
9 λόγοι που χρειαζόμαστε τη μαμά μας όσο χρονών κι αν είμαστε!
Published 29 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou
To “I love you Just the way you are” του Billy Joel το ανακάλυψα όταν ήμουν φοιτήτρια, αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Εκείνη την εποχή βέβαια, πώς να μην αγαπήσεις και να μην αγαπηθείς “just the way you are”? Ήμασταν 19-20-21. ΉΜΑΣΤΑΝ 19-20-21! Ήμασταν φρέσκοι, λαμπεροί και υπέροχοι. Πανεύκολο να αγαπήσεις και να αγαπηθείς just the way you are!
Παρ’ όλα αυτά το να μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον για αυτό που πραγματικά είναι, δεν είναι και λίγο… Γιατί αν τον αγαπήσεις για αυτό που πραγματικά είναι μέσα του, όταν τα χρόνια περάσουν και σταματήσει να είναι εξωτερικά όπως ήταν στα 19-20-21, εσύ θα εξακολουθήσεις να βλέπεις τον ίδιον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τα σημάδια που θα έχει αφήσει πάνω του ο χρόνος.
Τις προάλλες διάβασα την ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα και ένοιωσα να με πλημμυρίζει μια γλυκιά ζεστασιά. Ελπίζω να τη νοιώσετε κι εσείς! Είναι η ιστορία ενός συζύγου που αγαπάει τη γυναίκα του “just the way she is”.
Να λοιπόν τι συνέβη: Η γυναίκα, γύρω στα 45, αποφάσισε να κάνει μια αισθησιακή φωτογράφιση, με σκοπό να χαρίσει τις φωτογραφίες στο σύζυγό της. Προσέλαβε μία επαγγελματία φωτογράφο, την Victoria Caroline, που ειδικεύεται σε τέτοιες φωτογραφίσεις. Σύμφωνα με τη φωτογράφο, η σύζυγος ήταν υπέροχη, πληθωρική και με πλούσιες καμπύλες. Μετά τη φωτογράφιση η σύζυγος της είπε: «Θέλω φτιάξεις τις φωτογραφίες μου στο photoshop και να σβήσεις κυτταρίτιδα, ραγάδες, λίπη και ρυτίδες. Εξαφάνισέ τα όλα! Θέλω να νοιώσω πανέμορφη έστω ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη ζωή μου». Έτσι η φωτογράφος έπιασε δουλειά και εξαφάνισε τα πάντα. Έκανε το όνειρο της γυναίκας πραγματικότητα και την έκανε να μοιάζει με Θεά.
Η σύζυγος πήρε τις φωτογραφίες και έφτιαξε ένα πανέμορφο άλμπουμ με 30 από αυτές. Το έδωσε στο σύζυγό της ως δώρο για τα Χριστούγεννα. 3 μέρες μετά η Victoria, πήρε το παρακάτω email από το σύζυγο.
Γεια σου Victoria,
Είμαι ο (τάδε), ο σύζυγος της (τάδε). Σου γράφω γιατί έλαβα ένα άλμπουμ με φωτογραφίες που τράβηξες εσύ. Δε θέλω να νομίζεις ότι είμαι θυμωμένος μαζί σου… αλλά θέλω να σου γράψω τι ένοιωσα που τις είδα, ως τροφή για σκέψη. Είμαι με τη γυναίκα μου από τότε που ήμασταν 18 χρονών και έχουμε αποκτήσει δυο πανέμορφα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια είχαμε τα πάνω μας και τα κάτω μας και νομίζω… ή μάλλον ΞΕΡΩ ότι η γυναίκα μου τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες για να «ανάψει τη σπίθα». Μερικές φορές παραπονιέται ότι δεν την βρίσκω ελκυστική και μου λέει ότι δε θα με κατηγορούσε αν ποτέ έβρισκα κάποια νεώτερη.
Όταν άνοιξα το άλμπουμ η καρδιά μου βούλιαξε. Οι φωτογραφίες… παρά το ότι είναι πανέμορφες και είσαι αναμφισβήτητα καλή φωτογράφος… δεν είναι πραγματικά της γυναίκας μου. Έκανες κάθε ένα από τα «μειονεκτήματα» να εξαφανιστεί και παρά το ότι είμαι σίγουρη ότι αυτό ακριβώς σου ζήτησε να κάνεις, έσβησες οτιδήποτε απαρτίζει τη ζωή μας. Όταν έσβησες τις ραγάδες, έσβησες τα αποδεικτικά στοιχεία των παιδιών μας. Όταν έσβησες τις ρυτίδες, έσβησες δυο δεκαετίες από τα γέλια μας και τις ανησυχίες μας. Όταν έσβησες την κυτταρίτιδα, έσβησες την αγάπη της για τη ζαχαροπλαστική και όλες τις λιχουδιές που έχουμε απολαύσει όλα αυτά τα χρόνια.
Δε στα λέω αυτά για να σε κάνω να νιώσεις απαίσια, εσύ κάνεις τη δουλειά σου και το καταλαβαίνω. Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω. Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες, συνειδητοποίησα ότι πράγματι δε λέω στη γυναίκα μου ότι την ΑΓΑΠΩ και την λατρεύω έτσι ακριβώς όπως είναι. Το ακούει τόσο σπάνια, που νόμιζε ότι αυτές οι φτιαγμένες φωτογραφίες είναι αυτό που ήθελα και ότι έτσι θέλω να μοιάζει. Πρέπει να βελτιωθώ και στο υπόλοιπο της ζωής μας να υμνώ τις ατέλειές της. Σε ευχαριστώ για την υπενθύμιση.
Φιλικά,
*******
Υπάρχουν μερικά «μυστικά» που πρέπει να μπεις στο κλαμπ της «εργαζόμενης μαμάς» για να τα ανακαλύψεις και που οι συνάδελφοί σου -όσοι δεν έχουν παιδιά- δεν μπορούν ούτε να φανταστούν. Ας τους αποκαλύψουμε μερικά…
Πηγή:www.mamamia.gr
Δεν θα το βρείτε στο φαρμακείο –εκτός κι αν ο φαρμακοποιός είναι κολλητός σας. Γιατί το «φάρμακο» για το οποίο μιλάμε δεν είναι άλλο από τους φίλους μας! Αν ξέρατε πόσο καλό κάνετε στην υγεία σας κάθε φορά που βγαίνετε με την παρέα σας για καφέ, που τηλεφωνιέστε με τους φίλους σας ή κανονίζετε την επόμενη απόδραση με τους κολλητούς σας, να είστε σίγουροι ότι θα το κάνατε πολύ πιο συχνά. Όπως αποδεικνύουν οι έρευνες, η παρέα με τους φίλους μας είναι το μόνο που χρειαζόμαστε για…
…λιγότερα κρυολογήματα: Έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (American Medical Association) έδειξε ότι οι άνθρωποι που έχουν τουλάχιστον έξι διαφορετικούς τύπους κοινωνικών σχέσεων (όπως φίλοι, συνάδελφοι κ.λπ.) έχουν τέσσερις φορές λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από κρυολόγημα σε σχέση με όσους διαθέτουν έναν έως τρεις τύπους σχέσεων.
…λιγότερο στρες: Όταν ερευνητές από Πανεπιστήμιο του Λονδίνου μέτρησαν τα επίπεδα της κορτιζόλης (μια από τις ορμόνες που αποτελούν δείκτη χρόνιου στρες) σε εθελοντές διαπίστωσαν ότι στους μοναχικούς ανθρώπους ήταν κατά 21% υψηλότερα σε σχέση με τους πιο κοινωνικούς.
…καλύτερη γνωστική λειτουργία: Η κοινωνικότητα δεν ωφελεί μόνο την υγεία και την ψυχολογία μας, αλλά και το μυαλό! Όπως έχουν δείξει έρευνες, όσο πιο συχνές κοινωνικές επαφές έχουν οι άνθρωποι τόσο καλύτερες επιδόσεις παρουσιάζουν σε γνωστικά τεστ. Επιπλέον, έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Αμερικανικής Δημόσιας Υγείας με τη συμμετοχή ηλικιωμένων γυναικών, έδειξε ότι όσες είχαν καθημερινή επαφή με φίλους είχαν 43% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια, σε σχέση με όσες έβλεπαν τους φίλους τους λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι οι κοινωνικές επαφές συμβάλλουν στο σχηματισμό νέων συνάψεων στον εγκέφαλο.
…χαμηλότερη πίεση: Ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από υπέρταση και νιώθουν πως έχουν κοντά φίλους, στους οποίους μπορούν να μιλήσουν για όσα τους απασχολούν, είναι 66% πιθανότερο να καταφέρουν να ρυθμίσουν τα επίπεδα της αρτηριακής τους πίεσης.
…καλύτερο ύπνο: Σε έρευνα που έγινε με τη συμμετοχή φοιτητών διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν δηλώσει ότι έχουν καλές σχέσεις με την παρέα τους χρειάζονταν κατά μέσο όρο 14 λεπτά λιγότερα για να αποκοιμηθούν και περνούσαν 17 λεπτά λιγότερα ξύπνιοι κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε σχέση με τους πιο μοναχικούς συνομηλίκους τους.
Παιδιά πολύ μικρά για να καταλάβουν από τώρα τι είναι ο θάνατος, δίνουν τη μάχη για τη ζωή τους στο Αιγαίο.
Ενας φωτογράφος κατέγραψε τις συγκλονιστικές στιγμές από τη μάχη των γιατρών να σώσουν τέτοια μικρά παιδιά, που βρέθηκαν στα κύματα της θάλασσας την Τετάρτη, όταν ναυάγησαν οι βάρκες που μετέφεραν μετανάστες στη Λέσβο, με αποτέλεσμα να πέσουν περισσότεροι από 200 άνθρωποι στο νερό.
Τουλάχιστον επτά παιδιά πνίγηκαν σήμερα, στις νέες τραγωδίες που σημειώθηκαν στο Αιγαίο, ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για αμέτρητους αγνοούμενους. Στη Λέσβο, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που δημοσίευσε η Daily Mail, οι γιατροί έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να επαναφέρουν στη ζωή μωρά και μικρά παιδιά, που κινδύνευσαν να χαθούν, ενώ τα τύλιγαν με κουβέρτες, καθώς είχαν παγώσει.
Εως αργά το βράδυ, ήταν σε εξέλιξη αγωνιώδης επιχείρηση ανοιχτά του νησιού, για διάσωση δεκάδων μεταναστών. Πληροφορίες έκαναν λόγο για τρεις σορούς, δυο αγοριών περίπου έξι ετών και ενός έτους και ενός άνδρα. Αγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που επέβαιναν στο σκάφος. Πολλοί από τους διασωθέντες, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.
Συγκλονιστικές είναι και οι εικόνες που δημοσίευσε το lesvosnews από τη νέα τραγωδία
Τουλάχιστον άλλοι επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στα τρία ναυάγια στην περιοχή της Σάμου, συγκεκριμένα στο Αγαθονήσι, τον Άγιο Κωνσταντίνο και το Ποσειδώνιο. Στο Αγαθονήσι ανασύρθηκαν νεκροί μία ηλικιωμένη γυναίκα και δυο μικρά παιδιά, ένα αγοράκι πέντε ετών και ένα κοριτσάκι δυο χρόνων. Στο ναυάγιο στο Ποσειδώνιο είχαμε άλλους τρεις νεκρούς, έναν νεαρό άνδρα και δυο μικρά παιδιά ηλικίας περίπου ενός έτους και σε εκείνο στον Αγιο Κωνσταντίνο ανασύρθηκε νεκρό ένα κορίτσι πέντε μόλις ετών. Σε όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν αγνοούμενοι.
Πηγή: Συγκλονιστικές εικόνες: Γιατροί σώζουν παιδιά που βρέθηκαν στη θάλασσα μετά από τα ναυάγια στη Λέσβο | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/233166/sygklonistikes-eikones-giatroi-sozoyn-paidia-poy-vrethikan-sti-thalassa-meta-apo-ta#ixzz3pxw62LYr
Όταν το παιδί δε διαβάζει
Μία συχνή αιτία εντάσεων μεταξύ γονέων και παιδιών είναι η αδιαφορία των παιδιών για το σχολικό διάβασμα με συνέπεια τις κακές σχολικές επιδόσεις. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στους κυριότερους παράγοντες που επηρεάζουν την μαθητική επίδοση καθώς και σε τρόπους διαχείρισης πιο κατάλληλους ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις και να ενισχύονται οι οικογενειακοί δεσμοί. Να σημειωθεί ότι διαφοροποιούνται οι περιπτώσεις όπου ο μαθητής προσπαθεί αλλά αδυνατεί ή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει (π.χ. μαθησιακές δυσκολίες).
Οι παράγοντες λοιπόν που σχετίζονται με την χαμηλή σχολική επίδοση είναι:
Η αδυναμία ανταπόκρισης στις σχολικές απαιτήσεις λόγω γνωστικής ανωριμότητας κι έλλειψης γνώσεων από τις προηγούμενες τάξεις.
Η απουσία σωστού τρόπου διαβάσματος ή/και κατάλληλου περιβάλλοντος.
Η έλλειψη εσωτερικών κινήτρων για την μάθηση γενικότερα και την εκπαιδευτική διαδικασία ειδικότερα.
Η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία που συχνά απομακρύνεται από την γνώση και επικεντρώνεται αφενός στην αναπαραγωγή της πληροφορίας αφετέρου στην εξεταστική επιτυχία.
Η αναφερθείσα σημασία της εξεταστικής επιτυχίας που συνήθως χρειάζεται για την επίτευξή της κάποια ιδιωτική ενίσχυση οπότε και το πρόγραμμα του μαθητή εξαντλείται στο μάθημα με αποτέλεσμα την κούραση, την αδυναμία συγκέντρωσης και εν τέλει την κακή επίδοση.
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού μέσα στο παιδαγωγικό σύστημα που συχνά δυσκολεύει τον μαθητή αντί να τον στηρίζει και να του εμπνέει την επιθυμία για μάθηση.
Το οικογενειακό περιβάλλον που μπορεί να συγκρίνει/ κατηγοριοποιεί/ τιμωρεί τον «κακό» μαθητή χωρίς να επιτυγχάνει έτσι την κινητοποίησή του αλλά αντιθέτως να ενεργοποιεί μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Οι απαιτήσεις αυτές ενίοτε μπορεί να είναι πιο υψηλές ή και προσωπικές του γονιού και να μην υπόκεινται στις επιθυμίες και στους στόχους του ίδιου του παιδιού οπότε το να μην διαβάζει μπορεί να είναι η αντίδρασή του στην πίεση που νιώθει.
Η διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας με όρους που φαίνεται να μην ανταμείβουν την μόρφωση καθώς η ανεργία και οι χαμηλοί μισθοί πιθανά να αποτρέπουν το νεαρό άτομο από το να βρει νόημα στην μόρφωση, άρα στη μάθηση και συνεπώς στην καλή σχολική επίδοση.
Όπως γίνεται κατανοητό, τα παραπάνω αφορούν ιδίως τα μεγαλύτερα παιδιά που φοιτούν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, καθώς οι μεγάλες εντάσεις εξαιτίας ασυνεπούς διαβάσματος και χαμηλών αποδόσεων προκύπτουν τότε που ο μαθητής έχει την ευθύνη του διαβάσματός του και δεν τον βοηθάει ο γονέας, όπως στο δημοτικό.
Είναι σημαντικές όμως οι βάσεις που τίθενται στις μικρές ηλικίες κι εκεί η γονική παρέμβαση και καθοδήγηση μπορούν να είναι καταλυτικές. Έχει αξία λοιπόν στα μικρά παιδιά οι γονείς να βάζουνένα σταθερό πρόγραμμα διαβάσματος που να καλύπτει τις μαθητικές τους υποχρεώσεις, συνυπολογίζοντας όμως τις προσωπικές τους επιθυμίες. Να σημειωθεί ότι ως προς το πρόγραμμα χρειάζεται προσοχή ώστε να μην είναι εξαντλητικό για τον μαθητή και να του αφήνει περιθώριο ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι ή άλλες αγαπημένες δραστηριότητες. Η ενεργή ενασχόληση του γονέα στις πρώτες τάξεις με το διάβασμα μπορεί να είναι επιβοηθητική ώστε το παιδί να κατακτήσει από νωρίς σωστούς τρόπους εκμάθησης που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει στην πορεία μόνο του.
Όσον αφορά τις μεγαλύτερες ηλικίες, είναι απαραίτητο οι γονείς να μπορέσουν να αναγνωρίσουν την άρνηση του παιδιού και να την διερευνήσουν ώστε να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους εκφράζει τούτη την ασυνέπεια στις σχολικές του υποχρεώσεις. Η συζήτηση με συναισθηματική ειλικρίνεια μπορεί να οδηγήσει σε μια καλή επικοινωνία και κατανόηση μεταξύ γονιών και παιδιών όπου υπάρχει ο χώρος να εκφρασθούν αμφίπλευρα οι ανησυχίες, οι δυσκολίες, οι επιθυμίες και οι δυνατότητες με στόχο την συνδιαμόρφωση ενός στόχου για το παιδί. Ωστόσο, ηοριοθέτηση ως προς τις υποχρεώσεις είναι επίσης απαραίτητη ώστε το νεαρό άτομο να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη των υποχρεώσεών του.
Καταλήγοντας, η ουσία μεταξύ των ενδοοικογενειακών σχέσεων βρίσκεται στην αποδοχή της ξεχωριστής ύπαρξης του κάθε μέλους, αποδεχόμενοι πρώτα από όλα τις προσωπικές επιθυμίες του παιδιού και την υποστήριξή του για την πραγμάτωσή τους. Η κινητοποίηση – ως προς την επάρκεια τουλάχιστον στις σχολικές απαιτήσεις – μπορεί να προκύψει όταν ο μαθητής αισθάνεται ότι δεν προσδιορίζεται μόνο από τη σχολική του επίδοση αλλά μπορεί να είναι αποδεκτός ως άτομο το οποίο και αξίζει αλλά και μπορεί να τα καταφέρει στην ζωή του (έστω κι αν αυτό δεν περιλαμβάνει τις σπουδές αλλά κάποια άλλη ενασχόληση).
Μαρία Μαγδαληνή Μάρκου – Ψυχολόγος
Georgia Kotsiopoulou
Ποτέ δεν ήμουν κορίτσι κοκέτα. Σε όλες μου τις παιδικές φωτογραφίες το καλοκαίρι φοράω σορτς –την δεκαετία του 80 τα σορτς είχαν αθλητική και μόνο εμφάνιση με ρίγα στο πλάι- με φανελάκια και τον χειμώνα χοντροκομμένα πουλόβερ και τζιν. Στο γυμνάσιο η καλή μου ‘’στολή’’ ήταν τα καρώ μάλλινα πουκάμισα που ήταν τότε της μόδας και κίτρινα μποτάκια. Δεν ήμουν αγοροκόριτσο, έβαζα λιποζαν και μάσκαρα και τα μαλλιά μου είχαν πάντα ένα καλοχτενισμένο κοκοράκι. Αλλά μέχρι εκεί. Στους γάμους η μαμά επέμενε για κάτι ροζ και φούξια, εγώ δεν αντιστεκόμουν και σήμερα χαζεύω τις φωτογραφίες, ένα θαύμα από φωτοσοπ χωρίς να υπάρχει τότε το φωτοσοπ ήμουν.
Δεν με λες ούτε σήμερα κορίτσι κοκέτα. Προτιμώ τις βερμούδες, τις φόρμες, τα άνετα φορέματα και φούστες, τα boyfriend jeans. All star και σαγιονάρες. Στους γάμους προτιμώ τα μακριά άνετα φορέματα που μπορώ να φορέσω με ίσια παπούτσια. ”Τι λάθος έγινε με μένα;” αναρωτιέμαι.
Θα μου πεις ”πού είναι το πρόβλημα;” Αφού τα έχεις βρει μια χαρά με τον εαυτό σου και τα έχετε συμφωνήσει μια χαρά’’. Θα σου πω εγώ πού είναι το πρόβλημα. Χαζεύω με τις ώρες φωτογραφίες με midi φορέματα στενά στην μέση, θαυμάζω πολύ ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες γόβες και ζηλεύω τα κορίτσια που βλέπω έξω που δεν πνίγονται από τα πολλά αξεσουάρ. Στην ντουλάπα μου έχω πολλά φορέματα που στη Νέα Υόρκη η Κάρι Μπράντσω θα τα έβαζε για να πάει στο μαρκετ αλλά για εμένα είναι τα καλά μου, τα επίσημά μου, τα πολύτιμα. Άρα κατά βάθος θέλω να ντύνομαι έτσι. Ωραία και γυναικεία.
Στις ελληνικές ταινίες τα κορίτσια αν και στενογράφοι πήγαιναν για δουλειά με κομψά midi φορέματα και ζωνάκι στην μέση και τα kitty heels ήταν η μόνη επιλογή για παπούτσια. Πολλές φορούσαν καπελάκι και τα μαλλιά ήταν πάντα καλοχτενισμένα. Ακόμα και τα κορίτσια στις φτωχογειτονιές την φούστα τους και το κραγιόν τους τα είχαν πάντα. Μένοντας στις ελληνικές ταινίες, δεν θυμάμαι καμία κοπέλα να πετάγεται στον μπακάλη ή στο περίπτερο για να πάρει ένα τηλέφωνο όπως κι όπως. Και θα ήθελα να είμαι έτσι. Να είμαστε όλες μας έτσι. Μια πόλη γεμάτη καλοντυμένα, κομψά κοριτσόπουλα. Δεν θα πω κουβέντα για το Χόλιγουντ.
”Τι έγινε στο μεταξύ;” ρωτάω τις φίλες μου. Απλοποιήθηκαν τα πράγματα μου λένε οι περισσότερες αλλά παίρνω και απαντήσεις ‘’δεν βοηθάνε τα πεζοδρόμια για ψηλοτάκουνα παπούτσια’’ και ‘’δεν προλαβαίνουμε να είμαστε κοκέτες’’.
Με χαζεύω που κάθομαι οκλαδόν στο γραφείο με την χακί βερμούδα και το καφέ φανελάκι και σκέφτομαι ότι έχω ένα σμαραγδί φόρεμα μέχρι το γόνατο το οποίο δεν το έχω φορέσει ποτέ μα ποτέ. Μα το λέω ‘’το αγαπημένο μου’’. ‘’Όχι’’ με διορθώνω, ‘’από σήμερα θα γίνει το αγαπημένο μου’’ και σχολάω.
Ξέρω πως το παραπάνω είναι το ιδανικό κλείσιμο για το κείμενο, αισιόδοξο όπως του πρέπει, αλλά μεταξύ μας και εσύ ξέρεις και εγώ ξέρω πως πάλι με τζιν και βερμούδες θα είμαι εγώ και όσα κορίτσια είναι σαν εμένα. Κι ας κοπανάμε το κεφάλι μας γεμάτες ζήλια στον τοίχο, σαν το εικονίδιο του facebook, κάθε φορά που βλέπουμε στο μετρό ένα κορίτσι πολύ περιποιημένο. Κι ας ορκιζόμαστε στον εαυτό μας μετά από κάθε ταινία ή σειρά με καλοντυμένα σύγχρονα κορίτσια πως θα αξιοποιήσουμε την ντουλάπα μας. Ψέμα είναι και ξέρεις.
Πηγή:www.savoirville.gr
Ο Πετράκης έχασε και τους δυο του γονείς, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Έμεινε ολομόναχος, με μία γυναίκα να τον φροντίζει και εμάς τους υπόλοιπους να χάνουμε σιγά σιγά την επαφή μας. Τον είδαμε πριν λίγο καιρό με την κόρη μου όταν ήταν έγκυος εκείνη. Ο Πετράκης όταν την είδε έβαλε τα κλάματα, τη γνώρισε από μακριά κι ας είχε χρόνια να τη δει. Κι εκείνη έτρεξε προς τα εκείνον να τον αγκαλιάσει. Της έκανε νόημα να σταματήσει και της έδειξε τη φουσκωμένη της κοιλιά. Πλησίασε αργά. Δεν την πήρε αγκαλιά για να μην τη χτυπήσει. Της φίλησε την κοιλιά, τα χέρια και το κούτελο.΄Εκατσαν οι δυο τους και μιλούσαν για ώρες. Σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι.
Με πήρε η κόρη μου τηλέφωνο προχτές. «Ρε μαμά, θέλω να δω τον Πετράκη. Μου ‘λειψε. Πάμε;». Την περιμένω με αγωνία να περάσει σε λίγο να με πάρει για να πάμε.
Και ποια η λιγότερο διασκεδαστική; Τι λένε οι έρευνες!
Όπως γνωρίζουν καλά όλοι όσοι μεγαλώνουν παιδιά, κάθε ηλικία έχει τις χαρές και τις δυσκολίες της. Και όσο περνάει ο χρόνος συνειδητοποιείς ότι εκείνο το μωράκι που πίστευες ότι δεν μπορεί να γίνει πιο χαριτωμένο μετατρέπεται σε ένα νήπιο «για δάγκωμα», το οποίο δίνει τη θέση του σε ένα παιδάκι σχολικής ηλικίας γεμάτο ενέργεια και έξυπνες ατάκες, που μεταμορφώνεται σε ένα προέφηβο με τον οποίο διαπιστώσεις ξαφνικά ότι μπορείς να συζητήσεις «κανονικά» ή να δεις μαζί του ταινίες που σ’ αρέσουν κι εσένα. Η ζωή με ένα παιδί είναι γενικά διασκεδαστική! Σε ποια φάση όμως είναι πιο αστεία από ποτέ; Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα αναζήτησαν ερευνητές, ρωτώντας 2.000 γονείς.
Φαίνεται λοιπόν ότι τα παιδιά είναι πιο απολαυστικά από ποτέ όταν είναι στην ηλικία των 5 ετών. Ενώ, τα δύσκολα αρχίζουν αρκετά αργότερα, μετά τα δέκατα γενέθλιά τους.
Σε ό,τι αφορά την πιο διασκεδαστική ηλικία, το 40% των συμμετεχόντων συμφωνεί ότι με ένα 5χρονο στο σπίτι η καθημερινότητα είναι πραγματικά εξαιρετική. Τα 5χρονα λατρεύουν τη μαμά και το μπαμπά και, μολονότι, έχουν το ενδιαφέρον να εξερευνήσουν τον κόσμο, συνήθως το κάνουν εκ του ασφαλούς και μόνο εάν οι γονείς τους βρίσκονται κάπου κοντά. Επιπλέον, έχουν πλέον αναπτύξει αρκετά το λεξιλόγιό τους ώστε να μπορούν να επικοινωνούν κανονικότατα με τους «μεγάλους» και να λένε τις πιο τρυφερές, αστείες και ενδιαφέρουσες ατάκες! Ένα 33% των γονιών επίσης δήλωσε ότι στα 5 τα παιδιά έχουν αποκτήσει ήδη αίσθηση του χιούμορ, ενώ το 23% ότι πλέον αρχίζουν να έχουν δραστηριότητες διασκεδαστικές και για τους γονείς, όπως σπορ.
Από ό,τι φαίνεται όμως, όλη αυτή διασκέδαση δεν κρατάει για πάντα. Σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, κάπου εκεί στην προεφηβεία, τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν, και οι γονείς παραδέχονται από τα 10 έως τα 12 δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να συνεννοηθούν με τα παιδιά τους.
Ακριβώς στη μέση -ανάμεσα στην πιο χαρούμενη και την πιο αγχωτική φάση της ζωής ενός γονιού- βρίσκονται τα βρεφικά και νηπιακά χρόνια.
Ανεξάρτητα από την ηλικία πάντως, οι περισσότεροι γονείς συμφωνούν ότι ο ρόλος μιας μαμάς και ενός μπαμπά μοιράζεται εξίσου (50-50) ανάμεσα στην ευχαρίστηση και τη σκληρή δουλειά.
Συμφωνείτε με τα αποτελέσματα; Ποια είναι κατά τη δική σας γνώμη η πιο διασκεδαστική και ποια ή η λιγότερο ευχάριστη ηλικία;
Πηγή:www.mamamia.gr
Τo team του ελληνικού Marie Claire, παρουσίασε πρόσφατα ένα πείραμα που έκανε μια συνάδελφός τους από το Λονδίνο, η social media editor της βρετανικής έκδοσης του περιοδικού, Kenny Thapoung.
Η Kenny δανείστηκε από την γκαρνταρόμπα του περιοδικού ένα φόρεμα που εύκολα θα έβλεπες στην πασαρέλα της Εβδομάδας Υψηλής Ραπτικής και το φόρεσε για μία εβδομάδα όπου και αν πήγαινε. Στο σούπερ μάρκετ, στο μετρό, στο γραφείο, στις βόλτες της, στα ψώνια, παντού! Η τουαλέτα που διάλεξε είναι Christian Siriano, έχει πολύ μακριά ουρά και είναι από μεταλλιζέ, haute couture ύφασμα. Ότι πρέπει δηλαδή για το πείραμα και για να σε κοιτάνε οι περαστικοί λες και είσαι τρελή. Ή και όχι. Γιατί αν έχεις και το ανάλογο attitude, όλοι θα πιστεύουν ότι είσαι, όχι τρελή, αλλά κάποια σημαντική προσωπικότητα που έχει να πάει σε ένα πολύ fancy πάρτι με άλλες σημαντικές προσωπικότητες, celebrities κλπ.
Να λοιπόν οι συμπεριφορές που παρατήρησε από τον κόσμο στο μετρό, το σούπερμαρκετ, το γραφείο και γενικά σε μέρη που ο κόσμος δεν είναι συνηθισμένος να βλέπει κοπέλες με hautecouture τουαλέτες:
– Δύο φορές στο μετρό, οι επιβάτες μου προσέφεραν θέση παρόλο που δεν είμαι ούτε έγκυος, ούτε ηλικιωμένη.
– Κανείς δεν καθόταν δίπλα μου.
– Με κοιτούσαν όλοι με ανοιχτό το στόμα.
– Με έβγαζαν φωτογραφίες, μάλλον για το Snapchat.
– Τρεις φορές με αποκάλεσαν γοργόνα.
– Μια φορά μου είπαν συγχαρητήρια.
Πάντως, το πείραμα δεν πήγε όπως το περίμενε. Και εξηγεί:
«Πέρα από κάποιους περαστικούς που μου είπαν μια, δυο φορές ‘’ωραία φόρεμα’’, κανείς δεν με ρώτησε που πηγαίνω, κανείς δεν με φλέρταρε και γενικά κανείς δεν μου μιλούσε εκτός γραφείου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες γνωρίζουμε μόνο 1000 άτομα στη ζωή μας, αλλά όταν συναντάς κάποια άτομα που σου φωνάζουν «ΡΩΤΑ ΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΡΑΓΜΑ» (όπως εγώ) και δεν τους μιλάς, τότε τι είναι αυτό τελοσπάντων που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις μια κουβέντα; Πόσες σημαντικές γνωριμίες χάνουμε επειδή κάναμε λάθος υποθέσεις ή απλά επειδή δεν το τολμήσαμε; Για αυτό, ακόμα και η υψηλή ραπτική δεν με έκανε να νιώσω διαφορετική από τους υπόλοιπους. Όλοι θέλουν να ξεχωρίζουν. Όλοι θέλουν να έρχεται καινούριος κόσμος και να τους μιλάει. Στο πρώτο, η τουαλέτα μπορεί να βοηθήσει. Στο δεύτερο είναι άχρηστη. Για αυτό την επόμενη φορά που θα δεις στο μετρό ένα κορίτσι με μία φανταστική τουαλέτα, μην φοβάσαι να την ρωτήσεις πού πηγαίνει. Θα είναι χαρούμενη να το μοιραστεί μαζί σου»
Πηγή:froot.gr