γράφει η Sarah Turner για τη HuffPost

Να ήξερες μονάχα πως κάθε φορά που εσύ ουρλιάζεις σαν να σε σφάζουνε επειδή σου τράβηξα το κουτάλι απ” το στόμα εγώ προσπαθώ απλά να σου δώσω να φας κι άλλο γιαουρτάκι.

Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ χτυπιέσαι στα πατώματα ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ επειδή σου πέρασα λουρί στη μέση, εγώ απλά προσπαθώ να σε προστατέψω για να μη σε πάρει παραμάζωμα κανένα φορτηγό στον δρόμο. Βλέπεις, δεν θα ήθελα να σε πατήσει.

Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ συστρέφεις το σώμα σου στις πιο απίθανες πόζες που μόνο ένας έμπειρος γιόγκι θα κατάφερνε να επιτύχει εγώ προσπαθώ απλά να σου αλλάξω πάνα και πίστεψε με ούτε και μένα μου αρέσει αυτό. Δεν θέλω να τα βάλω μαζί σου. Βρισκόμαστε και οι δύο αντιμέτωποι με το τεράστιο κακούνι που έκανες για δεύτερη φορά μέσα σε μισή ώρα. (Το ίδιο ισχύει και για το μίσος που βγάζεις όταν θέλω να σου αλλάξω ρούχα και την αηδία που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου όταν σου βάζω το φορμάκι του ύπνου – τα κάνω μονάχα για να μη σε πιάνει το κρύο).

Να ήξερες μονάχα πως ενώ τραβάς τα αυτάκια σου και τρίβεις τα ματάκια σου, δεν φταίω εγώ που είσαι κουρασμένος. Σου έδωσα δύο φορές την ευκαιρία να πάρεις έναν υπνάκο μέσα στη μέρα και εσύ επέλεξες να αρχίσεις να κοιμάσαι στις 5 το απόγευμα, η χειρότερη ώρα για να πάρει κανείς υπνάκο. Μια μέρα, ίσως όταν θα γίνεις και συ μπαμπάς, θα καταλάβεις πως οι ευκαιρίες που μας δίνονται να πάρουμε υπνάκους είναι πολύτιμες και θα συνειδητοποιήσεις πως θα έδινες ακόμη και το νεφρό σου ή/και την τηλεόρασή σου για να έχεις την ευκαιρία να ξαπλώσεις λιγάκι (αλλά τότε πια θα είναι πολύ αργά).

Να ήξερες μονάχα πως καθώς εσύ χτυπιέσαι ολόκληρος επάνω μου και γω βρίζω από τον πόνο δεν βρίζω εσένα αλλά την όλη κατάσταση. Βλέπεις, ζω με την ελπίδα πως θα ήθελες να καθίσεις ήσυχος στην αγκαλιά μου και να διαβάσουμε παρεούλα ένα βιβλίο, αλλά απ” ό,τι όλα δείχνουν δεν σου αρέσουν πολύ τα βιβλία ούτε και οι αγκαλιές σ” αυτή τη φάση.

Να ήξερες μονάχα πως ενώ εσύ μασουλάς το κορδόνι του αδελφού σου και σηκώνεις το βλέμμα σου, εγώ το μόνο που θέλω να κάνω είναι να τσεκάρω μήπως έχει λερωθεί με τα κακά του σκύλου από την πρωινή μας βόλτα στο πάρκο. Δεν θέλω να σου στερήσω τη χαρά σου ούτε και να κλέψω τον θησαυρό σου.

Είσαι ένα παράξενο πλάσμα, καρδούλα μου, αλλά αγαπώ κάθε τι επάνω σου. Αγαπώ τον τρόπο που γελάς και τον τρόπο που βελάζεις κάθε φορά που προσπαθείς να μιμηθείς τη φωνή κάποιου ζώου της φάρμας. Αγαπώ τα ανακατωμένα σου μαλλιά και το γεγονός ότι μυρίζεις μακαρόνια με κιμά ακόμη και αφού σε έχω κάνει μπάνιο. Όταν θυμώνεις κι εκνευρίζεσαι μαζί μου, εγώ απλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου ως μαμά και να σε φροντίσω.

Αυτό μονάχα να ήξερες.

Πηγή: www.eimaimama.gr

Πηγή:www.sdna.gr

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η φωτογράφος από το Ρόουντ Άιλαντ Λόρα Κίλγκους, προσέφερε δωρεάν φωτογραφήσεις σε παιδιά με Σύνδρομο Down και στις οικογένειές τους.

Δουλεύοντας με την Down Syndrome Society of Rhode Island , η Κίλγκους συνάντησε και φωτογράφησε πολλά παιδιά. Την 1η Οκτωβρίου, βοήθησε στην έναρξη του Μήνα Ενημέρωσης για το Σύνδρομο Down, εκθέτοντας τις φωτογραφίες της στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Warwick.

LAURA KILGUS/9TEN PHOTOGRAPHY

Η φωτογράφος είπε στη Huffington Post ότι προσπαθώ να «συλλάβει» τη ζωντανή ενέργεια των παιδιών και την όρεξη που έχουν για ζωή. «Τα παιδιά του DDSRI πραγματικά εμπνέουν, είναι τα πιο αστεία και ευτυχισμένα παιδιά που έχω γνωρίσει,» λέει. «Η χαρά και το γεμάτο αγάπη πνεύμα τους είναι απίστευτη έμπνευση, αποτελούν αληθινές μαρτυρίες αγάπης για μένα».

Η φωτογράφος αποκαλύπτει ότι η έμπνευση πίσω από τη δουλειά της είναι ο ανιψιός της, Τόμυ, ο οποίος έχει Σύνδρομο Down. «Ήθελα με κάποιον τρόπο να τιμήσω αυτόν τον ιδιαίτερο μικρό άνδρα, ειδικά επειδή μένω μακριά του και δεν μπορώ να τον βλέπω συχνά,» προσθέτει.

Η Κίλγκους αισθάνεται πραγματική ταπεινότητα όταν μαθαίνει την μεγάλη ανταπόκριση που έχουν οι φωτογραφίες της. «Υπάρχει τεράστια ανταπόκριση από ανθρώπους σε όλη τη χώρα και όχι μόνο,» λέει.

«Αυτή η όμορφη έκφραση είναι ένας τρόπος να δοθεί σε αυτά τα παιδιά και στην κοινότητα του Συνδρόμου Down ένα κοινό, έτσι ώστε να δείξουμε πόσο υπέροχα και αξιαγάπητα είναι.»

Δείτε τις υπέροχες φωτογραφίες παρακάτω και επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της στο Facebook για να δείτε εικόνες γεμάτες χαρούμενα και γεμάτα αγάπη παιδιά

Πηγή

Αναδημοσίευση:www.palava.gr

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Χριστίνα Πολυδώρου

Οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων μπορεί να γίνουν πραγματικά δύσκολες για ένα γονιό που δεν ζει με τα παιδιά  του. Οι γονείς αυτοί συχνά νιώθουν ζήλια, μοναξιά, στεναχώρια, θυμό ακόμα και μνησικακία. Ενδεχομένως σκέφτονται ότι όλες οι άλλες οικογένειες γιορτάζουν και διασκεδάζουν ενωμένες, ενώ οι ίδιοι είναι πιο απομονωμένοι και μόνοι από ότι όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Αυτή η συνθήκη είναι δυνατό να προκαλέσει άγχος και ένταση και  θα σας βοηθούσε πραγματικά να μιλήσετε σε κάποιον για αυτά που πραγματικά αισθάνεστε. Μερικοί γονείς που δεν ζουν πλέον με τα παιδιά τους στεναχωριούνται που δε θα είναι εκεί να δουν τα παιδιά τους να ανοίγουν τα δώρα τους τα Χριστούγεννα. Είναι πολύ ματαιωτικό το συναίσθημα αυτό. Ωστόσο, θα μπορούσατε να κανονίσετε με τον άλλο γονέα να βρεθείτε κάποιες από τις γιορτινές μέρες με τα παιδιά σας. Το καλύτερο θα ήταν η συνεννοήσεις αυτές να γίνουν όσο το δυνατό νωρίτερα, ώστε να υπάρχει ο χρόνος να κανονίσετε τις μέρες και τις ώρες που θα περάσετε με τα παιδιά και να τις οργανώσετε. Αν για παράδειγμα τα παιδιά θα περάσουν τη μέρα των Χριστουγέννων με τον άλλο γονέα, μπορείτε να έχετε συμφωνήσει συγκεκριμένες ώρες που θα περάσετε για να τους δώσετε τα δώρα τους.

Θα μπορούσατε να κάνετε κάποια συμφωνία να περνάτε μαζί με τα παιδιά σας τη μέρα των Χριστουγέννων κάθε δεύτερο χρόνο. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, θα μπορούσατε να οργανώσετε μια άλλη μέρα «Χριστουγέννων», οπότε θα δημιουργήσετε και θα περάσετε όλη τη γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων με τα παιδιά σας. Θα κάνετε με αυτόν τον τρόπο όλα όσα θέλετε να κάνετε με τα παιδιά σας τα  Χριστούγεννα, αλλά θα είναι μια άλλη μέρα εκείνης της εβδομάδας. Με αυτόν τον τρόπο όλοι θα περάσετε μια γιορτινή χριστουγεννιάτικη μέρα, και  τα παιδιά σας θα το χαρούν διπλά.

Να κάνετε μακροπρόθεσμα πλάνα

Το να προγραμματίζετε σωστά και με σαφή τρόπο τις διακοπές των Χριστουγέννων με τον άλλον γονέα, και η συμφωνία αυτή να έχει διάρκεια και συνέπεια στο χρόνο, καθώς και το να είστε ευέλικτοι στις αποφάσεις αυτές είναι πολύ καθοριστικά και βοηθητικά και για εσάς, αλλά και για τα παιδιά. Για παράδειγμα, είναι πολύ όμορφο όταν ακούμε γονείς να λένε: « Η μεγάλη μου κόρη θα περάσει φέτος τα Χριστούγεννα με τον πατέρα της. Μου είναι πολύ δύσκολο και θα στεναχωρηθώ πολύ αλλά πρέπει να είναι δίκαιη απέναντί του.» Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό, αλλά θα σας βοηθούσε πολύ να γνωρίζετε τι θα γίνει τα Χριστούγεννα από τον προηγούμενο χρόνο. Έτσι, υπάρχει ένα πρόγραμμα και γνωρίζουν όλοι και προετοιμάζονται  για το πώς θα περάσουν τις γιορτές. Δεν το κάνει πιο εύκολο για το γονιό που δε θα έχει τα παιδιά του μαζί, αλλά του δίνει χρόνο να προετοιμαστεί για αυτό.

Η επίσκεψη στους παππούδες

Η κατάσταση αυτή επηρεάζει και τους παππούδες. Η ιδέα ότι το εγγόνι τους δε θα περάσει μαζί τους ή ότι δε θα το δουν τη μέρα των Χριστουγέννων τους ανησυχεί. Όπως και ο γονέας που δε θα περάσει τη γιορτινή αυτή μέρα με τα παιδιά, έτσι και οι παππούδες, μπορούν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα κάποια άλλη μέρα μαζί τους και να τους δώσουν τα δώρα τους.

Το κυνήγι του καλύτερου δώρου και πώς να κάνετε το χρόνο που περνάτε μαζί τους ιδιαίτερο.

Ο χρόνος που περνάτε με τα  παιδιά σας το διάστημα των Χριστουγέννων πρέπει να είναι ιδιαίτερος. Πολλοί χωρισμένοι γονείς προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον, κάτι το οποίο τους προκαλεί άγχος και δυσαρέσκεια. Πολλές φορές δεν καταφέρνουν να πετύχουν τις προσδοκίες τους και νιώθουν ότι έρχονται δεύτεροι στην καρδιά των παιδιών τους και χάνουν το χρόνο που θα μπορούσαν να περάσουν μαζί τους όμορφα. Επιπλέον, οι γονείς που δεν μένουν μαζί με τα παιδιά τους νιώθουν ότι ανταγωνίζονται τον άλλο γονέα όταν έρχεται η στιγμή να αγοράσουν τα δώρα των παιδιών. Έτσι, τους αγοράσουν ακριβά δώρα ή  οργανώνουν εκδρομές φαντασμαγορικές. Όταν, λοιπόν, ο ένας γονιός ξοδεύει μεγάλα ποσά για τα παιδιά, ο άλλος μπορεί να νιώσει ότι δεν έχει τη δυνατότητα άλλα έχει την υποχρέωση να ξοδέψει  και εκείνος το ίδιο ποσό. Όλο αυτό, οδηγεί σε μεγάλη ανησυχία, καθώς οι γονείς νιώθουν ότι θα απογοητεύσουν τα παιδιά τους αν δεν έχουν τα χρήματα να ανταγωνιστούν τον άλλο γονέα.

Το να εξηγήσετε στα παιδιά σας ότι δε θα τους πάρετε τα δώρα που θέλουν, μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά εκείνα θα εκτιμήσουν την ειλικρίνειά σας. Προσπαθήστε να μην τους δίνετε απαντήσεις του τύπου: «Γιατί το λέω», αλλά να τους δίνετε εξηγήσεις, λέγοντας π.χ. ότι το συγκεκριμένο δώρο δε θεωρείτε ότι είναι κατάλληλο ή ότι είναι πολύ ακριβό για εσάς.

Γονείς που θα περάσουν τα Χριστούγεννα μόνοι

Εάν δε θα έχετε την ευκαιρία να περάσετε τα Χριστούγεννα με τα παιδιά σας, δείτε αν θα μπορούσατε να κανονίστε να περάσετε την ημέρα με κάποιο οικογενειακό ή φιλικό σας πρόσωπο. Εάν κάποιος κοντινός σας βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εσάς, θα μπορούσατε να κανονίσετε κάτι μαζί του, ή να τον καλέσετε στο σπίτι σας για φαγητό, ώστε να μην περάσετε την ημέρα μόνοι.

Αν ο γονιός δε θέλει να δει τα παιδιά τα Χριστούγεννα.

Μερικές φορές ο γονιός που μένει με τα παιδιά μπορεί να βρεθεί στη θέση να εξηγήσει στα παιδιά του ότι ο  άλλος γονέας δε θα μπορέσει ή δε θέλει να δει τα παιδιά τις μέρες αυτές. Κάτι τέτοιο προκαλεί άγχος και δυσφορία. Είναι πολύ δύσκολη η θέση σας, ωστόσο, θα ήταν πολύ βοηθητικό να παραμείνετε θετικοί και να προσπαθήσετε να μην κρίνετε τον άλλο γονέα μπροστά στα  παιδιά, όσο θυμωμένοι και αν είστε μαζί του.

Πηγή:efiveia.gr

Της  mamalydia

Πολλές οι συμπτώσεις τελευταία και το μυαλό μου τριγυρίζει στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Ο ηθοποιός που πέθανε, και ο σύντροφος του επί χρόνια, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ μαζί του κατά το κράτος. Ένας άλλος εδώ στη Ρόδο ετοιμοθάνατος που η οικογένειά του, έδιωξε τον σύντροφο που πήγε να μείνουν μαζί να τον φροντίσει. Ένα άρθρο για παιδιά που μεγαλώνουν ως το αντίθετο φύλο από αυτό που γεννήθηκαν, μια δασκάλα που έμαθα πως πολύ πιθανόν είναι ομοφυλόφιλη, κλπ. Και σκέφτομαι… Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια χώρα όπως την Ελλάδα;

Όποιον και να ρωτήσεις, θα σου πει πως έχει φίλους γκέι. Όλοι έχουμε έναν φίλο, αλλά κατά τα άλλα, όσο κι αν τον αγαπάμε και λέμε πως είναι καλό παιδί, στους άλλους φερόμαστε ρατσιστικά. Και εννοείται πως το παιδί μας δεν θα γίνει ποτέ! Και τόση η ωραιοπάθειά μας που αναρωτιόμαστε αν θα μας την πέσει (γιατί όλοι οι ετερόφυλοι φίλοι μας, μας γουστάρουν άλλωστε)! Και σε συζητήσεις με άλλους, θα αναρωτηθούμε για αυτό το σύμφωνο συμβίωσης που τόσο μας πειράζει (λες και τόσο μας επηρεάζει) και είμαστε σίγουροι πως ένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώσει με δύο γκέι γονείς. Αν δούμε κάποιον γκέι θα τον ψιλοκοροϊδέψουμε και στην τηλεόραση οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές ως χαζοί και ολίγον ξεφωνημένοι. Αν δεν φαίνεται, είναι κρυφογκέι (κακώς), αν το δείχνει, είναι too much (κακώς και πάλι βεβαίως βεβαίως). Αλλά δεν είμαστε ρατσιστές απέναντί τους. Όχι βέβαια! Αρκεί να μην έχουν ίσα δικαιώματα με μας…

Εγώ ξέρετε τι κάνω για να αποφασίσω αν κάτι είναι δίκαιο για κάποιον; Δεν βάζω τον εαυτό μου στην θέση του άλλου. Από τότε που έγινα μαμά, βάζω το παιδί μου στη θέση τους (εδώ σε θέλω!). Έτσι δεν μπορώ να το παίξω κάπως αλλιώς. Η ερώτηση λοιπόν που πετάγεται στη συγκεκριμένη φάση στο κεφάλι μου, είναι: Τί θα έκανα αν η Ναταλία ή ο Γιώργος μου έλεγε πως είναι ομοφυλόφιλος/η;

Και η απάντηση; Θα στεναχωριόμουν! Δεν θα ασχοληθώ για το κατά πόσο γινόμαστε, γεννιόμαστε, κλπ. Τι σημασία έχει; Θα στεναχωριόμουν! Ναι! Και ξέρετε γιατί; Γιατί θα είχε δρόμο δύσκολο μπροστά του. Και κάτι άλλο να πω εδώ. Το να σου το πει η κόρη σου, δεν σε κάνει να στεναχωρηθείς τόσο… Μόνο εγώ το σκέφτομαι έτσι; Δεν ξέρω, αλλά στον γιο, σου κάνει πιο πολύ (πόσο κολλημένη πια;)… Θα στεναχωριόμουν όμως με τον ίδιο τρόπο αν μου έλεγαν ότι έχει δυσλεξία πχ. Γιατί θα ήξερα πως θα δυσκολευτεί στα μαθητικά του τα χρόνια και πως ίσως να μην καταφέρει να κάνει κάποια πράγματα που έχει ονειρευτεί! Και αφού θα στεναχωριόμουν, μετά, όπως για κάθε τι, ψάχνω να διαβάσω πληροφορίες. Θα έψαχνα λοιπόν και πάλι, θα έβρισκα έναν ειδικό να μας βοηθήσει, θα ήμουν δίπλα στο παιδί μου και θα το δεχόμουν και θα το αγαπούσα όπως και τώρα, για ότι κι αν ήταν. Γιατί το να σου πει κάποιος ότι είναι ομοφυλόφιλος, δεν έχει αλλάξει κάτι από τον εαυτό του. Είναι ακριβώς ο ίδιος που ήταν και πριν, απλά σου έχει πει κάτι προσωπικό γι αυτόν. Θα στεναχωριόμουν επίσης, επειδή δεν θα μπορούσε να γίνει πατέρας ο Γιώργος και μητέρα η Ναταλία. Πραγματικά πιστεύω πως και οι δυο τους θα μπορούσαν να γίνουν καλοί γονείς και να μάθουν αυτά που μόνο ένα παιδί σου μαθαίνει. Και θα με λυπούσε που εδώ στην Ελλάδα μιλάμε ακόμη για σύμφωνο συμβίωσης, πόσο μάλλον γάμους και υιοθεσία παιδιού! Θα έχαναν κάποια πράγματα που θα ήξερα πως τα θέλουν στη ζωή τους. Θα είχαν μπροστά τους εμπόδια, θα αντιμετώπιζαν ρατσιστικές συμπεριφορές, θα είχαν δυσκολίες νωρίς στη ζωή τους. Γι αυτό θα στεναχωριόμουν! Τίποτα άλλο! Εσείς; Το έχετε σκεφτεί; θα άλλαζε κάτι από την ψυχή του παιδιού σας, κάτι που να σας κάνει να μην το δέχεστε πια; Να μην το αγαπάτε; Να το αποκληρώσετε, απλά και μόνο επειδή θα σας είχε πει μιαν αλήθεια του; Θα ντρεπόσασταν τον κόσμο;

Θα ήταν εύκολο για το παιδί σας να σας το εκμυστηρευτεί αυτό; Πως μιλάτε για άλλους ομοφυλόφιλους άραγε; Αν σας ρωτήσει για αυτά τα ζευγάρια πως τους μιλάτε γι αυτά; Θα σκεφτόταν ότι με τον ίδιο τρόπο σκέφτεστε τώρα και γι αυτό και άρα θα το κρατούσε μυστικό για πάντα;

Με τα παιδιά έχουμε μιλήσει κάποια στιγμή. Κάτι είδαν, με ρώτησαν και τους απάντησα πως όντως υπάρχουν γυναίκες που αγαπάνε γυναίκες και άντρες που αγαπούν άντρες. Τους ρώτησα πως τους φαίνεται. Μου είπαν πως είναι περίεργο. Και τους εξήγησα πως όπως εμείς θεωρούμε κάτι τέτοιο περίεργο, έτσι σκέφτονται κι αυτοί για το να αγαπήσουν κάποιον του άλλου φύλου. Τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο τότε.

Και χτες (οι συμπτώσεις που έλεγα), με ρώτησε η Ναταλία ξανά.

– Μαμά, αλήθεια υπάρχουν άντρες που αγαπούν άντρες και γυναίκες που αγαπούν γυναίκες και θέλουν να τους παντρευτούν;

– Αλήθεια, είναι Ναταλία ναι… Γιατί ρωτάς;

– Γιατί σκεφτόμουν πως αν είναι δύο γυναίκες παντρεμένες, τότε μπορεί αν είναι και οι δύο έγκυες την ίδια ώρα και έχουν και οι δύο τους από δύο παιδιά η κάθε μια στην κοιλιά τους, τότε μπορούν να κάνουν τέσσερα παιδιά όλα ταυτόχρονα!

Τα παιδιά δέχονται τα πάντα, πριν τους πεις να μην τα δεχτούν! Δεν είχε θέμα να αγαπιούνται και να παντρεύονται δύο γυναίκες μεταξύ τους και το θεωρούσε και πολύ φυσικό να κάνουν και παιδιά μαζί.

Ο γιος μου μου είπε ότι αν ένας φίλος του του έλεγε πως του αρέσουν τα αγόρια, θα σκεφτόταν «κοίτα να δεις! Δεν το ήξερα!» και μετά μου είπε θα αναρωτιόταν αν θα άρεσε στον φίλο του. Του είπα πως αν μια φίλη μου μου έλεγε πως είναι ομοφυλόφιλη και μου έλεγε πως της αρέσω, θα της έλεγα πως μπορεί να με κολακεύει κάτι τέτοιο, αλλά πως εμένα μου αρέσουν οι άντρες. Και θα τέλειωνε εκεί η συζήτηση αυτή. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να μου το έλεγε ένας φίλος μου. Αν προσπαθούσε να με πείσει για κάτι που δεν θέλω, Θα έπρεπε να δω πως θα το αντιμετωπίσω, όπως και με οποιονδήποτε άλλον…

Νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά, αρκεί να τα βλέπουμε απλά. Εμείς οι ίδιοι τα δυσκολεύουμε για κάποιους. Οι άνθρωποι που διαφέρουν από τους περισσότερους, αυτό που θέλουν είναι ίσα δικαιώματα. Ο λόγος που δεν τους τα δίνουμε, συνήθως είναι επειδή έχουμε τα ενήλικα ταμπού μας…

Σκεφτείτε λοιπόν. Αν το παιδί σας τελικά «βγει» γκέι, τι θα θέλατε γι αυτό; Και έτσι σιγά σιγά αλλάζουμε τον κόσμο, γιατί όλοι παιδιά κάποιου είμαστε

Πηγή: mamalydia.wordpress.com

Διαβάστηκε εδώ:www.babyads.gr