Τα πέδιλα αντικαταστάθηκαν από κλειστά παπούτσια, τα βράδια μια ζακετούλα είναι απαραίτητη και το μαγιό πρέπει να περιμένει οκτώ μήνες για να χρησιμοποιηθεί ξανά. Δεν μας αρέσει που το παραδεχόμαστε, αλλά το Φθινόπωρο ήρθε. Για να κρατήσετε τη διάθεση και το ηθικό ακμαίο, μπορείτε να υποδεχτείτε τον φετινό Οκτώβρη, κάνοντας ένα πρωτότυπο, φθινοπωρινό μανικιούρ με τη βοήθεια μιας (ή ενός) επιδέξιας ειδικού. Δείτε τα πιο εντυπωσιακά σχέδια για νύχια του φετινού Φθινοπώρου και… καλό μας Χειμώνα!
Βαθύ κόκκινο με σομόν τρίγωνο σχέδιο
Βρέχει στη φτωχογειτονιά, βρέχει και στα νύχια σας
Φθινοπωρινό τοπίο σε πορτοκαλί φόντο
Διχρωμία με μαύρη, κάθετη ρίγα στο πλάι
Ειδικές (φθινοπωρινές) περιστάσεις #1: Μαύρο με λεπτή χρυσή ρίγα
Ειδικές (φθινοπωρινές) περιστάσεις #2: Μπορντό με χρυσά τρουκς
Σκούρο μωβ και ασημί glitter για… ντίσκο αποτελέσματα
Ριγέ σε σκούρες αποχρώσεις για να υποδεχτείτε τον χειμώνα
Φυλλοβόλο Φθινόπωρο σε γκριζωπό φόντο
Κομψά (και πολύ φθινοπωρινά) χρώματα με τετράγωνα, χρυσά τρουκς
Animal print, βαθύ μπορντό και χρυσαφένιες λεπτομέρειες σε μία καθόλου συνηθισμένη σύνθεση
Ποιος είπε ότι οι ρίγες πρέπει να είναι ίσιες;
Φιόγκοι και πουά για το πιο κοριτσίστικο μανικιούρ
Το γράμμα μιας μητέρας προς το παιδί της, έχει συγκινήσει τον κόσμο του διαδικτύου και όχι άδικα βέβαια. Το περιεχόμενό του συγκινητικό, αληθινό, βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή….
Είναι ένα γράμμα προειδοποίηση για όλα όσα πρόκειται να βιώσει το παιδί της τώρα που εκείνη μεγαλώνει και δεν θα μπορεί να φροντίζει ούτε εκείνο ούτε καν τον εαυτό της. Το γράμμα μιλά για τη δύναμη της αγάπης, για την ανταπόδοση συναισθημάτων αλλά και για το μεγαλείο της ψυχής μιας μάνας που μπορεί να κινήσει βουνά προκειμένου να βλέπει το παιδί της ευτυχισμένο. Διαβάστε το…
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ…
Αγαπημένο μου παιδί,
την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα – κι αυτό φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να γίνει – κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις…
Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν.
Μπορεί οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου…
Όμως ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους…
Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου!
Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!
Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν!
Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές…
Γι’ αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση…
Θυμήσου με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθώ!
Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές μην με παρεξηγείς. Άκουσέ με.
Όταν ήσουν μικρό παιδί έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις… Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις νη μην σε λούσω…
Όταν διαπιστώνεις την άγνοιά μου πάνω στη νέα τεχνολογία δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με ένα περιπαιχτικό χαμόγελο…
Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ. Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι.
Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση αλλά η χαρά να είμαστε μαζί και να συζητάμε..
Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά… Να ντύνεσαι σωστά… Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος…
Όταν δε θέλω να φάω μην με πιέζεις… Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι…
Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ μην στεναχωριέσαι. Φυσικό είναι! Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ.
Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα…
Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήρια όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ…
Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα… Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρόμο σου!
Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα…
Όταν η φύση έχει έμπνευση κάνει διπλά τα θαύματά της. Και η γέννηση διδύμων είναι πάντα μια ατράνταχτη απόδειξη για το μεγαλείο της φύσης και της μαγικής δύναμης που ενώνει από την πρώτη αναπνοή και για πάντα τα αδέλφια που έρχονται στη ζωή δεμένα με το ανεξήγητο, ιερό και άθραυστο αυτό δεσμό.
Στον συνταρακτικό αυτό δεσμό αγάπης και ενστικτώδους αφοσίωσης υποκλίνεται και η φωτογράφος Sandi Ford η οποία φωτογράφησε νεογέννητα δίδυμα, αποτυπώνοντας με ιδιαίτερη τρυφερότητα και ευαισθησία την αλήθεια του ξεχωριστού αυτού δεσμού, καθώς τα μωρά αυτόματα και αυθόρμητα στρέφονταν το ένα προς το άλλο αγγίζοντας και αγκαλιάζοντας τα δίδυμα σωματάκια τους, νιώθοντας και ακούγοντας τον δίδυμο χτύπο της καρδιάς τους…
Μια τρυφερή ταινία με το αυτιστικό αγόρι- μαθηματική ευφυία, να ζεί «έξω απο καλούπια» ! – Video
Ο αυτιστικός Nathan χάνει τον πατέρα του, τον μοναδικό άνθρωπο που τον καταλαβαίνει..κι όσο παλεύει να επικοινωνήσει με τους υπόλοιπους γύρω του, εμφανίζεται ένας δάσκαλος που θα τον βοηθήσει να βρεί την αυτοπεποίηθησή του, διακρίνοντας την ευφυή ικανότητά του στα μαθηματικά!
Σύντομα επιλέγεται απο την ακαδημία του Ηνωμένου βασιλείου, λαμβάνοντας μέρος σε διαγωνισμό, όπου έφηβος πλέον γνωρίζει πρωτόγνωρα συναισθήματα! ..δεν έχει να αντιμετωπίσει πια την παρενόχληση (bullying) αλλά την αποδοχή ακόμα και τον έρωτα, την αγάπη!
Γιατί η αγάπη..που δεν χωράει σε καλούπια κι είναι αυτή που «βλέπει», θαυμάζει κι ερωτεύεται οτιδήποτε ξεχωριστό έχει ο καθένας μέσα του!
Μπορεί να είναι γλυκούλικα και φαινομενικά ακίνδυνα, ωστόσο τα λούτρινα κουκλάκια εγκυμονούν σημαντικούς κινδύνους για την υγεία μας.
Σε μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από την Dettol, μια βρετανική εταιρεία που κατασκευάζει και διανέμει αντιβακτηριδιακά απορρυπαντικά, έγινε μικροβιολογική εξέταση σε λούτρινα που χρησιμοποιούν καθημερινά οι άνθρωποι στον ύπνο τους και τα αποτελέσματα είναι απολύτως συγκλονιστικά.
Ενα τρομακτικό 80% των λούτρινων είχαν επιμολυνθεί με μία μορφή σταφυλόκοκκου που μπορεί να προκαλέσει τροφική δηλητηρίαση όταν έρθει σε επαφή με το στόμα.
Επισης σε ένα 25% ανιχνεύθηκαν κολοβακτηρίδια, γεγονός που υποδηλώνει την ενδεχόμενη παρουσία επιβλαβών οργανισμών που μπορούν να προκαλέσουν επικίνδυνες ασθένειες.
Μια άλλη δοκιμή στην ίδια μελέτη πρότεινε ακόμη ότι 1 στα 4 αρκουδάκια έχει ίχνη κοπράνων. Πώς καταλήγουν τα
κόπρανα σε ένα κουκλί που σπάνια αφήνουμε από το κρεβάτι; Αυτό θα μπορούσε να είναι ακριβώς το πρόβλημα. Η ανησυχητική μελέτη αποκάλυψε ότι το 90% των λούτρινων, μας πέφτουν συχνά στο πάτωμα και η μαλακή γούνα τους προσλαμβάνει περισσότερη βρωμιά και βακτήρια.
Τέλος, σύμφωνα με τη μελέτη 3/4 λούτρινα δεν πλένονται όταν έχουμε κοιμηθεί μαζί τους άρρωστοι και 1/5 αρκουδάκια δεν έχουν πλυθεί γενικά ποτέ.
Πλησιάζουν τα γενέθλια του παιδιού σας και θέλετε να του ετοιμάσετε ένα παιδικό πάρτι που θα του μείνει αξέχαστο; Φτιάξτε μόνη σας μία εντυπωσιακή τούρτα που θα λατρέψουν όλοι και το κυριότερο; Δε θα σας πάρει πάνω από 20 λεπτά!
Για να φτιάξετε μία όμορφη και πρωτότυπη τούρτα γενεθλίων, δε χρειάζεται να ξοδέψετε πολλά χρήματα, ούτε να αφιερώσετε ατελείωτες ώρες στην κουζίνα. Όπως λέει και ο σοφός λαός, δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο! Δείτε στο παρακάτω βίντεο πώς μπορείτε να φτιάξετε μία πολύ εντυπωσιακή τούρτα , εύκολα και γρήγορα! Αν πάρετε έτοιμο το παντεσπάνι, η τούρτα σας θα είναι έτοιμη σε μόνο 20 λεπτά! Δείτε το βίντεο!
Το πρόβλημα μου ειναι ένα αλλα όχι τόσο απλό. Για αρχή να πω ότι με τον τώρα σύζυγο γνωριστήκαμε όταν πήγαινα στην τριτη λυκείου.. Με τα λίγα με τα πολλά εγώ έμεινα έγκυος και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρο μας. Άφησα λοιπόν το σχολείο, ξεκοψα και με τις φίλες μου τις συχνές βολτιτσες διότι έπρεπε να αφοσιωθώ στην οικογένεια μου. Κανενα πρόβλημα, το έκανα με μεγάλη μου χαρά γιατί αυτόν τον άνθρωπο τον αγάπησα.
Δυο μήνες αφού ανακαλύψαμε οτι ειμαι έγκυος είδα μηνύματα στο κινητό του από άλλη κοπέλα. Τρελάθηκα, νόμιζα ότι ειναι αστείο. Αυτή πολύ κοντινός μου άνθρωπος. Τελικά το έκανα γαργαρα γιατί σε αυτη την περίπτωση θα αναγκαζόμουν να χάσω το μωρο μου αφού οι γονείς μου σίγουρα θα μου ζητούσαν κάτι τετοιο. Ειπα χαλάλι, αυτό το μωρο είναι όλη μου η ζωή. Μετά από αυτό οι υπόλοιποι μήνες κύλησαν ήρεμα μέχρι περίπου που το μωρο μας είχε γίνει 3 μηνών. Εκεί άρχισαν οι καυγάδες στο σπίτι από μέρους του πάντα διότι ασχολούταν μονίμως με το λαπτοπ του και που χρόνος για εμάς. Ευτυχώς στην δουλειά του ήταν σωστός.
Λιγο καιρό αργότερα οι απλοί καυγάδες μετατράπηκαν σε καυγάδες με πολλές βρισιές και τις περισσότερες φορές και ξύλο… Δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν. Φτάσαμε μέσα του 2013 όπου και κατά λάθος βλέπω έναν άνθρωπο στην γειτονιά μου και μου μένει στο μυαλό. Σαν να άλλαξε κατι μέσα μου. Μετά από λίγο καιρό αρχίσαμε να επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου και μερα με την ημέρα ένιωθα την ανάγκη να του μιλάω για να ξεφεύγω. Σταμάτησαν οι φασαρίες στο σπίτι αλλα η αδιαφορία ακόμη καλά κρατεί.
Εδώ και ενάμιση χρόνο επικοινωνώ με αυτόν τον άνθρωπο και έφτασα σε σημείο να σκεφτώ οτι βρήκα το άλλο μου μισό. Συμπληρώνει κάθε σκέψη κάθε φραση μου και με κάνει χαρούμενη χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα! Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν ζει στο εξωτερικό! Τώρα που ήρθε συναντηθήκαμε και ήπιαμε ένα καφέ και μιλούσαμε για ώρες ολόκληρες. Δεν έκανε την παραμικρή κίνηση που θα με έφερνε σε δύσκολη θέση εν γνώσει της κατάστασης. Έχει φυγει εδώ και δύο βδομάδες από την πόλη που ζω και έχουμε μιλήσει κανα δυο φορές. Το θέμα ειναι οτι πλέον μετά από όσο καιρό εγώ νιώθω παγιδευμένη στο σπίτι μου αλλα παραμένω για το καλό του παιδιού μου. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Μιλούσα τις προάλλες με την καλύτερη μου φίλη και της είπα ότι σε λίγο καιρό θα ζητήσω διαζύγιο. Το μόνο πράγμα που μου είπε ειναι οτι το μυαλό μου πετάει γιατί νομίζω οτι ειμαι ερωτευμένη με τον άλλον. Δεν ειναι έτσι όμως! Για ποσο καιρό θα ανεχτώ αυτή την κατάσταση εδώ μέσα; Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο μπορεί να μην είμαστε ποτε μαζί. Δεν έχω σκοπό να διακινδυνευσω αυτήν την τύπου σταθερότητα που έχουμε για μια τρελα. Η φίλη μου όμως αυτό νομίζει οτι θα κάνω. Ο συζυγος μου παρα τις απειρες προσπάθειες μου ειναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι εκτος της δουλειας και του οικονομικού θέματος. Ειμαι μπερδεμένη και απογοητευμένη γιατί ξέχασα να ασχοληθώ με εμένα, να κάνω κατι!
Οποια γνώμη δεκτη! Σας παρακαλώ να δείξετε επιεικια! Δεν ειμαι άτομο που θα άφηνα κάποιον να εισβάλει στην ζωή μου αλλα αυτήν την φορά το έκανα και δεν το μετανιώνω!
Ευχαριστώ και συγγνώμη για την τόσο μεγάλη ιστορία μου.!
Όταν γεννήθηκε ο Jaxon Buell οι γιατροί τού έδωσαν μόνο μερικές ημέρες ζωής. Πάσχει από μια σπάνια ασθένεια που λέγεται ανεγκεφαλία και σημαίνει απουσία του κρανιακού
Ωστόσο, το αγοράκι κατέρριψε όλα τα προγνωστικά και αποδείχθηκε μεγάλος μαχητής. Τον Αύγουστο έσβησε το πρώτο του κεράκι και ο πατέρας του Brandon θέλησε με την ευκαιρία αυτή να μιλήσει για το πώς ο κόσμος αποδέχεται- ή μάλλον δεν αποδέχεται- ένα μωρό σαν τον Jaxon.
Η ιστορία και η εξέλιξη του διαβάστηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στα social media και ενώ αρκετοί θαυμάζουν την απροσδόκητη επιβίωση του αγοριού άλλοι λένε πως οι γονείς του τον κράτησαν από εγωισμό και θα έπρεπε να έχουν τερματίσει την κύηση για να τον γλιτώσουν από τον πόνο που θα υφίσταται.
«Ήταν επιλογή μας, επιλογή μόνο δική μας», απάντησε ο Brandon μέσω Facebook. Οι γιατροί είχαν ενημερώσει τον ίδιο και τη γυναίκα του Brittany πως το παιδί τους πιθανότατα δεν θα επιβίωνε.
Τους πρότειναν να τερματίσουν την κύηση στις 23 εβδομάδες αν και, όπως λέει ο πατέρας, κανένας γιατρός δεν τους έλεγε ακριβώς ποιο ήταν το πρόβλημα ή τι να περιμένουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, ένα στα 4.859 μωρά στις ΗΠΑ γεννιέται με ανεγκεφαλία και συνήθως πεθαίνει λίγο μετά τη γέννα.
Ο Brandon εξηγεί πως ρώτησαν αν το παιδί υπέφερε μέσα στη μήτρα ή αν υπήρχαν κίνδυνοι για τη μητέρα κατά τη διάρκεια της γέννας. Η απάντηση ήταν αρνητική και, όπως λέει, μπορεί το θέμα να ήταν διαφορετικό αν τους είχαν απαντήσει θετικά.
«Δεν υπήρχαν τέτοια ζητήματα οπότε ήταν επιλογή μας, μόνο δική μας επιλογή. Ο Jaxon ήταν το μωρό μας και είχαμε μόνο μία ευκαιρία να κάνουμε ό,τι μπορούσαμε γι’ αυτόν», λέει, προσθέτοντας πως ο ίδιος και η Brittany δεν ήθελαν να το παίξουν Θεός.
Πολλοί χρήστες αναρωτιούνται γιατί οι γονείς του αποφάσισαν να φέρουν τον Jaxon σε ένα κόσμο όπου δεν θα μπορέσει ποτέ να μιλήσει, να περπατήσει, να ακούσει, να δει ή να συνειδητοποιήσει πως πεινάει.
Οι γονείς δηλώνουν πως ξέρουν πως ο χρόνος τους με το γιο τους είναι περιορισμένος.
«Το έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ξέρω πως η κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία του, ξέρω πως αύριο μπορεί να μην είναι εδώ», είχε δηλώσει η Brittany στη Daily Mail.
Σύμφωνα με τον Brandon, ο Jaxon έχει ήδη αρχίσει να λέει «μαμά» και εκείνοι που σχολιάζουν την κατάσταση δεν έχουν ιδέα τι γίνεται πραγματικά με τον μικρό.
«Είναι νορμάλ να κοιτάζουμε τον Jaxon και να βλέπουμε ένα τέλεια σχηματισμένο μωρό, για μας τα άλλα μωρά δείχνουν παράξενα και τεράστια», λέει, «είναι νορμάλ να βγαίνουμε με τον Jaxon έξω και να νιώθουμε τις ματιές, τα βλέμματα, συνήθως από ανθρώπους που δεν συνειδητοποιούν καν πως μας κοιτούν».
Το ζευγάρι δέχθηκε κριτική και επειδή συγκεντρώθηκαν για τον Jaxon χρήματα σε σελίδα του GoFundMe, την οποία ωστόσο άνοιξε πρώην συνάδελφός της για να αντικατασταθεί ο μισθός της όσο δεν δουλεύει και είναι σπίτι με το μωρό.
Περισσότεροι από 1000 δωρητές έχουν προσφέρει 59.000 δολάρια.
«Όσο περισσότεροι καταφέρουμε η Brittany να μείνει σπίτι με τον Jaxon, τόσο θα απολαμβάνει την ανεκτίμητη σχέση μητέρας γιου που κανείς άλλος δεν μπορεί να του προσφέρει και πιστεύουμε πως αυτή η σχέση είναι ένας από τους βασικούς λόγους που ο Jaxon είναι ακόμα μαζί μας και τα καταφέρνει τόσο καλά», προσθέτει ο Brandon και προσθέτει πως η δύναμή του του έχει χαρίσει τον χαρακτηρισμό «Jaxon Strong».
Η οικογένεια σκοπεύει να συνεχίσει να εργάζεται με κορυφαίους νεογνο-νευρολόγους ώστε η επιβίωση- θαύμα του Jaxon να προσφέρει στην επιστήμη πολύτιμες πληροφορίες για το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην ανεγκεφαλία.
Μια ιδέα, αλληλεγγύη και πολλή δουλειά για να μπορούν να κουβαλούν εύκολα τα παιδιά τους
Μια μικρή πολυπολιτισμική ομάδα κοριτσιών από Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα, που ζουν στη Θεσσαλονίκη, έκαναν κάτι μοναδικό. Έβλεπαν τους πρόσφυγες να κουβαλούν με δυσκολία, στο κουραστικό ταξίδι, τα μικρά παιδιά τους και αποφάσισαν να τους διευκολύνουν ράβοντας και μοιράζοντας ειδικούς μάρσιπους! Έτσι οι ταλαιπωρημένοι γονείς μπορούν να κουβαλούν με μεγαλύτερη ευκολία τα παιδιά τους και να μην κουράζονται ή να πληγώνουν τα ποδαράκια τους.
Όπως γράφει το Αθηναϊκό πρακτορείο, εθελόντρια σε πρόγραμμα της Ενωμένης Κοινωνίας των Βαλκανίων, η 29χρονη Φραντζέσκα από την Ιταλία, μετέβη μαζί με την ομάδα Refugee Solidarity Movement Thessaloniki στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας-ΠΓΔΜ, στο ύψος της Ειδομένης και αντικρίζοντας τα εκατοντάδες μωρά και μικρά παιδιά, διαπίστωσε τη συγκεκριμένη ανάγκη και αποφάσισε να κινητοποιηθεί. Με τη συνδρομή της μητέρας μιας Ελληνίδας φίλης της, που είναι μοδίστρα, βρήκαν τα ειδικά πατρόν και έραψαν τους πρώτους μάρσιπους που μοίρασαν σε πρόσφυγες, πατέρες και μητέρες με παιδιά.
«Κάποιοι δεν ήξεραν πώς να τα χρησιμοποιήσουν αλλά μόλις τους δείξαμε, τα χρησιμοποίησαν με χαρά» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 29χρονη. Στο ατελιέ που λειτουργεί στο κτίριο της κοινοτικής οργάνωσης «Οικόπολις» και τους παραχωρήθηκε από την οργάνωση «Naomi», μαζεύτηκε χθες το βράδυ μια ομάδα εθελοντριών με σκοπό να ράψουν ακόμη περισσότερους μάρσιπους και να οργανώσουν καλύτερα την δράση τους. Αγόρασαν με δικά τους χρήματα τα υφάσματα και με την συνδρομή της Γερμανίδας φοιτήτριας Μαλίνα, η οποία γνωρίζει να ράβει, ξεκίνησαν το έργο τους.
«Πειραματιστήκαμε στην αρχή με υφάσματα και καταλήξαμε στην επιλογή ενός ελαστικού υφάσματος, το οποίο μπορεί να «κρατάει» με ασφάλεια τα παιδιά» ανέφερε η Φραντζέσκα. Στην παρέα τους για να βοηθήσει στο έργο τους, βρέθηκε και η Σόνια Σαββουλίδου η οποία μάλιστα εργάζεται ως πατρονίστ. «Λόγω της δουλειάς μου, συνεργάζομαι με βιοτεχνίες και εφόσον καταλήξουμε σε συγκεκριμένο είδος υφάσματος, μπορώ να τους ζητήσω, αν θέλουν, να προσφέρουν τα υφάσματα» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Πρότεινε, μάλιστα, στις νεαρές εθελόντριες να ράψουν μάρσιπους σε δύο μεγέθη προκειμένου να εξυπηρετηθούν και πιο εύσωμοι γονείς. «Αν γίνει σωστή οργάνωση, μπορούμε σε ένα Σαββατοκύριακο να φτιάχνουμε μέχρι 40 μάρσιπους, δεν είναι κάτι δύσκολο» πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Στο πλευρό τους και η νεαρή Εστερ, άρτι αφιχθείσα από τη Γαλλία για να παρακολουθήσει πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας στις Ενωμένες Κοινωνίες των Βαλκανίων και η οποία ενδιαφέρθηκε αμέσως για την δράση. Όπως και η 21χρονη Κριστίνα, που ήρθε 2 χρονών στην Ελλάδα από την Αλβανία και εντάχθηκε στην ομάδα για να κάνει ότι μπορεί, κι ας μην ξέρει ακόμα να ράβει. Προς το παρόν, η ομάδα που βρίσκεται στα σπάργανα, απευθύνει έκκληση για περισσότερα χέρια βοήθειας στο εγχείρημά τους και για δωρεές χρημάτων ή υφασμάτων προκειμένου ακόμη περισσότερα παιδάκια να κάνουν το ταξίδι της προσφυγιάς, προστατευμένα στην αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά τους. Όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να έρθουν σε επαφή με την εθελοντική ομάδα μέσω της σελίδας τους στο facebook «Hand-made Baby carriers for Refugees in Eidomeni».
SuperMomRocks 