Αρχείο

All posts for the day 11 Οκτωβρίου 2015

Σε σένα που με πλήγωσες, χρωστάω ένα ευχαριστώ…

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

xeimwniatika-topia-16

Σίγουρα όλοι μας έχουμε βιώσει τον πόνο της απόρριψης. Σίγουρα, κάποτε, κάποιος μας πλήγωσε είτε γιατί δεν ανταπέδωσε ποτέ τα αισθήματά μας, είτε γιατί δε συνέχισε να τ’ ανταποδίδει.

Όλοι έχουμε βγει έξω απ’ τα δεδομένα μας, έχουμε λίγο-πολύ εξευτελιστεί, κάνοντας τον εγωισμό μας να μοιάζει με κουκίδα στο χάρτη για έναν έρωτα. Χάσαμε τον εαυτό μας, κάναμε κι είπαμε πράγματα που ποτέ δε φανταζόμασταν, ήπιαμε πολύ, κλάψαμε πολύ, βρίσαμε πολύ, αυτοκαταστραφήκαμε περισσότερο, αλλά το ξεπεράσαμε.

Είναι πολύ δύσκολο και σκληρό να έχεις συναισθήματα για κάποιον που δεν μπόρεσε ποτέ ή δεν μπορεί άλλο να τα μοιραστεί μαζί σου. Είναι βίαιο κι επίπονο να έχεις τοποθετήσει κάποιον στον ουρανοξύστη της ψυχής σου και για ᾽κείνον να είσαι δεύτερο υπόγειο.

Είναι βάναυσο, άτιμο κι άδικο ν’ απαρνείσαι την αξία σου μόνο και μόνο γιατί κάποιος άλλος δεν τη βλέπει. Αν και όσοι μας προξένησαν τέτοιου είδους καταστροφή δε θέλουμε να υπάρχουν ούτε σαν τυχαία αναφορά και θέλουμε να ξεγράψουμε την ύπαρξή τους απ’ το μυαλό μας, αν και στη θύμηση ακόμη του προσώπου τους βλέπουμε ένα τέρας που μας κατασπάραξε, τους χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

Χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον έρωτα που μας πλήγωσε δίχως προηγούμενο, γιατί ευθύνεται που πιάσαμε πάτο. Εκείνος είναι ο λόγος που η αυτοεκτίμησή μας έφτασε τα τρίσβαθα της γης και το «εγώ»  μας ήταν άγνωστη λέξη. Γιατί; Γιατί χάρη σ’ αυτόν διαπιστώσαμε πως ο πάτος δε μας πάει και πως όπως φτάσαμε πρέπει και ν’ ανέβουμε πάλι στην επιφάνεια.

Θέλει κόπο, δύναμη ψυχής και μεγάλη θέληση για να περάσεις απ’ το σκοτάδι στο φως κι, ακριβώς, επειδή η διαδικασία σου αλλάζει τη ζωή, μόνο μια τεράστια κατραπακιά μπορεί να πυροδοτήσει την αρχή της ανάκαμψης.

Έχοντας περάσει από μια τέτοια κατάσταση, στο μυαλό μου έχω εξισώσει την ερωτική απόρριψη με τον πνιγμό· εγώ τουλάχιστον έτσι το βίωσα. Αυτό που άργησα να καταλάβω ήταν πως, ουσιαστικά, ο άνθρωπος που έπνιγα κι έθαβα καθημερινά ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός κι όχι το άτομο που μου προκαλούσε τον πόνο.

Στη διαδικασία της ανάκαμψης κάθε «κύμα» που ανεβαίνουμε είναι μια καινούρια ανακάλυψη. Ανακαλύπτουμε πολλές πτυχές του εαυτού μας κι ακριβώς όπως απορούσαμε για το πόσο χαμηλά μπορούμε να φτάσουμε, έτσι ακριβώς απορούμε και για το μεγαλείο της ανάβασης.

Κάνουμε αυτοκριτική, επαναπροσδιοριζόμαστε, γνωρίζουμε αντοχές που δεν ξέραμε πως είχαμε και σιγά-σιγά αναδημιουργούμε, όχι απλώς αυτό που ήμασταν, αλλά κάτι πολύ βελτιωμένο.

Η ανάρρωση από μια ερωτική απογοήτευση μου δίδαξε δύο βασικά πράγματα: πως είμαι πολύ πιο δυνατή απ’ όσο πίστευα και πως έχω μέσα μου πολύ αγάπη να δώσω στο σωστό άνθρωπο. Τα πάντα έχουν να κάνουν με την εύρεση του χαμένου αυτοσεβασμού και της αξίας που δίνουμε στον εαυτό μας.

Όταν μάθουμε ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας ισοπεδώσει. Κι αν τυχόν την ξαναπατήσουμε, έχουμε ήδη χτίσει τα βάθρα για να πατήσουμε και να δώσουμε γρηγορότερη ώθηση προς την επιφάνεια.

Η πληγή που μας άφησε ο άνθρωπος που έφυγε, γίνεται  ένα σημάδι. Το σημάδι αυτό το κουβαλάμε πάντα σαν ουλή από κάψιμο που κάθε φορά που κοιτάμε μας θυμίζει τον κυκεώνα που περάσαμε. Μπορεί για δευτερόλεπτα να μας ταράσσει, όμως, αμέσως υπερισχύει η αγαλλίαση του πόσο μακριά είμαστε πια απ’ αυτό.

Η ουλή του έρωτα μοιάζει παράσημο της μάχης που κερδίσαμε και μόνο όταν πραγματικά το έχουμε ξεπεράσει μπορούμε να πούμε «ευχαριστώ».

Σ’ ευχαριστώ που η δική σου απόρριψη έγινε η αρχή της αποδοχής του εαυτού μου.

Σ’ ευχαριστώ γιατί χωρίς τη δική σου άρνηση δε θα γνώριζα ίσως ποτέ τη δική μου μεγαλοπρέπεια, δε θα κατανοούσα πως ο καθένας, πόσο μάλλον ο εαυτός μου έχει αξία, και πολύ μάλιστα.

Σ’ ευχαριστώ που μου έδειξες πόση μαγκιά έκρυβα μέσα μου.

Εσύ έτυχε να είσαι αυτός που τροφοδότησε την αλλαγή μου, εγώ, όμως, πέτυχα στο να είμαι ο εαυτός μου.

 

Γράφει η Νάντια Γιαννέλου.

 

Πηγή: ilov.gr

Διαβάστηκε εδώ:gynaikoparea.gr

10 τάσεις του νέου μακιγιάζ που πηγαίνουν σε όλες

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou
22686964_Elie_Saab_bbt_F15_023.limghandler
Η καλύτερη ανανέωση είναι όταν υιοθετείς το λουκ και τις τάσεις της σεζόν χωρίς να αλλάξεις εργαλεία!
 Ευφραιμίδη Μαρίλη, φωτό: imaxtree
Η γραμμή του άι-λάινερ επιμηκύνεται
Οι makeup artists δίνουν χάρη στο βλέμμα με μία γραμμή που ξεπερνάει τα όρια των ματιών.
Αναλυτικά όλες οι τάσεις στη μόδα και την ομορφιά για τη σεζόν f/w 2015-16 στο Marie Claire Σεπτεμβρίου.
22686967_Elie_Saab_bbt_F15_024.limghandler 22686947_Giles_bbt_F15_015.limghandler 22686948_Lepore_bbt_F15_002.limghandler 22686950_Lhuillier_bbt_F15_008.limghandler 22686951_Mohapatra_bbt_F15_004.limghandler 22686953_Mugler_bbt_F15_003.limghandler (1) 22686953_Mugler_bbt_F15_003.limghandler 22686956_Saunders_bty_F15_003.limghandler 22686957_J_JS_Lee_bty_F15_001.limghandler 22686960_Iceberg_bty_F15_001.limghandler 22686961_Moschino_bty_F15_002.limghandler

Η σιωπή είναι χρυσός!…… πάντα;

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

6faf95a407946923d692f4ddda792716_L

Ο Κέλλερ Γκόττφριντ είχε πει το γνωστό σε όλους «Το να μιλάς είναι ασήμι, αλλά η σιωπή είναι χρυσός…» μια έκφραση, ένα ρητό που πολλές φορές χρησιμοποιούμε όταν έχουμε τσακωθεί με κάποιον ή όταν θεωρούμε ότι τίποτε άλλο δεν υπάρχει για να ειπωθεί. Σε πάρα πολλά blogs και sites υπάρχουν άρθρα με σκέψεις για το τί είναι τελικά σωστό να κάνεις, να μιλάς, ή να σωπαίνεις.. Και σε ποιές περιπτώσεις πρέπει να μιλάς; Και σε ποιές περιπτώσεις πρέπει να σωπαίνεις;;

Εγώ θα αναφερθώ μέσα από μια προσωπική εμπειρία που δεν αφορά άμεσα εμένα, αλλά 2 συναδέλφους στη δουλειά μου. Δεν υπήρξαν φίλες, απλά συνάδελφοι. Μια μέρα μάλωσαν μπροστά σε όλους μας. Όλοι ακούσαμε το λόγο της διαφωνίας τους, έγινε ένας μικρός χαμός στη δουλειά. Εγώ όπως πάντα μπήκα στη μέση να τις ηρεμήσω. Τις αγαπώ και τις 2. Είναι διαφορετικές σαν χαρακτήρες αλλά τις αγαπώ. Την μια (ας την πούμε Μαρία) την εκτιμώ απεριόριστα και σαν επαγγελματία υγείας αλλά και σαν άνθρωπο. Με άπειρες γνώσεις, απίστευτα καλή στη δουλειά της, με ηγετική ικανότητα, υπευθυνότητα και ευσυνειδησία. Σαν άνθρωπος, στοργική ευαίσθητη, ειλικρινής, ντόμπρα. Ότι είναι να πει θα στο πει κατάμουτρα. Την άλλη (ας την πούμε Βάσω) την αγαπώ γιατί έτσι νιώθω. Χωρίς να έχουμε πιο προσωπική σχέση, μιλάμε στη δουλειά, μέχρι εκεί. Και εκείνη με αγαπά και το νιώθω.

Όταν λοιπόν τσακώθηκαν δημιουργήθηκε ένα άσχημο κλίμα στη δουλειά. Γιατί βρισκόμαστε σε ένα χώρο εργασίας κλειστό, 30-35 άτομα και το γεγονός συζητήθηκε ανοιχτά και «κλειστά». Όταν η μια ήταν σε ένα σημείο της εργασίας, δεν ήταν η άλλη. Η μια μιλούσε με συγκεκριμένα άτομα, η άλλη με άλλα. Ξαφνικά, κάποιοι από το σύνολο διασπάστηκαν. Εγώ ήμουν ουδέτερη. Αγαπώ και τις 2 εξάλλου και δεν ήθελα να πάρω θέση.

Πολλές φορές η Μαρία μου μιλούσε για τη διαφωνία της με τη Βάσω. Πνιγόταν από τις αδικίες που της γίνονταν και μου εξιστορούσε γεγονότα προσπαθώντας να βρει το δίκιο της, να βρει συμπαράσταση. Ιεραρχικά να αναφέρω. στη δουλειά η Μαρία ήταν πιο πάνω και αμέσως μετά η Βάσω. Πάνω από τη Μαρία και τη Βάσω υπήρχε η υπεύθυνη ας πούμε, που είχε καλές σχέσεις με τη Βάσω και έτσι έκαναν «πόλεμο» στη Μαρία. Αυτός ο ύπουλος πόλεμος όμως δεν ήταν ορατός σε εμένα τουλάχιστον. Ότι γίνονταν εναντίον της γίνονταν με τέτοιο τρόπο που κανείς δεν καταλάβαινε τίποτε. Πχ ήθελε η Μαρία να πάρει ρεπό, της έλεγαν ok, και την επόμενη μέρα, έλειπε η Βάσω και την καλούσαν ξαφνικά για δουλειά. Και αυτό δεν έγινε μία φορά μόνο.
Η Μαρία λοιπόν μιλούσε. Ήταν άνθρωπος που την έπνιγε η αδικία που υφίστατο. Η Βάσω από την άλλη δεν έβγαζε άχνα. Τουλάχιστον σε εμένα. Δεν την είχα ακούσει ποτέ να μιλάει άσχημα για τη Μαρία, ποτέ δεν την είχα ακούσει να σχολιάζει κάποιον, πάντα μα πάντα σιωπηλή. Και κάποιος που δεν μιλάει ακόμη και να είναι ο χειρότερος εκ των 2, σου γίνεται περισσότερο συμπαθής γιατί απλά δεν μιλάει.. Ο Τζωρτζ Μπερνάρντ Σώ είχε πει«Η σιωπή δεν κάνει λάθη» όπως και ο Billings είχε πει «Η σιωπή είναι από τα πιο δύσκολα επιχειρήματα για να αντικρούσεις». Δεν ξέρω αν ορισμένοι άνθρωποι λειτουργούν έτσι βάση τακτικής για να κερδίσουν την εύνοια των υπολοίπων. Η σιωπή ίσως σε αυτήν την περίπτωση είναι χρυσός γιατί με αυτή εξαγοράζεις την ηρεμία σου, εξαγοράζεις την πλεονεκτική θέση να βλέπεις την αντίδραση του άλλου εκ του ασφαλούς, γιατί εξαγοράζεις χρόνο που θα σου φάνει χρήσιμος στην επόμενη κίνηση. Άραγε αυτό χαρακτηρίζεται σοφία;; ή πονηριά; Σε εμένα πάντως «έπιασε». Όχι ότι σταμάτησα να εκτιμώ τη Μαρία αλλά υποσυνείδητα ένιωσα να λυπάμαι για τη Βάσω. Και εκεί είναι που απόρησα με τον εαυτό μου. Ξέρω ότι η Μαρία λέει αλήθεια. Ότι καψώνι της κάνουν στη δουλειά ισχύει. Και εκεί ένιωσα τη δύναμη της σιωπής. Σε κερδίζει ακόμη κα αν ο άλλος είναι ο πιο πανούργος, ο πιο πονηρός, ο πιο ραδιούργος άνθρωπος στον κόσμο. Με κέρδισε συναισθηματικά αλλά δεν άφησα να με παρασύρει.

Εκτός από την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με τη δύναμη της σιωπής στις διαπροσωπικές σχέσεις θα παραθέσω και μερικές αξιόλογες απόψεις που βρήκα στο διαδίκτυο:

Από το Men’s Health:

«Στις παρακάτω περιπτώσεις, η καλύτερη επιλογή είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό» λέει ο Teller, το αόρατο μέλος του κωμικού δίδυμου Penn & Teller.

Μόλις τελείωσε ένας καβγάς.
Aσε τον πίσω σου και μην τον σκέφτεσαι. Μην μπεις στον πειρασμό να απολογηθείς ή να ζητήσεις συγχώρεση. Αυτό πάντα καταλήγει στην ατάκα: «Eκανα λάθος. Ποτέ όμως δεν θα έκανα κάτι τέτοιο αν εσύ πρώτα δεν είχες κάνει…». Γι’ αυτό καλύτερα θα ήταν να μην πεις κάτι και να συνεχίσεις αυτό που έκανες σαν να μην τρέχει τίποτα.

Σε προκαλούν για καβγά μέσω e-mail.
Μην πέσεις στην παγίδα, καθώς είναι θέμα χρόνου να κολλήσεις μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, προσπαθώντας μάταια να βρεις ένα επιχείρημα που θα έγραφε ένας δικηγόρος. Παρεμπιπτόντως, καλό θα ήταν να μην τσακώνεσαι με νομικούς συμβούλους μέσω e-mail. Οι διαμάχες είναι η ειδικότητά τους.

Τα αίματα ανάβουν στο meeting που διευθύνεις.
Κάντε διάλειμμα. Πρώτα θα πρέπει να δώσεις το καλό παράδειγμα -μιας και το διευθύνεις- παραμένοντας ευγενικός. Επίσης, αυτή η κίνηση δείχνει ότι η διαμάχη έχει πλέον περάσει και ότι σίγουρα μπορείτε να ασχοληθείτε με καλύτερα πράγματα. Τέλος, γέμισε όλα τα ποτήρια με τσάι ή αφέψημα, μιας και το συγκεκριμένο ρόφημα (και ειδικά η μέντα) έχει τον τρόπο να επαναφέρει την ηρεμία στο τραπέζι.

Από το TLIFE:

Η σιωπή λένε είναι χρυσός. Η Μαρέα Λαουτάρη-Δεληγιάννη, Πιστοποιημένη Life & Relationship Coach, RMT, USA / MA in Communications, UK διευκρινίζει πως στις σχέσεις συμβαίνει το αντίθετο. Η σιωπή δημιουργεί προβλήματα…

«Η σιωπή μου προς απάντησή σου» είναι κάτι που συχνά παρατηρούμε ως αντίδραση στους καβγάδες ζευγαριών.

Η σιωπή όμως μπορεί να πληγώσει και να εκνευρίσει τον σύντροφό μας ενώ είναι βέβαιο ότι δεν αποτελεί την καλύτερη τακτική επίλυσης των διαφορών μας. Πρόκειται για ένα αμυντικό-επιθετικό παιχνίδι που δεν βοήθησε ποτέ κανέναν που ήθελε να έχει μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση.

Εκείνος που επιλέγει να σιωπήσει, στην πραγματικότητα αισθάνεται ότι τιμωρεί με αυτόν τον τρόπο τον σύντροφό του. Η συμπεριφορά αυτή στόχο έχει να δείξει στον άλλον ότι έκανε κάποιο σημαντικό σφάλμα και να τον αναγκάσει να ζητήσει συγγνώμη. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που πετυχαίνουμε σιωπώντας είναι να εκνευρίσουμε περισσότερο τον άλλον και τελικά να χειροτερέψουμε την όλη κατάσταση.

Αντί για τη σιωπή λοιπόν, καλύτερα είναι να ακολουθήσουμε κάποιους βασικούς κανόνες καλής επικοινωνίας που θα μας επιτρέψουν όχι μόνο να επιλύσουμε το θέμα που έχει προκύψει, αλλά θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο την ερωτική μας σχέση.

ΠΩΣ ΝΑ ΛΥΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ…
Δείτε κάποιες ιδέες που βοηθούν στην ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων και στην ενδυνάμωση της σχέσης.

1. Γίνετε ξανά ο ενήλικος στη σχέση

Μην παίζετε «παιχνιδάκια» προσπαθώντας να τιμωρήσετε τον σύντροφό σας μέσω της σιωπής. Αντί για αυτό, αποφασίστε να γίνετε ο ενήλικος στη σχέση και να θέσετε ανοιχτά το θέμα το οποίο σας απασχολεί με υπευθυνότητα. Μην υποθέτετε γιατί έκανε ο σύντροφός σας αυτό που έκανε. Με ηρεμία και λογική πείτε του τι σας ενοχλεί, τι συναισθήματα σας προκαλεί το γεγονός και για ποιο λόγο έχετε αναστατωθεί. Εάν στη διάρκεια της συζήτησης αισθανθείτε ότι θυμώνετε ή ότι τα νεύρα σας «χτυπάνε κόκκινο», κάντε ένα μικρό διάλειμμα και επιτρέψτε στον εαυτό σας να ηρεμήσει. Όταν νιώσετε και πάλι έτοιμοι, συνεχίστε τη συζήτηση από το σημείο που σταμάτησε. Άλλωστε, τα προβλήματα που έχετε δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από μόνα τους, χρειάζεται να τα δουλέψετε και να τα λύσετε μαζί.

2. Πάρτε την ευθύνη

Ακόμα κι αν είστε θυμωμένοι με τη συμπεριφορά του συντρόφου σας, είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε και να παραδεχτείτε ότι θα μπορούσατε και εσείς να είχατε διαχειριστεί το θέμα διαφορετικά. Πάντα υπάρχουν επιλογές, δεν είναι όλα μονόδρομος. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις στις οποίες φταίει αποκλειστικά και μόνο ο ένας. Συνήθως πάντα υπάρχει κάτι που θα μπορούσατε να έχετε κάνει ή πει διαφορετικά (και καλύτερα). Το να παραδεχτείτε ότι κάνατε και εσείς κάποια σφάλματα δείχνει ότι είστε καλοπροαίρετοι και ότι προσπαθείτε να λύσετε το πρόβλημα όχι ότι απλά επιτίθεστε και κατηγορείτε τον άλλον.

3. Αντιμετωπίζοντας τη σιωπή

Εάν δεν είστε εσείς, αλλά ο σύντροφός σας σιωπά, προσπαθήστε να ανταποκριθείτε με αγάπη και μην διακόψετε τη ροή της επικοινωνίας με μια βαρύγδουπη σιωπή (που στο μυαλό σας μπορεί να λέει πολλά, στην πραγματικότητα όμως δημιουργεί χάσμα). Διακινδυνεύετε έτσι να χρειαστούν μέρες ή και εβδομάδες για να ξαναμιλήσετε. Σε αυτήν την περίπτωση, το μόνο που θα έχετε πετύχει είναι να χειροτερέψετε την κατάσταση χωρίς να έχετε λύσει το πρόβλημα το οποίο θα εξακολουθεί να υπάρχει.

Αντιμετωπίστε λοιπόν τη σιωπή του συντρόφου σας συνεχίζοντας τη συζήτηση. Ακόμα και εάν ο σύντροφός σας είναι αναστατωμένος για κάτι που κάνατε ή δεν κάνατε, ζητήστε συγγνώμη. Εάν δεν σας λέει τι τον έχει στεναχωρήσει, ρωτήστε τον. Ακούστε τι έχει να σας πει χωρίς να προσπαθείτε να αμυνθείτε ή να επιτεθείτε πριν ακούσετε όλα όσα έχει να σας πει. Ακόμα κι αν θεωρείτε ότι ο σύντροφός σας κάνει λάθος, το να επιβεβαιώσετε ότι δεν έχετε σκοπό να παρατήσετε την προσπάθεια να διατηρήσετε τη σχέση σας, θα βοηθήσει και τους δυο σας να ξεπεράσετε κάθε πρόβλημα.

4. Μερικές φορές το να κερδίσεις σημαίνει ότι θα χάσεις

Οι σχέσεις δεν αφορούν στο ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Εάν μαλώνετε με τον σύντροφό σας και κερδίσετε στη διαμάχη και στα επιχειρήματα, τι θα έχετε πραγματικά κερδίσει εάν έχετε χάσει την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και την αγάπη του;

Ο στόχος δεν είναι να κερδίσετε στον καβγά! Το πιο σημαντικό είναι να δυναμώσετε την αγάπη που αισθάνεστε κατανοώντας καλύτερα ο ένας τον άλλον.

Το πραγματικό κέρδος στη σχέση είναι να μπορείτε να συζητάτε ειλικρινά, με σεβασμό και ευγένεια. Να μιλάτε ανοιχτά για όσα σας απασχολούν αλλά να μην ξεχνάτε να είστε τρυφεροί σε όλη αυτή τη διαδικασία. Αν ο στόχος σας είναι να αποδώσετε κατηγορίες, το όφελός σας θα είναι βραχυπρόθεσμο, γιατί μακροπρόθεσμα θα έχετε απλά καταστρέψει την αγάπη στη σχέση σας.

Σιωπές λοιπόν, τέλος.

Πηγή:www.ivfforums.gr

Διεθνής Ημέρα Κοριτσιού

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

0847d5211daa2cfcfde28d825aa07d5d_L

Οι διακρίσεις και η βία κατά των κοριτσιών σε διάφορα μέρη του κόσμου ώθησαν τον ΟΗΕ να ανακηρύξει την 11η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα Κοριτσιού (International Day of Girl Child). Καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 19 Δεκεμβρίου 2011 και γιορτάζεται για πρώτη φορά το 2012.

Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού είναι επικεντρωμένη στις προσπάθειες για τον τερματισμό των γάμων σε παιδική ηλικία, μια θεμελιώδης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής ενός κοριτσιού.

Πρόσφατες εκτιμήσεις της UNICEF δείχνουν ότι περίπου 70 εκατομμύρια νεαρές γυναίκες ηλικίας 20-24 ετών (σχεδόν η μία στις τρεις) παντρεύτηκαν πριν από την ηλικία των 18 ετών, με τα 23 εκατομμύρια εξ αυτών να έχουν παντρευτεί πριν από τα 15. Παγκοσμίως, σχεδόν 400 εκατομμύρια γυναίκες ηλικίας 20-49 ή πάνω από το 40% παντρεύτηκαν σε παιδική ηλικία.

Ο γάμος σε παιδική ηλικία βάζει σε κίνδυνο τα κορίτσια για πρώιμη και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους. Οι μητρικοί θάνατοι που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό είναι ένα σημαντικό ποσοστό της θνησιμότητας κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών σε όλο τον κόσμο, που αντιστοιχεί σε περίπου 50.000 θανάτους κάθε χρόνο. Επιπλέον, τα κορίτσια μεταξύ 10 και 14 ετών διατρέχουν πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό από τις γυναίκες ηλικίας 20 έως 24 ετών.

πηγή:sansimera.gr

Διαβάστηκε στο:www.ivfforums.gr

Η «πριγκίπισσα των μεταναστών» απέκτησε ΑΦΜ στη νέα της πατρίδα (Photo)

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

1_4

Ονομάστηκε «πριγκίπισσα των μεταναστών». Το βρέφος από τη Νιγηρία που γεννήθηκε μεσοπέλαγα, πάνω στο πλοίο του ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού που διέσωσε την έγκυο μητέρα του στα ανοιχτά της Σικελίας, έγινε σύμβολο ελπίδας για όσους τολμούν το επικίνδυνο ταξίδι δια θαλάσσης ελπίζοντας σε μία καλύτερη ζωή.

Στις αρχές Μαϊου, όταν ο διεθνής Τύπος πανηγύριζε τη γέννηση της πριγκίπισσας Σάρλοτ–του νέου μέλους της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας–η φωτογραφία ενός άλλου νεογέννητου φιλοξενήθηκε στα πρωτοσέλιδα.

Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν την Φραντσέσκα Μαρίνα (Ναυτικό στα ιταλικά) να κοιμάται, τυλιγμένη με ένα ροζ κουβερτάκι.

Είναι και εκείνη ένα “βασιλικό” μωρό», έγραφε τότε στο Twitter το ιταλικό παράρτημα της Unicef, καλωσορίζοντας το βρέφος.

Η 25χρονη μητέρα της Στέφανι είναι κομμώτρια και πριν από δύο χρόνια εγκατέλειψε τη Νιγηρία με προορισμό τη Λιβύη. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε έναν συμπατριώτη της και παρέμεινε στη χώρα για μικρό διάστημα. Όταν όμως χώρισαν, εκείνη έφυγε μόνη της για την Ιταλία.

«Ημουν έγκυος εννέα μηνών. Επρεπε να επιβιβαστώ στο σκάφος, δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν μπορούσα να γεννήσω στη Λιβύη», είπε η ίδια στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Μόλις απέπλευσε το σκάφος, ξεκίνησαν οι ωδίνες της. «Ηταν πραγματικά δύσκολο, καθόμουν μέσα και πονούσα. Βρίσκονταν πολλοί άνθρωποι μέσα στο σκάφος και καθόμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Ο πόνος ήταν υπερβολικός».

Οι πρόσφυγες και μετανάστες διασώθηκαν μέσα στη νύχτα από το σκάφος Bettica, έπειτα από οκτώ ώρες στη θάλασσα, κι εκεί γεννήθηκε η Φραντσέσκα Μαρίνα, που βαφτίστηκε έτσι προς τιμήν του πάπα Φραγκίσκου και των Ιταλών διασωστών της.

Η Στέφανι δεν θυμάται πολλά από τον τοκετό: λιποθύμησε και όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της βρισκόταν ήδη στο νοσοκομείο όπου είχε διακομιστεί με ελικόπτερο. Αλλά και οι ιταλικές αρχές δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί.

Παρότι ο καπετάνιος του Bettica κατέγραψε τη γέννησή της στο Ημερολόγιο Πλοίου ούτε οι λιμενικές αρχές που επιθεωρούν το Ημερολόγιο, αλλά ούτε και οι ιατρικές υπηρεσίες επειγόντων περιστατικών ενημέρωσαν τις αρχές, γεγονός που προκάλεσε μία γραφειοκρατική Οδύσσεια.

Οταν η Στέφανι με την νεογέννητη έφθασαν στο κέντρο υποδοχής στη Σικελία, όπου διαμένουν μέχρι σήμερα και απ΄όπου θα υπέβαλαν αίτημα για άσυλο, ο φάκελός τους ήταν σχεδόν άδειος, λέει ο διευθυντής του κέντρου Αντόνιο Λα Μόνικα.

Χρειάστηκαν τηλεφωνήματα επί μήνες και πολλά δημοσιεύματα στον Τύπο για την περίπτωσή τους προκειμένου να υπάρξει κάποια πρόοδος και τελικά η Φραντσέσκα έλαβε το ΑΦΜ της, χωρίς το οποίο όλες οι πόρτες στην Ιταλία θα παρέμεναν κλειστές.

Επισήμως, όταν κάποιος πρόσφυγας ή μετανάστης βρίσκεται εν πλω στα ιταλικά χωρικά ύδατα θεωρείται ότι βρίσκεται επί ιταλικού εδάφους, αλλά καθώς ο ιταλικός νόμος δεν επιτρέπει την εξασφάλιση της υπηκοότητας σε κάποιον που προέρχεται από ξένη χώρα αλλά γεννιέται στην Ιταλία, η Φραντσέσκα είναι Νιγηριανή σαν την μητέρα της.

«Η ιστορία της Φραντσέσκα είναι τυπικά ιταλική. Είναι μία ιστορία γεμάτη ζεστές καρδιές, η υποδοχή της ξεπέρασε όλων τις προσδοκίες. Αλλά σε κάθε βήμα της διαδρομής κάτι έλειπε. Είμαστε πολύ καλοί στο να υποδεχόμαστε, αλλά θα πρέπει να γίνουμε καλύτεροι στο να ενσωματώνουμε», λέει ο Λα Μόνικα.

Το κέντρο υποδοχής στεγάζει περίπου 15 γυναίκες–σχεδόν όλες τους Νιγηριανές– οι οποίες περιμένουν να εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο.

Η Φραντσέσκα πηγαίνει από αγκαλιά σε αγκαλιά κι έχει κερδίσει την αγάπη όλων τους με το χαμόγελό της. Η μητέρα της, μαζί με άλλες, μαθαίνει Ιταλικά προκειμένου να προετοιμαστεί για την νέα της ζωή μαζί με την κόρη της στην Ιταλία.

«Είναι τόσο γλυκιά…αλλά είναι δύσκολο, τα πάντα είναι για πρώτη φορά. Το πρώτο μου παιδί, η πρώτη μου φορά στην Ιταλία, κάθε εμπειρία είνα για πρώτη φορά. Αλλά νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω», λέει.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι μίλησε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για την Φραντσέσκα και για τα άλλα μωρά που γεννήθηκαν πάνω σε ιταλικά σωστικά σκάφη.

«Ντιαμπάμ, Σαλβατόρε, Ιντρίς Ιμπραήμ, Φραντσέσκα Μαρίνα…θα ήθελα αυτά τα ονόματα να συνδεθούν με τα ονόματα εκείνων που δεν τα κατάφεραν για να θυμάται ο κόσμος την πρόκληση που συνιστά η μεταναστευτική κρίση», είπε.

Πηγή:www.topontiki.gr

Το μωρό που γονάτισε το Facebook: Κοιμάται περιτριγυρισμένο από σύριγγες και μας στέλνει ένα συγκινητικό μήνυμα (Φωτογραφίες)

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

moro-gonatise-facebook-koimatai-peritrigirismeno-sirigges-stelnei-sigkinitiko-minima-fotografies

Πρόκειται για την φωτογραφία που εδώ και μερικές μέρες έχει γίνει viral καθώς έχει συγκινήσει ένα πλήθος ζευγαριών που έχουν μπει στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Την φωτογραφία μοιράστηκε ένα ινστιτούτο γονιμότητας στην Αμερική, και σε αυτή φαίνεται το μωρό μία ασθενούς του η οποία από κάτω με ένα συγκινητικό μήνυμα ευχαριστεί το ίδιο και τους γιατρούς του για την απόκτηση της κόρης της.

Η ανταπόκριση γυναικών και ζευγαριών που υποβλήθηκαν στην ίδια διαδικασία και έβλεπαν τους εαυτούς μέσα από την φωτογραφία, ήταν και αυτή συγκινητική. Από την πρώτη στιγμή που έγινε η ανάρτηση πλήθος χρηστών του Faceboook άρχισαν να μοιράζονται κάτω από αυτή τη δική τους εμπειρία.

«Δεν είπα καν στον άντρα μου τι ήταν αυτό, απλά του το έδειξα με το κινητό μου», λέει μία γυναίκα. «Είδα δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια του καθώς πιθανότατα έφερε κι αυτός στο μυαλό του τα αμέτρητα βράδια για πάνω από τέσσερα χρόνια που μου έκανε ενέσεις. Τελικά είχαμε επιτυχία και κάναμε δίδυμα αγοράκια και δεν έχω ξαναυπάρξει πιο χαρούμενη», συμπληρώνει.

moro-gonatise-facebook-koimatai-peritrigirismeno-sirigges-stelnei-sigkinitiko-minima-fotografies-1

«Τα δίδυμα που απέκτησα από την εξωσωματική είναι σήμερα 13 ετών. Άξιζαν κάθε ένεση, κάθε διαδικασία, κάθε χιλιόμετρο που οδήγησα μέχρι την κλινική γονιμότητας», λέει μία άλλη χρήστης του Facebook.

«Νιώσαμε σαν να ήταν μια προκλητική, συναισθηματική φωτογραφία που αποτυπώνει τη χαρά και τον πόνο της εξωσωματικής γονιμοποίησης», δήλωσε η εκπρόσωπος του Sher Fertility Institute.

moro-gonatise-facebook-koimatai-peritrigirismeno-sirigges-stelnei-sigkinitiko-minima-fotografies-2

Διαβάστηκε εδώ:www.palava.gr

Πηγή

Φωτογραφικό άλμπουμ: Όταν οι σωματικές ατέλειες αποτελούν πηγή έμπνευσης

Published 11 Οκτωβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Από: Νινέττα Φαφούτη

19383707_Holly_Spring_1.limghandler

19383708_Holly_Spring_2.limghandler

19383709_Holly_Spring_3.limghandler

19383710_Holly_Spring_4.limghandler

19383711_Holly_Spring_5.limghandler

19383712_Holly_Spring_6.limghandler

19383714_Holly_Spring_7.limghandler

19383715_Holly_Spring_8.limghandler

19383716_Holly_Spring_9.limghandler

19383717_Holly_Spring_10.limghandler

19383718_Holly_Spring_11.limghandler

19383719_Holly_Spring_12.limghandler

19383720_Holly_Spring_14.limghandler

19383721_Holly_Spring_13.limghandler

19383722_Holly_Spring_15.limghandler

 

Όταν η μικρή Violet ήταν 2 χρονών, ρώτησε τη μαμά της «Μαμά, πότε θα μεγαλώσει το χέρι μου;»…ήταν μια ερώτηση που της ράγισε την καρδιά, αφού έπρεπε να της εξηγήσει πως το χέρι της δε θα αναπτυσσόταν ποτέ. Βλέπετε, η μικρούλα είχε γεννηθεί με τη νόσο του Hirschsprung και χωρίς το ένα χέρι από τον καρπό ως τα δάκτυλα.

Η μαμά της,  Holly Spring, μια λάτρης της ψηφιακής φωτογραφικής τέχνης  σκέφτηκε ότι αυτό που η κόρη της χρειαζόταν η κόρη της ήταν να πιστέψει ότι δεν υπάρχουν όρια σε όσα μπορεί να καταφέρει, αρκεί να πιστεύει στον εαυτό της.

«Η κόρη μου είναι η μούσα που με εμπνέει να φωτογραφίσω και να μοιραστώ αυτό το πάθος για την ψηφιακή τέχνη και τις φωτογραφίες με όλο τον κόσμο»
 
«Μου έχει μάθει τόσα για τον εαυτό μου. Δεν είναι απλώς το μοντέλο μου, είναι το πρότυπό μου και μου υπενθυμίζει να έχω κουράγιο στη ζωή.»

Για το λόγο αυτό απαθανάτισε τη μικρή σε υπερεαλιστικές πόζες γεμάτες έμπνευση και πρωτοτυπία. Τα φαντασιώδη πορτραίτα, με τα οποία ασχολείται η φωτογράφος, προέκυψαν επειδή η περήφανη μαμά προσπαθεί να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της κόρης της. Οι εικόνες, γεμάτες φαντασία, είναι συνήθως συνθέσεις: η Holly πρώτα φωτογραφίζει την κόρη της και μετά προσθέτει ασυνήθιστο φόντο, το οποίο όμως έχει φωτογραφίσει χωριστά.

Οι φωτογραφίες της κέρδισαν το βραβείο  NZIPP/Epson Iris Portrait Creative Photographer για το  2014.

Πηγή:www.imommy.gr