Λύο Καλοβυρνάς

Την περασμένη βδομάδα έγραψα στο Μάνα, μητέρα, σκατά για το πόσο δύσκολο είναι όσοι άνθρωποι έχουν υποστεί ψυχολογική βία από τη μητέρα τους να ομολογήσουν -ενίοτε ακόμα και στον εαυτό τους- ότι δεν τρέφουν μόνο συναισθήματα αγάπης για τη μητέρα τους αλλά μερικές φορές και μεγάλο θυμό. Τι γίνεται όμως με τις μητέρες; Αυτές δεν έχουν ψυχή;

Η άκριτη, σχεδόν θρησκευτική λατρεία της μητρότητας αποδεικνύεται εξουθενωτικό βάρος όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για τις ίδιες τις μητέρες, οι οποίες νιώθουν πίεση να σταθούν στο ύψος μιας άπιαστης τελειότητας. Όπως έχω ξαναγράψει, οι μητέρες δεν βγαίνουν από κάποιο εργοστάσιο κατασκευής υπεράνθρωπων. Είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, που καλούνται να φέρουν σε πέρας τον ρόλο τους και ν’ αναθρέψουν το παιδί τους συχνά υπό αντίξοες συνθήκες – όχι μόνο πρακτικές αλλά και συναισθηματικές.

Άμα δεν τα καταφέρνει, να μην το ’κανε, αντιτάσσουν κάποιοι χωρίς καμία κατανόηση. Όμως δεδομένης της τεράστιας πίεσης που ασκεί η κοινωνία στις γυναίκες να γίνουν μάνες με κάθε τίμημα, πολλές γυναίκες κάνουν παιδί επειδή πρέπει και όχι επειδή έχουν καθίσει να σκεφτούν σοβαρά και ήρεμα τι σημαίνει ένα παιδί στη ζωή τους.

Αν αυτό το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες καλούνται να είναι και μητέρες και εργαζόμενες -δύο ρόλοι που συχνά συγκρούονται ο ένας με τον άλλον- δεν θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη ότι πολλές μητέρες νιώθουν εξουθενωμένες, απογοητευμένες, εγκλωβισμένες, θυμωμένες και κυνηγημένες.

Σαν να μη φτάνουν όλ’ αυτά, έχουμε και τις θεωρίες που θέλουν τη Μητέρα με Μι κεφαλαίο να φταίει για τα πάντα: απούσα μαμά; υπερπροστατευτική μαμά; δυναμική μαμά; ενδοτική μαμά; Πάντα φταίει για κάτι. Όλοι έχουν μια άποψη για την περιβόητη τέλεια μαμά. Ποια γυναίκα μπορεί να εκπληρώσει όλες αυτές τις προσδοκίες;

Η κάθε γυναίκα αντιδρά διαφορετικά σε αυτές τις εξουθενωτικές απαιτήσεις. Κάποιες συνθλίβονται από τις ζογκλεριές εργασίας-σπιτιού-μητρότητας και ζουν με μια μόνιμη ενοχή επειδή «δεν είναι αρκετά καλές μαμάδες». Άλλες αφιερώνονται απολύτως στο παιδί τους και ξεχνάνε να κρατήσουν ένα κομμάτι ζωής και για τον εαυτό τους – στάση που την πληρώνουν πάρα πολύ ακριβά και οι ίδιες και κυρίως τα παιδιά τους.

Οι περισσότερες, πάντως, βολοδέρνουν ανάμεσα στις τύψεις για τον χρόνο που δεν περνούν με το παιδί τους, τον θυμό που δεν έχουν καθόλου χρόνο για τον εαυτό τους, την ανησυχία μην κάνουν κάνα τραγικό λάθος, τον φόβο μην κάνουν τα ίδια λάθη που έκανε η μάνα τους, το άγχος να τα φέρουν όλα σε πέρας τέλεια.

Τέλεια… Είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος να είναι τέλειος; Γιατί λοιπόν έχουμε τέτοια εξωφρενική απαίτηση από τις μαμάδες;

Πρέπει σαν παιδιά να έχουμε δικαίωμα να θυμώνουμε με τους γονείς μας για το κακό που μπορεί να μας προξένησαν (άθελά τους μεν, αλλά η ζημιά έχει γίνει). Ταυτόχρονα, καλό θα ήταν να μπορούμε να δούμε και τον άνθρωπο πίσω από τον γονιό. Όχι απαραίτητα για να δικαιολογήσουμε τη συμπεριφορά του, αλλά για να τον κατανοήσουμε. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «συγχώρεση», γιατί μου βρωμάει θρησκευτίλα ή/και new age και συχνά δεν είναι παρά ένα πρόχειρο ασβέστωμα βαριών και σαπισμένων καταστάσεων. Προτιμώ τη λέξη «κατανόηση» – την ανθρώπινη κατανόηση που μπορούμε να δείξουμε ως άνθρωποι για έναν συνάνθρωπο, που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Όπως προσπαθούμε κι εμείς.

Πηγή: www.protagon.gr

Ο πιο sexy Kρητικός από το χθεσινό συλλαλητήριο και όλες οι φωτογραφίες του που έχουν ήδη γίνει viral

«Γιατί εμένα» ρωτούσε ο άγνωστων λοιπών στοιχείων αγρότης τον Freddie και την Τζούλη, την ώρα που έκαναν ρεπορτάζ στο χθεσινό συλλαλητήριο των αγροτών στην πλατεία Συντάγματος και του ζήτησαν να τον φωτογραφίσουν. Μάλλον είναι προφανές το γιατί. Οι λίγες φωτογραφίες του Κρητικού που δημοσιεύσαμε χθες, ανάμεσα σε άλλες, έχουν ήδη κάνει τον γύρο του ίντερνετ, συνοδευόμενες από hashtags όπως το #liveyourmythingreece και λοιπά τσιτάτα για το κάλλος και το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του. Η αλήθεια είναι πως με τέτοια μάτια, ύπερ-hip γενειάδα και ανάστημα, θα μπορούσε άνετα να περάσει για μοντέλο που υποδύεται τον αγρότη…

Με αφορμή λοιπόν τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα, επανήλθαμε με επιπλέον φωτογραφικό υλικό!

Πηγή: m.lifo.gr

Πηγή:www.as-milisoume.gr

Tης Μάρω Λεονάρδου

Kαι τώρα ήρθε η στιγμή να με βρίσετε, να με «κρεμάσετε» στο διαδίκτυο, να με πείτε άκαρδη και σκληρή και ό,τι άλλο κατεβάσει η κούτρα σας και φέρει στο μυαλό η οργή σας…. ‘ Ομως εγώ θα επιμένω να το λέω και να το ξαναλέω. Είναι ένα πράγμα να είσαι φιλόζωος, άλλο πράγμα να αισθάνεσαι μοναξιά και να έχεις για συντροφιά ένα ζωάκι, και εντελώς άλλο πράγμα η αρρώστια που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος και αποτυπώνεται με δραματικό τρόπο γύρω μας και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Οχι τα αγαπημένα σας κατοικίδια δεν είναι παιδιά σας ( «ο γυιός μου!» γράφει η άλλη στη φωτο του σκύλου της που ανεβάζει στο fb)  και όχι εσείς δεν είστε η μαμά τους, ή ο μπαμπάς τους, αλλά το αφεντικό τους! Ξέρετε, όταν αρχίζουμε να μπερδεύομε τις λέξεις και τις έννοιες μπερδεύεται και η ζωή, κι αρχίζει να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!

Ως μοναχικό μοναχοπαίδι, μεγάλωσα με γάτα. ‘Ηταν εκείνη που με περίμενε πίσω από την πόρτα όταν γυρνούσα από το σχολείο, εκείνη που καθόταν μαζί μου κάτω από τη λάμπα του γραφείου, κρατώντας μου παρέα όσες ώρες κι αν διάβαζα. ‘Ελεγε από τότε η μαμά μου ότι χαϊδεύοντας το τρίχωμα μιας γάτας ο άνθρωπος ηρεμεί, αργότερα όταν έμεινε μόνη και ηλικιωμένη και η ίδια την ηρεμούσε η σκυλίτσα της. Οπότε, μόνο για έλλειψη αγάπης προς τα ζώα δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς. Αλλά αυτό που βλέπω γύρω μου, απλά δεν το αντέχω. Προσδίδοντας ανθρώπινες ιδιότητες στο ζώο που έχει κάποιος στο σπίτι, αυτόματα αποκλείει τον εαυτό του από το να αποκτήσει άνθρωπο – σύντροφο. Κάνοντας το σκύλο και τη γάτα εκτός από κατοικίδιο σύντροφο, γυιο, κόρη, σύζυγο, αυτομάτως στερεί κάποιος και από τον εαυτό του την προσδοκία να αποκτήσει κάποτε κάτι απ όλα αυτά.

Επιπλέον ,δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα το επιχείρημα ότι επειδή ο σκύλος είναι άνευ όρων υποταγμένος στο αφεντικό που τον ταϊζει, αυτομάτως έχει αποκτήσει και όλα εκείνα τα συναισθήματα που ο ιδιοκτήτης του έχει ανάγκη να νιώσει κάποιος γι αυτόν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι επειδή ο σκύλος δεν έχει την δυνατότητα να σου αντιμιλήσει, ή να σου πει ευθαρσώς τη γνώμη του για σένα, αυτομάτως σημαίνει ότι σε αποδέχεται και πλήρως ή όπως θα ήθελες να σε αποδέχεται ο σύντροφος που δεν έχεις. Χωρίς να αντιμιλά, ούτε να διαφωνεί.  Το δυστυχισμένο ζώο είναι καταδικασμένο να υπομένει κάθε σου παραξενιά, κάθε σου ιδιοτροπία και  αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά σου με υποταγή που αγγίζει τα όρια της δουλικότητας και αυτό σήμερα ορίζεται ως αγάπη! Ποιος άνθρωπος θα σε αγαπούσε τόσο! Ούτε η μάνα και ο πατέρας σου, πράγματι….

Το χειρότερο είναι πως με την ακραία φιλοζωία που μας έχει πιάσει, πλέον γατιά σκυλιά καταλήγουν να κοιμούνται μαζί μας, να τρώνε από τα πιάτα μας, σε λίγο θα πηγαίνουν και στην τουαλέτα όπως εμείς, έτσι ώστε να μη διαφέρουν σε τίποτα από τον απόντα σύντροφο! «Μα είναι εμβολιασμένο!» ακούς αμέσως τη δικαιολογία και καλά κάνει και είναι. Αλλά είναι δυνατόν να φιλάς τη γάτα στο στόμα όπως φιλάς το παιδί σου, ή τον αγαπημένο σου? Οταν το βλέπω αυτό, φρικάρω! Οχι από σιχασιά, μπορεί να είναι το καθαρότερο ζώο στον πλανήτη, αλλά επειδή πραγματικά θα προτιμούσα ένα αληθινό ανθρώπινο φιλί από το φιλί της γάτας μου σε αντίθεση με τους όλο και περισσότερους ανθρώπους που μπροστά στα δεινά και την προσπάθεια που απαιτεί η συντροφικότητα, επιλέγουν τη μοναξιά και το κατοικίδιό τους.

Προσωπικά, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το μήκος πλάτος και εύρος των συναισθημάτων που μπορεί να αναπτύξει και να βιώσει ένα κατοικίδιο και απ όσο ξέρω γι αυτό το θέμα και οι απόψεις των επιστημόνων διίστανται. Το 2010 κυκλοφόρησε και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μελάνι, ένα βιβλίο του  αμερικανού Jonathan Safran Foyer , το «Τρώγοντας Ζώα», που έγινε διεθνές μπεστ – σέλλερ. Είμαι βέβαιη ότι όσοι το διάβασαν κατέληξαν χορτοφάγοι, αφού περιγράφονται μέσα σε αυτό  με σοκαριστικό τρόπο τα απερίγραπτα βασανιστήρια που περνούν στις βιομηχανικές μονάδες τα ζώα που καταλήγουν στο πιάτο σας. Αυτό που θυμάμαι ωστόσο έντονα από το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ο προβληματισμός που αναπτύσσει ο συγγραφέας για τα ίδια ζώα που στο δυτικό κόσμο είναι αγαπημένα κατοικίδια, ενώ σε άλλες χώρες (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Φιλιππίνες ) αποτελούν πεντανόστιμο έδεσμα.

Θα μου πείτε και στη ζούγκλα ο άνθρωπος κάποτε έτρωγε άνθρωπο… Σημαίνει αυτό ότι ο άνθρωπος δεν έχει συναισθήματα? Ειλικρινά δεν ξέρω. Πριν όμως καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα για τα συναισθήματα που έχει ή δεν έχει ο σκύλος και η γάτα μας, ( γιατί όχι και ο παπαγάλος μας  – ήξερα κάποιον που μιλούσε στ αλήθεια με τα καναρίνια του και ήταν ευτυχισμένος – ή το χρυσόψαρο στη γιάλα )θα πρότεινα πρώτα να ανησυχήσουμε για την έλλειψη ενός αληθινού συντρόφου δίπλα μας και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Εντάξει, η γούνα της γάτας ηρεμεί στο χάϊδεμα, όπως έλεγε και η μαμά μου, αλλά βρε παιδί μου το καλύτερο ηρεμιστικό δεν είναι μια μεγάλη ζεστή και ανθρώπινη αγκαλιά? Δικό σας….

Πηγή:www.ihappy.gr

Πηγή:www.talcmag.gr

Της Ευαγγελίας Βασιλείου.

Δεν το ξέρουν πολλοί.
Πριν μερικά χρόνια είχα πάθει κατάθλιψη. Ήρθε λίγο μετά τα μωρά μου, λίγο μετά την “αποτυχία” μου ως επαγγελματίας, λίγο μετά την οικονομική καταστροφή μου…
Δεν το ξέρουν πολλοί…

Με θεωρούσαν κυκλοθυμική, εσωστρεφή, μονόχνωτη, αντικοινωνική. Οι πιο ευγενικοί με χαρακτήριζαν κομψά ως “ιδιαίτερη”. Απασχολημένοι πολύ οι άνθρωποι να κρίνουν, δεν μπορούσαν να διακρίνουν. Κι εγώ ένιωθα πως ήμουν ένα τίποτα, πως δεν άξιζα τίποτα.

Δεν ήμουν καλή ως μητέρα, δεν ήμουν καλή ως σύζυγος, δεν ήμουν καλή ως επαγγελματίας, δεν ήμουν καλή ως γυναίκα. Δεν ήμουν όμορφη αρκετά, δεν ήμουν έξυπνη αρκετά, δεν ήμουν επιτυχημένη αρκετά, δεν ήμουν θελκτική αρκετά, δεν ήμουν… δεν ήμουν…

Ήμουν ένα φάντασμα της ύπαρξής μου που σερνόταν από τον καναπέ στο κρεβάτι και από το τραπέζι στο μπάνιο, μια εξαθλιωμένη φιγούρα που είχε παραιτηθεί.
Ήμουν στο pick της ζωής μου και είχα χάσει ό,τι είχα φτιάξει μέχρι τότε. Δεν ήταν και λίγο.

Όμως, έπρεπε να βρω το δρόμο μου έξω απ’ αυτό. Μόνο εγώ μπορούσα να το κάνω. Και τον βρήκα! Μου πήρε χρόνο, αλλά τον βρήκα μόλις συνειδητοποίησα πως από εμένα εξαρτώνται όλα!

Διέλυσα τις αμφιβολίες για τον εαυτό μου, για το ποια είμαι, για το τι αξίζω, όταν έπαψα να ακούω τη γνώμη των άλλων. Εγκατέλειψα αυτόν τον πιεστικό ενήλικα που όλο ζήταγε, ζήταγε, ζήταγε και πιεζόταν πολύ να πετύχει, να είναι “κάποιος” …

Κι αν διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές και αναγνωρίζεις κάπου τον εαυτό σου, σου λέω αυτή τη στιγμή να πάρεις δυο λεπτά, να σταθείς απέναντι σε ένα καθρέφτη και να του πεις με τον πιο σταθερό και τρυφερό σου τόνο:

ΑΞΙΖΩ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΩ

Μην αφήσεις να περάσει ούτε μια στιγμή που να σκεφτείς ή να νιώσεις ή να φερθείς στον εαυτό σου σαν να αξίζει κάτι λιγότερο από τα πάντα.

Επειδή κάποιος δε σου έδωσε αρκετά, δε σημαίνει πως δεν Αξίζεις τα πάντα!

ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Μην αφήσεις την αξία σου να εξαρτηθεί από τη γνώμη των άλλων.
Πες στον εαυτό σου ΑΞΙΖΩ.
Κι αν δεν σε πίστεψαν, κι αν σε κακομεταχειρίστηκαν
πες στον εαυτό σου

ΑΞΙΖΩ να με εκτιμούν και να με σέβονται.

Η αξία σου δεν εξαρτάται από τη γνώμη άλλων, αλλά από εσένα και μόνο από τη δική σου κρίση.
Μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάσει.
Μην αφήνεις τον κόσμο να σε κάνει να πιστέψεις πως δεν αξίζεις.
Η κριτική τους δεν ισχύει, η γνώμη τους δεν ισχύει.
Μη ζεις μια ζωή προσπαθώντας να ευχαριστήσεις ανθρώπους που έχουν μόνο σκοπό της ζωής τους να μην ευχαριστούνται με τίποτα.

Πες στον εαυτό σου ΑΞΙΖΩ.
Μετά από την όποια απόρριψη ΑΞΙΖΩ
Μετά από όλες τις ουλές ΑΞΙΖΩ
Μετά από ότι με κράτησε από το να με αγαπήσω ΑΞΙΖΩ
Μην αφήσεις ούτε μια μέρα να περάσει χωρίς να αγαπήσεις αυτό που είσαι, χωρίς να νιώσεις ευγνωμοσύνη για αυτό που είσαι. Με τις ατέλειες και τις ομορφιές σου, ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Πραγματικά Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο Σ !

“Πάντα θα πιστεύεις πως είσαι κάτι λιγότερο αν ακούς τις γνώμες των άλλων να σου λένε τι πρέπει να φτιάξεις στον εαυτό σου”.

Κάν’ το. Κάνε αυτή την αλλαγή και θα με θυμηθείς. Κάν’ την να συμβεί πραγματικά. Να την νιώσουν τα κύτταρά σου αν θες να ζεις τη δική σου ζωή, όχι ένα αντίγραφο κάποιων προτύπων.

Όσο για μένα, σήμερα είμαι εδώ, κοιτώ το φθινόπωρο να απλώνεται έξω απ’ το παράθυρό μου, παίζω με τα παιδιά μου σε ένα μικρό αλλά ζεστό σπίτι, απολαμβάνω το τσάι μου με τζίντζερ και σχεδιάζω τη ζωή μου απ’ την αρχή. Μεγαλώνω μαζί τους το παιδί μέσα μου.

Κάθε στιγμή της ζωής είναι ένα ζαχαρωτό που θέλω να το κάνω δικό μου, να το φάω λαίμαργα, να πασαλειφτώ, να κολλήσουν τα χέρια και το στόμα απ’ τη γλύκα. Κι ότι πιάνω να γλυκαίνεται…

αναπνοές

Λίγες μόνο μέρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, ο άντρας ζητά από τους περαστικούς να ξεπεράσουν τα στερεότυπα και να τον δουν ως άνθρωπο

Ένας άντρας με τα μάτια του δεμένα και τα χέρια του ορθάνοιχτα στέκεται στη μέση μιας από τις πιο κεντρικές πλατείες στο Παρίσι, την πλατεία Δημοκρατίας. Δεν εμποδίζει κανέναν και το μόνο που ζητά είναι μια αγκαλιά από τους περαστικούς…

«Εγώ σας εμπιστεύομαι, εσείς με εμπιστεύεστε;» ρωτούσε ο νεαρός με μια πινακίδα που είχε αφήσει μπροστά του.

Αυτό που οδήγησε τον νεαρό άντρα στην πράξη του αυτή είναι το γεγονός πως είναι ένας μουσουλμάνος παριζιάνος, στην πόλη που δέχθηκε το χτύπημα των ακραίων ισλαμιστών τρομοκρατών μόλις την περασμένη Παρασκευή. Δεκάδες είναι οι πεζοί, που πήγαν ως την πλατεία Δημοκρατίας για να αφήσουν ένα λουλούδι ή ένα κερί στο μνημείο των θυμάτων της τρομοκρατίας και που δεν δίστασαν να αγκαλιάσουν με την πιο θερμή τους αγκαλιά τον νεαρό.

Πηγή: www.protothema.gr

Έχω βαρεθεί να διαβάζω για Ελληνίδες μάνες και τους κανακάρηδές τους. Εντάξει, το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε. Η Ελληνίδα μάνα δε θα αφήσει ποτέ – ή σχεδόν ποτέ έστω – το γιόκα της να αγιάσει. Μονίμως όλες θα τις ξινίζουν και καμιά δε θα είναι άξια για τον πρίγκιπά της. Οκ, δεν αντιλέγω, ποία μάνα δε θέλει το καλύτερο για το παιδί της; Όμως φτάνει πια. Καιρός να ακουστεί και η αντίθετη πλευρά. Η πλευρά του πατέρα που βλέπει την πριγκηπέσσα του με κάθε λογής αλήτη. Και σαφώς και θα το αναλύσουμε γιατί ξεκάθαρα ανήκω στην κατηγορία daddy’s little girl. Και καλά κάνω!

Πες, λοιπόν λατρεμένε μου πάτερα, ότι σε αξιώνει ο θεούλης και κανείς κόρη. Μεγάλο δώρο μέσα στα ροζουλιά του. Ένα μικρό αθώο μωράκι. Άντε να φανταστείς εσύ πως αυτό το πλάσμα, μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία, θα σου αλλάξει τον αδόξαστο. Γιατί θα το κάνει, να είσαι σίγουρος.  Θα πεις κι εσύ, καλέ μου μπαμπά, μεγάλα λόγια, τύπου «σιγά μην τη δώσω εγώ για νύφη» «σιγά μην την αφήσω να βγαίνει με τον γκόμενο δεξιά κι αριστερά και να σουλατσάρει ανενόχλητη». Ε, σε πληροφορώ πως και θα την αφήσεις να βγει και νύφη θα τη δώσεις. Όσο και να χτυπιέσαι, όσο και να βράζεις από μέσα σου, θα την αφήσεις την πριγκίπισσα σου να βγει να πιει και να καταστραφεί.

Εσύ δε θα φωνάξεις για ζακέτα, ούτε θα γκρινιάξεις που δεν πήρες απάντηση στο τηλέφωνο. Θα τρέξεις τα ξημερώματα έξω από κάποιο κλαμπ να μαζέψεις τη μικρή να μη γυρνάει μόνη της στους δρόμους κι ας χτυπάει εσένα κρυφά το φυλλοκάρδι σου μέχρι να φτάσει μήνυμα «μπαμπά κοιμάσαι; μπορείς να έρθεις να με πάρεις;». Ξέρουμε, άλλωστε, πως οι μπαμπάδες έχετε το κακό συνήθειο να μην εξωτερικεύετε τις ανησυχίες σας, μη και δείξετε ευάλωτοι και σας παρεξηγήσουμε.

Ο Έλληνας πατέρας, όμως, θα κάνει κι άλλα πολλά για την κορούλα του. Θα πάει να την παρηγορήσει, όταν θα κλάψει πρώτη φορά για τους παιδικούς της έρωτες. Κι ας μην ξέρει πώς γίνεται, κι ας μην το ‘χει κάνει ποτέ του. Το ένστικτο της προστασίας που του βγαίνει τόσο φυσικά, θα ξυπνήσει μέσα του και θα έρθει με τον πιο αδέξιο και γλυκό τρόπο, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, να απειλήσει με δολοφονίες προς απανταχού φταίχτη και μη. Είναι μυστικά συμφωνημένα που δεν ειπώθηκαν ποτέ μεταξύ πατέρα και κόρης, αλλά ξέρουν καλά κι οι δύο.

Ο μπαμπάς που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του, είναι αυτός που δε θα χαλάσει χατήρι στο κορίτσι του. Γιατί η μικρή σουσού ξέρει πώς θα σε τουμπάρει καλέ μου πατέρα. Θα σου κάνει τις γλύκες που δε μπορείς να αντισταθείς. Θα σε παρακαλέσει να της κάνεις το χατήρι με αυτό το νάζι που μόνο εκείνη ξέρει να χρησιμοποιεί τόσο καλά.

Με λίγα λόγια, ο Έλληνας πατέρας δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την Ελληνίδα μάνα. Δε θα γκρινιάξει, ούτε θα σου κάνει τη ζωή πατίνι, αν δεν εγκρίνει. Αντίθετα, θα σου κάνει μούτρα και θα σε κοιτάει σαν βρεγμένο γατί, γιατί δεν ξέρει τι να κάνει που σε βλέπει να μεγαλώνεις και να φεύγεις από την αγκαλιά του. Μην του κρατάς κακία όλα από αγάπη γίνονται.

Υ.Γ. Προς όλους τους μπαμπάδες εκεί έξω. Όσους πρίγκιπες και να βρούμε, εσείς θα είστε πάντα οι βασιλιάδες μας.

Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Καλή: Σοφία Καλπαζίδου

Πηγή: www.pillowfights.gr

Από: Ζαχαρία Πηνελόπη

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δίνει, για ακόμα μία χρονιά, ηχηρό μήνυμα ενάντια στο φαινόμενο αυτό, με δράσεις που στοχεύουν στην ενημέρωση και την κινητοποίηση όλων ενάντια στην παιδική κακοποίηση, παρουσιάζοντας στατιστικά στοιχεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μελέτες, άρθρα, videos, πραγματικά περιστατικά και μαρτυρίες.

Σήμερα που η χώρα μας διανύει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους των τελευταίων ετών, τα παιδιά -τα πιο ευαίσθητα, ελπιδοφόρα και πολύτιμα μέλη της κοινωνίας- χρειάζονται προστασία περισσότερο από ποτέ!

Παρά τις πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η παιδική κακοποίηση, τέσσερις είναι οι βασικοί της τύποι:

• Σωματική κακοποίηση
• Σεξουαλική κακοποίηση
• Συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση
• Παραμέληση

Σωματική κακοποίηση

Σωματική κακοποίηση παιδιού είναι η εμπρόθετη άσκηση σωματικής βίας σε βάρος των παιδιών και έχει ως αποτέλεσμα (ή θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα) επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού, την επιβίωσή του, την ανάπτυξη ή την αξιοπρέπειά του. Εκδηλώνεται μέσω ξυλοδαρμού, με χτυπήματα, ταρακουνήματα, στραγγαλισμούς, καψίματα, δηλητηριάσεις και πρόκληση ασφυξίας.

Σεξουαλική κακοποίηση

Σεξουαλική κακοποίηση έχει οριστεί ως η «με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως και δεν είναι σε αναπτυξιακό ή νοητικό στάδιο κατά το οποίο μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του».

Συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση

Η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει  μεμονωμένα περιστατικά, αλλά και ένα σταθερό μοντέλο συμπεριφοράς, κατά τα οποία υποτιμάται η προσωπικότητα και γενικά η ύπαρξη του παιδιού. Συνήθως περιλαμβάνει: τον περιορισμό της κίνησης του παιδιού, συμπεριφορές ταπείνωσης, κατηγοριών, απειλών ή εξευτελισμού, και οποιασδήποτε μορφής κακή μεταχείριση και απόρριψη.

Παραμέληση

Αφορά την ανικανότητα του γονέα να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον (φυσικό και συναισθηματικό) για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, επικεντρωμένο στους εξής τομείς:

• Υγεία
• Εκπαίδευση
• Συναισθηματική ανάπτυξη
• Διατροφή
• Σπίτι και συνθήκες διαβίωσης

Αναλύοντας τις καταγγελίες, παρατηρείται ότι σε ποσοστό 92% θύτες είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι, βασιζόμενοι στην αγάπη των παιδιών και στην εμπιστοσύνη που τα ίδια τους δείχνουν, εξασφαλίζουν τη σιωπή τους.

Η δική τους «παιδική ζωή» δεν θυμίζει σε τίποτα τη ζωή που δικαιούται να έχει ένα παιδί. «Το Χαμόγελο του Παιδιού» σκοπό έχει να βρίσκεται καθημερινά δίπλα σε κάθε παιδί που κινδυνεύει.

Η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 λειτουργεί 24 ώρες τη μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, είναι δωρεάν και ανώνυμη, στελεχωμένη από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.

Πηγή: www.imommy.gr

Μία διαφημιστική εταιρεία από την Ολλανδία ανέλαβε να δημιουργήσει ένα βίντεο για την κρατική καμπάνια που σκοπό έχει να προστατέψει τους γονείς και τα μικρά παιδιά από τα ατυχήματα.

Σύμφωνα με την έρευνα, στην Ολλανδία συμβαίνουν κάθε χρόνο 7500 ατυχήματα τα οποία έχουν να κάνουν με χημικά που βρίσκει κανείς σε ένα συνηθισμένο νοικοκυριό. Τα περισσότερα από αυτά τα ατυχήματα συμβαίνουν σε μικρά παιδιά.

Στο βίντεο παρακολουθούμε τα παιδιά να έρχονται «αντιμέτωπα» με ένα τοξικό προϊόν και ένα παιχνίδι. Κρυφές κάμερες, μόνιτορ και ανιχνευτές παρακολούθησης των ματιών καταγράφουν ποιο από τα δύο αντικείμενα κάνει μεγαλύτερη εντύπωση και προσελκύει τα παιδιά.

Το βίντεο ισχυρίζεται πως τα παιδιά προτιμούν το χημικό περισσότερο από 50% των περιπτώσεων, ενώ στην περίπτωση της χλωρίνης, το ποσοστό αυτό ξεπερνάει το 82%.

Το μήνυμα στο τέλος τα λέει όλα: «Μην δίνετε στα παιδιά σας την επιλογή».

Εσείς πού φυλάτε τα καθαριστικά σας; Προτιμήστε κάποιο ντουλάπι που να κλειδώνει ή κάποιο μέρος που δεν μπορεί να τα φτάσει το μικράκι σας για να είστε ασφαλείς.

Πηγή:www.eimaimama.gr