By Aspa

Στην τελετή αποφοίτησης του Standford University τον Ιούνιο του 2005, ο Steve Jobs είχε πει στην ομιλία του:

«Όταν ήμουν 17, διάβασα ένα ρητό που πήγαινε κάπως έτσι: ‘Αν ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου, κάποια μέρα θα έχεις δίκιο.’

Μου έκανε εντύπωση… και από τότε, για τα τελευταία 33 χρόνια, κοιτάω κάθε μέρα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου, ‘Αν σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της ζωής μου, θα ήθελα να κάνω αυτό που θα κάνω σήμερα;’

Και όταν η απάντηση ήταν, ‘όχι’ για πολλές μέρες συνεχόμενα, ήξερα ότι είχα να αλλάξω κάτι.

Το να θυμάμαι ότι σύντομα θα πεθάνω, είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που έχω βρει για να με βοηθάει να παίρνω τις μεγάλες αποφάσεις στη ζωή. Γιατί σχεδόν τα πάντα, όλες οι εξωτερικές προσδοκίες, η περηφάνια, ο φόβος της ντροπής ή της αποτυχίας, όλα αυτά εξαφανίζονται στο πρόσωπο του θανάτου, αφήνοντας μόνο αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά. 

Το να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφεύγεις την παγίδα του να νομίζεις ότι έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός, δεν έχεις κανένα λόγο να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου.» 

Κάποιοι άνθρωποι χθες, έφυγαν να πάνε να διασκεδάσουν, να δουλέψουν, να ζήσουν τη ζωή τους και η μέρα έμελλε να είναι η τελευταία τους. Παρ’ όλο που γράφω με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν στο Παρίσι, δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς τους ανθρώπους. Ζωές χιλιάδων ανθρώπων χάνονται καθημερινά, αναπάντεχα και άδικα.

Δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις. Δεν μπορώ να παρηγορηθώ.

Υπάρχουν όμως δύο πράγματα που μπορώ να κάνω. Το πρώτο είναι να γαντζωθώ από τα λόγια της μητέρας Τερέζας που είπε: «Τι μπορείς να κάνεις για να προάγεις την παγκόσμια ειρήνη; Γύρνα σπίτι και αγάπησε την οικογένειά σου.»

Και το δεύτερο, να ζήσω τη σημερινή μέρα σαν να είναι η τελευταία μου.  Με τους ανθρώπους που αγαπώ. Με αγάπη στην καρδιά μου.

Πηγή: www.aspaonline.gr

 

Πηγή: www.ilov.gr

Ο μπαμπας μου και εγω ε;;;

Ειναι το ονειρο μου η πληγη μου κ ισως το απωθημενο μου. Ειναι αυτο που δεν ειχα και δεν θα εχω ποτε. Ειναι ο λογος που σας θαυμαζω για το ποσο αγαπατε να παιδια σας και σας παρακαλω μην τα εγκαταλειψετε ποτε. Ποσα βραδια ηθελα εναν μπαμπα κ ποσες μερες εναν πατερα. Παιδι χωρισμενων μαλλον πληρωσα εγω το θυμο κ των δυο . Ο πατερας μου ζει μενει μακρια μου κ ειναι ενας θεατης στη ζωη μου. Δεν εχει μαθει να με αγαπαει δεν θελησε κ να μαθει. Μπορω να γραφω ωρες στη ζωη μου ηταν απλα θεατης . Εγω οπως ολα τα παιδια κ ιδιαιτερα οι κορες τον ειχα αναγκη κ προσπαθησα να καλυψω την αναγκη μου με τον πατριο μου …χα χα χα ας γελασω τα φαγα τα μουτρα μου κ ειπα εδω δεν σε αγαπησε το αιμα σου θα σ αγαπουσε ο ξενος;

Απλες στιγμες αρρωστιες χαρες λυπες τσακωμοι προστασια βαθμοι βολτες εστω μια βολτα δν ειχα παρα μονο τη μανα μου τα τρεχει κ να μν φτανει. Γαμος ηρθε σαν καλεσμενος κ με περιμενε να φτασω. Οταν δε χορευει η νυφη τον χορο με τον μπαμπα δεν κρατιονται τα δακρυα με τιποτα. Γεννησα νοσηλευτικα κ το 6 μηνητικο μωρο μου πουθενα….απων.

Βαπτισα μεγαλωνει κ παππου δν εχει.

Δν ξερει να αγαπα πιθανον.

Μεγαλη ελλειψη κ απορριψη αν ηταν νεκρος θα ηταν πιο ευκολη η απουσια ειμαι σιγουρη .

Το αποτελεσμα ολων στα 14 γνωρισα τον τωρινο μου συζηγο κ ηταν εκει να καλυπτει αναγκες που δεν επρεπε.

Δοξα τω θεω που ηταν ενας καλος ανθρωπος αλλιως δν ξερω πως θα ειχα καταληξει.

Με ετρεχε απο φροντιστηριο σε φροντιστηριο κ οτι θα εκανε ενας πατερας αλλα ηταν απλα ενας συντροφος που ανελαβε ξενα καθηκοντα.

Οταν περασα στο πανεπιστημιο μου βρηκε σπιτι μου εκανε την μετακομιση… οταν τελειωσα ξανα μετακομιση… ηταν εκει σε ολα …ειναι η ζωη μου ο αντρας μου ο φιλος μου ο πατερας μου ο εραστης μου εχουμε διαφορα 14 χρονια αλλα δεν με νοιαζει κ οποιον ενοχλει ξυδι .

Ο μπαμπας μου για μενα δεν υπαρχει…. στη θεση του φωλιαζει ενα κενο. Ζηλευω τις φιλες μου παντα ζηλευα την αγαπη των πατεραδων στα παιδια τους το στηριγμα που τς προσφερει η ασφαλεια…  μου λειπει ακομα κ τωρα…. μονος μου φοβος μν μου παθει τιποτα ο αντρας μου εχω ψυχωση μαζι του… μπορω να γραφω ωρες αλλα μου φτανει τοσο ηταν σαν ψυχοθεραπεια.

Δεν ειναι αρθρο ειναι συναισθηματα γραμμενα … απλα ο τιτλος μου εδωσε το πατημα να τα αποτυπωσω… συνεχιστε να ειστε κοντα στα μωρα σας …σας εχουν αναγκη οσο δεν φανταζεστε.

Ευχαριστώ

Φωτεινή Νεοφύτου

Πηγή: www.ihappy.gr

Την σκηνή τρόμου και απελπισίας της εγκύου κατέγραψε ο δημοσιογράφος της Monde, Daniel Psenny

«Βοήθεια, βοήθεια, είμαι έγκυος», φωνάζει μια γυναίκα, που κρατιέται απελπισμένα από περβάζι παραθύρου στον δεύτερο όροφο του θεάτρου Μπατακλάν, στην γαλλική πρωτεύουσα. Την σκηνή τρόμου κατέγραψε ο δημοσιογράφος της Monde, Daniel Psenny, που βρέθηκε στο θέατρο το βράδυ της Παρασκευής, την στιγμή που οι ένοπλοι τρομοκράτες είχαν αρχίσει να πυροβολούν τους ομήρους, προτού οι ίδιοι πυροδοτήσουν τα εκρηκτικά που έφεραν επάνω τους και ανατιναχτούν.

https://embed.reembed.com/www.protothema.gr/0mKU5y38_69K0pQPPV2uR1tJ

Η γυναίκα, τρομοκρατημένη, κατέφυγε στον δεύτερο όροφο του συναυλιακού χώρου και κρεμάστηκε από το περβάζι ενός παραθύρου για να ξεφύγει από τους τέσσερις ένοπλους άνδρες, που σκόρπισαν τον θάνατο μέσα στο θέατρο Μπατακλάν εκτελώντας 80 αθώους ανθρώπους που παρακολουθούσαν την συναυλία του ροκ συγκροτήματος Eagles of Death Metal.

Πολλοί θεατές έσπευσαν να απομακρυνθούν από την πίσω πόρτα του θεάτρου αφήνοντας πίσω τους κηλίδες αίματος, καθώς αρκετοί από αυτούς έσερναν μαζί τους και τους δικούς τους ανθρώπους που είχαν σκοτωθεί από τις σφαίρες των τρομοκρατών.

Σχετικά βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο δείχνουν πτώματα να κείτονται στην είσοδο του θεάτρου Μπατακλάν, ενώ κάποιοι βαριά τραυματισμένοι θεατές που αιμορραγούν προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους και να χρησιμοποιήσουν το κινητό τους τηλέφωνο, προφανώς για να καλέσουν βοήθεια.

Πηγή:www.protothema.gr

Γεια σας. Με λένε Γιάννη. Θέλω να σας μιλήσω για την ζωή μου και να εκφράσω τον πόνο μου.

Είμαι 46 ετών και είμαι υψηλόβαθμο στέλεχος σε τράπεζα. Πρόσφατα ανακάλυψα πως έχω ζήσει όλη μου τη ζωή κάνοντας το αντίθετο απ” ότι ήθελα. Όλα τα όνειρά μου, το πάθος μου, πάνε. Έχω μια σταθερή δουλειά, 9-7. 6 ημέρες την εβδομάδα. Για 26 χρόνια. Έχω επανειλημμένα επιλέξει το ασφαλές μονοπάτι για τα πάντα, κάτι που τελικά άλλαξε το ποιος ήμουν.

Σήμερα έμαθα ότι η γυναίκα μου με απατά τα τελευταία 10 χρόνια. Ο γιος μου δεν αισθάνεται τίποτε για μένα. Συνειδητοποίησα ότι έχασα την κηδεία του πατέρα μου για το τίποτα.

Δεν κατάφερα να ολοκληρώσω το μυθιστόρημά μου, να ταξιδέψω στον κόσμο, να βοηθήσω τους άστεγους. Όλα τα πράγματα που νόμιζα ότι ήξερα με βεβαιότητα για τον εαυτό μου, εξανεμίστηκαν. Αν ο νεότερος εαυτός μου με συναντούσε σήμερα, θα με χαστούκιζε. 

Κάποτε ήμουν δημιουργικός, αυθόρμητος, έπαιρνα ρίσκα και ήμουν πολύ καλός με τους ανθρώπους. Είχα δύο όνειρα. Το πρώτο, να γράψω ένα βιβλίο. Το δεύτερο, να ταξιδέψω στον κόσμο και να βοηθήσω τους φτωχούς και τους άστεγους. Είχα ήδη σχέση με την γυναίκα που θα παντρευόμουν.

Αγαπούσε τον αυθορμητισμό μου, την ενέργεια μου , την ικανότητά μου να κάνω τους ανθρώπους να γελούν και να αισθάνονται ότι τους αγαπούν. Όσο για το βιβλίο που ήθελα να ξεκινήσω, είχα γράψει 70 σελίδες, όταν ήμουν 20 χρονών. Είμαι 46 χρονών και έχω μείνει ακόμα στις 70 σελίδες.

Ήμουν 20. Ήμουν μοναχοπαίδι. Έπρεπε να βρω μια σταθερή δουλειά, μια δουλειά που τελικά θα υπαγόρευε ολόκληρη τη ζωή μου.

Αφιέρωσα όλη μου τη ζωή σε μια δουλειά 9 με 7. Κι όταν γυρνούσα σπίτι, έτρωγα βραδινό, έβλεπα λίγο τηλεόραση, προετοίμαζα τη δουλειά μου για την επόμενη μέρα (ναι έπαιρνα δουλειά και στο σπίτι) και πήγαινα για ύπνο στις 10 το βράδυ, για να ξυπνήσω στις 6 το πρωί της επόμενης ημέρας.

Δεν ασχολούμουν με το παιδί, δεν καθόμουν να μιλήσω με τη γυναίκα μου και δεν θυμάμαι τη τελευταία φορά που φάγαμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που έκανα έρωτα με τη γυναίκα μου. Ίσως κι εγώ στη θέση της, να με απατούσα!

Χθες, η γυναίκα μου παραδέχθηκε ότι με απατούσε τα τελευταία 10 χρόνια.  Λέει ότι το έκανε επειδή έχω αλλάξει. Επειδή δεν είμαι αυτός που ήμουν. Πράγματι, τί έχω κάνει τα τελευταία 10 χρόνια; Έκτός από τη δουλειά, πραγματικά δεν μπορώ να πω τίποτα.

Δεν είμαι σωστός σύζυγος. Δεν είμαι ΕΓΩ. Ποιος είμαι; Τι μου συνέβη; Δεν έχω καν ζητήσει διαζύγιο, δεν έχω φωνάξει, δεν έχω κλάψει.

Δεν νιώθω τίποτα. Ίσως και να το περίμενα τελικά. Αυτή την ώρα που γράφω, βουρκώνω. Όχι επειδή με απάτησε η γυναίκα μου αλλά επειδή τώρα συνειδητοποιώ ότι μέσα μου είμαι νεκρός. Τι συνέβη σ” εκείνον τον άνθρωπο που αγαπούσε την διασκέδαση, το ρίσκο, τα ταξίδια; Τί συνέβη σ” εκείνον που αφιέρωνε χρόνο στη γυναίκα που αγαπούσε;

Λυπάμαι που δεν έκανα τίποτα με τα όνειρά μου πρίν με εγκαταλείψουν. Που δεν έκανα τίποτα με τη γυναίκα μου πρίν με εγκαταλείψει. Λυπάμαι που ήμουν κακός σύζυγος, που είχα γίνει μια μηχανή που απλά έβγαζε χρήματα.

Λυπάμαι που δεν τελείωσα το βιβλίο μου, που δεν ταξίδεψα και δεν ονειρεύτηκα. Που ήμουν συναισθηματικά απών στη ζωή του γιου μου. Που στο σπίτι μου και την οικογένειά μου, ήμουν ένα πορτοφόλι χωρίς αισθήματα..

Αν το διαβάζετε αυτό, να ξέρετε πως έχετε μια ολόκληρη ζωή μπροστά σας. Μην την αφήνετε να περνάει έτσι. Μην αφήνετε τα όνειρά σας για αργότερα. Απολαύστε την ενέργειά σας, τα πάθη σας, τα νιάτα σας, τους συντρόφους, τα παιδιά σας, όσα σας αρέσουν και σας ευχαριστούν. Μην περνάτε όλο τον ελεύθερο χρόνο σας στο διαδίκτυο ή στο αναλώνεστε σε σχέσεις που δεν αξίζουν.

Κάντε κάτι με τη ζωή σας, όσο είστε ακόμα νέοι. Μην ξεχνάτε τους φίλους σας, την οικογένειά σας,  τον εαυτό σας. Μην σπαταλάτε τη ζωή και τις φιλοδοξίες σας, όπως έκανα εγώ. Μην γίνετε ποτέ σαν εμένα!

Πηγή: singleparent.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.tilestwra.com

Πώς περιγράφει το χτύπημα των τρομοκρατών και όσα γίνονταν μέσα στο θέατρο

Ανατριχίλα προκαλεί η εξομολόγηση μίας 22χρονης Γαλλίδας, η οποία περιγράφει το πώς γλίτωσε από τα πυρά των μαυροντυμένων δραστών που «θέρισαν» τον κόσμο στο θέατρο «Bataclan»: «υποκρίθηκα τη νεκρή για μία ώρα, πάνω στο αίμα ξένων», γράφει, μεταξύ άλλων, και δημοσιεύει φωτογραφία του ματωμένου της ρούχου!

Η Ιζομπέλ Μπρόουντερι ήταν μία από τους περίπου 1.500 ανθρώπους, που βρέθηκαν στο βράδυ της Παρασκευής στη συναυλία των Eagles of Death Metal, την οποία οι τρομοκράτες έπνιξαν στο αίμα.

«Δεν σκέφτεσαι ποτέ πως κάτι τέτοιο θα συμβεί σε σένα. Ήταν απλά ένα βράδυ Παρασκευής σε μια ροκ συναυλία. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο χαρούμενη και όλοι χόρευαν και χαμογελούσαν. Και τότε, όταν μπήκαν εκείνοι οι άντρες από την μπροστινή είσοδο και ξεκίνησαν τους πυροβολισμούς, πιστέψαμε, μέσα στην αφέλειά μας, πως ήταν κομμάτι του show. Δεν ήταν απλά μια τρομοκρατική επίθεση, ήταν μια σφαγή. Δεκάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν μπροστά στα μάτια μου. Λίμνες από αίμα γέμισαν το πάτωμα. Κραυγές ενήλικων αντρών που κρατούσαν τα νεκρά σώματα των κοριτσιών τους αντηχούσαν στο μικρό συναυλιακό χώρο. Το μέλλον τόσων ανθρώπων καταστράφηκε, οικογένειες διαλύθηκαν μέσα σε μια στιγμή», γράφει, στη σελίδα της στο Facebook, η 22χρονη.

Και συνεχίζει: «σοκαρισμένη και μόνη, προσποιήθηκα την νεκρή για περισσότερο από μία ώρα, ξαπλωμένη ανάμεσα σε ανθρώπους που έβλεπαν τους αγαπημένους τους να κείτονται άψυχοι. Κρατώντας την ανάσα μου, προσπαθώντας να μην κουνηθώ, να μην κλάψω -να μη δώσω σε αυτούς τους άντρες το φόβο που ήθελαν να δουν. Ήμουν απίστευτα τυχερή που επέζησα. Αλλά τόσοι άλλοι δεν τα κατάφεραν. Οι άνθρωποι που είχαν βρεθεί εκεί για τους ακριβώς ίδιους λόγους με εμένα -για να διασκεδάσουν ένα βράδυ Παρασκευής- ήταν αθώοι. Αυτός ο κόσμος είναι σκληρός. Και πράξεις σαν αυτή υποτίθεται πως τονίζουν τη διαφθορά των ανθρώπων και οι εικόνες αυτών των αντρών να μας περικυκλώνουν σαν όρνια θα με στοιχειώνουν για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ο σχολαστικός τρόπος με τον οποίο στόχευαν και πυροβολούσαν τους ανθρώπους στην κεντρική περιοχή του ακροατηρίου όπου βρισκόμουν, χωρίς καμία έννοια για την ανθρώπινη ζωή, δεν έμοιαζε πραγματικός. Περίμενα ανά πάσα στιγμή κάποιον να έρθει και να μου πει πως ήταν απλά ένας εφιάλτης».

«Το γεγονός πως επέζησα αυτής της φρίκης μου επιτρέπει να είμαι σε θέση να ρίξω φως στους ήρωες. Στον άντρα που με καθησύχασε και έθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο για να προστατέψει τον εγκέφαλό μου ενώ εγώ κλαψούριζα, στο ζευγάρι των οποίων οι τελευταίες λέξεις αγάπης που αντάλλαξαν μεταξύ τους με κάνουν να συνεχίζω να πιστεύω στο καλό σε αυτό τον κόσμο, στην αστυνομία που κατάφερε να διασώσει εκατοντάδες ανθρώπους, στους άγνωστους που με μάζεψαν από το δρόμο και με παρηγόρησαν καθόλα εκείνα τα 45 λεπτά που πίστευα πραγματικά πως το αγόρι που αγαπούσα ήταν νεκρό, στον πληγωμένο άντρα που είχα περάσει για εκείνον και, όταν κατάλαβα πως δεν ήταν ο Amaury, με πήρε αγκαλιά και μου είπε πως όλα θα πήγαιναν καλά κι ας ήταν και ο ίδιος μόνος και φοβισμένος, στη γυναίκα που άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της στους επιζώντες, στον φίλο που μου προσέφερε καταφύγιο και βγήκε για να μου αγοράσει καινούργια ρούχα ώστε να μην είμαι αναγκασμένη να φοράω αυτή την αιματοβαμμένη μπλούζα, σε όλους εσάς που μου έχετε στείλει τρυφερά μηνύματα συμπαράστασης -με κάνετε να πιστεύω πως αυτός ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να γίνει καλύτερος και να μην αφήσει κάτι τέτοιο να ξανασυμβεί. Κυρίως όμως τα γράφω όλα αυτά για τους 80 ανθρώπους που δολοφονήθηκαν μέσα σε εκείνο το χώρο, που δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί, που δεν ξύπνησαν σήμερα και για τον πόνο που βιώνουν οι φίλοι και οι οικογένειές τους. Λυπάμαι τόσο πολύ. Τίποτα δεν θα διώξει αυτόν τον πόνο. Νιώθω προνομιούχα που ήμουν εκεί στις τελευταίας τους ανάσες», γράφει η Ιζoμπέλ.

Αποκαλύπτοντας όσα πέρασαν από το μυαλό της εκείνες τις στιγμές, η 22χρονη κλείνει το μήνυμά της αποχαιρετώντας όσους δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί: «καθώς πίστευα πως θα είχα την ίδια τύχη με αυτούς, σας υπόσχομαι πως οι τελευταίες τους σκέψεις δεν ήταν τα κτήνη που το προκάλεσαν αυτό. Ήταν οι άνθρωποι που αγαπούσαν. Ενώ βρισκόμουν ξαπλωμένη μέσα στο αίμα ξένων και περίμενα τη σφαίρα που θα έβαζε τέλος στα 22 μου χρόνια, έφερα στο μυαλό μου κάθε πρόσωπο που έχω αγαπήσει ποτέ και ψιθύριζα «σε αγαπώ», ξανά και ξανά. Ξαναζούσα τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Ευχόμουν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι να ξέρουν πόσο πολύ τους αγαπάω, ευχόμουν πως, παρά το τι θα είχε συμβεί σε εμένα, να μη σταματούσαν να πιστεύουν στο καλό που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, να μην άφηναν αυτούς τους άντρες να νικήσουν. Χτες το βράδυ, οι ζωές πολλών άλλαξαν για πάντα και είναι στο χέρι μας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να ζήσουμε όπως ονειρεύονταν να ζήσουν τα αθώα θύματα αυτής της τραγωδίας, αλλά τώρα δυστυχώς δε θα μπορέσουν ποτέ να εκπληρώσουν αυτά τα όνειρα. Αναπαυθείτε εν ειρήνη άγγελοι. Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ!».

Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκλονιστική εξομολόγηση έχει γίνει viral, μετρώντας περίπου 2 εκατομμύρια likes, πάνω από 570.000 κοινοποιήσεις και σχεδόν 500 σχόλια, μέσα σε λίγες ώρες…

Star.gr

Διαβάστηκε εδώ: www.akappatou.gr

Πολλοί λένε ότι η ημέρα του γάμου είναι ένα μεγάλο party. Δεν έχον και τόσο άδικο. Για τους καλεσμένους είναι όντως ένα μεγάλο πάρτι, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τους νεόνυμφους.

Πηγή: allothema.com

από Φ. Γ.

Πρόσφατα η σύμβουλος γάμου Margaret Rutherford και ο άνδρας της γιόρτασαν το 24ο έτος συμβίωσής τους. Θέλοντας να μοιραστεί με κάθε παντρεμένο ζευγάρι το μυστικό της επιτυχίας τους, η Rutherford απαριθμεί σε ένα υπέροχο κείμενο όσα είναι και όσα δεν είναι ο γάμος, όπως τα έμαθε ως γυναίκα, σύζυγος και επαγγελματίας.

10 πράγματα που δεν είναι ο γάμος

1. Ο γάμος δεν είναι για δειλούς και φυγόπονους. Απαιτεί πολύ σκληρή προσπάθεια.

2. Ο γάμος δεν είναι δικτατορικό καθεστώς: Δεν παίρνεις ό,τι θέλεις, όποτε το θέλεις. Δεν σημαίνει ότι κερδίζεις πάντα, γιατί αυτό συνεπάγεται με το ότι το ταίρι σου βγαίνει πάντοτε χαμένο. Εσύ μπορεί να ωφελείσαι αν γίνεται πάντα το δικό σου, αλλά ο γάμος σου καθόλου.

3. Ο γάμος δεν είναι πυρηνική φυσική. Οι αρχές στις οποίες βασίζεται είναι πραγματικά πολύ απλές: Ευγένεια, σεβασμός, αγάπη. Ξεκάθαρα πράγματα.

4. Ο γάμος δεν αναζωογονείται μόνος του. Οι μακροχρόνιες σχέσεις, θέλουν κέφι και όρεξη. Χρειάζεται προσπάθεια και απ’ τις δύο πλευρές για να κρατηθεί ζωντανή η φλόγα.

5. Ο γάμος δεν είναι συλλογή όμορφων αντικειμένων. Οι χαρές του γάμου δεν είναι απτές και αναλώσιμες – είναι συναισθηματικές.

6. Ο γάμος δεν είναι για τους ανυπόμονους. Τα ομορφότερα πράγματα που θα σου προσφέρει, απαιτούν χρόνο. Μείνε και περίμενε – μην είσαι βιαστική.

7. Ο γάμος δεν «σηκώνει» κακομεταχείριση, κριτική, φωνές και βία. Όλα αυτά, πνίγουν την ελπίδα για ευτυχισμένη ζωή, καταστρέφουν τις όμορφες στιγμές και διαλύουν την εμπιστοσύνη και την αγάπη.

8. Ο γάμος δεν είναι αυτοσυντηρούμενος. Δεν τρέφεται από τον εαυτό του -χρειάζεται την φροντίδα σου. Αν όλη σου η ενέργεια δίνεται στα παιδιά, κάνεις λάθος.

9. Ο γάμος δεν είναι βαρετός. Ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από εσένα, ζει μαζί σου – έχει πλάκα να τον παρατηρείς!

10. Ο γάμος δεν είναι πάντα ήρεμος κι ειρηνικός. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Πρέπει να ξέρεις πώς να διαφωνείς και πώς να διαχειρίζεσαι τον θυμό σου, για να μην αποβούν μοιραίες για τον γάμο σου.

10 πράγματα που είναι ο γάμος

1. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει οικειότητα – βαθιά και ουσιαστική. Ο σύζυγός σου, είναι ο άνθρωπός σου.

2. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει ότι έχεις κάποιον να σε προσέχει πάντα. Σημαίνει αλληλεξάρτηση και αλληλοβοήθεια.

3. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει ότι κάποιος σε έχει δει στις χειρότερές σου στιγμές και, παρ’ όλ’ αυτά, ακόμα σ’ αγαπάει.

4. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να γελάς με αστεία που μόνο οι δυο σας καταλαβαίνετε. Να λες ξανά και ξανά την ίδια ιστορία και να ξεκαρδίζεσαι κάθε φορά.

5. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να μην μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τον άλλον.

6. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να εκνευρίζεσαι συνέχεια με τις ίδιες αφορμές. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα χωνέψεις.

7. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να ανυπομονείς να επιστρέψεις σπίτι, για να μοιραστείς μαζί του κάτι μικρό κι ασήμαντο.

8. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να εύχεσαι να ήσουν εσύ αυτός που αρρώστησε.

9. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να τσακώνεσαι. Προσπάθησε να μάθεις να είσαι δίκαιος, να ακούς, να μαθαίνεις.

10. Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να υπόσχεσαι. Να ορκίζεσαι ότι θα βάλεις τα δυνατά σου, ότι θα δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Και να το κάνεις.

Πηγή: www.mama365.gr