Αρχείο

All posts for the day 12 Οκτωβρίου 2015

Η συγκινητική στιγμή που ένα ορφανό κορίτσι με σύνδρομο Down συναντά τη νέα της οικογένεια για πρώτη φορά

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

c79015a227b446e15f181d145a9ed4a7_LΑυτή είναι η συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή που ένα ορφανό κοριτσάκι με σύνδρομο Down συναντά τη νέα της οικογένεια για πρώτη φορά και αμέσως λέει «μαμά».

Η μικρή Lucy πέρασε τα πρώτα 6 χρόνια της ζωής της σε ένα ορφανοτροφείο στην πατρίδα της, την Κίνα. Ωστόσο, ήταν ένα από τα δεκάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες που ταξίδεψαν από την πατρίδα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως μέρος ενός προγράμματος υιοθεσίας, με στόχο τα παιδιά αυτά να βρουν καινούργια σπίτια για να ζήσουν.

http://players.brightcove.net/4221396001/60716998-ff67-4298-8bd7-2162e15a858d_default/index.html?videoId=4369443628001

Και, αν αυτές οι συγκινητικές σκηνές αποτελούν μια ένδειξη, το μικρό κορίτσι δεν χρειάστηκε πολύ για να σχηματίσει έναν ιδιαίτερο δεσμό με τους νέους του γονείς, τον Brent και την Audrey Shook, από το Woodlands, ένα προάστιο του Τέξας. Το ζευγάρι, που έχει πέντε βιολογικά παιδιά, υποδέχτηκε την Lucy στο Διεθνές Αεροδρόμιο George HW Bush στο Χιούστον του Τέξας, όπου προσγειώθηκε. Είχαν ήδη πάρει την απόφαση να υιοθετήσουν το μικρό κορίτσι, με την Audrey να της λέει: «Γεια σου, είμαι η μαμά». Και σε μια επίδειξη ενστικτώδους αγάπης, η Lucy επανέλαβε τη λέξη αμέσως…

Η οικογένεια Shooks ήθελε εδώ και πολύ καιρό να υιοθετήσει ένα ορφανό παιδί από την Κίνα, αλλά τα σχέδιά τους είχαν τεθεί σε αναμονή και εν τω μεταξύ απέκτησαν 5 δικά τους παιδιά. Εννέα χρόνια αργότερα όμως, η οικογένεια είδε ένα βίντεο με τη Lucy να παίζει και να τραγουδάει και αμέσως την ερωτεύτηκαν… τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Υιοθέτησαν τη Lucy μέσω της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Great Wall China Adoption, με έδρα το Όστιν. Στόχος του οργανισμού είναι να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα ορφανά παιδιά από την Κίνα, όπου ζουν εγκατεστημένα μόνιμα. Τριάντα παιδιά έφθασαν στην Αμερική από την Κίνα μαζί με την Lucy -16 στο Τέξας και 14 σε άλλα μέρη των ΗΠΑ.

Ο Brent Shook, ο νέος μπαμπάς της Lucy λέει: «Δεν το βλέπουμε σαν να πρόκειται να την βοηθήσουμε, το βλέπουμε σαν να πρόκειται αυτή να μας βοηθήσει με τις ζωές μας».

chin

Απόδοση: Σταυρούλα Κασιδάκη

Πηγή: mirror.co.uk

Διαβάστηκε εδώ:down-syndrome.gr

Οι πρώτες εβδομάδες: Το μωρό σας

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

3125212e-92bd-452b-b129-5755a7d1cd58

Η γέννηση του μωρού σας πρέπει να δηλωθεί στο Ληξιαρχείο μέσα στις πρώτες ημέρες. Εάν είστε παντρεμένοι είτε εσείς είτε ο πατέρας του μωρού μπορεί να το δηλώσει. Εάν δεν είστε παντρεμένοι, πρέπει να πάτε η ίδια και εάν θέλετε να φαίνεται το όνομα του πατέρα πρέπει να είναι και αυτός παρών.

Το κλάμα

Όλα τα μωρά κλαίνε. Είναι ο τρόπος τους να λένε ότι κάτι δεν πάει καλά. Μερικές φορές θα μπορέσετε να βρείτε τον λόγο που κάτι τους ενοχλεί. Τις φορές όμως που δεν μπορείτε να βρείτε τον λόγο, το μόνο που θα ήταν καλό να κάνετε είναι να του αποσπάσετε την προσοχή ή να το ανακουφίσετε κάπως. Εάν δεν είναι εμφανής ο λόγος που κλαίει το μωρό σας, προσπαθήστε να σκεφτείτε κάποιον λόγο. Θα μπορούσε να είναι:

  • πείνα
  • βρεγμένη ή λερωμένη πάνα
  • αέρια
  • κωλικός
  • αίσθηση ζέστης, κρύου ή ενόχληση
  • κούραση και έλλειψη ύπνου
  • αίσθηση μοναξιάς και αναζήτηση σημασίας
  • αίσθηση βαρεμάρας και επιθυμία για παιχνίδι

Συγχρόνως δεν θα ήταν κανένα από τα παραπάνω. Ίσως το μωρό σας νιώθει λίγο φοβισμένο από όλα τα καινούργια πράγματα που βλέπει, τους ήχους που ακούει και τα αισθήματα που νιώθει, στις πρώτες εβδομάδες του και χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί. Εάν το κρατάτε κοντά σας και του μιλάτε με απαλή φωνή ή εάν του τραγουδάτε απαλά σίγουρα θα το καθησυχάσετε. Το να κινείστε συχνά βοηθά να ηρεμήσει το μωρό σας εάν κλαίει. Να το λικνίζετε, να το κουνάτε απαλά και να το πηγαίνετε βόλτα με το αυτοκίνητο. Ο θηλασμός επίσης μπορεί να το καθησυχάσει. Μπορείτε να βάζετε το μωρό σας κοντά στο στήθος σας ή να του δώσετε μια κούκλα. Αλλά βεβαιωθείτε ότι η κούκλα είναι αποστειρωμένη. Ορισμένα μωρά κλαίνε περισσότερο από άλλα, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο για ποιον λόγο. Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας εάν κλαίνε. Είναι πολύ εξουθενωτικό οπότε, όταν έχετε την ευκαιρία, ξεκουραστείτε. Να μοιράζεστε την ανακούφιση του μωρού σας με τον σύντροφό σας. Μπορείτε να ζητάτε από κάποια φίλη ή συγγενή να σας βοηθάει κατά καιρούς για να ξεκουράζεστε λίγο. Εάν δεν υπάρχει κάποιος και νιώθετε ότι η υπομονή σας εξαντλείται αφήστε το μωρό στην κούνια του, βάλτε μουσική και πηγαίνετε σε ένα άλλο δωμάτιο για λίγα λεπτά. Φτιάξτε ένα τσάι, τηλεφωνήσετε σε μια φίλη σας ή βρείτε κάποιον τρόπο για να ηρεμήσετε. Θα μπορείτε να το αντιμετωπίσετε καλύτερα εάν κάνετε κάτι από όλα αυτά. Ποτέ μην ταρακουνάτε το μωρό σας, διότι αυτό κάνει το κεφάλι του μωρού σας να κουνιέται βίαια. Μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία και να βλάψει το μωρό. Τοποθετήστε το μωρό μέσα στην κούνια και ηρεμήστε, μην νευριάζετε με το μωρό σας. Εάν νομίζετε ότι αντιμετωπίζετε πρόβλημα με το κλάμα του μωρού σας μιλήστε με τη μαία σας ή τον γιατρό σας. Εάν το κλάμα του μωρού σας, σας ακουστεί διαφορετικό σημαίνει ότι το μωρό μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα ή να είναι άρρωστο ειδικά εάν δεν τρώει σωστά. Εάν νομίζετε ότι το μωρό σας είναι άρρωστο, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας αμέσως. Σε επείγουσες περιπτώσεις που δεν μπορείτε να βρείτε τον γιατρό σας, πηγαίνετε στα επείγοντα περιστατικά του κοντινότερου νοσοκομείου.

Ομιλία με το μωρό

Είναι πολύ σημαντικό να μιλάτε στο μωρό σας. Εάν εσείς ή η οικογένειά σας δεν μιλάτε ελληνικά αλλά κάποια ξένη γλώσσα, αυτό σίγουρα θα δώσει στο μωρό σας ένα ξεκίνημα για να μαθαίνει άλλες γλώσσες και θα το βοηθήσει να ευχαριστιέται άλλους πολιτισμούς.

baby11-660

Ύπνος

Το πόσο τα μωρά κοιμούνται ειδικά όταν είναι μικρά διαφέρει. Κατά τις πρώτες εβδομάδες, μερικά μωρά κοιμούνται την περισσότερη ώρα μεταξύ των φαγητών. Άλλα μωρά θα είναι ξύπνια συνέχεια. Καθώς μεγαλώνουν αρχίζει να αλλάζει ο τρόπος που ξυπνούν και κοιμούνται. Μερικά μωρά χρειάζονται περισσότερο ύπνο από άλλα και σε διαφορετικές ώρες. Σιγά-σιγά θα μπορείτε να αναγνωρίζετε πότε το μωρό σας είναι έτοιμο να κοιμηθεί. Ορισμένα μωρά ηρεμούν μετά από ένα ζεστό μπάνιο, άλλα κοιμούνται μετά το φαγητό. Ένα μωρό που κοιμάται δεν ακούει τους ήχους από το σπίτι οπότε δεν χρειάζεται να κάνετε απόλυτη ησυχία επειδή κοιμάται το μωρό σας. Θα είναι καλό εάν το μωρό σας συνηθίσει να κοιμάται και γύρω του να υπάρχει κάποιος θόρυβος. Δείτε παρακάτω για συμβουλές στις στάσεις που πρέπει να κοιμάται το μωρό σας.

Ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες θανάτου στην κούνια

Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε γιατί κάποια μωρά πεθαίνουν αιφνίδια και για κανένα προφανή λόγο από αυτό που ονομάζεται θάνατος στην κούνια ή Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου. Εδώ θα βρείτε μια λίστα με συμβουλές που μπορούμε να δώσουμε για να ελαχιστοποιήσουμε την περίπτωση αυτή.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να ελαττώσετε τον κίνδυνο:

  • Να βάζετε το μωρό σας να κοιμάται με την πλάτη στο κρεβατάκι του,
  • Αποφεύγετε να το ντύνετε πολύ ζεστά ή να έχετε υψηλή θερμοκρασία στο δωμάτιο,
  • Μην καπνίζετε και μην αφήνετε άλλους να καπνίζουν στο δωμάτιο που κοιμάται το μωρό σας.

Ένα ασφαλές μέρος για να κοιμάται το μωρό σας

Τα μωρά πρέπει να τα βάζετε να κοιμούνται με την πλάτη τους στο στρώμα εκτός και εάν σας έχει συμβουλεύσει ο γιατρός σας να κάνετε κάτι άλλο. Τα μωρά που κοιμούνται ανάσκελα δεν έχουν πιθανότητες να πνιγούν και ο κίνδυνος από τέτοιου είδους θάνατο αυξάνεται όταν το μωρό σας κοιμάται μπρούμυτα. Να κρατάτε το κεφάλι του μωρού σας ξεσκέπαστο και τοποθετήστε το μωρό σας έτσι ώστε τα πόδια του να είναι στο τέλος του κρεβατιού για να μην στριφογυρίζει και μπερδευτεί κάτω από τα σκεπάσματα. Φτιάξετε έτσι το κρεβάτι ώστε τα σκεπάσματα να μη φθάνουν παραπάνω από τους ώμους του μωρού.

Η σωστή θερμοκρασία

Τα μικρά μωρά δεν μπορούν να ελέγξουν τη θερμοκρασία τους. Είναι εξίσου σημαντικό να αποφεύγεται τόσο η πολλή ζέστη όσο και το πολύ κρύο. Η υπερθέρμανση είναι ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στον ξαφνικό θάνατο. Να θυμάστε:

  • εάν το δωμάτιο είναι κατάλληλο για εσάς να φοράτε ελαφρά ρούχα (20-22 βαθμούς) τότε είναι σίγουρα κατάλληλο για το μωρό σας,
  • να δίνετε στο μωρό σας ένα παραπάνω ρούχο ή σκέπασμα από ότι φοράτε ή έχετε αντίστοιχα εσείς,
  • μην χρησιμοποιείτε παπλώματα μέχρι το μωρό σας να κλείσει χρόνο, το πάπλωμα τα ζεσταίνει πολύ,
  • να κρατάτε το κεφάλι του μωρού σας ακάλυπτο όταν είστε σπίτι (εκτός και εάν κάνει πολύ κρύο), καθώς τα μωρά πρέπει να χάνουν θερμότητα από τα κεφάλια και τα πρόσωπά τους,
  • να μη χρησιμοποιείτε ηλεκτρικές κουβέρτες καθώς τα μωρά έχουν ευαίσθητο δέρμα το οποίο μπορεί να ξυστεί εύκολα,
  • τα μωρά που είναι άρρωστα ή έχουν πυρετό δεν χρειάζονται περισσότερες, αλλά μάλλον λιγότερες κουβέρτες,
  • μετά από ένα γεύμα ή μια αγκαλιά βάλτε το μωρό σας στο κρεβάτι του. Αν το βάλετε στο δικό σας κρεβάτι, υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να γυρίσετε στον ύπνο σας και να πνίξετε το μωρό, πόσω μάλλον αν έχετε ξενυχτήσει, καπνίσει ή καταναλώσει αλκοόλ
  • ποτέ μην κοιμάστε με το μωρό σας πάνω στον καναπέ ή σε πολυθρόνα,
  • τα μωρά κρυώνουν εύκολα όταν κάνει κρύο οπότε τυλίξτε τα καλά με κάτι όταν βγαίνετε έξω αλλά να θυμάστε να βγάζετε τα επιπλέον ρούχα όταν επιστρέφετε στο σπίτι, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα ξυπνήσετε το μωρό σας,
  • να αποφεύγετε τα πλαστικά σεντόνια και προστατευτικά, τις κορδέλες και κομμάτια υφάσματος κοντά στο μωρό σας τα οποία μπορεί να τυλιχτούν σε αυτά,
  • σιγουρευτείτε ότι δεν υπάρχει κενό μεταξύ του στρώματος και των πλευρών του κρεβατιού μέσα στο οποίο θα μπορούσε να γλιστρήσει το σωματάκι του μωρού σας,
  • απομακρύνετε οποιοδήποτε πλαστικό από το στρώμα για να μην μπλεχτεί το μωρό σας.

Καθαρός αέρας

Τα μωρά δεν πρέπει να είναι εκτεθειμένα στον καπνό, είτε πριν είτε μετά τη γέννα. Εάν εσείς ή όποιος άλλος προσέχει το μωρό σας καπνίζει μην καπνίζετε πουθενά κοντά στο μωρό σας. Ζητήστε από τους φίλους σας να καπνίζουν έξω ή να έχουν καπνίσει πριν έρθουν να σας επισκεφθούν. Θα ήταν πολύ καλό εάν όλοι έκαναν μια προσπάθεια να το κόψουν. Τα μωρά και τα μικρά παιδιά τα οποία εισπνέουν καπνό είναι πιο επιρρεπή στο βήχα, το άσθμα και τις μολύνσεις των πνευμόνων.

Στρώματα για τις κούνιες

Λέγεται ότι τοξικά αέρια που περιέχονται στο υλικό που υπάρχει σε ορισμένα στρώματα, είναι ίσως ένα πιθανός λόγος για τον ξαφνικό θάνατο. Παρ’ όλα αυτά μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο. Εάν ακολουθήσετε τις παραπάνω συμβουλές, δεν θα έχετε πρόβλημα.

Εάν το μωρό σας δεν φαίνεται καθόλου καλά να ζητήστε ιατρική συμβουλή αμέσως.

Να θυμάστε πάντα ότι ο ξαφνικός αυτός θάνατος είναι σπάνιος. Μην ανησυχείτε συνέχεια για αυτό, κι έτσι χάσετε τους πρώτους τρυφερούς μήνες ανησυχώντας.

Πάνες

Τα μωρά θέλουν αλλαγή στις πάνες τους πολύ συχνά αλλιώς δημιουργούνται εγκαύματα.

Εκτός και εάν το μωρό σας κοιμάται ήσυχα, αλλάζετε την πάνα του πριν ή μετά το φαγητό. Οργανώστε το μέρος όπου θα αλλάζετε το μωρό σας ώστε όλα να σας διευκολύνουν.

Αλλάζοντας την Πάνα

Πρέπει να καθαρίζετε τον πισινό του μωρού σας προσεκτικά κάθε φορά που αλλάζετε πάνα για να μην πάθει έγκαυμα.

Βγάλετε την πάνα. Εάν είναι βρώμικη καθαρίστε τον πισινό του μωρού σας με ένα μαντήλι ή βαμβάκι.

Πλύνετε τον πισινό του μωρού σας και τα γεννητικά του όργανα με βαμβάκι και ζεστό νερό και σκουπίστε το καλά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και λοσιόν μωρού. Για τα κορίτσια, σκουπίστε από εμπρός προς τα πίσω ώστε να μην μολύνουν τα μικρόβια τον κόλπο. Για τα αγόρια, σκουπίστε απαλά το πέος του και από κάτω. Μπορείτε να χρησιμοποιείστε κάποια κρέμα η οποία να δημιουργήσει μια κρούστα και θα προστατεύει το δέρμα. Ή μπορείτε να αφήσετε το δέρμα να αναπνεύσει.

Αποφεύγετε τη χρήση ταλκ καθώς μπορεί να πνιγεί το μωρό.

Προσέξτε να μη βάλετε κρέμα στα αυτοκόλλητα διότι μετά δεν θα ξανακολλήσουν.

Πλύνετε τα χέρια σας.

Εάν η πάνα είναι βρώμικη, μαζέψτε την και πετάξετε την στα σκουπίδια.

Έγκαυμα από τις πάνες

Τα περισσότερα μωρά παθαίνουν εγκαύματα επειδή έχουν πολύ ευαίσθητο δέρμα. Εάν παρατηρήσετε κόκκινα σημάδια και ή σπυριά καθαρίστε το μωρό σας πιο συχνά και αλλάζετε πάνες επίσης πιο συχνά. Ακόμα καλύτερα θα είναι να αφήνετε το μωρό σας χωρίς πάνα για λίγο ώστε να αναπνεύσει το δέρμα του μωρού. Σύντομα θα δείτε ότι καλυτερεύει.

Εάν το μωρό σας έχει έγκαυμα, ρωτήστε τον γιατρό ή τη μαία σας. Μπορεί να σας συμβουλεύσουν να χρησιμοποιείστε μια κρέμα. Εάν το έγκαυμα παραμείνει και προκαλεί πόνο συμβουλευθείτε τον γιατρό σας.

Αφόδευση του μωρού

Αμέσως μετά τη γέννηση και για τις πρώτες εβδομάδες το μωρό σας θα βγάζει μια πρασινόμαυρη ουσία, η οποία ονομάζεται μυκώνιο και είναι ό,τι άχρηστο έχει μαζέψει από τα έντερα κατά την περίοδο που ήταν μέσα στη μήτρα.

Καθώς το μωρό σας αρχίσει να καταναλώνει γάλα, το χρώμα αυτό θα αλλάξει και θα γίνει πιο κίτρινο ή πιο πορτοκαλί. Τα χρώματα μπορεί να είναι λαμπερά. Τα μωρά που θηλάζουν έχουν πιο ρευστά κόπρανα. Τα μωρά που τρώνε με το μπουκάλι έχουν πιο σφιχτά και μυρίζουν πιο πολύ. Τα μωρά διαφέρουν πολύ στον τρόπο αφόδευσης. Ορισμένα παρουσιάζουν κάποια κίνηση πριν ή κατά την ώρα του φαγητού, άλλα μπορεί να μην έχουν καμία κίνηση για μερικές ημέρες. Και τα δύο είναι φυσιολογικά.

Τα περισσότερα μικρά μωρά κοκκινίζουν στο πρόσωπο και άλλα κλαίνε όταν αφοδεύουν. Αυτό είναι φυσιολογικό και δεν σημαίνει ότι έχουν δυσκοιλιότητα όσο τα κόπρανά τους είναι μαλακά. Εάν ανησυχείτε ότι το μωρό σας έχει δυσκοιλιότητα, αναφέρετε το στον γιατρό σας ή τη μαία σας.

Το τι θα βρίσκετε μέσα στην πάνα του μωρού σας θα διαφέρει από μέρα σε μέρα και συνήθως δεν θα υπάρχει λόγος ανησυχίας. Εάν, όμως, παρατηρήσετε μια εμφανή διαφορά όπως, εάν γίνουν συχνά ή ρευστά ή μυρίζουν πολύ ή εάν αλλάξει το χρώμα τους και γίνει πράσινο άσπρο ή κρεμώδες, τότε να ζητήστε τη συμβουλή του γιατρού σας.

baby-bath-megali-polaroid

Πλύσιμο

Δεν χρειάζεται να πλένετε το μωρό σας κάθε μέρα αλλά πρέπει να πλένετε το πρόσωπο του, το λαιμό του, τα χέρια του και τον πισινό του προσεκτικά κάθε μέρα. Μπορείτε να το κάνετε αυτό επάνω στην αγκαλιά σας ή εκεί όπου του αλλάζετε πάνα. Διαλέξτε μια ώρα όπου το μωρό σας είναι ξύπνιο και ευχαριστημένο και βεβαιωθείτε ότι το δωμάτιο είναι ζεστό. Θα χρειαστείτε μια λεκάνη ζεστό νερό, βαμβάκι, μια πετσέτα και ένα μωρομάντηλο.

Βγάλτε τα ρούχα του μωρού σας εκτός από το γιλέκο και την πάνα, τυλίξτε το σε μια πετσέτα, απαλά σκουπίστε σε κάθε μάτι από τη μεριά της μύτης και προς τα έξω με ένα καθαρό κομμάτι βαμβάκι για κάθε μάτι, χρησιμοποιώντας καθαρό βαμβάκι καθαρίστε τα αυτιά χωρίς, όμως, να καθαρίζετε μέσα στα αυτιά, καθαρίστε το υπόλοιπο πρόσωπο του μωρού και τον λαιμό με βαμβάκι και μετά στεγνώστε το απαλά, βγάλτε τη πάνα και πλύνετε τα γεννητικά όργανα του μωρού με βαμβάκι και ζεστό νερό. Σκουπίστε τα πολύ προσεκτικά και βάλτε μια καθαρή πάνα. Την πρώτη εβδομάδα πρέπει να καθαρίζετε γύρω από τον αφαλό του κάθε μέρα. Η μαία θα σας δείξει τον τρόπο.

Μπάνιο

Να κάνετε μπάνιο το μωρό σας τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα ή πιο συχνά εάν το μωρό σας το διασκεδάζει. Να μην το κάνετε μπάνιο αμέσως μετά το φαγητό ή όταν πεινάει ή νυστάζει. Να βεβαιώνεστε ότι το δωμάτιο είναι ζεστό και ότι έχετε ότι χρειάζεστε. Ελέγξτε ότι το νερό δεν είναι πολύ καυτό. Δοκιμάστε το στον καρπό σας.

Γδύστε το μωρό σας εκτός από την πάνα του και τυλίξτε το σε μια πετσέτα. Καθαρίστε το πρόσωπο του μωρού σας με ένα βαμβάκι και νερό. Μη χρησιμοποιείτε σαπούνι στο πρόσωπό του.

Πλύνετε τα μαλλιά του μωρού σας με σαπούνι για μωρά ή λοσιόν κρατώντας το κεφάλι πάνω από τη λεκάνη. Ξεπλύνετε προσεκτικά.

Εάν χρησιμοποιείτε σαπούνι για μωρά, ξετυλίξτε το μωρό από την πετσέτα και σαπουνίστε το παντού κρατώντας το ακόμα στην αγκαλιά σας. Βγάλτε την πάνα την τελευταία στιγμή. Εάν χρησιμοποιείτε αφρόλουτρο για μωρά προσθέστε λίγο νερό.

Βάλτε το μωρό σας απαλά μέσα στο νερό. Χρησιμοποιώντας το ένα χέρι σας ρίξτε νερό παντού αλλά μην βρέξετε το πρόσωπό του. Ποτέ μην αφήνετε το μωρό σας μόνο στην μπανιέρα ακόμα και για μερικά δευτερόλεπτα.

Σηκώστε το μωρό σας και σκουπίστε απαλά με την πετσέτα. Σκουπίστε καλά ειδικά όπου κάνει ζάρες. Εάν το δέρμα του μωρού σας είναι ξηρό μπορείτε να αλείψετε λίγο baby oil. Το μωρό σας θα το ευχαριστηθεί αυτό.

Ποτέ μην αφήνετε το μωρό σας μόνο στο μπάνιο

Εάν το μωρό σας δείχνει τρομαγμένο στο μπάνιο ή κλαίει μπορεί να βοηθήσει εάν κάνετε μαζί του μπάνιο. Μπορεί να σας αρέσει να το κάνετε αυτό. Βεβαιωθείτε ότι το νερό είναι αρκετά ζεστό, όχι καυτό, και μην προσθέτετε τίποτα στο νερό παρά μόνο αν είναι αφρόλουτρο για μωρά.

Πηγή:www.drchandakas.gr

Φοβίες, κρίσεις πανικού…..τι έχουν να μας πουν για την ζωή μας;

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Panic-Attack

Η οικονομική κρίση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, έχει εντείνει τις δυσκολίες που βιώνουμε και τις έχει κάνει πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες. Η ψυχική μας υγεία έχει κλονιστεί αρκετά, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι να βιώνουν κρίσεις πανικού, αλλά και διάφορες φοβίες όπως κλειστοφοβία, κοινωνική φοβία κλπ. Κάθε τι όμως που βιώνουμε και παρεμποδίζει την καθημερινότητα μας, έρχεται για να μας πει κάτι για εμάς και την ζωή μας. Να μας μεταφέρει ένα μήνυμα, το οποίο δεν μπορούμε να ακούσουμε με άλλον τρόπο.

Οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού, έχουν έναν κοινό παρονομαστή, το άγχος! Οι κρίσεις πανικού είναι για όλους τρομακτικές, αλλά ευτυχώς αποτελούν σωματικά αβλαβή επεισόδια. Μπορούν να συμβούν τυχαία, αλλά συνήθως εκδηλώνονται μετά από έκθεση σε διάφορες καταστάσεις που προκαλούν άγχος. Οι άνθρωποι που βιώνουν κρίσεις πανικού μπορεί να φοβούνται ότι πεθαίνουν ή ότι πνίγονται, να έχουν πόνο στο στήθος ή να πιστεύουν ότι έχουν άλλα συμπτώματα της καρδιακής προσβολής. Άλλοι μπορεί να εμφανίσουν άλλα συναφή σωματικά συμπτώματα όπως ταχυκαρδία και αίσθημα έντονων παλμών, ζάλη, αίσθημα αστάθειας ή λιποθυμίας, δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή ή αίσθημα ασφυξίας), πόνοι στο στήθος ή δυσφορία, αίσθημα πνιγμού, ναυτία ή ανακάτεμα στο στομάχι, εξάψεις ή κρυάδες ή εφίδρωση.

Τι έχουν να μας πουν όμως για την ζωή μας; Τι σκοπό εξυπηρετούν και γιατί μας “χρειάζονται”; Κάθε σύμπτωμα ή διαταραχή που εμφανίζεται στη ζωή μας, έρχεται για να μας δώσει ένα μήνυμα το οποίο το σώμα μας έχει προσπαθήσει και άλλες φορές, με άλλους τρόπους να μας μεταφέρει, αλλά εμείς δεν το έχουμε λάβει. Το πιο σημαντικό είναι να παρατηρήσουμε όταν βιώσαμε την πρώτη κρίση πανικού, τι είχε προηγηθεί στην ζωή μας, ποια αλλαγή ή ποιο στρεσογόνο γεγονός μπορεί να την πυροδότησε; Σε τι μας “βοηθάει” μια κρίση πανικού; Σίγουρα μια κρίση πανικού θα σκεφτεί κανείς ότι μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργεί και όχι να “βοηθάει”, αλλά αν δούμε πιο προσεκτικά τη ζωή μας, ίσως καταφέρουμε να νοηματοδοτήσουμε την κρίση πανικού αλλιώς.

Επιπλέον, ένα ακόμα κοινό χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού, μας κάνουν να νιώθουμε εγκλωβισμένοι και δυσλειτουργικοί στην καθημερινότητα μας. Τι από όσα ζούμε αντικατοπτρίζονται από μία κρίση πανικού; Εκφράζει μήπως τη ζωή μας γενικότερα ή κάποια συγκεκριμένα κομμάτια της όπως για παράδειγμα ο γάμος μας ή μια λάθος επαγγελματική επιλογή από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε; Είναι πολύ σημαντικό να ψάξουμε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τα συμπτώματα, τι είναι αυτό που έχουμε θάψει βαθιά κάτω από το χαλί και στην προσπάθεια του να αναδυθεί εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο.

Φοβίες, κρίσεις πανικού… ας μην τα αφήνουμε άλλο να είναι τα “τέρατα” που εξουσιάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα μας. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε άλλους “φακούς” στα γυαλιά με τα οποία βλέπουμε την καθημερινότητα μας, ώστε να την κάνουμε πιο λειτουργική και να μπορούμε να χαρούμε τις στιγμές που ζούμε.

Μαρίνα Κρητικού
Ψυχολόγος Υγείας – Οικογενειακή/ Συστημική Σύμβουλος

Πηγή:gynaikoparea.gr

Παιδί κ αθλητισμός! Ιδανική ηλικία για αθλήματα

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

blogger-image--477664887

Της Έλενας Μπούλια

Όλο και περισσότεροι γονείς αναγνωρίζουν την τεράστια σημασία της σωματικής άσκησης για τα παιδιά ακόμα και των πιο μικρών ηλικιών, ενώ όλοι οι παιδίατροι συμφωνούν πως με την έλλειψης αυτής τα παιδιά κινδυνεύουν για παιδική παχυσαρκία, υψηλότερη πίεση του αίματος, υψηλότερα επίπεδα «κακής» χοληστερόλης (LDL) και χαμηλότερα επίπεδα «καλής» χοληστερόλης. Επιπλέον, πέρα από την δημιουργία ισχυρών οστών και δυνατών μυών, η άσκηση βοηθά τα παιδιά στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους αλλά και στην κοινωνικοποίησή τους με άλλα παιδιά.

Ωστόσο, δεν συμβαδίζουν όλες οι αθλητικές δραστηριότητες με όλες τις ηλικίες, ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα είδη που προτείνουν τόσο οι παιδίατροι όσο και οι καθηγητές φυσικής αγωγής για την καλύτερη σωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Από νωρίς στα… βάσανα
Καθηγητές φυσικής αγωγής και παιδίατροι συμφωνούν ότι το παιδί πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του προκειμένου να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Και πάλι, όμως, όπως τονίζει ο γυμναστής κ. Μιχάλης Ατσαλάκης, «Επειδή τα περισσότερα παιδιά των 2-3 ετών είναι ακόμα στα πρώτα αναπτυξιακά στάδια, ένα συστηματικό πρόγραμμα άσκησης δεν συνιστάται». Όπως ο ίδιος λέει, στις ηλικίες από 2 έως 6 ετών τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και παιχνίδια με έμφαση την ανάπτυξη και εξάσκηση των βασικών δεξιοτήτων που δεν τις συνδυάζουν με περίπλοκο τρόπο και που δεν είναι ανταγωνιστικά.Η ειδική παιδίατρος κ. Μαρία Παπαδάκη εξηγεί ότι «ο λόγος που προτείνουμε το παιδί να είναι τουλάχιστον 3 ετών όταν θα ξεκινήσει κάποιο πιο συστηματικό άθλημα είναι προκειμένου να κατανοεί καλύτερα τι ζητά ο δάσκαλος από αυτό». Τονίζει, δε ότι σε τόσο μικρές ηλικίες δεν θα πρέπει να επιβάλλουμε ωράριο άθλησης και ότι αυτή θα πρέπει να αποτελεί ψυχαγωγία για το παιδί και όχι υποχρέωση.

Έτσι, κάποιες ιδανικές ασκήσεις για τις ηλικίες 2-6 ετών είναι: Κυνηγητό, σχοινάκι, κουτσό, φρίσμπυ, περπάτημα, ποδήλατο και φυσικά κολύμπι. Η κ. Παπαδάκη προτείνει και τον χορό ή το μπαλέτο, αλλά και το μίνι-ποδόσφαιρο, αρκεί το παιδί να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα 3 χρόνια. Αντίθετα, συμβουλεύει τους γονείς να αποφύγουν αθλήματα όπως οι πολεμικές τέχνες, καθώς τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τις έννοιες άμυνα και επίθεση.

Στο Δημοτικό
Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού τα παιδιά αρχίζουν να αποκτούν καλύτερη επίγνωση των κινήσεών τους, καθώς των βασικών δεξιοτήτων τους. Επιπλέον, έχουν αναπτύξει την μνήμη τους και την ικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις, οπότε μπορούν να κατανοούν τις στρατηγικές κάποιων ομαδικών παιχνιδιών. Φυσικά, και σε αυτές τις ηλικίες καλό είναι να αποφεύγονται τα πολύπλοκα κινητικά πρότυπα αλλά και οι ψυχικές απαιτήσεις των οργανωμένων ανταγωνιστικών αθλημάτων. Η βάση πρέπει να δίνεται στον συνδυασμό των βασικών δεξιοτήτων των παιδιών και σε επίτευξη εύκολων στόχων (π.χ. κλοτσάω τη μπάλα για να μπει στο τέρμα ή πετώ κάτι σε κάποιον στόχο).

Ιδανικές ασκήσεις για τις ηλικίες 7-10 ετών είναι: Ποδήλατο, παιχνίδια με μπάλα, τένις, πινγκ-πονγκ, skating, χορός, ενόργανη γυμναστική, ποδόσφαιρο.

Τι θα πρέπει να προσέξουν οι γονείς:
Η παιδίατρος κ. Παπαδάκη συμβουλεύει τους γονείς που θέλουν να συμμετέχει το παιδί τους σε κάποια δραστηριότητα να μην το πιέσουν και να μην του επιβάλλουν ένα άθλημα, ειδικά αν βλέπουν ότι είτε δεν του αρέσει είτε δεν είναι έτοιμο ακόμα να το παρακολουθήσει.

Αντίθετα, το ιδανικό είναι να φέρουμε το παιδί σε επαφή με διαφορετικά είδη άθλησης και να αφήσουμε το ίδιο να επιλέξει εκείνη που του ταιριάζει, ακόμα κι αν ένα κορίτσι επιλέξει το ποδόσφαιρο και ένα αγόρι το μπαλέτο.

Ως προς την κολύμβηση, η οποία αποτελεί ιδανική άσκηση ακόμα και για τις πιο μικρές ηλικίες, η ίδια τονίζει ότι η πισίνα που θα επιλέξει ο γονιός θα πρέπει να καθαρίζεται με όζον και όχι με χλώριο, καθώς νέες μελέτες έχουν συνδέσει το χλώριο με προβλήματα άσθματος και βρογχιολίτιδας στα παιδιά, τα οποία άθελά τους θα καταπιούν λίγο νερό. Αν πρόκειται για βρέφη, η συχνότητα μία φορά ανά εβδομάδα είναι επαρκής για άσκηση και παιχνίδι.

Τέλος, σημασία πρέπει να δώσουν οι γονείς στις ιατρικές εξετάσεις που απαιτούνται πριν την συμμετοχή του παιδιού σε κάποιο άθλημα και δη τον καρδιολογικό έλεγχο, καθώς μία απλή ακρόαση από τον παιδίατρο δεν είναι επαρκής.

Πηγή:manasecrets.blogspot.gr

Τρίχρονο αγοράκι αναζητά οικογένεια _ και αγάπη!

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

2

Της Ήρας Ανδρέου

«Ο Μάνος είναι ένα όμορφο, λεπτοκαμωμένο αγοράκι, ηλικίας 3 ετών, με εκφραστικά μαύρα μάτια. Έχει καλή υγεία και φυσιολογική σωματική ανάπτυξη. Του αρέσει να πηγαίνει βόλτα, να παίζει μπάλα καθώς και το παιχνίδι στη παιδική χαρά… Παρουσιάζει ανωριμότητα στη ψυχοκινητική του εξέλιξη και στην ανάπτυξη του λόγου. Προκειμένου να ενισχυθεί στους επιμέρους τομείς ανάπτυξης παρακολουθεί πρόγραμμα πρώϊμης παρέμβασης και ανταποκρίνεται θετικά στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων. Η παραμονή του όμως σε ιδρυματικό περιβάλλον λειτουργεί επιβαρυντικά στην εξέλιξη του. Ο Μάνος έχει ανάγκη από αγάπη, αποδοχή και αποκλειστικότητα, μέσα σε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον…»

Με τα παραπάνω λόγια, το Π.Π.Π.Α – “Η ΜΗΤΕΡΑ¨ αναζητά ανάδοχη οικογένεια, με μακρόχρονη προοπτική, που θα μπορούσε να προσφέρει στον τρίχρονο Μάνο τη συναισθηματική ασφάλεια και τα περιβαλοντικά ερεθίσματα που χρειάζεται προκειμένου να αξιοποιήσει το δυναμικό του. Η ανάδοχη οικογένεια θα λαμβάνει μηνιαίο επίδομα ενώ παράλληλα το παιδί θα έχει πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη ενώ θα καλύπτονται δαπάνες που αφορούν την εκπαίδευση και τις ειδικές θεραπείες.

Για περισσότερες πληροφορίες: kkppa.gr

Μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με τους Κοινωνικούς Λειτουργούς του Π.Π.Π.Α – “Η ΜΗΤΕΡΑ¨ κ. Β. Μπαρούχου & κ. Αν. Λουκά στα τηλ. : 2132015737, 2132015705, αντίστοιχα, κατά τις εργάσιμες ημέρες, πρωϊνές ώρες.

Πηγή:www.babyads.gr

500 χρόνια υπέροχα γυναικεία πορτραίτα σε 3′

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

d48bd8bf41f7fde7616bfdd4779a93a0_XL-690x435

Ένα εξαιρετικό 3λεπτο ταξίδι στην ιστορία της ζωγραφικής γυναικείων πορτραίτων, με πολύ όμορφη μουσική!

Δημιουργός ο Philip Johnson

Πόσους πίνακες αναγνωρίζετε;

 

 

Πηγή:www.thinkingpeople.gr

Χώρισα, έκανα καλά;

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

breakup_k414

Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσεις αν το πιο επώδυνο στάδιο είναι αυτό της λήψης της απόφασης για τον χωρισμό ή των αμφιβολιών που μπορεί στην πορεία κατά στιγμές, να προκύπτουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις χωρισμού οι αμφιβολίες το πρώτο διάστημα που ακολουθεί τον χωρισμό, έρχονται και καρφώνονται σαν έμμονες ιδέες που βασανίζουν, εγκλωβίζουν και δεν αφήνουν να προχωρήσουμε παρακάτω:

– Μήπως δεν έπρεπε να χωρίσω;
– Μήπως να έδινα άλλη μια ευκαιρία;
– Αν συμπεριφερόμουν διαφορετικά …
– Αν άλλαζα αυτή μου τη συνήθεια
– Αν έκανα περισσότερη υπομονή;
– Αν πηγαίναμε σε σύμβουλο γάμου
– Αν με τον καιρό άλλαζε;
– Αν με τον καιρό κατάφερνα να τον/την αλλάξω … Αν, αν, αν ….

‘Αν’ που έρχονται και παίρνουν τη θέση των άλλων ερωτημάτων που θα βοηθούσαν περισσότερο αν προβλημάτιζαν τώρα σ’ αυτήν τη μεταβατική φάση, όπως:
– Τι θέλω τώρα για τη ζωή μου;
– Ποια λάθη μου να μην επαναλάβω;
– Τι έμαθα για τον εαυτό μου μέσα από αυτήν τη σχέση;
– Τι θα μου λείψει και θα προσπαθήσω να πάρω μαζί μου από τη σχέση αυτή;

Γιατί όμως αυτές οι αμφιβολίες έρχονται; Η παρουσία τους σημαίνει την έλλειψη ορθότητας στην απόφαση μου να χωρίσω;

Όχι βέβαια. Η παρουσία τους δείχνει την ανασφάλεια και σύγχυση στην οποία βρίσκομαι. Όταν απομακρυνόμαστε χρονικά από μια εμπειρία μας, αυτή πλέον γίνεται ανάμνηση. Η ανάμνηση δεν είναι ίδια με το βίωμα της εμπειρίας. Το βίωμα στην ανάμνηση είναι διαφορετικό από αυτό της εμπειρίας. Έτσι για παράδειγμα, ένας καβγάς τη στιγμή που τον βιώνουμε μπορεί να μας δίνει την αίσθηση της ‘κάθαρσης’,  ‘εκτόνωσης’ και ‘υπερέντασης’ ενώ όταν θυμόμαστε αυτόν τον καβγά μπορεί να τον θυμόμαστε ως κάτι θλιβερό, τραυματικό και απειλητικό. Οι αναμνήσεις λοιπόν αλλοιώνουν το βίωμα της εμπειρίας, άλλες φορές μεγενθύνουν, άλλες φορές υποτιμούν τα συναισθηματικά φορτία, πολλές φορές αποκλίνουν τελείως και από την πραγματικότητα της εμπειρίας μας.

Οι αμφιβολίες μας λοιπόν μετά από έναν χωρισμό έχουν να κάνουν με τις αναμνήσεις μας από τη σχέση αυτή. Οι αναμνήσεις αυτές προσδιορίζουν αρκετά την τωρινή μας συναισθηματική κατάσταση και όχι καθαρά το βίωμα της εμπειρίας μέσα στη σχέση. Μέσα από τις αναμνήσεις που έχουμε από τη σχέση από την οποία αποφασίσαμε να φύγουμε, φιλτράρουμε συναισθήματα, επιλέγουμε στιγμές που κουβαλάμε στη μνήμη μας και αυτά καθορίζουν την ανάμνηση που έχουμε από τη σχέση αυτή. Έτσι, η σχέση αυτή μπορεί να γίνει πολύ πιο αφόρητη ή πολύ πιο ευχάριστη ως ανάμνηση, τώρα που αποστασιοποιηθήκαμε με την απόφαση χωρισμού.

Πώς επαναξιολογώ λοιπόν την απόφασή μου; Κατά τη γνώμη μου, δεν την επαναξιολογώ. Συμπεράσματα εκ των υστέρων, δεν μπορούν να βγουν, γιατί οδηγούν απλά σε εναλλακτικές άπειρες αφηγήσεις. Τα συμπεράσματα βγαίνουν όταν βιώνονται οι καταστάσεις, όταν γεύομαι τη σχέση μου με τον άλλον, τη στιγμή που έχω επαφή με το βίωμα μου και με τον εαυτό μου ώστε να αγγίξω τη δική μου ‘γνήσια και απόλυτη αλήθεια’. Είμαι ευτυχισμένος μέσα σ’αυτό που ζω; Με ικανοποιεί το ‘μέχρι τώρα’ ώστε να το συνεχίσω; Η μεγαλύτερη παγίδα στις σχέσεις είναι η προσπάθεια να τη διατηρήσω έχοντας την ελπίδα ότι θα αλλάξει ο άλλος στο μέλλον. Ανειλικρινές απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι στον άλλον.

Το μόνο υλικό που έχω λοιπόν, για να αξιολογήσω μια κατάσταση είναι ‘το μέχρι τώρα’, βάση του οποίου θα καθορίσω ‘το από δω και πέρα’ και όχι το ενδοχόμενο‘αν’ που έρχεται στρέφοντας το βλέμμα μου σε ένα ενδεχόμενο μέλλον. Και αν αυτό το υλικό, το ‘μέχρι τώρα’,  με οδήγησε στην απόφαση του χωρισμού …. από εκεί και πέρα αναθεώρηση ‘δεν χωράει’.

Πίστη και εμπιστοσύνη λοιπόν στον εαυτό για την απόφαση που πήρε, γιατί καμία αμφιβολία δεν μπορεί να σταθεί έγκυρη στο βίωμα της εμπειρίας μου!

 

Διαβάστηκε εδώ:gynaikoparea.gr

 

Πηγή: flowmagazine.gr

Aυτός ο χρόνος…Αχ, αυτός ο χρόνος..

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

time-travel2-photo-courtesy-of-junussyndicate-on-deviantART-620x394

Αυτός ο χρόνος που ποτέ δεν είναι αρκετός. Αχ, αχ, αχ! Το έχω ξαναπεί ότι η μεγαλύτερη φοβία μου είναι ότι θα ξυπνήσω μια μέρα και θα κοιτάξω τη ζωή μου προς τα πίσω για να διαπιστώσω ότι τελικά δεν έκανα τίποτα. Γιατί το πρόβλημα το δικό μου είναι ότι δεν έχω καταφέρει ακόμη  να αυτοπροσδιοριστώ. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Γιατί η ζωή είναι τόσο περίπλοκη που εμένα διαρκώς με μπερδεύει.

Θέλω να είμαι επαγγελματίας? Κανονική, όχι της πλάκας όπως τώρα. Θέλω να είμαι κορίτσι του σπιτιού που θα κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου? Ειλικρινά Δ Ε Ν   Ξ Ε Ρ Ω !!! Και αυτό είναι απίστευτα εκνευριστικό, γιατί δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θα σου δώσει χαρά, για να πας να το κάνεις και να τελειώνουμε. Για εμένα το πιο εύκολο από όλα τα σενάρια θα ήταν να ξαναβρώ επιτέλους μια υπαλληλική δουλειά που θα μου οριοθετήσει τέλεια τη ζωή μου. Γιατί θα την κάτσεις και την υπερωρία σου, δε λέω. Αλλά γενικά θα υπάρχει ένα πλάνο. Κι εγώ με πλάνα και προγράμματα δουλεύω τέλεια. Έτσι όπως ζω αυτή τη στιγμή νιώθω ότι δεν μπορώ να βρω το στίγμα μου. Γιατί δεν είναι σαφές ποτέ το πόσες ώρες την ημέρα είμαι μαμά και το πόσες ώρες την ημέρα δουλεύω. Είναι ένας αχταρμάς που μερικές φορές γίνεται και παράλληλα και αυτό με ισοπεδώνει. Και αυτό που με ισοπεδώνει ακόμη περισσότερο είναι που δείχνω πάντα διαθέσιμη, ενώ δεν είμαι, με αποτέλεσμα να φορτώνομαι παραπάνω από όσα μπορώ. Οικογενειακά ζητήματα. Εν ολίγοις φανταστείτε δυο ανθρώπους που κάνουν σχεδόν την ίδια δουλειά, που μένουν στο ίδιο σπίτι και ο ένας μπορεί σε πολλά πράγματα να βοηθήσει τον άλλον. Ε, δε θα βοηθήσεις? Θα βοηθήσεις. Αλλά αυτό το πράγμα δεν τελειώνει ποτέ. Ενώ αν βγω από εδώ μέσα…μια άγια μέρα και χρονιά (αχ, αχ, αχ) πιστεύω πως η ζωή μου θα οριοθετηθεί πολύ καλύτερα και πως όλοι οι ρόλοι κάπως θα μπούνε σε σειρά.

Από την άλλη υπάρχει και η επιλογή να χτίσεις κάτι δικό σου. Αλλά ας μη γελιόμαστε…Είναι και η κρίση, είναι που δεν είμαστε και όλοι για τα ίδια πράγματα, είναι και η βοήθεια με τα παιδιά που έχεις ή δεν έχεις. Εμένα αυτό εν κατακλείδι δε δείχνει να πηγαίνει πουθενά. Να πηγαίνει, δηλαδή, κάπου που να είναι πραγματική καριέρα και πραγματική πηγή εισοδήματος. Δεν πάει και δεν βλέπω να πηγαίνει.

Από την άλλη, άλλη πάλι (η τρίτη εκδοχή δηλαδή) κάτσε σπίτι σου και κάνε τη νοικοκυρά. Αλλά αυτό κι αν δε μου πάει. Δεν το έχω. Με τρελαίνει, δε μου αρέσει. Τι να σας πω για να το καταλάβετε….Α! Βρήκα! Ένα φαϊ, ένα γλυκό δεν έχω φτιάξει ποτέ από καθαρή διασκέδαση. Το καταλάβατε νομίζω. Δεν το έχω ούτε με το νοικοκυριό, ούτε και με την κουζίνα. Ναι, αλλά τα παιδιά? Αχ, αυτά τα παιδιά! Θέλουν δουλειά. Πρέπει να ασχοληθείς, πρέπει να τους δείξεις, πρέπει να τα μάθεις πράγματα, αλλά να την πω την αμαρτία μου. Την ώρα που τα κάνω αυτά – όχι όταν μου βγαίνουν αυθόρμητα, αλλά τις ώρες που τα κάνω γιατί πρέπει – ονειρεύομαι ότι έχω λεφτά και πληρώνω 10 ευρώ την ώρα μια δασκάλα – νταντά για να τα απασχολεί δημιουργικά και να τους μαθαίνει ωραία πράγματα την ώρα που εγώ είμαι στη δουλειά μου.

Σε ποια δουλειά? Δεν ξέρω. Δουλειά όμως καλή. Να έχω και δικό μου γραφείο ολόδικό μου. Ναι, ναι, ναι. Και μη μου πείτε “προσγειώσου”. Δε θέλω, τώρα ονειρεύομαι κι ό,τι θέλω μπορώ να λέω. Να κάνω και κάτι που μου αρέσει πολύ. Ναι! Και σιγά το πρόβλημα, γιατί γενικά σε αυτά δεν είμαι πολύ επιλεκτική. Όλα μου αρέσουν. Βρε μπας και δεν έπρεπε να γίνω μάνα? Δεν ξέρω πραγματικά. Νιώθω μόνο ότι δε μας λένε όλη την αλήθεια πριν γίνουμε. Δε μας λένε ότι εκεί που είσαι στα ντουζένια σου, μαθαίνεις, προχωράς ξαφνικά έρχεται ένα μωρό και πας πάλι σε επίπεδο νηπιαγωγείου. “Κό-τα. Πες κο-τα. Πως κάνει η κότα? Κο-κο-κο.” Ναι, να μη σας απογοητεύσω τις επίδοξες μάνες. Καλά τα παιδιά, ωραίες οι αγκαλιές, αλλά έχει πολλή λάντζα, πολύ καθάρισμα, πολλή δουλειά ταξιτζή και πολλές “κό-τες. Πες κό-τες. Κο-κο-κο.” Κι εμένα μου λείπει πολύ και η παλιά μου ζωή. Αυτή που κάνεις πρόγραμμα ΜΟΝΗ ΣΟΥ και καθορίζεις μόνη σου το χρόνο σου. Και από την άλλη είμαι και από αυτές που δεν τα στέλνουν αλλού διακοπές για να πάνε μόνες τους και να θυμηθούν τον έρωτά τους…όχι ότι μου το έχει προτείνει και κανείς να τα κρατήσει, αλλά και να το πρότεινε δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Είμαι μια μάνα γρίφος γενικά. Τα θέλω εδώ συνέχεια, αλλά νοσταλγώ και τα παλιά. Άντε βρες άκρη.

Δε μιλάω για απογοήτευση, δε μιλάω για κατάθλιψη, δε μιλάω για αλλιώς τα περίμενα αλλιώς τα βρήκα, γιατί δεν τα έχω όλα αυτά. Μιλάω για μια διαρκή αναζήτηση “αυτοπροσδιορίσου, μάνα” όλο από την αρχή. Εκεί που κατακτάς ένα κομμάτι της πολυτάραχης ζωής, εκεί ξαφνικά διαπιστώνεις ότι κάτι άλλο έμεινε πίσω εις βάρος αυτού που προχώρησε και ξαφνικά πρέπει πάλι να αυτοπροσδιοριστείς για άλλη μια φορά.

Καταλάβατε τίποτα? Χλωμό το κόβω, γιατί είμαι κου-ρα-σμέ-νη, σαν να λέμε “πες κο-τα”. Τόσο κουρασμένη που σήμερα η μάνα δεν ξύπνησε στην ώρα της παρά τα 2 ξυπνητήρια που βαρούσαν και θα έρθει στην πολύ δύσκολη θέση να εξηγεί αύριο στη δασκάλα πως ένα τέταρτο παραπάνω ύπνου μας έκαναν να χάσουμε σήμερα το σχολείο. Παναγιά μου! Τέτοιο άγχος ούτε μαθήτρια δεν είχα.

Εγώ η μάνα πότε θα αυτοπροσδιοριστώ? Θα αυτοπροσδιοριστώ άραγε ποτέ? Θα έρθει εκείνη η άγια μέρα που θα κοιμάμαι 11 η ώρα το βράδυ no matter what γιατί αύριο θα έχω δουλειά (θα χτυπάω κάρτα σαν να λέμε)? Ή θα έρθει εκείνη η άγια μέρα που θα κοιμάμαι 11 η ώρα, γιατί δε θα έχω τίποτα άλλο να κάνω το βράδυ που τα παιδιά κοιμούνται? Ή έστω θα έρθει εκείνη η άγια μέρα που θα κατεβάσω ρολά και θα τα φορτώσω όλα στον κόκορα?

Που πάω, που βρίσκομαι, ποια είμαι? Μάλλον εφηβεία περνάω και όχι μητρότητα. Άσε που βρέχει και σήμερα και δεν το έλεγαν οι ιντερνετικές προβλέψεις που διαβάζω. Και αν βρέχει σήμερα έτσι αναπάντεχα, μπορεί να βρέχει και την άλλη μέρα που δεν πρέπει να βρέχει, γιατί θα μου χαλάσει τη δουλειά και αμάν τι θα γίνει. Θα ακυρωθεί, θα πρέπει να το ξαναπρογραμματίσουμε? Είδατε τι σας λέω? Σε αυτόν τον κόσμο ούτε το πιο απλό πράγμα (καιρός) δε συνεργάζεται. Πως να συνεργαστεί ολόκληρο το σύμπαν για να βοηθηθεί η δόλια η μάνα? Ελπίζω να θέλετε ακόμη να γίνετε μάνες. Εντάξει, καλό είναι. Μη σας τρομάξω κιόλας και μετά με κυνηγάει η δική σας μάνα που δε θα γίνει γιαγιά.

Εμένα πάντως το παιδί μου το δήλωσε: “Εγώ παιδιά δε θα κάνω.” Γιατί παιδί μου? Που το ξέρεις? “Γιατί θέλουν βόλτες αυτά και που να τρέχω.” Το έχω πει ότι αυτό το παιδί είναι έξυπνο από την κούνια του. Ορίστε! Όλα τα ξέρει. Τίποτα δε χρειάζεται να εξηγώ. Κι εμένα να σας πω, δε με χαλάει αν δε γίνω γιαγιά. Άσε που θα τα φτάσω εκείνα τα χρόνια ή θα σκάσω μια μέρα πριν την ώρα μου?

Συγκεντρώσου, μάνα. Αυτοπροσδιορίσου πάλι και χαλάρωσε. Όλα πάνε καλά. Έπιασε και μια βροχή, ας μην το κάνουμε θέμα.

Πηγή:mikroimegaloi.gr

Τα κολπα της μαμας για να τρωνε ολο το φαγητο τους!

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

12115991_10207545862386699_1998629649394345300_n

Η μικρή δεν τρώει εύκολα …!

Ετσι συχνα επιστρατευω «κολπα» για να την καταφερω να φαει.
Σήμερα το μεσημέρι, αρνιόταν να φάει τα μακαρόνια της …

Τα «φόρτωσε» στη σάλτσα …

Τα ήθελε αλλιώς ή  δεν πεινούσε , γενικά δεν δεν…

Οπότε τι να κάνω…

 «άρχισα να σκεφτομαι…»

Αννυ ελα να σου πω…..

  Η γιαγιά μου , όταν ήμουν μικρή ξέρεις τι έκανε όταν δεν ήθελα να φάω και έλεγα πως δεν μου                                 άρεσε το φαγητό;

                Τί μαμά;

   Ξεχώριζε την πιο όμορφη μπουκιά και μου την έδινε να την δοκιμάσω…

Να κοίτα έτσι …

Άνοιξε το  στοματάκι …

Για φα’την…

12088225_10207529156809070_979195552385611221_n

Για κατάπια να δούμε μήπως τώρα σου αρέσει;; 

                 Όχι  δεν μου αρέσει…

 Μμμ… μάλλον δεν ήταν η σωστή μπουκιά, μάλλον κάνω κάτι λάθος….!
Για να δούμε αυτή;

Μήπως αυτή είναι καλύτερη;

             Όχι δεν είναι ωραία….

Αααα να βρε την βρήκα …για δοκίμασε αυτήν!

Δεν είναι η καλύτερη;
Και η γιαγιά μου δεν την έβρισκε πάντα με την πρώτη…

Για δες αυτήν!!!

               Ναι μανούλα την βρήκες!!! 

 Είναι νόστιμο τώρα…

Μου αρεσει !!!!

Και καπως ετσι η μαμα Μαγκαιβερ τα καταφερα!!!

Αλλα αν νομιζετε πως οταν εχεις δυο παιδια ξεμπερδευεις ετσι ευκολα γελιεστε…

12109282_10207569280172129_4162201822200889237_n

Οταν λοιπον το καλοφαγο παιδακι σου αυτο που δεν χρειαζεται δευτερη κουβεντα για να φαει το φαγητο του βλεπει ολη την προσοχη που πρεπει να δωσεις στο λιγοφαγο …

Τι κανει αγαπημενες μου???

Ναι καλα καταλαβατε …

Αρχιζει να δυσανασχετει!

Ετσι λοιπον ο Σταθης μου το καμαρι μου το πλασμα μου που δεν με κουραζει σταματησε να τρωει με κοιταξε μεσα στα ματια και μου λεει…

Το δικο μου φαγητο ειναι πολυ και δεν μπορω να φαω αλλο…

Αν νομιζετε πως μπορω να ξεγελασω με την ιδια ιστορια το αγορακι μου και να το ευχαριστηθει οταν εχω ηδη δωσει το ιδιο σοου μπροστα του γελιεστε φιλες μου…

Ετσι λοιπον πηρα μια βαθια ανασα αρχισα να μιλαω σαν τον κακο λυκο και ειπα…

Αυτο το φαγητο ειναι τελειοοοο και δεν μπορω να κρατηθωωωω…

Και βαζοντας στην ακρη καθε αξιοπρεπεια ορμησα στα μακαρονια πασαλειβοντας το μουτρακι μου με κοκκινη σαλτσα…

Αφου γελασαν με την ψυχη τους και τα 2 τοτε παρεδωσα το πιατο στο Σταθη και του ειπα για να δω εσυ μπορεις να κανεις τον κακο λυκο που πασαλειυετε με μακαρονια?

Οπως ειδατε στην φωτογραφια τα καταφερε μια χαρα!!!

Τα παιδια χρειαζονται να γινεις παιδι και να εισαι εφευρετικος…

Οταν το φαγητο εχει ενδιαφερον ειναι και η αγαπημενη τους ωρα…

Ελπιζω να καταφερω συντομα να σας γραψω και για τον τροπο που τρωμε τα «μαγικα μπιζελια» κοινως τον αρακα…

Σας φιλω γλυκα στα πανεμορφα μουτρακια σας και περιμενω τα δικα σας αποτελεσματα!

Σοφια

Νικάμε την ακαταστασία (ή έστω προσπαθούμε) | της Ελένης Βλάχου

Published 12 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

3329d3457818ad53d5d679622eeb71cc

Στα σπίτια όπου ζουν και παιδιά επικρατεί πάντοτε μια απαστράπτουσα καθαριότητα. Τα πάντα συγυρισμένα, όλα στις θέσεις τους, τακτοποιημένα και πεντακάθαρα.
Τι; Δεν είναι έτσι; Δε συμβαίνει στα καλύτερα σπίτια;

Εντάξει, παραδέχομαι πως τα γράφω για να ελπίσω ότι κάποτε όλα τούτα τα παράλογα θα συμβούν και στο δικό μας το σπίτι. Ένα σπίτι χαοτικό (ζούνε 3 παιδιά μέσα σε αυτό), που τύφλα να ‘χουν οι παιδότοποι μπροστά του. Ένα σπίτι που στα φόρτε του άνετα ανοίγεις πόρτα, βλέπεις, κάνεις μεταβολή κι εξαφανίζεσαι από την ανικανότητα που σου γεννάται να το επαναφέρεις ξανά σε κάτι που να μπορεί να ονομαστεί ξανά φυσιολογικό σπίτι.

Εγώ λοιπόν, έπρεπε να κάνω κάτι για να γλιτώσω τον εαυτό μου από τα χειρότερα. Κι αφού ξεφορτώθηκα μπόλικα παιχνίδια (τα καλά τα χάρισα ή τα έκρυψα για να τα εμφανίσω σε κάποιο μέλλοντα χρόνο, τα σπασμένα τα πέταξα) μια, δυο, τρεις, εκατό και βάλε φορές, αφού έκανα το ίδιο και με ρούχα που δε φοράμε, αφού περιόρισα τα άχρηστα αντικείμενα σε όλο το σπίτι κι αφού δεν είδα καμιά προκοπή στο χάος, αποφάσισα να πάρω πιο δραστικά μέτρα.

Έτσι, βρήκα τρόπους να γλιτώνει κανείς την χωρίς αρχή και τέλος ακαταστασία. Κι όταν λέμε ακαταστασία στο δικό μας το σπίτι εννοούμε ότι τους ατέλειωτους χειμώνες που περνάμε ώρες κι ώρες κλεισμένοι στο σπίτι, όταν ο καλός Θεούλης δε μας λυπάται για να αφήσει τον ήλιο να ξεμυτίσει (μαζί του κι εμείς) σε όλους τους χώρους του σπιτιού δε μένει τίποτε, μα τίποτε στη θέση του και όρθιο. Και να σημειώσω πως το δικό μας το σπίτι ούτε μεγάλο είναι, ούτε πολλά έπιπλα έχει.

Και μη μου πείτε πως τα ακατάστατα σπίτια είναι γεμάτα ζωή (που δε διαφωνώ καθόλου σε αυτό) αλλά τονίζω παράλληλα πως τέτοια σπίτια εκτός από ζωντάνια που την έχουν κυρίως τα παιδιά, είναι γεμάτα και από τόνους απελπισίας για εκείνον που σαν είλωτας πρέπει να επαναφέρει στην αρχική του μορφή αυτό που με λίγη φαντασία λέγεται σπίτι εκείνες τις δύστυχες ώρες.

Έτσι λοιπόν μπήκαν κάποιοι κανόνες. Κι έπρεπε να τηρηθούν.
1. Κανείς δε πετάει τα ρούχα του όπου να ‘ναι. Τα άπλυτα δεν είναι διακοσμητικά. Τα πηγαίνουμε ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στο πλυντήριο.

2. Βγάζουμε τα παπούτσια μόλις μπούμε στο σπίτι και τα τακτοποιούμε στη εξώπορτα ΑΜΕΣΩΣ. Αν τα βγάλουμε ενώ καθόμαστε στο καναπέ, στο κρεβάτι ή όπου αλλού μας έρθει η φώτιση, μετά χάνονται κι άντε να τα ανακαλύψεις.

3. Κανείς δεν αφήνει πιάτο, μπολάκι, ποτήρι κτλ όπου τελειώσει με αυτό που τρώει ή πίνει. Τα πηγαίνουμε ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στο νεροχύτη αποφεύγοντας να τα πετάμε γιατί κάποια από αυτά έχουν το ελάττωμα και σπάνε. Εγώ από τη πλευρά μου προσπαθώ (όποτε είναι εφικτό κάτι τέτοιο) να πλένω τακτικά τα πιάτα και να μην τα αφήνω να γίνουν Έβερεστ.

4. Κάνουμε ένα παιχνίδι χρησιμοποιώντας ότι θέλουμε από παιχνίδια μέχρι κατσαρόλες, σεντόνια κι ότι άλλο βάλει ο νους κι ας γίνει γης Μαδιάμ εδώ μέσα ΑΛΛΑ πριν αρχίσουμε νέο παιχνίδι μαζεύουμε όλα τα προηγούμενα (για να χωράμε να περάσουμε κιόλας και να μη χοροπηδάμε πάνω από βουνά πραγμάτων για να φτάσουμε στο προορισμό μας).

5. Δεν σκουπιζόμαστε στις κουρτίνες στους καναπέδες ή όπου αλλού μας έρθει. ΠΑΝΤΑ υπάρχουν πετσέτες και μαντιλάκια στο σπίτι μας γι’ αυτή τη δουλειά.

6. ΔΕ φιλάμε ή γλείφουμε τα τζάμια κάθε μέρα. Τους δείχνουμε την αγάπη μας πιο σπάνια. Τα τζάμια έτσι είναι μονίμως θολά και μας εμποδίζουν να βλέπουμε απ’έξω.

7. ΚΑΝΕΙΣ δε ζωγραφίζει σε τοίχους, τραπέζια, σεντόνια κτλ. Υπάρχουν ωραιότατα μπλοκ ζωγραφικής γι’ αυτή τη δουλειά. Είπαμε, χαριτωμένοι οι τοίχοι με παιδικές ζωγραφιές αλλά ας μείνει και κανένα κομμάτι ελεύθερο για να θυμόμαστε τι χρώμα τους βάψαμε.

8. Πλένουμε τα χέρια μας ΜΕΣΑ στο νιπτήρα κι όχι απ’έξω. Μόλις τελειώσουμε σκουπιζόμαστε με την πετσέτα (πάντα). Αλλιώς το μπάνιο γίνεται πίστα για πατινάζ και είναι πολύ πιθανό να φάμε τα μούτρα μας.

9. Τα σκουπιδάκια μας τα πετάμε ΠΑΝΤΑ στον κάδο. Δε σκουπίζουμε τη μύτη και κρύβουμε το χαρτομάντιλο κάτω από τα κρεβάτια ούτε ρίχνουμε το μήλο που περίσσεψε πίσω από τη βιβλιοθήκη.

10. Τέλος, τα κρεβάτια ΔΕΝ είναι τραμπολίνο ούτε αποθηκευτικοί χώροι. Ας τα χρησιμοποιήσουμε απλώς για την ανάγκη του ύπνου. Αλλιώς θα σπάσουν και θα κοιμόμαστε στρωματσάδα. Επίσης όταν φιλοξενούν πάνω τους όλα τα αγαπημένα παιχνίδια καθίσταται δύσκολη έως αδύνατη η αλλαγή σεντονιών.

Αυτά κι άλλα πολλά (εκατοντάδες δηλαδή πράγματα) θα μπορούσαν αν μπουν σε αυτή τη λίστα.

Τώρα, αν με ρωτάτε τι κατάφερα από όλο αυτό ….

Θα σας πω….
Τα άπλυτα μας δεν εξαφανίστηκαν από τα πατώματα, αλλά σίγουρα περιορίστηκαν.

Τα παπούτσια μας τα βρίσκουμε πιο εύκολα. Εντάξει, όχι όλες τις φορές.

Τα άπλυτα πιάτα, ποτήρια κτλ συνήθως καταλήγουν πάντα στο βουνό του νεροχύτη. Απλώς το βουνό από Έβερεστ έγινε Όλυμπος.

Τα ατέλειωτα βουνά από παιχνίδια, μαξιλάρια κτλ ποτέ δεν εξαφανίστηκαν από το σπίτι μας, αντιθέτως ψήλωσαν κι άλλο.

Οι κουρτίνες μας και τα τζάμια μας είναι λίιιιιγο καθαρότερα και υπάρχουν φορές που βλέπουμε απ’ έξω για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Οι τοίχοι μας εξακολουθούν να φιλοξενούν εκθέσεις ζωγραφικής ή απλής μουντζαλιάς.

Ακόμα δε μπορούμε να κεντράρουμε ακριβώς το νιπτήρα.

Σκουπιδάκια συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε στα πιο απίθανα σημεία. Τουλάχιστον διαθέτουμε φαντασία.

Τα κρεβάτια πλέον τα χρησιμοποιούμε μόνο για ύπνο! Ε και λίγο σαν κουτιά αποθήκευσης.

Ελπίζω στην επόμενη παρτίδα από κανόνες να τα καταφέρουμε καλύτερα!

Πηγή:mikroimegaloi.gr