Ο μπαμπας μου και εγω ε;;;
Ειναι το ονειρο μου η πληγη μου κ ισως το απωθημενο μου. Ειναι αυτο που δεν ειχα και δεν θα εχω ποτε. Ειναι ο λογος που σας θαυμαζω για το ποσο αγαπατε να παιδια σας και σας παρακαλω μην τα εγκαταλειψετε ποτε. Ποσα βραδια ηθελα εναν μπαμπα κ ποσες μερες εναν πατερα. Παιδι χωρισμενων μαλλον πληρωσα εγω το θυμο κ των δυο . Ο πατερας μου ζει μενει μακρια μου κ ειναι ενας θεατης στη ζωη μου. Δεν εχει μαθει να με αγαπαει δεν θελησε κ να μαθει. Μπορω να γραφω ωρες στη ζωη μου ηταν απλα θεατης . Εγω οπως ολα τα παιδια κ ιδιαιτερα οι κορες τον ειχα αναγκη κ προσπαθησα να καλυψω την αναγκη μου με τον πατριο μου …χα χα χα ας γελασω τα φαγα τα μουτρα μου κ ειπα εδω δεν σε αγαπησε το αιμα σου θα σ αγαπουσε ο ξενος;
Απλες στιγμες αρρωστιες χαρες λυπες τσακωμοι προστασια βαθμοι βολτες εστω μια βολτα δν ειχα παρα μονο τη μανα μου τα τρεχει κ να μν φτανει. Γαμος ηρθε σαν καλεσμενος κ με περιμενε να φτασω. Οταν δε χορευει η νυφη τον χορο με τον μπαμπα δεν κρατιονται τα δακρυα με τιποτα. Γεννησα νοσηλευτικα κ το 6 μηνητικο μωρο μου πουθενα….απων.
Βαπτισα μεγαλωνει κ παππου δν εχει.
Δν ξερει να αγαπα πιθανον.
Μεγαλη ελλειψη κ απορριψη αν ηταν νεκρος θα ηταν πιο ευκολη η απουσια ειμαι σιγουρη .
Το αποτελεσμα ολων στα 14 γνωρισα τον τωρινο μου συζηγο κ ηταν εκει να καλυπτει αναγκες που δεν επρεπε.
Δοξα τω θεω που ηταν ενας καλος ανθρωπος αλλιως δν ξερω πως θα ειχα καταληξει.
Με ετρεχε απο φροντιστηριο σε φροντιστηριο κ οτι θα εκανε ενας πατερας αλλα ηταν απλα ενας συντροφος που ανελαβε ξενα καθηκοντα.
Οταν περασα στο πανεπιστημιο μου βρηκε σπιτι μου εκανε την μετακομιση… οταν τελειωσα ξανα μετακομιση… ηταν εκει σε ολα …ειναι η ζωη μου ο αντρας μου ο φιλος μου ο πατερας μου ο εραστης μου εχουμε διαφορα 14 χρονια αλλα δεν με νοιαζει κ οποιον ενοχλει ξυδι .
Ο μπαμπας μου για μενα δεν υπαρχει…. στη θεση του φωλιαζει ενα κενο. Ζηλευω τις φιλες μου παντα ζηλευα την αγαπη των πατεραδων στα παιδια τους το στηριγμα που τς προσφερει η ασφαλεια… μου λειπει ακομα κ τωρα…. μονος μου φοβος μν μου παθει τιποτα ο αντρας μου εχω ψυχωση μαζι του… μπορω να γραφω ωρες αλλα μου φτανει τοσο ηταν σαν ψυχοθεραπεια.
Δεν ειναι αρθρο ειναι συναισθηματα γραμμενα … απλα ο τιτλος μου εδωσε το πατημα να τα αποτυπωσω… συνεχιστε να ειστε κοντα στα μωρα σας …σας εχουν αναγκη οσο δεν φανταζεστε.
Ευχαριστώ
SuperMomRocks 