Συζητήσεις επί συζητήσεων, γνωριμίες, φλερτ, σχέσεις, παράπονα, γκρίνιες, καβγάδες, χωρισμοί. Οι άνθρωποι ερωτεύονται, έρχονται κοντά, κάνουν όνειρα σε β’ πληθυντικό και μετά χωρίζουν ή και κάποιες φορές παραλείπουν εντελώς το στάδιο του έρωτα.

Έτσι πάνε οι κύκλοι πια· ανοίγουν για να κλείσουν, μόνο στη διάρκεια διαφέρουν. Το τέλος πάντα προδικασμένο. Εξελιχθήκαμε κι αλλάξαμε σε όλα. Φτιάξαμε νέα είδη σχέσεων, βρήκαμε κι ονόματα για να έχουμε κάπως να τα αποκαλούμε κι όλα καλά.

Friends with benefits, ελεύθερη σχέση, περίπλοκη σχέση, σχεδόν σχέση. Βάλαμε τον έρωτα σε έκπτωση, «κατεδάφιση τιμών», σχέση 70% κάτω. Σύμφωνα όμως με τους κανόνες τις αγοράς στις εκπτώσεις, οι ευκαιρίες αποτελούν εξαίρεση κι η σχεδόν σχέση – ο σχεδόν έρωτας με το σχεδόν συναίσθημα– συνήθως αποτελεί ελαττωματικό κομμάτι.

Και μένεις να αναρωτιέσαι πότε έγιναν τόσο περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις. Για την ακρίβεια πάντα οι άνθρωποι καθορίζουν τις σχέσεις τους, άρα δεν έγιναν αυτές περίπλοκες αλλά εμείς.

Κοιτάξτε να δείτε πώς είναι οι σχέσεις στις μέρες μας. Πεθύμησες σοκολάτα, θα έκανες τα πάντα για να είχες μία γάλακτος αυτή τη στιγμή. Ντύνεσαι, τρέχεις στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ και σταματάς μπροστά απ’ το ράφι. Βλέπεις τη γάλακτος αλλά κάτι σε σταματά, γύρω σου υπάρχουν άλλες 30.

Το ξανασκέφτεσαι, τόσα χρώματα, τόσες γεύσεις· με μπισκότο, με ξηρούς καρπούς, με φρούτα, με κράκερ (ναι, με κράκερ), δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις. Ξεχνάς τη γάλακτος, εστιάζεις στην πιο φιγουρατζίδικη συσκευασία, παίρνεις μία με smarties και καραμελάκια απ’ αυτά που σκάνε στη γλώσσα και νομίζεις πως έπαθες εγκεφαλικό.

Την ανοίγεις ενθουσιασμένος στο δρόμο (δεν περιμένεις καν να πας σπίτι), δοκιμάζεις· δεν είναι άσχημη, αλλά να δεν είναι σαν τη γάλακτος. Έτσι και με τις σχέσεις, στις πολλές επιλογές, τη βιασύνη και το περιτύλιγμα, χάσαμε το νόημα.

Στα απλά κρύβεται πάντα η ομορφιά. Αν το καλοσκεφτείς εξάλλου, όλοι τα ίδια ψάχνουμε. Έναν άνθρωπο να μας ανέχεται, να μας κάνει να γελάμε και να μας μαγειρεύει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης απ’ το να αντέχεις κάποιον σε καθημερινή βάση. Να φτιάχνεις μια ρουτίνα κοινή, μια ρουτίνα για δύο που παύει να μοιάζει με ρουτίνα και γίνεται γλυκιά συνήθεια.

Η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά. Σε ένα πιάτο ζεστό φαγητό, μαγειρεμένο με αγάπη απ’ τον άνθρωπό σου κι ας μην είναι και το πιο νόστιμο. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια «καλημέρα» και μια «καληνύχτα»· τόσο απλό.

Όσο κι αν διατυμπανίζουμε πως τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, πως είμαστε καλά και μόνοι, όλοι έχουμε ανάγκη έναν άνθρωπο να αποκαλούμε «δικό μας» εκεί έξω. Κάποιον να μας προσέχει κι ας τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, να μας σκεπάζει τα βράδια όταν στριφογυρνάμε, να μας κρατάει το χέρι και να μας σηκώνει όταν πέφτουμε. Να μας καθησυχάζει όταν φοβόμαστε, να μας λέει πως «όλα θα πάνε καλά» κι εμείς να τον πιστεύουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη!

Κάποιον να μας γουστάρει για το κακομαθημένο κι εγωιστικό καθικάκι που κρύβουμε μέσα μας, που να μας ανέχεται όταν δεν ανεχόμαστε ούτε εμείς οι ίδιοι τον σκατοχαρακτήρα μας.

Κάποιον να μοιραζόμαστε τα γέλια και τα χαχανητά μας, να χαμογελάμε μυστικά και να συνεννοούμαστε. Να αλληλοπειραζόμαστε σαν πεντάχρονα.

Έναν άνθρωπο να διαβάζει τη σιωπή μας, να αγνοεί τις φωνές μας. Να ξέρει τι θέλουμε πριν το ζητήσουμε, πριν μιλήσουμε, πριν γκρινιάξουμε. Να κλείνει τα αυτιά στις φλύαρες λέξεις μας, να τις αγνοεί, να μάθει να διαβάζει πίσω απ’ αυτές. Οι ωραιότερες συζητήσεις που έγιναν ποτέ δεν είχαν λέξεις, μόνο βλέμματα και χαμόγελα.

Στην τελική όλοι τα ίδια ζητάμε, έναν άνθρωπο να μας αγαπάει, να μας θυμίζει πως δεν είμαστε μόνοι!

Πωλίνα Πανέρη για το pillowfights.gr

Στα 61 της χρόνια, η Ελλη Στάη διατηρεί εμφανώς την έντονα θηλυκή σαγήνη και την λάμψη που εκπέμπει μια γυναίκα που προτιμά να μην ζει με αυταπάτες

Κοιτάζοντας κατευθείαν στο φακό, χωρίς το παραμικρό σύμπλεγμα, η Ελλη Στάη έκανε την απόλυτη χριστουγεννιάτικη έκπληξη στο κοινό: Φωτογραφήθηκε γυμνή για το «naked issue» του περιοδικού DownTown, για το αφιέρωμα στην εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για το AIDS. Σε αυτό το ειδικό τεύχος, η Έλλη Στάη και 57 ακόμη Έλληνες, σύμφωνα με το σλόγκαν του DownTown, «γδύνονται για να θυμίσουν ότι ο HIV είναι ακόμα εκεί έξω. Μη φοβάσαι την αγάπη, προφυλάξου από την άγνοια».

Στα 61 της χρόνια, η Ελλη Στάη διατηρεί εμφανώς την έντονα θηλυκή σαγήνη και την λάμψη που εκπέμπει μια γυναίκα που προτιμά να μην ζει με αυταπάτες. Γι’ αυτό και η συνέντευξή της στο DownTown που κυκλοφορεί την παραμονή των Χριστουγέννων, παρόλη τη συντομία της, είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την γυμνή της πόζα.

Μεταξύ άλλων, η δημοσιογράφος και επιχειρηματίας μιλά για τις άνωθεν παρεμβάσεις οι οποίες έχουν γίνει κατά καιρούς στον δημόσιο λόγο της και επί της ουσίας στις απόπειρες λογοκρισίας που έχει δεχτεί η ίδια. Ευκαιρίας δοθείσης, η Ελλη Στάη αποκαλύπτει ότι ετοιμάζει την επιστροφή της στα τηλεοπτικά πράγματα, αλλά, όπως λέει αινιγματικά « με έναν άλλο τρόπο, που επεξεργάζομαι στο μυαλό μου. Είμαι πλέον σε άλλη φάση ζωής. Είμαι πολύ πιο ανεξάρτητη, δεν θα καθίσω να διαπραγματεύομαι κάθε μέρα την άποψή μου κόντρα σε συγκεκριμένα πλαίσια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, σε κρατικά και ιδιωτικά κανάλια. Ξέρω τις παθογένειες των καναλιών που υπάρχουν σήμερα και δεν θέλω να ενταχθώ σε αυτά πια. Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου και δεν μπορούν να με αντέξουν κιόλας».

Σχετικά με τις αντιδράσεις που ενδεχομένως προκαλέσει η τολμηρή της φωτογράφηση στο DownTown, η Έλλη Στάη δηλώνει ότι «υπολογίζω πολύ τη γνώμη των άλλων όταν είναι καλοπροαίρετη. Η κακοπροαίρετη κριτική πάλι, δεν με αφορά καθόλου. Έχω συνηθίσει πια τα αρνητικά σχόλια και δεν με επηρεάζουν. Εδώ έχω δεχθεί bulling επειδή έχω πολιτική άποψη, σε αυτά θα κολλήσω; Όπως έχω δεχθεί bulling και για την ηλικία μου, ότι μεγάλωσα. Για μένα όλα αυτά είναι απίστευτοι ρατσισμοί και δεν με αφορούν καθόλου. Έχω επιχειρήματα για την κάθε επιλογή μου, τα οποία προσθέτω στα επιχειρήματα μιας ολόκληρης κοινωνίας».

Όσο για το «επίμαχο» θέμα της ηλικίας της, η κα Στάη λέει απλώς ότι «δεν έχω κανέναν λόγο να την κρύψω. Με ένα google search μπορεί να τη βρει όποιος θέλει. Είμαι λοιπόν δημόσια εκτεθειμένη. Πρέπει να είσαι βλάκας για να δηλώνεις ψεύτικη ηλικία ή να λες ‘είμαι όσο φαίνομαι’, όταν αυτή είναι σε όλους γνωστή. Είμαι 61 χρόνων και φαίνομαι όσο νομίζετε»

Πηγή:www.protothema.gr

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Ο σεβασμός είναι το θετικό συναίσθημα της αυτοεκτίμησης που έχει το άτομο για τον εαυτό του, ή η εκτίμηση που δείχνει ένα άτομο για ένα άλλο πρόσωπο. Ο σεβασμός είναι κάτι που  δίνεται και λαμβάνεται. Περιμένουμε από τους άλλους να μας σέβονται ως αντάλλαγμα για το σεβασμό που δείχνουμε εμείς. Ο σεβασμός όμως μόνον, κερδίζεται. Δεν μπορεί να μετρηθεί ως ποσότητα, δεν μπορεί να αγοραστεί, ούτε μπορείς να τον διαπραγματευτείς. Όσο και αν επιθυμούμε το σεβασμό ή όσο και αν παρακαλέσουμε για αυτόν, μόνο οι άλλοι μπορούν να μας τον παραχωρήσουν ως αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς. Εμείς σας δίνουμε μερικούς τρόπους που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να μυηθούν στο σεβασμό!

1. Δώστε εσείς πρώτοι το παράδειγμα

Οι γονείς συχνά (και άθελά τους), δεν δείχνουν σεβασμό στα παιδιά και κατά συνέπεια, τα παιδιά όχι μόνο δεν σέβονται τους γονείς τους, αλλά ούτε τους άλλους και ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους ή ότι είναι κακοί γονείς. Απλά δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αυτό είναι που οδηγεί σε έλλειψη σεβασμού. Ο σεβασμός δεν είναι κάτι που μπορείς να το επιβάλεις σε κάποιον. Για παράδειγμα, αν «διατάξει» το παιδί να διαβάσει και εκείνο υπακούσει, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί σέβεται τη γνώμη της μητέρας του. Ο φόβος και η επιβολή, δεν έχουν να κάνουν με το σεβασμό. Αν οι γονείς θέλουν να φτιάξουν μια καλή σχέση με το παιδί τους και θέλουν να τους δείχνει σεβασμό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σέβονται οι ίδιοι το παιδί τους. Ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινη σχέση κερδίζεται και από τις δύο πλευρές.

2. Ακούστε τα παιδιά

Ο τρόπος που επικοινωνούν οι γονείς με τα παιδιά είναι ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας που θα καθορίσει τη σχέση τους. Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν προσοχή στα παιδιά τους την ώρα που μιλάνε κοιτώντας τα αλλά και δείχνοντας ειλικρινές ενδιαφέρον. Θα πρέπει να δείχνουν έμπρακτα ότι τα παιδιά είναι σημαντικά για αυτούς και αξίζουν τόσο την προσοχή τους όσο και το χρόνο τους. Όταν οι γονείς δείχνουν ότι σέβονται τη γνώμη του, τότε τα παιδιά θα κάνουν το ίδιο στους γονείς και τους άλλους.

3. Ζητήστε τους συγγνώμη

Όταν οι γονείς κάνουν κάποιο λάθος, θα πρέπει να έχουν τη δύναμη και το θάρρος να το παραδεχτούν και να ζητήσουν συγνώμη. Μπορεί κάποιες φορές να φοβόμαστε ότι μια τέτοια παραδοχή θα μας κάνει να χάσουμε την εκτίμηση του παιδιού  μας, στην πραγματικότητα όμως αυτό που του μαθαίνουμε παραδεχόμενοι τα λάθη μας «όλοι κάνουν λάθη, και όταν τα κάνουν πρέπει να τα παραδέχονται και να ζητάνε συγνώμη».

4. Αποφύγετε τις προσβολές

Αν το παιδί κάνει κάποιο λάθος ή αποτύχει σε κάτι, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να το προσβάλλουμε και να το κρίνουμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη την αναγνώριση μας για αυτά που καταφέρνουν, αλλά και την αποδοχή μας για αυτό που πραγματικά είναι. Τα παιδιά θα πρέπει να νιώθουν ότι έχουν αξία σαν άνθρωποι. Γιατί για να σεβαστεί ένα παιδί τους άλλους, πάνω από όλα πρέπει να σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό.

5. Δείξτε τους εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα παιδιά και η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας, είναι επίσης βασικά συστατικά για να καλλιεργηθεί ο σεβασμός. Οι γονείς θα πρέπει να αναζητούν καταστάσεις όπου το παιδί μπορεί να λειτουργήσει με υπευθυνότητα και σεβασμό. Όταν εμπιστευόμαστε τα παιδιά τότε κι εκείνα κτίζουν μαζί μας μια σχέση εκτίμησης και σεβασμού. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν όρια και κανόνες στη συμπεριφορά τους. Αν για παράδειγμα το παιδί παραβιάσει το σεβασμό που έχετε δείξει, θα πρέπει με έναν τρόπο να το βοηθήσετε να δει ότι ο σεβασμός συνδέεται άμεσα με την εμπιστοσύνη που του δείχνετε. Ο σεβασμός έρχεται μαζί με την ευθύνη. Τα παιδιά όπως και οι μεγάλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο σεβασμός κερδίζεται και δεν μπορούν να τον χρησιμοποιούν καταχρηστικά.

Πηγή:www.imommy.gr