Αρχείο

All posts for the day 22 Ιουλίου 2015

«Έζησα τον χειρότερό μου εφιάλτη και τον ξεπέρασα»

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou
22262610_MG_9473_800x600.limghandler
Kείμενο: Άννα Δάλλα
Η Νεφέλη έκλεισε τα πέντε και όμως έχει περάσει ένα χρόνο από τη ζωή της μπαινοβγαίνοντας στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων. Το ίδιο και η μαμά της η Μένια, που μας περιγράφει την περιπέτεια της οικογένειάς της με τη λευχαιμία και μας εξηγεί ότι στα όσα πέρασαν κυρίως τη γέμισε με δύναμη ο αγώνας που έδωσε το παιδί της.

Τον παιδικό καρκίνο τον έχουμε ακούσει όλοι, πιθανώς τον έχουμε κιόλας συναντήσει, αλλά οι περισσότεροι γυρίσαμε το κεφάλι μας από την άλλη ή τον προσπεράσαμε, κατά πάσα πιθανότητα για να μη στενοχωρηθούμε, ευχόμενοι απλώς να μη συμβεί σε εμάς.
Ο παιδικός καρκίνος όμως, όσο και αν του γυρίσουμε την πλάτη, είναι μια πραγματικότητα και ευτυχώς στις μέρες μας έχει πολύ καλύτερη πρόγνωση και πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες πλήρους ίασης από ό,τι στο παρελθόν. Εγείρει όμως και πολλά πρακτικά και ψυχολογικά ζητήματα και δημιουργεί πολλές απορίες, αγωνίες, ανασφάλειες… Όλα αυτά μας περιγράφει στα όσα ακολουθούν η κ. Μένια Κουκουγιάννη, που και εκείνη δεν γνώριζε για τον παιδικό καρκίνο, ο οποίος τόσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή της πέρυσι τον Ιούνιο, και τώρα που η οικογένειά της ξεπερνάει αυτήν τη δυσκολία θέλει να βοηθήσει ενημερώνοντας και στηρίζοντας έστω και μία μαμά, μία οικογένεια, ένα παιδί…

«Δεν ήξερα τι ήταν η λευχαιμία»
«Ήταν πολύ ξαφνικό. Όλα ξεκίνησαν πρόπερσι τον Ιούνιο. Είχα λίγες μέρες που είχα παρατηρήσει ότι η συμπεριφορά της Νεφέλης είχε αρχίσει να αλλάζει – είχε πολλά νεύρα, κουραζόταν εύκολα και ενώ κοιμόταν πολύ, δεν ήταν ξεκούραστη. Στα τέλη του μήνα πήγαμε στον Βόλο για να βαφτίσουμε τον μικρό μας γιο, τον Πάρη. Στο αυτοκίνητο παρατήρησα ότι το χρώμα της Νεφέλης δεν ήταν καλό – ήταν πολύ χλομή. Το ίδιο μου επεσήμανε και η μαμά μου όταν φτάσαμε στον Βόλο και την είδε. Ανησύχησα. Όταν γυρίσαμε, την πήγα στην παιδίατρο. Με το που την είδε μου είπε να κάνουμε επειγόντως εξετάσεις αίματος.
Τις κάναμε την άλλη μέρα το πρωί. Όσο περιμέναμε, μου ζήτησαν το τηλέφωνο της παιδιάτρου και μου είπαν ότι θα επαναλάμβαναν τις εξετάσεις. Τότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στο επόμενο μισάωρο με πήρε η παιδίατρος και μου είπε: “Μένια, η Νεφέλη έχει λευχαιμία”. Δεν σας κρύβω ότι εγώ δεν ήξερα τι είναι η λευχαιμία. Φυσικά την είχα ξανακούσει, αλλά δεν ήξερα ότι είναι καρκίνος του αίματος. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά δεν θυμάμαι καλά εκείνες τις στιγμές. Θυμάμαι ότι η παιδίατρος μου είπε ότι θα μας στείλουν στο Νοσοκομείο Παίδων και ότι θα ερχόταν κι εκείνη. Αμέσως πήρα τη μαμά μου να έρθει να κρατήσει το μωρό, γιατί είχα άγχος τι θα γίνει το άλλο παιδί, και πήρα και τη νονά της Νεφέλης και της είπα ότι έχει λευχαιμία. Δεν καταλάβαινα όμως τι είχε συμβεί. Σκεφτείτε ότι ακόμη και όταν περάσαμε την πύλη του Ογκολογικού Νοσοκομείου και διάβασα την ταμπέλα, συνέχιζα να βρίσκομαι σε άρνηση, να μην καταλαβαίνω τι κάναμε εκεί. Από εκείνη την ώρα και μέχρι το βράδυ δεν θυμάμαι τίποτα. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου τις εξετάσεις που χρειάστηκε να κάνει το παιδί μου, πώς έφυγε ο άνδρας μου και πήγε να μας φέρει τα πράγματα για να μείνουμε στο νοσοκομείο, πώς κατέβηκαν οι γονείς μου από τον Βόλο… Θυμάμαι μόνο ότι οι γιατροί μάς φώναξαν και μας ανακοίνωσαν ότι έχει οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, μας εξήγησαν τι συμβαίνει και ότι μιλάμε για 100% ίαση και όχι για ποσοστά επιβίωσης. Μου τόνισαν επιπλέον ότι δεν πρέπει να ψάξω να βρω γιατί και πώς, ότι δεν είχε γίνει κάποιο λάθος και ότι απλώς έτυχε να αρρωστήσει. Επίσης, έχω πολύ καλή εντύπωση σχετικά με το πώς μας αντιμετώπισαν οι γιατροί εκείνες τις ώρες και αυτό -ευτυχώς- δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω πώς, αλλά τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου ήμασταν πολύ ψύχραιμοι. Τώρα που το σκέφτομαι, μου κάνει εντύπωση που δεν είχα τη συνήθη αντίδρασή μου σε παρόμοιες περιπτώσεις – τις περισσότερες φορές ξεσπάω ή λιποθυμάω».

«Στο νοσοκομείο διάβαζα συνέχεια»
«Από εκείνο το βράδυ και για ενάμιση μήνα μείναμε στο νοσοκομείο. Στη συνέχεια, μπαινοβγαίναμε για τις θεραπείες. Ευτυχώς, η Νεφέλη, στους 8 μήνες των ενδοφλέβιων θεραπειών, δεν παρουσίασε σοβαρές παρενέργειες ώστε να χρειάζεται να μένει για πολύ στο νοσοκομείο. Οι παρενέργειές της ήταν ελεγχόμενες, γι’ αυτό και δεν είχαμε μακροχρόνιες νοσηλείες. Νοσηλευτήκαμε άλλες 20 μέρες αργότερα, όταν η Νεφέλη κόλλησε ψευδομονάδα στο πόδι της και ήταν κι αυτή μια δύσκολη περίοδος. Στη διάρκεια των νοσηλειών, μεταφέραμε όλο το παιδικό δωμάτιο στο νοσοκομείο και μαζί πήγαινα κι εγώ τη δική μου ζωή σε εκείνο το δωμάτιο. Η Νεφέλη έκανε θεραπείες κι εγώ δεν ρωτούσα τίποτε. Το λέω αυτό επειδή μπαίνοντας στο νοσοκομείο άκουσα πολλές συμβουλές, όπως να ρωτάς τι φάρμακα παίρνετε, τι δόσεις, τι κάνουν οι νοσηλεύτριες… Εγώ αυτό δεν το έκανα ποτέ. Τους εμπιστεύτηκα. Στο νοσοκομείο κυρίως διάβαζα, όχι όμως σε σχέση με το ιατρικό κομμάτι του παιδικού καρκίνου, αλλά με το ψυχολογικό, για να μάθω πώς θα στηρίξω το παιδί μου. Επίσης, δούλευα. Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και δεν ήταν τόσο δύσκολο – είχα τον υπολογιστή μου, το κινητό μου κ.λπ. Συνέχισα να ασχολούμαι με τη δουλειά μου, γιατί πραγματικά την είδα ως τη μόνη σανίδα σωτηρίας. Με βοηθούσε να ξεφεύγει το μυαλό μου. Φυσικά, υπήρχε και το άγχος της επιβίωσης, αφού οι λογαριασμοί δεν επρόκειτο να σταματήσουν να έρχονται στο σπίτι επειδή το παιδί μου είχε πάθει λευχαιμία. Θυμάμαι έβγαινα στο μπαλκόνι και μίλαγα για δουλειά και σκεφτόμουν ότι οι άλλοι γονείς θα με θεωρούσαν αναίσθητη. Τον πρώτο αυτόν καιρό δεν σκέφτηκα ούτε ένιωσα την ανάγκη να κάνω τίποτε άλλο, να πάω για παράδειγμα μια βόλτα. Φοβόμουν και τις πολλές επαφές με κόσμο, μην κολλήσουμε κάτι, γιατί το ανοσοποιητικό της Νεφέλης ήταν πολύ πεσμένο. Αυτό που ήθελα, που με ευχαριστούσε, ήταν να τελειώσει ο άνδρας μου τη δουλειά του, να έρθει να μας δει, αλλά να φύγει και νωρίς, να πάει στο σπίτι, για να μη νιώθει ο μικρός το τεράστιο κενό».

«Η καρδιά μου ήταν κομμένη στα δύο»
«Μπαίνοντας στο νοσοκομείο, ένιωσα για πρώτη φορά τι θα πει κόβομαι στα δύο, γιατί η μισή ήμουν με τη Νεφέλη που νοσηλευόταν και η άλλη μισή με τον Πάρη στο σπίτι – αναρωτιόμουν αν περνάει καλά, αν καταλαβαίνει ότι λείπουμε, τι πρόγραμμα ακολουθεί. Εκείνη την εποχή σκεφτόμουν ότι οι οικογένειες που έχουν μόνο ένα παιδί, το οποίο νοσεί, είναι πιο τυχερές, γιατί ασχολούνται μόνο με το άρρωστο παιδί τους και δεν έχουν τίποτε άλλο να απασχολεί το μυαλό τους. Σήμερα, που έχει περάσει αρκετός χρόνος, έχω να πω ότι ο Πάρης ήταν η απόλυτη ισορροπία της οικογένειάς μας. Το γεγονός ότι υπήρχε ένα δεύτερο παιδί, ότι έπρεπε να σκεφτούμε και άλλα πράγματα της καθημερινότητας που είχαν να κάνουν και με αυτόν, ότι η Νεφέλη γυρίζοντας στο σπίτι είχε μια παρέα, ότι “αναγκαζόμασταν” να τον πάμε βόλτα, για μπάνιο στη θάλασσα κ.λπ., μας βοήθησε να το ξεπεράσουμε -το ξεπερνάμε δηλαδή ακόμα- λίγο πιο ανώδυνα».

«Όσο κοντά είμαι εγώ είναι και ο μπαμπάς της»
«Με τον άνδρα μου; Είμαστε όπως  παλιά, αφού δεθήκαμε περισσότερο. Σίγουρα υπάρχουν πιο πολλά νεύρα και άγχος. Όμως, η περιπέτεια της Νεφέλης μάς έφερε πιο κοντά. Είναι ένας μπαμπάς που είναι πολύ κοντά στα παιδιά του. Την περίοδο της μεγάλης μας νοσηλείας, εγώ τα Σαββατοκύριακα έφευγα και ερχόμουν σπίτι για να είμαι με τον μικρό και έμενε ο Γιάννης με τη Νεφέλη. Είναι πολύ σημαντικό που η Νεφέλη πέρναγε τόσο καλά με τον μπαμπά της και τον εμπιστευόμουν πλήρως».

«Αγχώνομαι για το μέλλον»
«Έχω πολύ μεγάλο άγχος για το μέλλον, αλλά και για το παρόν, για τα πάντα: μήπως κολλήσουμε κάποια ίωση, για τα οικονομικά, μήπως ξεχάσω να δώσω κάποιο φάρμακο στη Νεφέλη. Άλλωστε, δεν το έχουμε αφήσει τελείως πίσω μας ακόμη. Η Νεφέλη θα συνεχίσει τη χημειοθεραπεία με χάπια στο σπίτι. Βέβαια, μας είπαν ότι σιγά-σιγά θα μπορέσουμε να γυρίσουμε στην παλιά μας ζωή και τα καταφέρνουμε. Πάντως, αυτό που λένε ότι όταν σου συμβαίνει κάτι πολύ τραγικό σταματάς να δίνεις σημασία στα απλοϊκά και τα καθημερινά δεν ισχύει. Φοβάμαι όμως για το πώς μπορεί να μου βγει όλο αυτό που πέρασα στο μέλλον. Καθημερινά επαναλαμβάνω στον εαυτό μου ότι μέχρι να περάσουν τα 5 χρόνια, που θα μας πουν οι γιατροί ότι η Νεφέλη ξεπέρασε κάθε κίνδυνο και τελείωσε με αυτήν τη λευχαιμία, δεν έχω το δικαίωμα να νιώσω τίποτε. Θα είμαι δυνατή και θα στηρίξω το παιδί μου. Μετά τα 5 χρόνια, που θα μου πουν ότι τέλειωσε 100% από τη λευχαιμία, δεν ξέρω τι θα κάνω».

«Πήρα δύναμη από το παιδί μου»
«Αυτό που με κράτησε είναι ο αγώνας που δίνει το παιδί μου, αλλά και η απλότητά της, λόγω της ηλικίας της, που τη βοηθάει να αντιμετωπίζει τα πράγματα με σχετική ψυχραιμία. Μερικές φορές μου δίνει ακόμα και κουράγιο. Μου λέει: «Μαμά, δεν πόνεσα αυτήν τη φορά». Αυτά με κρατάνε, ο Πάρης, το ότι προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα με τον Γιάννη όπως πριν, οι φίλοι μου, η παρέα με τους άλλους γονείς…».

«Θέλω να βοηθήσω άλλους ανθρώπους»
«Ο καινούργιος στόχος στη ζωή μου είναι η ιστοσελίδα που φτιάξαμε με τον σύζυγό μου, το http://www.karkinaki.gr. Σκέφτομαι ότι από όλο αυτό που περνάμε μπορεί να βγει και κάτι καλό: να βοηθηθούν και να ενημερωθούν άλλοι άνθρωποι, να φανεί η τόσο μεγάλη δουλειά των γιατρών και των νοσηλευτών, να μαθευτεί τι είναι ο παιδικός καρκίνος και ότι σε πολλές περιπτώσεις θεραπεύεται».

Πηγή: www.vita.gr

Σας παρακαλώ μη με ρωτάτε γιατί το παιδί μου έχει σύνδρομο Down

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou

5fa21cd9e0d2531a2f1dfdffbab46f70_XL

H Καρολίν Μπουτέτ, είναι μαμά της 4 μηνών Λουίζ. Η μικρή έχει σύνδρομο Down και από τη μέρα που γεννήθηκε η μαμά της λαμβάνει δεκάδες ενοχλητικά μηνύματα!

Πριν μερικές μέρες αυτή η δημοσιογράφος και μαμά δύο παιδιών, αποφάσισε να απαριθμήσει όλα τα ενοχλητικά σχόλια που έλαβε στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook και να μάθει σε όσους τις έγραψαν κάποιο σχόλιο, ότι καλύτερο είναι να σκέφτονται πριν πουν-γράψουν το οτιδήποτε.

Και επειδή όπως λέει τα λόγια είναι σημαντικά, δείτε πώς άρχισε:

«Αυτή είναι η μικρή μου Λουίζ, έχει δύο πόδια, δύο χέρια και ένα έξτρα χρωμόσωμα» και συνέχισε…

«Σας παρακαλώ, όταν βλέπετε μια μαμά σαν της Λουίζ, μη τη ρωτάτε «Δεν το εντοπίσατε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης;». Είτε το είχε εντοπίσει, που σημαίνει ότι πήρε την απόφαση να συνεχίσει την εγκυμοσύνη της, είτε δεν το είχε εντοπίσει και η έκπληξη ήταν αρκετή ώστε να μη χρειάζεται να επανέλθει στο θέμα. Επιπλέον, κάθε μητέρα έχει την τρομερή συνήθεια να νιώθει ενοχές για σχεδόν τα πάντα, οπότε όσον αφορά το έξτρα χρωμόσωμα… Δεν χρειάζεται να σας πω.

Μη λέτε σε αυτή τη μαμά «Είναι το μωρό σου, όπως και να χει». Όχι. Είναι το μωρό μου, τελεία. Και είναι πολύ καλύτερο να αναφερόμαστε σε αυτήν με το όνομά της, Λουίζ!

Μην λέτε σε αυτή τη μαμά «Τι ωραίο παιδάκι με σύνδρομο Down… ή κάτι αντίστοιχο». Είναι ένα τεσσάρων μηνών κοριτσάκι που πάσχει από σύνδρομο Down ή που έχει σύνδρομο Down, αν θέλετε. Το 47ο χρωμόσωμα που έχει δεν είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ. Είναι αυτό που ΕΧΕΙ. Δε θα λέγαμε ποτέ πχ. «Τι ωραίο παιδάκι που πάσχει από καρκίνο…»

Μην λέτε σε αυτή τη μαμά «Αυτά τα παιδιά είναι έτσι ή είναι αλλιώς». ΑΥΤΑ, τα παιδιά έχουν τη δική τους προσωπικότητά, το δικό τους σώμα, τη δική τους αντίληψη, τη δική τους διαδρομή. Είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο εσείς από το γείτονά σας.

Όσοι δεν το έχετε ζήσει και δεν το έχετε νιώσει απλά δεν το σκέφτεστε. Αλλά οι λέξεις πονάνε και ενοχλούν. Απλά πριν μιλήσετε να σκέφτεστε, ειδικά αν είστε γιατρός ή νοσοκόμα.

Συνήθως ό,τι ανεβάζω στο facebook δεν το ανεβάζω δημόσια. Αυτό όμως έπρεπε να το κοινοποιήσω δημόσια. Όσοι το διαβάζετε μπορείτε να το αναδημοσιεύσετε ελεύθερα. Αυτό γιατί, καθημερινά στη Γαλλία, υπάρχουν «500 μαμάδες μιας Λουίζ» που η μέρα τους καταστρέφεται από λόγια σαν αυτά. Η πρόθεσή μου δεν ήταν κακή απλά έπρεπε να γνωρίζετε!».

Το post της Καρολίν, έχει ήδη αναδημοσιευτεί πάνω από 30.000 φορές και έχει χιλιάδες likes και σχόλια από γονείς παιδιών με Σύνδρομο Down, ευχαριστώντας τη για την ειλικρίνεια και για όλα εκείνα που πολλές φορές οι ίδιοι δεν μπορούσαν να πουν.

Πηγή: mothersblog.gr | newsitamea.gr

Μητέρα ανεβάζει φωτογραφίες μετά την εγκυμοσύνη βοηθώντας νέες μαμάδες να αγκαλιάσουν το σώμα τους

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou

Η Julie Bhosale είναι διατροφολόγος και blogger και όταν έμεινε έγκυος για δεύτερη φορά αποφάσισε να στήσει και να ολοκληρώσει ένα πολύ ενδιαφέρον project. Γνωρίζοντας πως η ανάκτηση του σώματος μετά από την εγκυμοσύνη στην προηγούμενη κατάστααη είναι μια δύσκολη υπόθεση και συγκεκριμένα της κοιλιάς, έβγαζε φωτογραφίες σε διάφορες φάσεις και τις κοινοποίησε.

Η Bhosale επιδιώκει να κάνει τις μανούλες να συμφιλιωθούν με το σώμα τους και να μη νιώθουν άσχημα με τη χαλάρωση και τις ραγάδες, μα να νιώθουν ευλογημένες, καθώς η νέα ζωή που κρατούν στην αγκαλιά τους δεν συγκρίνεται με τίποτα.

m2

“Μετά τον πρώτο μου γιο αγωνίστηκα πραγματικά με τις αλλαγές που έγιναν με το σώμα μου και την πίεση που ένιωσα να επανέλθω”, είπε ο Bhosale σε συνέντευξή της στο Buzzfeed. “Νόμιζα πως θα ανακτήσω το σώμα μου πίσω αμέσως αλλά αυτό δεν συνέβη”. Η ίδια λέει πως χρειάζεται επιμονή και προσπάθεια, αλλα΄από τη μια μέρα στην άλλη δεν γίνεται ολική επαναφορά και αυτό δεν πρέπει να μας στενοχωρεί.

“Σκέφτηκα ότι αν νιώθω εγώ έτσι, με τις γνώσεις μου για τη διατροφή και το πώς λειτουργεί το σώμα, τότε φαντάσου πως πρέπει να νιώθουν οι άλλες γυναίκες;” Και πράγματι η Bhosale είχε δίκιο! Γυναίκες από όλο τον κόσμο άρχισαν από να την ευχαριστούν και να νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με το σώμα τους.

Πηγή: www.4moms.gr

Εντυπωσιακές ιδέες για θεματικά παιδικά πάρτυ

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou
party_450_2
από Ευδοκία Μαυρίδου
Το παιδικό πάρτυ προκαλεί άγχος και αγωνία στους περισσότερους γονείς, οι οποίοι αναρωτιούνται πώς θα το οργανώσουν καλύτερα, ώστε να μείνει αξέχαστο στο παιδί. Αν το παιδί σας έχει έναν αγαπημένο ήρωα κινουμένων σχεδίων ή παραμυθιού, τότε ένα θεματικό πάρτυ είναι μια καλή λύση, που θα σας διευκολύνει.
Το θεματικό πάρτυ θα σας εξοικονομήσει χρόνο και θα μειώσει την ταλαιπωρία, καθώς η διακόσμηση του σπιτιού και το φτιάξιμο της τούρτας και του φαγητού θα πρέπει να ετοιμαστούν, σύμφωνα με το θέμα που επιλέξατε. Οι επιλογές του στολισμού, δηλαδή, περιορίζονται και οι γονείς μπορούν ευκολότερα να καταλήξουν σε αυτό που θέλουν. Ρίξτε μια ματιά στα παιδικά θεματικά πάρτυ που έκαναν άλλοι γονείς και πάρτε ιδέες για το δικό σας.

Θέμα: «Αυτοκινητάκια»

Η τούρτα που θα επιλέξετε, θα μπορούσε να θυμίζει αγώνες αυτοκινήτου πάνω στο βουνό.
Φτιάξτε τα σάντουιτς του τραπεζιού σε σχήμα αυτοκινήτου. Χρησιμοποιείστε ψωμάκια μπριός, ζαμπονάκι σε ροδέλες, φύλλα μαρουλιού, ντοματίνια και οδοντογλυφίδες. Η διαδικασία είναι απλή, αλλά το αποτέλεσμα εντυπωσιακό.
Μια καλή επιλογή είναι να διαλέξετε χαρτοπετσέτες που μοιάζουν με σημαίες από ράλι. Στο τραπέζι, μπορείτε να τοποθετήσετε τα παιχνίδια-αυτοκινητάκια του παιδιού σας, ακόμα και μερικούς κώνους δρόμου, που θα τους προμηθευτείτε από κατάστημα παιχνιδιών.
Μια άλλη επιλογή, είναι να αγοράσετε κουπ-πατ για να φτιάξετε μπισκότα σε σχήμα αυτοκινήτου.
Θέμα: «Minions»
Μπορείτε να παραγγείλετε μια τρισδιάστατη τούρτα με minions που θα είναι υπερπαραγωγή… Δεν θα σας πηγαίνει η καρδιά να την κόψετε!
Τα minion cupcakes είναι μια επιλογή που θα σας λύσει τα χέρια, εφόσον φτιάχνονται γρήγορα και συνήθως έχουν επιτυχία στα παιδιά.
Θα ήταν όμορφο να υπάρχει μια ποικιλία γλυκών από κίτρινα και μοβ minions, όπως στην ταινία. Έτσι, το πάρτυ θα έχει περισσότερα χρώματα και θα συνάδει με το πνεύμα του θέματος.
Αν θέλετε κάτι πιο υγιεινό, με ένα καρπούζι, μερικές μπανάνες, λωρίδες βανίλιας και ψιλοκομμένα κομμάτια φρούτων, μπορείτε να φτιάξετε ένα γλυπτό-minion. Αδειάστε το καρπούζι και χαράξτε στο πάνω μέρος του ένα μεγάλο χαμόγελο, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Ύστερα, γεμίστε το με κομμάτια φρούτων και τοποθετείστε ένα διάφανο καπάκι βάζου σαν γυαλιά, μπανάνες για ντεκόρ και τις λωρίδες της βανίλιας για μαλλιά.
Θέμα: «Lego»
Η τούρτα θα μπορούσε να είναι ένα γιγάντιο πρόσωπο Lego, στολισμένο με μερικά τουβλάκια. Μια ωραία ιδέα είναι να βάλετε επάνω ολόκληρες φιγούρες από τα παιχνίδια Lego που έχει το παιδί.
Τα πλαστικά τουβλάκια μπορούν να γίνουν το ιδανικό κάστρο που θα διακοσμεί το τραπέζι. Μπορείτε να τα ενώσετε, σχηματίζοντας ένα «οχυρό» για τα μαχαιροπήρουνά.

Τα πιο όμορφα πράγματα είναι τα πιο απλά. Εκτυπώστε κάμποσες φωτογραφίες με τούβλα Lego σε σχήμα λωρίδας και έπειτα, χρησιμοποιήστε τα για να τυλίξετε τις χαρτοπετσέτες με τα κουτάλια και τα πιρούνια.

Η δραστηριότητα που επιβάλλεται σε ένα Lego πάρτυ είναι οι…κατασκευές Lego! Τοποθετείστε πάνω στο τραπέζι ή σε σημεία του σαλονιού, τα ανθρωπάκια και τα τουβλάκια του παιχνιδιού, ώστε να φτιάξουν κατασκευές τα παιδιά.

Θέμα: «Frozen»
Το τραπέζι ενός πάρτυ με θέμα την ταινία Frozen, πρέπει να θυμίζει χιονισμένο τοπίο. Διαλέξτε γλειφιτζούρια σε λευκές και μπλε αποχρώσεις, για να αναπαραστήσετε τα χρώματα της ταινίας. Μπορείτε επίσης, να φτιάξετε μερικά λευκά milkshakes, ώστε να ενισχύσετε ακόμα περισσότερο το λευκό χρώμα στο τραπέζι.
Η τούρτα γενεθλίων θα μπορούσε να παρουσιάζει μια σκηνή της ταινίας ή να περιλαμβάνει τις πλαστικές φιγούρες των πρωταγωνιστών, κυρίως της Έλσα, της Άννας και του χιονάνθρωπου Όλαφ.
Για εξοικονόμηση χώρου, τοποθετείστε τα μεζεδάκια, τα σνακ και τα γλυκάκια σε μια μεγάλη πιατέλα. Κάτω από εκείνη, είναι πρακτικό να αφήσετε μερικές χαρτοπετσέτες που θα έχουν επάνω τους ήρωες της ταινίας.
Για να μην λείπουν τα λαχανικά από το εορταστικό τραπέζι, σχηματίστε με φούντες από κουνουπίδι τον χιονάνθρωπο και στολίστε την πιατέλα με λωρίδες καρότων, αγγουριών, αλλά και με ντοματίνια και φασόλια.
Θέμα: «Πειρατές»
Μια ιδανική τούρτα για το πάρτυ των πειρατών είναι το πειρατικό καράβι. Εναλλακτικά, μπορείτε να επιλέξετε μια τούρτα με ένα χάρτη θησαυρού, έναν άγριο πειρατή ή μια πειρατική σημαία.
Μαζί με τα ορεκτικά, θα ήταν εντυπωσιακό να προσφέρετε hot dogs, πάνω στα οποία θα έχετε καρφιτσώσει σημαίες πειρατικών πλοίων, χρησιμοποιώντας καλαμάκια.
Ένα καρπούζι και ορισμένα κεράσια σχηματίζουν ένα αξιοθαύμαστο καράβι! Η κατασκευή είναι εύκολη, εφόσον τα κομμάτια της είναι χοντροκομμένα και δεν απαιτούν πολλές λεπτομέρειες. Σε ένα από τα πανιά, δοκιμάστε να σκαλίσετε το τρομακτικό κρανίο ως πειρατική σημαία.
Ένα παιχνίδι που μπορείτε να οργανώσετε στο πάρτυ πειρατών είναι το κυνήγι θησαυρού. Κρύψτε στο χώρο του πάρτυ ένα μικρό αντικείμενο-θησαυρό και ζητείστε από τα παιδιά να το ανακαλύψουν. Σταδιακά, μπορείτε να τους δίνετε στοιχεία που θα τους βοηθούν στον εντοπισμό του θησαυρού. Ο νικητής μπορεί να πάρει ένα μικρό δωράκι ως ανταμοιβή.
Θέμα: «Hello Kitty»
Προμηθευτείτε σακούλες για τα δωράκια των προσκεκλημένων κοριτσιών σε σχέδιο Hello Kitty. Για τα αγόρια βέβαια, μπορείτε να επιλέξετε κάτι ουδέτερο, όπως ένα βατραχάκι.
Επιλέξτε muffins και cupcakes σε ποικίλα, ζωντανά χρώματα και στολίστε τα με μια πλαστική φατσούλα της Hello Kitty.
Μέχρι και σάντουιτς μπορείτε να κάνετε με την μικρή γατούλα. Αν δεν μπορείτε να πετύχετε το σχέδιο, αγοράστε ειδικά κουπ-πατ σε σχήμα γάτας, που θα σας λύσουν τα χέρια.
Πηγή: www.mama365.gr

Μη Στερείς Τη Διατροφή Από Το Παιδί. Η Ψυχή Του Κοστίζει Περισσότερο!

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou

ΜΠΑΜΠΑΣ-ΚΑΙ-ΠΑΙΔΙ

Είμαι χωρισμένος μπαμπάς αλλά αναγνωρίζω ότι δυστυχώς, πολλές χωρισμένες μητέρες και γενικότερα μόνες μαμάδες, απορρίπτονται από τους άντρες με εξαίρεση όσους έχουν οι ίδιοι παιδιά οπότε καταλαβαίνουν περισσότερο πως είναι να μεγαλώνεις τα παιδιά σου μόνος. Προσωπικά είμαι πολύ ενεργός στο μεγάλωμα του παιδιού μου και χαίρομαι που ο κόσμος το εκτιμά, ειδικά οι γυναίκες, με αντιμετωπίζουν με θαυμασμό.

Κακά τα ψέμματα όταν βγαίνω βόλτα με τη κόρη μου, είναι ένα συν στο βιογραφικό μου σχετικά με το πώς και πόσο μπορώ να καταλάβω και να φροντίσω μια γυναίκα. Επιπλέον, το γεγονός ότι μεγαλώνω μόνος μου τη κόρη μου, έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Παλιότερα μπορεί να έβλεπα μια γυναίκα ως θηλυκό, ως σώμα, ως έναν άνθρωπο που θα πιώ το ποτό μου και θα περάσω καλά αλλά σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος-δηλαδή εγώ-διδάσκω στη κόρη μου πώς να σέβεται το σώμα της και πώς να κάνει και τους άλλους να το σέβονται. Φυσικά είναι μόλις 5 ετών αλλά δεν θα αργήσει ο καιρός που θα είναι 25. Και αν εγώ χειρίζομαι άσχημα τις γυναίκες ή φέρομαι άσχημα στη μητέρα της, θα έχει κάθε λόγο να με κρίνει ή χειρότερα, να αφήνει τους άλλους να της κάνουν το ίδιο. Αυτό θα με σκότωνε…

Κι έτσι, έχοντας ένα κοριτσάκι που μου δίνει τις κούκλες του να τις ταΐσω, έχω αρχίσει να εκτιμώ το γυναικείο φύλο και να καταλαβαίνω τις ευαισθησίες και τα όνειρά του. Φυσικά είμαι μόνο στην αρχή αλλά έχω αλλάξει πολύ. Δεν είμαι αυτός που δεν έδινε σημασία, που έλεγε «Ωχ άρχισες τη γκρίνια;» ή «Τι αηδίες είναι αυτές που κάνεις;» ή απλά «Άσε με». Έχω σταματήσει να είμαι αδιάφορος γιατί και να ήθελα να είμαι, η κόρη μου δεν με αφήνει. Ξέρω πια πόσο σημαντικό είναι για ένα κορίτσι να έχει ένα σωστό πρότυπο πατέρα γιατί αυτόν τον πατέρα θα διαλέξει αύριο στο πρόσωπο του φίλου ή του συζύγου της.

Η κόρη μου έγινε ένα πολύ δυνατό κομμάτι στη ζωή μου και μετανιώνω που κάποτε δεν ήθελα παιδιά. Με τη μητέρα της, το διαζύγιο ήταν πολύ άσχημο και πάλεψα πολύ για χάρη του παιδιού, να τα βρώ μαζί της για να μπορεί και η κόρη μου να μην αγχώνεται όταν πρέπει να αλλάξει σπίτια ή να πάει βόλτα με τη μαμά της. Στην αρχή όποτε μου έλεγε κάτι καλό για τη μητέρα της, με πείραζε, ζήλευα, δεν ήθελα το παιδί μου να αγαπάει κάποια που μου κατέστρεψε τη ζωή, σκεφτόμουν. Με το καιρό κατάλαβα πως αυτή που εμένα μου είχε καταστρέψει τη ζωή, είχε χαρίσει τη ζωή στο παιδί μου για το οποίο η μητέρα του ήταν όλος του ο κόσμος. Και ή θα αποδεχόμουν τον κόσμο της κόρης μου ή θα έβγαινα τελείως από αυτόν αλλά επειδή δεν άντεχα το δεύτερο, έκανα το πρώτο και πίστεψέ με βγήκα κερδισμένος.

Σου προτείνω να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Και να μην στερείς τη διατροφή από το παιδί σου, γιατί η διατροφή δεν πάει στη γυναίκα σου αγαπητέ μου. Πάει στο παιδί σου και όταν δεν τη δίνεις εσκεμμένα, τη στερείς από το παιδί σου. Όπως στερείς και τη μητέρα από το παιδί σου διότι όταν δεν βοηθάς οικονομικά, η μητέρα αναγκάζεται να εργαστεί διπλά για να τα βγάλει πέρα. Και το παιδί σας δεν τη βλέπει. Και δημιουργείς ένα φαύλο κύκλο και ένα τεράστιο τραύμα στο γιο σου ή στη κόρη σου για 100, 200 και 300 ευρώ. Η ψυχή του παιδιού σου κοστίζει περισσότερο. Μην κάνεις παζάρια!

Σταύρος

Πηγή: singleparent.gr

ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ – ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΓΙΟΣ ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou

μεγαλείο-ψυχής-γεννήθηκε-χωρις-χερια

Η Linda Bannon 35 ετών γεννήθηκε χωρίς χέρια λόγω ενός συνδρόμου που επηρεάζει την ανάπτυξη και την καρδιά της. Ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε να παντρευτεί και να γεννήσει ένα αγοράκι το οποίο πάσχει επίσης από το ίδιο σύνδρομο.

Ο σύζυγος της Richard δεν σκέφτηκε ποτέ ότι η οικογένεια του διαφέρει από τις υπόλοιπες. Βρίσκεται συνεχώς κοντά τους, αν και η Linda έχει βρει τη χρυσή τομή στην καθημερινότητα της. Μαγειρεύει, πλένει πιάτα και ρούχα αποκλειστικά με τα πόδια της.

Το παράδειγμα της ακολουθεί και ο γιος της Timmy. Το ότι δεν έχει χέρια δεν τον εμποδίζει να παίξει κιθάρα.

Ή το αγαπημένο του ηλεκτρονικό παιχνίδι.

 

Οι δυο τους έχουν ξεπεράσει όλα τα εμπόδια της καθημερινότητας και απολαμβάνουν την κάθε στιγμή σαν φυσιολογικοί άνθρωποι.

Εμείς να τους ευχηθούμε να συνεχίσουν να ζουν ευτυχισμένοι δίνοντας σε όλους εμάς το καλό παράδειγμα.

 

Νικολέτα…

Πηγή: www.familysland.gr

Μωρό με σύνδρομο Down γίνεται μοντέλο

Published 22 Ιουλίου, 2015 by sofiaathanasiadou

down-model

Της Έλλης Πάντα

Είναι δύσκολο να καταφέρεις να σε ακολουθούν πολλά άτομα στο Instagram, ειδικά όταν δεν είσαι ακόμα ούτε ενός χρόνου. Αυτό όμως, δεν εμπόδισε τον μικρό, αξιολάτρευτο Micah Quinones να αποκτήσει πάνω από 23.000 ακόλουθους στο λογαριασμό του H Ζωή με τον Micah. Στην πραγματικότητα, οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές και του προσφέρθηκε ένα συμβόλαιο μοντέλου. Σίγουρα αυτό δεν ενόχλησε την μητέρα του, η οποία είναι η ίδια μοντέλο και τον καμαρώνει.

Micah-Quinones-Baby-Down-Syndrome-Instagram-7

Ο Micah διαγνώσθηκε με σύνδρομο Down όταν ήταν 3 μηνών. Κρίνοντας από τις φωτογραφίες του, έχει πρόωρη ανάπτυξη, περνώντας την ώρα του με το σκυλί της οικογένειας, διασκεδάζοντας την ώρα του μπάνιου και ποζάροντας σε πολύ στιλάτες στάσεις – και λατρεύει να ποζάρει.

Micah-Quinones-Baby-Down-Syndrome-Instagram-6

«Όταν δει την φωτογραφική μηχανή, κοιτάζει κατευθείαν στο φακό», λέει η μητέρα του. «Όλοι του λένε ότι είναι ίδιος εγώ.»

Η μητέρα του παραδέχεται ότι όταν ανακάλυψε πως ο γιος της είχε σύνδρομο Down, φοβήθηκε για το πώς θα ήταν η ζωή του, τώρα όμως συνειδητοποιεί ότι αυτό δεν τον καθορίζει.

Micah-Quinones-Baby-Down-Syndrome-Instagram-4

Επιπλέον, ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει να συνεργαστεί με τον γιο της σε μια-δυο καμπάνιες. Παρόλο που για την ώρα δεν έχει φτάσει τον αριθμό ακολούθων της μητέρας του – η 26χρονη έχει σχεδόν 60.000 θαυμαστές λόγω των εμφανίσεών της σε γνωστές εταιρείες, όπως η Old Navy και η  Lancôme – ελπίζουμε ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα!

Πηγή: www.babyads.gr