Αρχείο

All posts for the day 23 Νοεμβρίου 2015

Η Ζωή έδωσε «ζωή» σε συνανθρώπους της με το θάνατό της – Το μεγαλείο ψυχής των γονιών της 37χρονης μητέρας που συγκλόνισε το πανελλήνιο

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

zoh_nekrh_0

Το όνομά της Ζωή! Το νήμα της κόπηκε πρόωρα και άδικα. Το χαμόγελό της «έσβησε» για πάντα αλλά έδωσε ζωή σε συνανθρώπους της!

Ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια, με θετική αύρα, με ζωντάνια, έφυγε δίπλα από τα αγγελούδια της – ένα κοριτσάκι τεσσάρων ετών και ένα αγοράκι 1 έτους – το σύζυγό και την οικογένειά της. Η Ζωή Μπεκρή, μετά από δέκα ημέρες άνισης μάχης, υπέκυψε χθες. Η οικογένειά της με μία πραγματικά γενναία απόφαση δώρισε τα όργανά της για να δώσει με το θάνατό της ζωή σε αρκετούς συνανθρώπους της…

Η 37χρονη Ζωή Μπεκρή μετά από ένα λιποθυμικό επεισόδιο, διαγνώστηκε πως είχε υποστεί ανεύρυσμα στον εγκέφαλο. Ήταν εξαιρετικά σοβαρό και υπήρχαν εκτιμήσεις για μη αναστρέψιμη κατάσταση. Όμως η οικογένειά της, όπως αναφέρει το ilialive.gr, δεν θέλησε να σβήσουν έτσι οι όποιες ελπίδες, όποιες πιθανότητες μπορεί να υπήρχαν για αναστροφή της κατάστασης. Η Ζωή από το κρεβάτι της ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, πάλεψε με τις προσευχές εκατοντάδων φίλων της και της οικογένειάς της σε αυτή τη μάχη να τη συνοδεύουν, όμως δεν μπόρεσε να βγει νικήτρια.
Από εκεί και ύστερα ένας τόσο νέος άνθρωπος θα μπορούσε να συνεχίσει να ζει μέσα στο σώμα άλλων συνανθρώπων της, με την απόφαση της οικογένειάς της, να δωρίσει τα ζωτικά της όργανα.
Από νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής έως αργά το απόγευμα στήθηκε αερογέφυρα μέσω του αεροδρομίου του Αράξου, προκειμένου να μεταφερθούν τα όργανα σε λήπτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ιατρική ομάδα από το Αννόβερο έφτασε το μεσημέρι στην Πάτρα για να παραλάβει τους πνεύμονες, από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για το ήπαρ, από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο για την καρδιά και από ακόμα δύο νοσοκομεία στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για να παραλάβουν τους νεφρούς.

Ο διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, Χαράλαμπος Μπονάνος, όπως είχει τονίσει με δηλώσεις του στο tempo24.gr, υπήρξε εξαιρετικός συντονισμός των γιατρών του νοσοκομείου με επικεφαλής της ομάδας των χειρουργών τον Γιάννη Μαρούλη και την Διευθύντρια της ΜΕΘ Φωτεινή Φλίγκου, καθώς και από το σύνολο του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου. Ο κ. Μπονάνος δεν παρέλειψε να μιλήσει για τους συγγενείς της 37χρονης Ζωής, το μεγαλείο ψυχής που έδειξαν μέσα στον πόνο τους για την απώλεια του δικού τους ανθρώπου και τη γενναία απόφαση που έλαβαν για να δώσουν ζωή σε συνανθρώπους μας.

Πηγή: www.contraseolous.gr

ΑΛΛΟ Η ΜΑΜΑ, ΑΛΛΟ Η ΦΙΛΗ

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

ΦΙΛΕΣ

“Μου αρέσεις! Σ’αγαπώ!”

Αμηχανία!

Νιώθεις το πρόσωπό σου να κοκκινίζει και τα μάτια σου δεν λένε να ξεκολλήσουν από τις άκρες των παπουτσιών σου.

Δεν ξέρεις, τί πρέπει να πεις.

Θέλεις να τρέξεις μακριά, αλλά καταλαβαίνεις ότι δεν θα φανεί και πολύ φυσιολογικό.
Νιώθεις άβολα. Πολύ άβολα. Δεν νιώθεις το ίδιο γι’αυτόν.

Σου αρέσει η παρέα του, αλλά….

Η φωνή της μαμάς που σε καλεί να φύγετε, σε σώζει.

Το πρώτο συναίσθημα είναι ένα απροσδιόριστο άγχος. Δεν το περίμενες. Δεν το ήξερες.

Η μαμά σε βλέπει ανήσυχη και σε ρωτάει τί έχεις.

Μόλις μένετε οι δυό σας, της το λες.

Νομίζεις ότι θα ξαλαφρώσεις, αλλά δεν συμβαίνει.

Της εξηγείς ότι ένιωσες άβολα, ότι δεν απάντησες τίποτα, αγχώθηκες μήπως τον στεναχώρησες, ένιωσες τη δική του υπερπροσπάθεια για να στο πει, ένιωσες το γλυκό του άγχος, αλλά…τί είναι τώρα αυτό;  Είναι περίεργο. Πολύ περίεργο.

Η μαμά σε κοιτάζει γλυκά, σε ακούει, σε καταλαβαίνει. Ξέρει πώς αισθάνεσαι.

Δεν νιώθεις το ίδιο για εκείνον. Στεναχωριέσαι γιατί θα τον πληγώσει κάτι τέτοιο.

Η μαμά σου εξηγεί ότι δεν είναι κακό, που δεν του είπες κάτι.. Θυμώνεις λίγο μαζί της. Δεν ξέρεις γιατί, αλλά θυμώνεις. Την ρωτάς, εάν είχε συμβεί κι εκείνη στο Δημοτικό και σου λέει πως ναι. Την ακούς, αλλά δεν μπορείς να ηρεμήσεις. Αυτή τη στιγμή δεν θέλεις να πείτε κάτι άλλο οι δυό σας.

“Δεν θέλω να το συζητήσω άλλο μαζί σου, μαμά. Θέλω να το συζητήσω με μια φίλη μου. Μόνο εκείνη μπορεί να με καταλάβει. Μόνο εκείνη θα έχει ζήσει τώρα ό,τι κι εγώ. Δεν θέλω να με καταλάβει όπως εσύ. Θέλω να με καταλάβει όπως θα την καταλάβαινα εγώ ΤΩΡΑ. Που της έχει συμβεί και θα με νιώσει αλλιώς.”

Η μαμά χαμογελάει με γλύκα. Σου λέει πως έχεις δίκιο και θα φροντίσει να πάτε αμέσως στο σπίτι να μιλήσεις τηλεφωνικά στη φίλη που εμπιστεύεσαι.

Ξέρεις, ότι η μαμά θα είναι εκεί. Ξέρεις, ότι και ο μπαμπάς θα σε καταλάβει.

Όμως θα νιώσεις ανακούφιση, όταν το μοιραστείς με τη φίλη σου, που θα γουρλώσει τα μάτια και θα μοιραστεί την έκπληξή σου με την έκπληξή της. Όπως έκανες κι εσύ κάποια άλλη στιγμή. Είναι οι παράλληλα ταυτόχρονες εμπειρίες, που ενώνουν τις ψυχές σας.

Είναι το σημείο που η μαμά βλέπει την αόρατη κόκκινη γραμμή και σέβεται την ανάγκη σου, να μιλήσεις και με τη φίλη σου. Κατανοεί ότι σε λίγο καιρό για κάποια θέματα, θα θέλεις να μιλάς μόνο με τη φίλη σου.

Αγωνιάς να πας στο σπίτι, να την πάρεις τηλέφωνο και μόλις απαντήσει να της πεις με ένταση:

“Εσύ δεν μου έλεγες ότι τα αγόρια δεν λένε εύκολα τέτοια…ξέρεις…πράγματα στα κορίτσια;

Ε; Ε, έλα τώρα, να ακούσεις τί έπαθα!”

Κι η μαμά θα σε αφήσει μόνη σου στο δωμάτιο, γιατί αυτό πρέπει να κάνει. :)

Μαμά Μαμαδοπούλου

Πηγή: www.kidscloud.gr

Τα βραχιολάκια της… Άσπας-Η ιστορίας της συγκολονίζει-Εθελοντές τη στηρίζουν

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou
aspa-vraxiol
Η ιστορία της Άσπας Μπόγρη συγκλονίζει όσες φορές κι αν ειπωθεί. Ένα παιδί πυροβολείται από τον ίδιο του τον πατέρα που αποφάσισε να του κόψει το νήμα της ζωής στα 17 του χρόνια. Από τότε ή Άσπα δίνει το δικό της αγώνα. Έναν αγώνα δύσκολο στον οποίο βρίσκει συμπαραστάτες από όλη την Ελλάδα.
Μία ομάδα εθελοντριών αποφάσισε να δημιουργήσει τα βραχιολάκια της Άσπας προκειμένου να τη στηρίξουν. Βραχιολάκια που έχουν το αρχικό γράμμα του ονόματός της «Α». 
Εκείνο που επισημαίνει η μητέρα της είναι ότι «επειδή κάποιοι μπορεί να αντιγράψουν τα βραχιολάκια και να τα πωλούν δήθεν για την Ασπασία , τα ονόματα και μόνο αυτά, που μπορείτε να τα ζητήσετε στο φέισμπουκ είναι τα παρακάτω:
ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ LINK
Πηγή: www.trikalaview.gr
aspa-vraxiolakia1-300x169

Περίμεναν 10 χρόνια για να αποκτήσουν ένα μωρό. Δείτε όμως τι κάνει η παρένθετη μητέρα…

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Couple_welcomes_m_2567385n-600x337

Επί δέκα σχεδόν χρόνια, η MarySusan και ο Brandon προσπαθούσαν να κάνουν παιδί.

Στην προσπάθεια τους αυτή υποβλήθηκαν σε κάθε εξέταση αλλά και θεραπεία γονιμότητας που υπήρχε, δοκίμασαν εξωσωματικές κι είδαν ένα μωράκι τους να πεθαίνει. Ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο πως δεν μπορούσαν να γίνουν γονείς με φυσικό τρόπο.

Κι ήταν μια γυναίκα, η Autumn, που αναπτέρωσε τις ελπίδες τους αποφασίζοντας να γίνει εκείνη η παρένθετη μητέρα για το παιδί τους. Επί 9 μήνες, η άγνωστη γυναίκα κυοφόρησε το μωρό, αμφιβάλλοντας για το πόσο δυνατή θα ήταν για να το παραδώσει όταν έρθει η δύσκολη ώρα. Είναι άλλωστε γνωστό πόσο δένεται η γυναίκα με το παιδί που κυοφορεί, ανεξάρτητα του αν είναι δικό της ή όχι.

Το μωράκι γεννήθηκε και η Autumn το κρατά στην αγκαλιά της. Δίπλα της, βρίσκεται και το ζευγάρι που αδυνατεί να πιστέψει πως όλες οι αγωνίες και οι φόβοι τους έλαβαν τέλος. Πλέον έχουν ένα παιδί! Το δικό τους παιδί! Μόνο που δεν το έχουν κρατήσει ακόμη στα χέρια τους.

Η στιγμή που η Autumn απλώνει τα χέρια της και παραδίνει το μωρό της, με δάκρυα στα μάτια, είναι απλά σπαρακτική. Οι πάντες κλαίνε κι είναι τα συναισθήματα τους γλυκόπικρα. Η παρένθετη μητέρα έδειξε τη δύναμη ψυχής που έπρεπε, ώστε να παραδώσει το μωρό της και οι γονείς του το δέχονται με ευγνωμοσύνη στην αγκαλιά τους. Πλέον είναι οικογένεια.

Δείτε όλη τη σκηνή στο παρακάτω βίντεο και σίγουρα θα συγκινηθείτε κι εσείς βαθιά.

Διαβάστηκε εδώ: newsone.gr

Γκαντέμης;Τυχερός ή αθάνατος; Βγήκε ζωντανός από τους Δίδυμους Πύργους και το Μπατακλάν!

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

gkant-300x187

Πέρασαν 14 χρόνια…

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, ένας άντρας με το όνομα «Μάθιου», του οποίου άλλα στοιχεία, πέραν της ηλικίας, δεν αποκαλύπτονται, δηλώσει ότι βγήκε ζωντανός τόσο από εκείνη την αποφράδα ημέρα (11 Σεπτεμβρίου 2001) για την ανθρωπότητα, αλλά και από την επίθεση της περασμένης Παρασκευής, 13 Νοεμβρίου, στο συναυλιακό χώρο Μπατακλάν του Παρισιού.

Ο 36χρονος Αμερικανός, που κατάφερε να βγει ζωντανός από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου τον Σεπτέμβριο του 2001, επιβίωσε και των επιθέσεων στη γαλλική πρωτεύουσα από τους τρομοκράτες τζιχαντιστές, οι οποίοι τον πυροβόλησαν και τον τραυμάτισαν στο πόδι, την ώρα που απομακρυνόταν τρέχοντας από το θέατρο Μπατακλάν, όπου 89 άνθρωποι έπεσαν νεκροί.

Ο ίδιος αφηγείται την απίστευτη ιστορία του στον βρετανικό «Telegraph», συγκρίνοντας μάλιστα τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι, μέσα από την προσωπική του περιπέτεια. «Έτρεξα το μισό Μανχάταν» θυμάται από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, «αλλά αυτό που βίωσα στο Μπατακλάν, ήταν 1.000 φορές χειρότερο».

Ο ίδιος είπε ότι απολάμβανε τη συναυλία των Eagles of Death Metal στο θέατρο Μπατακλάν, όταν οι ένοπλοι εισέβαλαν στο κτίριο και άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως ανάμεσα στο πλήθος. Όπως είπε, αναγνώρισε αμέσως τους ήχους των πυροβολισμών και έτρεξε προς την έξοδο. «Ίσως είναι η αμερικανική μου κουλτούρα» εξήγησε.

Και επειδή… «του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ», όπως λέει η λαϊκή ρήση, ο Μάθιου έζησε, και στις δύο περιπτώσεις, για να διηγηθεί σήμερα την πραγματικά απίθανη ιστορία του…

Πηγή: the-f-times.gr

Ο γάμος της χρονιάς στην Κεφαλονιά

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

56521ec55e9a4

Ένας γάμος που θυμούνται όλοι έγινε στην Κεφαλλονιά, μιας και το ζευγάρι που ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου είχε 52 χρόνια διαφορά.

Εκείνη 85 ετών και εκείνος 33, από γνωστές οικογένειες στο νησί, αποφάσισαν να επικυρώσουν τη σχέση τους στο δημαρχείο.

Οπως έχει αποκαλύψει, η νύφη στις φίλες της ο νεαρός την πολιορκούσε για 6 μήνες, μέχρι αυτή να ενδώσει.

Το ζευγάρι αυτή την περίοδο απολαμβάνει το μήνα του μέλιτος, πριν επιστρέψει στο διαμέρισμά του στο Αργοστόλι, όπως αναφέρει το kefalloniapress.gr.

Πηγή:newsone.gr

Γιατί πρέπει να διαχειρίζεσαι τα νεύρα σου μπροστά στα παιδιά σου

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

mitera-agapi-katathlipsi-708

από την Κατερίνα Αλεξογιάννη

Η καθημερινότητα έχει πολλές απαιτήσεις από εσένα, ειδικά αν συνδυάζεις μητρότητα με εργασία και άλλες υποχρεώσεις που είναι αρκετά δύσκολο να τις διαχειριστείς. Φυσικά δεν πάνε πάντα όλα κατ’ ευχήν και ειδικά σε μια περιόδο όπου οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις δημιουργούν στρες και πανικό είναι λογικό να έχεις νεύρα. Όσο ανθρώπινο και να είναι αυτό είναι απαραίτητο να μπορείς να το διαχειριστείς, καθώς κάτι αντίθετο μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στη ζωή και τη ψυχολογία των παιδιών σου.

Ο εκνευρισμός είναι μεταδοτικός. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, αν και δε χρειάζεται εμπεριστατωμένη γνώση για να παρατηρήσουμε πως όταν κάποιος είναι μέσα στα νεύρα, τότε μας τα μεταδίδει σε πολύ λίγο χρόνο και σε πολύ έντονο βαθμό. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά μας μέσα στο σπίτι, γεγονός που κάνει τη διαχείριση των νεύρων μας ακόμα πιο σημαντική προϋπόθεση για την ηρεμία και τη γαλήνη της οικογένειάς μας. Είναι απαραίτητο να μπορούμε να ελέγχουμε τις εκρήξεις μας και τις εντάσεις μας, γιατί αυτές δημιουργούν άγχος στα παιδιά μας, τα κάνουν ανήσυχα, τα γεμίζουν στρες και οδηγούν σε συμπεριφορές όπως επιθετικότητα και υπερκινητότητα. Παράλληλα, τα γαλουχεί σε ένα περιβάλλον που προωθεί τον εκνευρισμό και την ευθιξία ως πρώτη αντίδραση στα πάντα, με αποτέλεσμα η μιμητική τάση των παιδιών να ανασύρει κάθε έκφραση νεύρων ως την αναμενόμενη απάντηση σε δύσκολες καταστάσεις.

Έχει μεγάλη αξία να προστατεύουμε τα παιδιά μας από συμπεριφορές που δεν τους κάνουν καλό, ειδικά όταν τα νεύρα μας προέρχονται από γεγονότα που δεν τα αφορούν και δεν πρέπει να τα επηρεάζουν. Είναι κρίμα να επωμίζονται το βάρος μιας κατάστασης που δεν πρέπει, με αποτέλεσμα όλο αυτό να έχει αντίκτυπο στη ψυχολογία τους, στην απόδοσή τους και στη σχέση τους μαζί μας. Ας είμαστε όσο πιο συγκεντρωμένοι και ήρεμοι γίνεται, ώστε να μάθουμε με αυτόν τον τρόπο στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν κάθε δυσάρεστο ή δύσκολο γεγονός με ψυχραιμία και οργάνωση.

Πηγή:www.dearmom.gr

ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑ. ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ.

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

glossasomatos-680_361974_L3015L-600x340

Απόγευμα στην παιδική χαρά «χύνομαι» σε άδειο παγκάκι. Η τετράχρονη κούκλα μου μαζεύει μαργαρίτες για να παίξουμε «μ’ αγαπάει, με ζηλεύει, με μισεί, με κοροϊδεύει». Στο απέναντι παγκάκι κάθεται μία νεαρή μητέρα και πλέκει κουνώντας ρυθμικά με το πόδι της ένα κατάλευκο καροτσάκι. Λίγα λεπτά αργότερα, μία σαραντάχρονη γυναίκα με τον εξάχρονο γιο της με ρωτά αν μπορεί να καθίσει δίπλα μου. Κάνω χώρο στη μοναχικότητά μου και μοιράζομαι μαζί της μαμαδίστικες κουβέντες. Η γυναίκα δίπλα μου ανάβει τσιγάρο αναπολώντας το καλοκαίρι που πέρασε και τις σκληρές υποχρεώσεις που την περιμένουν αυτόν τον χειμώνα: νέο σχολείο, πενιχρά οικονομικά, δύσκολα ωράρια, ελάχιστη βοήθεια, κουβέντες μοιρασμένες στα δύο που φαντάζουν λεπτό με το λεπτό λιγότερο ασήκωτες.

Ξάφνου, αισθανόμαστε μία απειλητική σκιά να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας και μία βελόνα πλεξίματος να μας κρύβει επιδεικτικά τον ήλιο:«Σε παρακαλώ πολύ να σβήσεις το τσιγάρο σου γιατί δεν βρίσκεσαι σε μπαρ αλλά σε παιδική χαρά!» Η φωνή της «απέναντι» δεν έχει δικαιολογία, ούτε λόγο, ούτε δίκιο. Βρισκόμαστε σε ανοιχτό χώρο, πολλά μέτρα μακριά από τα παιδιά και η ένστασή της απλώς απορρίπτεται από την παγωμένη μας ματιά. «Φυλακή πρέπει να σας κλείσουν εσάς τις μαμάδες που καπνίζετε! Φυλακή! Να ξέρατε τι κακό κάνετε και στα παιδιά, και στη φύση, και στο περιβάλλον, και στον πλανήτη, και στις επόμενες γενιές που θα κατοικήσουν πάνω του. Φυλακή!»

Την έχω ξανακούσει αυτήν την ποινή, με κατηγορούμενη εμένα και δημόσιους κατήγορους ένα τσούρμο γυναικών όταν λίγες ημέρες πριν από τον πρώτο μου τοκετό τους κοινοποίησα την απόφασή μου να φέρω στον κόσμο το παιδί μου με καισαρική τομή. Έγιναν έξαλλες προσπαθώντας να με μεταπείσουν με φράσεις ασυνάρτητες και συνέπειες χαοτικές: «Θα γεννήσεις με καισαρική; Μα είσαι στα καλά σου; Το παιδί σου μπορεί να παρουσιάσει άσθμα, αλλεργίες, διαβήτη! Να υποφέρει από ρινίτιδα, δερματίτιδα, δυσανεξία! Να βγει με τρία κεφάλια και τέσσερα πόδια! Να μοιάζει με εξωγήινο! Να, να, να». Δεν τις ένοιαζε αν είχα κάποια ανατομική δυσκολία ή πρόβλημα στον πλακούντα, δεν ρώτησαν αν η θέση του παιδιού πριν από τον τοκετό επέβαλλε την καισαρική τομή, δεν διερωτήθηκαν αν ήμουν πολύ μεγάλη για να αντέξω τον πόνο, πολύ δειλή για να ζήσω το «θαύμα», ή απλώς πολύ συνειδητοποιημένη για το ότι δεν γούσταρα να ζήσω το συγκεκριμένο «θαύμα». Όσο τραγικό είναι για τις κυρίες αυτές το να επιλέγει μία γυναίκα την καισαρική τομή για να φέρει το παιδί της στον κόσμο, άλλο τόσο ανόητο είναι για μία άλλη μερίδα γυναικών το να γεννάς στον 21ο αιώνα σφαδάζοντας από τους πόνους απλώς και μόνο για να το παίξεις επαναστάτρια χωρίς αιτία. Και στην τελική, ποιες είναι αυτές που θα κρίνουν τις άλλες; Με ποιο δικαίωμα, με ποια εξουσιοδότηση και με ποια ιδιότητα; Της μάνας που για να είναι τέλεια πρέπει να υποφέρει; Εκείνη ήταν η πρώτη φορά που καταδικάστηκα.

Η δεύτερη ακολούθησε λίγες ημέρες μετά την πρώτη μου γέννα, απόρροια των προβληματικών θηλών μου που ήταν ανίκανες να βγάλουν γάλα: «Τι, δεν θα θηλάσεις το παιδί; Έγκλημα! Δεν ξέρεις τι κακό μπορεί να του προκαλέσεις! Ανεπανόρθωτο! Θα σου φέρω να διαβάσεις βιβλία, να μάθεις!»Όχι. Δεν ήθελα να μάθω ούτε και να βιώσω ως άλλο θύμα του Γιόζεφ Μένγκελε την εμπειρία του μαρτυρικού θηλάστρου. Δεν πείστηκα ότι η άρνησή μου να θηλάσω θα επηρέαζε την ανάπτυξη, την υγεία και τον συναισθηματικό δεσμό με το μωρό μου, δεν πτοήθηκα στιγμή από τις ηλίθιες κοινωνικές ενοχές που επιβάλλει η κοινωνία των «άλλων» μαμάδων, δεν αισθάνθηκα στιγμή ανεπαρκής μάνα επειδή δεν μπόρεσα να προσφέρω στο παιδί μου το γάλα της φύσης. Κι ας με συγχωρήσουν κάποιες μαμάδες, αλλά όσο «κακό» είναι να μη θηλάσεις ποτέ το παιδί σου, άλλο τόσο υστερικό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, να το έχεις κολλημένο στο γελαδίσιο στήθος σου μέχρι τα τέσσερα και τα πέντε του χρόνια, στάση για την οποία είναι περήφανες οι «άλλες μαμάδες». Εκείνες, με τις ενσωματωμένες γρίλιες στα μάτια που ενεδρεύουν, καιροφυλακτούν και που στην πρώτη ευκαιρία πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομοκρατήσουν: «Μα καλά, επιτρέπεις στο παιδί να τρώει λουκάνικα και κρουασάν; Διαπράττεις διατροφικό έγκλημα! Θα το κάνεις παχύσαρκο! Εγώ το δικό μου το μεγαλώνω με βρώμη και ρυζογκοφρέτες φαρμακείου! Κι έχω να σου συστήσω και μία υπέροχη συνταγή με ανάλατο ρύζι, κομματάκια βραστού κοτόπουλου και ρόδι». Αναγουλιάζω. Όπως ακριβώς αναγουλιάζω απέναντι σε κάθε τι αποστειρωμένο είτε αυτό είναι φαγητό, είτε είναι άποψη. Όπως αυτή των «προχώ μαμάδων» που αποφασίζουν να μην εμβολιάζουν τα παιδιά τους καθώς θεωρούν τα εμβόλια υπαίτια για την εκδήλωση άλλων καταστάσεων, όπως για παράδειγμα αυτή του αυτισμού.

Για μένα πάλι, όπως και για πολλές ομοϊδεάτισσες, αυτιστικές είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων που καταδικάζουν στο πυρ το εξώτερον εκείνες που δεν ταυτίζονται με τις δικές τους. Μας συγχωρείτε, κορίτσια, που φέραμε σ’ αυτόν τον κόσμο τα παιδιά μας με καισαρική. Και που δεν μπορέσαμε να τα θηλάσουμε. Και που δεν τα ταΐζουμε βρώμη και πίτουρα. Και που τα εμβολιάζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Και που στο τσακίρ κέφι ανάβουμε και κανένα τσιγαράκι για να πνίξουμε στον καπνό του την ανεπάρκειά μας ως μάνες. Απλώς, μας συγχωρείτε

Πηγή:www.talcmag.gr

Πώς να αποφύγετε τις πρωινές φωνές και τα άγχη

Published 23 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

της Κατερίνας Καλιμικεράκη

H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας

Για 6 χρόνια έζησα και εργάστηκα στη Σουηδία ως δασκάλα της ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και του πολιτισμού. Έχω γνωρίσει πολλές ελληνικές οικογένειες που ζουν μόνιμα εκεί και έχουν απόλυτα προσαρμοστεί στον ιδιαίτερα εύκολο τρόπο ζωής και μεγαλώματος των παιδιών. Έχω πάρα πολλές ιστορίες να διηγηθώ για τα όμορφα, πλούσια σε εμπειρίες αλλά και κουραστικά χρόνια μου τόσο στη σουηδική επαρχία όσο και στη Στοκχόλμη.

Για την ώρα θα μοιραστώ μαζί σας έναν πρακτικό οδηγό-σε ελεύθερη μετάφραση- που δημοσιεύτηκε σε μια σουηδική ιστοσελίδα (familjeliv.se) σχετικά με το πρωινό ξύπνημα και πώς μπορεί να καταφέρει μια οικογένεια να έχει ειρηνική και ήρεμη ατμόσφαιρα όση ώρα ετοιμάζονται όλοι να φύγουν για τα σχολεία και τα γραφεία τους.

Ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ του ντριιιιιιιιιιιιιιιιν του ξυπνητηριού και του κλειδώματος της εξωτερικής πόρτας του σπιτιού όταν όλη η οικογένεια είναι έτοιμη στο δρόμο, μπορεί –σύμφωνα με τους ψυχολόγους- να αποτελέσει τη μεγαλύτερη πηγή άγχους για ολόκληρη την υπόλοιπη μέρα.

MorningVoice_icon2

Να μερικές συμβουλές για να κάνετε την πρωινή ζωή σας λίγο πιο εύκολη:

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo1 Αποκτήστε τη συνήθεια να ετοιμάζετε ορισμένα πράγματα από το προηγούμενο βράδυ. Αποφασίστε μαζί με το παιδί σας τα ρούχα που θα φορέσει στο σχολείο και βγάλτε τα από τη ντουλάπα. Μπορείτε να τα αφήσετε στο πάτωμα με τη σειρά που θα φορεθούν το επόμενο πρωί. Θυμηθείτε όταν ψωνίζετε ρούχα και παπούτσια για το παιδί σας ότι θα μπορέσει πιο εύκολα να ντυθεί μόνο του αν το μπλουζάκι δεν έχει περίπλοκο κούμπωμα και αν τα παπούτσια έχουν χρατς-χρατς αντί κορδόνια. Εξ’ άλλου πρέπει να θυμάστε ότι τα ρούχα του σχολείου είναι όσο πιο πρακτικά και απλά γίνεται – δεν πάει σε επίδειξη μόδας!

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo2 Βοηθήστε το παιδί σας να ετοιμάσει αποβραδίς τη σάκα του με όλα τα απαραίτητα για την άλλη μέρα – σύμφωνα με το πρόγραμμα του σχολείου που πρέπει να είναι κολλημένο σε εμφανές σημείο του σπιτιού και τυπωμένο με μεγάλα γράμματα και διαφορετικό χρώμα για κάθε μάθημα-και να την αφήσει κοντά στην πόρτα.

Μια έξυπνη ιδέα είναι να έχει κάθε παιδί το δικό του μπαουλάκι όπου εκεί θα φυλάει όλα τα σχολικά είδη και τα αθλητικά αξεσουάρ ώστε να μη χρειάζεται να ψάχνει την τελευταία στιγμή για κάτι που παράπεσε κάτω από τον καναπέ ή σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού.

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo3 Αποκτήστε πρωινή ρουτίνα σύμφωνα με κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα που αποφασίζετε μαζί με το παιδί, δηλαδή, πρώτα πλενόμαστε, μετά ντυνόμαστε, χτενίζουμε τα μαλλιά μας, στρώνουμε το κρεβάτι μας(!) και καθόμαστε να φάμε το πρωινό μας. Παίξτε ένα παιχνίδι όπου κάθε βδομάδα ορίζεται ένας ως «αρχηγός» της οικογένειας που ο ρόλος του είναι να επιβλέπει αν το πρόγραμμα τηρείται απ’ όλους. Ο καλύτερος αρχηγός μπορεί στο τέλος της εβδομάδας να κερδίσει κάτι!

MorningVoice_icon3

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo4 Προετοιμάστε το πρωινό τραπέζι αποβραδίς. Βγάλτε μπολ, φλιτζάνια, πιατάκια, ποτήρια και ό,τι άλλο από τα εκτός ψυγείου θα χρειαστείτε για να σας περιμένουν στημένα κι έτοιμα για το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας. Βάλτε νερό στο βραστήρα και γεμίστε την καφετιέρα έτσι ώστε να έχετε μόνο να πατήσετε το κουμπάκι. Τα τρόφιμα που πρέπει να βγουν από το ψυγείο καλό θα είναι να βρίσκονται στα χαμηλά ράφια για να τα φτάνουν και οι πιο μικροί ώστε να μπορούν όλοι να σας βοηθήσουν. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά πρέπει απαραιτήτως να μάθουν να τρώνε πρωινό «σαν βασιλιάδες» διότι είναι η «βενζίνη» του οργανισμού, όπως τους λέω κι εγώ στο σχολείο. Δε χρειάζεται να είναι κάτι περίπλοκο και χρονοβόρο -αυτό αφήστε το για το Σαββατοκύριακο- ούτε χρειάζεται να έχει ο καθένας πολλές επιλογές. Λίγα κορνφλέικς με γάλα, μια φέτα ψωμί με τυρί, ζαμπόν ή βούτυρο με μέλι είναι αρκετά για να πάρει το παιδί την ενέργεια που του χρειάζεται για να ξεκινήσει την ημέρα του.

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo5 Κάτι που συνηθίζουν πολύ στη Σουηδία είναι να ακούνε στο σπίτι ραδιόφωνο ή CD. Υπάρχει σχεδόν πάντα στην κουζίνα μουσική που συνοδεύει τις διάφορες δραστηριότητες. Ένα τραγούδι κρατάει περίπου 2-3 λεπτά. Με οδηγό λοιπόν κάποια από τα αγαπημένα τους τραγούδια, μπορεί κανείς να μάθει ακόμα και στα πολύ μικρά παιδιά την έννοια του «χρόνου». Για παράδειγμα, πλένουμε τα δόντια μας όσο κρατάει το τάδε τραγούδι, τρώμε το πρωινό μας όσο κρατάνε 2 ή 3 τραγούδια μαζί και μετά μαζεύουμε τα πιάτα μας μόλις αρχίσει ένα άλλο τραγούδι. Ωραία ιδέα, δεν είναι;

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo6 Αν βλέπετε ότι συνεχώς καταφέρνετε να καθυστερείτε 10-15 λεπτά, προσπαθήστε να σηκώνεστε όλοι 10-15 λεπτά νωρίτερα το πρωί… Πείτε το και στα παιδιά σας και κάντε μια κοινή συμφωνία, ότι δηλαδή πρέπει όλοι να αλλάξουμε πρόγραμμα και να σηκωνόμαστε πιο νωρίς επειδή όλοι καθυστερούμε να φύγουμε. Όσα λεπτά πιο γρήγορα καταφέρουμε να είμαστε όλοι έτοιμοι και το κρατήσουμε για πάντα, τόσα λεπτά ύπνου θα κερδίζουμε κάθε μέρα.

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo7 Και τώρα κάτι που μου φάνηκε πολύ-πολύ γλυκό: Τα πολύ μικρά παιδάκια μπορεί να έχουν έντονη την αίσθηση της μοναξιάς όταν κοιμούνται. Έτσι ακριβώς όπως πιστεύουν ότι γίνονται αόρατα όταν έχουν τα ματάκια τους κλειστά. Για το λόγο αυτό χρειάζονται λίγο μαμαδοαγκαλίτσα (ή μπαμπαδοαγκαλίτσα) μόλις ξυπνήσουν. Θυμηθείτε λοιπόν να αφιερώσετε λίγα λεπτά τρυφερότητας και μια δυο κουβεντούλες αγάπης στο παιδάκι σας την ώρα που ξυπνάει, πριν αρχίσει η πρωινή ρουτίνα.

MorningVoice_icon6

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo8 Και μια ακόμα συνταγή, αυτή της επιβράβευσης: Βρείτε κάτι που αρέσει στο παιδί σας να κάνει το πρωί πχ. να βλέπει παιδικά στην τηλεόραση ή να παίζει κάποιο ηλεκτρονικό και αφήστε το για το τέλος της πρωινής ρουτίνας. Αν καταφέρει να είναι έτοιμο πριν την ώρα του, τότε μπορεί να δει λίγα λεπτά τηλεόραση ή να παίξει. Αυτό το «κόλπο» πιάνει σε όλες τις ηλικίες!

AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo9 Και τώρα το πιο σημαντικό απ’ όλα: ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. Αν το πρόγραμμα λέει να είναι ντυμένα πριν το πρωινό, πρέπει πρώτα να είστε εσείς ντυμένοι πριν το πρωινό. Αν άλλα ζητάτε και άλλα κάνετε, τότε δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα. Ό,τι ισχύει για τους μικρούς πρέπει να ισχύει και για τους μεγάλους. Βγάλτε και εσείς τα δικά σας ρούχα από τη ντουλάπα αποβραδίς. Φάτε το πρωινό σας καθιστοί στο τραπέζι και όχι κάνοντας ταυτόχρονα άλλες δουλειές αν δε θέλετε τα παιδιά σας να τρέχουν γύρω-γύρω στο σπίτι με ένα σάντουιτς στο χέρι.

Θυμηθείτε καλοί γονείς ότι τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν εσάς να κάνετε και όχι αυτό που τους λέτε!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Πηγή: www.eimaimama.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.kidsgo.com.cy