Το Rock & Chic είναι η τάση της Μόδας που θα επικρατήσει την φετινή σεζόν σε ρούχα και αξεσουάρ. Τα σχέδια στα νύχια δεν μπορούν λοιπόν να έχουν άλλο ύφος! Πως όμως θα ακολουθήσεις αυτό το στυλ; Μήπως ένα απλό μαύρο μετά από λίγο το βρίσκετε βαρετό;

Και όμως μπορείτε να παίξετε με το μπορντό, το γκρι, το κόκκινο, τα μεταλλικά χρώματα ακόμα και με το ροζ.

Τι θα λέγατε να παίξετε με σχέδια και διαφορετικά ήδη που όμως θα σας δίνουν μια rock διάθεση.Τα τρουκς σε συνδυασμό με τις σκούρες αποχρώσεις, αλλά και το ματ εφέ σε συνδυασμό με γυαλιστερές λεπτομέρειες θα είναι από τις βασικές εμπνεύσεις. Τα negative σχέδια, δαντέλες, φιόγκοι, μεταλλικές υφές και ματ, αλυσίδες και glitter θα σας σώσει!

Πάμε να τα δούμε;

Πηγή:www.xerolas.eu

Μια καινοτόμα διαφήμιση για την ευαισθητοποίηση ενάντια της παιδικής κακοποίησης δεσπόζει στους δρόμους της Ισπανίας και συγκεντρώνει έντονο ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα πόστερ που δίνει διαφορετικό μήνυμα σε ενήλικες και σε παιδιά – την ίδια στιγμή.

Μια οργάνωση κατά της παιδικής κακοποίησης, η Anar Foundation, δημιούργησε μια κυρτή επιφάνεια, που δείχνει διαφορετικές εικόνες ανάλογα με τη γωνία από την οποία κοιτάς την αφίσα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όταν οι μεγάλοι -ή οποιοσδήποτε πάνω από ένα συγκεκριμένο ύψος- κοιτούν τη διαφήμιση, βλέπουν μόνο την εικόνα ενός λυπημένου αγοριού και τα λόγια “Κάποιες φορές, η κακοποίηση των παιδιών είναι εμφανής μόνο σε αυτά που τη ζούνε”.

Τι βλέπουν οι ενήλικες και τι τα παιδιά.

Ωστόσο, όταν την κοιτά ένα παιδί βλέπει μελανιές στο πρόσωπο του παιδιού και διαβάζει ένα διαφορετικό μήνυμα: “Αν κάποιος σε χτυπάει, τηλεφώνησέ μας και θα σε βοηθήσουμε. Τηλ. 116111″.

Η διαφήμιση απευθύνεται κυρίως στα παιδιά και σχεδιάστηκε έτσι ώστε το κρυφό μήνυμα να είναι εμφανές σ’ αυτά και μόνο, ακόμη κι αν αυτός που τα κακοποιεί είναι μαζί τους και στέκεται δίπλα τους.

Πηγή:www.childit.gr

Μια ζωγραφιά του γιου μου, μου έδωσε το έναυσμα για  αυτή την ανάρτηση. Μου θύμισε τους καθηγητές μου από τη σχολή που μας μάθαιναν πόσο σημαντική είναι η ζωγραφιά ενός παιδιού.

Τα αγόρια μου είναι ζωηρά όταν δεν έχουν κάποιον ασχοληθεί μαζί τους ή δεν έχουν τι να κάνουν. Έτσι εκείνο το πρωί σκέφτηκα να δώσω στο μικρό μου τα δικά μου χρώματα και ένα πινέλο για να ζωγραφίσει. Θα έδινε τις ζωγραφιές του δώρο στο θειο και τη θεία του. Ξεκίνησε κάνοντας το βουνό. Στη συνέχεια στη θάλασσα και μετά τον ήλιο. Μάλιστα είπε αφού μπορώ να ζωγραφίσω ένα λουλούδι μπορώ και τον ήλιο. Και τότε θέλησε να προσθέσει ουρανό.  Ματια προσπαθούσαμε να τον πείσουμε οτι δεν έχουμε γαλάζιο και ότι θα μπλεχτεί ο ουρανός με τη θάλασσα. Δεν μπορούσε να το καταλάβει. Θύμωσε και έφυγε κλαμένος. Αφού ηρέμησε λίγο τον πλησιάσα και του ειπα οτι αφού το θέλει τόσο ας κάνει μπλε τον ουρανό.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά κατάλαβα πόσο λάθος είχαμε να προσπαθούμε να του υποδείξουμε πως να ζωγραφίσει. «Ο ουρανός είναι ψηλά πως μπορεί να ακουμπήστε θάλασσα;», μου είπε. Είναι εκείνες οι στιγμές που τα παιδιά σε παγώνουν με τη δική τους αλήθεια. Γιατί μπορεί στα μάτια μας ο ουρανός να φτάνει στον ορίζοντα αλλά στα μάτια ενός πεντάχρονου είναι ψηλά στον ουρανό.
Οι ζωγραφιές των παιδιών μπορούν να κρύβουν πολλές αλήθειες. Είναι σημαντικό οι γονείς και οι δάσκαλοι να μπορούν να καταλάβουν τι σκέφτεται ένα παιδί. Φυσικά για να κατανοήσουμε τη ζωγραφιά το καλύτερο είναι να αφήσουμε τα παιδιά να μας μιλήσουν για αυτήν.

Τι μπορεί άραγε να κρύβει μια ζωγραφια;

• Η οικογένεια
Ο τρόπος που ζωγραφίζει ένα παιδί τα μέλη της οικογένειας μπορεί να μας δείξει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της. Για παράδειγμα το παιδί θα ζωγραφίσει τον εαυτό του πιο κοντά στο πρόσωπο που θεωρεί πιο οικείο. Επίσης το ύψος των ατόμων μπορεί να διαφέρει από το πραγματικό. Αν δηλαδή ζωγράφισε τη μαμά ως γίγαντα ίσως αυτό να σημαίνει ότι τη θεωρεί αρχηγό της οικογένειας.

• Βία
Πολλές φορές οι ζωγραφιές των παιδιών μπορεί να είναι βιαιες .Το παιδί ίσως να έχει υποστεί κάποια μορφή βίας στο σπίτι ή στο σχολείο. Γενικά σκληρά γεγονότα αποτυπώνονται στα έργα των παιδιών. Δεν είναι τυχαίο πως τις τελευταίες μέρες τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μιλούν για το πώς μεταλλάχθηκαν οι ζωγραφιές των μικρών προσφύγων. Από εκεί που τα παιδιά αρχικά σχεδίαζαν μαύρες φιγούρες και πόλεμο άρχισαν να βάζουν χρώματα, χαρούμενα πρόσωπα και λουλούδια. Φυσικά θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα παιδιά που βλέπουν συχνά παιδικά με βίαιες, πολεμικές φιγούρες πιθανότατα να επηρεαστούν και να αποτυπώνουν στο χαρτί τους τις βίαιες σκηνές που βλέπουν.

• Χρώματα
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι και τα χρώματα που επιλέγουν τα παιδιά. Το μαύρο χρώμα όταν κυριαρχεί στο σχέδιο ίσως να σημαίνει το παιδί είναι απογοητευμένο, λυπημένο. Αντίθετα το κόκκινο είναι ένδειξη θυμού και αγανάκτησης.
Φυσικά όλα τα προηγούμενα είναι απλά ενδείξεις. Σας προβληματίζει κάτι όμως οι ζωγραφιές των παιδιών ή των μαθητών σας ζητήστε τη βοήθεια ειδικού που θα διαγνώσει σωστά το πρόβλημα και θα σας προτείνει λύσεις. Η μαγεία της τέχνης μπορεί τόσο να διαπλάσει το χαρακτήρα και προσωπικότητα ενός παιδιού όσο και να μας δείξει τα μελανά σημεία και τα προβλήματα που αυτό αντιμετωπίζει.

Πηγή:mikroimegaloi.gr

Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά

Έκθεση Νεφέλης, τρίτη τάξη Δημοτικού με θέμα τύπου επαγγελματικό προσανατολισμό. Στο καταπιεστικό αυτό και ψυχοφθόρο θέμα, λοιπόν, το μικρό θαύμα με τα ροδαλά μαγουλάκια απαντά: ” Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!”. Χαρές η μάνα της το μεσημέρι που γύρισε, καμάρι και κλάμα, ούτε στα βαφτίσια της τόσο! Το παιδί της έχει κατακτήσει το αληθινό νόημα της ζωής! Χαρές και η δασκάλα την άλλη μέρα: εκτός θέματος χαρακτηρίστηκε η έκθεση με συνοπτικές διαδικασίες. Λες και το ουσιαστικό είναι μόνο το επάγγελμα στη ζωή μας, ενώ η κατάκτηση της ευτυχίας το πιο απλό πράγμα στον κόσμο!

Από κάποια παιδικά όνειρα και σχέδια ξεκινάς και καταλήγεις πατημένα σαράντα κοιτάζοντας πίσω από την κουρτίνα με τρόμο. Την εφηβική σου μανία να έχεις κοντά σου μόνο όσους θα σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστή!Τι έγινε το όνειρο να κατακτήσεις την ευτυχία; Πώς έγινε και έγινε ”ολική αναισθησία” στη σκέψη σου; Δεν είσαι πια παιδί και ήδη εδώ και καιρό σου μιλάνε στον πληθυντικό. Ναι, σε σένα μιλάνε, μην κοιτάς πίσω! Καλώς τες και τις πρώτες άσπρες τρίχες. Είναι η πρώτη φορά που σε απασχολούν τόσο σοβαρά τρίχες! Οι λογαριασμοί τρέχουν, δρομείς, να τους πάρει η ευχή, οι υποχρεώσεις δεν είναι, για να σου ανεβάζουν τους παλμούς και την αδρεναλίνη, αλλά για να σου θυμίζουν ότι μεγάλωσες. Και συ εκεί να σκέφτεσαι αν έγινες τελικά ευτυχισμένος,όταν το ”θαύμα με τα μάγουλα” που λέγαμε, σου τραβά το μανίκι. Και ενώ ετοιμάζεσαι να γίνεις καλύτερος από τον Μέσι και το βλέπεις σαν ”τη στρογγυλή θεά”, σκύβεις και το φιλάς με πάθος και τρέλα!… Επειγόντως να ανοίξει κάποιος ένα παράθυρο, να μπει καθαρός αέρας!

Η ευτυχία δεν έχει αρχή, ούτε τέλος, δεν έχει ποσότητα, δεν μετριέται, είναι εντελώς υποκειμενική, αλλά έχει κάποιες σταθερές, που όταν τις προσεγγίσεις, πλησιάζεις και την ίδια. Οι στιγμές, για παράδειγμα. Όχι όλες οι στιγμές, αλλά αυτές που δικαιωματικά περνούν στην αιωνιότητα και σε κάνουν να νιώθεις μικρός Θεός. Δε μιλάμε για κάτι περίπλοκο και σύνθετο, αλλά για ό,τι κάνει την ψυχούλα του καθενός να αγαλλιάζει: ένα βλέμμα στο σκοτάδι, δυο χέρια που κρατούν τα δικά σου, μια ζακετούλα που έρχεται ουρανοκατέβατη στην πρώτη ψύχρα του Φθινοπώρου, ένας συγκλονιστικός καυγάς και μετά αγκαλιές και δάκρυα συγνώμης…ό,τι σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος με συναισθήματα και ανάγκες.

Συχνά και από άμυνα γυρίζεις στην πρώτη σου νιότη, τότε που δε δεχόσουν εντολές ούτε από τον ίδιο τον Θεό! Πλέον σκύβεις το κεφάλι…από φόβο στο αφεντικό, θυμίζοντας ανά τακτά διαστήματα ότι έχει δίκιο, όπως πάντα εξάλλου(!) Από ψυχική κούραση: δεν έχεις το ίδιο σθένος να κάνεις τον επαναστάτη. Και σκύβεις το κεφάλι στην κοινή σας ζωή, στα παιδιά που σε κοιτάζουν στα μάτια, στον γείτονα, στις υποχρεώσεις…Γιατί; Γιατί πρέπει και γιατί οι άλλοι μόνο περιμένουν από σένα, αφού είσαι η τέλεια και καλοκουρδισμένη τους μηχανή, το μεγάλο τους δημιούργημα, είσαι εσύ που όλα τα κάνεις σωστά, μην τους απογοητεύσεις! Συνεχίζεις και το δάκρυ σου δεν θα το δει κανείς, το ”πρέπει” δεν αφήνει περιθώρια στα ξεψυχισμένα σου ”θέλω”.

Πώς έγινες έτσι; Το σπιτάκι σου, η δουλίτσα σου, το χαλάκι στην εξώπορτα και η ζωή συνεχίζεται και αναρωτιέσαι πότε η ζωή έγινε ζωούλα. Πού πάνε τα όνειρά μας όταν φεύγουν; Φυλακίζονται και θρηνούν σε κάστρο ψηλό ή κάνουν διακοπές σε νησιά εξωτικά περιμένοντας ξανά να τα φωνάξεις κοντά σου; Φοβάσαι, μα όλοι φοβούνται και ίσως αυτό είναι που μας θα μας δίνει ελπίδες: οι κοινοί φόβοι και τα κοινά όνειρα. Αρκεί να είμαστε μαζί στα δύσκολα και στα μποφόρ που έρχονται, για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε με ασφάλεια ακόμα και με απαγορευτικό δελτίο!

Το μυστικό είναι να έχουμε κοντά μας ανθρώπους, με πάθη, που θα κάνουν λάθη και θα τα παραδέχονται, χωρίς φόβο και με δύναμη. Χάσιμο χρόνου και ενέργειας είναι οι ” ατσαλάκωτοι” , ”του κουτιού” που λένε. Επειγόντως να απομακρυνθούν. Και αυτή θα είναι η καλύτερη ”κακή” πράξη στη ζωή σου! Γιατί η καρδιά μπορεί να χτυπά, αλλά δεν παίρνει τους δρόμους από ευτυχία, όταν ζεις στη σύμβαση και στο μέτριο, χωρίς όνειρα και στόχους ζωής. Το μυστικό είναι να μιλάμε και όχι να ψελλίζουμε. Να γελάμε και να κλαίμε με την ίδια ένταση, χωρίς να μας φοβίζουν οι ρυτίδες και η έκθεση των συναισθημάτων μας. Οι ρυτίδες αυτές είναι τα παράσημά μας! Είναι όμορφο να βλέπουμε τις χαραμάδες των ανθρώπων και όχι να μας πνίγουν τόσα ανείπωτα λόγια, πόνοι, χαρές, φόβοι. ”Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!” είπε η μικρή στην έκθεσή της. Θυμάσαι ότι ήταν και το δικό σου όνειρο στην ηλικία αυτή; Να βλέπεις και να κάνεις ακόμα το ίδιο όνειρο και πολλές φορές. Λένε ότι έτσι μόνο θα γίνει πραγματικότητα!

Πηγή:enallaktikidrasi.com

Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί πας να ξυπνήσεις το γιο σου και ακούς του αμίμητο : «Άσε μας ρε μάνα»
Και μένεις άγαλμα…

Μάνα; μάνα;;; Πού πήγε το μαμά, το μανούλα;
Ρε! Ρε, την μανούλα;

Τότε είναι η στιγμή που αρχίζεις να συνειδητοποιείς  πως το αγοράκι που είχες παύει πια να υπάρχει και αρχίζει πλέον να γίνεται ένας άνδρας.

Πάντα ήθελα να ξεφύγω από την κλασική Ελληνίδα μάνα…. με την ζακέτα, το φαΐ και φυσικά το κλασσικό «όταν θα γίνεις γονέας τότε θα με καταλάβεις».

Τα έχω κάνει όλα με μαθηματική ακρίβεια και φυσικά συνεχίζω να παίζω το ίδιο εργάκι με μεγάλη επιτυχία.

Παρόλα αυτά τα κλασικά, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ πως το μικρό μου αγοράκι που έπαιζε με αυτοκινητάκια και μετά αποχαυνωμένο μπροστά στο Playstation,  μόλις τολμήσω να τον ρωτήσω αν πχ μάζεψε το δωμάτιο του, ξεδιπλώνεται μπροστά μου ένας άλλος με μια γλωσσάρα μέχρι το πάτωμα

Αν δε τολμήσεις να ρωτήσεις αν διάβασε, την πάτησες διότι εννοείται πως όταν εσύ κοιμόσουν, έλειπες, ήσουν στο μπάνιο, το παιδί σου διάβασε και εσύ απλά δεν το είδες.

Όμως είμαι και νέα μαμά και θέλω να είμαι μέσα σε όλα, τρομάρα μου! Κάνω κι εγώ λογαριασμό στο Facebook, γίναμε φίλοι, αρχίζω να σχολιάζω φωτογραφίες… Τι το θες κυρά μου το σχόλιο; Για πότε με διέγραψε ούτε που το κατάλαβα!

Πολλά δεν καταλαβαίνω… Το παίζω και γλυκιά, υπομονετική μανούλα – εεεε κοπελιά,  μάνα είπαμε.

Βέβαια ξέχασα και το καλύτερο: Όλα τα ξέρει! Και φυσικά εσύ δεν ξέρεις τίποτα. Τολμάς να ρωτήσεις κάτι : «εεε καλά που ζεις; Δεν το ξέρεις;;»
«Οκ αγοράκι εμείς το κάναμε αλλιώς»

Αν όμως πεις κάτι που ξέρεις από αυτά τα δικά τους, αρχίζει η καζούρα: «Όπα, η μάνα πολύ Facebook βλέπει…»

Άστα χαμένες από χέρι είμαστε, άκρη δεν βγάζουμε…..

Όχι καλέ δεν άλλαξε το παιδί μας, μια Εφηβεία μας ξημέρωσε και θα το ξεπεράσουμε. Αλί από μένα που έχω και δεύτερη να περάσω και το μοντελάκι το επόμενο είναι γεννημένο με εφηβεία!!

Η μανούλα που έγινε Μάνα!

Πηγή:efiveia.gr

Της Παναγιώτας Γκολέμη

Ο γιος μου είναι 15 μηνών. Ένα μωρό σαν όλα της ηλικίας του, πρόσχαρος, εξερευνητής των πάντων γύρω του, του αρέσει το παιχνίδι στο νερό και τελευταία αποπειράται να αλληλεπιδράσει με άλλα παιδάκια, όπως εκείνος μπορεί και ξέρει. Όλα καλά ως εδώ. Η εξαίρεση πάνω του βρίσκεται στο αριστερό του ματάκι που σαν να «λοξοδρομεί» κάπως προς τα έξω, τόσο αμυδρά που κι εμείς ως γονείς αργήσαμε να το πάρουμε χαμπάρι. Ο παιδοφθαλμίατρος συνέστησε να κλείνουμε το καλό μάτι μια ώρα την ημέρα, ώστε να «εκπαιδευτεί» το άλλο. Προμηθευτήκαμε αυτά τα ειδικά patches για τα μάτια και κάθε απόγευμα που βγαίνουμε βόλτα -είναι σημαντικό να κοιτά μακριά- του το φοράμε, ακολουθώντας τις οδηγίες του γιατρού.

Βεβαίως, όλα τα παιδάκια είναι από τη φύση τους περίεργα και συχνά μας ρωτούν «τι έπαθε το μάτι του;», ή «πού χτύπησε;» ή ακόμα «γιατί του το βουλώθατε;». Στην αρχή λέγαμε ότι χτύπησε, αλλά αυτό μάλλον τρόμαζε ως απάντηση, οπότε πλέον απαντούμε ότι τον έχουμε ντύσει πειρατή.

Τίποτα δε μου έκανε εντύπωση από την εμπειρία μας ως εδώ, μέχρι που άρχισα να ανταποκρίνομαι σε γονείς και μη, και να απαντώ στις ερωτήσεις τους. Συχνά κοιτάνε το μικρό κι εμάς ίσια στα μάτια, μερικές φορές μάλιστα νομίζω ότι από κάπου γνωριζόμαστε, δεν πάει καν ο νους μου στο patch. Κοιτούν διαπεραστικά, επίμονα, με περιέργεια και έκπληξη, λες και μαντεύουν πως ο μικρός συμμετείχε ως τζιχαντιστής βομβιστής σε πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση. Κι αφού κοιτούν, κι αφού εμείς αποφεύγουμε τη βλεμματική επαφή μαζί τους, μάλλον νομίζουν ότι δεν τους βλέπουμε και πλησιάζουν περισσότερο, σπρώχνοντας το καροτσάκι του σούπερ μάρκετ προς το μέρος μας ή σέρνοντας ένα-δυο παιδιά από το χέρι. Μας ρωτούν γιατί του έχουμε κλείσει το μάτι, σπάνια με ύφος σχετικής συμπόνιας ή αφέλειας, συχνότερα με άκρατη περιέργεια και μερικές φορές με αποδοκιμαστικό τρόπο-ναι, φταίμε εμείς! Αυτό συμβαίνει όποτε πάμε βόλτα, κάθε φορά, και συνήθως όσοι ρωτούν θέλουν να ακούσουν λεπτομέρειες.

Δεν εκπλήσσομαι πια από την αντίδραση των μεγάλων, ωστόσο δε γίνεται να μην προβληματίζομαι. Σκέφτομαι πως εκτιθέμεθα, πως ζούμε σε μια καθημερινότητα που την αποτελούν και άνθρωποι με κάποια διαφορετικότητα- όταν οι συνθήκες τους επιτρέπουν να κυκλοφορήσουν και να κάνουν τις δουλειές τους ή μια βόλτα. Έχουμε δει, για παράδειγμα, ανθρώπους σε αμαξίδια, τυφλούς, άλλους με κάποιο είδος νοητικής υστέρησης, ή ίσως να έχουμε μες στις οικογένειές μας ανθρώπους με τέτοιες δυσκολίες.

Σήμερα, που έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία, σε όση θέλουμε και όποτε θέλουμε, σήμερα δηλαδή που γνωρίζουμε κάποια πράγματα παραπάνω για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται σε πολλά που για εμάς είναι αυτονόητα… επιμένουμε να κοιτάμε και να ξανακοιτάμε και να ρωτάμε, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους άλλους, χωρίς καμία συναίσθηση του πώς μπορεί να βιώνει ένας γονιός τη διαφορετικότητα, σημαντική ή όχι. Αν ήταν κάτι πράγματι σοβαρό, πώς θα έπρεπε να αντιδρώ σε κάθε ερώτηση; Αν το παιδί μου καταλάβαινε, πώς θα ένιωθε; Τα άλλα παιδιά τι παράδειγμα παίρνουν; Και, τέλος, πόσοι από εμάς θα δείχναμε ένα παιδί που απλώς κάτι μας ξενίζει πάνω του και θα ρωτούσαμε τους γονείς του;

Πηγή: protagon.gr

Διαβάστηκε εδώ:www.babyads.gr

Από: Ζαχαρία Πηνελόπη

Προφανώς, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ’ αδέρφια ξεκινά από την κοιλιά! Στο παρακάτω βίντεο, που αποτελεί μέρος ιατρικής μελέτης βρετανών επιστημόνων, τα δίδυμα έμβρυα «μαλώνουν» για τον περιορισμένο χώρο που πρέπει να μοιράζονται στη μήτρα. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που κινούνται στην προσπάθειά τους να βολευτούν. Ιδιαίτερα, το έμβρυο στα δεξιά φαίνεται πολύ ανήσυχο, δίνοντας κλοτσιές στο αδερφάκι του στ’ αριστερά. Από την άλλη, αυτό δείχνει πιο δεκτικό μαζί του, μιας που κάποια στιγμή (κοιτάξτε προσεκτικά στο 100) η κίνηση του κεφαλιού και του σαγονιού του δείχνει να δίνει ένα φιλί στο… συγκάτοικό του! Δείτε το…

Πηγή:www.imommy.gr

Έχετε δει ποτέ κάποια διαφήμιση που να σας προκαλέσει έντονα και ποικίλα συναισθήματα; Σίγουρα υπάρχουν πολλές που προκαλούν γέλιο, προβληματισμό ή απλά σας αφήνουν έκπληκτους ή αδιάφορους. Τι θα λέγατε όμως αν μια διαφήμιση σας προκαλούσε δάκρυα; Ή πιο συγκεκριμένα αν μια διαφήμιση μαστίχας σας έκανε να κλάψετε; Αδιαμφισβήτητα δεν είναι κάτι συνηθισμένο αν και έχουμε δει πολλά παράξενα πράγματα τα τελευταία χρόνια.

Η μαστίχα Extra θα σας προκαλέσει πολλά συναισθήματα και αν είστε πιο ρομαντικές ψυχές θα την θυμάστε για καιρό. Πρόκειται για μια νέα διαφήμιση που πετυχαίνει το στόχο της.

Αρχικά θα δούμε δυο ανθρώπους που γνωρίζονται στο σχολείο και ερωτεύονται. Περνούν καλές και στιγμές μαζί όπως κάθε ζευγάρι άλλωστε αλλά η κατάληξη είναι αυτή που θα σας αφήσει με ένα ενδιαφέρον και πολύ γλυκό συναίσθημα.

Παρακολουθήστε την διαφήμιση της μαστίχας Extra που παρουσιάζει την εξέλιξη μιας σχέσης αγάπης με τον δικό της τρόπο και σίγουρα θα συγκινηθείτε.

Πηγή:www.tilestwra.com

Οι βροχές γίνονται σιγά σιγά όλο και πιο συχνές, κάνοντας τα μαλλιά να φριζάρουν και να φαίνονται απεριποίητα. Ωστόσο, υπάρχουν χτενίσματα που μπορούν να κρύψουν το φριζάρισμα και να παραμείνουν ανεπηρέαστα από την υγρασία της εποχής.

Δείτε λοιπόν 24 υπέροχα χτενίσματα και λύστε το πρόβλημα των βροχερών ημερών!

Πηγή:www.diavaseto.eu