Γράφει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος, συγγραφέας

Καθημερινά κι εσείς και ο μπαμπάς του πηγαίνετε με χαρά να πάρετε το παιδί σας από τον παιδικό σταθμό και να μάθετε πώς πέρασε την ημέρα του. Το ρωτάτε «τι κάνατε σήμερα με τη δασκάλα», «έπαιξες;», «έφαγες;», εκείνο όμως αρνείται να σας πει το παραμικρό.

Είναι δικαίωμα του παιδιού να σας μιλά για τις εμπειρίες του όταν το ίδιο επιθυμεί και οφείλετε να το σεβαστείτε. Ο παιδικός σταθμός είναι ένας δικός του χώρος.

Έχετε σκεφτεί ότι με τις ερωτήσεις σας μπορεί να νιώσει ότι ανησυχείτε ή ακόμα ότι δεν εμπιστεύεστε τον παιδικό σταθμό;

Μόλις το παιδί καταλάβει ότι είσαστε άνετη, χαλαρή και δεκτική να το ακούσετε είναι βέβαιο ότι θα θελήσει να μοιραστεί τις εμπειρίες του μαζί σας. Οπότε είναι ανώφελο να το πολιορκείτε με ερωτήσεις μόλις επιστρέφει από τον παιδικό σταθμό. Πολλές φορές το παιδί εκμυστηρεύεται πράγματα που θέλει ή το απασχολούν ή του έχουν συμβεί σε στιγμές χαλάρωσης, όπως την ώρα που πάει για ύπνο.

Ξεκινήστε να του μιλάτε με ηρεμία για ό,τι έχετε κάνει εσείς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είναι πιθανό ότι θα αρχίσει να σας διηγείται διάφορα και για τη δική του ημέρα. Αρκεί φυσικά να μην το πιέζετε.

Αν παρόλα αυτά το παιδί αρνείται να μοιραστεί μαζί σας τις καθημερινές του εμπειρίες μήπως θα πρέπει να εξετάσετε τον τρόπο που επικοινωνείτε μαζί του και τη συμπεριφορά απέναντί του; Μήπως είσαστε πιεστική, αυταρχική; Ενισχύετε την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του ή μήπως διαρκώς του κάνετε παρατηρήσεις ή του υποδεικνύετε τι να κάνει; Αν πράγματι διαπιστώσετε ότι συμπεριφέρεστε με κάποιον παρόμοιο τρόπο, ίσως χρειάζεται να αναθεωρήσετε τη στάση σας απέναντί του.

Πηγή: www.akappatou.gr

Η ακτιβίστρια και plus-size μοντέλο, Ασλεϊ Γκράχαμ, έγραψε ιστορία στη φετινή Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, όταν παρουσίασε τη νέα της κολεξιόν εσωρούχων για μεγάλα μεγέθη με πρωταγωνίστριες μοντέλα με αληθινές καμπύλες.

Η 28χρονη σχεδίασε εσώρουχα για την καναδική εταιρεία εσωρούχων Elle και τα παρουσίασε στην πασαρέλα με στρουμπουλά μοντέλα το απόγευμα της Τρίτης.

Η συλλογή της, με τίτλο Black Orchid, περιλαμβάνει μαύρα, μπλε και μοβ σουτιέν, κορσέδες, εσώρουχα και άλλα, τα οποία έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να δώσουν αυτοπεποίθηση στις γυναίκες με μεγάλες καμπύλες.

Αν και καμία από τις κυρίες που βγήκαν στην πασαρέλα, η οποία φιλοξενήθηκε στο KIA STYLE360, δεν είχε το στερεοτυπικό σώμα μοντέλου, υπήρχε αφθονία διαφορετικότητας στο μέγεθος, το σχήμα ή το χρώμα του δέρματος.

Κάθε μοντέλο περπάτησε στην πασαρέλα με απόλυτη αυτοπεποίθηση, φορώντας κομμάτια από τη νέα συλλογή.

Η επίδειξη είχε επίσης και διάφορα πιο καθημερινά ρούχα, όπως φορέματα baby doll, μπλούζες, φούστες και σακάκια σουέτ.

Πηγή:www.tilestwra.com

Δημιουργήστε μια υπέροχη γωνιά για να απολαμβάνετε με ησυχία τα αγαπημένα σας βιβλία.

Πηγή:www.elle.gr

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΚΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν ακριβώς έναν χρόνο, η 18χρονη Madeline Stuart αποφάσισε να γίνει μοντέλο. Την εβδομάδα λοιπόν, που μας πέρασε η νεαρή τα κατάφερε και περπάτησε για πρώτη φορά σε πασαρέλα κατά τη διάρκεια show τηςΕβδομάδας Μόδας, της Νέας Υόρκης.

Η μικρή από το Brisbane, της Αυστραλίας , κατάφερε να χάσει περίπου 10 κιλά με δίαιτα και γενικότερα ζώντας καλύτερα. Λίγο αργότερα κατάφερε να ξεκινήσει και την πρώτη της δουλειά ως μοντέλο, από τον οίκο Manifesta.

Έτσι λοιπόν η Madeline φαίνεται πως πάει από το καλό στο καλύτερο αναφορικά με την καριέρα της. Πριν λίγες ημέρες περπάτησε σε πασαρέλα του New York Fashion Week, κατά την παρουσίαση της FTL Moda.

Ο κόσμος της μόδας είναι ιδιαίτερα αυστηρός, όμως η συγκεκριμένα πρωτοβουλία της FTL Moda δείχνει τα αποφασιστικά ανοίγματα, που μπορούν να γίνουν. Με τη συγκεκριμένη κίνηση λοιπόν, οι υπεύθυνοι του συγκεκριμένου οίκου μόδας, έδειχναν να σπάνε τα στερεότυπα, καθώς εκτός της Madeline παρουσίασαν και μοντέλα σε ειδικά αμαξίδια ή πρόσθετα μέλη!

Πηγή φωτογραφιών: Reuters

Δείτε το βίντεο που θα σας συγκινήσει.

Πηγή:www.peoplegreece.com

Θυμάμαι μια φορά που είπες, ότι οι γονείς μας μεγαλώνουν πρίγκηπες και πριγκήπισσες. Δε μου φάνηκε άσχημο, ίσα – ίσα, ένιωσα σπουδαίος, ένιωσα ψηλός σαν εκείνο το δέντρο πίσω στην αυλή μας, που δεν ξέρω πώς το λένε, αλλά έχει ψηλώσει τόσο πολύ που γέρνει.

Μετά κατάλαβα ότι δεν το ‘λεγες για καλό, όταν άρχισες να το φωνάζεις. Τις φοβάμαι τις φωνές. Δεν καταλαβαίνω τίποτα όταν μου φωνάζουν…βλέπω, απλά, ένα άγριο θηρίο να έρχεται κατά πάνω μου και θέλω να φύγω τρέχοντας, μα δεν μπορώ. Τα πόδια μου δε σηκώνονται, σαν να βαριούνται, σαν να το βρίσκουν άσκοπο να τρέξουν.

Ξέρεις κυρία, η μαμά μου προσπαθεί να μη μου φωνάζει, έτσι λέει. Και μου ζητάει συγνώμη, γιατί λέει, ότι τις περισσότερες φορές που μου φωνάζει, δεν φταίω πραγματικά εγώ, φταίει η κούρασή της, ο εκνευρισμός, κάποιες φορές είναι και στεναχωρημένη. Έτσι λέει. Εσείς κυρία, δεν κουράζεστε;

Αλλά, τί να συγχωρήσω; Αφού την αγαπάω.

Ξέρετε κυρία, εκείνη τη φορά που μιλούσα μέσα στην τάξη, κατά λάθος έγινε. Κάτι με ρώτησε ο φίλος μου και του απάντησα. Δεν ήθελα να μείνω μόνος μου σ’ εκείνη την καρέκλα.

Ήθελα κι εγώ να ζητήσω συγνώμη, σαν τη μαμά μου, και μετά ν’ αγκαλιαστούμε και μετά να είμαστε και πάλι φίλοι, αλλά σας φώναξα κυρία, και μου είπατε να περιμένω πέντε λεπτά στη θέση μου και να σκεφτώ τί έκανα. Τί έκανα; Το μόνο που σκεφτόμουν συνέχεια, ήταν ότι έμεινα μόνος. Με εγκατέλειψαν και ήθελα να πάω και στην τουαλέτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω κυρία, όταν πρωτοήρθα στο σχολείο, όλοι με έσπρωχναν να μπω σ  αυτήν την ομάδα με τα πολλά παιδιά και τώρα, μ’ ένα χέρι που τεντώθηκε κι ένα δάχτυλο που έδειξε αλλού, με βγάλατε απ’ την ομάδα.

Εγώ πάντως, μια φορά που είχα διαβάσει ένα παραμύθι με έναν πρίγκηπα, δεν ήταν σαν εμένα. Ούτε σχολείο πήγαινε, ούτε τιμωρίες έμπαινε, ούτε του έλεγαν συνέχεια τί να κάνει, και ήταν λέει, και πάρα πολύ όμορφος. Εγώ, αυτό που είναι όμορφος, δεν το είδα πουθενά. Κι εγώ καλός είμαι, κανονικός.

Η μαμά μου λέει, ότι οι άνθρωποι έχουμε διαφορετικά χαρίσματα και όλοι είμαστε καλοί σε διαφορετικά πράγματα. Έτσι, δεν ανησυχώ, θα το βρω κι εγώ αυτό που θα είμαι καλός. Τώρα, όμως, όταν με ρωτάει η μαμά μου, της λέω ότι ξέρω να παίζω καλά, κι αυτή γελάει και με χαϊδεύει και καμιά φορά μου λέει και «μπράβο το αγόρι μου!»

Άλλες φορές, πάλι, μου λέει: «τώρα με στεναχώρησες, γιατί είχαμε συμφωνήσει πρώτα να φας το φαΐ σου και μετά να φας γλυκό. Δεν τήρησες τη συμφωνία μας. Μου φαίνεται ότι δεν θα μπορώ να σε εμπιστεύομαι πια.» Και το κατάλαβα, ήταν λάθος μου, αλλά κυρία, το γλυκό ήταν παγωτό, τί να έκανα;

Τέλος πάντων κυρία, επειδή σήμερα είχα πολλά να κάνω και κουράστηκα, θα ήθελα να σας πω, ότι για αυτόν τον πρίγκηπα, εγώ, δεν ξέρω τίποτα. Ξέρω μόνο, ότι εγώ, δεν είμαι ίδιος με τον φίλο μου τον Απόστολο, αυτός έχει πολλες τρίχες στο μουστάκι του, και ο φίλος μου ο Μιλτιάδης μιλάει πολύ και με τρελαίνει, και με τον φίλο μου τον Νίκο δεν μας αρέσουν τα ίδια πράγματα (εγώ δεν «χάνω το μυαλό μου για την ομάδα») και η φίλη μου η Ραφαέλα είναι κορίτσι, αλλά παίζουμε μαζί και χαίρομαι πολύ, όταν την βλέπω. Είμαστε διαφορετικοί, και οι γονείς μας είναι διαφορετικοί, και ο καθένας τους λέει άλλα (αντί άλλων)…εγώ, όμως, τους αγαπάω όλους.

Κι εσάς σάς αγαπάω κυρία, απλά θέλω να με περιμένετε, λίγο. Θα μεγαλώσω και θα μπορώ να κάνω όλα αυτά που θέλετε, τέλεια. Ή και όχι.

Με εκτίμηση Δημήτρης (όταν ήμουν 5 ετών)

Mama’s Word (words in writing)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.mamaword.com/products/schoolspunishmenent/

Μια Ολλανδή φωτογράφος έρχεται να λύσει μια μόνιμη απορία: Πώς χωράνε τα μωρά μέσα μήτρα της μητέρας τους; Μια υπέροχη και συγκινητική φωτογράφηση.

της Ελίνας Μαμμή

Πόσες φορές έχετε δει ένα νεογεννητο μωρό και έχετε σκεφτεί: «Μα καλά, πώς χωρούσε όλο αυτό μέσα στη μήτρα της μητέρας του;»

Ακόμα και οι ίδιες οι μαμάδες πολλές φορές δυσκολεύονται να το συνειδητοποιήσουν.

Η Μαίρη Φερμόντ είναι φωτογράφος γέννας (συνηθίζεται σε άλλες χώρες αλλά όχι στην Ελλάδα ακόμα) αλλά δεν κάνει μια απλή δουλειά: Οι φωτογραφίες της είναι εντελώς διαφορετικές από ότι έχουμε συνηθίσει.

Γιατί εκτός από τις συνηθισμένες πρώτες φωτογραφίες του νεογέννητου και των γονιών του κατά τη διάρκεια της γέννας, κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό: φωτογραφίζει τα μωρά στην ίδια ακριβώς στάση που ήταν μέχρι να γεννηθούν, μέσα στη μήτρα της μαμάς τους.

«Βλέποντας το μωρό αφού γεννηθεί, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το πλάσμα ήταν μέσα σου. Και αυτές οι φωτογραφίες βοηθούν τους γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι πράγματι ήταν δυνατόν» λέει η ίδια για τη δουλειά της.

Μέχρι σήμερα, έχει φωτογραφήσει πάνω από 100 γεννήσεις, και οι αγαπημένες της φωτογραφίες είναι όταν η μαία τοποθετεί το νεογέννητο στην εμβρυακή πόζα.

Οντας μητέρα και η ίδια, συνειδητοποιεί ακόμα περισσότερο πόσο σημαντικές είναι αυτές οι φωτογραφίες.

«Όχι μόνο για να θυμόμαστε μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της ζωής μας, αλλά και για να επεξεργαστούμε το θαύμα της γέννησης».

Στόχος της Φερμόντ είναι οι άνθρωποι που βλέπουν τις φωτογραφίες της με τα μωρά όπως ήταν στη μήτρα, θα αποκτήσουν μεγαλύτερη εκτίμηση για τη διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γέννησης.

«Θέλω να δουν όλοι το πόσο μεγάλο θαύμα είναι η γέννηση», είπε.«Πώς μια νέα ανθρώπινη ζωή μπορεί να δημιουργηθεί μέσα στο σώμα μιας γυναίκας. Είναι η απόλυτη δημιουργία.»

Πηγή:www.thetoc.gr