Διάβασα αυτό το άρθρο στο Scarymommy τις προάλλες και μπορώ να πω ότι κατανοώ ακριβώς τι θέλει να πει η KateParlin που το έγραψε. Ειλικρινά την κατανοώ. Όπως πιστεύω πως θα την κατανοήσεις κι εσύ ταλαίπωρη μάνα που κάποτε έλεγες «Εγώ; Εγώ ποτέ δε θα καταντήσω έτσι!!!» και μια μέρα ήρθε η μητρότητα να σου βάλει τα γυαλιά και να σου τραβήξει χαϊδευτικά το αυτάκι, υπενθυμίζοντάς σου να μη λες ΠΟΤΕ ποτέ.

Διαβάστε το κείμενο:

«Έχω τρελαθεί. Προσπαθώ να μαγειρέψω και αυτά δε λένε να σταματήσουν να ζητάνε πράγματα και είναι ΤΡΙΑ και εγώ είμαι μόνο ΜΙΑ και δε μπορώ να αλλάξω τη λάμπα στο αναθεματισμένο το μπάνιο.»

Με αυτόν τον τρόπο υποδέχτηκα τον άντρα μου μόλις μπήκε στο σπίτι χθες το βράδυ. Ούτε ένα γεια. Ούτε ένα χαμόγελο. Σίγουρα κανένα φιλί, αλλά ούτως ή άλλως δεν είχα προλάβει να κάνω και ντουζ οπότε μάλλον τη γλίτωσε ο άνθρωπος. Μόνο οργή και νεύρα και κάτι βλακείες για μια λάμπα. Μόλις πέρασε την πόρτα του σπιτιού είδε εμένα στα χειρότερα μου. Με έχει ξαναδεί να καταρρέω, αλλά με το που μπήκε στο σπίτι; Αυτό ήταν μια καινούρια κατρακύλα για εμένα.

Τα πράγματα ηρέμησαν αφού όλοι είχαν ταϊστεί. Καθάριζα την κουζίνα όταν ήρθε, με αγκάλιασε και μου είπε «Λυπάμαι που η μέρα σου ήταν τόσο δύσκολη.»

Και εκείνη τη στιγμή ένιωσα απαίσια επειδή η μέρα μου στην πραγματικότητα δεν ήταν και τόσο δύσκολη. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Με τις καλές και τις κακές της στιγμές, αλλά τίποτα το ιδιαίτερα αγχωτικό δεν είχε γίνει. Τα κορίτσια είχαν ζωγραφίσει και αποφασίσαμε να κρεμάσουμε τις ζωγραφιές τους στο δωμάτιο τους. Έφαγαν με ευχαρίστηση το μεσημεριανό τους. Και παρόλο που τα δίδυμα δεν κοιμήθηκαν το μεσημέρι, το μωρό κοιμήθηκε σχεδόν τρεις ώρες. Οπότε, σε γενικές γραμμές, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα.

Απλώς εκείνην την ώρα μου ήρθαν όλα μαζεμένα.

Μαγείρευα.

Τα δίδυμα ήθελαν να τους κάνω παρέα, ενώ καθόταν στο γιογιό τους και επέμεναν ότι έπρεπε να αλλάξω τη λάμπα στο μπάνιο του εκνευριστικά παλιού σπιτιού μας, γιατί ήταν πολύ σκοτεινά και δεν έβλεπαν.

Το μωρό ξέσκισε τις ζωγραφιές που είχαν φτιάξει τα δίδυμα με τόσο μεράκι και εγώ είχα κρεμάσει τόσο προσεκτικά. Και άρχισε να τσιρίζει επειδή τις έσκισε. Οπότε οι αδερφές της άρχισαν να τσιρίζουν κι αυτές.

Ο σκύλος έκανε κακά στο πάτωμα και η μυρωδιά ανακατεύτηκε με τη μυρωδιά από τα φασόλια που καιγόταν στην κατσαρόλα.

Και όλα αυτά, τη στιγμή ακριβώς που έμπαινε ο άντρας μου στο σπίτι.

Ήρθε σπίτι σε μια ιδρωμένη, θυμωμένη γυναίκα και υπέθεσε ότι ήταν μια δύσκολη μέρα. Μόλις είχα το χρόνο να το σκεφτώ, ένιωσα απαίσια γιατί συνειδητοποίησα κάτι τρομερό:

Ο άντρας μου δε με βλέπει ποτέ στα καλύτερα μου.

Στα καλύτερα μου είμαι πνευματώδης, δημιουργική και ενθουσιώδης. Στα χειρότερα μου είμαι ευέξαπτη, γκρινιάρα και ψυχρή. Συνήθως με βρίσκεις κάπου ανάμεσα σε αυτούς τους δύο εαυτούς, και παρόλο που τα παιδιά μου τις περισσότερες φορές βλέπουν το καλύτερο μου, και η δουλειά μου επίσης, ο άντρας μου όχι.

Ανησυχώ γιατί πιστεύω πως κάπως έτσι διαλύονται οι γάμοι.

Ανησυχώ γιατί αυτός πιστεύει πως είμαι πάντα αγχωμένη και ουρλιάζω όταν είμαι μόνη στο σπίτι με τα παιδιά. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτός όμως δε με βλέπει σε μια καλή μέρα γύρω στις 10 το πρωί, που έχω πιει καφέ και τα πράγματα έχουν μπει σε μια σειρά. Μερικές φορές έχω προλάβει να καθαρίσω την κουζίνα, να βουρτσίσω τα δόντια μου και ίσως να κάνω και ένα ντουζ στα πεταχτά. Τότε είναι η ώρα που συμμαζευόμαστε και διαβάζουμε παραμύθια με τις ώρες. Ή χορεύουμε. Ή αποφασίζουμε πως είναι καλή ιδέα να βγάλουμε τα σύνεργα μας και να φτιάξουμε χειροτεχνίες. Είναι η ώρα που διασκεδάζω με τα παιδιά μου και τους δίνω τον καλύτερο μου εαυτό.

Αλλά ο άντρας μου; Με βλέπει το πρωί όταν είμαι ετοιμόρροπη και βουτηγμένη μέσα στα γάλατα και στις παραγγελίες για τοστ. Και μετά με βλέπει στο τέλος της μέρας, όταν έχω γίνει ήδη ένα ράκος.

Σίγουρα υπάρχουν τα σαββατοκύριακα, αλλά τα σαββατοκύριακα με τα παιδιά δεν είναι και τόσο σαββατοκύριακα. Βγαίνουμε μια φορά στο τόσο, αλλά αυτό είναι τόσο σπάνιο που δεν είναι αρκετό.

Μου αρέσει που μπορώ να είμαι ο εαυτός μου με τον άντρα μου. Ειλικρινά δεν τον νοιάζει αν φοράω μακιγιάζ ή κάτι ανάλογο. Ξέρω πως με αγαπάει. Ξέρω πως αγαπάει το ότι έχουμε κάνει οικογένεια μαζί. Είμαστε σύντροφοι και συμφωνήσαμε να είμαστε μαζί σε αυτήν τη ζωή.

Αλλά θέλω να είμαι διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα και σέξι όταν είμαι μαζί του, ή τουλάχιστον κάποιες από τις φορές που είμαι μαζί του. Θέλω να ξέρει ότι είμαι κάτι παραπάνω από ένα εξοντωμένο ον μέσα σε ένα μπλουζάκι καλυμμένο με σάλτσες και φαγητά. Και είμαι σίγουρη πως το γνωρίζει αυτό, κατά βάθος, αλλά πόσο καιρό θα συνεχίσει να το πιστεύει χωρίς να βλέπει κάποια απόδειξη; Πώς μπορώ να του δώσω τον καλύτερο μου εαυτό; Πώς τα καταφέρνουν οι άλλες μαμάδες που μένουν στο σπίτι για να μεγαλώνουν τα παιδιά τους; Έχει και αυτός τις ίδιες ανησυχίες;

Ίσως να περνάμε μια φάση, αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα παιδιά είναι μωρά ακόμα. Ίσως μία μέρα, μόλις βρω κι εγώ κάποιο χρόνο για τον εαυτό μου να διαβάσω, να γράψω, να σκεφτώ, να κάνω λίγη γυμναστική, να έχω αρκετή ενέργεια ώστε να δείχνω στον άντρα μου τον καλύτερο μου εαυτό. Ίσως τότε να σταματήσω να φωνάζω για τη χαζολάμπα και να φοράω καθαρό μπλουζάκι.

Το αξίζουμε και οι δύο αυτό. Αλήθεια το αξίζουμε.

Πηγή:www.e-mama.gr

Δείτε τη φωτογραφία που έχει γίνει viral στο διαδίκτυο

Viral έχει γίνει στο διαδίκτυο η φωτογραφία που απεικονίζει ένα μικρό  κορίτσι που φοράει κοχλιακό εμφύτευμα να κάθετε στην αγκαλιά του πατέρα της, ο οποίος έχει κάνει τατουάζ του ίδιου εμφυτεύματος στο ξυρισμένο του κεφάλι, προκειμένου να στηρίξει την κόρη του.
Ο Alistair Campbell, από τη Νέα Ζηλανδία ξύρισε εντελώς το κεφάλι του για να βοηθήσει ψυχολογικά με αυτόν τον τρόπο την 6χρονη  Charlotte.
Πρόκειται για το δεύτερο εμφύτευμα που οι γιατροί της έχουν τοποθετήσει καθώς το πρώτο ήταν  σε ηλικία τεσσάρων ετών.

Εφημερίδα της Νέας Ζηλανδίας μάλιστα αναφέρει το γεγονός σε άρθρο της σημειώνοντας πως όταν το μικρό κορίτσι είδε το τατουάζ του πατέρα της, άρχισε να γελάει, το ακούμπησε και του είπε ότι είναι πολύ «cool».

Ο πατέρας της 6χρονης μιλώντας στην ίδια εφημερίδα εξήγησε πως θα μακρύνει τα μαλλιά του και πάλι αλλά είναι διατεθειμένος να ξυρίζει το κεφάλι του και να δείχνει το τατουάζ που «χτύπησε» για την κόρη του μόνο σε συγκεκριμένες περιστάσεις που εκείνη θα έχει ανάγκη να το βλέπει.

Η Charlotte διαγνώστηκε με ήπια ανεπάρκεια ακοής αλλά η οικογένεια ανακάλυψε τελικά πως ήταν κωφή από το αριστερό της αυτί και η κατάστασή της εμπόδιζε την ακοή και στο δεξί.

Βέβαια κανένας του δεν ήρθε προ εκπλήξεως καθώς τόσο η γιαγιά της από την πλευρά της μητέρας της όσο και ο 8χρονος αδελφός της Lewis, ακούν με εμφυτεύματα, αναφέρει η  New Zealand Herald.

Η φωτογραφία του πατέρα και της κόρης έχει αναδημοσιευτεί στα social media, με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που δείχνουν την συμπαράστασή τους.

Πηγή:babyradio.gr

Μία μητέρα από την ευρύτερη περιοχή του Manchester, προφανώς θα είχε δει την ταινία «μόνος» στο σπίτι, θα θεώρησε ότι αφού ο νεαρός πρωταγωνιστής τα κατάφερε, θα τα κατάφερναν και τα δικά της παιδιά, έτσι τα άφησε μόνα στο σπίτι και πήγε διακοπές.

Το περιστατικό συνέβη τον περασμένο Ιανουάριο, αλλά δημοσιεύεται σήμερα στις βρετανικές εφημερίδες, οι οποίες εκφράζουν την έκπληξή τους για το γεγονός ότι η μητέρα συνελήφθη αλλά δεν τις απαγγέλθηκαν κατηγορίες και γλύτωσε τη δίκη.

Η μητέρα, έφυγε από το σπίτι και τη χώρα για διακοπές τριών εβδομάδων. Θεώρησε ότι όλα θα ήταν υπό έλεγχο, αλλά τα παιδιά βρέθηκαν στο σπίτι χωρίς φαγητό, με κομμένη την παροχή του υγραερίου και το σπίτι σε μία άθλια κατάσταση.

Η μητέρα δεν είχε πρόθεση να επιστρέψει στη χώρα πριν το τέλος των διακοπών της, αλλά ενημερώθηκε ότι η αστυνομία έχει αναλάβει τα παιδιά της και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βρετανία.

Η αστυνομία τη συνέλαβε στο αεροδρόμιο, αλλά όπως αναφέρουν βρετανικές εφημερίδες δεν της απαγγέλθηκαν κατηγορίες για παραμέληση ανηλίκων. Τα παιδιά αρχικά τέθηκαν υπό την εποπτεία του κράτους, αλλά τελικά επέστρεψαν στο σπίτι τους.

Εκπρόσωπος των τοπικών αρχών είπε συνεχίζουν να δουλεύουν με την οικογένεια.

topontiki.gr

Διαβάστηκε στο: www.candianews.gr

Από Μανίνα Ζουμπουλάκη

Το λέμε συχνά εμείς οι μαμάδες, «χάλια μάνα είμαι!» και συνήθως είμαστε μια χαρά. Σε σχέση με τις Καλές Μαμάδες. Που συνήθως είναι μη-χειρότερα…

Βλέπω μια Καλή Μαμά στην παραλία: βάζει συνέχεια αντι-ηλιακό στο κοριτσάκι της, του φωνάζει συνέχεια να βγεί από τη θάλασσα, να πιεί νερό, να φάει ένα φρούτο, του αλλάζει μαγιώ (στεγνό-βρεμένο, στεγνό-βρεμένο), του φοράει καπέλο, γενικά του ζαλίζει τον έρωτα του παιδιού. Δεν προλαβαίνει να παίξει η μικρή, ούτε να ευχαριστηθεί το μπάνιο της, πόσο μάλλον να φτιάξει μια στιγμή έναν φανταστικό κόσμο μέσα στο κεφάλι της όπως κάνουν τα παιδιά.

«Μα δε θα τα φωνάξεις να φάνε; Είναι δύο!» ρωτάει η Καλή Μαμά για τα δικά μου εξάχρονα. Τα οποία είναι όντως δύο. Κάνω την κινέζα.

Καταλαβαίνω ότι είναι 2.00 μεσημέρι σε παραλία αλλά δεν γουστάρω να κυνηγάω στη θάλασσα δύο ή περισσότερα παιδιά για να φάνε ένα ή περισσότερα φρούτο/α. ‘Αμα δεν φάνε στις 2.00, ή 3.00, ή 4.00, δε πρόκειται να χάσουν δράμι. Πόσο μάλλον μυϊκό όγκο.

«Τα παιδιά πρέπει να τρώνε συγκεκριμένη ώρα, ξέρω, παιδαγωγική έχω σπουδάσει», λέει η Καλή μαμά (Καμά, για συντομία) και φωνάζει, «Μαρία-Χριστίνα! Μην ακουμπάς το φύκι παιδί μου, είναι γεμάτο μικρόβια! -Τα παιδιά σου πάνε βαθιά» μου λέει με την ίδια ανάσα, «δεν είναι σωστό γιατί αν πνιγούνε δεν προλαβαίνεις να βουτήξεις και να τα σώσεις. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τι-πο-τα, από δω που είμαστε!»

Βασικά δεν προλαβαίνω να απαντήσω («φάε τη γλώσσα σου χριστιανή μου!»). Και ακόμα πιο βασικά, βαριέμαι. Οι Καλές Μαμάδες με κουράζουν με την υστερία τους και τα παιδιά τους γκρινιάζουν, είναι απαιτητικά, στριμωγμένα, δεν έχουν χώρο επειδή οι Καμάδες είναι τόσο μα τόσο καλές. Δεν τα αφήνουν στον ήλιο/στη σκιά/στη θάλασσα/στο ρεύμα/στα βαθιά/στα ρηχά/στην άμμο/στα φύκια/στην άσφαλτο/στα λαγκάδια/σε χλωρό κλαρί, δεν τα αφήνουν ΠΟΥΘΕΝΑ παρα μόνο απάνω στο σβέρκο τους για να τα ελέγχουν καλύτερα. Αλλά τα παιδιά δεν θέλουν έλεγχο, θέλουν – πωωωω ακούγεται παπαριά και είναι εντελώς εντελώς αλήθεια, τα παιδιά θέλουν αγάπη (κρατιέμαι να μη το γράψω με κεφαλαία ωστόσο ναι, ΑΓΑΠΗ λέμε). Το καταλαβαίνουν όταν τα βαριέσαι, όταν δυσανασχετείς, όταν σε εκνευρίζουν και όταν θα προτιμούσες να έκανες οτιδήποτε άλλο, ένυθινγκ παρά να ασχολιέσαι μαζί τους. Καταλαβαίνουν ακόμα κι όταν έχεις θέματα κοντρόλ, το μυρίζονται σαν τα σκυλάκια – θέλεις να είσαι αφεντικό, αυτή είναι η πετριά σου, το ξέρουνε. Και γκρινιάζουν, κλαίνε, κλωτσάνε, σε κατουράνε ή δεν τρώνε, ή δεν κοιμούνται. Με ποιόν άλλον τρόπο να πατήσουνε πόδι κι αυτά τα έρημα;

Φρικάρεις, εννοείται, όταν το παιδί σου κολυμπάει στα βάθη του Αιγαίου και βλέπεις ξαφνικά ότι σήκωσε μποφόρ. Φρικάρεις όταν ανεβάζει πυρετό τη νύχτα, όταν βγάζει περίεργες καντήλες, όταν σκέφτεσαι τους παιδεραστές, όταν πέφτει από το ποδήλατο. Αλλά μόνο μια Καμά φρικάρει επειδή το παιδί της δεν τρώει φρούτο στην παραλία.

Οι υπόλοιπες, λέμε «πωωω είμαι χάλια μάνα, ήρθα στη θάλασσα χωρίς ένα γιαρμά απάνω μου».

Μη μασάτε, μαμάδες, κυκλοφορούν διάφοροι μύθοι για τα παιδιά (όλοι οργανωμένοι από Καμάδες).

1. Τα παιδιά με Καμάδες στο κεφάλι τους κοιμούνται με τις κότες, το καλοκαίρι 9.00 είναι στο κρεβατάκι τους
2. Δεν τους ξεφεύγουν ποτέ τα τσίσα τους όταν παίζουν
3. Τρώνε φρούτα και λαχανικά με χαρά μεγάλη, αλλά ποτέ-ποτέ-ποτέ τσιπς, συσκευασμένα κρουασανάκια, γλυφιτζούρια, παγωτίνια και τέτοια εγκληματικά
4. Δεν αντιμιλούν, δεν ρεύονται, δεν δαγκώνουν το ένα το άλλο ούτε πιάνονται μαλλί με μαλλί για ένα πλαστικό τσαπάκι
5. Δεν λερώνονται με σοκολάτες. Επειδή δεν τρώνε σοκολάτες, ούτε καν τις ζητούνε. Τόση εκπαίδευση
6. Δεν ξυπνάνε τη νύχτα. Και, στο καπάκι, δεν κατουράνε ποτέ το κρεβάτι τους
7. Το πρωί σηκώνονται διακριτικά και φτιάχνουν πρωινό μόνα τους. Τύφλα να χει ο Μποτρίνι
8. Αλλά δεν βλέπουν ποτέ παιδικά στην τηλεόραση, Νικελόντεον, Σμάιλ και τέτοια, ούτε να τα χέσουν
9. Δεν πηδάνε ποτέ πάνω στα κρεβάτια, ή από μάντρες, φράχτες, ντουβάρια και δέντρα
10. Δεν κάνουν ζημιές, καταστροφές, νερά στο πάτωμα, καφέδες στους καναπέδες, φαγιά στους τοίχους και τα σχετικά….
11. … κι εγώ είμαι ο Πρίγκηπας της Ζαμούντα…

Όχι, εννοώ:  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ τέτοια παιδιά, σε καμία ηλικία, σε καμία χώρα του κόσμου, μόνο στο μυαλό της Καμάς. Η οποία είναι τόσο (καμένη, πήγα να πω….) τόσο πεπεισμένη ότι έχει δίκιο, ότι κάνει αυτό ακριβώς που πρέπει για το σπλάχνο της με αυτοθυσία και βγάζοντας τον εαυτό της απ΄έξω… που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Τι να πείς, για το παιδί της αλληνής; Τίποτα. Μακάρι να έκανε κι η Καμά τα ίδια όσον αφορά το δικό σου παιδί. Το οποίο, μάλιστα – τρώει σκατολοίδια, κάθεται στη θάλασσα μέχρι να μουλιάσει, γεμίζει το βρακί του άμμο, συγκαίεται, καταστρέφει τα ρούχα του, τρέχει σαν παλαβό, ουρλιάζει σαν μπαμπουίνος ίσως επειδή έχει κόκκινο κώλο τόση ώρα μέσα στο νερό, τσιμπιέται από κουνούπια, μέδουσες και αθερίνες αλλά είναι οκέυ με όλα αυτά, δεν έχει παράπονο,  θένκγιου βέριματς…

Πηγή:www.ihappy.gr

Έχετε μια μικρή μπαλαρίνα στο σπίτι και περιμένετε και άλλες μικρές μπαλαρίνες για να γιορτάσουν τα γενέθλιά της; Δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος για να τις εντυπωσιάσετε με τη διακόσμηση του πάρτι από το να χρησιμοποιήσετε τούλια. Ροζ και λευκά τούλια παντού. Όσο πιο πολλά, τόσο καλύτερα! Εδώ δεν ισχύει το less is more…

Πολλά τούλια λοιπόν αλλά και πολλές ιδέες συγκεντρωμένες για ένα άκρως κοριτσίστικο και ρομαντικό πάρτι με μπαλαρίνες!

1. Ένα παλιό στεφάνι γυμναστικής στολίστηκε με πολύ τούλι κι έγινε το κεντρικό σημείο διακόσμησης στο πάρτι της Μαρίας. Δείτε περισσότερα, σε παλαιότερή μας ανάρτηση, στο genethlia.gr.
2. Τούλινο, αέρινο και εντυπωσιακό τραπεζομάντιλο! Οδηγίες θα βρείτε στο  thegirlinspired.com.
3. Τούλινα διακοσμητικά πομ πομ. Φτιάξτε τα μόνοι σας ή αγοράστε τα. Πηγή: butterflycraze.com
4. Διακοσμήστε τις καρέκλες με τούλι όπως έκαναν στο blog.hwtm.com.
5. Πρόσκληση μπαλαρίνα με τουτού από τούλι φυσικά. Οδηγίες και πατρόν θα βρείτε σε παλαιότερη ανάρτηση μας, στο genethlia.gr.
6. Ακόμη και το πιο άχαρο stand μπορεί να μεταμορφωθεί σε συγκλονιστικό stand για cupcakes. Πηγή: cocoaandfig.com.

Πηγή: genethlia.gr