Αρχείο

All posts for the day 13 Σεπτεμβρίου 2015

Τι δεν ξανακάνει μια γυναίκα όταν γίνεται μαμά

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

stay-at-home-mom-525x328

Τι δεν ξανακάνει μια γυναίκα όταν γίνεται μαμά;

Εντάξει , για να μην είμαστε υπερβολικοί, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια:

1. Δεν λέει τη λέξη ποτέ. Λέει: «ποτέ μη λες ποτέ», «αυτά που κορόιδευα τα λούζομαι», «εκεί που ήσουν ήρθα και εδώ που είμαι τα βλέπω όλα με διαφορετικό μάτι»

2. Δεν κοιμάται σαν πουλάκι. Το πουλάκι μεταμορφώθηκε σε νυχτερίδα, το πιθανότερο είναι να μην κοιμάται καθόλου.

3. Δεν θα «ξεκουραστεί λίγο», ούτε πολύ, ούτε καθόλου. Όσο και να το θέλει δεν θα το κάνει.

4. Η φράση «θέλω να μείνω λίγο μόνη μου» δεν θα έχει ποτέ ξανά την ίδια έννοια όπως πριν το παιδί. Θα αναφέρεται πλέον σε χρόνο που πρέπει να μείνει μόνη της για να κάνει δουλειές που δεν μπορούν να γίνουν με τα παιδιά μες στο σπίτι.

5. Δεν θα ξαναπεί «ελεύθερος χρόνος». Ο χρόνος είναι πια δεσμευμένος και το πάνε «για σοβαρά».

 

6. Δεν θα ξαναπεί «θα πάω για ένα καφεδάκι με τις φίλες μου να τα πούμε». Όταν θα το επιχειρήσει, θα λέγεται «θα πάω να πιώ 2 ρουφηξιές καφέ στα γρήγορα και αν προλάβω θα μιλήσω με τις φίλες μου για το πώς να κόψω την πάνα»

7. Δεν θα ξαναβγεί για all night clubbing = ποτό και ξενύχτι. Έχει αγώνα αύριο. Αν όμως επιμένει και βγει ας πάρει και μια κουβερτούλα να πλαγιάσει λίγο στο μπαρ.

8. Δεν θα ξαναπεί «εγώ». Θα μιλάει στο πρώτο πληθυντικό. Πχ. Είμαστε 14 μηνών, βγάλαμε δοντάκι,  θα κάνουμε εμβόλιο, πήγαμε παιδικό σταθμό και το πιθανότερο είναι να αναφέρεται στο παιδί της και όχι στην ίδια.

9. Δεν περιποιέται τον εαυτό της στο χρόνο που το έκανε πριν. Το μούλιασμα ποδιών -χεριών γίνεται στην μπανιέρα στο 2λεπτο ντουζ και όχι με λεκανίτσα, άλατα και ζεστό νερό, το μαλλί φτιάχνεται με ένα λαστιχάκι και όχι με το πιστολάκι, το μακιγιάζ άλλαξε όνομα και λέγεται «κονσίλερ, άντε και κανένα ρουζ», και όχι πρωινό – βραδινό κτλ, η ρίζα στο μαλλί είναι μόδα και λέγεται όμπρε και όχι «πρέπει να τα βάψω», η αποτρίχωση, κερί, λέιζερ κτλ στην καλύτερη περίπτωση λέγεται πλέον «ξυραφάκι» στην χειρότερη λέγεται «από βδομάδα άμα προλάβω».

10. Δεν θα ξαναπεί ή σκεφτεί «μμμ βαριέμαι, τι να κάνω για να σκοτώσω την ώρα μου;».  Η ώρα είναι ήδη σκοτωμένη.

11. Δεν θα ξαναπεί «πω πω, κουράστηκα πολύ σήμερα», από κάποιο σημείο και μετά καταντάει βαρετό να μιλάει συνέχεια για την καθημερινή της κατάσταση.

12. Δεν θα ξαναπεί ή σκεφτεί «εγώ πότε θα γίνω μάνα;». Είναι πια μαμά και το απολαμβάνει και το χαίρεται παρ’ όλες τις δυσκολίες του!!! :)

Πηγή:www.e-mama.gr

Μήπως το να μεγαλώνεις παιδιά σε γερνάει;

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

150901_QUORA_AgingParents.jpg.CROP_.promo-xlarge2-850x636

η ερώτηση αυτή τέθηκε αρχικά στο Quora, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ανοιχτά ερωτήσεις. Η απάντηση που ακολουθεί είναι από την Julie Anne Exter, μαμά τριών παιδιών ηλικίας μικρότερης από 4 ετών:

Η σύντομη απάντηση είναι: ναι. Η κάπως μεγαλύτερη απάντηση είναι: δεν μπορείς να φανταστείς πόσο. Και ιδού το γιατί:

Κοιμάσαι λιγότερο. Ο ύπνος βοηθά σώμα και πνεύμα να αναρρώσουν από την κούραση της καθημερινότητας. Οι μαμάδες, οι οποίες έχουν το πιο κοπιαστικό 24ωρο απ” όλους, ίσως μετά από αυτό των στρατιωτών σε εμπόλεμη ζώνη, έχουν λιγότερες ευκαιρίες να ξεκουραστούν αρκετά. Πιστεύω πως η έλλειψη ύπνου είναι αυτό που με γέρασε περισσότερο από κάθε τι άλλο τα τελευταία τρισήμιση χρόνια, από τότε που γεννήθηκε ο γιος μου. Όταν δεν κοιμάμαι – με άλλα λόγια, πάντα – αισθάνομαι βραδυκίνητη, σε σύγχυση, πιασμένη και… γερασμένη.

Μπορεί να μην απολαμβάνεις την καλύτερη δυνατή διατροφή. Εκτός κι αν έχεις υπηρετικό προσωπικό που ζει στο σπίτι σου ή είσαι πάρα πολύ προκομμένη σε βαθμό που εγώ προσωπικά δεν είμαι, μπορεί να θυσιάσεις ορισμένες από τις διατροφικές σου συνήθειες και να φας ή να ετοιμάσεις γρήγορα γεύματα, ξεχνώντας τις «τροφές υψηλής διατροφικής ποιότητας και αξίας». Πιάνω τον εαυτό μου να ξεχνά να φάει πρωινό, επειδή πρέπει να ετοιμάσω τρία παιδιά και να τα μεταφέρω με το αμάξι σε τρία διαφορετικά μέρη και να βεβαιωθώ πως αυτά έχουν να φάνε. Το μόνο πράγμα που μου δίνει ενέργεια το μισό χρόνο είναι ένας καφές «πολλών οκτανίων» – θυμάσαι που αναφέρθηκα στην έλλειψη ύπνου; Ε αυτό δεν βοηθά. Σύντομα θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς πως σε εμφάνιση έχεις όλα τα φόντα να μοιάσεις με ναρκομανή.

Μπορεί να μην γυμνάζεσαι αρκετά όταν είσαι γονιός. Καλά, απορώ πως δεν πέθανα από τα γέλια γράφοντας το συγκεκριμένο. Μια γυμναστική ρουτίνας βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας στη δική μου πραγματικότητα. Όλοι γνωρίζουν πως τα οφέλη της γυμναστικής τα απολαμβάνεις όταν είσαι νέος, ωραίος και γυμνάζεσαι αρκετά. Να είσαι σίγουρη πως όλα αυτά τα καλά δεν μου συμβαίνουν στην παρούσα φάση.

Έχεις λιγότερες ευκαιρίες να περιποιηθείς τον εαυτό σου. Θυμάσαι όταν έκανες πράγματα για τον εαυτό σου και σε γέμιζαν με θετική ενέργεια, σου έδιναν λάμψη και σε έκαναν να ξανανιώνεις; Αυτά τα συχνά μασάζ ή τα πήλινγκ ή οι κρέμες – ή, ναι, τα ντους – θυμάσαι να χαλαρώνεις στον καναπέ ξένοιαστη με ένα βιβλίο στην αγκαλιά, συζητώντας με μια φίλη στο τηλέφωνο, ανενόχλητη; Αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν τόσο συχνά όταν είσαι μαμά. Δεν είναι ότι δεν συμβαίνουν και ποτέ. Απλά σπανιότερα, γι” αυτό και το αναζωογονητικό αποτέλεσμα που έχουν εξασθενεί με τον καιρό.

Εν κατακλείδι, ναι λοιπόν, έχω γεράσει. Τι να κάνουμε!

Πηγή:mikroimegaloi.gr

ΜαΜα: Η «πανέμορφη ξεχωριστή» μου κόρη και το σύνδρομο down. Μία υπέροχη ιστορία!

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

do04 (1)

«Ναι, γεννήθηκε με το σύνδρομο down. Φοράει για γυαλιά και μερικές φορές εμφανίζει αιματώματα».

Αλλά δεν τρέχει τίποτα. Κι ελπίζω να μη με πλησιάσει κανείς για να μου πει ότι κάτι πάει στραβά με εκείνη, ενώ είναι μπροστά». Αυτά είναι τα λόγια μίας μητέρας που το παιδί της γεννήθηκε με σύνδρομο down.

H Tara McCallan, είναι συγγραφέας. Μέσω του προσωπικού της μπλογκ, εξομολογείται στους αναγνώστες της την καθημερινότητα που ζει με την κόρη της, αλλά και τα συναισθήματά της όταν της ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι γεννήθηκε με τον σύνδρομο αυτό.

«Πριν από περίπου ένα χρόνο, είχα μία δυσκολία στο να πω ότι το νεογέννητο κοριτσάκι μου ήταν «διαφορετικό», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Αυτό που σε κάνει διαφορετική είναι αυτό που σε κάνει όμορφη», αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει μέσω του μπλογκ της. Μάλιστα το έχει γράψει σε ένα χαρτόνι και η μικρή φωτογραφήθηκε χαμογελαστή δίπλα του.

Μέσω του «HappySoulProject», προσπαθεί να βοηθήσει τις μητέρες που έχουν παιδιά με το σύνδρομο αυτό. Μάλιστα, αναφέρει ενδεικτικά 6 πράγματα τα οποία πρέπει να έχει στο νου μία μαμά που μεγαλώνει παιδί με ειδικές ανάγκες.

• Η διαφορετικότητα είναι πιο όμορφη απ ‘ότι φαντάζεσαι.
• Η αγάπη και η υποστήριξη μπορούν να αλλάξουν τη ζωή του παιδιού.
• Είσαι πιο σκληρή και πιο δυνατή απ ‘ όσο νομίζεις.
• Με αυτή τη δύναμη που παίρνεις, γίνεσαι σωστή μαμά.
• Σταμάτα να στενοχωριέσαι και οπλίσου με δύναμη για να είσαι δίπλα στο παιδί σου.
• Θα αρχίσεις να πιστεύεις στα θαύματα.

«Σήμερα χωρίς φόβο και με περηφάνια γιορτάζω τη διαφορετικότητά της, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι που την κάνει τόσο όμορφη», εξομολογείται.

down07

 

do02

 

do03

 

do06

Πηγή:goneis.info

ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Ή ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟ ΣΤΡΑΒΟ ΜΑΣ;

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

EngagingParentsPic-450x270

Κείμενο:

Για μια δασκάλα όπως εγώ ο Σεπτέμβρης είναι εφάμιλλος της Πρωτοχρονιάς. Καινούργια χρονιά, καινούργιες συγκινήσεις. Φέτος δεν θα ακούσω το κουδούνι ως δασκάλα, κι είπα να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου.
Μέσα από τόσα και τόσα άρθρα για την ομαλή μετάβαση στο σχολείο, την επιλογή καλού παιδικού σταθμού και πώς να θωρακίσουμε το ανοσοποιητικό των καινούργιων μαθητών από τις ιώσεις του φθινοπώρου, φέτος κατέληξα να γράψω από την πλευρά του γονιού.
Φέτος ας μη μας φταίνε όλα στο σχολείο του παιδιού μας. Ας δοκιμάσουμε να βρούμε κάτι θετικό στον δάσκαλο που δεν μας γέμισε το μάτι ‒ αλλά δημόσιο είναι, τι μπορείς να κάνεις; Ας πάμε στην ώρα μας στον παιδικό σταθμό και με χαμόγελο, ξεχνώντας λιγάκι την παλιά δοκιμασμένη νοοτροπία «σε πληρώνω, άρα κάνω ό,τι θέλω». Ας δούμε την τάξη του παιδιού μας σαν μια μικροκοινωνία που χωράει και παιδιά άλλων χωρών, άλλου βιοτικού επιπέδου και ειδικών ικανοτήτων.

Ας δείξουμε λιγάκι εμπιστοσύνη και στο παιδί μας ότι θα αντεπεξέλθει και θα αναπτύξει τον δικό του τρόπο να μπει σε αυτήν τη μικροκοινωνία πριν προλάβουμε να διαμαρτυρηθούμε στον διευθυντή ή να του αλλάξουμε σχολείο βάζοντας μέσον για να πάει στο παρακάτω που έχει καλύτερη φήμη. Φέτος ας είμαστε πιο ενεργοί μέσα στον ελάχιστο χρόνο μας ώστε να συμβάλλουμε στην καλυτέρευση του σχολείου και των δράσεών του, μέχρι επιτέλους να βρεθούν άνθρωποι με μυαλό και όραμα για την παιδεία και ψηφοφόροι με εγκέφαλο να τους εκλέξουν σε αυτόν τον τόπο!

Ο μεγαλύτερος φόβος αλλά και πρόκληση στο μεγάλωμα ενός παιδιού είναι όταν αυτό μένει μόνο του να τα καταφέρει σε αντίξοες συνθήκες. Είναι εκείνη η στιγμή που ένας γονιός θα αναλογιστεί αν έχει δώσει και πώς «προστατεύοντας» το παιδί, κρύβοντάς του τις  κακοτοπιές, το κάνει τελικά περισσότερο ανάπηρο από τον συμμαθητή του που κρατάει «πίσω» το επίπεδο της τάξης.  Η ανεκτίμητη προίκα ενός παιδιού και ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο αποκτάται πολύ προτού χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου και είναι καθαρά δουλειά του πρώτου του σχολείου: της οικογένειας. Η ευθύνη της  «μόρφωσης» ενός ανθρώπου είναι και θα είναι πρώτα απ’ όλα δουλειά της οικογένειας. Φέτος λοιπόν ας μη μας φταίει μόνο το σχολείο του παιδιού μας, ας δοκιμάσουμε να μη μας φταίει τίποτα… να δούμε μπας και καθαρίσει λιγάκι το τοπίο και πάμε παρακάτω!
Καλή χρονιά και καλή δύναμη σε όλους!

Η Ντίνα Νομικού είναι μοντεσοριανή εκπαιδευτικός-νηπιαγωγός Ε.Κ.Π.Α.
thechildin.blogspot.com 
Διαβάστηκε στο:www.talcmag.gr

Εικόνες: Νέοι μπαμπάδες και τα αξιολάτρευτα μωρά τους

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Από: Ζαχαρία Πηνελόπη

Πόσο χαριτωμένη είναι μια εικόνα με έναν άντρα που κρατάει ένα μωρό; Για κάποιο λόγο, το να βλέπεις ένα μικροσκοπικό και ευάλωτο πλασματάκι μέσα στα δυνατά και στιβαρά μπράτσα ενός άντρα δεν αφήνει καμία γυναίκα ασυγκίνητη. Ίσως η γοητεία τους να είναι αμιγώς βιολογική ή απλά να οφείλεται στο γεγονός ότι τόσο οι άντρες όσο και τα μωράκια από μόνα τους είναι όμορφα πλάσματα. Ωστόσο, το να πρωταγωνιστούν μαζί στην ίδια εικόνα δημιουργεί άκρως τρυφερά συναισθήματα – και οι φωτογραφίες που ακολουθούν το αποδεικνύουν περίτρανα!

22178040_Photos_Men_Babies.limghandler

22178041_cgnhcnjry.limghandler

22178042_fdxthfxgjnfyj.limghandler

22178043_fgbhxfgcnjfrsy.limghandler

22178044_fghbcfxgnjhrf.limghandler

22178045_fghfcmnjfrsy.limghandler

22178046_fghfxgnhrsy.limghandler

22178048_fgxhfxgnjrfd.limghandler

22178049_ftghdxjnrstuh.limghandler

22178050_ftghfxgnhgt.limghandler

22178051_fxghbnfghndxtfrh.limghandler

22178053_ghcg_nftygd.limghandler

22178054_ghcjnhgc_nmfjy.limghandler

22178055_ghcnjcgmnjfrt.limghandler

22178056_ghcnjghc_nhgy.limghandler

22178057_ghjncgnjfryj.limghandler

22178059_ghnjgcnjfytgj.limghandler

22178060_ghnjgcnjytfd.limghandler

22178061_ghnjghcnjry.limghandler

22178062_ghnjhgcnjyt.limghandler

 

Πηγήwww.imommy.gr

Δυο φορές μαμά μου

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou
dyo_fores_mama
Πολλές φορές χρονολογούμε γεγονότα στη ζωή μας όπως έκαναν οι αρχαίοι – τη χρονιά που έγινε το τάδε. Άλλοι θυμούνται σημαντικά παγκόσμια γεγονότα εστιάζοντας στο πού ήταν οι ίδιοι. Εσύ πού ήσουν όταν έγινε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ ή όταν έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι;
Εγώ θυμάμαι ότι η γιαγιά μου πέθανε τη χρονιά που βγήκε στον κινηματογράφο το Τζουράσικ Πάρκ. Ήταν να πάω να το δω, πέθανε η γιαγιά μου και δεν το είδα. Και ακόμα δεν το έχω δει, ούτε αυτό, ούτε καμία από τις επόμενες ταινίες της σειράς. Φανταστείτε να βγαίνουν τα δεινοσαυράκια από τις φυλλωσιές και εγώ να κλαίω!
Η γιαγιά σου είναι ο άνθρωπος που σε μεγάλωσε, σε πήρε αγκαλιά, σε παρηγόρησε. Καμιά φορά χωρίς να ξέρει ή να καταλαβαίνει γιατί ακριβώς είσαι όπως είσαι. Είναι ο άνθρωπος που σε είδε να κάνεις τα πρώτα σου βήματα και εκείνη που στεκόταν στην άκρη του δρόμου και σε παρακολουθούσε όταν έπαιζες στη γειτονιά για να σε προσέχει μη πάθεις τίποτα.
Αν η μάνα έχει δέκα μάτια να παρακολουθεί τα παιδιά της, η γιαγιά έχει είκοσι. Είναι εκείνη που σου ‘λεγε ότι περιμένει να σε καμαρώσει νυφούλα από τότε που ήσουν πέντε χρονών. Πολλές φορές η γιαγιά σου είπε κάτι και την άκουσες. Μπορεί να σου είχε πει ακριβώς το ίδιο και η μαμά σου αλλά εκεί «κλώτσησες». Η γιαγιά όμως είναι αλλιώς.
Και στη γιαγιά αντιμίλησες καμιά φορά «Αυτές ήταν άλλες εποχές, γιαγιά» αλλά δεν τσακώθηκες όπως με τη μαμά. Στη γιαγιά έπαιξες το πρώτο τραγούδι που έμαθες στην κιθάρα και εκείνη σε καμάρωνε και χτυπούσε παλαμάκια. Είναι εκείνη που σου πήρε την κούκλα που ήθελες τα Χριστούγεννα και εκείνη που σου ‘στειλε κρυφά 100 ευρώ όταν πήγες φοιτητής και τα έκανες θάλασσα και ξέμεινες πριν βγει ο μήνας, αλλά δεν ήθελες να τα ακούσεις από τους γονείς σου.
Είναι εκείνη που θυμάσαι όταν βλέπεις κολόνια Μυρτώ και ακόμα νομίζεις ότι μυρίζεις το λεμόνι στα χέρια της. Γιατί μπορεί η Μυρτώ να μην είχε το άρωμα και το μπουκάλι με το ωραίο καπάκι της κολόνιας της μαμάς σου, αλλά ήταν το μπουκάλι που επιτρεπόταν να ακουμπήσεις και σου ‘ριχνε η γιαγιά και μερικές σταγόνες όταν σου έκανε τα μαλλιά κοτσιδάκια. Είναι εκείνη που πάντα σου έφτιαχνε πατάτες τηγανητές και ποπ-κορν και τίποτα δεν ήταν ποτέ μπελάς και εκείνη που δε φώναξε και ας μπήκες με τα βρώμικα παπούτσια μόλις είχε σφουγγαρίσει.
Όμως η γιαγιά είναι και εκείνη που είδες να αλλάζει και να γερνάει και να μη μπορεί να βγει στη γειτονιά να σε περιμένει στο δρόμο, όπως έκανε πάντα, όταν γύριζες στο πατρικό σου. Είναι εκείνη που έπαθε άνοια ή Αλτζχάιμερ ή Πάρκινσον ή όλα μαζί και χρειαζόταν φάρμακα και έξτρα φροντίδα. Και ίσως ήταν εκείνη που τα ‘χασε τόσο πολύ που έλεγε τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά ή δεν ήθελε να πάρει τα φάρμακά της γιατί νόμιζε ότι είναι πολύ καλά και θέλουν να τη δηλητηριάσουν.
Εκείνη που έβαλε τα γυαλιά της στο ψυγείο και μετά τα έψαχνε ή που έκανε κατά λάθος απόψυξη. Εκείνη που πήρε τους δρόμους ξαφνικά και τη χάσατε και τρέχατε σα τρελοί αλλά μετά, όταν τη βρήκατε, στο παγκάκι στο πάρκο να μιλάει σε μια άγνωστη γυναίκα, της φωνάξατε. Είναι εκείνη που προς το τέλος σε κοίταζε παράξενα, αν και ακόμα φιλικά, και σε ρωτούσε ποιά είσαι γιατί δε σε αναγνώριζε πια…
Είναι εκείνη που ίσως τελικά χειροτέρευσε τόσο πολύ που χρειαζόταν βοήθεια μέσα στο σπίτι ή αλλού -και πόσο δύσκολη είναι αυτή η απόφαση από κάθε πλευρά! Οίκος ευγηρίας (ευ; -πόσο κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις!) ή «να πάρουμε γυναίκα»;
Είναι εκείνη που τη μια στιγμή νόμιζε ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται και πρέπει να κρύψετε το ρύζι και την άλλη καθόταν στο παράθυρο και με μια τρομερή διαύγεια έλεγε «το ξέρω πως γέρασα και σας είμαι βάρος».
Και τελικά ήταν μια ξένη γυναίκα που άκουγε (ή έκανε πως άκουγε) τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά και όχι εσύ. Εσύ δε μπόρεσες να είσαι εκεί για να ανταποδώσεις τα παλαμάκια, τη Μυρτώ, τις τηγανητές πατάτες. Αν και δεν ήταν οι τηγανητές πατάτες που έλειψαν ποτέ στη γιαγιά…
Πόσο δύσκολο να θυμηθεί κανείς κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο – εκείνη που είχε την υπομονή που δεν είχες ούτε εσύ, ούτε εγώ. Είναι μια υπομονή και μια κατανόηση που έρχεται με τα χρόνια. Δε μπορείς να τη βιάσεις. Δεν έχει σημασία πόσες φορές μπορεί να σε συμβουλεύσει κανείς. Κάθε σπιθαμή του χαρακτήρα σου θέλει το χρόνο της και κάποια πράγματα γίνονται, δια μαγείας, μόνο τη σωστή στιγμή. Αυτή η υπομονή είναι χαραγμένη σε κάθε ρυτίδα, σε κάθε γεγονός της ζωής σου πριν γίνεις γιαγιά.
Αν του παιδιού σου το παιδί είναι δυο φορές παιδί σου, πώς να μην θυμάσαι πάντα με αγάπη τον άνθρωπο που ήταν δυο φορές μάνα σου;

Πηγή:www.ilov.gr

Μένετε σε Ενοίκιο; Δείτε Διακοσμητικές Αλλαγές που Μπορείτε να Κάνετε

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

thehomeissue_enoikio

Όπως είναι λογικό δεν θέλετε να κάνετε πολλές αλλαγές στο σπίτι, μιας και μένετε σε ενοίκιο και δεν σας ενδιαφέρει να αλλάξετε πράγματα σ’ ένα σπίτι που δεν είναι δικό σας – ήμπορεί να μην σας αφήνει και ο ιδιοκτήτης. Δείτε τι μπορείτε να αλλάξετε προσωρινά για να αισθάνεστε το σπίτι σας εντελώς δικό σας.

Προσωρινά γατζάκια Πάρτε όμορφα γατζάκια και κολλήστε τα σε όποιο σημείο του σπιτιού θέλετε. Κανείς δεν πρόκειται να σας «μαλώσει» αν κάνετε κάτι τέτοιο καθώς δεν πρόκειται να ανοίξετε καμία τρύπα στον τοίχο. Κρεμάστε κάδρα, φωτογραφίες, πετσέτες και ότι άλλο θέλετε.

Ταινία διπλής όψης Αν δεν σας αρέσουν καθόλου τα πατώματα του σπιτιού υπάρχει λύση να μην τα βλέπετε καθόλου. Ειδικά τους χειμερινούς μήνες μπορείτε να πάρε μία μοκέτα ή ένα χαλί που να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος τους και να το κολλήσετε στο πάτωμα με ταινία διπλής όψης.

Μαυροπίνακας Μετατρέψτε έναν τοίχο του σπιτιού σας σε έναν μεγάλο μαυροπίνακα για να σημειώνετε πάνω του ό,τι θέλετε. Μπορείτε πέρα από λίστες για τα ψώνια σας, να σημειώνετε και συνταγές ή και διάφορα άλλα πράγματα που θέλετε να θυμάστε.

Ταπετσαρίες Οι ταπετσαρίες είναι η τέλεια λύση για να κάνετε τους τοίχους σας όπως τους ονειρεύεστε. Ψάξτε και βρείτε ένα όμορφο σχέδιο και βάλτε το σε έναν ή σε πολλούς τοίχους του σπιτιού σας. Οι ταπετσαρίες αφαιρούνται εύκολα κι έτσι δεν πρόκειται να προκαλέσετε καμία ζημιά στο σπίτι.

thehomeissue_enoikio01

Αυτοκόλλητα πλακάκια Αυτό είναι το πιο εύκολο πράγμα που μπορείτε να κάνετε για να κρύψετε τα άσχημα πλακάκια του σπιτιού. Βρείτε κάποιο σχέδιο που σας αρέσει και κολλήστε το πάνω στα παλιά πλακάκια. Με αυτόν τον τρόπο θα δώσετε ένα εντελώς διαφορετικό και καινούργιο λουκ στα «αντιπαθητικά» πλακάκια του σπιτιού.

Stickers για τους τοίχους Αν δεν θέλετε να βάλετε ολόκληρη ταπετσαρία σε κάποιον από τους τοίχους του σπιτιού σας μπορείτε απλά να κολλήσετε κάποια αυτοκόλλητα της επιλογής σας.

Αλλάξτε τα πόμολα Νιώστε άνετα και αλλάξτε όλα τα πόμολα του σπιτιού, αν σας ευχαριστεί κάτι τέτοιο. Παρόλο που μπορεί να σας φαίνεται αστεία μία τέτοια αλλαγή, είναι πολύ σημαντική και θα αναδείξει ακόμα περισσότερο το χώρο σας. Όταν έρθει η ώρα να φύγετε από το συγκεκριμένο σπίτι μπορείτε πολύ απλά να αφαιρέσετε τα πόμολα και να ξαναβάλετε τα παλιά χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα.

Πηγή:spirossoulis.com

Το ομορφότερο κορίτσι του κόσμου

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

omorfotero-koritsi-kosmou-600x330

Τo όνομα αυτής Kristina Pimenova και ούσα μόλις 9 χρονών, μπορεί να βάλει στο βιογραφικό της συνεργασίες με τρανά ονόματα στο χώρο της μόδας όπως Roberto Cavalli, Dolce & Gabbana, Armani και Benetton.

Η μικρή Kristina, ή «το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου» όπως αρέσει στα media της πατρίδας της Ρωσίας να την αποκαλούν, περπατάει στις πασαρέλες από 4 χρονών. Όπως σημειώνεται στην fan page της στο Facebook (ο οποίος μετράει ήδη 2 εκατομμύρια likes): “Ξεκίνησε το μόντελινγκ όταν ήταν 3 χρονών. Μέχρι τότε, όπου και αν πήγαινε με τη μαμά της, ο κόσμος θα της έλεγε πόσο όμορφη είναι και πως πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει το μόντελινγκ. Η μαμά της αποφάσισε να το προσπαθήσουν, και η Kristie σύντομα συνειδητοποίησε πόσο διασκεδαστική είναι αυτή η δουλειά, ειδικά οι πασαρέλες και τα fashion shows. Περνάει τέλεια από τότε».

omorfotero-koritsi-kosmou-3 omorfotero-koritsi-kosmou-1 omorfotero-koritsi-kosmou-2

Η μητέρα της, Glikeriya Shirokova (ναι, επίσης πρώην μοντέλο) είναι εκείνη που διαχειρίζεται τις σελίδες στα social media και τονίζει πως η Kristina «ΔΕΝ ποστάρει στο internet».

Παρόλα αυτά, όσο πολλά είναι τα σχόλια που εξαίρουν τη «σπάνια ομορφιά της», άλλοι τόσοι είναι και εκείνοι που ανησυχούν για την 9χρονη Kristina και τους γονείς, που την άφησαν να εκτεθεί δημόσια από τόσο μικρή ηλικία.

Πηγή:www.palava.gr

«Ενώ εσύ μου φώναζες…» ένα κείμενο γροθιά για όλους τους γονείς!

Published 13 Σεπτεμβρίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Dont-cry

«Ενώ εσύ μου φώναζες…» ένα κείμενο γροθιά για όλους τους γονείς!

Πολλές φορές σαν γονείς, ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα παιδί που το μόνο που θέλει είναι αγάπη από εμάς. Τα οικονομικά προβλήματα, τα νεύρα της δουλειάς και το άγχος της επιβίωσης μας κάνει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.

Ποιο είναι αυτό; Ο τρόπος μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στο παιδί μας. Διαβάστε το συγκλονιστικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου.

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ” αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

 

 

 

Πηγή: mothersblog.gr

Διαβάστηκε στο:www.newsitamea.gr