Σε νιωθω…
Εχω υπαρξει στην θεση σου…
Θυμαμαι που νομιζα πως θα τρελαθω θυμαμαι που το μονο που ηθελα ηταν να κλεισω τα ματια και να ξυπνησω ενα χρονο μετα…
Θυμαμαι να λεω πως δεν μπορω θυμαμαι να ξυπναω και να βλεπω μονο το βουνο που ειχα να ανεβω τον δικο μου γολγοθα…
Θυμαμαι να με «σταυρωνει» καθε τρεις και λιγο μια «εξυπνη κατινα » για τις αντιδρασεις μου τις προσπαθειες μου να νιωσω καλα…Αν βγηκα αν εβαψα το μαλλι μου Αν φταιω εγω που τελειωσε ο γαμος αν προσπαθησα οσο επρεπε μπλα μπλα μπλα Ατελειωτες μπαρουφες του κερατα !
Θυμαμαι να πρεπει να δωσω τα παιδια μου για διανυκτερευση και να φοβαμαι αν θα τα ξαναδω…
Θυμαμαι να γκρεμιζονται ολα οσα ειχα ονειρευτει θυμαμαι να ποναω …
Θυμαμαι ποσο εσφιξα τα δοντια να παλεψω να τα καταφερω …
Θυμαμαι να απλωνω τα χερια μου να γραπωθω απο οπουδηποτε…οποιονδηποτε…
Θυμαμαι να γονατιζω να θελω να εγκαταλειψω θυμαμαι να με μισω που απετυχα…
Ομως ο χρονος περασε και ευγνωμονω που εζησα καθε καταραμενο λεπτο γιατι Τωρα νιωθω πιο δυνατη Τωρα ξερω πως οτι και αν ερθει θα το αντιμετωπισω Τωρα εμαθα να παλευω και να μην κανω εκπτωσεις Τωρα τα παιδια μου ξερουν ποσο δυνατη ειναι η μαμα τους και την θαυμαζουν Τωρα δεν θα ξαναεπαναλαβω τα λαθη του παρελθοντος Τωρα εμαθα πως πρεπει να μαθω να στεκομαι μονη μου Τωρα η μοναξια δεν με φοβιζει αλλα με ηρεμη Τωρα ξερω πως δεν απετυχα αλλα ΠΕΤΥΧΑ .
Τωρα ξερω πως εχω δικαιωμα στην ζωη και στην ευτυχια και απορω πως ζουσα διαφορετικα. Τωρα ξερω πως οταν τα παιδια μου θα ψαχνουν για παραδειγμα δυναμης θα μιλανε για την μαμα τους. Ειμαι ΠΕΡΗΦΑΝΗ που πηρα την ζωη στα χερια μου και παλευω για το καλυτεροτων παιδιων μου Ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερω και αν αμφεβαλλα καποτε ειναι γιατι δεν πιστευα στον εαυτο μου.
Τωρα ομως Ξερω!
Αφιερωμενο στις χαμενες ψυχες εκει εξω Ξερω πως θα βρουν τον δρομο τους.
Φιλακια στα μουτρακια σας
Σοφια
