Άννα Δάλλα
Είκοσι γιατροί, 5 χρόνια, δεκάδες εξετάσεις, 3 επεμβάσεις, 3 προσπάθειες εξωσωματικής και πάρα πολλές απογοητεύσεις χρειάστηκε να περάσουν για να ακούσει τελικά η κ. Γεωργία Φώτου, που μοιράζεται την εμπειρία της μαζί μας, τα χαρμόσυνα νέα για την εγκυμοσύνη της, από την κουμπάρα της, καθώς η ίδια δεν τολμούσε να τηλεφωνήσει για να μάθει τα αποτελέσματα της χοριακής της… Το ότι θα είχε πρόβλημα υπογονιμότητας δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό της, αλλά μετά από ένα χρόνο που προσπαθούσαν με τον σύντροφό της να μείνει έγκυος και δεν τα κατάφερναν, συνειδητοποίησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού αυτό που για τις περισσότερες γυναίκες στον περίγυρό της -το να αποκτήσουν δηλαδή ένα παιδί- είχε έρθει φυσικά και εύκολα, στην περίπτωσή της καθυστερούσε. Αποφάσισαν, λοιπόν, να ζητήσουν βοήθεια, με αποτέλεσμα να μπλέξουν σε έναν κυκεώνα εξετάσεων και συνεχών επισκέψεων σε καινούργιους γιατρούς που είτε τους απογοήτευαν πλήρως, λέγοντάς τους ότι θα ήταν δύσκολο να αποκτήσουν τελικά παιδί, είτε τους προέτρεπαν να συνεχίσουν τις προσπάθειες, γιατί δεν είχαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα και ήταν ακόμη νέοι, είτε τους πρότειναν κάποια επέμβαση ή/και κάποια προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Και όλα αυτά χωρίς καμία επιτυχία. Τα χρόνια περνούσαν και μαζί με αυτά μεγάλωνε η αγωνία και ο φόβος ότι δεν θα έκαναν ποτέ το όνειρό τους πραγματικότητα, ότι δεν θα αποκτούσαν ποτέ ένα δικό τους παιδί. Μέχρι που απογοητεύτηκαν τελείως. Τότε, πείστηκαν να κάνουν μία άλλη, τελευταία προσπάθεια…
Οι πρώτες προσπάθειες
«Ξεκίνησα με τον σύντροφό μου να έχω ελεύθερες επαφές, ώστε να μείνω έγκυος, όταν ήμουν περίπου 34 ετών. Μετά από ένα χρόνο που δεν προέκυψε φυσιολογικά, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, και έτσι κάναμε κάποιες εξετάσεις για να διερευνήσουμε αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα που μας προκαλούσε υπογονιμότητα. Φάνηκε, λοιπόν, ότι η μία μου σάλπιγγα ήταν φραγμένη και ότι υπήρχε ένα διάφραγμα στη μήτρα, παράγοντες που εμπόδιζαν πιθανώς τη
σύλληψη».
Η περιπέτεια αρχίζει
«Έκανα λαπαροσκόπηση, αλλά ο γυναικολόγος τότε θεώρησε ότι το διάφραγμα δεν ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα και δεν το πείραξε τελικά. Επίσης, δεν μπόρεσε να κάνει κάτι για τις συμφύσεις στη σάλπιγγα. Συνεχίσαμε με τον σύντροφό μου να προσπαθούμε φυσικά -γιατί μας είπε ότι δεν είχαμε κάτι σοβαρό-, αλλά και πάλι δεν γινόταν τίποτε. Είχα αρχίσει να ανησυχώ. Έτσι, αποφάσισα να αλλάξω γιατρό».
Εξωσωματική χωρίς φάρμακα, αλλά και χωρίς αποτέλεσμα
«Ο νέος μου γιατρός μού πρότεινε την εξωσωματική, αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν ήθελα καθόλου να πάρω ορμόνες. Τις φοβόμουν και δεν ταίριαζαν με τη στάση ζωής μου – είμαι γενικά άνθρωπος που πιστεύει περισσότερο σε εναλλακτικές ιατρικές μεθόδους, ομοιοπαθητική, βελονισμό κ.λπ. Μου μίλησε για την εξωσωματική σε φυσικό κύκλο και αποφάσισα να προσπαθήσουμε έτσι. Χάναμε όμως συνέχεια τις ωορρηξίες, πιθανώς επειδή δεν έκανα -επειδή επέμενα ότι δεν ήθελα να πάρω κανένα φάρμακο- την ένεση της χοριακής γοναδοτροπίνης που κάνουν για να ωριμάσουν το ωάριο, ώστε να το πάρουν την κατάλληλη στιγμή. Στη συνέχεια, δοκιμάσαμε τη σπερματέγχυση, στο πλαίσιο του ότι προσπαθούσαμε τα πάντα, και ούτε εκείνη πέτυχε».
«Δεν έμενα έγκυος με τίποτα»
«Απογοητεύτηκα και άλλαξα πάλι γιατρό. Αυτήν τη φορά διάλεξα μία γιατρό που ήταν και υπέρ των εναλλακτικών μεθόδων, η οποία μου έκανε και εκείνη υστεροσκόπηση, αλλά και πάλι -είτε επειδή το υποτίμησε είτε επειδή το φοβήθηκε- δεν πείραξε το διάφραγμα. Όλο αυτό το διάστημα και πάλι προσπαθούσαμε και δεν έμενα έγκυος. Έτσι, πήγα και σε άλλον γιατρό. Ξαναδοκίμασα τον φυσικό κύκλο και πάλι δεν καταφέρναμε να πετύχουμε την ωορρηξία. Τελικά μαζεύτηκαν 2 ωάρια, τα γονιμοποίησε με το σπέρμα του συντρόφου μου, τα εμφύτευσε, αλλά δεν προχώρησαν. Μετά από τόση προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα, είχα απογοητευτεί πολύ και φοβόμουν ότι δεν θα κατάφερνα να κάνω ποτέ παιδί και έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω και την ορμονική διέγερση (στο βραχύ πρωτόκολλο). Μαζεύτηκαν 8 ωάρια, τα τέσσερα προχωρούσαν σε διαιρέσεις, αλλά όταν φτάσαμε στη στιγμή που θα γινόταν η εμφύτευση, είχαν μείνει μόνο δύο. Μου τα εμφύτευσε, αλλά και πάλι δεν έγινε τίποτε. Σκέφτηκα: «Τζάμπα τα πήρα τα φάρμακα». Και στις δύο περιπτώσεις, με φάρμακα ή χωρίς, 2 γονιμοποιημένα ωάρια έμειναν. Προσπαθούσα 4 χρόνια να κάνω παιδί, με όλες τις μεθόδους, και δεν είχα ποτέ δει θετική εξέταση β χοριακής».
«Το είχα πάρει απόφαση, δεν θα γινόμουν ποτέ μητέρα!»
«Είχα κουραστεί και απογοητευτεί τόσο με τον φυσικό κύκλο όσο και με την ορμονική διέγερση. Είπα, λοιπόν, ότι δεν θα κάνω τίποτε, ούτε άλλες εξετάσεις ούτε άλλους γιατρούς ούτε άλλες επεμβάσεις ούτε άλλες προσπάθειες».
Τι άλλαξε
«Τότε έμεινε έγκυος η κουμπάρα μου, μετά από πολύ μεγάλη προσπάθεια. Επέμεινε να προσπαθήσω και μία φορά στον δικό της γιατρό. Ο γιατρός, λοιπόν, της κουμπάρας μου μού είπε εξαρχής ότι θα μου έκανε υστεροσκόπηση, στη διάρκεια της οποίας αφαίρεσε το περιβόητο διάφραγμα. Τότε με συμβούλεψε να προσπαθήσουμε φυσικά, γιατί μπορεί να έμενα έγκυος, αφού είχε φύγει αυτό το φυσικό εμπόδιο από τη μήτρα μου. Αυτό με έκανε να τον εμπιστευτώ. Προσπαθήσαμε με τον άνδρα μου για 3 μήνες, αλλά δεν έμεινα έγκυος, και θυμάμαι ότι όταν εκείνη την Πρωτοχρονιά αδιαθέτησα, ένιωσα απελπισία, ότι μπαίνει μία ακόμα χρονιά στην οποία εγώ θα γινόμουν 39 χρονών, θα προσπαθούσα να μείνω έγκυος και δεν θα τα κατάφερνα. Έτσι, το αποφάσισα. Έκλεισα ραντεβού και πήγα τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου για να προσπαθήσουμε σε φυσικό κύκλο. Μέσα σε 3 μήνες μαζεύτηκαν 5 ωάρια (τις 2 φορές είχα διπλή ωορρηξία) και ο γιατρός μού είπε ότι ήταν έτοιμος να προχωρήσουμε στην εμβρυομεταφορά. Εγώ δίσταζα και επέμενα να ξαναπάω, να μαζέψουμε και άλλα, επειδή μου φαινόντουσαν λίγα. Ο γιατρός όμως με διαβεβαίωσε ότι ήμασταν εντάξει. Γονιμοποίησε, λοιπόν, με το σπέρμα του συζύγου μου τα 5 ωάρια και τα καλλιέργησε για μερικές ημέρες, ώστε να φτάσουν στο στάδιο της βλαστοκύστης».
«Και όμως, τα κατάφερα!»
«Κάθε μέρα με ενημέρωναν για το τι συνέβαινε. Εγώ αγωνιούσα
και επέμενα να πάω να μου τα βάλουν όλα, για
να έχω περισσότερες πιθανότητες. Ο γιατρός όμως με διαβεβαίωνε ότι θα επιβίωναν τα πιο δυνατά και ότι έπρεπε να τον εμπιστευτώ. Την ημέρα που επρόκειτο να γίνει η εμφύτευση είχαν μείνει δύο. Τότε μου είπε ότι θα έπρεπε να πάρω προγεστερόνη, τουλάχιστον μέχρι να κάνω το τεστ εγκυμοσύνης. Αν και δεν ήθελα να πάρω φάρμακα, με έπεισε ότι ήταν απαραίτητο. Μετά από 15 ημέρες είδα την πρώτη θετική εξέταση χοριακής στη ζωή μου. Στις 6 Δεκεμβρίου γέννησα τον γιο μου».
Πηγή:www.vita.gr
SuperMomRocks 