Η γνωστή ιστοσελίδα για παράνομα ζευγάρια AshleyMadison.com, πραγματοποιεί κάθε χρόνο παγκόσμια έρευνα σχετικά με τις σεξουαλικές προτιμήσεις, ανά χώρα, φύλο, ηλικία.
Στη φετινή έρευνα έλαβαν μέρος 26 χώρες και ρωτήθηκαν 74.640 μέλη, σχετικά με τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις άλλα και ποιοι είναι πρωταθλητές στο sexting.
Στην Ευρώπη, η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση στο sexting το οποίο είναι σχεδόν το ίδιο δημοφιλές μέσο σεξουαλικής έκφρασης και στα δύο φύλα, δηλαδή η αποστολή μηνυμάτων ερωτικού περιεχομένου στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Μάλιστα αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή χώρα στον τομέα της απιστίας, σε σχέση με τον πληθυσμό της.

Οι Έλληνες αγαπούν το sexting και το κάνουν με συχνότητα 2 έως 3 φορές την εβδομάδα , κυρίως από το σπίτι και από την εργασία τους . Προτιμώμενη μάρκα κινητού είναι το iphone και η αμέσως επόμενη προτίμηση είναι η Samsung .

«Πέρα από τους δονητές, τη σημερινή εποχή και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα είναι ικανά να προκαλέσουν ερωτικό παροξυσμό. Τα κινητά τηλέφωνα έχουν μπει για τα καλά στην ερωτική μας ζωή, μέσω του sexting. Από τα πικάντικα μηνύματα μέχρι το κλείσιμο ενός ερωτικού ραντεβού, τα κινητά πλέον αποτελούν πύλη για τη σεξουαλική ικανοποίηση» όπως σχολίασε ο Δρ. Έρικ Άντερσον, καθηγητής σεξολογίας.

Εκτός του sexting, που είναι αρκετά δημοφιλής στους Έλληνες με ποσοστά στους άνδρες 87% και στις γυναίκες 81%, αρκετά διαδεδομένα είναι τα selfies την ώρα του sex. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι το 76% των ανδρών και το 68% των γυναικών παίρνουν βίντεο όταν κάνουν sex με την ερωμένη/τον εραστή τους σε αντίθεση με το 23% των ανδρών και το 21% των γυναικών αντίστοιχα όταν κάνουν sex με τους/ τις συζύγους τους.

Ο Noel Biderman , Διευθύνων Σύμβουλος και ιδρυτής της ιστοσελίδα, σχολίασε μεταξύ άλλων: “… επί του παρόντος, η τεχνολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην απιστία . Ήταν σαφές ότι τα μέλη που συμμετείχαν στην έρευνα δεν αισθάνονται ένοχοι για τις πράξεις τους , αλλά οι περισσότεροι θεώρησαν ότι βελτίωσε πραγματικά το γάμο ή τη σχέση τους. Στη χώρα μας,  μόνο το 8 % των γυναικών που απάτησαν τους συντρόφους τους ή τους συζύγους τους αισθάνεται ένοχο, αντιθέτως το 25% των ανδρών εξέφρασε την άποψη ότι ένιωθαν ένοχοι . Παράλληλα το 77% των Ελληνίδων μελών δήλωσαν ότι η απιστία βελτίωσε το γάμο ή τη μακροχρόνια σχέση τους… 

Πηγή: www.newsauto.gr

από Στέλλα Κάσδαγλη

Το καλύτερο, προφανώς, θα ήταν να λέγαμε την αλήθεια γενικώς, αλλά καμιά φορά τα ζυγίζουμε τα πράγματα αλλιώς, καμιά φορά δεν είμαστε έτοιμοι ή ώριμοι, καμιά φορά το να πούμε την αλήθεια ή να ξύσουμε λίγο την επιφάνεια, θα σήμαινε ότι ξύνουμε και τη δική μας επιφάνεια, άουτς.

Παράδειγμα.

Μαμά επώνυμη. Μαμά εμφανώς ανορεξική. Μαμά εμφανώς δυστυχισμένη. Μαμά που για κάποιο λόγο, ωστόσο, θέλουμε να πείσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους ότι είναι χαρούμενη, τρυφερή, γκλάμορους, γελαστη, τρισευτυχισμένη. Και ποστάρουμε φωτογραφίες της και επιλέγουμε, για πολλοστή φορά, να προβάλλουμε πάνω της μια αλήθεια που δεν κατεβαίνει ούτε χιλιοστό κάτω από την επιφάνεια.

Έχω ένα σοβαρό πρόβλημα με αυτό. Έγραψα μέχρι και βιβλίο για να το εξηγήσω. Και είναι το εξής:

Πρέπει κάποια στιγμή να επιτρέψουμε, ίσως και να αναγκάσουμε, τους γονείς να πουν όλες τις αλήθειες τους, ακόμα κι εκείνες που ξεφεύγουν από την τελειότητα.

Πρέπει να σπάσουμε αυτό το απαίσιο ροζ εκκρεμές που μας υπνωτίζει στο να λέμε (στους γύρω μας και στον εαυτό μας) ότι όλα είναι καλά και να τολμήσουμε να πούμε ότι είμαστε τρομαγμένοι, ότι θέλουμε να το σκάσουμε μια νύχτα στα κρυφά, ότι πότε πότε ή συνέχεια νιώθουμε πιο μικροί από τα παιδιά μας, ότι δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα, ότι αυτοσχεδιάζουμε για τα πάντα, ότι έχουμε κατάθλιψη, ότι ζούμε μία φρίκη γιατί δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμα εκείνη την εφηβική διατροφική διαταραχή (είναι τρομαχτικά δύσκολο να είσαι έγκυος ή/και μαμά όταν έχεις ξεπεράσει μια διατροφική διαταραχή, πόσω μάλλον, φαντάζομαι, όταν είσαι ακόμα μέσα σ” αυτήν), ότι θέλουμε να τα πνίξουμε ώρες ώρες, ότι καμιά φορά πιστεύουμε ότι θα τρελαθούμε, ότι καμιά φορά τρελαινόμαστε σίγουρα, ότι καμιά φορά δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι είμαστε οι σωστοί άνθρωποι στη σωστή θέση, ότι μια κατάχρηση είναι το μόνο που μπορεί αυτή τη στιγμή να μας κρατήσει ζωντανούς.

Ότι… δεν ξέρω, συμπληρώστε όποιο φρικιαστικό και απαίσιο και ντροπιαστικό πράγμα σας έχει περάσει για μια στιγμή από το μυαλό και το μαζέψατε βιαστικά γιατί δεν έχετε δει κανέναν άλλο γονιό, ποτέ, να σκέφτεται έτσι. Είναι καιρός και είναι απαραίτητο να δούμε τέτοιους γονείς, όλοι μας. Να δούμε τους εαυτούς μας κάτω και από τέτοιο φως. Και να το φωνάξουμε, σε περίπτωση που οι γύρω μας, από κεκτημένη ταχύτητα, επιμένουν να το βλέπουν κι αυτό ροζ.

Αυτό σημαίνει να μιλάμε.

Και να σπρώχνουμε και τους άλλους να μιλήσουν.

Με το να παρουσιάζουμε ως τέλειους επώνυμους ανθρώπους που περνάνε το δικό τους ζόρι, μέσα τους, ούτε σ” εκείνους επιτρέπουμε να πουν μια αλήθεια που θα την άκουγαν πολλοί, ούτε όλους εμάς τους υπόλοιπους βοηθάμε να αναγνωρίσουμε και να τιμήσουμε τις μαύρες μας σελίδες. Απλώς διαιωνίζουμε μια κουλτούρα γονεϊκής τελειότητας που, νομίζω, κανέναν ποτέ δεν έκανε πραγματικά πιο ευτυχισμένο.

Πηγή:mikroimegaloi.gr

Ρυτίδες στο πρόσωπο , χέρια με  μικρές καφέ κηλίδες από τον ήλιο που χρόνια τώρα αγγίζει το ίδιο δέρμα.
Βλέμμα ώριμο και στοργικό κάθε σου  κίνηση προδίδει την γνώση, και  την εμπειρία που τόσα χρόνια η ζωή σου άφησε.
Παλέψες σκληρά γιατί το νοικοκυριό σου δεν ήταν πάντα τόσο πλήρες όσο τώρα.
Τα πάμπερς τα έμαθες μετά….τα χέρια σου ξέρουν τι πέρασες…
Το πλυντήριο το θεωρείς τρομερή ανακάλυψη…και το εκτιμάς περισσότερο από μένα.
Το κομμωτήριο μπήκε πρόσφατα στη ζωή σου και αποτελεί μια μικρή χαρά που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου.
Νοσταλγείς συχνά το παρελθόν, ένα παρελθόν που κύλησε, πέρασε μα άφησε μονό  αγάπη και όμορφες αναμνήσεις…
Τώρα μαθαίνεις να ζεις για σένα, όχι ακριβώς μα προσπαθείς… Άλλωστε όλη σου τη  ζωή την αφιέρωσες  στην οικογένεια , τα παιδιά , τον σύζυγο και  στο σπίτι .
Μεγάλωσες τα παιδιά σου χωρίς τον μοντερνισμό της εποχής…χωρίς την βοήθεια ειδικών παιδοψυχολόγων η άλλων μαμάδων.
Και όμως δίνεις τις καλύτερες συμβουλές….ξέρεις να ακούς και προσπαθείς να στέκεσαι ακόμα δίπλα στα παιδιά σου, μαθαίνοντας πράγματα που ούτε καν είχαν περάσει από το μυαλό σου.
Το χάδι σου στοργικό….η βοήθεια σου πολύτιμη…η παρουσία σου αναγκαία.
Μαθαίνω από σένα….χωρίς να μου πεις τίποτα…
Ακούω με προσοχή κάθε σου ιστορία   που κρύβει μέσα αγώνα, πίστη, πίκρα, μα τόση αγάπη και αφοσίωση……
Κάθε σου κουβέντα γίνεται για μένα φυλαχτό…δεν λέω πως μπορεί να ναι όλα σωστά μα σε θαυμάζω….για όλα όσα έκανες.
Την νιότη σου δεν την έζησες όπως θα ήθελες, μα και να μπορούσες τελικά δεν ξέρω αν θα άλλαζες κάτι.
Τον εαυτό σου άρχισες να τον προσέχεις λίγο όταν τα παιδιά σου άνοιξαν φτερά και έφυγαν να φτιάξουν δίκες τους φωλιές…
Μα ακόμα και τώρα είσαι πάλι εκεί κοντά τους…
Ξέρω πως πολλά βράδια δεν κοιμάσαι γιατί ψάχνεις λύσεις και τρόπους να κάνεις τα πράγματα καλύτερα, να προσφέρεις κάτι ακόμα……
Υποφέρεις  που τα παιδιά σου ξαναζούν σε μια εποχή που χάνεται όλο ένα κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Κάθε κόπος της εποχής σας γίνεται στάχτη, και η φωτιά που καίει δεν αφήνει τίποτα….
Σε θλίβει  μα έχεις μάθει να σαι βράχος και στέκεσαι εκεί προσφέροντας ασφάλεια μονό με το βλέμμα σου η με μια σοφή  κουβέντα…
Ακόμα και το κυριακάτικο τραπέζι που έμοιαζε με μικρή γιορτή, βίαια προσπαθούν να σου το αφαιρέσουν…..
Φοβάσαι μην χαθεί η παράδοση…..και παλεύεις πηγαίνοντας κόντρα σε όλα.
Μακάρι η νέα γενιά να σου μοιάσει….να έχει λίγη από την δύναμη της ψυχής σου….
Να έχει μια πορεία δεμένη στην οικογένεια και να καταφέρει να βγει από όλα τα δύσκολα.
Σε θαυμάζω……γιατί  καταλαβαίνω πόσο δύσκολο ήταν για σένα  να έχεις έναν και μονό ρόλο.
Να πνίγεις τα όνειρά σου….να παλεύεις υποφέροντας σιωπηλά..
Και τώρα που τα χρόνια πέρασαν σε εκτιμώ ακόμα πιο πολύ……
Για σένα τη γυναίκα του χτες που δίνει αξία στο σήμερα

Πηγή: mamareggina.blogspot.gr

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…»
Mario de Andrade
(Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία)

Πηγή: www.ipaideia.gr

Aυτό το άρθρο γράφτηκε στα τέλη Ιουνίου με τις ορμόνες και τους δείκτες της ζυγαριάς στα κόκκινα- κανείς δε με παρεξήγησε: μετά από πέντε μέρες γέννησα. Σας το παραθέτω.

Ο 9ος μήνας εγκυμοσύνης είναι ΤΡΑΓΙΚΟΣ, κυρίως από σωματική αλλά και από ψυχολογική άποψη. Εγώ, τουλάχιστον, νιώθω σα διαμέρισμα που το νοικιάζει πρωτοετής φοιτητής. Εκείνος περνάει μια χαρά, παρτάρει, δεν κοιμάται τα βράδια, κάνει ό,τι του καπνίσει, ενώ εγώ ρημάζομαι. Δείτε λίγο την κοπελίτσα από κάτω. Ε. Καμιά σχέση.

Συγκεκριμένα:
1.Το σώμα, το οποίο μέχρι τώρα μεταμορφωνόταν, από εδώ και πέρα παραμορφώνεται.
Περνάω ώρες κοιτώντας τα πόδια και τα χέρια μου, τα οποία μου είναι αδύνατον να αναγνωρίσω ως δικά μου. Είναι κόκκινα, πρησμένα και δε χωράν πουθενά. Αλλάζεις παπούτσια και μαζί συνήθειες. Μαξιλαράκι και τα πόδια επάνω- για όσο αντέχεις, γιατί, βλέπεις, σε αυτή τη θέση βολεύονται τα πόδια, αλλά καταπιέζεται το μωρό. Οπότε μια πάνω μια κάτω: ασανσέρ τα πόδια.
2. Το μωρό παίρνει βάρος με φρενήρεις ρυθμούς κι εσύ το ίδιο. Η κοιλιά που νόμιζες ήδη τεράστια από τον 7ο μήνα, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο…. και πολύ δύσκολη στο να … κυβερνηθεί. Δυσκολία στο σήκω, στο κάτσε, στον ύπνο, στα ρούχα, παντού.
3. Δε θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι το επιπλέον βάρος, όσο η συγκλονιστικά διαφορετικήεικόνα του εαυτού, ειδικά για τις γυναίκες που έχουν μάθει να είναι λεπτές στη ζωή τους. Το είδωλο στον καθρέφτη που κάποτε ήταν κολακευτικό τώρα είναι φρικαλέο. Έχω σταματήσει να κοιτιέμαι γιατί εκεί που κάποτε ήταν το πρόσωπό μου, τώρα βλέπω «μούτρα», αντί για το λεπτό λαιμό μου βλέπω προγούλια, αντί για τα ζυγωματικά μου μάγουλα. Και ναι. Αντιλαμβάνομαι ότι σε λίγες μέρες θα γεννήσω κι ότι αυτά είναι φυσιολογικά συμπτώματα, αλλά από την άλλη, έχω χάσει το σώμα μου, που είναι το εμφανές κομμάτι του εαυτού μου. Πόσο κουλ να είμαι;!
4.Η συχνοουρία των πρώτων μηνών επιστρέφει κι ο ύπνος -ούτως ή άλλως δύσκολος λόγω κοιλιάς- μειώνεται σημαντικά. Παράλληλα, ο πλακούντας γερνάει, το αμνιακό υγρό μειώνεται, το μωρό μεγαλώνει κι όλα αυτά σημαίνουν ότι οι ορμόνες κάνουν πάρτυ- ένα πάρτυ στο οποίο τα νεύρα σου είναι οικοδεσπότες κι όχι καλεσμένοι.  Όλα αλλάζουν εξαντλητικά γρήγορα και η ψυχολογία σου προσπαθεί να τα προλάβει. Μάταια. Η κούραση νικάει στα σημεία. Θα βρεθείς, ίσως, να κάνεις κακές σκέψεις- πολύ κακές σκέψεις- για την εγκυμοσύνη, για το μωρό, για το σύντροφό σου. Είναι φυσιολογικό και περνάει. Μην ενδώσεις στις τύψεις. Απέδωσέ το στην ορμονική τρέλα.
5. Τεράστιο πρόβλημα είναι οι γύρω σου. «Δε γέννησες ακόμη;», «πω!πω! εσύ θα σκάσεις», «περιμένεις δίδυμα;» είναι ένα μικρό δείγμα από τις βλακώδεις ατάκες που ακούς σε καθημερινή βάση, από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι άλλο να σου πουν και δεν επιλέγουν απλώς να το βουλώσουν. Γενικά, οι άνθρωποι τείνουν να μην υπολογίζουν πως μπορεί να νιώθεις και λένε ό,τι τους κατέβει. Κάτω από κανονικές συνθήκες, τους γράφεις. Η εγκυμοσύνη, όμως, είναι ακραία συνθήκη σωματικά- όχι κανονική.

Πιστεύω ότι τη στιγμή που κρατάς το μωρό στα χέρια σου, είναι όλα περασμένα ξεχασμένα.  Χαλάλι και η ταλαιπωρία κι όλα. Ωστόσο, θα με βοηθούσε να ήξερα πως δεν είναι όλα τόσο ρόδινα και η δουλειά της μαμάς ξεκινάει από τη στιγμή τη σύλληψης κι όχι από τη στιγμή που κρατάει το μωρό στα χέρια της. Αυτή τη βοήθεια, μαζί με τη δυνατότητα ψυχικής προετοιμασίας, ελπίζω λίγο να κατάφερα να προσφέρω στις αναγνώστριές μου σήμερα. «Υπομονή» είναι πράγματι η λέξη-κλειδί και σωτήρια η κουβέντα με άλλες γυναίκες που έχουν ήδη γίνει μαμάδες.
Κλείνοντας να παραδεχτώ ότι ένας βασικός λόγος που έχω εξωθηθεί στην τρέλα – ή κάπου πολύ κοντά της- είναι το γεγονός ότι εδώ κι ένα μήνα ζω μακριά από το σπίτι μου (μιας και στο νησί δεν υπάρχει νοσοκομείο), κάτι το οποίο απεύχομαι στην κάθε γυναίκα.

Ξαναδιαβάζοντας το άρθρο σχεδόν δύο χρόνια μετά, επιβεβαιώνω ότι έτσι είναι. Είναι τόση η ευτυχία που παύει να σε νοιάζει η κούραση ή ο πόνος. Άλλωστε όλα περνούν, τα παιδιά όμως, μένουν.

Κουράγιο στις  γυναίκες που σε λίγο θα γίνουν μαμάδες! Ζείτε κάτι υπέροχα μοναδικό! Μην ξεχνάτε να το θυμάστε και να απολαμβάνετε την κοιλίτσα σας!

Πηγή: momfatale.gr

Τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί μ’ αφήσατε ανημέρωτο; Κατέβηκε κτηνοτρόφος στο Σύνταγμα, τον είδαν όλες οι τηλεοπτικές και τους πήραν τα ζουμιά; Τόσο αγ@@@@τες είναι;

Ένα είναι το όνομα: Στάθης Στιβακτάκης. Πέρασαν οι μέρες από το αγροτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, κανείς δεν θυμάται τα επεισόδια και τα χημικά, αλλά όλες θυμούνται τον Κρητικό κτηνοτρόφο. Ο γαλανομάτης Κρητικός τσοπάνης, έκανε τόση εντύπωση στις ξελιγωμένες τηλεοπτικές γκόμενες – ακόμα και στις παντρεμένες με παιδιά- που ακόμα ασχολούνται μαζί του.

Γιάντα, ωρέ κοπέλι; Τι γιάντα μωρέ!!! Φαίνεται ότι όλες πάσχουν από ένα καλό κρεβάτι, όλες έχουν χρόνια να αισθανθούν…. και μόλις έσκασε το παιδί, με το σοβαρό ύφος, τα γένια, την τσιγαρούκλα, το τριχωτό στέρνο, τα ωραία μάτια και την μυρωδιά της προβατίνας… όλες έπεσαν στα πατώματα.

Ο Κρητικός που λέτε, είναι ένα αδύνατο παιδί 25 χρόνων, Ζυγός, είναι κτηνοτρόφος και μελισσοκόμος -και μην ακούτε αυτές τις ξανθιές, που αγρότη τον ανεβάζουν, αγρότη τον κατεβάζουν. Δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν τον αγρότη από τον κτηνοτρόφο. Ο αγρότης κορίτσια, οδηγεί 4Χ4 BMW, Cayenne, Mercedes κτλ…. ντύνεται υπέρκομψα στον Massimo Dutti ή στο Berto Luci, φοράει κολόνια D&Gμαϊμού, και τα βράδια του τα περνάει στα κωλόμπαρα με τις δίμετρες Ουκρανές. Ο κτηνοτρόφος πάλι, είναι άλλη περίπτωση. Πιο φευγάτη, πιο ρομαντική, πιο αυθεντική και μοσχομυρίζει θυμάρι και κατσίκα.

Ο εν λόγω νεαρός ζει στα Βορίζια, ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη, περίπου 50 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, και από παιδί μαζί με τα αδέλφια του βόσκουν τα πρόβατα της οικογένειας! Δουλειά βαριά και δύσκολη γιατί όλη μέρα, χειμώνα–καλοκαίρι πρέπει να ΄ναι στα ζώα, να τα ταϊζει, να τα αρμέγει και να τα προσέχει.

Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν έχει κοπέλα, γιατί δεν ήρθε ακόμα η ώρα του για γάμο

Θέλω να σας παρουσιάσω ακόμα 2 Κρητικούς

Ο Ηλίας Πετράκης, είναι 27 ετών, από τα Χανιά και αυτή την στιγμή είναι ένα από τα περιζήτητα μοντέλα διεθνώς έχοντας περπατήσει σε πασαρέλες της Νέας Υόρκης, Μιλάνου και Παρισιού ενώ έχει κλέψει τις εντυπώσεις και στη Τουρκία καθώς αρκετοί σχεδιαστές της γειτονικής χώρας επιδιώκουν να τον εντάξουν στα ντεφιλέ τους. Πρώην πρωταθλητής κολύμβησης είναι απίστευτα σέξι, με ένα γοητευτικό κορμί που μαρτυρά το αθλητικό του παρελθόν, γιατί από την ηλικία των 5 ετών ασχολείται με τον αθλητισμό. Υπήρξε αθλητής του Ιωνικού Νίκαιας και ήταν για χρόνια πρωταθλητής Ελλάδας σε όλες τις κατηγορίες και τα σχολικά πανευρωπαϊκά, και αργότερα Βαλκανιονίκης.

Ο Γιάννης Παντελακάκης είναι γυμναστής, κι’ αυτός από τα Χανιά, που εκπροσώπησε την χώρα μας στον διαγωνισμό «Manhunt International», που το 1994 είχε κερδίσει ο επίσης κρητικός Νίκος Παπαδάκης.

Πηγή:www.nikosonline.gr

Γράφει:  Α.Μποσίου

Πηγή: www.ivfforums.gr