Γράφει η Giota.

Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι γιατί οι κατα τα άλλα τρυφερές και γλυκιές μαμάδες ξαφνικά βγάζουν νύχια και τους σηκώνετε η τρίχα μόλις ακούσουν πως μια άλλη μαμά γέννησε με καισαρική τομή, δεν θήλασε το μωρό της ή τα έκανε και τα δύο!!! Γιατί βγάζουν τόση κακία και τέτοιο φανατισμό!

Τα όσα έχω κατα καιρούς διαβάσει σε blogs με έχουν αφήσει με το στόμα ορθάνοιχτο!!! Μαμάδες που κατάφεραν να γεννήσουν φυσιολογικά και θηλάζουσες μαμάδες να κάνουν επίθεση στις υπόλοιπες (που δεν τα κατάφεραν ή δεν ήθελαν ρε αδελφέ) ξεσκίζοντας την ψυχή τους και σχεδόν ακυρώνοντάς τες!

Έχω διαβάσει αλλά και έχω ακούσει σχόλια του τύπου «Αν δεν πονέσεις δεν δένεσαι με το μωρό σου…δεν το αγαπάς…δε μπορείς να νιώσεις τη μητρότητα σε όλες τις διαστάσεις…» ή » Είσαι τεμπέλα γι αυτό προτίμησες να δώσεις στο παιδί σου φόρμουλα και δεν το θήλασες.» Εμένα προσωπικά τέτοιου είδους δηλώσεις και σχόλια μου φέρνουν αναγούλα!!!

Ποια είμαι εγώ ή εσύ που θα (κατα)κρίνουμε τον τρόπο που γέννησε η κάθε μαμά ή το γεγονός δεν θήλασε το μωρό της; Ξέρουμε τι οδήγησε μια μανούλα στην καισαρική; Ξέρουμε αν προσπάθησε να θηλάσει αλλά δεν τα κατάφερε για τους Χ λόγους; Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η «αποτυχία» της στο τοκετό ή στον θηλασμό την πληγώνει βαθιά;;; Είμαστε σε θέση να ξέρουμε αν αυτή η γυναίκα προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε;;;; Η απάντηση φυσικά είναι ΟΧΙ!

Επίσης, ποιοι είμαστε εμείς που θα (κατα)κρίνουμε την επιλογή μιας μαμάς να υποβληθεί σε καισαρική και να δώσει εξαρχής φόρμουλα; Δεν το καταλαβαίνω…Γιατί να κατακρίνω μια μαμά που θέλησε να «εκμεταλλευτεί» την πρόοδο της ιατρικής και δεν θέλησε να γεννήσει φυσιολογικά σε μια εποχή που όλοι κοιτάμε την «άνεσή» μας; Ο κόσμος «προχωράει», περισσότερη εντύπωση θα μου έκανε να άκουγα ότι μια μαμά γέννησε στα χωράφια επειδή ήθελε έναν εντελώς φυσιολογικό τοκετό παρά ότι προγραμμάτισε χειρουργείο για καισαρική τομή!

Καταλαβαίνω πως η φύση της γυναίκας είναι ένας τοκετός χωρίς εξωγενείς παρεμβάσεις και πώς το γυναικείο σώμα είναι φτιαγμένο για να «αντέχει» την διαδικασία του τοκετού αλλά δέχομαι και την καισαρική σαν ιατρικώς επιβεβλημένη λύση αλλά και σαν επιλογή!!! Επίσης η κάθε γυναίκα είναι ελεύθερη να αποφασίσει τι θέλει να κάνει με το σώμα της και πως θέλει να βιώσει τον τοκετό της!

Στο κάτω-κάτω τι έχει περισσότερη σημασία; Ο τρόπος που θα φέρεις στην ζωή ένα παιδί ή ότι τελικά κατάφερες να δημιουργήσεις μια ανθρώπινη ύπαρξη; Ξέρω ότι αρκετές από εσάς που διάβασαν τις παραπάνω γραμμές έγιναν έξαλλοι αλλά δεν αντέχω την πώρωση σε κανένα θέμα,πόσο μάλλον σε αυτό που είναι τόσο λεπτό!
Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μπροστά σε ένα τέτοιο θέμα ας προσέξουμε λιγουλάκι τα λόγια μας και ας διατυπώσουμε την άποψή μας με περισσότερη ευαισθησία και διακριτικότητα!

Πηγή: bloggologies.blogspot.gr

Γράφει η Giota.

Πιστέψτε με, το να είσαι γονιός δεν είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου…Όταν φέρνεις ένα μωρό στο σπίτι για πρώτη φορά είναι να έχεις ένα κουτί με αμοντάριστο έπιπλο κι ενώ είσαι ενθουσιασμένος που θα το στήσεις κομμάτι-κομμάτι διαπιστώνεις πως το φυλλάδιο με τις οδηγίες χρήσεις είναι γραμμένο στα…κινέζικα!!!!
Η κατάσταση που θα βιώσεις,συνήθως, είναι πολύ μακριά από αυτό που θεωρείς «ιδανικό»….
Σε στεναχωρώ ε;

Δεν το κάνω επίτηδες….απλά πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική άποψη του τι να περιμένεις μόλις το μωράκι σου κάνει «ποδαρικό» στο σπίτι σας. Δεν είναι όλα όπως τα παρουσιάζουν στις ταινίες ή στις διάφορες σελίδες και blogs που διαβάζεις….Δυστυχώς το 24ωρό σου με το μωρό σαν πρωτομανούλα ενδέχεται να μην είναι «ροζ» και γεμάτο καρδούλες….

Η πραγματικότητα είναι ότι θα έχεις να κάνεις με ένα ανθρωπάκι, το δικό σου μοναδικό ανθρωπάκι, το οποίο όλο και κάτι θα «ζητάει» κάθε ώρα και εσύ θα πρέπει να είσαι απίκο και να προσπαθείς να καταλάβεις «τι θέλει να πει ο ποιητής»….πονάει;;; πεινάει;;; θέλει άλλαγμα;;; ζεσταίνεται;;; κρυώνει;;; νυστάζει;;;; όλα θα στα «λέει» με έναν τρόπο : Κλάμα!

Αν είσαι άνθρωπος της «τάξης» σφίξε τα δόντια και προχώρα! Ο πάγκος της κουζίνας σου θα είναι γεμάτος νέα μωρουδοαξεσουάρ (αποστειρωτές, μπιμπερό, πιπίλες, θερμός,βραστήρες…πιάτα και ποτήρια που δεν πρόλαβες να πλύνεις…να πω κι άλλα;;)….τα άπλυτα ρούχα θα σε κοιτούν ειρωνικά μέσα από το καλάθι τους και τα ασιδέρωτα θα σε φλερτάρουν ξεδιάντροπα

Ξαφνικά θα διαπιστώσεις πως έχεις αποκτήσει μαγικές δυνάμεις και ικανότητες!!!! Θα φτιάχνεις Νες το πρωί και ως δια μαγείας θα να πίνεις κουπάτο φραπέ κάποια στιγμή μέσα στη μέρα!!! Οι νύχτες θα μικρύνουν κατά πολύ και το σερί 8ωρο στο κρεβάτι σου ίσως να κάνει ένα «τσαφφ» και να εξαφανιστεί!!!! Θα έχεις την ικανότητα να κρατάς το μωρό με το ένα χέρι ενώ με το άλλο θα φτιάχνεις γάλα και στον ώμο σου θα στηρίζεις το ακουστικό του τηλεφώνου!

Εντελώς ξαφνικά θα συνειδητοποιήσεις πως το 24ωρό εν σου φτάνει «ούτε για ζήτω»…Αν τύχει και κοιταχτείς φευγαλέα στον καθρέφτη θα εκπλαγείς!!!! Κράτα την ψυχραιμία σου! Τα μαλλιά θα θυμίζουν ζούγκλα, τα ρούχα σου θα περιορίζονται σε σικ πυτζαμοφόρμες με λογιών-λογιών «χειροποίητες» στάμπες, φρύδια, χέρια, πόδια θα χρειάζονται στάνταρ μια αισθητική παρέμβαση, ενώ πολύ πιθανών οι μαύροι κύκλοι να σε επισκεφθούν (άτιμο ξενύχτι).

Εννοείτε,δε, πως το αγαπημένο σου gadget θα γίνει η ενδοεπικοινωνία αφού θα την έχεις πάνω σου ή στο οπτικοακουστικό σου πεδίο μέρα-νύχτα για αρκετούς μήνες!

….είσαι ακόμα καλά; Δεν πιστεύω να σε αποκάρδιωσα;;;; Ίσως να μην είναι όλα σε τέτοιο βαθμό ή όλα μαζί πάντως αυτή πάνω κάτω θα είναι η καθημερινότητά σου με το μπεμπάκι σου!!! Έλαααααα!!! Μην στραβώνεις τα μούτρα σου……Εγώ εστίασα στα αρνητικά για να είσαι προετοιμασμένη για το χειρότερο σενάριο…!
Τα θετικά τα αφήνω να τα ανακαλύψεις και να τα απολαύσεις μόνη σου και πίστεψέ με είναι πολλά…και τόσο όμορφα…τόσο μοναδικά….που σίγουρα θα σε κάνουν να ξεχάσεις τα πάντα! Είσαι μαμά και αυτό είναι από μόνο του υπέροχο!!!!

Πηγή: bloggologies.blogspot.gr

Γράφει η Giota.

Είμαι μια μαμά που ποτέ δεν της άρεσε η δουλειά της «μαμάς». Γνωρίζετε πως υπάρχουν κι άλλες σαν εμένα; Όχι;;;; Εγώ ξέρω συναδέλφους μου, μαμάδες, που δεν είχαν οραματιστεί ποτέ να σκουπίζουν σιναχομένες μύτες και
να πατούν πάνω σε σκορπισμένα δημητριακά! Είμαστε μαμάδες που παλεύουμε κάθε μέρα με αυτή την σκέψη…: «Αυτός είναι ο λόγος που δεν ήθελα ποτέ να κάνω παιδιά!»






Το είχατε σκεφτεί ποτέ αυτό; Εγώ το έκανα μόλις σήμερα! Τα παιδιά μου ήταν σκαρφαλωμένα επάνω μου, μου τραβούσαν τη μπλούζα γκρινιάζοντας και κλαίγοντας επειδή ήθελαν να τα πάρω αγκαλιά ενώ εκείνη την ώρα πάλευα με ένα καυτό τηγάνι γεμάτο μπέικον! Σφίγγω τα δόντια μου..σφίγγω την λαβή της σπάτουλας που κρατούσα και σκέφτηκα: «Αυτό δεν ήταν στα σχέδιά μου! Δεν είναι αυτή η ζωή που ονειρευόμουν!!! Αυτός είναι ο λόγος που δεν ήθελα παιδιά!»

Η κάθε μέρα μου είναι ένας αγώνας…..

Έχω φίλες που πάντα ήθελαν παιδιά. Μιλούν για τις χαρές της μητρότητας και βρίσκουν ουράνια τόξα μέσα στις πάνες των παιδιών τους αντί για τα «απόβλητα» του προηγούμενου γεύματος! Έχω διαβάσει αμέτρητα μαμαδοblogs που περιγράφουν την ολοκλήρωση της ύπαρξής τους μέσα από τα παιδιά τους. Μας λένε ξανά και ξανά πόσο ευλογημένες είμαστε (και πρέπει να νιώθουμε) επειδή αποκτήσαμε παιδιά και πως θα πρέπει να απολαμβάνουμε το κάθε λεπτό.

Εγώ όμως και οι όμοιές μου μαμάδες είμαστε τα «μαύρα πρόβατα» των μαμάδων…τα «απόβλητα» .Είμαστε η μαμάδες που είδαν τις αδυναμίες τους, τις είδαν ξεκάθαρα και ήξεραν πως η μητρότητα δεν ήταν η κατάλληλη επιλογή για αυτές…Είμαστε οι μαμάδες που τα βράδια κάθονται στο πάτωμα και κλαίνε…κλαίνε από φόβο γιατί τα παιδιά δεν τα είχαν «προγραμματίσει» και τελικά τα έκανα σκατά!!!

Κι όμως είμαστε κι εμείς εδώ!

Ίσως κάτι να πήγε στραβά στον οικογενειακό μας προσανατολισμό..Ίσως να ήταν θέμα λάθους timing…Όποια κι αν είναι η ιστορία μας, ότι κι αν συνέβη τώρα «συλλέγουμε» λερωμένες πάνες, καθαρίζουμε εμετούς από το χαλί, σκουπίζουμε μύτες κτλ ενώ η φωνή μέσα στο κεφάλι μας, μας λέει: «Αυτός είναι ο λόγος που δεν ήθελες παιδιά».

Δεν πρόκειται να σου πω τους 10 τρόπους που θα κάνεις τα παιδιά σου να διασκεδάσουν ενώ εσύ είσαι σε άσχημη μέρα…Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω την δική σου εγωιστική συμπεριφορά.
Θα σου πω μόνο πώς είναι ok…
Δεν πειράζει που αρχικά δεν ήθελες παιδιά…δεν σαν κάνει αυτό εγωίστριες,κακίες μάνες ή λιγότερο γυναίκες…σας κάνει άτομα με ειλικρίνεια!

Δεν πειράζει που δε μπορείς να ταυτιστείς με άλλες μαμάδες που εξιστορούν την επιτυχία του οικογενειακού τους πλάνου! Δεν πρέπει να νιώθετε ντροπή που το παιδί σας δεν ήταν αποτέλεσμα ¨προγραμματισμού» ή ήταν έξω από το «ταξίδι» της ζωής σας!

Δεν πειράζει που είστε απροετοίμαστη και «πιάνετε» τον εαυτό να να gοoglάρει: «Το παιδί μου κάνει…(αυτό) είναι φυσιολογικό;» ενώ οι άλλες μαμάδες θα απαντούσαν σε αυτή την ερώτηση ενστικτωδώς!

Δεν πειράζει να ζητήσεις βοήθεια…καμιά μαμά δεν είναι τέλεια και όλες χρειάζονται ένα διάλειμμα που και που..κάποιες μαμάδες όμως μπορεί να χρειάζονται περισσότερα και μεγαλύτερα διαλείμματα από την ζωή που δεν είχαν σχεδιάσει!

Το σημαντικότερο όλων όμως είναι να μιλήσετε!!! Να μιλήσετε ανοιχτά! Υπάρχουν πολλές μαμάδες που δεν τους αρέσει η «δουλειά της μαμάς» αλλά φοβούνται να το παραδεχτούν! Αυτό δεν σημαίνει πως όλες εμείς δεν αγαπάμε τα παιδιά μας!!!!
Τα λατρεύουμε !!! και το κυριότερο είναι πως τα παιδιά μας το εισπράττουν καθημερινά!»

scarymommy.com

κείμενο: Ρομίνα Ξύδα

Επιστρέφω σπίτι. Με περιμένει έξω από την πόρτα. Αγκαλιά με τον Ντόντο της. Με παρακολουθεί να γονατίζω μπροστά της ζαλωμένη με σακούλες γεμάτες δώρα και χαμογελά. Χαμόγελο 18μηνης πριγκίπισσας, σοφής debutante στον άχαρα υπερκαταναλωτικό κόσμο των ενηλίκων. Πρώτο πακέτο ανάμεσα στα μικροσκοπικά της χεράκια: κούκλα με μεταξωτά πυρόξανθα μαλλιά, καταγάλανα μάτια και ροζουλί τουαλέτα. Μιλάει, γελάει, κλαίει, χορεύει, κοιμάται. Την αρπάζει απ’ το μαλλί και την πετάει μακριά. Δεν τη θέλει, δεν της αρέσει, δεν την καταλαβαίνει. Στα μάτια της μπορεί και να φαντάζει σαν την τέλεια αντίζηλο που θα κλέψει τη μαμά και τον μπαμπά αφήνοντάς την μόνη στο ίδιο σημείο, έξω από την πόρτα. Δεύτερο πακέτο κάτω από τα επικριτικά μάτια της: κάστρο γεμάτο κήπους, λουλούδια, πύργους, νεράιδες και ξωτικά. Το αρπάζει από τη βάση και το εκσφενδονίζει στο πλακόστρωτο. Δεν το θέλει, δεν της αρέσει, δεν το καταλαβαίνει. Δεν θέλει να ζήσει μέσα σ’ αυτό, δεν πιστεύει στις νεράιδες, δεν την τρομάζουν τα ξωτικά. Στον κήπο της έχει άλλωστε αληθινά λουλούδια και είναι η ίδια νεραϊδούλα. Τρίτο πακέτο μπροστά στα λιλιπούτεια ποδαράκια της: σπίτι ολάκερο με κουζινούλα, μπάνιο, μικροσκοπικά δωματιάκια και μεγάλους κρυστάλλινους διαδρόμους. Του ρίχνει μια ματιά και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το πανάκριβο οικοδόμημα μετατρέπεται σε συντρίμμια από το αδιάφορο βλέμμα της.
 Κοιταζόμαστε κατάματα. Δεν θέλει, λέει, άλλα παιχνίδια. Ούτε πανάκριβες κούκλες, ούτε παραμυθένια κάστρα, ούτε πολυτελείς βίλες σε συσκευασία μίνι χλίδας. Θέλει, λέει, μόνο τον Ντόντο της, εκείνο το λούτρινο γαϊδουροσκυλάκι που της είχε αγοράσει πέρυσι η μαμά για ένα ευρώ από κάποιο πανηγύρι. Ο Ντόντο κοιμάται και ξυπνάει μαζί της, ο Ντόντο τη συνοδεύει στις απογευματινές εξόδους της, ο Ντόντο τής κρατάει συντροφιά όταν η μαμά και ο μπαμπάς λείπουν στη δουλειά. Η μαμά, λέει, είναι χαζή που κάθε λίγο και λιγάκι της κουβαλάει στρατιές παιχνιδιών προκειμένου να την κάνει ευτυχισμένη. Εκείνη είναι ευτυχισμένη όταν κάθονται οι δυο τους και λένε παραμύθια, όταν πετάει μέσα σε αληθινή κατσαρόλα αληθινά καρότα και αληθινές πατάτες, όταν γαργαλιούνται στο κρεβάτι, όταν κυνηγιούνται στον κήπο, όταν στροβιλίζονται αγκαλιασμένες στο πάτωμα του σαλονιού. Και όταν ο Ντόντο, του ενός ευρώ από το πανηγύρι, βρίσκεται δίπλα της. Ασχημούλικος, αθόρυβος, αμίλητος και πιστός στην άποψη εκείνη που χρόνια τώρα υποστηρίζει ότι τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από πολλά παιχνίδια για να είναι ευτυχισμένα. Έχουν ανάγκη μόνο από πολλή πολλή αγάπη κι από έναν… Ντόντο!

Πηγή: www.talcmag.gr

 Διαβάστηκε στο www.babyads.gr

Aκολούθησε τον Στέλλα Κάσδαγλη Twitter: www.twitter.com/stellunak

Πηγή: www.huffingtonpost.gr