Ειμαι μαμα μιας υπεροχης κορουλας. Μιας Δημητρας ολο χαμογελα! Ειπα να σας γραψω κι εγω την ομορφη ιστορια απο αυτο το υπεροχο πλασμα που σε ενα μηνα γινεται ενος ετους και την βλεπω που μεγαλωσε και αναρωτιεμαι πως εγινε τοσο γρηγορα!!

Οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος (αν και απο τις προσπαθειες μας το ειχα στο μυαλο μου και εμεινα με την πρωτη), επλεα σε πελαγη ευτυχιας…. Βεβαια στην διαρκεια των εννεα μηνων ειχα αναθεωρησει για αυτη την εγκυμοσύνη την οποια περιμενα διαφορετικη, ενω το σπορακι μου ειχε αλλες προθεσεις και μου εφερε τα πανω κατω μεχρι και την τελευταια μερα πριν την γεννα (ΕΜΕΤΟΙ!!).

Το θαυμα της ζωης μου μου αλλαξε την ζωη ολη στις 2.10.13, οταν ο γιατρος μου ειπε «Θα ερθεις για πρόκληση!«

Να μην σας τα πολυλογώ, σε 3 ωρες με εναν πααρα πολυ ευκολο τοκετο ηρθε στον κοσμο το κοριτσακι μου…! Δεν μπορω να ξεχασω οταν η μαια μου την εφερε στην αγκαλια και της εδωσα το πρωτο φιλακι και της ειπα «Αγαπη μου, καλως ηρθες ειμαι η μανουλα σου» και ετσι συστηθηκαμε… Απο εκεινη την μερα αλλαξαν ολα μου τα συναισθηματα!! Εγινα ευαισθητη, ενιωσα ακοοομη πιο πολλη αγαπη για τον αντρα μου που τον ευχαριστωωω για αυτο το πλασμα και πλεον μπορω να καταλαβω και την δικη μου μανουλα.

Νιωθω για την μικρη μου κατι που και εγω δεν μπορω να το περιγραψω, σαν να σπαει η καρδια μου απο την τοοοση αγαπη. Ταυτοχρονα εχω και πολλεεεες φοβιες. Να μην την χασω, να μην την πληγωσω… Ειναι ενα μωρο χαμογελαστο, προσχαρο, ναζιαρα, παιχνιδιαρα. Ειναι ενα μικρακι που ποτε δεν φανταζομουν οτι θα ειναι τοοσο υπεροχη.

Εισαι ολη μου η ζωη, μικρο μου αγγελουδι!

Σε λατρευω!

Πηγή:www.eimaimama.gr

Σε ερωτεύτηκα απ’ το χαμόγελό σου.

Ήταν το πρώτο, που ξεχώρισα πάνω σου. Το πρώτο, που με φώναζε να σε πλησιάσω. Μοναδικό, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους.

Αυτό το χαμόγελο, έγινε τόσα για μένα. Τόσο γρήγορα. Τόσο ανέλπιστα.

Ήταν εκεί, δίπλα στο μαξιλάρι, στο αυτοκίνητο, στον καναπέ, σε κάθε γωνιά της ζωής μου. Στο θυμό, στη ζήλια, στον πόνο. Πάντα εκεί.

Δεν άργησε να γίνει το ναρκωτικό μου, ο εθισμός μου.

Είχε πάντα, έναν τρόπο μαγικό, να στέκεται απέναντί μου, να κάνει βουτιά στο είναι μου και να διώχνει μακριά καθετί τοξικό και νοσηρό.

Σ’ έβλεπα να γελάς και ένιωθα τη δύναμη που στέλνεις. «Να τη φυλάξεις καλά, για τα δύσκολα, που θα ‘ρθουν», μου ‘χες πει.

Και δεν άργησαν. Τ’ αντίκρισα ακαριαία, με το χαμόγελό σου να λείπει.

Το μόνο που κατάφερα να πω ήταν, πως ήθελα τη μέρα που θα φύγεις, απ’ το πρωί να μου γελάς.

Μάλιστα,  απ’ το πρωί να σε βλέπω να γελάς. Να δω τον άνθρωπο, που ερωτεύτηκα και να ξεχάσω για λίγο όλα εκείνα, που μπήκαν ανάμεσά μας. Όλα εκείνα, που έδιωξαν αυτό το χαμόγελο. Και είναι πολλά.

Σ’ ένα χωρισμό, μοιράζεται το φταίξιμο. Και δεν αποτελούμε εξαίρεση μωρό μου.

Κάπου χαθήκαμε. Κάπου ξεχαστήκαμε. Και όσο αφήνεσαι στο χάος, τόσο σ’ εγκαταλείπει η ευτυχία σου.

Ίσως, πότε δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε με τους κανόνες του έρωτα, παρά βάλαμε τους δικούς μας.

Θα σου μιλήσω για το δικό μου φταίξιμο. Πίστευα πως, όταν θ’ ανοίγω την πόρτα, θα ‘σαι πάντα εκεί. Και εσύ και το χαμόγελό σου. Ο ίδιο άνθρωπος, με όλα αυτά που αγαπώ και όλα όσα μισώ. Αυτά τα δεδομένα καταστρέφουν τις αγάπες.

Κι όμως, αλλάζουν οι άνθρωποι. Και είναι πάντα αργά, όταν το παίρνεις χαμπάρι.

Έπαψα ν’ αποζητώ το χαμόγελό σου, έπαψες και συ να το σκορπάς. Ίσως, στις 24 ώρες της μέρας μας, δεν υπήρχε ο χώρος γι’ αυτό. Δώσαμε το χώρο στις μικροπρέπειες, τα επιφανειακά και την αδιαφορία. Βλακείες. Όποιος θέλει, βρίσκει το χώρο και το χρόνο. Φτιάχνει μέρες, φτιάχνει ώρες. Δεν παραιτείται.

Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι την ήττα σου. Και ‘μείς ηττηθήκαμε.

Έτσι είμαστε φτιαγμένοι οι άνθρωποι. Ενθουσιαζόμαστε, ζούμε, απορροφόμαστε και ξεχνάμε τι μας έδεσε εξ αρχής. Τι δώσαμε, τι πήραμε και τι μοιραστήκαμε. Κι αν είναι αρκετά όλα αυτά, να σώσουν ένα προδιαγεγραμμένο τέλος.

Στο τέλος αυτό, δυστυχώς, αυτά δε μετράνε. Ότι χάθηκε στην πορεία, ακόμα κι αν γυρίσεις πίσω, δε θα το βρεις. Είναι κομμάτια από το γυαλί, που με καμία αυταπάτη, δεν ξανακολλάει. Γι’ αυτό, κρατάς για πάρτη σου τον απολογισμό και συνεχίζεις.

Νομίζω, πως ξέρεις και τι άλλο θα κρατήσω για πάρτη μου. Στο είπα. Το χαμόγελό σου.

Τί κι αν στην πορεία το ξέχασα ή το έψαχνα και δεν το βρήκα; Είμαστε στο τέλος και το ‘χω τόση ανάγκη. Άλλωστε, ξέρεις πόσο εγωίστρια είμαι.

Το διεκδίκησα, το έκανα δικό μου, μου ανήκει και θα το κουβαλάω για πάντα σ’ όλα εκείνα, που δε λέγονται και δε φαίνονται. Σ’ όλα εκείνα, που είναι κομμάτια δικά μου και κανείς δεν μπορεί να κλέψει. Σ’ όλα εκείνα, που θα ανακατεύω, όταν θα ‘χω ανάγκη να βρω δύναμη να συνεχίσω, να κρατηθώ.

Γι’ αυτό, πριν κλείσει η πόρτα, χάρισέ μου το καλύτερό σου. Να μείνει αυτή η εικόνα στο μυαλό, να διαλύσει αυτά που πονάνε. Να θυμηθώ, γιατί λάτρεψα αυτό το χαμόγελο.

Κι ας είναι αργά.

Πηγή:pillowfights.gr

Η Jessi Sanfilippo μας παρουσιάζει τη μέρα μιας μαμάς, όταν το παιδί επιτέλους ξεκινά και πάλι το σχολείο.

Μπορείτε να ταυτιστείτε;

Στην ξεκαρδιστική παρωδία της του κομματιού I Can’t Feel My Face του Weeknd, με τίτλο I Can’t Get Some Peace (δεν μπορώ να βρω την ησυχία μου όταν είσαι εδώ) η Καλιφορνέζα μαμά ξεδιπλώνει όλη την αγωνία αλλά και την ανακούφιση που αισθάνεται ένας γονιός όταν τα σχολεία και πάλι ανοίγουν τις πόρτες τους (και μια μαμά που μπορεί πλέον να κυκλοφορήσει άνετα στο σαλόνι χωρίς το σουτιέν). «Σ” αγαπώ μεν, σε λατρεύω, αλλά δεν μπορώ να τελειώσω καμιά δουλειά σωστά όταν σε έχω στα πόδια μου» είναι το μήνυμα που περνάει.

Από τις εξαντλητικές ετοιμασίες του πρωινού έως και τον ελεύθερο χρόνο που ξεκλέβει κανείς στο σπίτι χωρίς το παιδί – ευκαιρία για δουλειές χωρίς μπελάδες και φασαρία αλλά και μπόλικο μασούλημα μπροστά στην τηλεόραση – το βίντεο της Jessi τα έχει όλα, με πολλή δόση χιούμορ!

Πηγή:www.eimaimama.gr

Η Karey διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού όταν το πρώτο της παιδί, ένα κοριτσάκι, ήταν μόνο 7 μηνών. Σ’ αυτό το κείμενο η Karey, 31 ετών, μιλάει για το πώς είναι να περνάς τη διαδικασία θεραπείας του καρκίνου σχεδόν αμέσως μετά τον τοκετό και πώς κατάφερε να θηλάσει το δεύτερο παιδί της, τώρα 10 μηνών, με μόνον ένα στήθος.

Η διάγνωση

Είχα μόλις τελειώσει την άντληση γάλακτος όταν ανακάλυψα έναν όγκο στο στήθος μου. Είχα μεγάλο θέμα με την παραγωγή μου – κάποια στιγμή συναντούσα έναν σύμβουλο θηλασμού κάθε εβδομάδα – αλλά τελικά δεν είχα αρκετό γάλα και η κόρη μου αρνιόταν να θηλάσει. Ούτε εγώ, αλλά ούτε κι εκείνη απολαμβάναμε το θηλασμό, τσίριζε κάθε φορά που την έβαζα στο στήθος. Κι έτσι κατέληξα να αντλώ το γάλα μου και εκείνη θήλαζε ίσως μόνο μία φορά μέσα στη νύχτα. Της έδινα επίσης και συμπλήρωμα με φόρμουλα.

Όταν έπιασα τον όγκο στην αρχή πίστεψα ότι είναι απλώς ένας φραγμένος πόρος και πήγα να μου τον ξεμπλοκάρουν, αλλά ο γιατρός μου είπε ότι αυτός ο όγκος είναι στερεός. Και κάπως έτσι, διαγνώστηκα με καρκίνο του  μαστού. Ο όγκος ήταν μεγάλος κι ο καρκίνος επιθετικός.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Μα, κι εγώ και ο άντρας μου θέλουμε να κάνουμε κι άλλα παιδιά»! Αλλά η χημειοθεραπεία ίσως με έβαζε σε κατάσταση εμμηνόπαυσης, οι πιθανότητες για να γίνει αυτό ήταν 50-50. Κι έτσι το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να συντηρήσουμε τους απογόνους μας. Κάναμεεξωσωματική γονιμοποίηση χωρίς την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα – διαγνώστηκα τον Φεβρουάριο και άρχισα χημειοθεραπεία τον Μάρτιο. Κατάφεραν να γονιμοποιήσουν ένα ωάριο σε μόλις έναν κύκλο. Ήμουν πολύ τυχερή σ’ αυτό το θέμα.

Το χειρουργείο

Έκανα χημειοθεραπεία κάθε δεύτερη εβδομάδα για περίπου 4 μήνες. Με το γιατρό μου συζητήσαμε το θέμα του χειρουργείου και αρχικά κάναμε ογκεκτομή (κατά την οποία αφαιρείται μόνο ένα κομμάτι του στήθους), αλλά μετά την μαγνητική τομογραφία είδε ότι δεν είχε αφαιρεθεί όλος ο όγκος κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ολική μαστεκτομή.

Εξαιτίας της θέσης του καρκίνου και επειδή ήταν μόνο το ένα στήθος επηρεασμένο (και ο οργανισμός μου είχε ανταποκριθεί πολύ καλά στη χημειοθεραπεία), έκανα μονή μαστεκτομή. Μετά το χειρουργείο μου ανακοίνωσαν ότι ήμουν τελείως καθαρή από καρκίνο.

Το θαύμα!

Μετά την ανάρρωσή μου από το χειρουργείο, άρχισα τις ακτινοβολίες, οι οποίες κράτησαν περίπου ένα μήνα. Τελείωσαν μία εβδομάδα πριν κλείσω τα τριάντα μου χρόνια. Σ’ αυτή τη φάση με το ζόρι είχα περίοδο, ο κύκλος μου δεν είχε αποκατασταθεί. Οι γιατροί μου ήθελαν να περιμένω δύο χρόνια πριν μείνω ξανά έγκυος, αλλά δεν πήραμε προφυλάξεις ένα βράδυ και ανακαλύψαμε μετά από λίγες μέρες ότι ήμουν έγκυος! Ήταν ένα θαύμα!

Ένιωσα τρομαγμένη, ευτυχισμένη και λίγο ένοχη. Είμαι πολύ υπάκουη γενικά κι έτσι ήταν κάπως περίεργο το ότι παράκουσα τις οδηγίες των γιατρών μου. Σκεφτόμουν «θα τρελαθούν με μένα και θα βρω το μπελά μου». Ήξερα όμως ότι δεν υπήρχε κίνδυνος για την υγεία μου εξαιτίας του είδους του καρκίνου που είχα. Δεν ξέραμε στ’ αλήθεια πώς θα ανταποκριθεί το σώμα μου και αν θα ήταν ικανό να φιλοξενήσει ένα έμβρυο σ’ αυτή τη φάση. Επίσης σκεφτόμουν «Θεέ μου, μπορεί ακόμα το σώμα μου να είναι δηλητηριασμένο από την ακτινοβολία». Όμως είδα τον ογκολόγο μου και τον γυναικολόγο μου, οι οποίοι μίλησαν αμέσως με κάποιον άλλο ειδικό γιατρό και όλοι είπαν ότι δεν υπάρχει καμιά ανησυχία – η μόνη ανησυχία θα αφορούσε τις χημειοθεραπείες, αλλά αυτές είχαν τελειώσει πριν πολύ καιρό.

Ξέρω ότι γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με το μητρικό ένστικτο αλλά εγώ, σε εκείνη τη φάση, με κάποιο τρόπο, απλώς ήξερα ότι αυτή η εγκυμοσύνη θα κατέληγε σε ένα υγιές μωρό. Ήταν μια σχετικά εύκολη εγκυμοσύνη και είχα ένα φυσιολογικό τοκετό…. Όλα πήγαν μια χαρά!

Η ελπίδα

Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σκεφτόμουν το θηλασμό. Ήθελα να ξέρω τι έπρεπε να κάνω για να προετοιμαστώ. Ήξερα ότι οι γυναίκες συνήθως θηλάζουν από δύο στήθη, αλλά ήξερα επίσης γυναίκες οι οποίες, παρόλο που είχαν δύο πλήρως λειτουργικούς μαστούς, θήλαζαν το παιδί τους μόνο από τον ένα γιατί αυτόν προτιμούσε το παιδί. Άρα ήξερα ότι γίνεται να θηλάζεις μόνο από ένα στήθος. Αυτό που δεν ήξερα ήταν το αν θα είχα θέματα παραγωγής και πάλι.

Είχα πολύ άγχος. Το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να θηλάσω την κόρη μου το είχα εκλάβει ως μεγάλη προσωπική αποτυχία. Άκουγα συνέχεια γύρω μου «Ο θηλασμός είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Το σώμα σου είναι φτιαγμένο γι΄ αυτό». Κι εγώ σκεφτόμουν «Το σώμα μου με πρόδωσε. Και πρόδωσε και την κόρη μου». Και το επιστέγασμα ήταν ότι το σώμα μου με πρόδωσε ξανά, δημιουργώντας έναν καρκίνο. Κι έτσι, μετά απ’ όλα αυτά, αν κατάφερνα να θηλάσω το γιο μου θα ήταν σαν να είχα νικήσει τον καρκίνο.

Ο πόνος

Ο γιος μου έπιασε το στήθος αμέσως – πληγώθηκα αρκετά στην αρχή κι έφτασα στο σημείο, μετά από δυο εβδομάδες, να κλαίω απ’ τον πόνο – αλλά ήμουν τόσο αποφασισμένη που άντεχα τα πάντα.

Όταν έκανα χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, χειρουργεία κλπ, η φιλοσοφία μου ήταν «Δεν θα υποφέρω. Εάν υπάρχει ένα χάπι που αν το πάρω θα με κάνει να αισθανθώ καλύτερα, θα το πάρω». Δεν είχα κανένα πρόβλημα να πάρω παυσίπονα. Αλλά στο θηλασμό, προφανώς, είναι πολύ λίγα αυτά που μπορείς να πάρεις ή να κάνεις για να ξεπεράσεις τους αρχικούς πόνους. Κι έτσι ήταν περισσότερο ένα παιχνίδι του μυαλού για μένα.

Ήταν δύσκολο και επώδυνο για περίπου τρεις εβδομάδες. Αλλά μετά απ’ αυτό το διάστημα, ήταν μαγικό.

Η πραγματικότητα 

Ο μαστός που αφαιρέθηκε δεν παρήγαγε γάλα. Ωστόσο, επειδή υπήρχε λίγος εναπομείναντας ιστός,  το στήθος μου υπέστη κάποιες μικρές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Αυτό ήταν δύσκολο και κάποιες φορές πανικοβλήθηκα, γιατί σκεφτόμουν «Θεέ μου, τι είναι πάλι αυτό; Μήπως πρέπει να δω το γιατρό μου; Μήπως είναι καρκίνος;». Αλλά όσες φορές πήγα στον γιατρό, αυτός με διαβεβαίωσε ότι όλα είναι εντάξει.

Επειδή έμεινα έγκυος τόσο γρήγορα μετά την μαστεκτομή, δεν είχα προλάβει να κάνω πλήρη αποκατάσταση. Κι έτσι είχα μόνο ένα αρχικό εμφύτευμα στην πλευρά της μαστεκτομής, το οποίο ήταν βασικά σαν μια πέτρα. Είχα δηλαδή ένα τεράστιο, σε σχήμα πεπονιού, στήθος από τη μια πλευρά και μια μεγάλη πέτρα από την άλλη.

Προχωρώντας μπροστά

Θηλάζω ακόμα τον γιο μου. Τώρα είναι 10 μηνών. Έχω στόχο τον έναν χρόνο. Οι γιατροί μου θέλουν να κάνω πάλι μαστογραφία, αλλά δεν μπόρεσα να την κάνω ακόμα. Επίσης, κυνηγώντας το μεγάλο μου παιδί και θηλάζοντας το μικρό, τελικά το εμφύτευμα χάλασε κι έτσι τώρα είμαι πραγματικά χάλια! Θέλω να τελειώσω με την αποκατάσταση. Αλλά αν πρόκειται ο αποθηλασμός να είναι τραυματικός και για τους δυο μας, δεν θα το πιέσω να γίνει.

Η σχέση που δημιουργήθηκε με τον θηλασμό είναι καταπληκτική. Με θέλει, θέλει να είναι κοντά μου, θέλει να με κοιτάει στα μάτια. Δεν το είχα αυτό με την κόρη μου τόσο πολύ και είναι πολύ γλυκό να έχει κανείς μια τόσο στενή σχέση. Αλλά ενώ ξέρω πόσο σημαντικό είναι, σκέφτομαι επίσης ότι καμιά φορά η κοινωνία γεμίζει με πολλές ενοχές τις γυναίκες πάνω σ’ αυτό το θέμα και φυσικά δεν υπάρχει καμία υποστήριξη.

Τελικά, απλώς όλοι μας κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε!

Δημοσιεύτηκε στο: http://www.huffingtonpost.com/2013/09/05/breastfeeding-breast-canc_n_3823791.html

Μετάφραση-Επιμέλεια: Βίκυ Φαρδογιάννη, Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC

Πηγή:www.eimaimama.gr

Πιθανότατα η απορία δεν είναι δική σου, αλλά του άντρα σου ή ακόμη και των παιδιών σου. Αν όμως περνάει από τις παρυφές του λογικού νου σου η σκέψη γιατί είσαι συνέχεια κουρασμένη, ας δεχτούμε σαν υπόθεση εργασίας (μου αρέσει όταν χρησιμοποιώ αυτή τη φράση!), ότι είσαι fortysomething, παντρεμένη ή ζεις με τον αγαπημένο σου και μπορεί να έχεις ένα, δύο, τρία παιδάκια (λέγε με και Μαίρη Παναγιωταρά).

Εξακολουθείς να θέλεις απάντηση στο γιατί είσαι συνέχεια κουρασμένη; Φτιάξε την εικόνα!

Γυρίζεις από τη δουλειά και αρχίζεις τις δουλειές: μαγείρεμα, πλύσιμο πιάτων, ταχτοποίηση σπιτιού, σιδέρωμα, να πλύνεις το μπάνιο και την κουζίνα, α! και φυσικά έχεις πάει στο σούπερ μάρκετ πριν.

Μετά έχεις να πας τη μικρή στα αγγλικά και να πας να την πάρεις σε 1,5 ώρα. Και να βάλεις να φάτε και να μαζέψεις και να πλύνεις ξανά τα καινούργια πιάτα. Και να ετοιμάσεις τα σάντουιτς των παιδιών τώρα γιατί το πρωί δεν προλαβαίνεις.

Και να βάλεις και ένα πλυντήριο να γίνεται τη νύχτα για να το απλώσεις το πρωί πριν φύγεις για τη δουλειά.

Και να πας και ένα γυμναστήριο δύο, τρεις, τέσσερις φορές την εβδομάδα γιατί αν δεν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου θα σκάσεις. Και να κάνεις και μπάνιο και να φτιάξεις τα μαλλιά σου, πας δεν πας γυμναστήριο.

Στο μεταξύ, την ώρα που καθαρίζεις πατάτες για το φούρνο, μιλάς με την κουμπάρα σου και κανονίζετε τα πάτε θέατρο γυναίκες την Πέμπτη γιατί θες να δεις και δυο παραστάσεις να ανοίξει λίγο το μάτι και το μυαλό σου. Και μετά να πιείτε και ένα ποτάκι, για να συζητήσετε το έργο.

Και αφού έχεις τελειώσει με την κουζίνα, τα ρούχα, τα συγυρίσματα και το μαγείρεμα για αύριο, έχεις ξεβάψει το πρόσωπό σου και έχεις πλύνει τα δόντια σου – τώρα γιατί αν το αφήσεις για πριν κοιμηθείς, άστο, κάηκε- ο καλός σου σου φωνάζει για να σε ρωτήσει γιατί αργείς και σε περιμένει τόση ώρα για να δείτε ένα επεισόδιο από το σίριαλ που έχετε κατεβάσει.

Και καθώς πηγαίνεις προς το σαλόνι, τον καναπέ και την τηλεόραση σου φωνάζει η κόρη σου ότι θέλει γάλα και κάνεις μια

παράκαμψη προς την κουζίνα για να φτιάξεις ένα φλιτζάνι γάλα στο παιδί.

Και όταν περνάς μπροστά από το δωμάτιο του γιου σου για να πας το γάλα στην κόρη σου, ο γιος σου σού ζητάει ένα ποτήρι νερό. Και το παιδί διαβάζει, να μην του πας ένα νεράκι; Το πας.

Και κάποια στιγμή φτάνεις στο σαλόνι και πέφτεις κατάκοπη στον καναπέ και σκέφτεσαι, τέλος, τώρα είναι η δική μου ώρα. Αλλά σηκώνεσαι ξανά για να φέρεις δυο ποτήρια κρασί για να πιείτε με τον άντρα σου την ώρα που θα βλέπετε το σίριαλ/την ταινία.

Και κάπου εκεί τελειώνουν οι δουλειές και έχεις χρόνο για σένα. Περίπου 45 λεπτά. Γι’ αυτό προτιμάς το σίριαλ, στην ταινία θα είχες κοιμηθεί πριν τη μέση. Κι εκεί που μισοκλείνουν τα μάτια σου, γύρω στο 38^ο λεπτό, σε σκουντάει ο άντρας/σύντροφός σου που από τη στιγμή που έχει γυρίσει από τη δουλειά του έχει βγάλει ρίζες στη θέση του στον καναπέ και έχει σηκωθεί μόνο για να καθίσει στο τραπέζι να φάει και για να πάει στην τουαλέτα.

«Μα γιατί είσαι συνέχεια κουρασμένη; Μήπως πρέπει να ψαχτείς;»

Σε φιλώ,

Ελένη

Πηγή:myfortysomethingworld.wordpress.com

Σας αρέσει να κάνετε διαφορετικά χτενίσματα κάθε μέρα, αλλά ο χρόνος σας είναι περιορισμένος ή απλά η φαντασία σας στερεύει;

Κανένα πρόβλημα, πειραματιστείτε με τις πλεξούδες, τις αλογοουρές και τους κότσους, βλέποντας βήμα βήμα την δημιουργία 16 υπέροχων καθημερινών χτενισμάτων που γίνονται εύκολα και γρήγορα.

Δείτε Περισσότερα: http://www.beautetinkyriaki.gr/2015/09/paneukola-xtenismata-gia-kathimerines-kai-oxi-mono-emfaniseis/#ixzz3lNHDY2OW

Πόσα από αυτά κάνετε κι εσείς; (Μην ανησυχείτε, δεν θα το μάθει κανείς!)

Ρωτήστε οποιαδήποτε μαμά πώς είναι η ζωή της, τι πιστεύει για τα παιδιά της, το γάμο της και τις άλλες μαμάδες και σίγουρα όλα όσα θα σας περιγράψει θα είναι γλυκά, ρομαντικά και ρόδινα. Εάν όμως ζητηθεί σε μερικές χιλιάδες μαμάδες να απαντήσουν ανώνυμα σε ερωτήσεις όπως «θα αλλάζατε τα πάντα εάν μπορούσατε να αρχίσετε τη ζωή σας από την αρχή;» και «αν αγαπάτε εξίσου όλα τα παιδιά σας;» να είστε σίγουροι ότι οι απαντήσεις τους θα είναι πιο… ενδιαφέρουσες από όσο νομίζετε!

Αυτό έκαναν το site για γονείς parenting.com σε συνεργασία με το TODAY parents με τη συμμετοχή 25.000 γυναικών που κλήθηκαν να απαντήσουν ανώνυμα (και γι’ αυτό ειλικρινά) σε θέματα όπως η σχέση τους με το σύντροφό τους, τις άλλες μαμάδες, το θηλασμό και άλλα ζητήματα της καθημερινής ζωής τους! Αυτές είναι οι πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις τους!

Η μαμά θέλει να την αφήσουν όλοι ήσυχη!

Αυτός ο πολύτιμος χρόνος που μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να σε ενοχλεί κανείς είναι κάτι που λείπει σχεδόν ολοκληρωτικά από την καθημερινότητα των μαμάδων. Και σύμφωνα με την έρευνα είναι η «πολυτέλεια» που τους λείπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο από τη ζωή τους πριν τα παιδιά (πιο πολύ κι από το σώμα που είχαν πριν γεννήσουν, περισσότερος χρόνος με τους φίλους τους ή για ύπνο και η δυνατότητα να διαθέσουν τα χρήματά τους όπως θέλουν). «Υπάρχουν στιγμές που το μόνο που θέλω είναι να ξεφύγω από τα παιδιά μου και τον άντρα μου και να μείνω μόνη μου», σχολίασε μία μαμά που ανήκει στο 23% αυτών που νοσταλγούν τις εποχές που μπορούσαν να απομονωθούν όσο συχνά ήθελαν.

Η μαμά δεν είναι και τόσο άνετη στο θέμα του θηλασμού

Αυτό το πολωτικό debate ανάμεσα στις μαμάδες που θηλάζουν και εκείνες που επιλέγουν να μην το κάνουν, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την ψυχολογία και των ίδιων. Έτσι, το 18% των μαμάδων ομολογεί πως κριτικάρει άλλες μητέρες που δεν θέλουν να θηλάσουν ενώ ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό (42%) παραδέχεται πως η επιλογή τους να θηλάσουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τις κάνει να αισθάνονται λιγάκι παραγκωνισμένες. «Θήλασα την κόρη μου μέχρι την ηλικία των 2 ετών, όμως αυτό το γνωρίζουν μόνο η μητέρα μου και ο άντρας μου», έγραψε μία από τις συμμετέχουσες στην έρευνα.

Η μαμά θα στείλει το παιδί στο σχολείο ακόμα κι αν αυτό παραπονιέται ότι είναι άρρωστο

Η κοιλιά του πονάει, αλλά δεν έχει κάνει εμετό κι εσείς έχετε μια πολύ σημαντική μέρα στη δουλειά. Θα το στείλετε στο σχολείο ή θα μείνετε μαζί του στο σπίτι; Αν μοιάζετε με το 49% των εργαζόμενων μητέρων που συμμετείχαν στην έρευνα, αυτό που θα κάνετε είναι να αφήσετε το παιδί στο σχολείο ή στον παιδικό σταθμό και να ευχηθείτε να μη γίνει χειρότερα. «Έδωσα αντιπυρετικό στο παιδί και το έστειλα στον παιδικό ενώ είχε πυρετό», παραδέχεται μια μαμά. «Υπέθεσα ότι έτσι κι αλλιώς είχε κολλήσει κάτι από την τάξη κι επιπλέον μέχρι τότε είχε χρειαστεί να πάρω ήδη 15 μέρες άδεια από τη δουλειά μου για να τον κρατήσω στο σπίτι».

Η μαμά θα ήθελε η ζωή της να ήταν αλλιώς

Δεν είναι πολλές οι μαμάδες που θα σας απαντούσαν ευθέως ότι δεν είναι και πολύ ευχαριστημένες με τη ζωή τους. Όμως το 71% όσων απάντησαν (ανώνυμα) στη σχετική έρευνα δήλωσαν ότι αν είχαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή, θα έκαναν κάποια πράγματα διαφορετικά. Το 23% θα επέλεγε διαφορετικό σύντροφο, το 12% θα έκανε περισσότερα παιδιά και το 19% θα ακολουθούσε μια λιγότερο απαιτητική καριέρα. Υπήρξε κι ένα 4% που δεν είναι σίγουρες εάν θα επέλεγαν να κάνουν παιδιά. «Αν και λατρεύω τα παιδιά μου και θα τα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο, υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να μπορούσα να αρχίσω από την αρχή και να αποκτούσα παιδιά λίγο αργότερα στη ζωή μου», δήλωσε μια μαμά. «Μου λείπει η δυνατότητα να κάνω πράγματα αυθόρμητα και να μην χρειάζεται να ανησυχώ για κανέναν άλλο, πέρα από τον εαυτό μου».

Η μαμά προτιμάει να κοιμηθεί παρά να κάνει σεξ

Τα παιδιά έπεσαν επιτέλους για ύπνο. Και τώρα, ύπνος ή σεξ; Σχεδόν το 53% των μαμάδων προτιμούν έναν καλό ύπνο παρά μια απολαυστική ερωτική συνεύρεση με το σύντροφό τους. Ο λόγος; Στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι μαμάδες δηλώνουν απίστευτα κουρασμένες! Όπως το έθεσε μία από αυτές «όλοι μου λένε να απολαύσω τα χρόνια που τα παιδιά μου είναι ακόμα μικρά, όμως κάποιες στιγμές νιώθω τόσο εξαντλημένη που το να το απολαύσω μοιάζει σαν ακόμα μια δουλειά που πρέπει να κάνω».

Η μαμά προτιμάει να χαζεύει στο smartphone της

Τα καλά νέα είναι ότι μόνο το 5% των μαμάδων θεωρεί ότι το παιδί της χτύπησε επειδή η ΄δια ήταν πολύ απασχολημένη με το να σερφάρει στο ίντερνετ ή να στέλνει μηνύματα από το κινητό της, την ώρα που έπρεπε να το προσέχει. Τα κακά νέα είναι ότι αυτό παρά λίγο να συμβεί στο 18%, πράγμα που σημαίνει ότι περίπου το ένα τέταρτο των μαμάδων που συμμετείχαν στην έρευνα έχουν εμμονή με τις ηλεκτρονικές συσκευές τους!

Η μαμά μπορεί και να δώσει φάρμακο στο παιδί της προκειμένου να καθίσει ήσυχα

Η έρευνα αυτή έγινε στην Αμερική και ευτυχώς δύσκολα θα φανταζόταν κανείς την ελληνίδα μάνα να δίνει ηρεμιστικά στο παιδί της προκειμένου να μην κάνει υστερίες μέσα στο αεροπλάνο ή σε ένα πολύωρο ταξίδι με το αυτοκίνητο. Φαίνεται ωστόσο ότι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου το 18% των μαμάδων παραδέχεται ότι έχει δώσει ηρεμιστικό πριν από μια πτήση ή ένα ταξίδι. Επιπλέον, υπάρχει ένα 8% που δηλώνει ότι καταφεύγει αρκετά συχνά στην τακτική αυτή, ακόμα και στο σπίτι, προκειμένου να εξασφαλίσει ηρεμία και ησυχία!!!!!!!

Η μαμά δεν χάνει ευκαιρία να κρίνει τις άλλες μαμάδες

Σας έχει συμβεί ποτέ να αισθάνεστε ότι μια άλλη μητέρα κατακρίνει τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνετε το παιδί σας; Δεν είναι ιδέα σας! Ένα 12% των μαμάδων δηλώνει πως δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλες μητέρες, όμως ένα εντυπωσιακό 88% παραδέχεται ότι συχνά τις κρίνει ή και τις κατακρίνει. Όσο για τις συμπεριφορές που λατρεύουν να σχολιάζουν; Το 66% δεν μπορεί να αφήσει να περάσει απαρατήρητο ένα κακομαθημένο παιδί. Το βάρος και γενικά θέματα διατροφής είναι το Νο2 θέμα που λατρεύουν να κρίνουν στους άλλους, με το 37% έτοιμο να κάνει δεικτικά σχόλια σε μια μαμά με υπέρβαρο παιδί και 34% να κοιτούν με μισό μάτι όσες επιτρέπουν στα παιδιά τους να καταναλώνουν junk food.

H μαμά έχει αδυναμία σε κάποια από τα παιδιά της!

Ορκίζεστε -όπως όλες οι μαμάδες- ότι αγαπάτε ακριβώς το ίδιο όλα σας τα παιδιά, σωστά; Καλό είναι να γνωρίζετε ότι για το 14% των μητέρων που ερωτήθηκαν αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές, αυτό παραδέχονται ότι αν και αγαπούν τα παιδιά τους πολύ, υπάρχει κάποιο που είναι το πιο αγαπημένο τους! Όπως δήλωσε μία από αυτές τις μαμάδες «αγαπώ εξίσου τα παιδιά μου, όμως ένα από αυτά το απολαμβάνω περισσότερο. Προσπαθώ να μην δείξω κάτι στα άλλα, αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μου ξεφύγει».

Η μαμά χρησιμοποιεί τα παιδιά της σαν δικαιολογία για να αποφύγει τις υποχρεώσεις της

Σας έχει καλέσει κάποιος τον οποίο απλά βαριέστε; Τα παιδιά είναι μια πρώτης τάξης δικαιολογία για να αποφύγετε να πάτε, σύμφωνα με το 84% των μαμάδων. Μάλιστα, το 45% δηλώνει ότι χρησιμοποιεί τα παιδιά προκειμένου να αποφύγει κάποια υποχρέωση περίπου μία φορά το μήνα! Μια μαμά παραδέχεται ότι προφασίζεται δουλειές που αφορούν τα παιδιά -μελέτη, πλυντήρια κ.λπ.- προκειμένου να αποφύγει να κάνει σεξ με τον άντρα της!

Πηγή:www.mamamia.gr

Ομορφιά Φθινόπωρο/Χειμώνας 2015