Το να βλέπετε το μωρό σας να μαθαίνει να μπουσουλάει, να περπατάει και να μιλάει είναι αξέχαστες εμπειρίες. Εκείνες οι στιγμές γεμίζουν ευτυχία και χαρά τους γονείς.

Όπως στο βίντεο που ακολουθεί, μια νέα μαμά με την μικρή της κόρη που περνάνε χρόνο μαζί, όταν η μαμά της λέει «Σ” αγαπώ» τραγουδιστά. Δευτερόλεπτα αργότερα, κοιτώντας στην κάμερα, το αξιαγάπητο μωρό απαντάει «Σ” αγαπώ με τον ίδιο τραγουδιστό τόνο της μαμάς.

Δε γνωρίζουμε την ηλικία της μικρούλας, αλλά η χαριτωμένη της μίμηση, είναι το πιο γλυκό πράγμα που είδαμε σήμερα. Εκπληκτικό έτσι; Μοιραστείτε αυτό το γλυκό βίντεο με τους φίλους σας στο Facebook!

Διαβάστηκε εδώ:masternews.gr

Eμπιστεύσου μας και δε θα χάσεις

Ο έρωτας είναι ίσως το πιο δυνατό συναίσθημα που μπορεί να νιώσει κανείς, από τα θετικά πάντα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη ευτυχία αλλά ταυτόχρονα και στην απόλυτη τρέλα και παράνοια. Eίναι το συναίσθημα εκείνο που κάνει την καρδιά να χτυπά πιο δυνατά και το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι, ειδικά όταν το αντικείμενο του πόθου μας βρίσκεται στο οπτικό μας πεδίο. Τι γίνεται όμως όταν το αγόρι, σου το παίζει δύσκολος; Ε ακόμα καλύτερα γιατί σε μία δυναμική γυναίκα που είναι έτοιμη για όλα δε θα πρέπει να αρέσουν οι εύκολες καταστάσεις. Oπότε φίλη, το καλύτερο που έχεις να κάνεις, αν πραγματικά τον θέλεις, και δεν περνάς απλώς την ώρα σου μαζί του, είναι να ακολουθήσεις κάποια πολύ συγκεκριμένα βήματα, τα οποία πάντα, με ελάχιστες φυσικά εξαιρέσεις, πιάνουν. Ελπίζουμε να μην ανήκεις στις εξαιρέσεις, γιατί θα είσαι πραγματικά πολύ άτυχη. Λοιπόν, άνοιξε τις κεραίες, και κυρίως τα μάτια σου και διάβασε προσεκτικά.

1. Δείξε ενδιαφέρον: Και όταν λέμε ενδιαφέρον, εννοούμε πολύ ενδιαφέρον. Ακόμα κι αν δε βγαίνετε ακόμα οι δυο σας, θα γίνει κι αυτό μην τρελαίνεσαι, κάντον να αισθανθεί ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Πώς να στο κάνουμε λιανά βρε παιδί μου; Αδιαφόρησε για τους άλλους και κοίταζέ τον στα μάτια με ύφος μελωμένο σαν αυτό της Αλίκης-δεν λέμε επίθετο είναι περιττό-. Νερό θέλει; Νερό θα έχει. Πεινάει; Θα του δώσεις να φάει. Θέλει να πάει για ψώνια; Θα πας μαζί του για να τον βοηθήσεις κιόλας.

Θέλει να δει μία ταινία-την οποία εσύ δε θα έβλεπες ούτε με σφαίρες-αλλά δεν έχει παρέα; Θα πας μαζί του! Με λίγα λόγια δείξε του πόσο πολύ ενδιαφέρεσαι για εκείνον. Πίστεψέ μας, τα λαμβάνει όλα υπόψη του.

2. Πάμε τώρα στο κινητό: Ως γνωστόν εμείς οι γυναίκες έχουμε εξαιρετική σχέση με το κινητό μας οπότε ήρθε η ώρα να την εκμεταλλευτείς και για ένα πολύ σημαντικό σκοπό: Να τον κατακτήσεις. Στείλε καλημέρα, στείλε καληνύχτα, στείλε τραγουδάκια, στείλε και καμιά χαζή φωτό και όλα αυτά με καθημερινή ευλάβεια. Ειδικά αν προσθέσεις και το «Είδα αυτό και σε σκέφτηκα», τον έχεις κάνει κομμάτια. Δεν πειράζει αν δεν απαντάει σε όλα.

Λογικά δε θα προλαβαίνει γιατί αν κάνει και κάτι παράλληλα, θα πάθει black-out! Αρκεί να απαντήσει έστω στα μισά. Να ξέρεις πάντως ότι κάθε φορά που θα βλέπει το όνομά σου θα χαμογελάει.

3. Γίνε φίλη του: Οι άντρες να ξέρεις δεν είναι τόσο εκδηλωτικοί όσο εμείς και έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα με τους φίλους τους: Ντρέπονται να τους ανοιχτούν για ζητήματα κάπως πιο ευαίσθητα και σοβαρά, εκτός δηλαδή της μπάκας που έχουν κάνει, την αλλαγή τακακίων που πρέπει να κάνουν και δεν έχουν λεφτά και την τύπισσα που τους την πέφτει στη δουλειά και δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Όταν τα προβλήματά τους είναι κάπως πιο οικογενειακά, λίγο πιο προσωπικά και έχουν μέσα και προβληματισμό, τότε μόνο μία γυναίκα μπορεί να τους καταλάβει. Και στην προκειμένη είσαι ΕΣΥ! Πρόσφερέ του τον ώμο σου και άκου αυτά που έχει να σου πει. Ο γλυκούλης, ζητάει απλώς μία παρηγοριά.

4. Zήτα του βοήθεια: Ένα θα σου πούμε και βάλτο καλά στο μυαλό σου: Αν δώσεις την ευκαιρία σε έναν άντρα να νιώσει απαραίτητος, ικανός και έξυπνος, τότε έχεις σχεδόν πετύχει το στόχο σου. Ακόμα κι αν είσαι μία γυναίκα με γνώσεις ηλεκτρολόγου, υδραυλικού και ηλεκτρονικού, και ακόμα κι αν ξέρεις ότι εσύ θα το κάνεις καλύτερα, ζήτα του τη συμβουλή και τη βοήθειά του και άκουσέ τον πολύ προσεκτικά. Καλά δε συζητάμε τι έχει να γίνει αν ρωτήσεις τη γνώμη του για κάποιο πολιτικό ή κοινωνικό ζήτημα! Εκεί πας για να αγγίξεις κορυφή! 4 πολύ βασικά πράγματα που θα πρέπει να ξέρεις για τους άντρες

5. Και το καλύτερο στο έχουμε για το τέλος: Πάνω που σε έχει συνηθίσει και του έχεις γίνει ρουτίνα, τράβα μία εξαφάνιση χωρίς λόγο και αιτία φυσικά. Μην επικοινωνήσεις μέσω κινητού και social media, και μη βρεθείς σε έξοδο που θα είναι κι αυτός. Πας ένα στοίχημα ότι μετά το πρώτο σοκ, θα σε αναζητήσει και μάλιστα απεγνωσμένα; Και εδώ έρχεται το εξής ρητό: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από αυτή της συνήθειας. Που συνήθως το λέμε για κακό, αλλά στην προκειμένη είναι τόσο, μα τόσο, καλό!

Πηγή: www.tsekouratoi.gr |  Tο διαβάσαμε εδώ –

Διαβάστηκε εδώ:newsone.gr

Ποιά απειλή κρύβει η φράση « είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια…»;

 Εννοώντας έχουμε μια «πολύ καλή» οικογένεια. Η υπενθύμιση: «Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια» κρύβει την διευκρίνιση-απειλή:

 «Κανένας από αυτή την οικογένεια δεν είναι έτοιμος – ώριμος να αποχωριστεί κανέναν». Όσο πιο αδύναμα καθιστούν οι γονείς τα μικρότερα ηλικιακά μέλη της οικογένειας, τόσο πιο «δεμένη» και «καλή», την αντιλαμβάνονται.

 Στην σημερινή Ελλάδα, οι γονείς της «καλής» οικογένειας διατηρούν τρόπους εκπαίδευσης και συμπεριφοράς που ευνουχίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών. Μέσα στο πλαίσιο της υπερβολικής προστασίας και προσφοράς, αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν και να αναλάβουν τον εαυτό τους.

 Η αυτονόμηση αποκλείεται ως δυνατότητα.

 Γεμάτη η Ελλάδα από «δεμένες» οικογένειες, από “παιδιά” 20, 30, 40, 50 και άνω χρονών που συμβιώνουν συναισθηματικά και κυριολεκτικά -σε κάποιο διαμέρισμα της ίδιας, ιδιόκτητης πολυκατοικίας, με κάτοχο την οικογένεια καταγωγής τους.

 “Παιδιά” που αρνούνται να σχετισθούν αυθεντικά με τους γονείς τους, επιλέγοντας την υποκριτική δοσοληψία υλικών αγαθών, ως προκάλυμμα της σιωπηλής & άρρητης συμφωνίας του αμοιβαίου ψυχικού βολέματος.

 Νέοι που αρνούνται να γίνουν υγιείς ενήλικες, προτάσσοντας την ενοχή -μήπως με την διεκδίκηση της ελευθερίας τους βλάψουν τους «καλούς» τους γονείς- ως άλλοθι και προκάλυμμα φόβου. Επιλέγουν μια από τις δύο εκδοχές του δίπολου της συναισθηματικής ανωριμότητας –την υποταγή ή την αναρχία- διστάζοντας ψυχικά να αυτενεργήσουν μπρος τον κίνδυνο της υπαρξιακής μοναξιάς.

 Συνήθως, προέχουν αξιολογικά οι ανάγκες της ελληνίδας μητέρας, που δεν καλύπτονται από την συναισθηματική παρουσία του πατέρα – συζύγου.

 Οι μητέρες αρνούμενες να εγκαταλειφθούν από το παιδί, επειδή το επιλέγουν ως συναισθηματικό σύντροφο, προβάλλουν σε κείνο την δική τους υποσυνείδητη –ή ενσυνείδητη- επιθυμία ως ανάγκη του παιδιού, ενώ το δικό τους αίτημα το βαφτίζουν «αγάπη»: «Μας έχει ανάγκη βλέπεις, μας λατρεύει το παιδί. Δεν θέλει να φύγει από κοντά μας».

 Πώς όμως ένα παιδί που έμαθε να επιλέγει ως «φίλο» τον πατέρα ή την μητέρα του μπορεί να αποφασίσει να αποχτήσει εραστή και σύντροφο όταν έρθει η εποχή γι’ αυτό;…

 Έτσι, τα παιδιά επιλέγουν να συμβιώνουν με τους γονείς, κυριολεκτικά ή συναισθηματικά, μέχρι ιδιαίτερα μεγάλες ηλικίες. Ακόμα κι όταν αποκτούν σύζυγο, σχεδόν ποτέ δεν απεκδύονται της συναισθηματικής τους εξάρτησης από την οικογένεια της καταγωγής τους, ώστε να επενδύσουν στην καινούργια.

 Μέσα από την ανεπίγνωστή τους προσπάθεια να βιώσουν συναισθηματικά την ασφάλεια της αγάπης, οι γονείς διεκδικούν από τα παιδιά τους να γίνουν «σύντροφοι» του πατέρα ή της μητέρας, «θεραπευτές» της οικογένειας, «αποδιοπομπαίοι τράγοι» της, ή καλούνται να βάλουν σε τάξη την «οικογενειακή αταξία». Ανώριμοι δηλαδή συναισθηματικά γονείς ψάχνουν ενήλικους – αλλά συναισθηματικά παιδιά- για να τους «νταντέψουν».

 Με τον παραπάνω τρόπο, δυστυχισμένοι και ανώριμοι γονείς κατασκευάζουν δυστυχισμένα και ανώριμα παιδιά, που, με την σειρά τους, -αν δεν σπάσουν την αλυσίδα- αναπαράγουν με τα δικά τους παιδιά τον κύκλο του εγκλεισμού στην ανωριμότητα.

 Υπάρχει βλέπετε ο κίνδυνος να ωριμάσουν ψυχικά –αμφότεροι- όταν οι νέοι αποφασίσουν να αποκαθηλώσουν τους εξιδανικευμένους γονείς τους -και μαζί με τους «απυρόβλητους» γονείς τους, την αντίστοιχη θέση που έχει μέσα τους η παιδική τους ηλικία ως άπαρτο φρούριο αέναης και ακατάρριπτης ανεμελιάς – ανωριμότητας.

 Αμφισβητώντας την αδηφάγα -καταλυτική της ελευθερίας και ψυχικής ισορροπίας τους- σχέση που έχουν με τους «καημένους» τους γονείς τους.

 Γονείς που πνιγμένοι, από πάντα, πριν καν γίνουν γονείς, μέσα στην ανεπίγνωστή τους υπαρξιακή ραθυμία και αδιέξοδο, αδυνατούν να τοποθετηθούν αυτόνομα στην προσωπική τους ζωή αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ψυχικής τους τεμπελιάς κι απραξίας, της φοβικής τους στάσης απέναντι στην ατομική τους ζωή κι ελευθερία.

Μεταθέτουν ασυνείδητα την –πολύ πιο επώδυνη- διαδικασία αναζήτησης προσωπικού νοήματος στην υποκατάστατη ανάγκη για υπερ-έλεγχο των δεκτικών παιδιών τους.

 Γονείς –και παιδιά- που αρνούμενοι να μεγαλώσουν, τελικά αποποιούνται το δυναμικό τους που η ψυχή τους, στην υγιή της κατάσταση, τους επιτάσσει:

 Οι γονείς, πληρωμένοι υγιώς από τον γονεϊκό τους ρόλο να τον εναλλάσσουν λειτουργικά με αυτό των συζύγων, και τα παιδιά, χορτασμένα από την υγιή –όχι καταναγκαστική- γονεϊκή φροντίδα, να αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν την αυτονόμησή τους ως δυνατότητα ενηλικίωσης και προόδου.

Γ. Βασιλειάδης, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής

Πηγή:constantinosblog.wordpress.com

Ο γονέας οτιδήποτε και να πει στο παιδί του γνωρίζει ότι εκείνο θα το αποδεχτεί και θα το ακούσει. Αυτός και ακριβώς είναι ο λόγος που θα πρέπει να προσέχουν διπλά προτού χρησιμοποιήσουν λέξεις που αργότερα ίσως μετανιώσουν.

Ορισμένα λόγια μπορούν να πληγώσουν τα συναισθήματα του παιδιού και να επηρεάσουν τόσο τη διάθεση όσο και μελλοντικά την αυτοπεποίθηση του.

Χρήσιμες συμβουλές για το τι πρέπει να αποφύγει ο γονέας:

1. Αποφύγετε τις συγκρίσεις με άλλα παιδιά
2. Μη προκαλείτε το παιδί σας να ανταγωνιστεί άλλα παιδιά. Π.χ. κάνε αυτή τη ζωγραφιά καλύτερη από τον Γιωργάκη
3. Μην επιπλήττετε με άσχημο τρόπο το παιδί σας
4. Αποφύγετε τις ταμπέλες όπως «πάντα τεμπέλης ήσουν»
5. Μη μιλάτε για τον εαυτό σας, π.χ. εγώ όταν ήμουν στην ηλικία σου έκανα όλα μου τα μαθήματα. Σεβαστείτε την προσωπικότητα του
6. Μη προσπαθήσετε να το κάνετε να νιώσει άσχημα προκειμένου να ξεπεράσει τους φόβους του. Π.χ.  θα σε κοροϊδεύουν όλοι στο σχολείο που φοβάσαι τους κεραυνούς
7.Μη χρησιμοποιείτε όρους όπως το «ποτέ» π.χ. ποτέ σου δεν μαζεύεις το δωμάτιο σου. Είναι μια φράση που μπορεί να το καταδικάσει
8. Αποφύγετε να το απειλείται π.χ. αν δεν έρθεις θα σε αφήσω μόνο σου ή αν το ξανακάνεις θα σε δείρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το ξανακάνει
9. Μη δημιουργείτε τύψεις στο παιδί π.χ. αυτό που έκανες δεν θα το ξεχάσω ποτέ

Πολλές φορές όταν είμαστε θυμωμένοι χρησιμοποιούμε λόγια σκληρά που δεν εννοούμε. Το αποτέλεσμα όμως είναι να πληγώσουν ανεπανόρθωτα το παιδί και να επηρεάσουν αρνητικά τον συναισθηματικό του κόσμο. Η ηρεμία και η σκέψη προτού πείτε οτιδήποτε είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Παιδιά που πληγώνονται εύκολα και κυριεύονται από ανασφάλεια συνήθως είναι παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, συμβουλεύει τους γονείς αυτών των παιδιών να επισκεφτούν άμεσα έναν Ειδικό προκειμένου να καθοδηγήσει τους γονείς και να ενισχύσει ψυχολογικά τα παιδιά.

Στέλιος Μαντούδης: Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής

Πηγή:www.newsitamea.gr

Η Γιαγιά Πήρε και Έθαψε Ζωντανό το Νεογέννητο Κορίτσι. Όταν Έμαθε ο Μπαμπάς της, έτρεξε στον Κήπο….

Βρισκόμαστε στη πόλη της Κίνας Dondong, στην επαρχία Lioaning. Μία αγρότισσα με το όνομα Lu Xiayun ζει εδώ με τον σύζυγό της He Yong και περιμένουν με ανυπομονησία τη γέννηση της κόρης τους.

Η νεαρή γυναίκα βρισκόταν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης, όταν απρόσμενα είχε οξείς πόνους στη κοιλιακή χώρα και είχε συσπάσεις. Οι πόνοι εντάθηκαν ραγδαία, που τηλεφώνησε στον άντρα της για να την πάρει σπίτι. Σύντομα μετά την άφιξή τους, η Lu φέρνει στον κόσμο τη κόρη τους, αλλά το νεογέννητο είναι πρόωρο και κινδυνεύει η ζωή της. Κάλεσαν για ένα ασθενοφόρο για να τις μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Όταν οι γιατροί θέλησαν να ελέγξουν το μωρό, συνειδητοποίησαν ότι το νοσηλευτικό προσωπικό άφησε πίσω το μωρό, πιστεύοντας ότι είναι «μη απαραίτητο», δεδομένου ότι ήταν πρόωρο.

Ο σύζυγος He Yong, σπεύδει πίσω στο σπίτι, για να πάρει το παιδί, με την ελπίδα να το σώσει. Σοκαρισμένος, μαθαίνει ότι η πεθερά του είχε ήδη θάψει το μωρό στον κήπο – μόλις 2 ώρες μετά τη γέννησή του. Εσπευσμένα ξέθαψε το σώμα του μωρού και οδήγησε πίσω στο νοσοκομείο. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια είναι εντελώς απίστευτο…

Οι γιατροί βρήκαν σταθερό παλμό! Το μωρό ήταν ακόμα ζωντανό! Κανείς δε μπορούσε να καταλάβει το λόγο. Όπως έδειξαν οι εξετάσεις, η Lu βρισκόταν στην πραγματικότητα στον έκτο μήνα εγκυμοσύνης, και όχι στον τέταρτο, έτσι το νεογέννητο είχε μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης. Η μικρούλα έπρεπε να παραμείνει στο νοσοκομείο, αλλά οι γονείς ήταν τόσο φτωχοί, που έπειτα από μερικές μέρες δεν είχαν χρήματα για τη φροντίδα της.

Στη συνέχεια, ένα δεύτερο θαύμα συνέβη: η ιστορία του ζευγαριού είχε διαδοθεί στο διαδίκτυο και συγκινήθηκαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, που ξεκίνησε μια εκστρατεία δωρεών για την εξόφληση του χρέους τους στο νοσοκομείο.

Η μικρή μαχήτρια πλέον θα λάβει όλη την ιατρική βοήθεια που απαιτείται και οι γιατροί είναι αισιόδοξοι ότι θα αναπτυχθεί καλά. Τι σπουδαίο τέλος, για μια ιστορία που ξεκίνησε τόσο τραγικά.

Κάτι πραγματικά ανεξήγητο συμβαίνει όταν η καλοσύνη επικρατεί, και συμβαίνουν ιστορίες, όπως αυτή. Αν σας συγκίνησε και εσάς αυτή η διάσωση, μοιραστείτε την ιστορία αυτού του νεογέννητου με τους φίλους σας.

πηγή : fanpage

«Μητέρες, αφήστε τα smartphones σας και φροντίστε τα μωρά σας»! Αυτό είναι το μήνυμα από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι η περιορισμένη και ασυνεπής μητρική φροντίδα, μπορεί να διαταράξει τη σωστή ανάπτυξη του εγκεφάλου του βρέφους και μπορεί να οδηγήσει σε μεταγενέστερες συναισθηματικές διαταραχές.

Παρ’ όλο που η μελέτη διεξήχθη με τρωκτικά, τα ευρήματά της υποδηλώνουν ότι μπορεί να δημιουργηθούν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στα βρέφη αν οι μητέρες φροντίζουν τα βρέφη τους, παράλληλα με επαναλαμβανόμενες διακοπές στην καθημερινότητα ακόμη και εκείνες που φαινομενικά μοιάζουν ακίνδυνες, όπως οι τηλεφωνικές κλήσεις και τα γραπτά μηνύματα.

Η Dr. Tallie Ζ. Baram και οι συνεργάτες της στο Κέντρο Conte του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια για τον Προγραμματισμό του Εγκεφάλου στις Εφηβικές Ευπάθειες, υποστηρίζουν ότι οι συνεπείς ρυθμοί και τα σωστά πρότυπα της μητρικής φροντίδας, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του βρέφους, ο οποίος χρειάζεται προβλέψιμα και συνεχή ερεθίσματα για να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη ισχυρών νευρωνικών δίκτυων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ανακάλυψαν ότι η μη συνεπής μητρική φροντίδα των βρεφών μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα επικίνδυνων συμπεριφορών στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή, όπως η λήψη ναρκωτικών ουσιών και η κατάθλιψη. Επειδή τα κινητά τηλέφωνα έχουν γίνει τόσο «πανταχού παρόντα» και οι χρήστες έχουν γίνει τόσο εξοικειωμένοι με το συχνό έλεγχο και τη χρήση τους, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης είναι καθοριστικής σημασίας για τις σημερινές μητέρες και τα μωρά … και τους εφήβους και τους ενήλικες του αύριο.

«Είναι γνωστό ότι η ευαισθησία σε συναισθηματικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, προέρχεται από τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα γονίδια μας και το περιβάλλον, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των ευαίσθητων περιόδων ανάπτυξης της ζωής», λέει η Dr. Baram, πρόεδρος του Τμήματος Νευρολογικών Σπουδών.

«Η δουλειά μας βασίζεται σε πολλές μελέτες που δείχνουν ότι η μητρική φροντίδα είναι σημαντική για τη μελλοντική συναισθηματική υγεία των βρεφών. Συγκεκριμένα, δείχνει ότι δεν είναι η ποσότητα της μητρικής φροντίδας που επηρεάζει αργότερα τη συμπεριφορά των εφήβων, αλλά η αποφυγή της περιορισμένης και μη συνεπής φροντίδας που είναι ζωτικής σημασίας. Ίσως, θα έπρεπε να απενεργοποιήσουμε το κινητό τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της φροντίδας του μωρού και να είμαστε τυπικές και συνεπείς μητέρες.»

Η ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια μελέτησε τα συναισθηματικά αποτελέσματα εφήβων αρουραίων που εκτρέφονταν είτε σε ήρεμα είτε σε χαοτικά περιβάλλοντα και χρησιμοποίησε μαθηματικές προσεγγίσεις για την ανάλυση της συμπεριφοράς ανατροφής που είχαν οι μητέρες.

Παρά το γεγονός ότι η ποσότητα και τα τυπικά χαρακτηριστικά του μητρικού ενστίκτου ήταν δυσδιάκριτα στα δύο περιβάλλοντα, οι συνήθειες και οι ρυθμοί της φροντίδας διέφεραν σημαντικά, γεγονός που επηρέασε έντονα τον τρόπο που αναπτύχθηκαν τα νεογνά τρωκτικά. Συγκεκριμένα, στο ένα περιβάλλον, οι μητέρες εμφάνιζαν «σύντομης διάρκειας» φροντίδα και ασυνεπή συμπεριφορά.

Οι απόγονοι που μεγάλωσαν σε αυτό το περιβάλλον, παρουσίασαν κατά τη διάρκεια της εφηβείας, μειωμένο ενδιαφέρον για τα γλυκά τρόφιμα ή για τα ομαδικά παιχνίδια, δύο ξεχωριστούς δείκτες που υποδεικνύουν την ικανότητα για ευχαρίστηση. Η αδυναμία της αίσθησης της ευτυχίας, γνωστή και ως «ανηδονία», είναι συχνά ένας προάγγελος της κατάθλιψης. Στους άνθρωπους, μπορεί επίσης να οδηγήσει τους εφήβους στην αναζήτηση της ευχαρίστησης μέσω πιο ακραίων διεγέρσεων, όπως είναι η ριψοκίνδυνη οδήγηση, το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.

Γιατί μπορεί η ασυνεπής μητρική φροντίδα να δημιουργεί αυτό το πρόβλημα σε σχέση με το σύστημα ευχαρίστησης; Η Baram είπε ότι «τα κυκλώματα ευχαρίστησης του υποδοχέα ντοπαμίνης του εγκεφάλου δεν έχουν ακόμη ωριμάσει σε νεογνά και βρέφη και ότι αυτά τα κυκλώματα διεγείρονται από τις συνεπείς ακολουθίες γεγονότων, οι οποίες και φαίνεται να είναι κρίσιμες για την ωρίμανση τους. Αν τα βρέφη δεν εκτίθενται επαρκώς σε τέτοιου είδους αξιόπιστα μοτίβα συμπεριφοράς, τα συστήματα ευχαρίστησής τους δεν ωριμάζουν σωστά, προκαλώντας τους ανηδονία».

Η Baram και η ομάδα της από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, μελετά αυτή την περίοδο, ανθρώπινες μητέρες και τα βρέφη τους, καταγράφει βίντεο και αναλύει τις συμπεριφορές φροντίδας, χρησιμοποιώντας παράλληλα εξελιγμένη τεχνολογία απεικόνισης για τη μέτρηση της ανάπτυξης του εγκεφάλου, καθώς και ψυχολογικές και γνωστικές δοκιμές για την πληρέστερη μελέτη του ζητήματος. Ο στόχος είναι να επιβεβαιώσουν, αν τα πορίσματα της μελέτης στα τρωκτικά ισχύουν και για τους ανθρώπους. Αν ναι, θα μπορούσαν να σχεδιαστούν χρήσιμες στρατηγικές για τον περιορισμό ακανόνιστων και μη συνεπών μοτίβων της μητρικής φροντίδας στην πρόληψη συναισθηματικών προβλήματων στους εφήβους.

Τα αποτελέσματα της μελέτης εμφανίζονται στο επιστημονικό Περιοδικό “Translational Psychiatry”.

Πηγή:www.psychologynow.gr

Εύη Σαλτού

Ξεκίνησε από τη Συρία το μεγάλο ταξίδι της σωτηρίας μαζί με την οικογένειά του. Στο τραγικό ναυάγιο του Φαρμακονησίου όμως τον περασμένο Σεπτέμβριο με τους 34 νεκρούς, οι γονείς του πνίγηκαν μπροστά στα μάτια του. Το ανήλικο αγόρι έφτασε τελικά σε ευρωπαϊκό έδαφος αλλά ήταν πλέον ολομόναχο.

Ο 8χρονος από τη Συρία είναι ένα από τα εκατοντάδες παιδιά που φτάνουν στην Ελλάδα μόνα τους, ασυνόδευτα και απροστάτευτα, εκτεθειμένα σε πολλούς κινδύνους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους. Το ανήλικο αγόρι μεταφέρθηκε αρχικά στην Κω, στον προσωρινό ξενώνα της Praksis, και στη συνέχεια στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων της οργάνωσης στα Πετράλωνα. Από το σοκ της απώλειας, το παιδί για αρκετό καιρό επαναλάμβανε μία και μόνο λέξη, τρέχοντας πίσω από τις μαγείρισσες του ξενώνα: «Μαμά».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στην Ελλάδα τους πρώτους 11 μήνες έφτασαν περισσότεροι από 800.000 πρόσφυγες και μετανάστες, με τους εκπροσώπους των φορέων να εκτιμούν ότι ο αριθμός των καταγεγραμμένων ασυνόδευτων ανηλίκων δεν ξεπέρασε τους 1.800.

Όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) για το τρίτο τρίμηνο του 2015 (Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος), τα αιτήματα των ασυνόδευτων ανηλίκων που παραπέμφθηκαν στην υπηρεσία έφτασαν τα 580 – αριθμός μικρότερος από το αντίστοιχο τρίμηνο του 2014 (649). Σε ποσοστό 95% τα παιδιά αυτά είναι ηλικίας άνω των 12 ετών, ενώ οι χώρες καταγωγής τους είναι κυρίως η Συρία, η Αίγυπτος και το Αφγανιστάν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και τις 30 Σεπτεμβρίου 2014 το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης είχε δεχθεί 1.664 παραπομπές για ασυνόδευτα και χωρισμένα από την οικογένειά τους παιδιά, από τα οποία 984 ήταν από το Αφγανιστάν. Έναν χρόνο νωρίτερα, 1.150 παιδιά παραπέμφθηκαν στο ΕΚΚΑ. Μάλιστα, η χρονιά κατά την οποία είχε καταγραφεί αριθμός-ρεκόρ ασυνόδευτων ανηλίκων ήταν το 2008, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας έφταναν τους 8.298.

Όπως εξηγούν μέλη οργανώσεων, τα ασυνόδευτα παιδιά που έχουν φτάσει στην Ελλάδα είναι κυρίως παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στον πόλεμο και έφυγαν μόνα τους από την πατρίδα τους ή παιδιά που οι ίδιοι οι γονείς τους τα «έδιωξαν» για να τα σώσουν. «Έχουμε όμως και πολλές περιπτώσεις παιδιών που ενώ ξεκίνησαν το ταξίδι με την οικογένειά τους, έμειναν μόνα τους έπειτα από ναυάγιο στο Αιγαίο, αλλά και παιδιά που έφτασαν με τους γονείς τους έως την Τουρκία και εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων η οικογένεια στέλνει ένα ένα τα μέλη της στην Ελλάδα» λένε.

Κενά στην καταγραφή. Ωστόσο, ο εξαιρετικά χαμηλός αριθμός των ασυνόδευτων παιδιών που έφτασαν αυτή τη χρονιά στην Ελλάδα, συγκριτικά με τη μεγάλη μεταναστευτική ροή, είναι που κάνει τους εκπροσώπους των φορέων να μιλούν για μεγάλα κενά στην καταγραφή.

«Έχουμε τεράστιες ροές μεταναστών και προσφύγων, που δυστυχώς όμως δεν απεικονίζονται. Η καταγραφή είναι προβληματική και την ίδια στιγμή οι ΜΚΟ που δρουν στα ελληνικά νησιά για το Προσφυγικό δεν έχουν καν πρόσβαση στη διαδικασία καταγραφής. Είναι αδύνατον να έχουμε μόνο 1.800 ασυνόδευτα παιδιά, την ώρα που πέρυσι στα μέσα Δεκεμβρίου οι δομές φιλοξενίας των παιδιών αυτών ήταν ασφυκτικά γεμάτες και φέτος να έχουμε πληρότητες έως 60%» λέει στα «ΝΕΑ» η Ιρις Πανδίρη, συντονίστρια των ξενώνων της οργάνωσης ΑΡΣΙΣ.

Πολλά από τα παιδιά που φτάνουν στη χώρα μας δηλώνουν από μόνα τους μεγαλύτερη ηλικία ή ότι συνοδεύονται από κάποιον, τον οποίο στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν καν, απλώς έτυχε να συνταξιδεύουν στις βάρκες προς την Ελλάδα. Κι αυτό μόνο και μόνο για να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες.