Το μικρό επιτραπέζιο δεντράκι των τελευταίων ετών, είχε αντικατασταθεί με ένα μεγάλο ψηλό δέντρο, οι χρυσές και κόκκινες μπάλες του, είχαν δώσει τη θέση τους σε λούτρινα Άγιο Βασιλάκια, ταράνδους, χιονάνθρωπους , μπάλες στολισμένες με τον γουίνι, τον μίκυ, τη χιονάτη, τη σταχτοπούτα και όλους τους ήρωες των παιδιών.

Το μοναδικό μας άγχος ήταν πια, να μη πέσει το δέντρο πάνω στο μωρό μας, το οποίο φυσικά όλη τη μέρα προσπαθούσε να κατεβάσει τα στολίδια από το δέντρο. Το μωρό μας, το δικό μας μωρό, μετά από άγχος και συναισθηματικές αναταραχές, είχαμε καταφέρει το πολυπόθητο των τελευταίων τριών ετών.

Εκεί μπροστά από το στολισμένο δέντρο για πρώτη φορά είχε ξεκινήσει το πιο όμορφο ταξίδι, της ανατροφής του παιδιού μας.

Τι όμορφα που είναι να τραγουδάς χριστουγεννιάτικα τραγούδια στο μωρό σου και αυτό να χτυπάει παλαμάκια, να προσπαθείς να το πείσεις να μην τραβάει τον Άγιο Βασίλη γιατί θα πέσει το δέντρο πάνω του, να αγοράζεις παιχνίδια, να τα τυλίγεις με πολύχρωμες κορδέλες, να τα βλέπεις κάτω από το δέντρο και ανήμερα των Χριστουγέννων να του τα δίνεις και αυτό να σκίζει τα χαρτιά και μετά να ασχολείται με το περιτύλιγμα και όχι με τα παιχνίδια.

Ανεκτίμητες οικογενειακές στιγμές.

Λατρεύω τα Χριστούγεννα.