αν θα προχωρήσω ή όχι σε τοκετό. Με την πίστη μας στο θεό πήραμε την απόφαση να πολεμήσουμε αυτό που θα συνέβαινε ότι κ αν ήταν.

Την 2α Μαΐου 2006 και στην 36η εβδομάδα κύησης μεταφέρθηκα κατόπιν ραντεβού στην Θεσσαλονίκη, από Λάρισα όπου βρισκόταν ο γιατρός που με παρακολουθούσε , να γεννήσω και να χειρουργηθεί ο μικρός. Σε έναν άλλο γυναικολόγο που είδα μόνο μία φορά για να κλείσουμε το ραντεβού.

Πράγματι κατάφερα με πρόκληση και σε διάστημα μόλις 5 ωρών να φέρω στον κόσμο τον μονάκριβο μου. Τον Βασιλάκη μου!! Όταν γεννήθηκε η αλήθεια είναι δεν άκουσα το κλαματάκι του αμέσως αλλά πίστευα πως οι γιατροί τα είχαν όλα υπό έλεγχο.. Την επόμενη μέρα το πρωί και μόλις λίγων ωρών νεογέννητο, άρχισε ο Γολγοθάς του. 5 μήνες μείναμε στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης, στο οποίο ο μικρός μου υποβλήθηκε σε 4 επεμβάσεις στο εντεράκι του. Άδικα προσπάθησα με κόπο να κρατήσω το γάλα στο στήθος μου για να νιώσω κ εγώ κάποια στιγμή την γλυκιά αίσθηση του θηλασμού. Ο μικρός θα σιτιζόταν εξολοκλήρου με παρεντερική τροφή..Το μόνο που μπορούσα να του προσφέρω ήταν τα νανουρίσματα μου και την έντονη παρουσία μου δίπλα του και μια υπόσχεση «ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΑΝ ΔΕΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙ»!!!!

Κάθε χειρουργείο και μια δοκιμασία για όλους… Αφού αντέχει ΑΥΤΟΣ αντέχω και ΕΓΩ ψιθύριζα κάθε φορά.. Μέχρι που σε ένα από αυτά δυστυχώς έγινε το αναπάντεχο… Ο μικρούλης μου δεν άντεχε και άρχισε να υποκύπτει.. Πάνω στην ανάνηψη κανείς δεν μας είπε τι συνέβη πραγματικά..
Και όμως μετά από ένα μεγάλο αιμορραγικό επεισόδιο και ένα ακόμη πιο σοβαρό οίδημα στο κεφαλάκι του, ο μικρούλης μου βγήκε και πάλι νικητής!!!!

Οι μήνες πέρασαν, αργά και βασανιστικά αλλά πέρασαν.

Το άκουσμα από τον διευθυντή της παιδοχειρουργικής ότι παίρνουμε εξιτήριο ήταν ίσως ότι πιο ευχάριστο είχα ακούσει στη ζωή μου. Θα έπαιρνα αγκαλιά το παιδάκι μου μακριά από μόνιτορ, καλώδια, ορούς, λαστιχάκια…

Και ναι γυρίσαμε επιτέλους σπίτι σίγουροι πως όλα είχαν τελειώσει… και όλα θα γινόταν μια ανάμνηση… Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει..

Πήραμε την απόφαση να επισκεφτούμε έναν παιδοφυσικοθεραπευτή για να βοηθήσει τον μικρό να συνέλθει μετά από πολύμηνη παραμονή σε θερμοκοιτίδα. Μετά από 2 μήνες προσπάθειας ήρθε και το δεύτερο τραγικό νέο.

Ο φυσικοθεραπευτής μας πρότεινε να κάνουμε μια μαγνητική στον μικρό γιατί δυστυχώς αυτή η υποτονική του εικόνα δεν οφειλότανε μόνο στην ταλαιπωρία που υπέστη…

Πράγματι μόλις πήραμε την εξέταση στα χέρια μας και επισκεφτήκαμε παιδονευρολόγο η διάγνωση ήταν σαφής … «Εγκεφαλική παράλυση – σπαστική τετραπληγία» η οποία οφειλόταν σε σοβαρό ισχαιμικό επεισόδιο.

Ούτε αυτή η διάγνωση μου ήτανε γνωστή… Όσο ο γιατρός μας ανέλυε τι σημασία αυτής της βλάβης ο πύργος της χαράς, του ενθουσιασμού, της ανακούφισης ότι όλα θα πήγαιναν καλά από την έξοδό μας από το νοσοκομείο γκρεμίστηκε.. Η επιληψία ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη αρκετά βεβαρημένη κατάσταση. Από 8 μηνών μπήκε σε εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας-λογοθεραπείας- εργοθεραπείας το οποίο ακολουθεί πιστά μέχρι κ σήμερα.

Σήμερα νιώθω πως είμαι η πιο δυνατή μητέρα στον κόσμο με το πιο δυνατό παιδί του κόσμου!!!! Γιατί;;;; Γιατί έχει καταφέρει πράγματα που άλλοι δεν θα μπορούσαν κάν να φανταστούν… Ο Βασίλης σήμερα είναι 9,5 ετών πηγαίνει για την Τρίτη τάξη κανονικού Δημοτικού Σχολείου, έχει άπειρους φίλους και φίλες, πηγαίνει σινεμά, πηγαίνει γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα μπάσκετ, κάνει θεραπευτική ιππασία και πολλά πολλά άλλα στα οποία συμμετέχω και εγώ και μπορώ να πω ότι περνάμε τέλεια!!!

Ένα χαμόγελο είναι πάντα ζωγραφισμένο στο όμορφο προσωπάκι του και αυτή είναι η κινητήρια δύναμή μου!! Η αγαπημένη του λέξη είναι το «ΜΠΟΡΩ» κάτι που προσπάθησα με πολύ κόπο να του μάθω! Όμως πλέον νιώθω πολύ περήφανη γι αυτό!!!
Μου έδωσε να καταλάβω το αληθινό νόημα της ζωής και πόσο μάταια και μίζερα είναι όλα αυτά που πίστευα αρχικά!

Ελπίζω η ιστορία μας να μη σας κούρασε όμως μπορεί να δώσει θάρρος και κουράγιο σε νέες μανούλες με παιδιά αγγελούδια..»

Π.Σ

Πηγή:epaggelmagynaika.gr

Μαμά, πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που με κράταγες αγκαλιά.

Θυμάμαι να σε κοιτάω με θαυμασμό και να σκέφτομαι ότι θέλω να σου μοιάσω. Η ομορφιά σου με καθήλωνε όταν μου έπλεκες κοτσιδάκια τα μαλλιά, για να με ετοιμάσεις για το σχολείο. Περισσότερο όμως με αφόπλιζε η εσωτερική σου ομορφιά και παρακαλούσα να γίνω σαν εσένα.

Μαμά, μου δίδαξες την ανθρωπιά και την καλοσύνη. Την ευγένεια και την αρετή της υπομονής. Μου μιλούσες για τους ανθρώπους και για τη σημασία του να μοιράζεσαι. Μου έλεγες ότι υπάρχουν άνθρωποι με αδυναμίες και λιγότερη τύχη από εμάς. Μου δίδαξες ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και ότι κάνουμε το κάνουμε για εμάς τους ίδιους. Για να γινόμαστε καλύτεροι.

Μαμά, μου έμαθες να μην τα παρατάω και να παλεύω με νύχια και με δόντια για τα θέλω μου. Μου έλεγες να κοιτάω τη δουλειά μου και να μην με αφορά τι κάνουν οι γύρω μου. Φρόντισες να εστιάζω στο bright side of life και να βλέπω πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Μαμά, μου έμαθες να δίνω το χέρι μου και να βοηθάω όποιον μπορώ ακόμα κι αν δεν μου το ζητάει. Μαμά, ήσουν αυτή που με έμαθες να κρατάω το επίπεδο, το χαρακτήρα και την ψυχραιμία μου. Μου δίδαξες ότι μια ευαίσθητη και καθαρή ψυχή είναι πολύτιμη. Μαμά όμως μεγάλωσα και βρίσκομαι στο κέντρο ενός κόσμου που δεν έχει όλα αυτά που μου δίδαξες. Καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη με την αγένεια του κόσμου. Χαμογελαστή και ευγενική εγώ, μουτρωμένοι και αγενείς οι άλλοι. Τους απευθύνεις το λόγο και δεν σε κοιτάζουν στα μάτια. Ο κόσμος δε δίνει μαμά αν δεν πάρει κάτι πρώτα. Είτε είναι υλικά αγαθά είτε είναι συναισθήματα.

Ο κόσμος μαμά, είναι συναισθηματικά ανάπηρος και εγώ «εθελόντρια» του Ερυθρού Σταυρού με τον απιδινωτή στο χέρι να επαναφέρω σκέψεις, όνειρα και αισθήματα.

Ρε μαμά, μου έδωσες τόσα πολλά και σήμερα που γιορτάζουν όλες οι μαμάδες θέλω για ακόμα μια φορά να σε ευχαριστήσω για όλα όσα μου έμαθες.

Αλλά μαμά δεν είμαι πια η ίδια. Δεν μου έμαθες ότι πρέπει να χάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με τα θηρία. Δεν μου έμαθες ότι οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι και επιφανειακοί. Δεν μου έμαθες ότι όταν κάτι δεν είναι εύκολο και προσιτό πρέπει να το παρατάω.

Δεν μου έμαθες να σκίζω τις σάρκες του άλλου όταν είναι καλύτεροι από εμένα. Δεν μου δίδαξες ότι θα μου δαγκώνουν το χέρι όσων βοήθησα. Μαμά γιατί δεν μου έμαθες ότι οι άνθρωποι ξεχνούν. Ότι όλα περνούν και χάνονται, σχέσεις, άνθρωποι και φιλίες.

Γιατί δεν μου είπες ότι η αγάπη είναι είδος προς εξαφάνιση και οι άνθρωποι που μιλούν για αυτή δεν ξέρουν τι σημαίνει.

Γιατί βρε μάνα δεν μου είπες ότι ο κόσμος χαίρεται με την δυστυχία των γύρω του και ότι αρκούνται σε αυτό που βλέπουν και όχι στην ουσία των πραγμάτων. Γιατί στέκονται στην επιφάνεια και δεν εμβαθύνουν; Γιατί παρατάνε τα όνειρα, τους φίλους και την αγάπη τους τόσο απλά;

Πότε σταμάτησαν να ονειρεύονται όλοι αυτοί βρε μαμά;

Μαμά θα στο πω απλά, δεν βγάζω άκρη σε αυτόν τον κόσμο που με έφερες. Δεν μπορώ να εγκλιματιστώ παρά την ηλικία μου. Δεν αντέχω να συμβιβαστώ σε κάτι λιγότερο από το ανθρώπινο και το δίκαιο. Αλλά θα σου πω και το άλλο μαμά. Σε ευχαριστώ που εξαιτίας σου είμαι αυτή που είμαι.

Σε ευχαριστώ που μπορώ να ζω, να αγαπώ και να ονειρεύομαι. Σε ευχαριστώ ρε μάνα που δεν με έκανες αγρίμι!

Πηγή:www.galsnguys.gr

Η Κιμ Τούτσι θα μπορούσε να είναι μια φυσιολογική έγκυος γυναίκα όπως όλες οι υπόλοιπες στον κόσμο αν ο γιατρός της δεν την ενημέρωνε πριν μερικούς μήνες πως στην τρίτη εγκυμοσύνη της, περιμένει πεντάδυμα!

Η 26χρονη, η οποία ζει με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους στο Περθ της Αυστραλίας, έμεινε έγκυος για 3η φορά και ενώ στην αρχή ένιωθε πως θα γεννήσει δίδυμα, τελικά ανακάλυψε πως έχει πεντάδυμα.

Αν και αρχικά όπως έγραψε η ίδια στο προσωπικό της blog, το οποίο έχει πάνω από 123.000 followers, σοκαρίστηκε, αποφάσισε μαζί με τον άντρα της όχι μόνο να φέρουν στον κόσμου τα τέσσερα κοριτσάκια και το ένα αγοράκι αλλά να αρχίσουν να μοιράζονται με τους θαυμαστές τους, όλη τη διαδρομή έως τη γέννηση

Βρίσκεται πλέον στον 8ο μήνα της κύησης και καταναλώνει 6.000 θερμίδες ημερησίως. Φαγητό που είναι που είναι τρεις φορές περισσότερο απ” όσο καταναλώνει ένας μέσος άνθρωπος σε μια ημέρα.

«Κάθε μέρα που περνάει πονάω όλο και περισσότερο. Αρχίζω να μην κοιμάμαι πλέον τα βράδια» έγραψε στο προσωπικό της blog και συμπλήρωσε «Τα μαξιλάρια δεν βοηθούν πλέον τη μέση μου. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που φτάνω στα όριά μου και ετοιμάζομαι να τα παρατήσω».

Ο Rudolf Dreikurs γεννήθηκε στη Βιέννη το 1897 και σπούδασε ιατρική και ψυχιατρική στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Εκτός από τη διδασκαλική και συγγραφική του δραστηριότητα, ο Dreikurs πρωτοστάτησε στην ίδρυση συμβουλευτικών σταθμών για τους γονείς και υπήρξε από τους θεμελιωτές της ιδέας για τις ομαδικές συζητήσεις στην τάξη και του οικογενειακού συμβουλίου στο σπίτι.

Ο Dreikurs αναφέρει: «Δεν υπάρχουν κακά παιδιά – υπάρχουν μόνο αποθαρρυμένα και δυστυχισμένα παιδιά, που δεν είχαν την τύχη να δεχτούν εκείνη την ανατροφή που θα τους άνοιγε τα φτερά για να ολοκληρωθούν μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν υπάρχει, όμως, και γονιός που ΔΕΝ θα κάνει λάθη στην αγωγή των παιδιών. Απαλλαγείτε, λοιπόν, από τις ενδεχόμενες ενοχές σας. Και ηρεμήστε».

Στο παρακάτω απόσπασμα μιλάει σαν ένα παιδί, που απευθύνεται στο γονιό του.

• Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ό,τι είμαι. Αυτό με κάνει να παριστάνω τον σπουδαίο.
• Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή, που θα είμαστε οι δυο μας.
• Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω, για να μάθω.
• Μη μου δημιουργείς το αίσθημα ότι τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες, που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
• Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά γίνονται μόνο και μόνο για να κερδίσω την προσοχή σου, που ζητούσα.
• Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις, γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου, παριστάνοντας τον… κουφό.
• Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω ότι δεν γίνεται να έχω πάντα αυτό, που θέλω.
• Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.
• Μη με αγνοείς, όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, σύντομα θα αρχίσω να αναζητώ απαντήσεις από άλλες πηγές.
• Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις αφάνταστα και χάνω την εμπιστοσύνη μου σε ‘σένα.
• Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω ότι είσαι τέλεια/-ος και αλάνθαστη/-ος. Είναι μεγάλο σοκ για εμένα να καταλάβω ότι δεν είσαι τίποτα από τα δύο.
• Μη διανοηθείς ποτέ να πιστέψεις ότι θα πέσει η υπόληψή σου, εάν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου, μου δημιουργεί θερμά αισθήματα απέναντί σου.

Πηγή:psychotherapyjourney.wordpress.com

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΚΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Πώς θα σας φαινόταν αν βλέπατε σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας όπως η Ερμού και η Βασιλίσσης Σοφίας σκιέρ δίπλα σας;

Αυτή την εικόνα συνάντησαν οι οδηγοί της Νέας Υόρκης μετά τον παγετώνα που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ. Οι θερμοκρασίες είναι υπερβολικά χαμηλές με αποτέλεσμα όχι απλά να το έχει στρώσει στους δρόμους, αλλά το χιόνι να φτάνει σχεδόν το ένα μέτρο!

Ο γνωστός Youtuber Casey Neistat δεν ήθελε να αφήσει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να πάρει τη σανίδα του snowboard και αφού έδεσε σκοινί πίσω από ένα τζιπ ξεκίνησε να κάνει σκι στο Μανχάταν!

Απολαύστε το βίντεο που έχει γίνει ήδη viral φτάνοντας σχεδόν τα 6 εκατομμύρια views σε μία μέρα!

Πηγή:www.peoplegreece.com

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΤΣΙΜΙΤΑΚΗΣ

Η επιστολή που έφτασε στο e-mail δεν απευθυνόταν σε εμένα προσωπικά, αφού έγραφε:

«Γεια σας, αδελφές μου! Κάποιες μπορεί να ξέρετε ήδη πως εργαζόμαστε με πρόσφυγες (μητέρες και μωρά) στην Αθήνα και σε νησιά της Ελλάδας. Εχουμε ομάδες από μαίες, βοηθούς μητρότητας, συμβούλους θηλασμού και γαλουχίας, γυναίκες διαφόρων ειδικοτήτων που εργάζονται με μητέρες και μωρά και γυναίκες που δεν είναι μητέρες, αλλά θέλουν να βοηθήσουν. Αυτή τη στιγμή στέλνουμε έκκληση για περισσότερες εθελόντριες».

Στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιείται πληθώρα ανθρωπιστικών οργανώσεων, με σκοπό την άμβλυνση των επιπτώσεων της προσφυγικής κρίσης. Υπάρχει, όμως, μόνο μία η οποία συγκροτείται αποκλειστικά από γυναίκες και απευθύνεται στο πιο ευαίσθητο τμήμα του προσφυγικού πληθυσμού, δηλαδή στις μητέρες με μωρά.

«Πηγαίνουμε στον Ελαιώνα και στη Μυτιλήνη με εξειδικευμένο προσωπικό, όπως μαίες και γυναίκες που ασχολούνται με προβλήματα θηλασμού και ανάπτυξη παιδιών», εξηγεί στην «Κ» η Αμερικανίδα κ. Didi Uttama-Lee, η οποία είναι η ιθύνουσα της πρωτοβουλίας. «Η Amurtel προωθεί δράσεις από γυναίκες σε γυναίκες και παιδιά, οπότε απευθυνόμαστε συγκεκριμένα σε γυναίκες εθελόντριες. Δεν αποκλείουμε τη βοήθεια και των ανδρών φίλων μας, φυσικά».

Η Amurtel είναι οργάνωση που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στην Ινδία, από την Ινδή P.R. Sarkar, μια ακτιβίστρια που επιθυμούσε να συνδράμει γυναίκες και παιδιά, προκειμένου να ξεφύγουν από τον κύκλο της φτώχειας.

Ετσι, η οργάνωση προχώρησε στη δημιουργία μικρών συνεταιρισμών-επιχειρήσεων από φτωχές γυναίκες στις Φιλιππίνες, ίδρυσε κοινοτικά σπίτια για εγκαταλελειμμένα παιδιά και βρέφη στη Μογγολία, προγράμματα υδροδότησης στην Γκάνα και δημοτικά σχολεία για παιδιά σε Κόστα Ρίκα, Δομινικανή Δημοκρατία, Αϊτή, Ινδία, Τζαμάικα, Ταϊλάνδη, Νικαράγουα και Κένυα.

Στην Ελλάδα, η οργάνωση διεξάγει καμπάνια για τη συγκέντρωση υλικών πρώτης ανάγκης, αλλά και για την ενεργοποίηση εθελοντριών που θα βοηθούν μητέρες και παιδιά σε κατάσταση ανάγκης. «Ας πούμε ότι ζητάμε μάρσιπους για το ταξίδι. Ο μάρσιπος δεν διευκολύνει μόνο την κίνηση των γυναικών-προσφύγων, αλλά βοηθάει και στην αντιμετώπιση του στρες του μωρού, αφού το φέρνει σε επαφή με το σώμα της μητέρας ή του πατέρα», εξηγεί η κ. Uttama-Lee.

Η Amurtel είχε δραστηριοποιηθεί στα στρατόπεδα προσφύγων στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο, με έδρα ξανά την Ελλάδα, όμως έκτοτε δεν χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί ξανά. Σύμφωνα με την οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η οποία δέχθηκε από τον Μάρτιο του 2015 44.053 επισκέψεις στα νησιά, στην Αθήνα και στην Ειδομένη, το 33% αφορούσε γυναίκες. Το 17,6% ανήκε σε κάποια ευάλωτη κατηγορία, όπως είναι οι ηλικιωμένοι, τα ασυνόδευτα παιδιά, οι έγκυοι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

«Θυμάμαι σε μια τέντα το καλοκαίρι με καύσωνα μια έγκυο γυναίκα σε άθλια κατάσταση με το μικρό της παιδί στο ένα χέρι. Πρέπει να ήταν εννέα μηνών. Της είπαμε να μείνει μερικές ημέρες να τη βοηθήσουμε, γιατί μπορούσε να γεννήσει οπουδήποτε στον δρόμο και αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο για την υγεία τη δική της και του παιδιού της. Δεν μας άφησε γιατί φοβήθηκε μην κλείσουν τα σύνορα», θυμάται η κ. Uttama-Lee.

«Ομως στ’ αλήθεια λίγες ημέρες, ίσως και ώρες, βοήθειας μπορεί να αποδειχθούν κρίσιμες γι’ αυτές τις γυναίκες και τα μωρά», συμπληρώνει.

Πηγή:www.kathimerini.gr