Έξι γυναίκες απαντούν…

Τι θα απαντούσες άραγε στην ερώτηση «Τι θα ήθελες να κάνεις έστω για μια ημέρα, που τώρα δεν μπορείς»;Άλλες θα έλεγαν να πετάξουν, όπως τα πουλιά. Άλλες να ζήσουν για μια ολόκληρη ημέρα στο βυθό της θάλασσας,σαν γοργόνες. Άλλες να ζήσουν έστω και για λίγο σαν πριγκίπισσες και άλλες να γίνουν, έστω και για ένα μόνο 24ωρο, άνδρες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι για τους άντρες είμαστε πολύπλοκα και μυστήρια όντα, αλλά μήπως κι εμείς τους καταλαβαίνουμε απόλυτα; Ρωτήσαμε 6 γυναίκες τι θα έκαναν αν γινόντουσαν άντρες για μία ημέρα και δες τι μας απάντησαν:

Μαρίνα, 19 ετών: «Μιας και έχω μπλέξει με ένα αγόρι που είναι εντελώς στον κόσμο του, που αρνείται κατηγορηματικά να μπει σε σχέση και που την πέφτει σε κάθε θηλυκό που κυκλοφορεί, θα ήθελα να κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο για μια ημέρα. Αν λοιπόν γινόμουν άντρας θα την έπεφτα σε κάθε γυναίκα που μου αρέσει, θα έλεγα τα ίδια λόγια σε όλες και θα προσπαθούσα να κάνω έρωτα με όσες περισσότερες μπορώ, μόνο και μόνο για να δω τι ευχαρίστηση παίρνουν από αυτό τα αγόρια. Τι είναι αυτό που τους αρέσει τόσο, ώστε να αποφεύγουν τις σχέσεις. Νομίζω ότι θα ήταν ο μοναδικός τρόπος να καταλάβω τι μου γίνεται τώρα, που έχω μπλέξει με αυτόν τον τύπο, που ενώ μου λέει τόσα λόγια, αποφεύγει να κάνουμε σχέση και την πέφτει συνέχεια και σε άλλες».

Ξανθίππη, 24 ετών: «Καλά, θέλει και ερώτημα; Θα έκανα μόνο σεξ! Όλο το 24ωρο. Θα δοκίμαζα όλες τις στάσεις και θα ζητούσα από τις κοπέλες που θα πήγαινα να μου κάνουν στοματικό έρωτα. Θα ήθελα πολύ να νιώσω πώς αισθάνονται ακριβώς οι άντρες κατά τη διάρκεια των προκαταρκτικών και της ερωτικής πράξης και γενικά πώς είναι να έχεις μόριο. Νομίζω ότι μια τέτοια εμπειρία θα ήταν τέλεια για κάθε γυναίκα, γιατί θα μπορούσαν όλες μετά να γνωρίζουν τι αρέσει στους άντρες. Το σκέφτεσαι πόσο καλύτερο θα ήταν το σεξ αν μπορούσε ο καθένας να αλλάξει φύλο μόνο για μια ημέρα»;

Νικολέτα, 29 ετών: «Αν γινόμουν άντρας για μια ημέρα θα ήθελα να πίνω όλη την ημέρα μπύρες και να μιλάω για γυναίκες και για σεξ με τους κολλητούς μου, να βλέπω μπάλα και να βρίζω, να βγω για ανελέητο καμάκι και να οδηγήσω για μία μόνο φορά ένα αμάξι με τον τρόπο που οδηγούν οι άντρες. Αν είναι και από αυτά τα φτιαγμένα που κάνουν πολύ θόρυβο, ακόμα καλύτερα! Γενικά θα ήθελα να νιώσω για μια μέρα κάγκουρας. Και να κάνω και σούζες με τη μηχανή»!

Σοφία, 44 ετών: «Αν γινόμουν άντρας για μία ημέρα θα έκανα πρόταση γάμου σε εκείνη που αγαπούσα, γιατί θεωρώ ότι μια τέτοια στιγμή είναι πολύ ιδιαίτερη και σημαντική για μια γυναίκα, αλλά θα ήθελα να ξέρω πώς τη βιώνει και ένας άντρας. Πώς νιώθει όταν μπαίνει στη διαδικασία να ετοιμάσει μια βραδιά μόνο για εκείνη. Θα ήθελα πολύ να νιώσω τι αισθάνεται όταν γονατίζει, σαν σωστός gentleman, μπροστά στη γυναίκα της ζωής του. Πολύ ρομαντικό, ε»;

Πόπη, 36 ετών: «Αν γινόμουν άντρας για μία ημέρα, θα ήθελα να γίνω ένας ηλικιωμένος παππούς, σαν τον δικό μου παππού. Να έχω δίπλα μου τη γυναίκα που αγαπώ, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και να νιώσω για μία μόνο ημέρα στη ζωή μου γεμάτος. Να νιώσω την αληθινή αγάπη, που πιστεύω ότι εκλείπει στις ημέρες μας και μόνο στους ηλικιωμένους ανθρώπους μπορείς να τη βρεις. Αυτό θα ήθελα να γίνω για μια ημέρα, για να δω και πώς είναι εκτός από άντρας, να νιώθεις και ηλικιωμένος».

Στεφανία, 50 ετών: «Αν γινόμουν άντρας για μια ημέρα θα έκανα ό,τι ακριβώς κάνει ο άντρας μου στο σπίτι και με εξοργίζει, μόνο και μόνο για να δω τι δεν καταλαβαίνουν όταν εμείς οι γυναίκες τους κάνουμε συνεχώς την ίδια παρατήρηση. Τι εννοώ; Θα έτρωγα χωρίς πιάτο, γεμίζοντας το πεντακάθαρο και φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα με ψίχουλα, θα λέρωνα το καπάκι της τουαλέτας, θα ρευόμουν δυνατά λες και δεν με ακούει κανείς, θα έξυνα το αυτί μου με το μικρό δάχτυλο και τη μύτη μου, πάλι λες και δε με βλέπει κανείς. Τι άλλο να σκεφτώ; Όλα αυτά θα έκανα μόνο και μόνο για να δω πώς είναι να ζεις καθημερινά έχοντας συνεχώς κάποιον να τρέχει από πίσω σου για να σου γκρινιάζει και να σου καθαρίζει. Να, και τώρα που σου μιλάω τρώει τη φρυγανιά χωρίς πιάτο. Αδιόρθωτος, παιδί μου»!

Πηγή:koutsompolio.gr

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ  Χριστίνα Χρόνη

Πηγή:www.instyle.gr

Της Ρομίνας Ξύδα

Αποσβολωμένη, κοιτάζω.

Το άψυχο κορμάκι ενός τρίχρονου παιδιού να κείτεται “σώμα ξένο” στο σύμπαν των ισχυρών, αυτό που το ξέρασε, όπως ακριβώς και η θάλασσα στην παραλία της Αλικαρνασσού. Αποσβολωμένη, πονάω. Σαν να με χτύπησε σφαίρα στο στήθος, αντικαθιστώντας τους χτύπους της καρδιάς μ” ένα υπόκωφο βουητό παιδικού παρακαλετού. Αποσβολωμένη, δακρύζω, υπό το καθεστώς ενός άγριου κόσμου που μουσκεύει με την απάθεια του ματιές και συνειδήσεις. Αποσβολωμένη, διαβάζω, την ιστορία αυτών των δύο παιδιών, που θα μπορούσαν να ήταν τα δικά μου παιδιά. Την ιστορία του πεντάχρονου Γκαλίπ και του τρίχρονου Αϊλάν. Πριν από λίγο καιρό, τα δύο αδέλφια ήταν, λέει, ευτυχισμένα. Οι κακοί υπήρχαν μόνο στα παραμύθια που τους διάβαζε η μαμά, τα ψεύτικα πολυβόλα μόνο στις βιτρίνες των παιχνιδάδικων της γειτονιάς τους, η ελευθερία μέσα τους και ο θάνατος χιλιόμετρα μακριά τους.

Είχαν, λέει, όλα όσα ανάγκη ένα παιδί για να είναι αληθινά χαρούμενο: και αγάπη, και θαλπωρή, και μεγάλες αγκαλιές και δυο γονείς ικανούς να κάνουν τα πάντα για να είναι τα παιδιά τους καλά. Και κάπου εκεί, στη μέση του δικού τους παραμυθιού, μια παρέα παρανοϊκών πήρε τα όπλα, έκλεψε την λευτεριά και στάζοντας επάνω στο παραμύθι της ζωής τους λίγες σταγόνες αίμα, τους σύστησε το θάνατο. Οι γονείς τους αποφάσισαν, λέει, να τα γλυτώσουν από τον τρόμο του πολέμου, και μια θεία που ζούσε χρόνια στον Καναδά, κάλεσε την οικογένεια, ως άλλη καλή νεράιδα, να ζήσει κοντά της. Φεύγουν. Με μια βαλίτσα όνειρα στο χέρι κι εκείνο το παιδικό χαμόγελο, το γεμάτο αθωότητα, στα χείλη. Φτάνουν στην Τουρκία με τις σελίδες του παραμυθιού που κρατούν στα παιδικά τους χεράκια να γεμίζουν ακόμη περισσότερο αίμα: τα γραβατωμένα τέρατα της Ανατολής δεν τους δίνουν βίζα εξόδου από τη χώρα για τον Καναδά εξαναγκάζοντας εμμέσως την οικογένεια να επιβιβαστεί σε ένα καρυδότσουφλο συντροφιά με άλλες 13 απελπισμένες ψυχές.

Ο Γκαλίπ και ο Αϊλάν χώνονται στην αγκαλιά της μαμάς τους παίζοντας για ώρες κρυφτό με τον θάνατο. Όταν ο τελευταίος τους βρίσκει κάπου στο Αιγαίο, τα ξεγυμνωμένα τέρατα που κυβερνούν τον κόσμο της Δύσης λιάζονται σε παραλίες ονειρικές. Δεν έχουν πλάνα, δεν έχουν σχέδια, δεν έχουν δάκρια, δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν καν ούτε ένα τόσο δα σωσίβιο για τα δυστυχισμένα προσφυγόπουλα της Συρίας. Το μοναδικό τους “plan” έγκειται στο να ξεφορτώνουν καθημερινά στις ψυχές των αδυνάτων τεράστια φορτία φόβου και ενοχής πλάθοντας τα τέλεια θύματα, νεκρά ή ζωντανά, ενός κόσμου που δεν θέλουν ν” αλλάξει στο παραμικρό.

Την απέναντι θέση της τραμπάλας που κουβαλά τον πλούτο τους την θέλουν κενή και δεν θα επιτρέψουν ποτέ και σε κανέναν να την ισορροπήσει με το “βάρος” του, ακόμη κι αν είναι μικρό, σχεδόν ανεπαίσθητο όσο το κορμί ενός μικρού παιδιού. Λίγες ώρες αργότερα, το άψυχο κορμάκι του τρίχρονου Αϊλάν “αποτυπώνεται” στα μάτια ολόκληρου του πλανήτη μαζί με την είδηση ότι στο τελευταίο του ταξίδι έφυγε συντροφιά με τη μητέρα του και τον αδελφό του. Ο τραγικός πατέρας θα γυρίσει πίσω στη Συρία, κρατώντας στα χέρια του εκείνο το παραμύθι με το αιματοβαμμένο happy end κι όλοι εμείς, οι κοινοί θνητοί, θα εμπεδώσουμε ακόμη καλύτερα πως δεν θα υπάρξει ποτέ κανένα σύστημα που να μπορέσει να αλλάξει τις καρδιές των ισχυρών…

«Η Ευρώπη και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχουν χριστιανικές ρίζες. Ο ευρωπαϊκός χριστιανικός πολιτισμός είναι μετά βίας σε θέση να τηρήσει τις χριστιανικές αξίες της ίδιας της Ευρώπης» δήλωσε λίγο μετά το τραγικό συμβάν ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Ορμπάν, εκδηλώνοντας μία παραληρηματική ψύχωση ακραίου ρατσιμού, καμουφλαρισμένου υπό τη μάσκα μιας χριστιανικής «δέησης», που θα έφτυνε ακόμη κι ο πιο σκληρός θεός. «Κάθε Ευρωπαίος πολιτικός που δημιουργεί ελπίδες στους μετανάστες για μια καλύτερη ζωή και τους ενθαρρύνει να εγκαταλείψουν τα πάντα και με κίνδυνο της ζωής τους να κατευθυνθούν προς την Ευρώπη είναι ανεύθυνος» συμπλήρωσε λίγο παρακάτω ο «χριστιανός», δίνοντας την εσάνς ενός νοιαξίματος, που απαντάς μόνο σε φτηνές σαπουνόπερες.

Γιατί στις σοβαρές, το φινάλε του film noir που παίζει χρόνια τώρα η πολιτισμένη Ευρώπη στο «σινεμά του μεταναστευτικού» θα έφερε το εξής φινάλε: «Κάθε Ευρωπαίος πολιτικός που αφήνει παιδιά να πνίγονται και δουλεμπόρους να πλουτίζουν είναι εγκληματίας άξιος της πιο σκληρής, της πιο ανελέητης τιμωρίας…».

Πηγή: protothema.gr

Διαβάστηκε στο:www.babyads.gr

Το φθινόπωρο φτάνει με όλα τα καλά του!

Οι χαρούμενες φωτογραφίες της Bird Born μας τα θυμίζουν – Εκτυπώστε τις!

Μαθαίνω τα νέα στην ώρα τους, στη ζέστη του σπιτιού μου!(φωτο επάνω)

Παρατηρώ τις πολύχρωμες ομπρέλες, τις μπότες και τα αστεία πουλόβερ!

Κάνω βουτιές στα χρυσοπράσινα φύλλα και ωραίες κατασκευές!

Είμαι αρκετά μεγάλος/η και δεν χρειάζεται να πάω στο σχολείο, πια!

Κοιμάμαι και χαλαρώνω με τον ήχο και τις μυρωδιές της βροχής!

Μαζεύω μανιτάρια και σαλιγκάρια και έρχομαι σε επαφή με τη φύση!

Απολαμβάνω πραγματικά ένα φλυτζάνι ζεστό καφέ!

Βγάζω τις καλύτερες φωτογραφίες, στην καλύτερη εποχή του χρόνου!

Συναντιέμαι ξανά με φίλους στο σπίτι!

Ψάχνω ευκαιρία να πάω εκδρομή!

Επεξεργασία άρθρου: Μαίρη Στραβοράβδη

Πηγή:www.infokids.gr