Της Κωνσταντίνας Τσάμη

 

Στις 20 Νοεμβρίου 1959 ο ΟΗΕ, υιοθέτησε τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού» και το 1989 τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού». Στην Ελλάδα όμως η Ημέρα του παιδιού γιορτάζεται την 11η Δεκεμβρίου – γενέθλια ημέρα της UNICEF που ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1946 για να βοηθήσει αρχικά τα παιδιά της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Κίνας μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου.

Αφιερωμένη αυτή η μέρα λοιπόν στο θαύμα της ζωής και στην ελπίδα που όλοι έχουμε για ένα καλύτερο αύριο και αυτό το μέλλον αδιαμφισβήτητα κανείς άλλος δεν μπορεί να μας το διασφαλίσει παρά μόνο τα παιδιά. Τα παιδιά όλου του κόσμου είναι και παιδιά όλων μας δεν υπάρχει χρώμα, θρησκεία, ταυτότητα…. υπάρχουν μόνο φωτεινά χαμόγελα, λαμπερά ματάκια, χρωματιστές ψυχές, αγνές και αμόλυντες καρδούλες, υπάρχει μόνο η αγάπη, η θέληση για την ζωή και η ζωντάνια τους, πράγματα που εμείς οι «δυτικοί» κατά κύριο λόγο λαοί… τα θεωρούμε δεδομένα δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο για όλα τα παιδιά του κόσμου… η ζωή που τους προσφέρεται δεν γίνεται σεβαστή από όλους και τα δικαιώματα τους, ποδοπατούνται.

Στη διαπίστωση, ότι υπάρχει έστω και ένα παιδί που βιώνει τον ρατσισμό, που βιώνει την βία, την υπονόμευση των συναισθημάτων του, την εκμετάλλευση , την εξαθλίωση, τον πόλεμο και η λίστα δεν σταματάει πουθενά …θλίβομαι και εξοργίζομαι σαν μάνα, αλλά και σαν άνθρωπος. Εκτός από υποχρεώσεις τα παιδιά, έχουν και δικαιώματα τα οποία για κανέναν λόγο, δεν θα έπρεπε να τους τα στερούμε, διότι σαφώς και χρήζουν ίσης μεταχείρισης εξίσου με έναν ενήλικα.

Αυτά τα δικαιώματα έχουν θεσπιστεί και έχουν γίνει αποδεκτά από την παγκόσμια κοινότητα, η οποία δεσμεύτηκε να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών. Είναι μια σύμβαση που θέτει στοιχειώδεις αρχές, για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους.

Μερικά από τα δικαιώματα των παιδιών έχουν ως εξής :

• Να έχω ταυτότητα

• Να είμαι κοντά στους γονείς μου

• Στην ίση μεταχείριση

• Να έχω φαγητό, ρούχα και ασφαλές σπίτι

• Στην καλή και δωρεάν υγεία, σε ιατρική περίθαλψη

• Να πηγαίνω σχολείο

• Να μεγαλώνω δίχως βία

• Στον σεβασμό της προσωπικότητας μου

• Να λέω ελεύθερα την γνώμη μου

• Να εκφράζω τις πεποιθήσεις μου

• Να προστατεύεται η ιδιωτική μου ζωή

• Να ενημερώνομαι

• Να έχω ελεύθερο χρόνο γιατί είμαι παιδί…

Πόσο όμορφη σκέψη θα ήταν, αν ξέραμε ότι όλα τα παιδιά απολαμβάνουν τα παραπάνω «αγαθά», ότι όλα τα παιδιά μεγαλώνουν σαν παιδιά, όπως ακριβώς τους αρμόζει, δίχως πόλεμο, δυστυχία, φτώχεια, κακομεταχείριση σε όλα τα επίπεδα…

Πόσο όμορφη σκέψη θα ήταν, ένας κόσμος αποτελούμενος μόνο από παιδιά, μόνο από παιδικές χαρούμενες φωνούλες, πόσο απλή , μαγική και φωτεινή γεμάτη χρώματα όπως ακριβώς είναι και μια παιδική ζωγραφιά θα ήταν η ζωή του κόσμου.

Οπότε ας μην στερούμε αυτά τους τα δικαιώματα, δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα εμείς παρά μόνο την υποχρέωση, να τα προασπίζουμε με πάθος και να τα ενθαρρύνουμε, να συμμετέχουμε ενεργά και όχι μόνο πίσω από ένα πληκτρολόγιο …όπως και όσο μπορούμε… με πράξεις όμως… όπως με ένα παιχνίδι, που θα προσφέρουμε σε ένα παιδί που δεν θα έρθει φέτος για εκείνο ο Άγιος Βασίλης, είτε με ένα πιάτο φαγητό στο παιδάκι της γειτόνισσας, που οι γονείς του είναι άνεργοι, είτε με μια κουβέρτα που δεν χρειαζόμαστε ή ένα ρούχο που πια δεν κάνει στο δικό μας παιδί και κυρίως όμως να μην μένουμε αδιάφοροι και αμέτοχοι όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με συμπεριφορές ενηλίκων, που προσβάλλουν την ύπαρξη των παιδιών και τα δικαιώματα τους…

Θα κλείσω με αυτή την πρόταση γιατί θα μπορούσα ώρες να γράφω για τα παιδιά όμως η ουσία είναι μία… Όταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του, τότε ακυρώνεται η έννοια «δικαιώματα του ανθρώπου». Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας, όχι μόνο την παγκόσμια ημέρα του παιδιού, στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου…