Ο άνθρωπος μπούμερανγκ.
Αυτός  που επιστρέφει. Αυτός  που πάντα επιστρέφει.

Η διαφορά του με το κλασικό μπούμερανγκ, είναι ότι επιστρέφει χωρίς απαραίτητα να τον έχεις πετάξει εσύ. Συνήθως φεύγει μόνος του. Για να επιστρέψει. Κάτι σαν τις μαλακίες, που ως γνωστόν και αυτές επιστρέφονται. Ένα και το αυτό.

  -Γύρισα.

Επιστρέφει τόσο απλά χωρίς προειδοποίηση, όπως ακριβώς έφυγε. Γιατί έτσι. Μια μέρα επιστρέφει. Κι εσύ τον δέχεσαι με μουσική υπόκρουση στα αυτιά σου το “κι όμως δεν είχα δύναμη την πόρτα να σου κλείσω, άνοιξα και τα χέρια μου σφιχτά να σε κρατήσω-νότα”.”Δεν ξέρει ο Αντώνης Βαρδής και ξέρω εγώ;”, σκέφτεσαι προσπαθώντας να δικαιολογήσεις την αδυναμία σου, την επιθυμία σου, την ανύπαρκτη αντίστασή σου. Δέχεσαι τον άνθρωπο μπούμερανγκ, γιατί είσαι ανώτερος άνθρωπος, γιατί μπορεί να πιέστηκε και να έφυγε, μπορεί να έκανες κι εσύ κάποια λάθη και να τον ανάγκασες να φύγει, μπορεί να είχε τις κλειστές του, οκ όλοι έχουμε δικαίωμα να φύγουμε και να μείνουμε με τον εαυτό μας. Αυτά τα υποθέτεις, ίσως και τα ρωτάς και στα απαντάει, αλλά αυτά δεν έχουν σημασία πια.
Σημασία έχει ότι ο άνθρωπος μπούμερανγκ ξαναγύρισε. Κοντά σου.

Και μένει. Και στην αρχή, ή μάλλον στη συνέχεια αυτού που άφησε στη μέση η φυγή του, είναι όλα καλά. Ή μοιάζουν καλά. Για λίγο, για πολύ, για όσο. Σκέφτεσαι ότι του έλειψες, ότι όσο καιρό ήταν μακριά σου αναθεώρησε κάποια πράγματα, εκτίμησε πέντε καλά στοιχεία σου, έδωσε τόπο στην οργή που του προκαλεί το γεγονός ότι είσαι γκρινιάρα, απαιτητική, ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις, ότι θες παραπάνω από όσα θέλει αυτός. Και ότι θες παραπάνω παραπάνω από όταν θέλει αυτός. Κυρίως.

Και φεύγει. Πάλι. Όταν θέλει αυτός. Χωρίς εξηγήσεις και αυτήν την φορά, ή τουλάχιστον χωρίς εξηγήσεις που σε καλύπτουν. Και μένεις να αναρωτιέσαι τι λάθος έκανες. Πάλι. Πάλι αναρωτιέσαι, πάλι θεωρείς ότι έκανες λάθη. Που μπορεί και να έκανες δηλαδή, άνθρωπος είσαι, εδώ κάνει λάθη η στατιστική, εσύ δεν θα κάνεις? Κι όσο αναλογίζεσαι τα λάθη σου και τα σωστά σου, εκείνος κάνει το “μαζί” “χώρια”, το “εμείς” “εγώ”, το “γιατί?” “δεν είμαι στα καλά μου” , “θέλω χρόνο”, “θα τα πούμε”, “δεν φταις εσύ εγώ φταίω”. Και περιμένεις. Να περάσουν τα δικά του, να περάσει ο χρόνος, να περάσει η μέρα, η νύχτα, ο μήνας, η ζωή.

Και πάνω που αποφασίζεις να περάσεις εσύ παρακάτω επιστρέφει πάλι. Και από Αντώνης Βαρδής γίνεσαι Μαρινέλλα. “Και να που γύρισες έστω κι αργά-νότα”. Γύρισε. Αρκεί. Και ελπίζεις πάλι στο “μαζί”, στο “εμείς”, στο να μην κάνεις πάλι λάθη, στο να μην πάθει πάλι το “φευγιό”. Ελπίζεις. Και προσπαθείς. Για δύο. Του αφήνεις χώρο, χρόνο, αέρα, κι ας πνίγεσαι εσύ από όλο αυτό.

Αλλά αλίμονο. “Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ”, αλλά εσύ δεν είσαι η μάνα του. Και κλαίς όταν ξαναφεύγει. Αλλά σιγά σιγά συνήθισες. Και το φευγιό και το να είσαι μόνη σου. Με και χωρίς αυτόν. Και αρκετά με τον Αντώνη Βαρδή, αρκετά με την Μαρινέλα και τον Πάριο, αρκετά και με τον Παντελίδη. Μόνο Μπόνο ” i can live with or with out-nota”, λες και συνεχίζεις γιατί δεν έχεις χρόνο για άλλο μ-πόνο.

Τινάζεις μαλλί μπροστά στον καθρέφτη, πρήζεις τους φίλους, τρως πίτσες, πίνεις πέντε μαργαρίτες, και σιγά σιγά συνεχίζεις. Όσο κι αν ελπίζεις την επιστροφή του, όσο κι αν την φοβάσαι, όσο κι αν θυμάσαι κάποια στιγμή τα αρνητικά που θυμάσαι γίνονται πιο πολλά από τα θετικά. Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως κι εσύ έμαθες πια, έπαθες και έμαθες. Θύμασαι μια αγγλική ιστοριούλα  που λέει πως “την πρώτη φορά πέφτεις σε μια λακούβα, σηκώνεσαι περπατάς, την ξαναπέφτεις στην λακούβα, ξανασηκώνεσαι, ξαναπερπατάς ξαναμαναπέφτεις στην λακούβα, την επόμενη φορά σηκώνεσαι και αλλάζεις δρόμο”. Κι εσύ άλλαξες. Δρόμο χωρίς αδιέξοδα.

Και ο άσωτος γυρνάει. Σαν τον δολοφόνο που γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Ίσως για να δει αν άφησε ίχνη, ίσως για να δει αν αποτελείωσε το θύμα. Τα ίχνη του τα έσβησες, το θύμα επέζησε τελικά.

Και κάποια μέρα θα χτυπήσει το κουδούνι, ή το τηλέφωνο και θα δεις ότι είναι αυτός.

-Ξαναγύρισες ε;-νότα”, θα πεις σαν τον  ΛΕ.ΠΑ

-Ναι…, θα πει ολόχαρος

-Και τι θες, τελετή υποδοχής; , θα πεις. Και θα πετάξεις το μπούμερανγκ μακριά ξέροντας πως και να γυρίσει δεν θα είσαι εκεί για να το πιάσεις. Γιατί αυτή τη φορά το “πέταξες” εσύ.

Πηγή

Διαβάστηκε εδώ: anapnoes.gr

Ο Indigo γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 2012 και από εκείνη τη μέρα και μετά, οι γονείς του τον βιντεοσκοπούσαν καθημερινά τουλάχιστον μία φορά μέσα στη διάρκεια της μέρας.

Για τα πρώτα του γενέθλια έφτιαξαν ένα όμορφο βίντεο, βάζοντας ένα δευτερόλεπτο της κάθε του μέρας!

Το αποτέλεσμα… υπέροχο!

Πηγή:www.eimaimama.gr

Εντόπισε τα σημάδια εκείνα στη συμπεριφορά του που μαρτυρούν ότι ο βίος δεν θα είναι ανθόσπαρτος.

Ο γάμος δεν είναι αυτοσκοπός. Ο γάμος είναι μια απόφαση που προκύπτει μέσα από την αγάπη και τον έρωτα δυο ανθρώπων. Μην βιάζεσαι, λοιπόν, Πάρε το χρόνο σου και επιβεβαίωσε με λίγο παραπάνω ωριμότητα ότι έχεις βρει όντως το άλλο σου μισό.

1.Σας μειώνει και σας υποτιμά μπροστά σε φίλους και συγγενείς ενώ ταυτόχρονα εκείνος καμαρώνει για τα δικά του «επιτεύγματα»
2.Είστε πραγματικά αντίθετοι – πέρα από το επιθυμητό «τα αντίθετα έλκονται»! Δεν ταυτίζεστε ούτε σε αυτά που σας αρέσουν να τρώτε, ούτε στον τρόπο που χαλαρώνετε και διασκεδάζετε, ούτε τι σας αρέσει να κάνετε στις διακοπές ή στο σπίτι. Και όχι μόνο δεν ταιριάζετε αλλά στην πραγματικότητα ενοχλείστε ο ένας από τον άλλον. Μα γιατί κάθεστε ακόμη;!
3. Αποφεύγει συνεχώς τις κοινωνικές συναναστροφές με δικά σας φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα προφασιζόμενος δουλειές ή ότι θέλει να περνάτε περισσότερες ώρες μαζί. Σταδιακά σας βλέπουμε πλήρως απομονωμένη!

5.Το σεξ είναι απλά συμπαθές. Όχι μην περιμένεις να φτιάξει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Και ούτε είναι θέμα για συζήτηση και πρόβες.

6.Προσέχει υπερβολικά την εμφάνιση του σε σημείο εμμονής ξεχνώντας εντελώς να δώσει λίγη προσοχή και σε εσάς ή να αφιερώσει χρόνο σε εσάς – θα είναι ή στο γυμναστήριο ή στη διαιτολόγο του.
7.Που και που πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται την όλη οργάνωση του γάμου με θολό το δικό του πρόσωπο και όλο το ενδιαφέρον να πέφτει σε όλα τα υπόλοιπα θέματα της οργάνωσης. Κοινώς, σας νοιάζει ελάχιστα το γεγονός ότι παντρεύεστε τον συγκεκριμένο και περισσότερο ο γάμος ως event. (Μήπως να το ξανασκεφτείς; Με ένα άλλο πρόσωπο; Πιο «φωτεινό»;;!).

Πηγή:www.gamos.gr

Διαβάστε τι λέει ένα γλυκό παιδάκι αξίζει: Είμαι ΑΜΕΑ. Kαι τι σας πειράζει ;

Είμαι ΑΜΕΑ.

Δε γεννήθηκα έτσι, αλλά αναγκάστηκα να συμβιβαστώ. Δεν θα πω ότι μου ήταν εύκολο. Πόσο απλό είναι, άλλωστε, να δεχτείς ότι δε θα κουνήσεις ποτέ ξανά τα πόδια σου;
Ότι δε θα ξανατρέξεις;

Ή σε άλλες περιπτώσεις ότι δε θα δεις; Ή δε θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου;
Δεν είναι εύκολο. Κι απαιτεί μεγάλη δύναμη.

Δύναμη που κανείς δεν πιστεύει πως διαθέτει αλλά αναγκάζεται να τη βρει. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Με κόπο αλλά και πείσμα.

Για να αντιμετωπίσω πρώτα από όλα τον εαυτό μου. Το μαύρο που ξεχυνόταν από μέσα μου κι απειλούσε να με βυθίσει στην πιο βαθιά κατάθλιψη.

Στο καταπιεστικό αίσθημα του ανήμπορου.

Πώς να εγκλωβιστείς σε ένα σώμα που δε συμβαδίζει με την ψυχή σου; Που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις επιθυμίες και τις ανάγκες σου;

Δύσκολο. Αλλά όχι ακατόρθωτο.

Όταν περάσει η πρώτη μπόρα, το μαύρο αρχίζει να ξεθωριάζει. Πως αλλιώς, αφού πλάστηκαν να επιβιώνουν οι άνθρωποι. Να γαντζώνονται με πείσμα στη ζωή και να ανθίζουν όπως τα αγριολούλουδα στις πέτρες.

Οι νέες συνθήκες ζωής συνηθίζονται κι έρχεται το πιο δύσκολο όλων.
Εσείς.

Όλοι εσείς που βασίζεστε στα δύο γερά σας πόδια και βλέπετε με τα υπέροχα ολοκάθαρα μάτια σας και κρατάτε τη δική μου τύχη στα δυνατά σας χέρια.

Εσείς που με κατατάσσετε σε πολίτη 2ης κατηγορίας και γυρνάτε με συμπόνια το κεφάλι από την άλλη μεριά, κάθε φορά που παλεύω να διασχίσω το δρόμο.

Θα βοηθούσε, ξέρετε, ΑΝ αντί για τη λύπηση σας είχατε την καλοσύνη να μην παρκάρετε πάνω στο πεζοδρόμιο, να μη φράζετε τη διάβαση ΑΜΕΑ.

Οι κυλιόμενες σκάλες και οι ανελκυστήρες των Μ  Μ .Μ δουλεύουν κατά βούληση. Ράμπες ΑΜΕΑ υπάρχουν μεν, γιατί ποιος θέλει να πληρώνει πρόστιμα, αλλά βρίσκονται εξαφανισμένες.

Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ καν να βγω από το σπίτι μου. Δεν μπορώ να πάω στη δουλειά μου, το γιατρό μου, στους φίλους μου.

Θέλω να μετακινηθώ στην πόλη μου κι εσείς την κάνατε να φωνάζει προσβλητικά πως δε φτιάχτηκε για μένα!

Που είναι τα δικαιώματα μου; Έπαψα να είμαι αρτιμελής, μα παραμένω άνθρωπος.
Θα βοηθούσε αν κάνατε τον κόσμο μας προσιτό σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Αν τους δίνατε πίσω το δικαίωμα στη ανεμπόδιστη μετακίνηση, την εργασία, τη διασκέδαση.

Μα πάνω από όλα το δικαίωμα στη ζωή.

Ο ωχαδερφισμός και η αδιαφορία κάνουν τους ανθρώπους απολίτιστους και ρατσιστές.
Τι έγινε; Σας πειράζει ο όρος; Θίγει το αίσθημα ανθρωπιάς σας;

Μήπως θυμάστε που την θάψατε;

Ρατσιστής δεν είσαι μόνο όταν διαχωρίζεις τους ανθρώπους βάσει χρώματος και καταγωγής. Είσαι κι όταν αναγνωρίζεις  πως υπερτερείς απέναντί τους λόγω της υγιούς σωματικής σου διάπλασης.

Είμαι ο σύζυγος, ο πατέρας, ο αδερφός, ο γιος, ο εγγονός, όλων σας.
Γιατί με αντιμετωπίζετε σαν ξένο; Γιατί  παλεύετε να με κάνετε αόρατο;
Δεν είμαι μηδενικό. Μα δεν είμαι και μονάδα. Είμαστε πολλοί.

Άνθρωποι λιγότερο προνομιούχοι που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα μας με αξιοπρέπεια.
Βοηθήστε μας να τη διατηρήσουμε.

Ζώντας σε μια πόλη που μας επιτρέπει να κυκλοφορούμε.
Μη με λυπάστε. Απλά σεβαστείτε με.

ΑΜΕΑ είμαι, όχι ανάπηρος. Αυτός ο χαρακτηρισμός ίσως να ανήκει σε άλλους, που πατούν γερά στα πόδια τους, έχουν 10/10 όραση μα εθελοτυφλούν.

Καταδικάζοντας την κοινωνία που τους ζει στον πιο βαθύ Μεσαίωνα. Μα αυτό δεν αξίζει σε κανέναν μας. Ούτε σε μένα μα ούτε και σε σας.

Μήπως, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε κάτι γι’ αυτό όσο είναι καιρός;
Τι λέτε να ξεκινούσαμε από τώρα;

Σεβασμός: Γράμματα οκτώ, αξία ανυπολόγιστη.

Ανθρωπιά: Γράμματα οκτώ, αξία χαμένη, την ψάχνουμε…

www.diaforetiko.gr   /  www.trollarw.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.newsitamea.gr

Τα κουτάβια – γενικότερα τα σκυλιά – πάντα ψάχνουν ένα ζεστό και μαλακό μέρος για να κοιμηθούν. Τις περισσότερες φορές η αγκαλιά μας και ακόμα περισσότερο το ζεστό κορμάκι ενός ανθρώπινου μωρού είναι ότι καλύτερο. Δείτε φωτογραφίες που θα σας κάνουν να λιώσετε από αγάπη και τρυφερότητα.

Πηγή:www.petsonly.gr

Ψάχνεις ιδέες για χειμωνιάτικα σχέδια νυχιών; Λατρεύεις τα σκούρα και ψυχρά χρώματα; Δες ποια σχέδια και χρώματα ταιριάζουν με τον φετινό Χειμώνα!

Η περιποίηση του μανικιούρ είναι ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας της γυναίκας. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι nail artists για να μας διευκολύνουν όταν δεν βρίσκουμε κάποια καλή ιδέα για σχέδιο.

Τώρα όμως που είναι ακόμη η αρχή της σεζόν και έχουν κυκλοφορήσει όλες οι collection, μπορείς πολύ εύκολα να κλέψεις μερικές ιδέες από τους μεγάλους οίκους μόδας. Από τα μινιμαλιστικά μανικιούρ έως και τα πιο φανταχτερά θα βρεις αμέτρητες ιδέες.

20 εντυπωσιακά μανικιούρ για το Χειμώνα

Αυτό που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι ότι αλλάζει η εποχή και δεν μπορείς να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς όλα αυτά τα χρώματα που είχες το καλοκαίρι. Πολλές φορές παρασυρόμαστε από την αδυναμία που έχουμε σε κάποιο χρώμα, χωρίς να το καταλάβουμε.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να ξεχάσεις τα αγαπημένα σου χρώματα, απλά επέλεξε μια διαφορετική πιο σκούρα απόχρωση.

Άφησε λοιπόν λίγο στην άκρη όλα τα φανταχτερά και έντονα χρώματα που χρησιμοποιούσες μέχρι σήμερα και δώσε χώρο στα πιο ψυχρά και ουδέτερα χρώματα που είναι στη μόδα. Μην ξεχνάς ότι όλα έχουν την μαγεία τους!

Τώρα όσο για τα σχέδια πειραματίσου με το Ombre που και το Half-Moon που θα φορεθούν πολύ φέτος και όπως πάντα με όλες τις παραλλαγές του γαλλικού μανικιούρ, είτε με στρας και λευκό χρώμα, είτε με αντιθέσεις χρωμάτων και σχεδιάκια.

Πηγή:www.xerolas.eu