Του Ανδρέα Δημητριάδη

Θυμάστε τη δική μας παιδική ηλικία; Βγαίναμε έξω, παίζαμε στο δρόμο, σε παιδικές χαρές, εργοτάξια, βρωμιζόμασταν, παίζαμε με τα ζώα και χαιρόμασταν την κάθε στιγμή που περνούσε. Οι γονείς μας γυρνούσαν από τη δουλειά και διάβαζαν εφημερίδα, έβλεπαν τηλεόραση, έπιναν καφέ με τους γείτονες και το μόνο που μας έλεγαν ήταν να γυρίσουμε μόλις νυχτώσει. Ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα.

Με τα δικά μας παιδιά όμως συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Αρχικά, αργούμε να κάνουμε παιδιά. Ίσως κιόλας να αργούμε πιο πολύ από ότι θα έπρεπε. Τώρα δικαιολογείται εν μέρει αυτό, λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης. Πριν μερικά χρόνια όμως, η προτεραιότητά μας ήταν να κάνουμε πρώτα καριέρα και μάλιστα, όταν κάναμε παιδιά στα 40 μας, ισχυριζόμασταν ότι «δε το μετανιώσαμε, γιατί το κάναμε για την καριέρα» ή «θέλαμε πρώτα να μαζέψουμε λεφτά και μετά να κάνουμε οικογένεια». Δεν έχει σημασία βέβαια που πολλοί από εμάς ξέραμε ότι η υποτιθέμενη καριέρα μας δεν είχε καμία ελπίδα να φτάσει στο απόγειό της.

Στέλνουμε τα παιδιά μας να μάθουν ξένες γλώσσες, σκάκι, υπολογιστές, μπαλέτο, κολύμβηση, καράτε, πιάνο και δεν χάνουμε κανένα παιδικό πάρτι. Τα αναγκάζουμε να ζουν σε τρελούς ρυθμούς και τα φορτώνουμε με ένα σωρό δραστηριότητες, ώστε να γίνουν κοινωνικά, έξυπνα, ανταγωνιστικά, δημιουργικά.

Σε γενικές γραμμές, δεν τα χάνουμε από τα μάτια μας. Αποτελούν ουσιαστικά την επέκταση του εαυτού μας και δεν ξεφεύγουν ποτέ από το άγρυπνο βλέμμα μας. Τα έχουμε να κοιμούνται στο κρεβάτι μας μέχρι να πάνε σχολείο και συχνά, προσπαθούμε να προσλάβουμε μπέιμπι σίτερς πανεπιστημιακού επιπέδου, ώστε να τους μεταβιβάσουν από μικρή ηλικία σπουδαίες γνώσεις. Ακόμα και στην εφηβεία τους, που μπορούν πια να κυκλοφορούν μόνα τους, εξακολουθούμε να τα ελέγχουμε μέσω των κινητών τηλεφώνων τους.

Ακόμα και χωρίς να το θέλουμε, τα κάνουμε να νομίζουν ότι ο σκοπός του μαθητή είναι να κερδίζει βραβεία, μετάλλια και διακρίσεις και καταλήγουν να νιώθουν ότι είναι άχρηστα αν αποτύχουν σε ένα τεστ. Και φυσικά, στη δική μας παιδική ηλικία σπάνια άκουγες ότι ένα παιδί ήταν «προικισμένο», ενώ τα δικά μας είναι όλα ταλαντούχα και πανέξυπνα. Έτσι πρέπει άλλωστε.

Σαν γονείς, πολλές φορές γινόμαστε ψυχωτικοί με τη διατροφή τους και προσπαθούμε να τα ταΐζουμε με βιολογικά προϊόντα, που δεν έχουν γλουτένη, φυτοφάρμακα, τρανς λιπαρά κλπ, παρόλο που σαν παιδιά τρώγαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας και δεν πάθαμε τίποτα. Ενώ εμείς στην ηλικία τους κάναμε δουλειές στο σπίτι – κι όχι πάντα ελαφριές – στα δικά μας παιδιά δεν αναθέτουμε καμία απολύτως, είτε γιατί δεν θέλουμε να τα ζορίσουμε, αλλά είτε και γιατί με τόσες δραστηριότητες που τους φορτώνουμε, δεν έχουν πια ελεύθερο χρόνο.

Σε μερικά χρόνια όμως που τα παιδιά μας θα έχουν μεγαλώσει, θα παραπονιούνται ότι τα παραχαϊδέψαμε και δε τα διδάξαμε πώς θα γίνουν κάποτε ανεξάρτητα, πώς θα ανοίξουν το δικό τους σπίτι, πώς θα αποταμιεύουν και πώς είναι να κάνουν λάθη, ώστε να μάθουν από αυτά. Θα μας κατηγορήσουν ότι χρειάζονταν περισσότερους κανόνες και λιγότερες κοινωνικές επαφές, λιγότερη εξοικείωση με την τεχνολογία και τις επιστήμες και παραπάνω καθοδήγηση σχετικά με το πώς ένα άτομο μπορεί να επιβιώσει μόνο του, χωρίς να έχει τους γονείς του πάνω από το κεφάλι του.

Στο τέλος, μπορεί να δούμε τα παιδιά μας να αποτυγχάνουν στη ζωή τους ή να γίνουν δυστυχισμένα, όπως πολλοί από εμάς, που ποτέ δεν έκαναν αυτά που ονειρεύονταν. Δεν είναι κακό να παίρνουμε συμβουλές από βιβλία, διαδίκτυο και οποιαδήποτε άλλη πηγή, πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι το πώς πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά δεν αλλάζει με τα χρόνια. Πάντα θα είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί, πρέπει όμως να το αφήνεις να είναι παιδί για όσο καιρό κρατά η παιδική του ηλικία.

Πηγή:www.babyads.gr

Όσοι έχετε κόρες ή έχετε γνωστούς, συγγενείς και φίλους με κόρες, ίσως να προσέξατε την «πριγκιπισσοκουλτούρα» που επικρατεί στο κοριτσίστικο παιχνίδι και στην κοριτσίστικη ένδυση. Εμπνευσμένοι από γνωστά (αλλά αναχρονιστικά) παραμύθια, περνούν στα μικρά κορίτσια το μήνυμα ότι είναι πριγκίπισσες (κάτι το δελεαστικό που προσδίδει μια ψευδαίσθηση μοναδικότητας και τιμής) που όμως περιμένουν τον πρίγκιπα του παραμυθιού να τις παντρευτεί. Η έννοια της πριγκίπισσας είναι δελεαστική και για τους γονείς, αφού στα μάτια τους η κόρη γίνεται ξεχωριστή, ευγενής, ανώτερη, γαλαζοαίματη- και με προεκτάσεις ομορφιάς φυσικά, γιατί όλες οι πριγκιποπούλες πρέπει να είναι όμορφες.

Το διαφημιστικό λοιπόν δέλεαρ είναι εμφανές: στέμματα, ροζ πριγκιπικά φορέματα, σκήπτρα, κάστρα στα οποία είναι έγκλειστη η πριγκίπισσα (το πολύ πολύ να καβαλήσει μια άμαξα που θα την πάει σε έναν χορό), όλα αυτά πασπαλισμένα με το απαραίτητο γκλίτερ που θα δώσει μια λάμψη στην κοριτσίστικη φαντασίωση.

Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Γιατί μπορεί να είναι παιδαγωγικά λανθασμένη αυτή η προσέγγιση;

• η πριγκίπισσα έχει ως στόχο όχι να γίνει βασίλισσα αλλά να παντρευτεί τον πρίγκιπα που θα έρθει να τη σώσει από την ανύπαντρη κατάστασή της. Το πολύ πολύ να γίνει βασίλισσα στο πλευρό του βασιλιά της.
• οι ενδυματολογικές προτιμήσεις του στυλ «πριγκίπισσα» είναι μικρογραφίες φορεμάτων τύπου «μις υφήλιος», με άβολα ρούχα, φουρό, ψηλά τακούνια και ακριβά κοσμήματα. Με τέτοια άβολα και καθαρά ρούχα δεν μπορείς να  εξερευνήσεις τον κόσμο αλλά μόνο να κάθεσαι ή να χορεψεις για λίγο βαλς.
• τα ενδιαφέροντα μιας πριγκίπισσας είναι ο καλωπισμός (προσέξτε ότι πλέον κυκλοφορούν και παιδικά καλλυντικά!), το κέντημα, η χαμογελαστή όψη και η ευγενική συμπεριφορά προς τους υπηκόους. Όχι η στρατηγική, η διοίκηση, οι επιστήμες, το διάβασμα, το κυνηγι.
• ο τελικός προορισμός της πριγκίπισσας είναι ο γάμος και το μόνο εφόδιο που χρειάζεσαι στη ζωή είναι η ομορφιά. Η υπέρμετρη έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση σύμφωνα με πολλές έρευνες συνεισφέρει στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, στην κατάθλιψη, στην εμφάνιση διατροφικών διαταραχών και σε υπερβολικά σεξουαλικές συμπεριφορές.
• η πριγκίπισσα στα παραμύθια χρειάζεται σωτηρία από κάτι (δράκο, κακιά μητριά, μάγια κτλ.) και μόνο κάποιος άλλος (ο πρίγκιπας) μπορεί να τη σώσει. Έτσι δε διδάσκεται η αυτονομία και η αυτοπεποίθηση αλλά η παθητικότητα και η αβοηθησία.
• Ο πρίγκιπας επωμίζεται όλη την ευθύνη και για τον εαυτό του και για την κοπέλα, η οποία ούτε καν τον βοηθάει στις μάχες που πρέπει να δώσει.

Η εταιρία Ντίσνεϋ έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για τα λανθασμένα γυναικεία (αλλά και αντρικά!) πρότυπα που παρουσιάζονται στις περισσότερες παιδικές ταινίες της. Με μια πιο προσεκτική παρατήρηση, διαπιστώνουμε ότι οι πριγκίπισσες είναι γλυκιές, τσαχπίνες, χαριτωμένες, σέξι, με πολύ λεπτή μέση, σφιχτά ρούχα και στημμένη πόζα.

Αν λάβουμε υπόψη τους χαρακτήρες, ο ρόλος της γυναίκας εμφανίζεται ως ιδιαίτερα περιορισμένος και υποτιμημένος. Οι ταινίες αυτές δεν αποτελούν μόνο ψυχαγωγία αλλά και μαθήματα για τα μικρά παιδιά που απορροφούν μηνύματα και ενστερνίζονται διδάγματα συμπεριφοράς και εξωτερικής εμφάνισης. Ακόμα και η εξαίρεση, η πρωταγωνίστρια Μερίντα στην ταινία Brave, δε γλίτωσε από τη σεξουαλικοποίηση της εικόνας της:

_________

Πηγή:  educpsychology.blogspot.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς είναι ο κόσμος μέσα στη μήτρα; Τι βλέπουν και τι ακούνε τα έμβρυα εκεί; Τι ακριβώς μαθαίνουν πριν έρθουν στον κόσμο και πώς προετοιμάζονται για εκείνη τη «μεγάλη» ημέρα;

Για χρόνια, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι τα μωρά γεννιούνται χωρίς καμία γνώση σχετικά με τον έξω κόσμο. Πρόσφατες έρευνες αμφισβητούν αυτήν την υπόθεση προσφέροντας πληροφορίες για τα όσα τα μωρά καταλαβαίνουν μέσα στη μήτρα της μητέρας τους. Και είναι όλες πολύ ενδιαφέρουσες!

Τα μωρά βλέπουν
Τα μάτια των εμβρύων μέχρι και τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης είναι κλειστά. Το τελευταίο τρίμηνο όμως που τα μάτια τους ανοίγουν, η όρασή τους αναπτύσσεται κανονικά. Για αυτό και αν βάλετε έναν φακό με έντονο φως στην προς τη μήτρα, το έμβρυο είναι πιθανό να αλλάξει στάση του σώματος ή να κλείσει τα μάτια του, καθώς το έντονο φως το ενοχλεί!

Τα μωρά καταλαβαίνουν τη γλώσσα που μιλάμε
Σύμφωνα με ευρήματα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Acta Paediatrica, το έμβρυο όχι μόνο ακούει τη μητέρα του αλλά μπορεί ενδεχομένως και να την καταλάβει. Η νέα έρευνα , μας λέει ότι τα μωρά αρχίζουν να απορροφούν τη γλώσσα όταν είναι στη μήτρα τις τελευταίες 10 εβδομάδες της κύησης-νωρίτερα από ότι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες. Τα νεογνά, μάλιστα, μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ της μητρικής γλώσσας της μητέρας και ξένων γλωσσών λίγες ώρες μετά τη γέννηση.

Τα μωρά ξέρουν πώς αισθάνεται η μαμά τους
Το μωρό σας ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, τι σημαίνει δέσιμο με τη μητέρα, πριν ακόμη….γεννηθεί. Και αυτό γιατί και μέσα στην κοιλιά σας δοκιμάζει γεύσεις, ακούει και αισθάνεται τη διάθεσή σας. Όπως μάλιστα μας λένε οι έρευνες, η γεύση του αμνιακού υγρού είναι ιδιαίτερα «διαφωτιστική» για την διάθεση μας, μια που κάθε φορά που το μωρό μας παίρνει μια μικρή γουλιά από το αμνιακό υγρό, γεύεται ταυτόχρονα και το πώς νιώθουμε. Αν για παράδειγμα, ξαφνικά ζήσετε μια αγχωτική εμπειρία, το αμνιακό υγρό αλλάζει γεύση.

Τα μωρά ακούνε
Και μάλιστα πολύ καλά. Έρευνες δείχνουν, πως το εσωτερικό αυτί είναι το μοναδικό αισθητήριο όργανο που αναπτύσσεται πλήρως πριν από τη γέννησή μας, φτάνοντας στο ενήλικο μέγεθός του στη μέση της εγκυμοσύνης. Έτσι, το μωρό αρχίζει να αντιλαμβάνεται τους ήχους μέσα στη μήτρα γύρω στα μισά του δευτέρου τριμήνου. Για την ακρίβεια, η ακοή του αναπτύσσεται γύρω στην 28η εβδομάδα, οπότε και αρχίζει να αντιλαμβάνεται τους ήχους. Καθώς περνούν οι εβδομάδες, οι ήχοι αρχίζουν να φτάνουν λίγο πιο καθαρά στα αφτάκια του και ίσως ξεχωρίζει τις φωνές που ακούει συχνότερα. Προς το τέλος της εγκυμοσύνης, την 35η εβδομάδα, η ακοή του είναι ολοκληρωμένη και καθώς τα τοιχώματα της μήτρας και η κοιλιά σας έχουν διασταλεί και έχουν γίνει πιο λεπτά, οι ήχοι φτάνουν πιο έντονοι τώρα μέσα στη μήτρα σας. Αυτό μπορείτε να το καταλάβετε και από τις αντιδράσεις του. Ένας δυνατός και απότομος ήχος, π.χ. ένα δυνατό κορνάρισμα ή ένας συναγερμός, μπορεί να κάνει το μωράκι μέσα στην κοιλιά σας να… αναπηδήσει ή να κάνει μια έντονη στροφή ή να κλωτσήσει.

Τα μωρά θυμούνται
Όπως μας λένε οι έρευνες, τα μωρά μπορούν να θυμούνται συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια που άκουσαν ενώ βρίσκονταν στην κοιλιά της μητέρας τους, ακόμη και ένα χρόνο μετά τη γέννησή τους. Αν και η ικανότητα των βρεφών να συγκρατούν πληροφορίες στη μνήμη τους κατά την κύηση ήταν γνωστή από παλαιότερες έρευνες, οι επιστήμονες θεωρούσαν ως τώρα ότι οι αναμνήσεις αυτές δεν διατηρούνται περισσότερο από ένα μήνα μετά τη γέννηση.

Τα μωρά ονειρεύονται
Κι όμως με τη βοήθεια υπερήχων, οι ερευνητές έχουν βρει αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι τα μωρά στη μήτρα εμφανίζουν ταχεία κίνηση των ματιών κατά τη διάρκεια του ύπνου REM, γεγονός που συνδέεται με τα όνειρα. Αυτό συμβαίνει γύρω στις 32 έως 36 εβδομάδες. Κανείς δεν ξέρει αν πραγματικά ονειρεύονται, δεδομένου ότι τα κύματα του εγκεφάλου τους δεν μπορούν ακόμη να καταγραφούν από τους ειδικούς, αλλά οι γιατροί πιστεύουν ότι σίγουρα είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, οι συνήθειες ύπνου των εμβρύων σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης τους μοιάζουν πολύ με εκείνες των νεογνών: Ξοδεύουν πολύ χρόνο στην διάρκεια του ύπνου REM, αλλά και σε έναν ήσυχο, βαθύ ύπνο, όπου δεν υπάρχει καθόλου κίνηση των ματιών.

Πηγή:www.healingeffect.gr