Αρχείο

All posts for the day 21 Σεπτεμβρίου 2015

Συγκλονιστική εικόνα: Ένα προσφυγόπουλο κάθεται μπροστά από το μπλόκο των αστυνομικών

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

ImageHandler

Με την αθωότητα που χαρακτηρίζει ένα μωράκι, ο μικρούλης με τα κόκκινα μαλλιά, παίζει μπροστά στους αστυνομικούς, τους οποίους μοιάζει να κοιτά με απορία και εκείνους να μην μπορούν παρά να χαμογελάσουν

Ένα μικρό προσφυγόπουλο κάθεται στο οδόστρωμα μπροστά από το μπλόκο των αστυνομικών στην Ανδριανούπολη της Τουρκίας.

Με την αθωότητα που χαρακτηρίζει ένα μωράκι, ο μικρούλης με τα κόκκινα μαλλιά, παίζει μπροστά στους αστυνομικούς, τους οποίους μοιάζει να κοιτά με απορία και εκείνους να μην μπορούν παρά να χαμογελάσουν.

Η παρακάτω συγκλονιστική φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από μερικές ώρες και λίγα μόνο λεπτά έπειτα από τα επεισόδια που ξέσπασαν ανάμεσα στην τουρκική αστυνομία και τους μετανάστες, οι οποίοι έχουν εγκλωβιστεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα και περιμένουν να πάρουν άδεια να περάσουν, για να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό, τη Γερμανία.

Περίπου 1.000 πρόσφυγες έχουν κατασκηνώσει σε αυτοσχέδια καταλύματα κατά μήκος του δρόμου, σε απόσταση περίπου δέκα χιλιομέτρων από τα σύνορα, ενώ οι αστυνομικοί τους εμποδίζουν να προχωρήσουν. Ωστόσο, το Σάββατο σημειώθηκε ένταση όταν μια ομάδα περίπου 300 ανθρώπων που φώναζε το σύνθημα «ανοίξτε τις πόρτες» στα αραβικά επιχείρησε να παραβιάσει κιγκλιδώματα της αστυνομίας, με τις δυνάμεις ασφαλείας να τους απωθούν, χρησιμοποιώντας τα γκλομπ.

Οι μετανάστες συνέρρευσαν στην περιοχή την Τρίτη, έπειτα από ένα κάλεσμα που αναρτήθηκε στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης με το οποίο τους συνέστηναν να αποφεύγουν τον επικίνδυνο διάπλου του Αιγαίου.

synora moraki st

Σημειώνεται ότι περισσότεροι από 500.000 μετανάστες έχουν διασχίσει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου, σύμφωνα με τη Frontex. Η πλειονότητα των προσφύγων που επιχειρούν να εγκαταλείψουν την Τουρκία ζουν στην χώρα αυτή για μήνες, μερικές φορές για χρόνια, αφού ξέφυγαν από τον εμφύλιο πόλεμο που συνταράσσει τη Συρία.

Πηγή:www.protothema.gr

Το παράπονο της μάνας #1: Η πωλήτρια και η φούστα

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

fousta-kyklos.jpg__300x340_q85_crop_upscale

Το παράπονο της μάνας #1: Η πωλήτρια και η φούστα

Ξέρω πως δεν είμαι η ιδανική πελάτισσα. Μπαίνω σαββατιάτικα και με θράσος στο μαγαζί σου κρατώντας, για ευνόητους λόγους, σφιχτά από το χέρι δύο μικρούς ταραξίες, ετών 3 και 5. Το βλέμμα σου τα λέει όλα. Αλλά εγώ με ακόμη περισσότερο θράσος και αποφασισμένη να διαψεύσω τις όποιες προσδοκίες σου, χαμογελάω ευγενικά.

“Γεια σας. Θα ήθελα μια ψηλόμεση φούστα.”

“Φυσικά, περιμένετε”, μου λες και συνεχίζεις να εξυπηρετείς την μία και μοναδική πελάτισσα σου.

Τύχη βουνό σκέφτομαι εγώ που ξεκίνησα στη μία το μεσημέρι του Σαββάτου να αγοράσω μια ψηλόμεση φούστα. Πρέπει να πάω σε μια βάφτιση βλέπεις αύριο και η τελευταία φορά που αγόρασα κάποιο ρούχο ήταν…δεν θυμάμαι πότε ήταν. Και εννοείται πως περιμένω. Υπομονετικά στην αρχή. Την ίδια στιγμή προσπαθώ να απασχολήσω τους δύο μικρούς ταραξίες που μπήκαν σε ένα μαγαζί γεμάτο χρώματα και άγνωστα γι’αυτούς αντικείμενα, γεμάτο καθρέφτες και κρυψώνες – σωστός παράδεισος για έναν μικρό εξερευνητή – για να μην αρχίσουν την εξερεύνηση και ότι συνεπάγεται αυτή και να μην γίνω από “εκείνες” τις μαμάδες. Ξέρεις…αυτές που αφήνουν τα παιδιά τους…να εξερευνούν.

Τους δείχνω έναν καναπέ σε περίεργο σχήμα, τους βάζω να κάτσουν πάνω και τους λέω πως είναι βαρκούλα, τους μιλάω για το σχολείο και για τον Κωστάκη που έφαγε δύο ολόκληρες μπανάνες χθες το απόγευμα. Και φυσικά περιμένω. Στην αρχή η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και – δε θα στο κρύψω – νιώθω και μια περίεργη ικανοποίηση που τα καταφέρνω τόσο καλά. Η ώρα που περνάει όμως δεν είναι σύμμαχος μου, καθώς ο Κωστάκης και οι μπανάνες του δεν έχουν πια κανένα ενδιαφέρον και οι δύο μικροί εξερευνητές παύλα ταραξίες αρχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν τόσο καλά. Να εξερευνούν! Εγώ στο μεταξύ δεν έχω την πολυτέλεια να ψάξω μόνη μου ανάμεσα στις κρεμάστρες, γιατί εννοείται πως δεν μπορώ να χάσω από τα μάτια μου τους Ροβινσώνες. Και περιμένω…περιμένω…

Εσύ συνεχίζεις να ασχολείσαι με τη μία και μοναδική πελάτισσα σου, γελώντας και αναλύοντας σχολαστικά και απελπιστικά αργά τα νέα μιας Μαρίας που έγινε κουμπάρα το προηγούμενο Σάββατο. Δεν με αγνοείς, όχι προς Θεού – ξέρεις ότι είμαι εκεί και γυρνάς κάθε τόσο και μου χαμογελάς ωσάν να περιμένεις να απαντήσω με ένα χαμόγελο. Απλά θεωρείς πως δεν θα τα καταφέρω να αγοράσω μια ψηλόμεση φούστα με δύο αγοράκια, ετών 3 και 5 να στριφογυρίζουν γύρω από τα πόδια μου. Και τι στο καλό, ας έρθω μια άλλη μέρα χωρίς τους ταραξίες που είναι έτοιμοι να ανέβουν στη βαρκούλα και να ποδοπατήσουν την όποια αξιοπρέπεια έχω ως μαμά που δεν θέλω να φαίνομαι από “εκείνες” τις μαμάδες.

Το παράπονο της μάνας #1 Η πωλήτρια και η φούστα

Ούτε που σου περνάει από το μυαλό πως για να έρχομαι στο μαγαζί σου στη μια το μεσημέρι του Σαββάτου μέσα στη ζέστη με δύο μικρά παιδιά σφιχτά κρατημένα από το χέρι, απλά δεν έχω την επιλογή να έρθω μόνη μου.

Πεισμώνω και περιμένω.

Ο χρόνος διαστέλλεται και η θεωρία της σχετικότητας επιβεβαιώνεται σε όλο της το μεγαλείο μέσα σε ένα κατάστημα με ρούχα.

Ο επιμένων νικά όμως λέει ο λαός και αφού βλέπεις ότι δεν λέω να το βάλω κάτω, επιτέλους ασχολείσαι με την ψηλόμεση φούστα μου και μου δίνεις μια σε μαύρο χρώμα που μου αρέσει, για να την δοκιμάσω. Μπαίνω στο δοκιμαστήριο, φυσικά με τους δύο μικρούς ταραξίες από το χέρι και αρχίζω τα ακροβατικά. Έχεις δει άνθρωπο να ξεντύνεται και να ντύνεται, χρησιμοποιώντας συγχρόνως τεχνικές μαρκαρίσματος και αφήγησης; Τα καταφέρνω όμως και…

Αυτή η φούστα δεν είναι ψηλόμεση!

Μπορώ όμως να την σηκώσω και να γίνει ψηλόμεση, μου απαντάς και συγχρόνως την σηκώνεις την ώρα που κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Και φυσικά αποκαλύπτεις τους αστραγάλους μου και νιώθω ότι έχω κάνει ταξίδι στο χρόνο και συγκεκριμένα στη δεκαετία του ’30.

Φυσικά ντύνομαι στα γρήγορα και χαιρετάω κι εσένα και τον αυτοσεβασμό μου. Βγαίνοντας από το μαγαζί σου κοιτάω φευγαλέα τον εαυτό μου σε έναν από τους καθρέφτες. Με το μαλλί σηκωμένο σε έναν ατημέλητο κότσο κι ένα μακό μπλουζάκι ριγμένο πρόχειρα πάνω από ένα τζιν σορτσάκι – ότι κατάφερα δηλαδή να ενδυθώ φεύγοντας μετά κόπων και βασάνων το πρωί από σπίτι – αντιλαμβάνομαι ότι δεν είμαι και η ιέρεια της μόδας!

Δεν σε αδικώ τελικά και τόσο που με πέρασες για…μανούλα.

Απλά, να…ούτε που σου περνάει από το μυαλό ότι στα καλά μου μπορώ να γνωρίζω όλες τις τάσεις της μόδας και να ντύνομαι καλόγουστα. Απλά η σημερινή μέρα δεν είναι από αυτές τις μέρες, όπως άλλωστε οι περισσότερες μέρες από τότε που έγινα μαμά…τώρα που το καλοσκέφτομαι.

Σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα. Κι εσύ μου την έκανες λίγο δυσκολότερη.Το παράπονο της μάνας #1 Η πωλήτρια και η φούστα

Φεύγοντας από το μαγαζί σου σκέφτομαι πως τελικά είμαι από “εκείνες” τις μαμάδες και πως την επόμενη φορά μάλλον θα αφήσω την εξερευνητική διάθεση των παιδιών μου ελεύθερη. Άλλωστε όταν ο χρόνος διαστέλλεται, ο χώρος – και συγκεκριμένα ο δικός σου ο χώρος – συστέλλεται…

Με παράπονο,

Χριστίνα

Πηγή:www.e-mama.gr

Το βίντεο που έχει λιώσει το διαδίκτυο: Η μπέμπα και η γάτα

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

gata_mwro_video_588840021

Το παρακάτω βίντεο είναι από τα πιο γλυκά βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Απεικονίζει τη φιλία της μπέμπας με τη γάτα.

Πηγή:fumara.gr

ΠΗΓΗ : madata

Γιατί το παιδί έχει νεύρα: Οι πηγές του «κακού» και ο ρόλος των γονιών

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

tantrum_590_2015_6_8_17_8_13_b

από Έλενα Μπούλια

Όταν το παιδί έχει διαρκώς νεύρα, όταν θυμώνει και φέρεται κακότροπα, πολύ συχνά οδηγεί τους γονείς στα όριά τους και αντιδρούν με τρόπους για τους οποίους μπορεί αργότερα να μετανιώσουν. Αν δεν κατανοήσει, όμως, ο γονιός τι είναι αυτό που προκαλεί νεύρα στο παιδί και αν δεν το βοηθήσει να μάθει να τα διαχειρίζεται, η κατάσταση αυτή δεν θα βελτιωθεί εύκολα, ενώ μπορεί να επιβαρύνει τις μελλοντικές σχέσεις του παιδιού και με τους γονείς και με τους γύρω του.

Τι προκαλεί νεύρα στο παιδί

Οι ψυχολόγοι επισημαίνουν ότι τα νεύρα και ο θυμός συνήθως προέρχονται από παιδιά που αισθάνονται ότι δεν τα καταλαβαίνουν, ότι κατηγορούνται άδικα ή που έχουν ανασφάλειες. Η ψυχολόγος του Mama365 κ. Μαρία Σαράντη εξηγεί συγκεκριμένα πως «ο θυμός είναι μια κοινωνικά αποδεκτή και κακώς εννοούμενη δηλωτική αντίδραση δύναμης και όχι αδυναμίας, αλλά στην πραγματικότητα είναι και μια έκφραση πόνου και έλλειψης εμπιστοσύνης.»

Επισημαίνει, μάλιστα, ότι «για ένα παιδί οι γονείς είναι ο κόσμος του. Χρειάζεται αγάπη, σταθερότητα, όρια, ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ενσυναίσθηση, δηλαδή ο γονέας να μπορεί να μπαίνει στην θέση του παιδιού του. Όταν τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή, είναι ήρεμα και ικανοποιημένα. Σε περίπτωση που υπάρχει θυμός και εκνευρισμός σε μόνιμη βάση τότε απουσιάζει κάτι από την σχέση σας».

Σημασία, βέβαια, για να καταλάβει ο γονιός τι προκαλεί τα νεύρα στο παιδί του, έχει το να λάβει υπ’όψιν την ηλικία του παιδιού και το ψυχοσυναισθηματικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Συγκεκριμένα, λέει η ειδικός, παιδιά από 18 μηνών έως 4 ετών διανύουν μια περίοδο αυτονόμησης, κατά την οποία προσπαθούν να περάσουν από την εξάρτηση από τη μητέρα σε μια πιο ανεξάρτητη ψυχική κατάσταση. Η ίδια η μητέρα, λοιπόν, οφείλει στα χρόνια αυτά να αφήσει χώρο στο παιδί της και να λειτουργήσει ενθαρρυντικά και εφησυχαστικά με σεβασμό στις ψυχικές του ανάγκες.

Καθώς το παιδί γίνεται 3 ετών η διαδικασία αυτονόμησης συνεχίζεται, ενώ ενεργό ρόλο αποκτά πλέον και ο πατέρας. Χρειάζεται, δηλαδή, σε αυτή την ηλικία ο πατέρας να λειτουργήσει εξίσου ουσιαστικά με τη μητέρα και να διαχωρίσει την δυάδα μητέρας-παιδιού, έτσι ώστε να λειτουργήσουν ως τριάδα με πυρήνα το ζευγάρι. Ο πατέρας συμβολίζει τον νόμο και την προστασία σε ένα σπίτι. Όπως, λοιπόν, συμβουλεύει η κ. Σαράντη, «σε αυτό το στάδιο χρειάζεται η μητέρα να αφήσει χώρο στον πατέρα να κόψει τον ομφάλιο λώρο για να συνεχίσει η διαδικασία ωρίμανσης και να αποφευχθεί η καθήλωση στην σχέση εξάρτησης μητέρας-παιδιού».

Παράλληλα, από την ηλικία των τριών ετών ξεκινά το οιδιπόδειο σύμπλεγμα (ή και σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, για τα κορίτσια). Πρόκειται για μια περίοδο που διαρκεί δύο έτη, μέχρι το παιδί να γίνει πέντε ετών. Ο λόγος που το παιδί είναι αναστατωμένο το διάστημα αυτό είναι επειδή, ενώ αρχικά φαντασιώνεται ότι ο γονιός του αντίθετου φύλου είναι μόνο δικός του (και ο γονιός του ίδιου φίλου μαγικά εξαφανίζεται), ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι δεν είναι έτσι και αυτό του προκαλεί εσωτερική σύγκρουση. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι θα ήθελε τον μπαμπά δικό της χωρίς τη μαμά, την οποία αγαπά αλλά την ανταγωνίζεται διότι θέλει να πάρει την θέση της στην καρδιά του μπαμπά. Το αντίστοιχο ισχύει και για τα αγόρια με την μητέρα.

Συνήθως μετά τα 4 έτη, οι εσωτερικές αυτές συγκρούσεις και ανασφάλειες μειώνονται στα παιδιά, με αποτέλεσμα να μειώνεται και ο -παράλογος για τους γονείς- θυμός τους. Η κ. Σαράντη, συμβουλεύει, ωστόσο ότι αν το παιδί μετά την ηλικία αυτή συνεχίζει να έχει έντονο θυμό χωρίς ξεκάθαρο λόγο, τον οποίον μάλιστα εκδηλώνει και με επιθετική συμπεριφορά, ίσως χρειαστεί να συμβουλευτείτε κάποιον παιδοψυχολόγο, ώστε πέρα από το να σας βοηθήσει να βρείτε τον λόγο, να σας συμβουλεύσει για πιο στοχευμένη αντιμετώπιση. Μπορεί, για παράδειγμα, το παιδί να έχει κάποια διαταραχή συμπεριφοράς (συνηθέστερη είναι η Εναντιωματική – Προκλητική Διαταραχή), η οποία μόνο με την βοήθεια ειδικού διορθώνεται.

Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας όταν έχει νεύρα

paidi_nevra_590_2

Όσο δύσκολο κι αν σας είναι να είστε υπομονετικοί και ψύχραιμοι κάθε φορά που το παιδί έχει νεύρα και ξεσπά, είναι απαραίτητο να το βοηθάτε προκειμένου αφενός να νιώθει καλύτερα και να ηρεμεί και αφετέρου για να μάθει πώς να διαχειρίζεται μόνο του τα νεύρα και τον θυμό του. Οι ειδικοί συνιστούν τους εξής τρόπους:

Βοηθήστε το παιδί να βρει την εσωτερική του γαλήνη

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι τα παιδιά που έχουν καλή επικοινωνία και είναι «συνδεδεμένα» με τους γονείς τους, θυμώνουν λιγότερο ο ένας με τον άλλον. Τα παιδιά αυτά έχουν καλύτερη επίγνωση του εαυτού τους, ενώ εισπράττουν ηρεμία και από τους γονείς. Φυσικά θα έρθει η στιγμή που θα θυμώσουν, αλλά θα μπορέσουν να το διαχειριστούν πιο εύκολα. Οι δε γονείς, γνωρίζουν καλά τα παιδιά τους και έτσι δεν δημιουργούν καταστάσεις που ξέρουν ότι θα τους προκαλέσουν νεύρα. Ξέρουν, επίσης, ότι δεν χρειάζεται να είναι σκληροί για να έχουν τον έλεγχο του παιδιού τους. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαχωρίζει τα παιδιά που δεν είναι δεμένα με τους γονείς από τα υπόλοιπα, είναι μία εσωτερική αγωνία: Τα παιδιά αυτά νιώθουν ότι κάτι τους λείπει μέσα τους και γι’αυτό έχουν νεύρα. Το κενό αυτό εκδηλώνεται με ξεσπάσματα οργής τόσο απέναντι στον εαυτό τους όσο και απέναντι στους γονείς.

Μην το αφήνετε να καταπνίγει τα νεύρα του

Ενθαρρύνετε το παιδί να αναγνωρίζει πότε έχει νεύρα, ακόμα κι όταν είναι μικρό (2-3 ετών). Είναι πολύ σημαντικό να το ακούτε προσεκτικά για να το βοηθάτε να εκφράζει αυτά που νιώθει, προκειμένου τα νεύρα του να βρίσκουν διέξοδο με τον λόγο και όχι με τη βία. Με τον τρόπο αυτόν μπορείτε και εσείς να του εξηγήσετε τι ήταν αυτό που το θύμωσε και πώς μπορεί να το διαχειριστεί.

Τα νεύρα δεν το κάνουν «κακό» παιδί

Ακόμα κι αν η συμπεριφορά του σας κάνει να σκέφτεστε ότι είναι «κακό» παιδί, ψάξτε κάτω από την επιφάνεια για να βρείτε τι είναι αυτό που το κάνει να έχει νεύρα. Συνήθως, λένε οι επιστήμονες, είτε φταίνε οι γονείς (υπάρχουν νεύρα και θυμός στην οικογένεια) είτε απειλείται η αίσθηση της προσωπικής ευεξίας του (νιώθει ότι κάτι του λείπει). Βρείτε τι είναι αυτό που μπορεί να επιβαρύνει ή να λείπει στο παιδί σας και προσφέρετέ το απλόχερα!

Και μην ξεχνάτε ότι είναι καταστροφικό για ένα παιδί να νιώθει ότι το θεωρείτε «κακό». Γιατί αν δεν φροντίσετε να του αλλάξετε μυαλά, το συναίσθημα αυτό θα το οδηγήσει να λειτουργεί κάνοντας «κακές» πράξεις στην πορεία της ζωής του. Διαβεβαιώστε το, λοιπόν, ότι «δεν είσαι κακό παιδί, αλλά μερικές φορές συμπεριφέρεσαι με ανεπίτρεπτο τρόπο. Αλλά επειδή σε αγαπάω και ξέρω πόσο καλό παιδί είσαι, θα σε βοηθήσω ώστε να μην συμπεριφέρεσαι έτσι».

Το γέλιο είναι φάρμακο για τα νεύρα

Το χιούμορ διώχνει τα νεύρα και τον θυμό και εμποδίζει καταστάσεις που εκνευρίζουν το παιδί από το να εξελιχθούν.

Διαχειριστείτε σωστά τα δικά σας νεύρα

Όσο πιο ανεπίτρεπτη είναι η πράξη του παιδιού τόσο πιο «καθαρό» μυαλό χρειάζεστε για να το συνετίσετε. Αντί, λοιπόν, να φωνάξετε έντονα στο παιδί ή να ξεσπάσετε με κάποιον τρόπο, επειδή έκανε μία ανοησία, βρείτε τρόπο να του δείξετε πώς να την διορθώσει. Έτσι το παιδί θα μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα καταστάσεις «κρίσης» και εσείς δεν θα ορθώσετε έναν ακόμα τοίχο ανάμεσα σε εσάς και στο παιδί, απομακρύνοντάς το ακόμα περισσότερο.

Μειώστε την τελειομανία σας

Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πειράζει να κάνουν λάθη μερικές φορές –αρκεί να ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Πρέπει, επίσης, να ξέρουν πως και οι γονείς πολλές φορές κάνουν λάθη, τα οποία μπορεί να τους προκαλέσουν νεύρα –είναι φυσιολογικό να μην είναι κανείς τέλειος! Η αξία του παιδιού σας δεν κρίνεται από το πόσο τέλειο είναι. Αν το κάνετε να νιώθει έτσι θα έχει διαρκώς αγωνία ότι είναι ανεπαρκές, και αυτό θα το κάνει να έχει συνεχώς νεύρα. Φροντίστε να διδάσκονται τα παιδιά από τα λάθη τους, αλλά με όμορφο τρόπο –ακόμα και γελώντας.

Πηγή:www.mama365.gr

Ένα διαφορετικό παιδί, ίδιο με όλα τα άλλα…

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

mom-newborn-

7 Ιανουαρίου 1980 μια ημερομηνία σταθμός για την ζωή μου. Έφερα στον κόσμο τον μονάκριβο γιό μου. Είχα μια εύκολη εγκυμοσύνη, δεν μπορώ να πω ότι ζορίστηκα ήταν όλα φυσιολογικά και όλες μου οι εξετάσεις πάρα πολύ καλές εκτός από κάποιες που οι τιμές δεν ήταν καλές αλλά ο γιατρός θεώρησε ότι δεν ήταν ανησυχητικό. Ο άντρας μου ήταν στο πλευρό μου σε όλη μου την εγκυμοσύνη και κάναμε εκδρομές, βόλτες και διάφορα άλλα που τα θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση. Όσο πλησίαζαν οι μέρες τόσο αγωνιούσα και έβλεπα και στα μάτια του άντρα μου την ίδια και μεγαλύτερη αγωνία. Βλέπετε από την ώρα που μάθαμε ότι θα ήταν αγόρι ξετρελάθηκε! Έκανε σχέδια και όνειρα ότι θα τον μάθαινε  ποδόσφαιρο,  θα πήγαιναν μαζί για ψάρεμα και όλα αυτά που οι μπαμπάδες ονειρεύονται.

 Ήταν βράδυ της 6ηςΙανουαρίου 1980 όταν ένιωσα τους πρώτους πόνους, τον ξύπνησα και σιγά σιγά ετοιμαστήκαμε για το μαιευτήριο. Την επόμενη μέρα το πρωί περί της 08.30 είχα γεννήσει ένα υγιέστατο, όπως με διαβεβαίωσαν, αγοράκι. Η χαρά μας απερίγραπτη, η συγκίνηση μεγάλη, οι στιγμές μοναδικές χαραγμένες στη μνήμη μου. Ένιωθα όμως, ένα περίεργο συναίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ζητούσα να μου φέρουν το μωρό να θηλάσω και όταν τον ακουμπούσα και τον ένιωθα πάνω μου τότε ερχόταν πάλι αυτό το συναίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά. Το κλάμα του διέφερε από τα άλλα παιδιά.

Την ερχόμενη μέρα το πρωί και αφού έγιναν όλες οι προγραμματισμένες εξετάσεις, ζήτησα να μου τον φέρουν αλλά για κάποιο λόγο καθυστερούσαν. Οι φόβοι μου τότε άρχισαν να βγαίνουν αληθινοί ότι κάτι είχε το παιδί. Τί όμως; Γιατί δεν μου έλεγαν; Είχαν βρει κάτι και δεν το είχαν πει; Οι σκέψεις χιλιάδες…Τότε έρχεται ο γιατρός και μαζί με το σύζυγο μου, μας ζητάει να μιλήσουμε με ψυχραιμία. Τα πόδια μου έτρεμαν, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει, ο άντρας μου ήταν πολύ νευρικός έτρεμε ολόκληρος. «Γιατρέ τί συμβαίνει ξέρω ότι κάτι έχει το παιδί αλλά δεν ξέρω τι», του είπα. Τότε μας είπε λοιπόν, ότι ο γιος μας είναι κωφάλαλος, γεννήθηκε κωφάλαλος .

Μετά από αυτά τα λόγια δεν θυμάμαι και πολλά. Κάποιες εικόνες έχω στο μυαλό μου, τον άντρα μου να με φωνάζει και εγώ να βλέπω κάτι σαν φως κάτι σαν μαυρίλα και να σωριάζομαι στο πάτωμα. Με συνέφεραν σε λίγα λεπτά και μέσα σε 48 ώρες τα μαλλιά μου είχαν ασπρίσει από το σοκ. Ήμουν μόλις 24 χρονών και εκείνος 30. Η ζωή μας άλλαξε καθοριστικά. Έλαβα τα ηνία της ζωής μας καθώς εκείνος κατέρρευσε και έδωσα τα πάντα για το γιο μου. Δεν ντράπηκα στιγμή για εκείνον, δεν το είδα ποτέ ως αρρώστια γιατί δεν είναι αρρώστια για εμένα αυτό. Γέννησα το γιο μου με αυτό το πρόβλημα ΕΓΩ τον γέννησα και ΕΓΩ όφειλα και οφείλω να είμαι εδώ για εκείνον για όλη μου τη ζωή.

Δεν θέλησα να κάνω άλλα παιδιά καθώς για εμένα ο γιός μου ήταν η μόνη μου προτεραιότητα και ο λόγος που πλέον ζούσα. Τον πήγα σε ειδικό δημοτικό σχολείο για κωφάλαλους και έπειτα Γυμνάσιο-Λύκειο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ήθελα να ξεχωρίζει από το σύνολο. Ήθελα να είναι μέρος του συνόλου, ήθελα να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, να είναι ανεξάρτητος και μια μέρα γιατί όχι να κάνει την δική του οικογένεια. Έτσι και εγώ θα νιώθω ότι έχω ολοκληρώσει το έργο μου ως μητέρα.

Σήμερα είναι 34 χρονών άντρας, εργάζεται κανονικά σε δύο δουλειές, είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας με πολλούς φίλους, μετράει αρκετές σχέσεις και είναι πολύ σοβαρό και ισορροπημένο άτομο. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ την νοηματική, δεν φόρεσε ποτέ ακουστικά, έμαθε να διαβάζει τα χείλη και να επικοινωνεί με τους πάντες με τον δικό του τρόπο. Έγινε αποδεκτός από μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό.

Είμαι περήφανη για εκείνον και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα στον κόσμο.

Ευτυχία

Πηγή:www.epaggelmagynaika.gr

Το χρώμα των ματιών μας αποκαλύπτει την προσωπικότητά μας, λένε οι επιστήμονες.

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Το χρώμα των ματιών μας αποκαλύπτει την προσωπικότητά μας, λένε οι επιστήμονες.

Έχετε ακούσει που λένε ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Τώρα έρχονται και οι επιστήμονες από όλον τον κόσμο  να το επιβεβαιώσουν.  

Γνωρίζουμε για τα διάφορα τεστ προσωπικότητας που μας λένε λίγο -πολύ για την τύχη μας και το χαρακτήρα μας, αλλά τα μάτια είναι ένα φυσικό κομμάτι του εαυτού μας και σίγουρα μας λένε περισσότερα.

Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Orebro της Σουηδίας, μελέτησα 428 άτομα για να δουν κατά πόσο η ίριδα  των ματιών τους ανταποκρίνονταν στην προσωπικότητά τους.  Ανακάλυψαν ότι το χρώμα των ματιών επηρεάζεται από τα ίδια γονίδια που σχηματίζουν τους μετωπιαίους λοβούς.

Έτσι, άτομα με συγκεκριμένο χρώμα ίριδας έχουν την ίδια συγκεκριμένη συμπεριφορά.

Ο Anthony Fallone, διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, έχει μελετήσει την σχέση των ματιών με την προσωπικότητα. Αυτός λέει, ‘Το μάτι συνδέεται νευρολογικά με τον εγκέφαλο τόσο στενά που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το μόνο μέρος του εγκεφάλου που μπορούμε να δούμε από έξω. Το μάτι μας δίνει ζωτικές πληροφορίες για την λειτουργία του εγκεφάλου.’

Εάν τα  μάτια σας αλλάζουν χρώμα ανάλογα με τι φοράτε, θα πρέπει να δείτε παρακάτω όλα τα χρώματα και την προσωπικότητα που συνδέονται.

*όλοι οι ενεργοί σύνδεσμοι κάτω από κάθε μάτι είναι επιστημονικές πηγές και μελέτες.

Σκούρα καστανά/Μαύρα Μάτια

0005_black

Είναι πολύ πιθανό ότι είστε γεννημένοι ηγέτες. Εάν δεν σας περιγράφει αυτό με ακρίβεια, ίσως εκπλαγείτε να μάθετε ότι έτσι σας βλέπουν οι άλλοι!

Οι άνθρωποι με σκούρα καστανά μάτια που γίνονται κατάμαυρα μερικές φορές, έχουν ένα σπάνιο χρώμα. Οι άλλοι άνθρωποι τους βλέπουν σαν να έχουν κάτι μυστηριώδες  αλλά μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Medical Daily έδειξε πως οι άνθρωποι με πιο σκούρα μάτια  θεωρούνται πιο ευχάριστοι.

Επιπλέον, όσο πιο σκούρο το μάτι τόση περισσότερη μελανίνη υπάρχει στο σώμα.

Μια άλλη επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Personality and Individual Differences έδειξε ότι οι άνθρωποι με πολύ σκούρα μάτια πίνουν σημαντικά λιγότερο από αυτούς που έχουν πιο ανοιχτό χρώμα ενώ μια άλλη σοβαρή μελέτη υπογραμμίζει ότι οι άνθρωποι με τα σκουρότερα χρώματα είναι καλύτεροι στα σπορ που περιλαμβάνουν στόχο, όπως το τένις.

Η μελανίνη δρα σαν ένα προστατευτικό στα κύτταρα του εγκεφάλου. Όση περισσότερη μελανίνη υπάρχει τόσο πιο γρήγορα μπορεί να δουλέψει το μυαλό.

Θα μπορούσατε να κυβερνήστε τον κόσμο εάν μπορούσατε να βρείτε  την εσωτερική σας δύναμη. Ο κόσμος ήδη σας βλέπει να αρχηγό

Εάν έχετε Μπλε Μάτια

0004_blue

Κατέχετε μεγάλη εσωτερική δύναμη και φυσική αντοχή αν και πολύ άνθρωποι ίσως δεν το βλέπουν. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι συχνά δεν βλέπουν τον αληθινό εαυτό σας αλλά βιάζονται να σας κρίνουν αρνητικά πριν να έχουν την ευκαιρία να σας γνωρίσουν. Οι άνθρωποι σας βλέπουν σαν αδύναμους,συνεσταλμένους και αναξιόπιστους.

Οι άνθρωποι με μπλε μάτια, συχνά πιστεύεται από τους άλλους ότι είναι συνεσταλμένοι ή μετριόφρονες. Έρευνες που είδαν το φως στην εφημερίδα Daily Mail το 2006 είπαν ότι οι Γερμανοί ψυχολόγοι διαπίστωσαν πως τα παιδιά με μπλε μάτια είχαν την τάση να είναι πιο προσεχτικά σε νέα πράγματα και σημαντικά λιγότερο ανοιχτά στους συνομήλικες τους.

Η Medical Daily αναφέρει ότι οι άνθρωποι με μπλε μάτια θεωρούνται από τους άλλους σαν ανταγωνιστικοί και με έπαρση.

Παρά αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά, η ιατρική σχολή του Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, έδωσε στην δημοσιότητα μελέτη σύμφωνα με τη οποία οι γυναίκες με μπλε μάτια άντεχαν καλύτερα τους πόνους της γέννας από αυτές που είχαν σκουρότερα μάτια. Επίσης, έχουν την τάση να χειρίζονται καλύτερα διάφορες μορφές άγχους και κατάθλιψης.

Εάν έχετε μπλε μάτια, ίσως η εξεταστική, προσεχτική φύση σας θα σας κάνει να φαίνεστε  απόμακροι σε αυτούς που σας κοιτάζουν.

Εάν έχετε Γκρι Μάτια

0002_bluegrey

Τα γκρι μάτια είναι σπάνια όμως στην πραγματικότητα είναι μια απόχρωση του μπλε.  Σύμφωνα με το The Tech Museum of Innovation, τα σκούρα γκρι μάτια έχουν περισσότερη μελανίνη στο εμπρόσθιο μέρος του ματιού ενώ τα απαλά και τα ανοιχτά γκρι έχουν πολύ λιγότερη.

Εάν έχετε σκούρα γκρι μάτια είστε : ή εξαιρετικά ισορροπημένο άτομο ή υπάρχουν ‘δυο πλευρές’ στο νόμισμα. Ίσως μέσα σας κρύβεται η περίπτωση  Dr Jekyll /Mr Hyde. Μπορείτε δηλαδή να συμπεριφέρεστε διαφορετικά σε διαφορετικούς ανθρώπους ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν. Αυτό μπορεί να είναι ένα συν ή ένα πλην. Εξαρτάται πόσο καλά μπορείτε να ελέγχετε τα συναισθήματά σας.

Εάν έχετε ανοιχτά γκρι μάτια ίσως χρειαστεί να δουλέψετε πιο σκληρά από τους άλλους ανθρώπους για να επιβληθείτε. Αγωνίζεστε για να σας πάρουν στα σοβαρά  αλλά ταυτόχρονα όμως κρατάτε ψηλά την άμυνά σας. Αν και απαιτείται χρόνος για να σπάσει το ανήσυχο,προσεχτικό εξωτερικό περίβλημά σας, νοιάζεστε πολύ για αυτούς που θα καταφέρουν μπουν.

Εάν έχετε Καστανοπράσινα Μάτια

0001_hazel

Τα καστανοπράσινα μάτια είναι δύσκολο να  περιγραφούν αν και μερικοί άνθρωποι έχουν τον δικό τους ορισμό.

Το επιστημονικό εγχειρίδιο The Eye Doctor Guide περιγράφει έτσι, τα μάτια αυτά που αλλάζουν χρώμα από πράσινο μέχρι καφέ ή που η ίριδα έχει δυο διαφορετικά χρώματα. Για παράδειγμα, ο κύκλος στην κόρη είναι πράσινος και αλλάζει σε καφέ όσο πλησιάζει στην περίμετρο της ίριδας.

Αυτή η απόχρωση είναι ασυνήθιστη, έτσι οι άνθρωποι με τέτοια μάτια θεωρούνται από την νεαρή ηλικία διαφορετικοί και μοναδικοί. Ακόμη και το συγκεκριμένο χρώμα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι μοναδικά για κάθε ένα άτομο που έχει τέτοια μάτια.

Σαν μοναδικοί λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι είναι ανεξάρτητοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και αυθόρμητοι. Η ποσότητα της μελανίνης διαφέρει από άτομο σε άτομο έτσι δύσκολα καθορίζεται η προσωπικότητά. Όμως συχνά φαίνεται πως χαρακτηρίζονται ισορροπημένα άτομα αλλά  κρύβουν και πολύ μυστήριο για να τους καταλάβει κανείς.

Ο Mathew Leach του University of South Australia, ισχυρίζεται πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν τόσο ανάμικτα χρώματα στα μάτια λόγω του ότι υπάρχουν στο αίμα τους διασπασμένα υλικά εξ αιτίας ανισορροπίας του συκωτιού  τους. Έτσι τέτοιοι άνθρωποι είναι επιρρεπείς σε πεπτικά προβλήματα.

Καφετιά Μάτια

0003_brown

Όπως είπαμε για τα σκούρα καφέ /μαύρα μάτια στην αρχή, τα καφετιά μάτια είναι το αποτέλεσμα περισσότερης μελανίνης στο σώμα από τα ανοιχτόχρωμα μάτια που έχουν λιγότερη μελανίνη. Είστε ευχάριστοι, καθησυχαστικοί και οι άνθρωποι σας κοιτάζουν με εμπιστοσύνη.

Το πανεπιστήμιο The Charles University στην Πράγα περιγράφει τους ανθρώπους με καφετιά μάτια ότι γενικά είναι πιστοί, με σεβασμό και ευγενικοί άνθρωποι αν και σίγουρα όχι υποτακτικοί.

Διαφωνείτε με αυτά; Πιστεύετε πως είστε ένα εύκολα ευέξαπτο άτομο; Ίσως να μην κοιμάστε καλά!

Μια μελέτη στο έγκυρο περιοδικό Chronobiology International αποκάλυψε πως οι άνθρωποι με καφετιά μάτια κοιμούνται δυο ώρες λιγότερο από αυτούς που έχουν μάτια με ανοιχτό χρώμα. Οι άνθρωποι με καφετιά μάτια κοιμούνται άσχημα και δυσκολεύονται να ξυπνήσουν το πρωί.

Πράσινα Μάτια

0000_green

Εάν έχετε πράσινα μάτια, σας συγχαίρω. Φαίνεται πως οι περισσότεροι άνθρωποι σας θεωρούν σαγηνευτικούς, σέξι και μυστηριώδεις.

Μελέτη από το Impulse Corporation in Los Angeles, ασχολήθηκε με τους ανθρώπους και την επιρροή που έχουν πάνω τους τα διάφορα χρώματα των ματιών. Οι άνθρωποι με τα  πράσινα μάτια περιγράφονται σαν ‘σέξι΄. Οι ερωτηθέντες στην έρευνα άνθρωποι είπαν πως αν θα άλλαζαν το χρώμα των ματιών τους θα τα ήθελαν πράσινα.

Τα πράσινα μάτια έχουν ισορροπημένη την μελανίνη που τα κάνει να είναι ευχάριστα και επιβλητικά όπως τα καφέ μάτια, αλλά επίσης δυνατά και προσεχτικά όπως  τα μπλε μάτια.

Ο Doctor Hamadi Kallel, χειρούργος οφθαλμίατρος, έχει μελετήσει πολλές από τις έρευνες σχετικές με το χρώμα των ματιών και λέει ότι οι άνθρωποι με πράσινα μάτια ‘έχουν έναν αέρα μυστηρίου και μια ήσυχη αυτάρκεια. Συχνά είναι απρόβλεπτοι αλλά αργούν να θυμώσουν. Είναι αυθεντικοί, δημιουργικοί και τα καταφέρνουν καλά υπό πίεση.

Δεν σας φαίνονται καταπληκτικά τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών;

ΠΗΓΗ : http://www.tilestwra.com

Είσαι μαμά και είναι αρκετό

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

mother-daughter-hug

Είσαι μαμά και είναι αρκετό

Είναι άραγε αρκετό να είσαι απλά μια μαμά; Ναι, θα μου απαντήσεις βιαστικά. Το ξέρω, αλήθεια το ξέρω, όπως το ξέρεις κι εσύ. Αλλά είναι τόσες πολλές οι φορές που το ξεχνάω και νιώθω χαμένη, που πραγματικά μερικές φορές χρειάζομαι να μου το θυμίζουν. Διάβασα αυτό το υπέροχο κείμενο στο findingjoy.net και στην κυριολεξία ρούφηξα κάθε του λέξη που σαν δώρο ήρθε να μου θυμίσει πως δεν χρειάζεται να είμαι σούπερ μαμά για να είμαι καλή μαμά. 

Θέλω να πω πως είσαι απλά μία μαμά.

Θέλω να πω πως σηκώνεσαι το πρωί, ρίχνεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου, κοιτάς φευγαλέα τον καθρέφτη, βουρτσίζεις τα δόντια σου (ενίοτε) και παίρνεις αγκαλιά το μωρό σου ενώ συγχρόνως περιπλανιέσαι στην κουζίνα, ετοιμάζοντας πρωινό, πλένοντας πιάτα, φιλώντας το μέτωπο των παιδιών σου και περιμένοντας να γίνει ο καφές σου.

Δεν υπάρχει καμία λάμψη.

Υπάρχεις εσύ. Που δίνεις τον εαυτό σου. Λεπτό με το λεπτό, μέχρι που οι ώρες γίνονται μέρες, οι μέρες γίνονται εβδομάδες, οι εβδομάδες μήνες, οι μήνες χρόνια για να φτιάξουν μια ολόκληρη ζωή. Μια ζωή όμορφη, γεμάτη με συνηθισμένες στιγμές που μυρίζουν μαμά.

Κατά  κάποιον τρόπο, σε αυτόν τον κόσμο τον γεμάτο με πράγματα να κάνεις και μέρη να πας και όνειρα να ακολουθήσεις, η ομορφιά του να είσαι απλά μία μαμά έχει χαθεί εντελώς.

Είσαι μαμά και είναι αρκετό.

Είναι αρκετό σου λέω.

Μερικές φορές βλέπουμε μόνο τα μεγάλα πράγματα και τα χρησιμοποιούμε ως μέτρο της επιτυχίας. Βλέπουμε το επιστημονικά πρότζεκτ στο οποίο βραβεύθηκε το παιδί μας. αλλά, ειλικρινά, δε δίνουμε καμία σημασία σε όλες αυτές τις ώρες της προσπάθειας που χρειάστηκαν για να φτάσει στο αποτέλεσμα. Θέλουμε περίτεχνα παιχνίδια και υποτιμάμε τις ώρες που θα μπορούσε να περάσει το παιδί μας έξω στην αυλή. Έχει ανέβει πια τόσο πολύ ο πήχης της επιτυχίας και της χαράς και της ευτυχίας, που τα μικρά πράγματα, αυτά τα απλά πράγματα που μυρίζουν μαμά, έχουν χαθεί.

Ξέρεις τι είναι αυτό που πραγματικά μετράει;

Αυτό.

Τις προάλλες ήρθε η 15χρονη κόρη μου και μου είπε πως της λείπω. Της λείπω. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Της είπα για την έξοδό μας στο σινεμά, για τη βόλτα μας στα μαγαζιά, για τα ψώνια μας, τον καφέ που ήπιαμε και άλλα τέτοια. Με κοίταξε και μου είπε πως δεν εννοούσε αυτό. Μου είπε πως απλά ήθελε να με βλέπει κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Μικρά πράγματα.

Όπως το να μπορώ να διακόψω τη δουλειά μου και την πολυάσχολη καθημερινότητα μου και να δω το σχέδιο που έφτιαξε στον υπολογιστή και να το δω πραγματικά, προσπαθώντας να εκτιμήσω τα ταλέντα της. Όπως το να κάτσω μισή ώρα και να παίξω επιτραπέζιο μαζί τους, χωρίς να ελέγχω διαρκώς τα μηνύματά μου. Τα μηνύματά μου μπορούν να περιμένουν μισή ώρα. Τα παιδιά όχι. Όπως το να μη με νοιάζουν τα άπλυτα και να τα αφήνω στην άκρη και αντί γι’ αυτό να ευγνωμονώ που έχω μια οικογένεια για να πλένω τα άπλυτα τους. Απλά να είμαι εκεί. Να μαγειρεύουμε μαζί. Να γελάμε. Να δίνω τον εαυτό μου στα μικρά πράγματα.

Τα πράγματα που μυρίζουν μαμά.

Τα πράγματα που δεν τα βρίσκεις στο pinterest. Τα πράγματα που μυρίζουν μαμά και που οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν δεν τα βλέπουν.

Δε σε βλέπουν να στέκεσαι στο μπάνιο την ώρα που προσπαθείς να μαζέψεις δυνάμεις για τη μέρα που έρχεται. Δε σε βλέπουν όταν είσαι μια μόνη μαμά και τα βγάζεις πέρα χωρίς βοήθεια. Δε σε βλέπουν όταν κάνεις δρομολόγια με το αυτοκίνητο πέρα δώθε όλη μέρα. Δε σε βλέπουν την ώρα που μετράς μέχρι το δέκα για να ξεθυμώσεις μια ντουζίνα φορές πριν πάει ακόμα μεσημέρι. Δε σε βλέπουν όταν μετράς τα χρήματα που σου απέμειναν και προσπαθείς να βρεις τρόπους να μαγειρέψεις τρία γεύματα με ότι σου έχει μείνει στο ντουλάπι. Δε σε βλέπουν την ώρα που είσαι στο γραφείο του διευθυντή, στο ιατρείο του παιδιάτρου, στο σπίτι των φίλων και υπερασπίζεσαι το παιδί σου.

Δε βλέπουν τις γάζες στα γόνατα. Τα φιλιά στο μέτωπο τα βράδια. Τα μαξιλάρια που τα φουσκώνεις και τις κουβέρτες που τις στρώνεις με τον σωστό τρόπο. Τα άπλυτα που μαζεύονται και μαζεύονται και μαζεύονται. Τα δάκρυα που πλημμυρίζουν τα μάτια σου ενώ συνεχίζεις. Τα φαγητά σου. Τις ώρες που γελάς με χαζά πραγματάκια. Τα μαλλιά που τα κάνεις κοτσίδα κάθε πρωί. Τις προσευχές όταν αργούν να γυρίσουν από την έξοδο τους. Τις προσευχές όσο είναι μωρά. Τις νύχτες που κοιμάσαι στην καρέκλα, αγκαλιά με το άρρωστο παιδί σου. Τις μέρες που το σπίτι είναι αχούρι, αλλά εσύ κάθεσαι και διαβάζεις παραμύθια. Το γενναίο χαμόγελο στο πρόσωπο σου όταν δεν είσαι γενναία.

Αυτά τα πράγματα μετράνε.

Αυτά τα πράγματα είναι τα μικρά πράγματα που μαζεύονται και μαζεύονται.

mama2

Αυτά είναι αρκετά σου λέω.

Μην κουράζεσαι αγαπημένη μου μαμά, προσπαθώντας να γίνεις σούπερ μαμά. Δεν υπάρχουν σούπερ μαμάδες. Αυτό το δημιούργημα της σούπερ μαμάς που τα κάνει όλα είναι μια ουτοπία. Υπάρχουν αληθινές μαμάδες. Αληθινές, αυθεντικές μαμάδες που παραδέχονται πως δεν τα κάνουν όλα, αλλά προσπαθούν. Φοβισμένες και κουρασμένες μαμάδες που εξακολουθούν να αγωνίζονται. Μαμάδες που χαίρονται να ασχολούνται με τα μικρά πραγματάκια όλη τη μέρα. Μαμάδες σαν εμένα και σαν εσένα που μερικές φορές νιώθουν χαμένες στον κόσμο των μεγάλων επιτευγμάτων.

Μια μαμά δεν εξαρτάται από την φαινομενική τελειότητα. Μια μαμά είναι ένας άνθρωπος, μια γυναίκα σαν εσένα. Μια μαμά με παιδιά που τα αγαπάει και τα φροντίζει και μερικές φορές αναρωτιέται πώς τα αγαπάει, αφού την τρελαίνουν, αλλά παρόλα αυτά τα αγαπάει. Αγωνίζεται, δίνει, προσεύχεται, δουλεύει και δεν τα παρατάει ποτέ. Ακόμα κι όταν θέλει να τα παρατήσει.

Αυτή είσαι εσύ. Σήμερα. Αύριο. Χθες.

Αυτό είναι αρκετό σου λέω.

Είναι κάτι παραπάνω από αρκετό.

Είσαι μια εκπληκτική μαμά.

6 φράσεις που πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο κόσμος να λέει στους μπαμπάδες

Published 21 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Father Kissing Son

Λοιπόν, ξέρω τι θα ζητήσω φέτος για δώρο στη γιορτή μου. Κάθε χρόνο όταν με ρωτάει η γυναίκα μου, απαντάω συνήθως με το κλισέ «δε θέλω τίποτα, γιατί έχω εσένα και τα παιδιά και είστε το μόνο που χρειάζομαι». Ε, όχι!

Φέτος θα ζητήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Και θα το ζητήσω εκ μέρους των απανταχού μπαμπάδων. Ακούγεται δύσκολο, αλλά για την ακρίβεια είναι πολύ εύκολο και επιπλέον είναι και δωρεάν. Το μόνο δώρο που θέλω λοιπόν, είναι να σταματήσει ο κόσμος να λέει έξι συγκεκριμένες φράσεις:

1. «Είσαι τόσο καλός μπαμπάς…»

Θα μου πείτε, καλά παραπονιέσαι που σου κάνουν κομπλιμέντο; Ναι, αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω γιατί. Γιατί όποτε μου λένε κάτι παρόμοιο, δεν είναι επειδή έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο που να αποδεικνύει πόσο καλός μπαμπάς είμαι. Δεν είχα σώσει το παιδί μου από διερχόμενα αυτοκίνητα στο δρόμο, ούτε απέκρουσα κάποια μπάλα που κατευθυνόταν με τεράστια ταχύτητα στο κεφάλι του. Απλά ήμουν ένας μπαμπάς που έβγαζε το γιο του έξω βόλτα. Και εκεί έγκειται η διαφωνία μου. Αν επρόκειτο για μια μητέρα που βγάζει βόλτα το παιδί της, κανείς δε θα την επαινούσε. Αν θέλουμε να θεωρούμαστε εξίσου σημαντικοί και ισάξιοι με τις μητέρες όσον αφορά στην ανατροφή του παιδιού, αυτό θα συνεπάγεται ίση μεταχείριση. Εφόσον ποτέ δε θα έλεγε κανείς σε μια μαμά που βγάζει βόλτα το παιδί της «πόσο καλή μαμά είσαι» απλά και μόνο επειδή κάνει το καθήκον της ως γονιός, ομοίως δε θα πρέπει να πει τέτοια κουβέντα σε κανένα μπαμπά. Δε χρειαζόμαστε επιβράβευση για αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε ως γονείς.

2. «Μάλλον ο μπαμπάς έντυσε σήμερα το παιδί»

Εμείς οι άντρες μπορεί να μη μοιραζόμαστε τις ίδιες στιλιστικές ανησυχίες και γνώσεις περί μόδας με τις γυναίκες μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ντύσουμε το παιδί μας σωστά. Και σωστά προφανώς σημαίνει κατάλληλα. Αν έχει κρύο να ντυθεί ζεστά, αν έχει ζέστη να φορέσει κάτι χωρίς να ιδρώσει. Σωστά δε σημαίνει να ντύνεις το παιδί σαν να έχει βγει από επίδειξη μόδας…

3. «Μην ανησυχείς καλό μου. Τώρα, έρχεται η μαμά.»

Αστειεύεσαι έτσι; Χελόου! Είμαι ακριβώς εδώ, μπροστά σου! Πόσο προσβλητικό είναι όταν το παιδί μου έχει ένα ξέσπασμα τύπου τάντρουμ έξω και έρχεται κάποιος – και άγνωστος πολλές φορές – και με ένα τελείως συγκαταβατικό και σπαστικό ύφος, προσπαθεί να το ηρεμήσει, με την επικείμενη υποτίθεται άφιξη της μαμάς-σωτήρος. Κατ’ αρχάς, αυτά τα ξεσπάσματα, τα παιδιά τα παθαίνουν τις περισσότερες φορές ανεξαρτήτως με το ποιος γονέας είναι παρών και συνήθως για άσχετους λόγους με αυτούς. Έπειτα, πώς εσύ, άγνωστη-κυρία-που-χώνεις-τη-μύτη-σου-παντού και που δεν ξέρεις ούτε εμένα, ούτε την κατάστασή μου, λες ότι θα έρθει η μαμά; Μπορεί να είμαι χήρος. Μπορεί να μας παράτησε και να πήγε στη Βραζιλία με το γκόμενο. Μπορεί απλά να μη θέλω να ανακατεύεται κανείς με το πως θα χειριστώ το παιδί μου σε μια τέτοια κατάσταση. Οπότε καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς…

4. «Δεν το κάνεις καλά. Κάτσε να σου δείξω ποιο είναι το σωστό…»

Tο σωστό δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάνουμε κάτι λάθος, απλά το κάνουμε με ένα τρόπο που τυχαίνει να είναι διαφορετικός από αυτόν που έχει μάθει κάποιος άλλος. Εντάξει το παραδέχομαι, μερικές φορές εμείς οι μπαμπάδες (όπως όλοι οι άνθρωποι) κάνουμε λάθη. Δε χρειάζεται να μας σταυρώνετε. Ποιος δεν έχει βάλει την πάνα λάθος ή το φορμάκι ανάποδα έστω και μία φορά;  Κανείς δε γεννήθηκε γονιός, και η γονεϊκότητα σημαίνει να ξεπερνάς καθημερινά τον εαυτό σου. Ακόμα και αν κάνουμε κάτι λάθος, θα τη βρούμε την άκρη μόνοι μας. Στην τελική σκέφτηκε κανείς ποτέ, ότι ο τρόπος του μπαμπά σε κάποια πράγματα μπορεί να είναι καλύτερος από τον τρόπο της μαμάς;

5. «Έχεις μπεϊμπισίτινγκ σήμερα;»

Σας παρακαλώ πολύ, σταματήστε να αναφέρεστε στους μπαμπάδες ως μπέιμπισιτερς. Δεν κάνεις μπεϊμπισίτινγκ στα ίδια σου τα παιδιά!!! Είμαστε μπαμπάδες, όχι γκουβερνάντες επί πληρωμή. Κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει μια μαμά αν κάνει μπεϊμπισίτινγκ. Ωστόσο αν ο μπαμπάς τυχαίνει να βρίσκεται μόνος με το παιδί, τότε αυτόματα ο κόσμος υποθέτει ότι ο μπαμπάς «έχει φορτωθεί» το μωρό επειδή η μαμά πρέπει να κάνει κάτι ή να πάει κάπου. Απαγορεύεται δηλαδή να θέλει ένας μπαμπάς να περάσει χρόνο με το παιδί του…

6. «Μα τι κάνεις όλη μέρα;!»

Η τελευταία αυτή περίπτωση, αφιερώνεται στους ολοένα και αυξανόμενους μπαμπάδες, που για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, είναι αυτοί που κάθονται τις περισσότερες ώρες σπίτι προσέχοντας τα παιδιά. Είτε γιατί έχουν μείνει άνεργοι, είτε γιατί έχουν λάβει αυτοί τη γονική άδεια ή άδεια ανατροφής τέκνου, είτε για άλλους λόγους, οι φίλοι και οι γνωστοί τους, έχουν μια παράξενη εντύπωση πως κάθονται όλη μέρα σπίτι και βλέπουν τηλεόραση με την παλάμη μέσα στο παντελόνι, όπως ο Αλ Μπάντι στο «Παντρεμένοι με Παιδιά». Σ’ αυτούς λοιπόν, που από ακατανίκητη περιέργεια και ανυπέρβλητο θράσος, ξεστομίζουν το παραπάνω ερώτημα, μία απάντηση μόνο τους αρμόζει: «πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζεις και σε κάθε περίπτωση πολλά περισσότερα από εσένα, τις περισσότερες φορές». Σιγά που θα κάτσουμε να τους εξηγήσουμε πως ο σύγχρονος πατέρας που σέβεται τον εαυτό του, βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, αλλάζει βρωμερές πάνες, μαγειρεύει και πολλά ακόμα, που τον κάνουν περισσότερο άντρα από το θρασύ φίλο με τις ηλίθιες απορίες…

Πηγή : www.superdad.gr