Αρχείο

All posts for the day 5 Νοεμβρίου 2015

Ο μικροσκοπικός Τζετ γεννήθηκε χάρη στην δύναμη της αγάπης της μητέρας του!

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou
201511051900076576451321-600x450
Ο μικρούλης Τζετ Μόρις πρόσφατα γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια και οι γονείς του έχουν κάθε λόγο να είναι τρισευτυχισμένοι. Όπως κάθε γονιός άλλωστε. Η διαφορά είναι ότι ο  Τζετ έπρεπε να παλέψει πολύ για την επιβίωση ώστε να καταφέρει να σβήσει το πρώτο του κεράκι.
Όταν γεννήθηκε ο Τζετ, ζύγιζε λιγότερο από 700 γραμμάρια και ήταν μικρότερος σε μήκος από την παλάμη του πατέρα του! Και αυτό γιατί όταν η μαμά του βρισκόταν στην 20ή εβδομάδα κύησης της έσπασαν τα νερά και οι γιατροί της συνέστησαν διακοπή της κύησης, λέγοντάς της ότι το δεν είχε καμία ελπίδα να ζήσει. Εκείνη αγνόησε τις προτροπές των γιατρών και αποφάσισε να προχωρήσει κανονικά την εγκυμοσύνη της, γεννώντας το μωρό της 5 εβδομάδες αργότερα, στην 25η εβδομάδα της κύησής της, αφού ο μικρός ζούσε στη μήτρα της του αφότου έσπασαν τα νερά της.
Η μητέρα τουΜάιρι Μόρις αφηγείται…
«Όταν έσπασαν τα νερά μου, οι γιατροί επέμεναν ότι το μωρό μου δεν θα τα κατάφερνε και ότι θα έπρεπε να προχωρήσω σε διακοπή της κύησης. Ήταν πολύ απογοητευτικό. Βρισκόμουν στη μονάδα πρόωρων γεννήσεων και κανείς από τους γιατρούς δεν ήρθε να μου δώσει κάποια εναλλακτική λύση.  Εγώ όμως, μόλις είχα κάνει υπέρηχο και όλα ήταν τέλεια. Ειδικά όταν έμαθα πως είναι αγόρι, ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχθώ κάτι τέτοιο. Ο γιατρός μου επέμενε ότι «πρέπει να σε πάμε στο χειρουργείο. Πρέπει να σταματήσεις την κύηση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».
Αντιλαμβάνομαι ότι οι γιατροί πρέπει να σου λένε το χειρότερο σενάριο,  αλλά δεν έδωσαν καν στον Τζετ μια δεύτερη ευκαιρία. Όταν ο γιατρός γύρισε να με πάρει για την επέμβαση, είχα ήδη μιλήσει με τον σύζυγό μου Πολ και του ανακοινώσαμε ότι δεν θα προχωρήσουμε στην διακοπή της κύησης. Τότε ο γιατρός κοίταξε το ρολόι του και εμένα επίμονα, σαν να μου έλεγε ότι χάνει τον χρόνο του. Τότε είπα στον σύζυγό μου ότι πρέπει να φύγουμε αμέσως από εδώ μέσα».
201511051900064537821421
201511051900049473431151
201511051900053186091221
Μετά από αυτό το γεγονός, το ζευγάρι επέστρεψε στο σπίτι του, στο Σάσ3ξ. Δώδεκα ημέρες αργότερα, όμως, με το μωρό στην κοιλιά, η Μάιρι άρχισε να αιμορραγεί και εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Ωστόσο, εκεί την περίμενε άλλη μία έκπληξη: το τοπικό νοσοκομείο ήταν εξοπλισμένο μόνο για γεννήσεις μωρών από την 28η εβδομάδα της κύησης και μετά, και έτσι το ζευγάρι αναγκάστηκε να ταξιδέψει 80 μίλια πιο μακριά, στο Πόρτσμουθ. Εκεί, οι γιατροί προειδοποίησαν το ζευγάρι ότι ο γιος τους πιθανότατα θα γεννιόταν με εγκεφαλική βλάβη και ότι ίσως έχανε τη ζωή του κατά τη γέννα, αφού οι πνεύμονές του δεν ήταν επαρκώς ανεπτυγμένοι.
Ξεπέρασε κάθε προσδοκία και βγήκε νικητής
Παρ” όλα αυτά, ο Τζετ διέψευσε όλες τις πιθανότητες και γεννήθηκε… στις 6 Δεκεμβρίου του 2013, αφήνοντας μάλιστα και μια… στριγκλιά πριν οδηγηθεί εσπευσμένα σε θερμοκοιτίδα.  Υπέφερε από πνευμονοπάθεια και ίκτερο, ωστόσο γρήγορα ξεπέρασε τα προβλήματά του, αφότου αναπτύχθηκαν οι πνεύμονες και τα υπόλοιπα ζωτικά όργανά του.
201511051900076576451321-600x450
201511051900068290571531
Τελικά, βγήκε από το νοσοκομείο τρεις μήνες μετά τη γέννησή του, στις 5 Μαρτίου του 2014 – σχεδόν τρεις εβδομάδες νωρίτερα πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία γέννησής του, την 24η Μαρτίου. Και μολονότι ο μικρός Τζετ έχει δύο μικρές «τρύπες» στην καρδιά του, θεωρείται ότι δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα.
Πηγή:eidhseis24-7.com

8 μύθοι για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

KAKOPOIHSH1-650x250

Από: Νινέττα Φαφούτη

Το να είσαι γονιός έχει πολλές δυσκολίες…και αυτό δεν είναι μύθος.
Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή όπου τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών όχι μόνο δεν σπανίζουν αλλά αποτελούν πλέον αποτροπιαστικά εγκλήματα που ζωντανεύουν στα δελτία ειδήσεων σχεδόν σε καθημερινή βάση όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρο το  κόσμο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι και ένας από τους χειρότερους εφιάλτες για μας τους γονείς… μην συμβεί και στο παιδί μας, ακυρώνοντας σε μια στιγμή την αθωότητα στη ψυχή τους, το φως στο βλέμμα τους, όλη τη χαρά της ζωής.
Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν να παίξουν έξω ανέμελα, να τρέξουν, να κρυφτούν, να λερωθούν, να παίξουν με το χώμα και με την φύση. Οι κίνδυνοι όμως της πραγματικότητας είναι τόσο κοντά μας και τόσο αληθινοί που το μόνο που θέλουμε είναι να τα έχουμε δίπλα μας, κοντά μας, περιορισμένα  όσο το δυνατόν περισσότερο σε ένα ασφαλές περιβάλλον, υπερβάλλοντας πολλές φορές στην προσπάθεια μας να τα προφυλάξουμε από όλα όσα φοβόμαστε.
Στην ουσία όμως αυτό δεν αποτελεί λύση. Ο έλεγχος εννοείται πως είναι πάντα ένα ουσιαστικό και θεμιτό στοιχείο στο ρόλο του γονιού, το κλειδί όμως για να μην περάσει ο γονιός στην άλλη όχθη, αυτή της απαγόρευσης και της ακρότητας βρίσκεται στην σωστή ενημέρωση τόσο των γονιών όσο και των παιδιών και φυσικά στην καλή επικοινωνία μεταξύ τους.
Αυτή είναι και η μοναδική ασπίδα που χρειάζονται τα παιδιά ώστε να θωρακιστούν και να αποτελέσουν μία δύσκολη και απροσπέλαστη λεία για το κάθε αρπαχτικό- επιτήδειο. Η καλύτερη άμυνα των παιδιών μας είναι η γνώση, ο διάλογος με τους γονείς, η αληθινή και ειλικρινής επικοινωνία. Σε αυτή την προσπάθεια ενίσχυσης και θωράκισης του παιδιού απέναντι στον αληθινό εφιάλτη της σεξουαλικής κακοποίησης θα πρέπει καταρχήν να απομυθοποιήσουμε ορισμένους μύθους που τα τελευταία χρόνια έχουν φορτίσει την καθημερινότητά μας ως γονείς, αλλά και ως ενήλικες που κατακλυζόμαστε από έναν ορυμαγδό πληροφοριών, τις οποίες και θα πρέπει να αξιολογήσουμε κρατώντας μόνο ό,τι πραγματικά ισχύει..
Μύθος 1:  «Μην μιλάς σε ξένους»
Το να μάθετε στο παιδί σας να μην μιλάει στους ξένους είναι ιδιαίτερα σημαντικό όμως θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι «ξένοι» αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% των δραστών της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Στο υπόλοιπο 90%, οι θύτες είναι οι άνθρωποι που το παιδί ήδη γνωρίζει, αγαπά και εμπιστεύεται. Γι’ αυτό οι γονείς από νωρίς πρέπει να συζητούν με τα παιδιά τους για το σώμα τους, να κατανοήσουν ότι τους ανήκει και δεν θα  επιτρέπουν σε κανένα γνωστό ή άγνωστο να τα αγγίξει εκτός από τους γονείς ή το παιδίατρό τους όταν χρειάζεται. Να μπορούν να  αναφέρουν στους γονείς κάθε άγγιγμα που τους φαίνεται περίεργο ή τα κάνει να νιώθουν άβολα.
Μύθος 2: Οι Γυναίκες δεν κακοποιούν παιδιά
Οι δράστες  της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άνδρες. Κακοποίηση όμως διαπράττουν και οι γυναίκες, αλλά σπανίως μόνες τους. Κατά κανόνα συμμετέχουν παθητικά είτε με την ανοχή τους είτε και παίζοντας κάποιο ρόλο στην όλη κακοποίηση.  Σύμφωνα με μελέτες ένα ποσοστό 14% των περιπτώσεων που καταγγέλλονται από τα αγόρια και το 6% από τα κορίτσια είναι γυναίκες.
Μύθος 3: Τα παιδιά δεν κακοποιούν σεξουαλικά άλλα παιδιά
Εκτιμάται ότι το  23% των κρουσμάτων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών διαπράττονται από άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών (αμερικανική ψυχολογική εταιρεία). Για αυτό είναι απαραίτητο να μην αφήνουμε τα παιδιά χωρίς την διακριτική επίβλεψη ενός ενήλικα είτε στο σπίτι μας ή σε άλλο φιλικό σπίτι.
Μύθος 4: Δεν έγινε και τίποτα αν φιλήσει την θεία ή τον παππού ενώ δεν το θέλει
Είναι συνηθισμένη εικόνα σε οικογενειακές ή φιλικές συναντήσεις γονείς να προτρέπουν ή και να πιέζουν  τα παιδιά τους να είναι διαχυτικά με τους συγγενείς ή τους φίλους τους  θέλοντας  να δείξουν ότι το παιδί είναι ευγενικό και έχει καλούς τρόπους. Ωστόσο αν το παιδί δεν δείχνει διάθεση να φιλήσει κάποιο πρόσωπο δεν πρέπει να το πιέζουν να το κάνει. Να του αναγνωρίζουν το δικαίωμα  να εκφράζεται με όση εγκαρδιότητα και τρυφερότητα εκείνο επιλέγει. Να είναι όμως προσεκτικοί όταν το παιδί δείχνει επιφυλακτικότητα ή και φόβο να πλησιάσει ένα άτομο με το οποίο πριν φαινόταν άνετο.
Μύθος 5: Είναι λιγάκι ντροπιαστικό να μάθουμε στα παιδιά την λέξη «κόλπος» ή «πέος».  Είναι καλύτερα, αν δεν μάθουν τα πραγματικά ονόματα των γεννητικών οργάνων τους μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά.
Η ενημέρωση των παιδιών για το σώμα τους και τη σεξουαλικότητά τους καλό είναι να ξεκινά νωρίς με πολύ απλά λόγια προσαρμοσμένα στη ηλικία τους, στα ερωτήματά τους και να προχωρά σταδιακά μέχρι και την εφηβεία που πλέον ολοκληρώνεται. Από τα 5 -6 χρόνια είναι καλύτερα να αποκαλούν τα γεννητικά όργανα με την κανονική ονομασία. Να μιλούν στα παιδιά για το σώμα τους με άνεση όπως για κάθε άλλο θέμα. Αν δυσκολεύονται μπορούν να προμηθευτούν κάποιο βιβλίο σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από τα πολλά που κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία.
Μύθος 6: Τα παιδιά λένε ψέματα ότι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά για να τραβήξουν την προσοχή
Όταν ένα παιδί μας εκμυστηρεύεται αυτή την εμπειρία  πάντα πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε γιατί δεν αντέχουμε. Τα παιδιά σπάνια λένε ψέματα και μάλιστα αυτού του είδους. Εξάλλου υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που μπορεί  να προβληματίζουν τους γονείς όπως  οι ξαφνικές, ανεξήγητες και αναίτιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Σε αυτή τη περίπτωση οφείλουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, να διαβεβαιώσουν το παιδί ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για αυτό που συνέβη, να το απομακρύνουν άμεσα από το άτομο που το κακοποιούσε και να το καθησυχάσουν ότι είναι ασφαλές.
Μύθος 7: Δεν χρειάζεται να ψάχνω το κινητό ή να ελέγχω το tablet  ή τον υπολογιστή του. Του έχω εμπιστοσύνη.
Ο διάλογος, η σωστή επικοινωνία γονιού παιδιού και η ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης είναι βασικοί στόχοι της διαπαιδαγώγησης του παιδιού. Οι  γονείς είναι απαραίτητο από τη στιγμή που δίνουν στα παιδιά τους την δυνατότητα να έρχονται σε επαφή με τα ηλεκτρονικά μέσα να καθιερώνουν κανόνες για την ορθή τους χρήση καθώς και να τα ενημερώνουν για  τους κινδύνους του διαδικτύου τονίζοντας την αποφυγή επικοινωνίας με αγνώστους να μη δίνουν προσωπικές πληροφορίες, ή φωτογραφίες του κλπ. Να υπάρχει ένας διακριτικός έλεγχος στις ηλεκτρονικές του δραστηριότητες, τις επαφές τους και στις συνομιλίες του, που καλό είναι να το γνωρίζει το παιδί και να γίνεται με την συναίνεσή του από την αρχή που ξεκινά τη χρήση του διαδικτύου. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να γνωρίζει ότι είστε δίπλα του ανοικτοί να το βοηθήσετε σε ότι χρειαστεί.
Μύθος 8: Αν πέσει κάτι στην αντίληψή σας, μη το καταγγείλετε. Η όλη δικαστική διαδικασία είναι περισσότερο επώδυνη και τραυματική για το παιδί από την ίδια την πράξη.
Αν αντιληφθείτε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με το παιδί σας ή σας το αποκαλύψει άμεσα πρέπει να απευθυνθείτε στην αστυνομία, σε ειδικές υπηρεσίες ή σε ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να σας καθοδηγήσει προκειμένου να το  βοηθήσετε. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να καταγγείλετε το περιστατικό γιατί αυτά τα άτομα πρέπει να τιμωρούνται, αν τα αφήνουμε ατιμώρητα ουσιαστικά είναι σαν να ενισχύουμε τη δράση τους.  
 
Με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου Ψυχολόγου – Παιδοψυχολόγου – Συγγραφέως www.akappatou.gr

Πηγή:www.imommy.gr

«Τα αόρατα παιδιά…» Ένας εκπαιδευτικός εξομολογείται

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

sxoleio-660

Του Δημήτρη Τσιριγώτη – Φυσικός
Ας μην το ξεχνάμε αυτό, εμείς οι εκπαιδευτικοί, όταν κάποια παιδιά μας σπάνε τα νεύρα, όταν κάνουν φασαρία, όταν δεν μας προσέχουν, όταν δεν έχουν πρόοδο, όταν γενικά μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Λίγη προσοχή ζητάνε και συνήθως αντί να τους τη δώσουμε, τους τη στερούμε ως τιμωρία. Τουλάχιστον ας τους μάθουμε να ζητάνε την προσοχή με πιο όμορφο τρόπο. Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία δεν είναι να αγαπάμε κάποια παιδιά που είναι έτσι και αλλιώς αξιαγάπητα αλλά εκείνα που δεν έχουν αυτή τη λάμψη. Τότε είναι πολύ πιθανό αυτά τα παιδιά να μας εκπλήξουν με τη μεταμόρφωσή τους και με την ανταπόδοση της αγάπης που τους δείξαμε.

Τα αόρατα παιδιά
Είναι αυτά τα παιδιά που οι δάσκαλοι και καθηγητές μαθαίνουν τελευταίο το όνομά τους. Και όταν περάσει ο καιρός, πρώτο το ξεχνάνε. Αυτά που νιώθουν αγωνία κάθε φορά που για να παιχτεί ένας αγώνας χωρίζονται ομάδες. Μην τυχόν και περισσέψουν. Λαχταρούν έστω και προτελευταία οι αρχηγοί να τα διαλέξουν. Στις εκδρομές, όταν όλοι κανονίζουν με ποιον θα καθίσουν στο λεωφορείο ή με ποιους θα μοιραστούν το δωμάτιο, αυτά περιμένουν να δούνε πού περισσεύουν θέσεις. Στις φωτογραφίες του τμήματος θα τα βρείτε στις άκρες να ακουμπάνε την κορνίζα. Τα πιο τυχερά από αυτά έχουν ένα φίλο αλλά και αυτός είναι τόσο ίδιος που τους θυμίζει τη διαφορά τους από όλους τους άλλους.

Δεν σηκώνουν ποτέ το χέρι στο μάθημα και άμα τους ρωτήσει ο δάσκαλος μπλοκάρουν και περιμένουν με αγωνία πότε θα φύγουν από το προσκήνιο, πότε ο προβολέας του δασκάλου θα πέσει αλλού. Τα βλέμματα είναι χαμηλωμένα, τα χαμόγελα τρεμουλιαστά και οι κινήσεις αργές, λίγες. Λαχταρούν για λίγο θάρρος, για λίγη αποδοχή από την ομάδα. Η μισή καλή κουβέντα είναι για εκείνα εκτυφλωτικός ήλιος που τα ζεσταίνει για ώρες. Νιώθουν ότι όλοι τα βλέπουν, ότι βλέπουν τη μοναξιά τους. Ότι κανείς δεν τα θέλει. Και ότι δεν αξίζουν για να τα θέλει κανείς. Για τους δάσκαλους συνήθως είναι σαν εκείνες τις λευκές σελίδες που κατά λάθος δεν έχουν εκτυπωθεί σε ένα βιβλίο, που τις περνάμε γρήγορα γρήγορα, για να πάμε στις επόμενες. Και όμως, πάνω σε αυτές τις λευκές σελίδες θα μπορούσαμε να ζωγραφίσουμε και έτσι να ομορφύνουμε όλο το βιβλίο.

Αυτά τα παιδιά, να μην το ξεχνάμε, διψάνε για προσοχή και αγάπη και είναι έτοιμα να τη ρουφήξουν με ορμή, άμα τους τη δώσουμε. Εκτιμάνε πιο πολύ την αποδοχή μας, την καλή μας κουβέντα, τη φροντίδα μας και ανταποδίδουν στο πολλαπλάσιο ό,τι τους προσφέρουμε. Ας εκμεταλλευτούμε αυτή τους τη δίψα. Όποιοι από εμάς θέλουμε να δούμε ένα θαύμα, δεν έχουμε παρά να ασχοληθούμε με την καρδιά μας με αυτά τα παιδιά. Δεν θα πιστεύουμε στα μάτια μας με τη μεταμόρφωσή τους. Και αν στην αρχή τα παιδιά αυτά αντιστέκονται, ας τα τραβήξουμε προς το μέρος μας με τρόπο, ας τα ταράξουμε στα καλά λόγια, στα μπράβο.

Στο αμυντικά τους «όχι» εμείς να ακούμε το «τραβάτε με και ας κλαίω». Αυτά τα παιδιά που φαίνεται ότι απεχθάνονται να βρίσκονται στο επίκεντρο αλλά που κατά βάθος αυτό είναι που θέλουν. Που αυτή η επίμονη σιωπή τους βγάζει εκκωφαντική κραυγή: «Είμαι και εγώ εδώ. Μη με ξεχνάτε!!!». Τα παιδιά των πίσω θρανίων: Είναι κάποια άλλα παιδιά που κάθονται στα πίσω τα θρανία. Όσο πιο μακριά από τον πίνακα γίνεται. Και που προτιμούν να μην έχουν κανέναν πίσω από την πλάτη τους. Και κανέναν πάνω από το κεφάλι τους. Άλλοι τους λένε φασαριόζους, άλλοι τους λένε ταραξίες και άλλοι πάλι απλά ζωηρούς.

Η βολική λύση για τους διδάσκοντες είναι η διάγνωση και η ταμπέλα: υπερκινητικά, με διάσπαση προσοχής, παρορμητικά. Τότε η ευθύνη παύει να βαραίνει αφού είναι θέμα ειδικού. Και όμως. Η προσοχή στο μάθημα είναι βάσανο για αυτά, τιμωρία. Μιλάνε μεταξύ τους, δεν έχουν ησυχία και προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή με έντονο τρόπο. Είναι πειραχτήρια, είναι ζιζάνια, είναι αεικίνητα. Και δεν τους αρέσει η ησυχία. Σαν να τα φοβίζει η σιωπή. Η αλλαγή θέσης, οι ωριαίες αποβολές, οι συνεχείς παρατηρήσεις των δασκάλων, οι κλήσεις των γονέων τους και οι τιμωρίες δεν τα τρομάζουν. Ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη άλλωστε. Είναι ο πονοκέφαλος των μεγάλων, ένας γρίφος χωρίς λύση. Είναι όμως παιδιά. Όχι, αυτά εδώ, «αόρατα» δεν τα λες. Τουναντίον, ετούτα εδώ «βγάζουν μάτι».

Και αν τα αόρατα βγαίνουν μόνα τους από τον κύκλο της τάξης, αυτά εδώ συνήθως τα πετάει έξω το ίδιο το σχολείο. Γιατί αυτά εδώ καθώς φαίνεται δεν χωράνε στον κύκλο. Η κανονικότητα, η νόρμα κόβει ό,τι διαφέρει και προεξέχει. Το σχολείο που από τη μια αποθεώνει τη διαφορετικότητα και από την άλλη όλα να τα κάνει ίδια θέλει. Μήπως αυτό που μας τρομάζει είναι η αδιαφορία που εκφράζουν αυτά τα παιδιά απέναντι στο πρότυπο, στην τάξη και τελικά στην ίδια μας την εξουσία; Μήπως μας τρομάζει αυτή η περίεργη δύναμη, αυτή η αφοβία; Μήπως εμείς χρησιμοποιώντας τον φόβο ως όπλο για να επιβάλλουμε την τάξη, απέναντι σε αυτά παιδιά νιώθουμε παντελώς άοπλοι;

Τελικά μήπως αυτούς που πιθανόν αύριο θα θελήσουν να αλλάξουν έναν κόσμο που δεν τους αρέσει, το σχολείο βιάζεται να τους κολλήσει την ταμπέλα των προβληματικών; Και αλήθεια, ποιος ευθύνεται για τη μη ομαλή ένταξη αυτών των παιδιών, τα ίδια τα παιδιά ή το σύστημα του σχολείου; Η μισή αλήθεια είναι ότι τα παιδιά αυτά απορρίπτουν αυτό το σχολείο. Η άλλη μισή είναι ότι και το σχολείο αυτό απορρίπτει αυτά τα παιδιά. Όταν οι συμπεριφορές λοιπόν πρέπει να αλλάξουν, ας μη χρησιμοποιήσουμε το μαχαίρι αλλά το χέρι, απαλά. Να μην πατήσουμε απότομα το φρένο αλλά να στρέψουμε γλυκά το τιμόνι. Να μην κόψουμε τη φόρα και τη δύναμη αλλά να την προσκαλέσουμε να πάει εκεί που πρέπει. Για το καλό όλων μας.
Πηγή: http://www.alfavita.gr

Διαβάστηκε στο: mikroimegaloi.gr

Πάνω στο θυμό μου είπα στο παιδί «Πάλι με στεναχώρησες». Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση;

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

1

Η αλήθεια είναι ότι το παιδί σας είναι πολύ ζωηρό και πολλές φορές κάνει πράγματα που σας βγάζουν εκτός εαυτού. Όταν όμως πάνω στο θυμό σας του λέτε για παράδειγμα «είσαι κακό παιδί, πάλι με στεναχώρησες», «δε σε θέλω για παιδί μου», «εγώ κάνω τα πάντα για σένα κι εσύ δεν είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου» νιώθει ενοχές και μεγάλη ανασφάλεια. Αναρωτιέστε ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση;

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας  Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.

Είναι απαραίτητο να λέτε στο παιδί σας την αλήθεια για το πώς νιώσατε από τη συμπεριφορά του. Θα πρέπει όμως να προσέξετε τον τρόπο που περνάτε το μήνυμά σας.

Δεν είναι σωστό να πλημμυρίζει η ατμόσφαιρα του σπιτιού με αρνητικά συναισθήματα κάθε φορά που το παιδί σας κάνει να χάσετε την υπομονή σας.

Μάθετε να το συγχωρείτε.

Προσέξτε τα συναισθήματα αυτοτιμωρίας ή αυτοκατηγορίας που ίσως αναπτύσσει το παιδί σας.

Πολλές φορές τα παιδιά έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό τους και αυτό τα κάνει να ντρέπονται και να μετανιώνουν για κάποια πράξη τους χωρίς απαραίτητα να συντρέχει λόγος.

Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να σας εκμυστηρεύεται κάθε στεναχώρια του, να σας εκφράσει την αγωνία του, την ανασφάλεια του ή και το θυμό του και να είναι σίγουρο ότι θα το κατανοήσετε.

Βοηθήστε το να τοποθετεί καθετί που του συμβαίνει στη σωστή του διάσταση και να χειρίζεται τα συναισθήματά του.

Κυρίως όμως εσείς πρέπει να μάθετε πρώτα να συμβιώνετε ειρηνικά με τον εαυτό σας ώστε να παρέχετε το ανάλογο πρότυπο στο παιδί.

Πηγή: www.akappatou.gr

7 εντυπωσιακά μακιγιάζ για σαγηνευτικές εμφανίσεις

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

entypwsiaka-makigiaz-gia-sagineutikes-emfaniseis

Ένα υπέροχο μακιγιάζ στα χρώματα που Φθινοπώρου μπορεί να σας κάνει άκρως σαγηνευτική και μυστηριώδη! Επωφεληθείτε από τα γήινα και σκούρα καφέ – κόκκινα χρώματα που προστάζει η εποχή και εντυπωσιάστε τα πλήθη.

Δείτε τα βιντεάκια που ακολουθούν και πάρτε ιδέες για τις δικές σας μοναδικές βραδινές και όχι μόνο εμφανίσεις!

Δείτε Περισσότερα: http://www.beautetinkyriaki.gr/2015/11/entypwsiaka-makigiaz-gia-sagineutikes-emfaniseis/#ixzz3qateqia1

Εικόνες: Ένα νεογέννητο μωρό ανάμεσα σε 9 νεογέννητα κουτάβια!

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

22983728_tyjtjty76iur.limghandler

Οι φωτογραφίες με νεογέννητα μωρά είναι ό,τι πιο χαριτωμένο μπορεί να δει κανείς. Κι αν σ’ αυτές προσθέσετε και μερικά νεογέννητα κουταβάκια, τότε ο συνδυασμός θα μπορούσε απλά να σπάσει το Ίντερνετ. Όπως συνέβη με το μικρό Brydon, που φωτογραφήθηκε από την Teresa Raczynski της Park Avenue Photography για πρώτη φορά όντας μόλις 6 ημερών, και τα 9 πανέμορφα κουτάβια, που γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια μέρα.

Κι ενώ αρχικά φαινόταν ότι θα είναι μια… δύσκολη φωτογράφιση, ο νεογέννητος Brydon εξέπληξε τους πάντες με την ηρεμία του από τη στιγμή που τα κουταβάκια τοποθετούνταν δίπλα του ένα-ένα! Δείτε το εκπληκτικό αποτέλεσμα…

22983723_ht_pups_baby.limghandler

22983724_fjumyumktf.limghandler

22983725_gchnjgchjntd.limghandler

22983726_ghmghcmdthyj.limghandler

22983727_ghvmghvmtgdm.limghandler

 

Πηγή: www.imommy.gr

Πότε «κόβονται» τα πόδια μιας μαμάς; Όταν της τηλεφωνούν από το σχολείο του παιδιού της

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

090514203833_3492

Γράφω πάντα για καθετί που πρέπει να γνωρίζουν οι νέες και οι παλιές μαμάδες. Ξεσκονίζω τις νέες έρευνες και προσπαθώ να ενημερώνω κάθε γυναίκα σαν και εμένα για ο,τιδήποτε μπορεί να βλάψει το παιδί της.

Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου

Όσο για τα αντικείμενα που είναι επικίνδυνα για ένα παιδί; Τι να πω! Για αυτά και αν έχω γράψει… Ποτέ όμως δεν περίμενα ότι θα έφτανε η στιγμή που το δικό μου το παιδί θα κινδύνευε από κάτι τέτοιο. Και όμως ναι. Συνέβη και αυτό. Η 5+ κόρη μου έβαλε στο αριστερό της ρουθούνι ένα κοφτό μακαρονάκι.

Χθες, λίγο πριν τις 13.00 το μεσημέρι το κινητό μου χτύπησε και στην αναγνώριση είδα το τηλέφωνο από το νηπιαγωγείο της. Στην άλλη γραμμή ήταν η δασκάλα της αρκετά ψύχραιμη. Εγώ όμως ήξερα ότι δεν πήρε για καλό.

«Μαργαρίτα, η Νικόλ έβαλε στο ρουθούνι της ένα κοφτό μακαρονάκι από το μεσημεριανό της», μου είπε και τα γόνατά μου άρχισαν να τρέμουν.

Δεν κατάφερα να συγκρατήσω τίποτε άλλο από αυτά που μου έλεγε, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πάρω την παιδίατρό μας να την ενημερώσω για να μου πει τι πρέπει να κάνω και να ειδοποιήσω τον άνδρα μου να έρθει να με συναντήσει στο νηπιαγωγείο για να πάμε τη μικρή στο γιατρό.

Την παιδίατρο τη βρήκα αμέσως, τον άνδρα μου όμως όχι. Ήταν βλέπετε από εκείνες τις στιγμές που θες κάποιον κάτι… γιατί επείγει και δυστυχώς δεν το σηκώνει το ρημάδι το τηλέφωνο!  Μετά από πολλές κλήσεις, του είπα τι συνέβη και έφυγε και εκείνος για το σχολείο.

Όταν μας είδε, έβαλε τα κλάματα, «Μαμά γιατί το είπες και στον μπαμπά; Γιατί ήρθατε; Είμαι καλά. Δεν θέλω να με πάτε στον γιατρό», έλεγε με αναφιλητά, ενώ την είχα στην αγκαλιά μου. Μέσα μου έβραζα. Ήθελα να τη μαλώσω να της πω «Γιατί παιδάκι μου έβαλες το μακαρόνι στη μύτη; Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;» όμως συγκρατήθηκα και προσπαθούσα να την καθησυχάσω και να την ηρεμίσω μέχρι να φτάσουμε στο γιατρό, όπως με είχε συμβουλέψει η παιδίατρος.

Αυτή (η κόρη  μου) προσπαθούσε να μας πείσει ότι είναι καλά. Μία μας έλεγε ότι τελικά δεν είχε βάλει το μακαρόνι στη μύτη, μία ότι το κατάπιε, μία ότι το ένιωθε κοντά στο μάτι της, μία ότι δεν ήταν μακαρόνι αλλά φέτα τυρί κ.ο.κ.

Επισκεφθήκαμε έναν Ωτορινολαριγγολόγο κοντά στο σπίτι μας που για καλή μας τύχη ήταν στο ιατρείο του. Πριν της κάνει ενδοσκόπηση, (γιατί για ενδοσκόπηση πηγαίναμε) της είπε να φυσήξει τη μύτη της και «τσουπ» το μακαρόνι έπεσε στο χαρτί. Σε αυτό, από ότι μας είπε και ο ίδιος, βοήθησε το γεγονός ότι είχε πλαντάξει στο κλάμα και είχε αρκετή μύξα.

Τέλος καλό, όλα καλά. Η Νικόλ πήρε ένα καλό μάθημα, να μην κάνει ό,τι της λένε οι φίλες της (μιας και τη φαεινή ιδέα για να βάλει το κοφτό μακαρονάκι στη μύτη, την είχε μια συμμαθήτριά της). Όσο για εμένα… τι να σας πω; Ακόμη και τώρα που σας γράφω τρέμω… Tρέμω και ας είναι όλα καλά.

Πηγή: www.mothersblog.gr

Γυμναστική με το καροτσάκι του μωρού!

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

23413929_132_Ch5_.limghandler

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Είστε μια νέα μαμά που εκτός από το μωρό της λατρεύει και τη γυμναστική; Το ότι γεννήσατε καθόλου δε σας αποτρέπει από το να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα γυμναστικής. Και χωρίς μάλιστα να αποχωριστείτε το μωρό σας!

Η γυμναστική με καροτσάκι, είναι ιδανική για τις νέες μαμάδες που δεν θέλουν να αποχωριστούν τα μωρά τους και τους αρέσει η γυμναστική στη φύση. Το μόνο που χρειάζεστε είναι το μωρό σας, το καροτσάκι σας, τα αθλητικά σας και καλή διάθεση για να γυμναστείτε!

Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε μητέρες που έχουν ολοκληρώσει τις 40 ήμερες από τον τοκετό τους και έχουν την άδεια του γυναικολόγου τους, να αρχίσουν σιγά – σιγά την επανένταξη στις αθλητικές τους δραστηριότητες!

Το πρόγραμμα έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζεται ανάλογα με τη φυσική κατάσταση της κάθε μητέρας! Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αερόβιες ασκήσεις, ασκήσεις ήπιας μυικής ενδυνάμωσης.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στις μυϊκές ομάδες που έχουν επιβαρυνθεί από τον τοκετό (είτε πρόκειται για καισαρική είτε για φυσιολογικό τοκετό) για τις πολύ νέες μανούλες!

Φυσικά με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μητέρα μπορεί να θηλάσει ανά πάσα στιγμή και εφόσον το θέλει.

Ποιες ασκήσεις μπορείτε να κάνετε με το καροτσάκι
Αντί να περπατάτε αργά, δοκιμάστε έναν πιο γρήγορο ρυθμό βάδισης. Το μωρό δεν πρόκειται να ενοχληθεί, ενώ εσείς θα κάψετε περισσότερες θερμίδες.

Όταν με το καλό φθάσετε στο πάρκο, μείνετε σε μία άκρη και χρησιμοποιείστε το καροτσάκι ως μπάρα για να κάνετε κάποιες ασκήσεις.

Προθέρμανση
Φέρτε τα πόδια σε διάσταση, σπρώξτε το καρότσι μπροστά ,η πλάτη σε ευθεία γραμμή και το κεφάλι ανάμεσα στα χεριά. Λυγίστε τα πόδια και επανέρθετε  στην αρχική σας θέση. Επαναλάβετε 10 φορές.

Τεντώστε τα πόδια και σκύψτε μπροστά , ίσια η πλάτη και σε ορθή γωνία με τα πόδια. Μείνετε μερικά λεπτά και τεντώστε την σπονδυλική σας στήλη.

Ελάτε ξανά πίσω στην αρχική σας θέση.

Με τη λεκάνη σε ίσια γραμμή, την πλάτη και τα πόδια κλειστά, κάντε ένα βήμα μπροστά καθώς σπρώχνετε το καροτσάκι και λυγίστε και τα δυο σας γόνατα.

Ταλαντευτείτε λίγο σε αυτήν την θέση και τεντώσετε για να αισθανθείτε την ένταση στο πίσω μέρος των ποδιών και στο πάνω μέρος της πλάτης.

Αλλάξτε πόδι. Προσοχή: Στην άσκηση αυτή τα γόνατα δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα δάχτυλα των ποδιών.

Να θυμάστε, επίσης, να αναπνέετε σε όλη τη διάρκεια των ασκήσεων. Φροντίστε να εισπνέετε στο εύκολο μέρος της άσκησης και να εκπνέετε στο δύσκολο.

Άσκηση 1
Καθίστε με το καροτσάκι του μωρού σας στον καναπέ ή σε ένα παγκάκι και τοποθετήστε τα πόδια σας στο υποπόδιο του καροτσιού.

Πιέστε το καροτσάκι προς τα έξω με τα πόδια σας.

Στη συνέχεια, τραβήξτε το καρότσι πίσω προς το μέρος σας με τα πόδια.

Θυμηθείτε να κρατήσετε την κίνηση σε ασφαλή ρυθμό για το μωρό σας.

Με την άσκηση αυτή γυμνάζεται συγχρόνως τα  πόδια, την κοιλία και τον κορμό. Κάνετε τουλάχιστον 20 επαναλήψεις

Άσκηση 2 
Στην ίδια λογική γυμνάστε και τα χέρια σας.

Καθίστε στο παγκάκι και σπρώξτε το καρότσι ρυθμικά μπρος-πίσω.

Θυμηθείτε να κρατάτε την πλάτη σας ευθεία, τα χέρια στο ίδιο ύψος και να βάζετε και στα δύο την ίδια δύναμη.

Άσκηση 3
Τοποθετήστε τα πόδια σας σε διάσταση περίπου δύο πελμάτων.

Λυγίστε τα σα να υπάρχει μια καρέκλα πίσω και θέλετε να καθίσετε.

Έπειτα, σπρώξτε το καρότσι μπροστά και την λεκάνη προς τα πίσω.

Προσπαθήστε να κρατήσετε όσο πιο ίσια γίνεται την πλάτη σας.

Στη συνέχεια, τραβήξτε το καρότσι προς το μέρος σας, επαναφέρετε την λεκάνη σφίγγοντας παράλληλα τους γλουτούς.

Κάνετε τουλάχιστον 8 επαναλήψεις

Πηγή: www.imommy.gr

Η ΜΑΜΑ ΜΑΘΗΤΡΙΑ

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

16840395246_a2841b0f4e_z-e1446582790836

KidsCloud

Ναι, ναι! Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Έλα και πες μου εσύ, ότι θυμάσαι ακριβώς τί είναι το Ελάχιστο Κοινό Πολλαπλάσιο και ο Μέγιστος Κοινός Διαιρέτης και θα σου πω ΜΠΡΑΒΟ!….Επ…..όοοοχι. Μην γκουγκλάρεις.  Κι εγώ τα θυμήθηκα αμέσως, καθότι και “φύτουλας” και στα μαθηματικά,  αλλά μέχρι να τα ξανακάνω επανάληψη με την παράδοση της δεσποινίδος κόρης, θυμόμουν περίπου και όχι ακριβώς.

Το κορίτσι μου διαβάζει και κάνει τις εργασίες μόνο του, αλλά κάποια στιγμή θέλει ένα control για να δούμε μαζί, αν χρειάζεται κάτι.

Και πώς θα ξέρεις, μάνα, αν αυτό που έχει κάνει είναι σωστό, αν δεν θυμάσαι τί είναι ή ότι το λένε έτσι; E;

Παίρνεις αγκαλιά τον γκούγκλι (γιατί τα βιβλία του σχολείου είναι άθλια τα περισσότερα – συγγνώμη κιόλας) κι αρχίζεις και τα ξαναθυμάσαι ή ξαναμαθαίνεις, γιατί ναι, ναι τα έχεις ξεχάσει.

Βέβαια καμιά φορά μπερδεύεσαι, γιατί σε αρκετά πράγματα ο τρόπος διδασκαλίας έχει αλλάξει από τότε που τα είχες διδαχθεί εσύ και τότε γίνεται το “έλα να δεις κι έλα να ακούσεις”. Πώς να εξηγήσεις κάτι που δεν μπορείς να καταλάβεις την εξήγηση του βιβλίου, οέο; (Αφού π.χ. στα βιβλία  Γλώσσας και Μαθηματικών δεν έχει και πολλή θεωρία;E;E;E;)

Από την αρχή του Δημοτικού όσες φορές η μικρή μου χρειάστηκε βοήθεια και δεν μπόρεσα να της δώσω να καταλάβει αυτό που είχε ανάγκη, βλέπω δύο οδούς:

α) Η μία οδός είναι η απλή:την αφήνω να πάει στο σχολείο έτσι. Όχι, δεν την εγκαταλείπω. Ούτε της λέω, “Δεν πειράζει, παιδάκι μου, πήγαινε έτσι στο σχολείο, ΥOLO!”. Την παροτρύνω να πει στη δασκάλα της πως δεν έχει κατανοήσει το συγκεκριμένο μάθημα και χρειάζεται να της το εξηγήσει πάλι. Όσες φορές έχει γίνει αυτό, η δασκάλα εννοείται της το εξήγησε και της έδωσε την ευκαιρία στη συνέχεια, να δοκιμάσει να λύσει τις ασκήσεις ή να κάνει τις εργασίες που πριν δεν μπορούσες.

β) Η άλλη οδός βασίζεται στην ανάγκη του κοριτσιού μου, να πηγαίνει σε όλα έτοιμη, οπότε και τις φορές που την ακουλούθησα ήταν γιατί δεν δεχόταν να πάει άγραφη. Μετά από μεγάλη προσπάθεια και πολλές επεξηγήσεις δικές μου, έκανε τις εργασίες, αλλά χωρίς να έχει κατανοήσει απόλυτα το θέμα στο τέλος. Σε αυτή την περίπτωση, είτε μιλούσα στη δασκάλα το επόμενο πρωί και της έδινα το στίγμα, είτε της έστελνα ραβασάκι, όπου της επεσήμαινα το θέμα όπως π.χ. πέρσι, “Houston, we have a problem. Δεν κατανοήσαμε “το κατηγορούμενο”.

Μπορείτε να το ξαναπείτε;”

Δεν είναι ότι βαριέμαι να το ψάξω περισσότερο…oh, well…καμιά φορά συμβαίνει και αυτό…

Ο πρώτος κύριος λόγος είναι πως θεωρώ, ότι πρέπει να παίρνει το μάθημα και την ενημέρωση από τη δασκάλα για να είναι ολοκληρωμένη η μάθηση από το σχολείο και ο δεύτερος ότι δείχνοντάς της το δικό μου συλλογισμό, μπορεί να την μπλοκάρει σε κάποιο μάθημα στη συνέχεια, ακόμη κι αν αυτό που λέω είναι σωστό. Οι παραδόσεις είναι μια αλυσίδα.

Βηματάκι-βηματάκι προχωρούν στη γνώση και σε αυτό το μονοπάτι, τα οδηγεί ο εκπαιδευτικός.

Πιστεύω πως με το να ενημερώνω τη δασκάλα, βοηθάω την ίδια να βοηθήσει το παιδί μου, αλλά και να καταλάβει που ίσως χρειάζεται να επιμείνει περισσότερο. Τις περισσότερες φορές, η δυσκολία της κόρης μου ταυτιζόταν με την υπόλοιπη τάξη.

Αυτή η διαδικασία όμως τώρα πια ακολουθείται σπάνια, γιατί το κορίτσι μου ζητάει επεξήγηση μόνη της, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη, γιατί δεν διστάζει και έχει συνειδητοποιήσει, ότι μια τέτοια προσέγγιση, θα τη διευκολύνει στη μελέτη της.

Στην οποία μελέτη κάποιες φορές, που λέτε, για να μπορέσουμε να δούμε πράγματα μαζί, χρειάζεται να ξαναδιαβάσω τη θεωρία και να δω παραδείγματα ασκήσεων.

Όταν έχω χρόνο το απολαμβάνω. Πέρα από το ότι φρεσκάρω γνώσεις, κυριολεκτικά μαθαίνω νέα πράγματα. Όπως για παράδειγμα στο μάθημα των Γερμανικών.

Δεν ξέρω γρι!

Τώρα;

Πώς θα τη βοηθήσω στο πιο απλό πράγμα π.χ. στο να της υπαγορεύσω την ορθογραφία;

Ε, απλά, πού και πού κάθομαι κοντά της την ώρα που κάνει τις εργασίες της και μαθαίνω κι εγώ λέξεις και φράσεις.
Είναι σίγουρο ότι παράλληλα με τη δική της εκπαίδευση έμμεσα προοδεύω γνωστικά κι εγώ . Γίνομαι μαθήτρια. Αμέ!

Και τώρα πρέπει να σας αφήσω, γιατί έχω να κάνω αντιγραφή  για αύριο και θα μου φωνάζει ότι χαζολογάω στο blog, γι’αυτό είμαι άγραφη.

tschüss (“αντίο” στα γερμανικά- το Auf Wiedersehen είναι πιο επίσημο)

Γηράσκω αεί διδασκομένη.

Πηγή: www.kidscloud.gr

30 (σημαντικά κι ασήμαντα) πράγματα που συνειδητοποίησα μετά τα 30 | της Ελίνας Οικονομοπούλου

Published 5 Νοεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

blonde-radiant-blue-eyes

1. Αν δεν μπορείς να βρεις θέση και χώρο για ένα αντικείμενο απλά χάρισε το ή πέταξέ το! Μη συσσωρεύεις πράγματα. Αυτά που πραγματικά μας αρέσουν και μας χρειάζονται έχουν τη θέση τους! Βγάλε μια φωτογραφία το αντικείμενο και άφησέ το να πάει.

2. Φόρεσε ό,τι θέλεις και ότι σου αρέσει και μην ακολουθείς προσωρινές μόδες. Αυτό είναι ένα από τα προνόμια του να είσαι ενήλικας.

3. Αγόρασε ρούχα που μπορείς να φορέσεις τώρα και όχι με τη λογική ότι κάποτε θα χρειαστούν. Πόσα ρούχα έχεις που τα έβαλες από μια έως καμία φορά γιατί ποτέ δεν ήρθε η ώρα τους.

4. Αγόρασε λίγα και καλά καλλυντικά. Δε χρειαζόμαστε παρά ελάχιστα καλλυντικά στην καθημερινότητά μας. Το δέρμα μας, είναι πολύ σκληρό μαζί μας. Δεν το ξεγελάμε.

5. Το φθηνό βγαίνει πάντα (μα πάντα) ακριβό.

6. Ξεκίνα αντιρυτιδική κρέμα… και άργησες.

7. Δεν πρόκειται να είσαι ποτέ ευχαριστημένος με το σώμα σου και σχεδόν ποτέ με τα μαλλιά σου.

8. Ποτέ δεν πρέπει να κοιμάσαι με μακιγιάζ. ΠΟΤΕ!

9. Εκτύπωσε φωτογραφίες και μην τις αφήνεις να «αραχνιάζουν» στις συσκευές. Θα εκπλαγείς με το πόσο ωραία αίσθηση είναι να χαζεύεις άλμπουμ με φωτογραφίες. Αρέσει πολύ και στα παιδιά.

10. Πήγαινε ταξίδια! Μην αναβάλλεις την ιδέα.

11. Πέρασε περισσότερο χρόνο με τους γονείς σου και τους αγαπημένους σου. Οι υποχρεώσεις θα υπάρχουν για πάντα… οι άνθρωποι όχι.

12. Δεν υπάρχει ποτέ η κατάλληλη περίοδος για να αποκτήσετε παιδιά. Κάντε το πριν είναι αργά.

13. Άκουσε τον συνομιλητή σου. Μην περιμένεις για το πότε θα έρθει η σειρά σου να μιλήσεις.

14. Χρησιμοποίησε τα «καλά» σου σερβίτσια και στην καθημερινότητα σου. Κάθε μέρα κάνε την να μοιάζει με γιορτή, έτσι απλά.

15. Όσο και να πιστεύεις ότι δε σε νοιάζει αν δεν στρώσεις το κρεβάτι σου… σε νοιάζει.

16. Ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να φας την πραλίνα – από το βάζο – με το κουτάλι (δε χρειάζεται να το κάνεις κρυφά).

17. Δες τη ζωή σου με αισιοδοξία και μη γκρινιάζεις. Πολλές φορές οι αναποδιές μπορεί να οφείλονται στην κακή σου διάθεση.

18. Διώξε από τη ζωή σου, οτιδήποτε σε καταπιέζει. Ρούχα, παπούτσια… ανθρώπους.

19. Μην τσιγκουνεύεσαι να αγοράσεις πράγματα για το σπίτι σου. Δώσε χρήματα ακόμα και για το πιο «ασήμαντο» διακοσμητικό που σου άρεσε. Αλλάζει η διάθεσή σου κάθε φορά που το βλέπεις. Πρέπει να αγαπάμε το σπίτι μας.

20. Δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποια επέτειος για να κάνεις δώρα. Η αιτία μπορεί να είναι απλά η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας ή και μόνον η σκέψη.

21. Μη σταματάς ποτέ να κυνηγάς αυτό που ονειρεύεσαι.

22. Όσο αποθηκευτικό χώρο και να δημιουργείς στο σπίτι σου, πάλι δε θα σου φτάνει… άσε που θα είναι και η αιτία για να κρατάς άχρηστα πράγματα.

23. Να γίνουμε εμείς το παράδειγμα, ώστε να μάθουμε στα παιδιά μας καλούς τρόπους. Είναι ευθύνη μας.

24. Αν δε ξέρεις τι να κάνεις με εκείνα τα superfoods που αγόρασες για να αλλάξεις τρόπο και στάση ζωής, δε θα τα καταναλώσεις ποτέ.

25. Εκείνο το αδυνατιστικό τσάι που αγόρασες, είναι σαν όλα τα υπόλοιπα και δε θα το πιεις για πάνω από 3 ημέρες σερί (το πολύ βδομάδα). Κοίτα, είναι ακόμα στο ράφι σου. Τσέκαρε την ημερομηνία λήξης.

26. Όσο άγρια διάθεση και να έχεις να συμμετέχεις στα πιο τρελά πάρτι, προτιμάς πάντα καλό κρασί και φαγητό με αγαπημένους φίλους.

27. Αφού αποκτήσεις παιδιά, δεν πρόκειται ποτέ να ξαναζήσεις τεμπέλικα σαββατοκύριακα σε βουλιαγμένους καναπέδες.

28. Η καλύτερη διασκέδαση είναι να βάλεις τα παιδιά για ύπνο και να δεις με το σύντροφό σου, την αγαπημένη σας σειρά, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες διαφόρων σνακ. Τα σαββατοκύριακα για extra fun, εννοείται πως βάζεις διπλό επεισόδιο.

29. Τίποτα από αυτά που νιώθεις ότι στερείσαι, δεν αξίζει όσο η αγκαλιά του παιδιού σου.

30. Έχεις πια δίπλα σου, στη ζωή σου, τους πιο υπέροχους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι απλά δε σε νοιάζουν.

Πηγή: www.brightsideofmom.gr